GURBETELLİ ERSÖZ
«Κέντησα την καρδιά μου στα βουνά»
ΤΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ
ΜΙΑΣ ΚΟΥΡΔΙΣΣΑΣ ΑΝΤΑΡΤΙΣΣΑΣ
1995-1997
ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ – ΠΡΟΛΟΓΟΣ – ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ :
ΜΟΥΡΑΤ ΙΣΣΙ
ΠΡΟΛΟΓΟΙ: EREN KESKİN ΚΑΙ FERDA ÇETİN
Εκδόσεις ΑΓΡΑ, Απρίλιος 2025
Αριθμός σελίδων : 400, Τιμή : 21,00 Ευρώ
ISBN: 978-960-505-519-6
Από παλιά τα βουνά ήταν μέσα στην καρδιά μου, αλλά κατάλαβα ότι πόλεμος
σημαίνει να κεντήσω την καρδιά μου στα βουνά.
Δεν μπορεί να υπάρξει πόλεμος χωρίς το φόβο.
Ο πόλεμος δεν είναι ζωή στον κήπο με τα ρόδα, αλλά προσπάθεια συνέχισης της ζωής
μέσα στην πυρίτιδα και στο αίμα.
Tο “ΚΕΝΤΗΣΑ ΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΜΟΥ ΣΤΑ ΒΟΥΝΑ”. Το ημερολόγιο μιας Κούρδισσας αντάρτισσας, 1995-1997 της Γκουρμπετελλί Ερσόζ είναι ένα χρονικό του αγώνα για ανεξάρτητο Κουρδιστάν και ταυτόχρονα μια επιτόπια μαρτυρία ως απάντηση στην παραπληροφόρηση του κράτους της Τουρκίας και των συμμάχων του.
Η Γκουρμπέτ, η Ξενιτοπούλα, αφηγείται μάχες, γράφει ποιήματα, αποδύεται σε στοχασμούς και αυτοκριτική. Το γράψιμο του ημερολογίου είναι για εκείνη, αφενός, πράξη πολιτική και προσωπική, που της επέτρεψε την ακατέργαστη καταγραφή των γεγονότων μιας ιστορίας που δεν θα δημοσιευθεί ποτέ επίσημα, και, αφετέρου, ευκαιρία να εκφράσει τα όνειρά της, τις πεποιθήσεις της, να διατυπώσει τις αναλύσεις και τις αμφιβολίες της.
Το Ημερολόγιο της Γκουρμπέτ μας δίνει επίσης τη δυνατότητα να παρακολουθήσουμε τη διαμόρφωση μιας μαχήτριας, να διαπιστώσουμε και να εξερευνήσουμε τα παρακείμενα και τις αντιφάσεις του ένοπλου αγώνα, και, κυρίως, να συντροφέψουμε τις αντάρτισσες γυναίκες και να σφυρηλατήσουμε το ρόλο τους σε ένα τέτοιο πλαίσιο.
Η κατασκευή ενός αρχείου μνήμης in situ μας είναι απαραίτητη στο να χαρτογραφούμε και να συνοδεύουμε τους πολιτικούς αγώνες.
–ΦΕΡΝΤA ΤΣΕΤIΝ
Τα ποτήρια του τσαγιού είναι γυάλινα στην κεντρική διοίκηση. Υπήρχε όμως μόνο ένα γυάλινο ποτήρι στη γυναικεία διοίκηση και πίναμε το τσάι από πλαστικά ποτήρια που μύριζαν. Οι συντρόφισσες, λόγω σεβασμού και επισημότητας, εμένα μου έδιναν πάντα το γυάλινο ποτήρι. Εγώ, που ενοχλούμαι από τέτοιες καταστάσεις, πήρα ένα γυάλινο ποτήρι από την κεντρική διοίκηση λέγοντας : « Κλέβω το ποτήρι. Δεν με είδατε ποτέ ». Θυμήθηκα τις παλιές κλοπές μου, όπως τότε που είχα κλέψει τα βερίκοκα από τη βερικοκιά τού παππού μου, τα πορτοκάλια από τον θείο μου – γιατί πρώτη φορά βλέπαμε πορτοκάλια και τα είχα πάει στα άλλα παιδάκια – και τα βιβλία στα φοιτητικά μου χρόνια, που ήταν η μεγαλύτερη απόλαυση.Κουρδιστάν, εσύ ήσουν η πατρίδα μάνα στις κούνιες μας. Μεσοποταμία, εσύ είσαι στη Γένεση, στην Καινή Διαθήκη και στην Παλαιά. Ίσως πιο σημαντικό είναι το ποτάμι που δημιούργησε ο Θεός με τους τέσσερις κλάδους, Νείλο, Τίγρη, Ευφράτη, παρά ο κήπος που έφτιαξε ο Θεός για τον Αδάμ, το Κενάν ή όπως λέγονται οι ανατολικές περιοχές… Και ο κήπος του Αδάμ είναι ο Τίγρης και ο Ευφράτης. Ιδού ο πολιτισμός. Μπορεί να είναι η οπτική της θρησκείας, αλλά είναι και η πραγματικότητα, αυτή είναι σήμερα η Χώρα του Ήλιου. Άλλοτε του Αδάμ, ως χθες η Μεσοποταμία, αύριο η Χώρα του Ήλιου. Η Μεσοποταμία ήταν πάντα στόχος των αυτοκρατοριών, κυρίως των χριστιανών, λόγω του πλούτου και της στρατηγικής της σημασίας, αλλά και επειδή ήταν ο ίδιος ο Αδάμ, ο παράδεισος. Η αναζήτηση για τον ανθρώπινο παράδεισο δεν σταμάτησε, δεν θα σταματήσει.Το βουνό δίνει στον άνθρωπο μια αίσθηση ελευθερίας και κυριαρχίας, δυναμώνει το πάθος του. Η πεδιάδα βρίσκεται στα πόδια μας, ο αέρας που μας φέρνει τη δροσιά του Τίγρη γεμίζει τους πνεύμονές μας. Ο ουρανός και τα αστέρια είναι τόσο κοντά που νομίζεις ότι μπορείς να τα πιάσεις αν απλώσεις τα χέρια σου. Απέναντι είναι το Κουρδιστάν της Συρίας. Τούτη τη στιγμή όμως είμαστε στο Κουρδιστάν του Ιράκ.Μετρώντας τα αστέρια, ταξίδεψα σε διάφορα μέρη : στην εφημερίδα, στην απεργία πείνας στην Ευρώπη, στο σπίτι, στον Αγκίρ, στη Ρεβσέν. Όταν παρατηρώ τα αστέρια, μου έρχονται στο μυαλό χιλιάδες πράγματα : οι μάρτυρες, η ελπίδα, η ελευθερία, οι ουτοπίες που αναζητάμε, οι χάρτες, οι χώρες του κόσμου, τα σχέδια, οι δράσεις και τόσα άλλα…Η Πρώτη Εθνική Γυναικεία Συνδιάσκεψη, η οποία είναι ιστορικής σημασίας, συνεχίζεται για τέταρτη μέρα με έντονες συζητήσεις και πάλι αποκαλύπτεται ότι μερικές συντρόφισσες είναι τόσο όμορφες σαν τα λουλούδια και μερικές «μαύρες » σαν τον ποταμό Ζαπ.Ο στόχος μας όμως είναι να ομορφαίνουμε πιο πολύ τις όμορφες και να φτάσουμε τις «μαύρες» στο επίπεδο των όμορφων. Η μάχη για τον στόχο αυτό είναι πολυδιάστατη και έντονη, μεταξύ των κοινωνικών τάξεων και των φύλων.Τα προβλήματα που βιώνω τούτη την περίοδο, αν και είναι κυρίως προσωπικά, αφορούν και την ηγεσία από την πλευρά του γυναικείου φύλου. Μια συντρόφισσα που είχε βρεθεί σε διάφορες ηγετικές και εφεδρικές θέσεις της Y.A.J.K. πέρασε διάφορες δυσκολίες καὶ ταραχές. Όπως φαίνεται και από τη δική μου περίπτωση, το γυναικείο απελευθερωτικό κίνημα πάσχει στον τομέα της ηγεσίας.Είμαι συναισθηματική, ανυπόμονη και τολμηρή. Η συναισθηματική μου πλευρά, η οποία εμπεριέχει και τον ανθρωπισμό, πηγάζει από την οικογένειά μου. Είμαι ανυπόμονη διότι θέλω να πραγματοποιούνται όλα αμέσως, ενώ η τόλμη μου είναι η αιτία που θέλω να μαθαίνω και να υλοποιώ τα πάντα. Εάν δεν έχω ολοκληρώσει κάτι που έχω ξεκινήσει ή δεν έχω ικανοποιηθεί από αυτό, τρώγομαι με τα ρούχα μου.
ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ
Η ΓΚΟΥΡΜΠΕΤΕΛΛΙ ΕΡΣΟΖ, γεννημένη το 1965, ήταν χημικός, δημοσιογράφος και αρχισυντάκτρια στην κουρδική εφημερίδα Οζγκιούρ Γιουντέμ, η πρώτη γυναίκα αρχισυντάκτρια στην ιστορία του τουρκικού Τύπου. Συνελήφθη, φυλακίστηκε και βασανίστηκε δύο φορές – το 1990 στη φυλακή της Μαλάτυα και το 1994 στη φυλακή Σάγκματζιλαρ. Το 1995 αποφάσισε να πάρει τα όπλα και να ενταχθεί στο αντάρτικο του Εργατικού Κόμματος του Κουρδιστάν (P.K.K.).
Το προσωπικό της ημερολόγιο του ένοπλου αγώνα ξεκινά στις 27 Ιουλίου 1995 και διακόπτεται στις 8 Οκτωβρίου 1997, όταν η Γκουρμπέτ πέφτει νεκρή στη μάχη, χτυπημένη από τα πυρά ενός άρματος Λέπαρντ, κατασκευασμένου στο Κάσσελ της Γερμανίας.
Μετά την πρώτη του έκδοση στη Γερμανία το 1998, το ημερολόγιο της Γκουρμπέτ δημοσιεύτηκε στην πρωτότυπη γλώσσα του, τα τουρκικά, το 2014, αλλά στην Τουρκία απαγορεύεται ως σήμερα η κυκλοφορία του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου