Πέμπτη 29 Δεκεμβρίου 2016

Δελτίο τύπου | ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΤΗΣ ΤΕΧΝΗΣ ΓΙΑ ΠΑΙΔΙΑ της Χριστίνας Νάκου


ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΝΑΚΟΥ

ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΤΗΣ ΤΕΧΝΗΣ
ΓΙΑ ΠΑΙΔΙΑ

με διάφορους τρόπους


Εκδόσεις ΑΓΡΑ, Δεκέμβριος 2016
Αριθμός σελίδων : 192,  Τιμή : 18,90  Ευρώ
ISBN: 978-960-505-268-3






Μια πρωτότυπη και δημιουργική μέθοδος για να γνωρίσουν και να αγαπήσουν τα παιδιά τις ιστορίες και τον κόσμο της Τέχνης.
Προϊστορικές σπηλαιογραφίες, αιγυπτιακά ανάγλυφα, ερυθρόμορφα αγγεία, η Στήλη του Τραϊανού, βυζαντινά ψηφιδωτά, βιτρό, το ινδικό έπος της Μαχαμπχάρατα, ο πήλινος στρατός του Κιν Σι Χουάνγκ Τι, αλλά και το πέρασμα από τα μεσαιωνικά χειρόγραφα στην εφεύρεση της τυπογραφίας και τη μετάδοση της γνώσης σε περισσότερους ανθρώπους. Μια διαδρομή στο χρόνο και τις δημιουργίες της τέχνης γεμάτη χρώματα, σχήματα, ιδέες και υλικά.

Το βιβλίο αυτό συγκεντρώνει και παρουσιάζει τα εργαστήρια που οργανώθηκαν τη χρονιά 2010-2011. Στο πρόγραμμα συμμετείχαν παιδιά 5-10 χρονών.
Τα έργα των παιδιών που παρουσιάζονται στο βιβλίο έχουν παρουσιαστεί στο Πνευματικό Κέντρο του Δήμου Αθηναίων "Πάρκο Ελευθερίας", στο «Αθανασάκειο» Αρχαιολογικό Μουσείο Βόλου και στην Δημοτική Πινακοθήκη του Δήμου Κέρκυρας ενώ κάποια έργα εκτέθηκαν επίσης το 2011 στην Διπλάρειο Σχολή στα πλαίσια της 3ης Biennale της Αθήνας.

Ένα έργο τέχνης πριν φτιαχτεί υπάρχει στη φαντασία του καλλιτέχνη.
Ύστερα, υπάρχει σαν εικόνα στη φαντασία του θεατή.
Όποιος το επιθυμεί μπορεί να αφιερώσει χρόνο στο να κοιτάξει τα
έργα της τέχνης, να αναρωτηθεί για το νόημά τους και
να πειραματιστεί με τα υλικά και τις τεχνικές τους.
Κάθε καλλιτέχνης μιλάει μέσα από το έργο του, με τον δικό του τρόπο.
Μερικές φορές αναζητεί το διάλογο και άλλες φορές αρκείται
στην απόλαυση της δημιουργίας. [ ... ]
Χ. Ν.










ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΑ ΣΤΟΧΕΙΑ

Η Χριστίνα Νάκου γεννήθηκε στην Αθήνα το 1973. Σπούδασε στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών  της Αθήνας (1990-1996). Έχει  παρουσιάσει την δουλειά της σε εκθέσεις στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Το 2000 εκπροσώπησε την Ελλάδα ως ζωγράφος στο 18ο ετήσιο Μεσογειακό Πολιτιστικό Φεστιβάλ της Περιφέρειας της Νότιας Γαλλίας Les Rencontres Méditerranéennes , ενώ το 2013 παρουσίασε το έργο της Fear,στο CCCBστην Βαρκελώνη, προσκεκλημένη στο Art and Crisis Residency του Tramod. Το 2014 παρουσίασε το έργο της «Θάλασσα» στο Παγκόσμιο Συνέδριο Σύγχρονου Ψηφιδωτού, στο Αrchitekturzentrum Wien στη Βιέννη.

Από το 2010 έχει οργανώσει εικαστικά προγράμματα για παιδιά, στο Μουσείο Κυκλαδικής Τέχνης, το Μουσείο Μπενάκη, το Μουσείο Μπουζιάνη, την πρεσβεία της Νορβηγίας στην Αθήνα, την Σχολή Χιλλ και άλλους φορείς.  http://www.christinanakou.gr/ 

Δελτίο τύπου | ΟΨΕΙΣ ΑΔΗΛΩΝ του Χρήστου Μποκόρου


ΧΡΗΣΤΟΣ ΜΠΟΚΟΡΟΣ

ΟΨΕΙΣ ΑΔΗΛΩΝ



Εκδόσεις ΑΓΡΑ – Μουσείο Μπενάκη
Δεκέμβριος 2016
Αριθμός σελίδων: 336 , Τιμή : 45,00 Ευρώ
ISBN Εκδόσεων Άγρα: 978-960-505-270-6
ISBN Μουσείου Μπενάκη: 978-960-476-207-1






Κυκλοφόρησε από τις Εκδόσεις Άγρα σε συνεργασία με το Μουσείο Μπενάκη ο κατάλογος της αναδρομικής έκθεσης του ζωγράφου Χρήστου Μποκόρου Όψεις αδήλων. Η έκδοση περιλαμβάνει 140 έργα του καλλιτέχνη.


Ζωγραφικὴ μαρτυρία μιᾶς διαδρομῆς αὐτογνωσίας ἀπὸ τὴ μαθητεία στὸ πραγματικὸ μέχρι τοὺς πειρασμοὺς τοῦ ἀοράτου καὶ ἀπὸ ἐκεῖ στὰ στοιχειώδη ζητούμενα μιᾶς λιτῆς εὐημερίας. Ἕνα φωτεινὸ παραπέτασμα στὸ χάος εἶναι ἡ ζωγραφικὴ καὶ «ὄψις ἀδήλων τὰ φαινόμενα».



Ὅταν ἤμαστε μικρὰ μὲ τὴν ἀδελφή μου, μᾶς ἔδινε ἡ μητέρα μας ἀπὸ ἕνα ψαλίδι καὶ κόβαμε, πέρα-δῶθε σὲ μακριὲς λουρίδες, τὰ παλιωμένα ροῦχα ποὺ δὲν ἄντεχαν πιὰ ἄλλες ἐπιδιορθώσεις.
Ταιριάζαμε τὰ χρώματα, δέναμε μετὰ τὶς λουρίδες τὴ μία μὲ τὴν ἄλλη καὶ τὶς τυλίγαμε σὲ μεγάλες μπάλες. Τὸ κάναμε μὲ χαρά, καὶ γιὰ τὴν ἐπιτρεπόμενη καταστροφὴ καὶ γιὰ τὸ παιχνίδι μὲ τὰ πολύχρωμα κουβάρια, πρὶν μποῦν ὑφάδι στὸ στημόνι τοῦ ἀργαλειοῦ καὶ γίνουνε στρωσίδια τὰ κουρέλια μας. Ὅταν μετὰ ξαπλώναμε στὶς καθαρές, φρεσκοπλυμένες κουρελοῦδες, ἀναγνωρίζαμε στὶς ρίγες τους τὰ ροῦχα μας, φορέματα, σεντόνια, τραπεζόπανα, πετσέτες. Τὴν ἱστορία μας, τὴ ζωή μας μεταπλασμένη στὴν αὐτονόητη συνέχεια τῆς οἰκιακῆς οἰκονομίας.
Τίποτε δὲν πάει χαμένο, τίποτε δὲν παλιώνει ὅσο μπορεῖ νὰ μᾶς συντρέχει ζωντανό. Τὰ πίσω χρόνια μας μᾶς φέρανε ὣς ἐδῶ –τὰ κουρελάκια μας–, νὰ ὀνειρευόμαστε τὸ μέλλον πολύχρωμο καὶ φωτεινὸ καὶ ὡραῖο καὶ νάμαστε κι ἐμεῖς γεροὶ νὰ τὸ καλοδεχτοῦμε.





ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ

Ο Χρήστος Μποκόρος γεννήθηκε στο Αγρίνιο το 1956. Σπούδασε νομικά στο Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης (1975-1979) και ζωγραφική στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας (1983-1989). Έχει εκπροσωπήσει επανειλημμένως την Ελλάδα και έχει διακριθεί σε διεθνείς διοργανώσεις. Το 1992 του απονεμήθηκε το Μεγάλο Βραβείο του 24ου Διεθνούς Φεστιβάλ Ζωγραφικής στην Cagnes-sur-Mer στη Γαλλία, και ένα χρόνο αργότερα τιμήθηκε με το Βραβείο της Πόλης Saint-Paul de Vence στο πλαίσιο της 13ης Μπιενάλε Μεσογείου στη Νίκαια. Έχει εκθέσει σε πολλές χώρες του κόσμου. Έργα του βρίσκονται σε δημόσιες και ιδιωτικές συλλογές εντός και εκτός της Ελλάδας. Ζει και εργάζεται στην Αθήνα.

***
  

Η έκδοση πραγματοποιήθηκε με την ευκαιρία της έκθεσης του Χρήστου Μποκόρου 
Όψεις αδήλων στο Μουσείο Μπενάκη ( Κτίριο οδού Πειραιώς ) 
21 Δεκεμβρίου 2016 - 28 Φεβρουαρίου 2017









Τετάρτη 28 Δεκεμβρίου 2016

Δελτίο τύπου | ΓΚΕΜΠΕΛΙΑ - ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΡΗΜΟ ΤΟΥ ΣΙΝΑ του Δημήτρη Χιλλ


ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΧΙΛΛ

Γκεμπελία

ANAMNHΣΕΙΣ
AΠΟ ΤΗΝ ΕΡΗΜΟ ΤΟΥ ΣΙNA


Εκδόσεις ΑΓΡΑ, Δεκέμβριος 2016
Αριθμός σελίδων : 40,  Τιμή : 7,90  Ευρώ
ISBN: 978-960-505-268-3






Κυκλοφόρησε το αφήγημα του ποιητή Δημήτρη Χιλλ, με αναμνήσεις του από την έρημο του όρους Σινά, όπου πέρασε για δέκα χρόνια μεγάλα διαστήματα με τους Βεδουίνους της περιοχής.

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑΤΑ ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ:

ΠΑΡΟΛΟ ΠΟΥ Ο ΡΑΤΖΑΠ ήξερε καλά το δρόμο της επιστροφής, είχαμε χαθεί. Κι όμως, ήμαστε χαρούμενοι που συνεχίζαμε να δοκιμάζουμε την αντοχή των ζώων.
Άλλωστε τι πιο ωραίο να χάνεσαι μέσα στην έρημο χωρίς φαΐ, χωρίς νερό και το κυριότερο χωρίς κουβέρτες. Αρχίσαμε να σκεφτόμαστε τη νύχτα που θα έπεφτε το κρύο. [ ... ]
Σιωπούσα. Σκεφτόμουν πως ήμουν μόνο δεκαέξι χρονών. Η φλόγα μέσα μου μόλις είχε ανάψει. Άρχισε να σκοτεινιάζει. Συνεχίσαμε να βαδίζουμε αργά, σιωπηλοί, πού και πού κοιταζόμασταν. [ ... ]
Το σούρουπο στην έρημο κρατάει ώρα πολλή. Έπειτα ένα μαύρο σεντόνι ξεδιπλώνεται μπροστά στα μάτια σου. Μέσα σε μία στιγμή όλα τα αστέρια ανάβουν μαζί. Η ζεστή άμμος αποκοιμιέται στην αγκαλιά της δροσιάς. Οι καμήλες τις νύχτες επιταχύνουν το βήμα τους. Όσο κι αν θες να τις κρατήσεις φοβούμενος το σκοτάδι και τα κακοτράχαλα μονοπάτια, αυτές περπατούν όλο και πιο γρήγορα κοιτώντας νευρικά πότε δεξιά πότε αριστερά, με τα μικρά τους αυτιά τεντωμένα ίσια μπροστά, να προσπαθούν να ακούσουν της ερήμου τους ανύπαρκτους ήχους. Ο μόνος ήχος που ακούγεται είναι αυτός που κάνουν τα πέλματά τους καθώς βυθίζονται μέσα στην άμμο. Ξαφνικά, σταματάνε και αφουγκράζονται. Ύστερα, νευρικές και καχύποπτες, συνεχίζουν πάλι ν’ αφήνουν πίσω τους ίχνη. [ ... ]
Μέσα στην έρημο χωρίς τη βοήθεια του άλλου είσαι χαμένος. Κι όμως, μέσα στην έρημο, ακόμα κι όταν είσαι μόνος, δεν νιώθεις μόνος ποτέ. Κάπου θα βρεθεί μία απρόσμενη πηγή να σε δροσίσει η μία χουρμαδιά για να ανάψεις το βράδυ φωτιά η μία μικρή σπηλιά μέσα στο βράχο. Ακόμα και τίποτα από όλα αυτά να μη βρεθεί στο δρόμο σου, πάλι δεν είσαι μόνος...

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ

Ο ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΧIΛΛ γεννήθηκε το 1975 στην Καλαμάτα. Σε ηλικία δώδεκα ετών ταξίδεψε στο όρος Σινά, ήρθε σε επαφή με τους Βεδουίνους της περιοχής και για μια δεκαετία συνδέθηκε στενά μαζί τους. Είναι κατασκευαστής παραδοσιακών μουσικών οργάνων.
Έχει εκδώσει μία ποιητική συλλογή με τον τίτλο Ωραιότητα ( Ιωλκός, 2004 ).
Από το 2006 ζει στη Μάνη, έχοντας αντικαταστήσει τη μεγάλη του αγάπη, τις καμήλες, με άλογα.


ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΕΞΩΦΥΛΛΟΥ: Το δέντρο Σαγιάλ στην έρημο του Σινά.

Παρασκευή 23 Δεκεμβρίου 2016

Δελτίο τύπου | ΜΝΗΜΗ ΑΠΕΙΘΑΡΧΗΤΗ του Νίκου Κούνδουρου


ΝΙΚΟΣ ΚΟΥΝΔΟΥΡΟΣ

ΜΝΗΜΗ ΑΠΕΙΘΑΡΧΗΤΗ

ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ






 Εκδόσεις ΑΓΡΑ, Δεκέμβριος 2016
Αριθμός σελίδων : 272 – Φωτογραφικό ένθετο 16 σελίδων
Τιμή : 15,00  Ευρώ
ISBN: 978-960-505-252-2




Περιστοιχισμένος από τις σκιές εκείνων που αγάπησε και δεν είναι πια μαζί του (και όσων ζουν, διεκδικούν και αγωνίζονται για αξιοπρέπεια), ο Νίκος Κούνδουρος της πολιτικής ανυπακοής, της γενναιοδωρίας, του πνεύματος και των ταλέντων γράφει ιστορία· ένα θησαυρό για να μπορέσουμε να ερμηνεύσουμε το σήμερα.

Ο ΝΙΚΟΣ ΚΟΥΝΔΟΥΡΟΣ καταθέτει τις μνήμες του από την Κατοχή, τα Δεκεμβριανά, την τρίχρονη περιπέτεια στη Μακρόνησο, τη φιλία του με τον Μάνο Χατζιδάκι, τον Ελύτη, τον Μίκη Θεοδωράκη κι άλλες προσωπικότητες με τις οποίες συνδέθηκε στη ζωή του, για καθεμιά από τις ταινίες που γύρισε –τον Δράκο, τη Μαγική πόλη, τους Παράνομους, τις Μικρές Αφροδίτες, το Μπορντέλο, τον Μπάυρον και τις άλλες. Επίσης, γράφει σε μια ζωηρή αφήγηση για τα χρόνια της εξορίας στο Παρίσι και τις περιπλανήσεις του στην Ευρώπη στα χρόνια της δικτατορίας, για τα αγαπημένα πρόσωπα της οικογένειάς του, τη μάνα του και τ’ αδέλφια του, και για τον γενέθλιο τόπο, τον Άγιο Νικόλαο στο Λασίθι της Κρήτης.

2014, ΚΡΗΤΗ, ΑΓΙΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ. Είμαι άραγε σε κάποιο άγνωστο σημείο η στο τέλος του ταξιδιού ; Δεν μπορώ να φτιάξω πια δικές μου ιστορίες και καταφεύγω στα εύκολα. Στο παρελθόν, στην τυμβωρυχία, στο ξέθαμα παλιών τάφων, γοητευμένος από το προσδοκώμενο ξάφνιασμα.
Τίποτα δεν με φοβίζει. Η μνήμη, τρυφερή και οικεία, κάνει να σμίξουν όλα σε μια γιορτή, απρόσιτη στους άλλους, στημένη μόνο για μένα.
Μετρώ την ιστορία του τόπου μου και αφήνω στη μέση μια αφήγηση, και πιάνω μια άλλη που θα την αφήσω κι αυτή στη μέση, σαν τα ριζίτικα τραγούδια της Κρήτης – οι τραγουδιστάδες δεν λένε ποτέ τον τελευταίο στίχο γιατί ό,τι τελειώνει έχει πεθάνει.
Είμαι ό,τι έχω ξεχάσει. Άραγε ό,τι ήταν να γίνει έγινε ; Τα πολλά έχουν κιόλας γίνει και τα λίγα με περιμένουν.
Μέσα σε μια μνήμη απειθάρχητη –πώς αλλιώς δηλαδή να είναι οι μνήμες;– έχουν φωλιάσει χρόνια τώρα καμώματα που ο χρόνος επιμένει να τα κρατάει στην άκρη του μυαλού. Θυμάμαι μικρές ιστορίες, τόσο μικρές που τώρα μου φαίνονται σαν παιχνίδια που τα σπρώχνω στην άκρη, γιατί άλλα παιχνίδια πιο σοβαρά ζητάνε χώρο για να επιζήσουν.

*

Κι εμείς νέοι τότε, σχεδόν παιδιά, βρεθήκαμε μ’ ένα όπλο στα χέρια ν’ αναγνωρίσουμε ποιοί είμαστε.
Αργήσαμε να καταλάβουμε πως σιγά σιγά, ύπουλα, άρχισαν να ξεσκεπάζονται δύο πρόσωπα. Εμείς και οι άλλοι. Και το είπαν Εμφύλιο.
1949-1952. Τρία χρόνια πέρασα στο Μακρονήσι. Ο Εμφύλιος χώρισε την πατρίδα και τους Έλληνες σε καλούς και σε κακούς. Η Δεξιά στην εξουσία, κι εγώ, από τους κακούς πια, στο ξερονήσι. Έτσι όμως, μια το δικό τους και μια το δικό μας, συνεχιζόταν ο κλεφτοπόλεμος όταν εγώ έφυγα από το Μακρονήσι, τον Μάρτη του 1952, τόσο ύποπτος για το Έθνος όσο ήμουνα και όταν πήγα. Τρία χρόνια στον ξερόβραχο μού μάθανε ένα σωρό πράγματα, μα την πατρίδα δεν με κάνανε να την προσκυνήσω. Θες το σύστημα δεν ήτανε καλό, θες εγώ ήμουνα στουρνάρι, ποιός ξέρει. [ ... ]

Τί έκανε χρόνια τώρα το επίσημο κράτος για να εισπράττει σήμερα –όχι μονάχα σήμερα, συνέχεια εισπράττει– τα ωφελήματα από την παρουσία τόσων και τόσων Ελλήνων στις τέχνες και στα γράμματα ; Στάθηκε πάντα ένα κράτος αντιδραστικό, τσιγκούνικο, μισαλλόδοξο, γεροντοκρατούμενο, καθυστερημένο, εχθρικό, απληροφόρητο, αμήχανο και γρουσούζικο.
Ποιοί νεκρωμένοι κι αντιδραστικοί διευθυντές, υποδιευθυντές και τμηματάρχες υπουργείων, και ποιοί πρωτοβάθμιοι και δευτεροβάθμιοι λογοκριτές και ποιοί έμποροι σάπιων κρεάτων και χαλασμένου μπακαλιάρου δώσανε χέρι για να γεννηθεί και να μεγαλώσει σ’ αυτόν τον τόπο μας ένας ποιητής ; Κανείς. [...] Ζήτω λοιπόν ο Ελύτης ! Ζήτω ο ποιητής που οραματίστηκε τον χωροφύλακα και τον στρατοδίκη «να καίνε σαν κεριά στο μεγάλο τραπέζι της Αναστάσεως». Που ζητά « να πάρουν τα όνειρα εκδίκηση». [ ... ]

Ο Μάνος Χατζιδάκις ήταν έναν χρόνο πιο μεγάλος από εμένα. Τον έβλεπα, τον καμάρωνα, τον άκουγα όπως το μαθητούδι τον δάσκαλό του. Αυτός είχε φίλους. Εγώ είχα αυτόν.
Έχω μεγάλο θαυμασμό για τα ελαττώματά του. Πάντα τον θαύμαζα που αυτός, ο σπουδαίος, έγραφε τραγούδια και τραγουδάκια για το χατίρι ενός λαού που ακόμα δεν ξέρει αν τον αγαπάει η τον σιχαίνεται. Τον θαύμαζα –και τον θαυμάζω– γιατί από τα χαρακτηριστικά της φυλής διάλεξε να κάνει δικά του όλα μας τα κουσούρια. Τη ραθυμία, τη φλυαρία, την αυταρέσκεια, τη φιληδονία. Μ’ αρέσει γιατί είναι επιθετικός χωρίς κακία κι απλώνει το κεντρί του επί δικαίους και αδίκους, με οδηγό το ένα, μοναδικό και αμάχητο δικό του κριτήριο. Τον θαυμάζω που μια ολόκληρη ζωή τα κατάφερε να μην πάει ποτέ εγκαίρως στα ραντεβού του.
Μάνο μου. Σε κυνήγησα μια ζωή, ταπεινός ακροατής της μουσικής σου, και είμαι τυχερός που ήσουνα εσύ ο παιδικός μου φίλος, κι ας μην ήμαστε παιδιά ούτε τότε. [ ... ]


Ανατρέχοντας στις συνθήκες που δημιούργησαν τον Δράκο, τη Στέλλα, την Ηλέκτρα, την Ευδοκία, λέω πως ήταν γεννήματα ενός φανατισμού που καταγόταν και στόχευε από και προς ένα κοινό πάθος : να διακονήσουμε με όση ταπεινοσύνη αλλά και με όση έπαρση είχαμε τον μεγάλο ελληνικό μύθο, κατά τις μικρές δυνάμεις που ο καθένας μας είχε, και να τον αντιπαραθέσουμε εμείς, οι υπηρέτες μιας τέχνης συχνά ανεπιβεβαίωτης αλλά παρ’ όλα αυτά παρούσας, με μια εκθαμβωτική ζωντάνια. [ ... ]


ΕΠΙΣΗΣ ΣΤΙΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΑΓΡΑ


Πέμπτη 22 Δεκεμβρίου 2016

Δελτίο τύπου | ΟΙ ΚΛΑΣΙΚΟΙ ΣΤΗ ΖΩΗ ΜΑΣ του Nuccio Ordine


NUCCIO ORDINE


ΟΙ ΚΛΑΣΙΚΟΙ ΣΤΗ ΖΩΗ ΜΑΣ

ΜΙΑ ΜΙΚΡΗ ΙΔΑΝΙΚΗ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ


Μετάφραση: ΜΑΡΙΑ ΣΠΥΡΙΔΟΠΟΥΛΟΥ



Εκδόσεις ΑΓΡΑ, Δεκέμβριος 2016
Αριθμός σελίδων: 288, Τιμή: 15,50 Ευρώ
ISBN: 978-960-505-263-8





Λίγοι ξέρουν να μας καθοδηγήσουν μέσα από την τέχνη, τη λογοτεχνία και την ιστορία των ιδεών με το πάθος του Νούτσιο Όρντινε. – GEORGE STEINER


«Ας καυχιούνται οι άλλοι για τις σελίδες που έχουν γράψει· εγώ νιώθω περήφανος γι’ αυτές που έχω διαβάσει».
Πιστός σε αυτούς τους στίχους του Χόρχε Λουίς Μπόρχες, ο Νούτσιο Όρντινε μας προσκαλεί να γευτούμε την ίδια ταπεινή υπερηφάνεια δίνοντάς μας να διαβάσουμε και να ξαναδιαβάσουμε μερικές από τις πιο ωραίες σελίδες της λογοτεχνίας.
Μετά τη διεθνή επιτυχία της Χρησιμότητας του άχρηστου (που μεταφράστηκε σε εικοσιέξι γλώσσες) και της Χρησιμότητας των άχρηστων γνώσεων, ο Όρντινε συνεχίζει τη μάχη του υπέρ των κλασικών, πεπεισμένος ότι ένα σύντομο απόσπασμα (λαμπρό και βγαλμένο από τον στίβο της γνώσης) μπορεί να ξυπνήσει την περιέργεια των αναγνωστών και να τους δημιουργήσει την επιθυμία να βυθιστούν σε ολόκληρο το πρωτότυπο έργο.

Αινστάιν, Αλτσιάτο, Αριόστο, Ατσέττο, Βοκάκιος, Γιουρσενάρ, Γκαίτε, Γκαρσία Μάρκες, Γκουιτσαρντίνι, Γκρασιάν, Θερβάντες, Ιπποκράτης, Καβάφης, Καλβίνο, Λέβι, Μακιαβέλλι, Μανν, Μάστερς, Μίγουος, Μολιέρος, Μονταίνιος, Μοντάλε, Μοντεσκιέ, Μπαλζάκ, Μπέλλι, Μπόρχες, Μπρούνο, Μωπασσάν, Νταν, Ντηφόου, Ντίκενς, Όμηρος, Πεσσόα, Πλάτων, Πλαύτος, Ραμπελαί, Ρίλκε, Ροστάν, Ρουτίλιος Ναματιανός, Σαιντ-Εξυπερύ, Σαίξπηρ, Στιούαρτ Μιλλ, Σουίφτ, Τάσσο, Τζόνσον, Τσβάιχ, Φλωμπέρ, Χικμέτ.

Ο συγγραφέας επιλέγει 50 υπέροχα αποσπάσματα από την παγκόσμια λογοτεχνία όλων των εποχών, που τυπώνονται στην πρωτότυπη γλώσσα και στη μετάφρασή τους, και ακολούθως προβαίνει σε ένα προσωπικό, γοητευτικό σχόλιο, σε δύο σελίδες για το καθένα, προκαλώντας την επιθυμία της περαιτέρω ανάγνωσης.


«Η επιλογή αποσπασμάτων την οποία προτείνω, όπως έχω ήδη πει, αφορά μια σειρά από κείμενα που αγάπησα στη διάρκεια της ζωής μου και μοιράστηκα με τους φοιτητές μου, επιδιώκοντας να τους δείξω πώς οι κλασικοί μπορούν να απαντήσουν ακόμη και σήμερα στα ερωτήματά μας και να αποδειχθούν ένα πολύτιμο γνωστικό εργαλείο. Πράγματι, οι κλασικοί μας βοηθούν στη ζωή μας γιατί έχουν πολλά να μας πουν για την τέχνη της ζωής και το πως να αντισταθούμε στη δικτατορία του κέρδους και του ωφελιμισμού». – Ν.Ο.

Από τις Αόρατες πόλεις του Ίταλο Καλβίνο:
Η κόλαση των ζωντανών δεν είναι κάτι που αφορά το μέλλον· αν υπάρχει μια κόλαση, είναι αυτή που υπάρχει ήδη εδώ, η κόλαση που κατοικούμε καθημερινά, που διαμορφώνουμε με τη συμβίωσή μας. Δύο τρόποι υπάρχουν για να μην υποφέρουμε. Ο πρώτος είναι για πολλούς εύκολος: να αποδεχτούν την κόλαση και να γίνουν τμήμα της μέχρι να καταλήξουν να μην τη βλέπουν πια. Ο δεύτερος είναι επικίνδυνος και απαιτεί συνεχή προσοχή και διάθεση για μάθηση: να προσπαθήσουμε και να μάθουμε ποιός και τί, μέσα στην κόλαση, δεν είναι κόλαση, και να του δώσουμε διάρκεια, να του δώσουμε χώρο.

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ

Ο ΝΟΥΤΣΙΟ OΡΝΤΙΝΕ (Ντιαμάντε, Ιταλία, γ. 1958) είναι καθηγητής ιταλικής λογοτεχνίας στο Πανεπιστήμιο της Καλαβρίας. Έχει γραψει τρεις μελέτες για τον Τζορντάνο Μπρούνο που έχουν μεταφραστεί σε έντεκα γλώσσες, μεταξύ των οποίων τα κινεζικά, τα ιαπωνικά και τα ρωσικά: La caballa dellasino (1996), La soglia dellombra (2009), και Contro il Vangelo armato (2009). Έχει εκδώσει επίσης τα Teoria della novela e teoria del riso nel Cinquecento (2009), Les rendez-vous des savoirs (2009), Trois couronnes pour un roi (2011, Bompiani, 2014), Les portraits de Gabriel Garcia Marquez (2012 ).
Είναι fellow στο Harvard University Center for Italian Renaissance Studies και στο Alexander von Humboldt Stiftung, και επισκέπτης καθηγητής σε διάφορα ερευνητικά κέντρα και πανεπιστήμια στις ΗΠΑ (Yale, NYU) και στην Ευρώπη (EHESS, ENS, Paris-IV Sorbonne, CESR στην Tours, IEA Paris, Warburg Institute στο Λονδίνο, Max-Planck Βερολίνου). Το 2010 αναγορεύτηκε επίτιμο μέλος του Ινστιτούτου Φιλοσοφίας της Ρωσικής Ακαδημίας των Επιστημών και το 2012 βραβεύτηκε honoris causa από το Universidade Federal do Rio Grande do Sul di Porto Alegre. Tό 2009 τιμήθηκε στη Γαλλία με τον Ακαδημαϊκό Φοίνικα και το 2012 ο Πρόεδρος της Γαλλικής Δημοκρατίας του απένειμε το παράσημο της Λεγεώνας της Τιμής. Στη Γαλλία διευθύνει με τον Υβ Ερσάν τρεις σειρές κλασικών (Les Belles Lettres) και στην Ιταλία τη σειρά «Κλασικοί της ευρωπαϊκής λογοτεχνίας» (Bompiani). Αρθρογραφεί στην Corriere della Sera. Από τα άρθρα του αυτά προέκυψε το νέο του βιβλίο Οι κλασικοί στη ζωή μας (2015).


ΕΡΓΟ ΕΞΩΦΥΛΛΟΥ: G. USELLINI, La biblioteca magica, 1960
© Comune di Vimercate, MUST, Museo del territorio vimercatese



ΒΙΒΛΙΑ ΤΟΥ ΙΔΙΟΥ ΣΤΙΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΑΓΡΑ

 

Τετάρτη 21 Δεκεμβρίου 2016

Δελτίο τύπου | eμερολόγιο του Χρήστου Μποκόρου


ΧΡΗΣΤΟΣ ΜΠΟΚΟΡΟΣ

e μερολόγιο
20162015201420132012



Εκδόσεις ΑΓΡΑ, Δεκέμβριος 2016
Αριθμός σελίδων:  376 , Τιμή : 19,00 Ευρώ
ISBN: 978-960-505-269-0
 




Αφιέρωση αντί επιλόγου:
Πάει καιρός που μ’ έσπρωχναν φίλοι και γνωστοί ν’ ανοίξω μια σελίδα στο fb για να ενημερώνονται όσοι θέλανε να μάθουν για τα έργα και τις εκθέσεις μου μιας και δεν πολυκυκλοφορώ. Ήταν κι η ζωή μου μετέωρη εκείνον τον καιρό. Έτσι άρχισα να δημοσιεύω αραιά και που αυτά που έκανα και νά που κατάληξε ημερολόγιο. Πολλές φορές στο παρελθόν προσπάθησα μάταια να κρατήσω τακτικές σημειώσεις αλλά ποτέ δεν τα κατάφερα να συγκεντρωθώ πάνω από λίγες μέρες. Εδώ, με τη βοήθεια και των συνομιλητών, κάτι έγινε. Στην αρχή μάλιστα μετείχα, απαντούσα κιόλας στα σχόλιά σας και την αγάπη των εικονικών φίλων που όλο και πλήθαιναν αλλά σιγά σιγά το απέφευγα κι εντέλει έπαψα ολωσδιόλου να αποκρίνομαι, παρότι μάλλον σ’ αυτά τα ενθουσιώδη και παρήγορα σχόλια των ανθρώπων που με παρακολουθούσαν χρωστάω την επιμονή τεσσάρων και πλέον χρόνων. Απ’ το πρόσχημα της δυνητικής επικοινωνίας απέμεινε η καταγραφή ημερών, έργων και εικόνων. Τυπωμένα τώρα σε βιβλίο, σαρκωμένα σε ύλη, εκδόθηκαν από τις εκδόσεις Άγρα επ'ευκαιρία της αναδρομικής έκθεσης "Όψεις αδήλων" στο Μουσείο Μπενάκη, αφιερωμένα μ’ ευγνωμοσύνη στους διαδικτυακούς φίλους που με συντρόφευαν στη φωτισμένη οθόνη του ηλεκτρονικού κενού.




ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ
Ο Χρήστος Μποκόρος γεννήθηκε στο Αγρίνιο το 1956. Σπούδασε νομικά στο Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης (1975-1979) και ζωγραφική στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας (1983-1989). Έχει εκπροσωπήσει επανειλημμένως την Ελλάδα και έχει διακριθεί σε διεθνείς διοργανώσεις. Το 1992 του απονεμήθηκε το Μεγάλο Βραβείο του 24ου Διεθνούς Φεστιβάλ Ζωγραφικής στην Cagnes-sur-Mer στη Γαλλία, και ένα χρόνο αργότερα τιμήθηκε με το Βραβείο της Πόλης Saint-Paul de Vence στο πλαίσιο της 13ης Μπιενάλε Μεσογείου στη Νίκαια. Έχει εκθέσει σε πολλές χώρες του κόσμου. Έργα του βρίσκονται σε δημόσιες και ιδιωτικές συλλογές εντός και εκτός της Ελλάδας. Ζει και εργάζεται στην Αθήνα.

Δελτίο τύπου | ΤΟ ΒΑΣΙΛΕΙΟ ΤΗΣ ΚΡΗΤΗΣ του Γιώργη Γιατρομανωλάκη


ΓΙΩΡΓΗΣ ΓΙΑΤΡΟΜΑΝΩΛΑΚΗΣ

ΤΟ ΒΑΣΙΛΕΙΟ ΤΗΣ ΚΡΗΤΗΣ

ΓΕΝΙΚΕΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ ΚΑΙ ΧΩΡΙΑ




Εκδόσεις ΑΓΡΑ, Δεκέμβριος 2016
Αριθμός σελίδων : 176 , Τιμή : 13,50 Ευρώ
ISBN: 978-960-505-255-3
 



Πνευματική τροφή θεωρούνται και οι ματιές των ερωτευμένων. Είναι κρυφές. Διδάσκονται στα λεγόμενα «κρυφά ερωτικά σχολειά». Τρέφουν τον πόθο. Τρέ­φουν τον έρωτα. Τρέφουν την ελπίδα.

ΣΤΟ ΒΑΣΙΛΕΙΟ ΤΗΣ ΚΡΗΤΗΣ αναπτύσσονται και, κατά κάποιο τρόπο, κωδικοποιούνται οι παμπάλαιες εμμονές και ιδεολη­ψίες του συγγραφέα όσον άφορα τον γενέθλιο τόπο. Εν ταυτώ το βιβλίο μπορεί να αναγνωσθεί ως ένα είδος περιηγητικού οδηγού για όσους - μολονότι ζουν και  κατοικούν στη νήσο Κρήτη ή για όσους την έχουν επισκεφθεί - δεν έτυχε, για διάφορους λόγους, να γνωρίσουν τους κρυφούς τόπους της και τις αφανέρωτες αρετές της.
Στα δύο Μέρη του βιβλίου προβάλλονται αυτές οι κρυφές αρετές και οι μυστικοί τόποι της Νήσου που η ίδια, ωστόσο, με ανείπωτη αιδημοσύνη και μαζί με εξαίσια έπαρση δεν διαλαλεί. Στο Πρώτο Μέρος παρέχονται, σε είκοσι ενότητες, χρήσιμες πληροφορίες για τους μελλοντικούς επισκέ­πτες της Νήσου (εντόπιους και μη). Στο Δεύτερο Μέρος αναφέρονται είκοσι χωριά της Νήσου τα όποια αξίζει κάποιος να επισκεφθεί.-


Καθώς στο Βασίλειο της Κρήτης επιχωριάζουν Ίπποι ευγενικοί και καθαρόαιμοι, άτια βασιλικά και πολλές φοράδες «γιοργαλίδικες», οι εύποροι άνθρωποι, οι έμποροι άνθρωποι και οι βασιλικοί υπάλληλοι ταξιδεύουν συνήθως έφιπποι. Αυτό γίνεται και με τούς ίδιους τους Βασιλείς και τις Βασίλισσες της Κρήτης. Ιππεύουν με χάρη και τέχνη και διατρέχουν πεδιάδες και όρη με ταχύτητα αστραπής. Ιδού πως περιγράφουν τα Βασιλικά Χρονικά τον τρόπο με τον οποίο η Πασιφάη ή Β11, ή λεγόμενη Ιππομανής και Καλλίπυγος, εκαβαλίκευε γυμνή και αλλοπαρμένη τη φοράδα της. «Έσταζαν υγρία από τα βυζία αυτής, ως αναπηδούσε εις την ράχη της φοραδίτσας. Από τη μεσούλαν αυτής έρρεαν υγρά χαρμόσυνα και μυρώδη. Από τα άχραντα νεράκια των αιδοίων αυτής ελούζετο και έστιλβε η ράχη του ευγενούς ζώου. Και ως ελούζετο το θείον ζώον, ήνοιγε η δική του θήλεια πηγή και έρρεαν νεράκια διαυγέστατα εις το έδαφος ως το διασκελούσε με την περιπαθή ιππεύτρια επ' αυτής».


Το χωριό των κακομαθημένων γυναικών το ίδρυσε ή Βασίλισσα Πασιφάη ή Π ή Ανελέητη ή Ανεβαίνουσα. Λέγεται πώς προτού γίνει βα­σίλισσα, συνήθιζε να συνευρίσκεται με όποιον ήθελε και με όποιαν ήθελε. «Τα αιδοία της», αναφέρουν τα Βασιλικά Χρονικά, «ήσαν ανε­λέητα. Περιέλουζε τους εραστές της με υγρά θεσπέσια και περιφλεγή. Μέγας πόθος έκαιγε τα σώματα αυτών. Και εκείνη αφού τους έχριε με τα ζείδωρα υγρά της, κατέκαιγε την υπόστασίν τους. Εμαίνοντο οι άνδρες. Εφλέγοντο. Και εκείνη τους είχε στην υπηρεσία της. Ήτανε δύστροπη. Ήταν άγαν κακομαθημένη. Αλλά εις τα ερωτικά ήταν θεότης». Λέγεται λοιπόν ότι ή Πασιφάη ή Π ή Ανελέητη ίδρυσε το χωριό αυτό προς χάριν μιας θυγατέρας της που ήταν πιο ξενινιασμένη, πιο κακομαθημέ­νη και πιο ερωτική από την ίδια.
Τα άνθη των σωμάτων είναι σπάνια, αλλά υπάρχουν. Εμφανίζονται μόνο σε σώματα ορισμένων γυναικών. Είναι όσες συμβαίνει να έχουν μέσα τους το αίμα της πρώτης βασίλισ­σας του Βασιλείου Πασιφάης της Πασιδεχομένης. Για τους πολλούς τα άνθη των θηλυκών σωμάτων παραμένουν κρυφά. Ακόμη και να γδυθούν δεν τα βλέπουν. Τα βλέπουν μόνο όσοι έχουν το χάρισμα. Τις περιγράφουν ως πολυανθείς και πολύφυλλες. Άλλοι τίς λένε «ιέρειες της βασιλικής ανθοφορίας». Οι Λατί­νοι αποκαλούν την υπόσταση των ανθισμένων γυναικών substantia muliebris florulenta. Δι­αδίδεται όμως ότι όσοι άνδρες μπόρεσαν και είδαν αυτές τις γυναίκες κακόπαθαν: άλλοι νεκρώθηκαν, άλλοι εξανεμίστηκαν.


ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ
Ο Γιώργης Γιατρομανωλάκης γεννήθηκε στον Ζαρό Ηρακλείου Κρήτης. Είναι καθηγητής της Κλασικής Φιλολογίας. Έχει γράψει βιβλία και άρθρα για την αρχαία και νέα ελληνική λογοτεχνία και έχει επιμεληθεί τα έργα του Ανδρέα Εμπειρίκου. Έχει μεταφράσει αρχαίους Έλληνες και Ρωμαίους συγγραφείς και έχει δημοσιεύσει οκτώ πεζογραφήματα και τρεις ποιητικές συλλογές (οι δύο εκτός εμπορίου). Βραβείο «Νίκος Καζαντζάκης», 1ο Κρατικό Βραβείο Πεζογραφίας και Βραβείο Ακαδημίας Αθηνών. Βιβλία του έχουν μεταφραστεί σε ξένες γλώσσες. Το Βασίλειο της Κρήτης είναι το δέκατο πεζογράφημά του. 

Τρίτη 20 Δεκεμβρίου 2016

Δελτίο τύπου | ΟΣΤΑΝΔΗ 1936 του Volker Weidermann


VOLKER WEIDERMANN

ΟΣΤΑΝΔΗ 1936

ΣΤΕΦΑΝ ΤΣΒΑΪΧ ΚΑΙ ΓΙΟΖΕΦ ΡΟΤ

ΤΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ ΠΡΙΝ ΑΠΟ ΤΟ ΣΚΟΤΟΣ

Μετάφραση: ΜΑΡΙΑ ΑΓΓΕΛΙΔΟΥ

Εκδόσεις ΑΓΡΑ, Δεκέμβριος 2016
Αριθμός σελίδων : 208 , Τιμή: 15,00 ευρώ
ISBN: 978-960-505-260-7





Ο Τσβάιχ και ο Ροτ είναι σαν να έχουν φτιαχτεί ο ένας για τον άλλο. 
Δυό άνδρες που πέφτουν και οι δυό, αλλά κρατούν τα χέρια τους για καιρό.

ΟΣΤΑΝΔΗ 1936. Η βελγική παραθαλάσσια πόλη δέχεται στα θέρετρά της πλήθος καλλιτέχνες, διανοούμενους αλλά και αλλόφρονες, που βρίσκονται εκεί μετέωροι μπροστά στο θέαμα της αβύσσου που θα προκαλέσουν σύντομα ο φασισμός και ο πόλεμος στην Ευρώπη. Εδώ βρίσκεται και ο Στέφαν Τσβάιχ, ένας άνθρωπος σε κρίση : ο Γερμανός εκδότης του τον έχει μόλις απορρίψει, ο γάμος του είναι στα πρόθυρα της διάλυσης και το σπίτι του στην Αυστρία δεν το νιώθει πια οικείο. Μαζί με τη Λόττε, την ερωμένη του, αναζητά καταφύγιο σε αυτόν τον παράδεισο με τους χαλαρούς περιπάτους και τις ομπρέλες για τον ήλιο. Και εδώ ακριβώς επανασυνδέεται με τον αποξενωμένο φίλο του Γιόζεφ Ροτ. Ερωτεύεται κι εκείνος, για μια τελευταία φορά, τη συγγραφέα  Ίρμγκαρντ Κόυν, η οποία απλώς ήθελε να ξεφύγει από τη χώρα των καμένων βιβλίων. Ο έρωτας του Ροτ και της νεαρής παθιασμένης Κόυν είναι τόσο αναπάντεχος όσο εξωπραγματική φαίνεται η φιλία μεταξύ του ευκατάστατου Τσβάιχ και του γερού πότη Ροτ.
Στην Οστάνδη αυτό το καλοκαίρι βρίσκονται επίσης όλοι όσοι δεν έχουν πλέον σπίτι στη ναζιστική Γερμανία. Ο Έγκον Κις και ο Έρνστ Τόλλερ, ο Άρθουρ Καίστλερ και ο Χέρμαν Κέστεν, οι «απαγορευμένοι» ποιητές και συγγραφείς. Ο Φόλκερ Βάιντερμαν αφηγείται τα όνειρά τους, τους έρωτές τους, την απελπισία τους.
Προς στιγμήν μια εύθραυστη ευδαιμονία δημιουργείται· καθώς όμως η Ευρώπη βυθίζεται στο σκοτάδι, οι φίλοι βρίσκονται παγιδευμένοι σε ένα αλλόκοτο είδος διακοπών, κοιτάζοντας τον κόσμο γύρω τους να τυλίγεται στις φλόγες.


«Ένα θαυμάσιο βιβλίο για πολλά ζητήματα – για την πολιτική, τον έρωτα, την ταυτότητα, την καταγωγή. Αλλά στην καρδιά του βρίσκεται η σπουδαία και βασανισμένη φιλία μεταξύ δύο σπουδαίων και βασανισμένων συγγραφέων. Λογοτεχνική βιογραφία στις καλύτερες στιγμές της. Πιστή στα γεγονότα, διαβάζεται σαν μυθιστόρημα. Με την ελεγειακή της ατμόσφαιρα, τους ακραίους πρωταγωνιστές της, το έντονο πολιτικό σκηνικό και τις τραγικές σχέσεις που βρίσκονται στον πυρήνα της, σίγουρα θα γινόταν καταπληκτική ταινία, σαν τον Θάνατο στη Βενετία, αλλά με περισσότερο έρωτα, περισσότερο αλκοόλ και πολύ περισσότερους διαλόγους».
– Rebecca Abrams, Financial Times


«Καθώς η Ευρώπη βυθίζεται στο σκοτάδι, οι συγγραφείς της Οστάνδης δημιουργούν ένα απάγκιο έρωτα και λογοτεχνίας –παρόλο που ξέρουν ότι είναι καταδικασμένο κι αυτό να χαθεί– το οποίο ο Βάιντερμαν ζωντανεύει με επιδεξιότητα και λεπτότητα ». –The Sunday Times


ΑΠΟΣΠΑΣΜΑΤΑ ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ

Ο Στέφαν Τσβάιχ το καλοκαίρι του 1936. Κοιτάζει από τη μεγάλη τζαμαρία τη θάλασσα και σκέφτεται μ  ένα μείγμα συγκίνησης, ανησυχίας και χαράς την παρέα των φυγάδων, που δεν θ’ αργήσει να τη συναντήσει. Μέχρι πριν από λίγα χρόνια η ζωή του είχε ακολουθήσει μια ασταμάτητη άνοδο, που όλοι θαύμαζαν, όλοι ζήλευαν. Τώρα φοβάται, νιώθει παγιδευμένος, δεμένος με εκατοντάδες υποχρεώσεις, με εκατοντάδες αόρατα δεσμά. Λύση, στήριγμα δεν υπάρχει. Υπάρχει όμως το καλοκαίρι, κι ώσπου να τελειώσει, όλα μπορεί ν  αλλάξουν ξανά. Εδώ, σ’ αυτό το εκπληκτικά πλατύ βουλεβάρτο με τα θαυμάσια άσπρα κτίρια και το μεγαλόπρεπο καζίνο του. Διάθεση διακοπών, γιορτινή ατμόσφαιρα, παγωτά, ομπρελίτσες για τον ήλιο, τεμπελιά, αεράκι, πολύχρωμες ξύλινες καμπίνες. [...]

Ο Γιόζεφ Ροτ στον Τσβάιχ :
«Κάθε μέρα γράφω, για να φεύγω και να χάνομαι μέσα σε ξένες ζωές. Δεν το βλέπετε, συνάνθρωπε, φίλε, αδελφέ μου, πως όπου να ναι πεθαίνω;»

Ο Ροτ δεν ήταν διατεθειμένος να ελευθερώσει τον Τσβάιχ από τις υποχρεώσεις της φιλίας. Ο Ροτ ήταν πάντα αυστηρός μαζί του, αμείλικτα αυστηρός, τόσο στις επιστολές του όσο και στις συζητήσεις τους. Αδιαφορούσε για το γεγονός ότι εξαρτιόταν οικονομικά από τον Τσβάιχ. Ήξερε, ωστόσο, πως το χρέος του στον Στέφαν Τσβάιχ δεν ήταν μόνο οικονομικό, αλλά και λογοτεχνικό.

Ο Ροτ γράφει στον Τσβάιχ :
«Δεν μπορώ ν’ αρχίσω τίποτα καινούργιο, τίποτα απολύτως, αν δεν το  ‘χω συζητήσει μαζί σας. Έχω ανάγκη την καλοσύνη και την εξυπνάδα σας».


Αλλά αυτό που περιγράφει είναι ουσιαστικά σκοτεινό και τρομερό· και δεν αφήνει την παραμικρή ελπίδα. Του μιλάει για μια Γερμανία όπου έμποροι αποικιακών και χήρες λοχαγών εφαρμόζουν μια μπασταρδεμένη εκδοχή της φιλοσοφίας του Νίτσε. Μια Γερμανία που τραγουδάει χωρίς χαρά πρόστυχα τραγούδια και ακούει απειλητικές επιθετικές ραδιοφωνικές εκπομπές. Μια Γερμανία που εκστασιάζεται με εμβατήρια, μέρες αφιερωμένες στο κόμμα, ζητωκραυγές και μαζικές γιορτές. Μια Γερμανία γεμάτη μικροαστούς μεθυσμένους. Μεθυσμένους, επειδή έτσι πρέπει – επειδή τους έχουν πείσει πως η τρέλα είναι λογική. Μεθυσμένους, επειδή μπορούν να υπακούουν και να φοβούνται. Μεθυσμένους,
επειδή έδωσαν εξουσία στα χέρια τους. Όχι, δεν έφερε την παραμικρή ελπίδα από κείνη τη χώρα. Ενέργεια, όμως, έφερε, και πείσμα. Και ακατάβλητο ενθουσιασμό για τον κόσμο της εξορίας, ενθουσιασμό που όσοι τον κατοικούν εδώ και πάνω από τρία χρόνια, τον έχουν χάσει. [...]
Γελούν, τσακώνονται, σωπαίνουν και αυτό το βράδυ στο Καφέ Φλορ. Αλλά πιο σβησμένα, πιο άκεφα απ' ό,τι στην αρχή του καλοκαιριού. Η ελπίδα έχει αδυνατίσει, έχει λιγοστέψει, σαν το κεράκι που λιώνει. Παρά την Ισπανία. Εξαιτίας της Ισπανίας. Παρά το σύμφωνο Γερμανίας-Αυστρίας, η ίσως εξαιτίας του. Και παρά την ηρεμία και την ησυχία που βασιλεύουν στο Βερολίνο και στη Γερμανία εξαιτίας της επικείμενης Ολυμπιάδας. Άλλο ένα καλοκαίρι τελειώνει και η αποφασιστική καμπή δεν λέει να έρθει, πουθενά ακόμα δεν φαίνονται σημάδια πως η φασιστική κυριαρχία στην Ευρώπη θα πάρει κάποια στιγμή τέλος. Όχι αυτό το καλοκαίρι, πάντως. Όχι φέτος. Και για πολλούς όχι όσο θα είναι ακόμα ζωντανοί. [...]


ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ

Ο ΦΟΛΚΕΡ ΒΑΪΝΤΕΡΜΑΝ γεννήθηκε το 1969 στο Ντάρμστατ και σπούδασε πολιτικές επιστήμες, γερμανική γλώσσα και λογοτεχνία στη Χαϊδελβέργη και στο Βερολίνο. Είναι συντάκτης της Frankfurter Allgemeine Sonntagszeitung και λογοτεχνικός συντάκτης του Der Spiegel. Ζει στο Βερολίνο. Έχει γράψει τα βιβλία Οστάνδη 1936 ( 2014), Max Frisch. Η ζωή του, τα βιβλία του ( 2010), το Βιβλίο των καμένων βιβλίων (2008, βραβείο Kurt Tucholsky ) και το Light Years (2006)


Δελτίο τύπου | ΑΠΟΣΥΣΚΕΥΑΖΩ ΤΗ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ ΜΟΥ του Walter Benjamin


WALTER BENJAMIN

ΑΠΟΣΥΣΚΕΥΑΖΩ
ΤΗ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ ΜΟΥ

ΛΟΓΟΣ ΓΙΑ ΤΗ ΣΥΛΛΕΚΤΙΚΗ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΑ

ΣΕΙΡΑ «Ο ΑΤΑΚΤΟΣ ΛΑΓΟΣ»

Μετάφραση: 
ΒΑΓΓΕΛΗΣ ΜΠΙΤΣΩΡΗΣ


Εκδόσεις Άγρα, Δεκέμβριος 2016
Αριθμός σελίδων: 24, Τιμή: 8,00 Ευρώ
ISBN: 978-960-505-262-1



Κυκλοφόρησε το 19ο βιβλίδιο της βιβλιοφιλικής σειράς «Ο Άτακτος Λαγός» των Εκδόσεων Άγρα.

Αποσυσκευάζω τη βιβλιοθήκη μου. Μάλιστα. Άρα δεν είναι ακόμη στα ράφια, δεν την περιβάλλει η αθόρυβη ανία της ταξιθέτησης. Ούτε μπορώ να βηματίσω κατά μήκος των ζυγών της, για να τους επιθεωρήσω ενώπιον αγαπητών και φιλήκοων προσώπων. Τίποτε από όλα αυτά δεν έχετε να φοβηθείτε. Το μόνο που μπορώ να κάνω είναι να σας ζητήσω να μεταφερθείτε μαζί μου στην αταξία των διαρρηγμένων κιβωτίων, σε μιαν ατμόσφαιρα κορεσμένη από τη σκόνη του ξύλου, σ' ένα πάτωμα στρωμένο με σκισμένα χαρτιά, ανάμεσα σε σωρούς βιβλία που αποστέλλονται πάλι στο φως της ημέρας ακριβώς μετά δύο έτη σκότους, ώστε να συμμεριστείτε εκ των προτέρων κάτι από τη διάθεση -διόλου ελεγειακή, άλλα μάλλον τεταμένη- που αφυπνίζουν σε έναν γνήσιο συλλέκτη αυτοί ακριβώς οι τόμοι.
Η ύπαρξη του συλλέκτη διέπεται από μια διαλεκτική ένταση μεταξύ των πόλων της αταξίας και της τάξης.

Κάθε πάθος συνορεύει με το χάος, όμως το συλλεκτικό πάθος εγγίζει τα όρια του χάους των αναμνήσεων. Αυτό που ωστόσο θέλω να πω είναι κάτι περισσότερο: Το τυχαίο, το πεπρωμένο -που εμποτίζουν με το χρώμα τους τα περασμένα μπροστά στα μάτια μου- είναι συγχρόνως και εμφανώς παρόντα στον συνηθισμένο κυκεώνα των βιβλίων. Γιατί τί άλλο είναι αύτη η κατοχή παρά αταξία, όπου η συνήθεια έχει γίνει τόσο οικεία ώστε μπορεί να φαίνεται σαν τάξη;

Το κείμενο αυτό είχε πρωτοεκδοθεί στην Ελλάδα από τις Εκδόσεις Άγρα στον τόμο Περί βιβλιοθηκών το 1993.

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΟΠΙΣΘΟΦΥΛΛΟΥ: GISELE FREUND