Δελτίο Τύπου | Η ΟΔΟΣ ΤΗΣ ΣΥΓΓΝΩΜΗΣ του Mahi Binebine

MAHI BINEBINE

Η ΟΔΟΣ ΤΗΣ ΣΥΓΓΝΩΜΗΣ

Μετάφραση :

ΑΓΓΕΛΟΣ ΑΓΓΕΛΙΔΗΣ

ΜΑΡΙΑ ΑΓΓΕΛΙΔΟΥ

Εκδόσεις ΑΓΡΑ, Μάιος 2023

Αριθμός σελίδων: 144 Τιμή : 13,50 Ευρώ

ISBN: 978-960-505-565-3

Τα ξέρω όλα αυτά επειδή έχω αρμενίσει πολύ καιρό σε θάλασσες φουρτουνιασμένες. Επειδή έχω πολεμήσει με όπλα άνισα μέσα σ’ έναν κόσμο αντρών, σ’ έναν κόσμο φτιαγμένο από άντρες για άντρες. Είχα συνέχεια τα μάτια μου τέσσερα, κόρη μου. Γύριζα χτύπημα το χτύπημα, πάλευα με νύχια και με δόντια – για να κάνω με αξιοπρέπεια τη δουλειά μου. Την ελευθερία δεν σου τη δίνουν, την αρπάζεις. Αγωνίστηκα για την ελευθερία μου στη σκηνή. Και στο δρόμο. Αγωνίστηκα με το κοκκινάδι μου, το κολ μου, τις πούδρες μου και τις εφαρμοστές μου κελεμπίες, κόντρα στην υποκρισία των τάχα μου θρήσκων, αυτών των ίδιων που έρχονταν στα κρυφά και ζητιάνευαν φίλτρα έρωτα ή αγάπης. Στη σκηνή πολέμησα με τα τσακίσματα της φωνής μου, με τα λυγίσματα του κορμιού μου, με την άνεση και τη χάρη μιας γυναίκας ελεύθερης αυτούς που μ’ έβριζαν. Μια ζωή στον πόλεμο, κόρη μου. Τώρα είναι η σειρά σου !

 

Πηγαίνουμε παντού. Παίζουμε όπου μας καλούνε. Κι αν οι πλούσιοι γεμίζουν σελίδες ολόκληρες στην ατζέντα μου, τραγουδάω πολλές φορές μισοτιμής και για τους φτωχούς. Η επιτυχία, όπως πάντα, παραμένει κάτι ανεξήγητο. Δεν υπακούει ούτε σε κανόνες ούτε σε λογική. Μπορεί να δοθεί στον ταλαντούχο ή στη μετριότητα. Ή σε κανέναν από τους δυό. Το μυστήριο εξακολουθεί ανεξιχνίαστο από την απαρχή του κόσμου. Εμείς γίναμε ξαφνικά διάσημοι – κι αυτό προβλημάτισε όλο το σινάφι. Κανένας δεν κατάλαβε πώς μια μισότρελη με μια χούφτα παλιούς και δυό χούφτες μυξιάρικα κατάφερε να βρεθεί από τη μια μέρα στην άλλη στρογγυλοκαθισμένη στο θρόνο. Πολύ που μας ένοιαξε ! Εμείς ήμασταν στην κορυφή του κόσμου – κι εκεί σκοπεύαμε να μείνουμε. Η φήμη μας προπορευόταν, άνοιγε το δρόμο για παραστάσεις ολοένα και πιο ξέφρενες, ολοένα και πιο τολμηρές· κι αυτές με τη σειρά τους μας άνοιξαν το δρόμο για τα πλουσιόσπιτα. Και για τα σπίτια των ισχυρών. Η πρωτεύουσα μας δέχτηκε με ανοιχτές αγκάλες, δίναμε τη μια παράσταση μετά την άλλη: από τα πολυτελή ριαντ της μεδίνας στη χλιδή των επαύλεων των διπλωματών. Μια πορεία με προδιαγεγραμμένη τη μοιραία κατάληξή της: το βασιλικό παλάτι. Σε μια χώρα σαν τη δική μας, αυτό είναι ο παράδεισος. Η επαγγελματική εχεμύθεια μ’ εμποδίζει να πω περισσότερα. Οι αρτίστες που δεν ξέρουν να κρατάνε το στόμα τους κλειστό βρίσκουν κλειστές τις πόρτες τέτοιων χώρων. Μάθαμε πολύ γρήγορα να είμαστε τάφοι. Να βλέπουμε χωρίς να βλέπουμε. Ν’ ακούμε χωρίς ν’ ακούμε.

Η ΟΔΟΣ ΤΗΣ ΣΥΓΓΝΩΜΗΣ είναι το δρομάκι στο Μαρακές όπου μεγαλώνει η μικρή Χαγιάτ (η « Ζωή » στα αραβικά), η αφηγήτρια της ιστορίας. Η γειτονιά είναι φτωχή, μόνο η αθλιότητα προκόβει εκεί, στριμωγμένη ανάμεσα σ’ έναν σατανικό και διεφθαρμένο πατέρα και στις φαρμακόγλωσσες γειτόνισσες. Μα τη « Ζωή » δεν μπορεί κανείς να τη χαλάσει. Σαν πουλάκι που ξεφεύγει από το κλουβί, η Χαγιάτ το σκάει και τα καταφέρνει χάρη στη Μαμίτα, την πιο φημισμένη χορεύτρια στο βασίλειο. Η Μαμίτα είναι σαν γκέισα – τραγουδίστρια, καλλιτέχνιδα, ψυχαγωγός, ερωμένη. Μια γυναίκα ελεύθερη σε μια χώρα θεμελιωμένη στις απαγορεύσεις. Με το χορό της διώχνει μακριά τη μελαγχολία. Η Χαγιάτ μαζί της μαθαίνει πώς να θαμπώνει τους άντρες, πως με τη χάρη να νικά την εχθρότητα και κυρίως πώς να ορίζει το πεπρωμένο. Η ιστορία της είναι κατόρθωμα, η αφήγησή της ξόρκι.

ΕΓΚΩΜΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ

« Αυτή η ιστορία συγγνώμης και συμφιλίωσης μοιάζει με ανατολίτικο παραμύθι.

Έχει τη σπιρτάδα, τη γοητεία και τη φαντασία του. Έχει όμως και το βάθος και τη σοβαρότητά του ».

–FLORENCE NOIVILLE, Le Monde des Livres

«Με αφετηρία μια τραγική οικογενειακή ιστορία,

ο Μαχί Μπινμπίν γράφει ένα μυθιστόρημα που ξεπερνάει την πραγματικότητα ».

–DAVID FONTAINE, Le Canard Enchainé

« Η ποιητική, γεμάτη εικόνες γραφή και το ύφος του Μαχί Μπινμπίν

διαθέτουν εκπληκτική δύναμη και συναρπάζουν ».

–FLORENCE PITARD, Ouest-France

Βλέπεις, Παππού ; Αρχίζω να μιλάω σαν τους παραμυθάδες της Μεγάλης Πλατείας· εκείνου του μέρους όπου έβρισκα καταφύγιο, όταν έφευγε η Μαμίτα και ο φόβος με κυρίευε ξανά. Χωρίς εσάς τους δυό, ήμουν χαμένη· δεν μπορούσα ν’ ανασάνω, η Οδός της Συγγνώμης γινόταν στενή κι επικίνδυνη. Στην πολυκοσμία και στις φωνές της Μεγάλης Πλατείας ένιωθα ασφαλής : η οχλαγωγία, οι μουσικές, οι καπνοί, τα ποδήλατα, οι άμαξες, οι πλανόδιοι έμποροι, αυτοί που πουλούσαν τσιγάρα χύμα, οι πάγκοι του φαγητού, οι πορτοφολάδες κι οι χωροφύλακες που τους κυνηγούσαν... Ένας ολόκληρος κόσμος όπου, περιέργως, ένιωθα προστατευμένη. Εκεί περνούσα όλη τη μέρα, τριγυρίζοντας από θέαμα σε θέαμα, χαζεύοντας τους καλλιτέχνες του δρόμου, μαγεμένη από τα ταλέντα τους. Από τον δαμαστή των περιστεριών ώς τον γιατρό των εντόμων, από τον αφέντη των σοφών πιθήκων ώς τη γυναίκα-λάστιχο, από τους ακροβάτες ώς τους γητευτές φιδιών... Μόνο ο παραμυθάς κατάφερνε να με κρατάει με τις ώρες, γιατί οι ιστορίες του ποτέ δεν τελείωναν.

Στα δέκα μου χρόνια σταμάτησα να το σκάω μόνη μου : Οι βόλτες στη Μεγάλη Πλατεία ήταν επικίνδυνες για τα κορίτσια εξαιτίας της μάστιγας των σκοπευτών, αυτών που άπλωναν χέρι, κολλούσαν πάνω σου κι έτριβαν το σηκωμένο πουλί τους στον πισινό σου.

Η ευφράδεια των παραμυθάδων με μάγευε. Αργότερα θα την ξανάβρισκα στ’ αδέλφια τους, τους ανώνυμους ποιητές που τραγουδούσε η Μαμίτα, μέρα με τη μέρα χαράζοντας μέσα μου το νόημα, το βάθος και τους αμύθητους θησαυρούς τους.

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΕΞΩΦΥΛΛΟΥ

© GABRIEL BOISDRON

Ανατολίτισσα χορεύτρια με πέπλο

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ

Ο ΜΑΧΙ ΜΠΙΝΜΠΙΝ είναι συγγραφέας, γλύπτης και ο πιο γνωστός ζωγράφος του Μαρόκου σήμερα. Η τέχνη του εκτίθεται στο Μουσείο Γκούγκενχαϊμ της Νέας Υόρκης.

Έχει δημοσιεύσει δεκατρία μυθιστορήματα.

Το βιβλίο του Τα Αστέρια του Σίντι Μουμέν έχει μεταφραστεί σε δώδεκα γλώσσες και έγινε ταινία από τον Nabil Ayouch με τίτλο Τα άλογα του Θεού. Βραβεύτηκε στο Φεστιβάλ των Καννών.

Ο αδερφός του πήρε μέρος σε ένα αποτυχημένο πραξικόπημα ενάντια στον βασιλιά Χασάν Β’ και για το λόγο αυτό πέρασε δεκαοχτώ χρόνια στη διαβόητη φυλακή Ταζμαμάρτ της ερήμου.

Στις Εκδόσεις Άγρα κυκλοφορούν τα βιβλία του Τα Αστέρια του Σίντι Μουμέν (2016), Χαρράγκα – Αυτοί που καίνε τα χαρτιά τους (2019) και ο Τρελός του βασιλιά (2021), και τα τρία σε μετάφραση της Έλγκας Καββαδία.

Δελτίο Τύπου | Ο ΤΡΕΛΟΣ ΤΟΥ ΒΑΣΙΛΙΑ του Mahi Binebine

MAHI BINEBINE

Ο ΤΡΕΛΟΣ ΤΟΥ ΒΑΣΙΛΙΑ

Μετάφραση : ΕΛΓΚΑ ΚΑΒΒΑΔΙΑ

Εκδόσεις ΑΓΡΑ, Ιούλιος 2021

Αριθμός σελίδων : 160, Τιμή : 13,50 Ευρώ

ISBN: 978-960-505-506-6

 

 

« Όλα έμοιαζαν κανονικά αλλά τίποτα δεν ήταν, γιατί όταν το λιοντάρι γονατίζει, όταν τα νύχια του γίνονται άχρηστα ροκανίδια ξύλου, δεν κάνουν πια κανέναν να τρέμει, όταν η πεθαμένη φλόγα των ματιών του εμπνέει περισσότερο θλίψη από τρόμο, ένα άτονο βλέμμα στραμμένο σε μια εσωτερική σκοτεινιά σ’ ένα σαρκίο διαλυμένο, σπασμένο…»

« Γεννήθηκα σε μια σαιξπηρική οικογένεια. Ανάμεσα σ’ έναν πατέρα αυλικό του βασιλιά για σαράντα χρόνια και έναν αδερφό καταδικασμένο σε μια φυλακή του Νότου. Πρέπει να φανταστείς ένα βασιλικό παλάτι τρομακτικό αλλά και μαγευτικό, όπου ο ευνοούμενος μπορεί να τιμωρηθεί για το τίποτα, όπου οι αντιζηλίες πλέκουν τον ιστό τους όταν πέφτει η νύχτα.

» Ένας παραμυθάς ξέρει πως η δύναμη βρίσκεται από τη μια μεριά της πόρτας και η ελευθερία από την άλλη. Για να μη φύγει από την υπηρεσία της Μεγαλειότητάς του, ο πατέρας μου απαρνήθηκε τη γυναίκα του και τα παιδιά του. Εγκατέλειψε τον αδερφό μου στα φαντάσματά του. Ο γιος του, ο αδερφός μου, στοίχειωσε για είκοσι χρόνια την οικογένειά μου. Ποιοί οι λόγοι του “ τρελού ” και ποιοί του πατέρα ;

»Μοίρα φοβερά μοναχική, δουλεία συναινετική... Όλα είναι γελοία σ’ αυτόν τον κόσμο ; Ο πατέρας μου είχε μια ιδιόμορφη αγάπη για τη ζωή. Χρόνια προσπαθώ να τη διηγηθώ. Αυτή την ιστορία σας την προσφέρω, έχει τη φαντασία ενός παραμυθιού του παλιού καιρού και την τραγικότητα ενός ανθρώπινου δράματος ».

–ΜΑΧΙ ΜΠΙΝΜΠΙΝ

 

Αυτό το σύντομο και κομψό μυθιστόρημα ξεκινάει με μια απατηλή αίσθηση αθωότητας. Ο διάχυτα ζεστός τόνος του και η παραμυθική αφήγησή του λειτουργούν σαν δέλεαρ, σαν μια μαγευτική ψευδαίσθηση. Σύντομα όμως μετά, Ο Τρελός του βασιλιά αφήνει να αναδειχθούν οι πιο σκοτεινές αποχρώσεις του, πολύ προτού αποκαλυφθεί η πραγματική βαρύτητα της ιστορίας – η ζωή στην υπηρεσία ενός αφέντη σημαίνει συνενοχή για τις πράξεις του, περιλαμβάνει το τίμημα που πρέπει να πληρωθεί.

Η αγάπη του αυλικού αξιωματούχου για τον ετοιμοθάνατο αφέντη του είναι καταρχάς συγκινητική, αλλά ο Μοχάμεντ, ο αφηγητής, μας δίνει την εντύπωση ότι αποκρύπτει τις αληθινές σκέψεις του για τη σχέση του με τον βασιλιά Χασάν Β’, που κυβέρνησε τυραννικά το Μαρόκο για σχεδόν σαράντα χρόνια, από το 1961 ώς το θάνατό του το 1999. Ο Μοχάμεντ μπεν Μοχάμεντ, ο γελωτοποιός της Αυλής, ο ποιητής, ο λόγιος θεολόγος, ζει και περιγράφει τις τελευταίες μέρες του ετοιμοθάνατου βασιλιά, του Σίντι, του αφέντη. Ο Τρελός του βασιλιά είναι ένας απολογισμός για το τρομερό τίμημα της αφοσίωσης που πληρώνει ο Μοχάμεντ. Είναι επίσης ένας στοχασμός πάνω στην ενοχή και τη συγχώρεση. Πρόκειται για ένα δυνατό, σύντομο παραμύθι, ήσυχα αλλά επίμονα βασανιστικό.

 

Ήμουν για τριανταπέντε χρόνια ο αφοσιωμένος υπηρέτης του, ο διασκεδαστής με την ανεξάντλητη φαντασία, ο επίσημος θεολόγος, ο κυβερνήτης των πιστών που του ανήκαν, ο λογοτεχνικός του σύμβουλος, η αλάνθαστη αναφορά του στον μαγικό κόσμο της ποίησης. […]

Όλα έμοιαζαν κανονικά, αλλά τίποτα δεν ήταν για τον αφέντη μας. Εγώ, ο Μοχάμεντ μπεν Μοχάμεντ, αφρός από το κατακάθι και τη σαπίλα του Μαρακές, που τίποτα δεν προοιώνιζε να βρεθώ πλάι στους εκλεγμένους, εγώ ο φυγάδας από τα βαθιά υπόγεια της ανθρώπινης υπόστασης, ήμουν εκεί αυτή τη βραδιά του Ιουλίου πίσω από τον ετοιμοθάνατο αφέντη μου, αναμασώντας την τρομερή πρόβλεψη του γιατρού : « Σε δυό ή σε τρεις μέρες θα είμαστε όλοι ορφανοί ! » […]

Ήξερε το αδύνατο σημείο μου κι έβρισκε πάντα ευκαιρίες να το θυμήσει : « Οι σκύλοι δεν γεννούν γάτες » έλεγε. Το αίμα του προδότη είναι κληρονομικό, και άλλες αναφορές στο φυλακισμένο παιδί μου σε μια φυλακή του Νότου. Αν απαντούσα στις επιθέσεις του, θα κατέβαινα στο επίπεδό του. Όμως δεν άφηνα τίποτα. Αντίθετα, ετοίμαζα τα όπλα μου με την ησυχία μου και χτυπούσα τη στιγμή που δεν το περίμενε. Με τις αντεπιθέσεις έδινα κατάλληλες απαντήσεις, ανάλογα με τις προκλήσεις του. Καταδίκαζε με τη σειρά του το χτύπημα χωρίς να αντιδρά. Στις προσβολές παίζαμε το ίδιο παιχνίδι. Έτσι είχε θεσπιστεί μια ανακωχή μεταξύ μας, σίγουρα ευάλωτη. Αλλά, όπως συμβαίνει στους ψυχρούς πολέμους, βάστηξε πολύ περισσότερο από όσο είχαμε προβλέψει.

 

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ

Ο ΜΑΧΙ ΜΠΙΝΜΠΙΝ είναι συγγραφέας, γλύπτης και ο πιο γνωστός ζωγράφος του Μαρόκου σήμερα. Η τέχνη του εκτίθεται στο Μουσείο Γκούγκενχαϊμ της Νέας Υόρκης.

Έχει δημοσιεύσει δώδεκα μυθιστορήματα.

Το βιβλίο του Τα Αστέρια του Σίντι Μουμέν έχει μεταφραστεί σε δέκα γλώσσες και έγινε ταινία από τον Nabil Ayouch με τίτλο Τα άλογα του Θεού. Βραβεύτηκε στο Φεστιβάλ των Καννών.

Ο αδερφός του πήρε μέρος σε ένα αποτυχημένο πραξικόπημα ενάντια στον βασιλιά Χασάν Β’ και για το λόγο αυτό πέρασε δεκαοχτώ χρόνια στη διαβόητη φυλακή Ταζμαμάρτ της ερήμου.

Στις Εκδόσεις Άγρα κυκλοφορούν τα βιβλία του Τα Αστέρια του Σίντι Μουμέν (2016) και Χαρράγκα – Αυτοί που καίνε τα χαρτιά τους (2019), και τα δύο σε μετάφραση της Έλγκας Καββαδία, ενώ ετοιμάζεται Ο δρόμος της συγγνώμης.

Δείτε παρακάτω ένα τετράλεπτο βίντεο με τον ίδιο να μιλά στα αγγλικά 

για τη ζωή του, το Μαρόκο και τη σχέση του με τη ζωγραφική και τη συγγραφή :

ΑΛΛΑ ΒΙΒΛΙΑ ΤΟΥ MAHI BINEBINE ΣΤΙΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΑΓΡΑ

  

Δελτίο τύπου | ΧΑΡΡΑΓΚΑ - ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΚΑΙΝΕ ΤΑ ΧΑΡΤΙΑ ΤΟΥΣ του Mahi Binebine

MAHI BINEBINE

ΧΑΡΡΑΓΚΑ

ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΚΑΙΝΕ ΤΑ ΧΑΡΤΙΑ ΤΟΥΣ

Μετάφραση : ΕΛΓΚΑ ΚΑΒΒΑΔΙΑ

Εκδόσεις ΑΓΡΑ, Δεκέμβριος 2019

Αριθμός σελίδων : 184,  Τιμή : 14,00 Ευρώ

ISBN: 978-960-505-415-1

Ήταν νύχτα. Μια σκοτεινή νύχτα με ελαφριά ομίχλη. Κρυμμένοι πίσω από έναν βράχο, ακούγαμε τον ήχο από τα κύματα και τον αέρα. Ο Μοράντ είχε πει ότι αυτή την εποχή η θάλασσα ήταν ήρεμη. Τον είχαμε πιστέψει. Ήμαστε έτοιμοι να πιστέψουμε οτιδήποτε, φθάνει να καταφέρναμε να φύγουμε. Όσο πιο μακριά ήταν δυνατό. Για πάντα.

Μια σκοτεινή σκιά υψωνόταν κοντά στη βάρκα. Ήταν ο διακινητής που θα βοηθούσε στη διαφυγή. Δεν γνωρίζαμε το όνομά του. Τον φωνάζαμε «Αφεντικό» με έναν σεβασμό γεμάτο φόβο, όπως θα αποκαλούσαμε έναν δάσκαλο που κραδαίνει τη βέργα, έναν ύποπτο χωροφύλακα με σκληρό βλέμμα, έναν μάγο που μπορεί να σου ρίχνει ευχές ή κατάρες, κάθε άνθρωπο που βαστάει το μέλλον σου στα χέρια του.

ΜΙΑ ΟΜΑΔΑ ΑΝΘΡΩΠΩΝ που προέρχονται από διάφορα μέρη της Αφρικής έχουν συγκεντρωθεί στην Ταγγέρη και περιμένουν την κατάλληλη στιγμή για να μπαρκάρουν μ’ έναν διακινητή και να διασχίσουν τη θάλασσα για το Γιβραλτάρ : ο Αζούζ, ο αφηγητής, και ο ξάδερφός του ο Ρεντά απ’ το Μαρακές, η Νουαρά, μια νέα γυναίκα με το μωρό της, ένας Αλγερινός που έχει σωθεί από μια σφαγή, ο Γιουσέφ και δύο άντρες απ’ το Μάλι. Όλοι ενωμένοι από την επίμονη δύναμη της ίδιας αναζήτησης : Να αποσπάσουν από τη μοίρα τους μια καινούργια ζωή, μια δεύτερη ευκαιρία.

Η αναμονή τους είναι σημαδεμένη με μνήμες απ’ το παρελθόν, με διηγήσεις από βιώματα, πορτραίτα και παθητικές φιγούρες : Ο Μοράντ έχει ζήσει πολύ καιρό στη Γαλλία και είναι περήφανος για τον τίτλο του «ο Απελαθείς της Ευρώπης». Η νέα γυναίκα θέλει να συναντήσει τον άντρα της που δουλεύει στη Γαλλία και δεν δίνει πια σημεία ζωής. Ο Αζούζ έχει λάβει κλασική παιδεία χάρη στις καλόγριες, αλλά ο θάνατος εκείνης που τον προστάτευε τσάκισε την ορμή του· όσο για τον ξάδερφό του τον Ρεντά, αυτός κατόρθωσε να ξεφύγει από μια συντεχνία των ζητιάνων που τον είχε στρατολογήσει.

Τρέμοντας από το κρύο και το φόβο, όλοι περιμένουν το σημάδι της αναχώρησης και προσπαθούν να εξηγήσουν τα φώτα που λάμπουν στον ορίζοντα : Δείχνουν τη γη της επαγγελίας ή μήπως είναι κάποια παγίδα ;

Χαρράγκα : Αραβική λέξη (حراقة). Χρησιμοποιείται στην Αλγερία για να χαρακτηρίσει τους πρόσφυγες και μετανάστες που προσπαθούν να φτάσουν στην Ευρώπη με βάρκα και καίνε τα χαρτιά τους μόλις φτάσουν σε ευρωπαϊκό έδαφος ή τα πετάνε στη θάλασσα ή τα αφήνουν σε όσους μένουν πίσω για να τα καταστρέψουν όταν καταφέρουν να μεταναστεύσουν και να πάρουν άσυλο. Χαρράγκα είναι τα καμένα χαρτιά αλλά και οι άνθρωποι που τα καίνε, και κατ’ επέκταση χαρράγκα σημαίνει τους ανθρώπους που διασχίζουν παράνομα τα σύνορα, αλλά και οποιονδήποτε κάνει κάποια πράξη που δεν σέβεται τους νόμους.

Από τις ακτές της Βόρειας Αφρικής, οι Αλγερινοί, Μαροκινοί και Τυνήσιοι χαρράγκα προσπαθούν να φτάσουν σε ισπανικό έδαφος (Ανδαλουσία, Θέουτα, Μελίγια, διασχίζοντας το Γιβραλτάρ), στη Μάλτα ή στο ιταλικό νησί της Λαμπεντούζα, και από εκεί να συνεχίσουν το δρόμο τους για άλλες περιοχές της Ευρώπης.

Οι Σενεγαλέζοι και οι Μαυριτανοί κατευθύνονται προς τα Κανάρια Νησιά, χρησιμοποιώντας τις «πατέρα», μικρές επίπεδες βάρκες, ή φουσκωτά σκάφη.

Τα ποσοστά θανάτου των χαρράγκα είναι πολύ υψηλά και το εγχείρημα του διάπλου σε αυτές τις μικρές βάρκες πολύ επικίνδυνο. Ωστόσο, η βαθιά φτώχεια και οι ακραίες πολιτικές συνθήκες που επικρατούν στις βορειοαφρικανικές χώρες ωθούν τους χαρράγκα να το αποτολμούν

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ

Ο ΜΑΧΙ ΜΠΙΝΜΠΙΝ, ζωγράφος, γλύπτης και μυθιστοριογράφος, γεννήθηκε το 1959 στο Μαρακές, όπου και ζει. Αρχικά σπούδασε μαθηματικά στο Παρίσι. Στη συνέχεια αφοσιώθηκε στη λογοτεχνία και τη ζωγραφική. Οι πίνακές του ανήκουν στη μόνιμη συλλογή του Μουσείου Γκούγκενχαϊμ στη Νέα Υόρκη. Το πρώτο του μυθιστόρημα Le sommeil de l’esclave (Ο ύπνος του σκλάβου, 1992) βραβεύτηκε με το Prix Mediterranée. Τα έργα του Cannibales, 1999, Pollens, 2001 (βραβείο γαλλοαραβικής φιλίας), Terre d’ombre brulée, 2004, και Τα Aστέρια του Σίντι Μουμέν μεταφράστηκαν σε πολλές γλώσσες.

Το 2010 Τα Αστέρια του Σίντι Μουμέν τιμήθηκαν με το βραβείο του καλύτερου αραβικού μυθιστορήματος.

Έχει διακριθεί στη χώρα του το Μαρόκο ως πρόσωπο που συμβάλλει με το έργο του στην ανάδειξη της χώρας διεθνώς.

Οι Εκδόσεις Άγρα εξέδωσαν το 2016 Τα Αστέρια του Σίντι Μουμέν και ετοιμάζουν τα δύο τελευταία βιβλία του : Ο τρελός του βασιλιά και Ο Δρόμος της Συγχώρεσης.

Ο Μαροκινός συγγραφέας MAHI BINEBINE στην Αθήνα

ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ

Οι ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΑΓΡΑ και το ΒΙΒΛΙΟΠΩΛΕΙΟ IANOS

σας προσκαλούν σε μια συνάντηση με τον πολυβραβευμένο Μαροκινό συγγραφέα 

και διακεκριμένο ζωγράφο και γλύπτη

ΜΑΗΙ ΒΙΝΕΒΙΝΕ 

με αφορμή την πρόσφατη έκδοση στα ελληνικά του βιβλίου του

ΤΑ ΑΣΤΕΡΙΑ ΤΟΥ ΣΙΝΤΙ ΜΟΥΜΕΝ

σε μετάφραση Έλγκας Καββαδία

Συζήτηση με τη δημοσιογράφο ΜΑΡΙΛΕΝΑ ΑΣΤΡΑΠΕΛΛΟΥ

την Τρίτη 11 Απριλίου 2017

ώρα 20.00

στο καφέ του βιβλιοπωλείου ΙΑΝΟS (Σταδίου 24)

Τον συγγραφέα θα προλογίσει η μεταφράστρια του βιβλίου ΕΛΓΚΑ ΚΑΒΒΑΔΙΑ.

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ

Ο ΜΑΧΙ ΜΠΙΝΜΠΙΝ, ζωγράφος, γλύπτης και μυθιστοριογράφος, γεννήθηκε το 1959 στο Μαρακές, όπου και ζει. Αρχικά σπούδασε μαθηματικά στο Παρίσι. Στη συνέχεια αφοσιώθηκε στη λογοτεχνία και τη ζωγραφική. Οι πίνακές του ανήκουν στη μόνιμη συλλογή του Μουσείου Γκούγκενχαϊμ στη Νέα Υόρκη. Το πρώτο του μυθιστόρημα Le sommeil de l’esclave (Ο ύπνος του σκλάβου, 1992 ) βραβεύτηκε με το Prix Mediterranée. Τα τρία τελευταία του έργα (Cannibales, 1999, Pollens, 2001, Βραβείο Γαλλοαραβικής Φιλίας, και Terre d’ombre brulée, 2004) μεταφράστηκαν σε πολλές γλώσσες.

Το 2010 Τα Αστέρια του Σίντι Μουμέν πήραν το βραβείο του καλύτερου αραβικού μυθιστορήματος, ενώ, το 2012, ο Μαροκινός σκηνοθέτης Nabil Ayouch παρουσίασε στις Κάννες την κινηματογραφική μεταφορά του βιβλίου υπό τον τίτλο Les Chevaux de Dieu (Τα Άλογα του Θεού), λαμβάνοντας το βραβείο François Chalais.

ΑΠΟ ΤΟ ΟΠΙΣΘΟΦΥΛΛΟ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ

Ο ΓΙΑΣΙΝ αφηγείται πως μεγάλωσε γρήγορα και πέθανε ακόμη πιο γρήγορα στο Σιντί Μουμέν, στην άκρη της πόλης της Καζαμπλάνκας, μαζί με τα έξι αδέρφια του, τη μητέρα του, που κάθε μέρα είχε να τα βγάλει πέρα με τη φτώχεια και τα ζωύφια και με έναν πατέρα πρώην εργάτη, χαμένο στη σιωπή και τις προσευχές. Η επίγεια κόλαση του τόπου του αναδίδει οσμές από τις χωματερές που έγιναν γήπεδα για ποδόσφαιρο, από το χασίσι και την κόλλα που σνιφάρεται, εικόνες από τις απαγορευμένες βουτιές στο αποξηραμένο ποτάμι και από τα γκαράζ των ξεχαρβαλωμένων μοτοποδηλάτων. Όταν λοιπόν τους υπόσχονται ότι ο παράδεισος βρίσκεται στην απέναντι πόρτα, τί έχουν να χάσουν ο Γιασίν και οι «φτωχοί » φίλοι του ;

Μυθιστόρημα τραγικό, που ρίχνει φως στο συγκλονιστικό παρόν μας, γεμάτο άσχημες φάρσες και σιωπηλά δράματα, περιπλανήσεις και σκόνη, αδελφότητες και προδοσίες.

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑΤΑ ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ 

Ακούγαμε κασέτες με το Κοράνι και λόγους από σοφούς Ανατολίτες. Η καρδιά μας ποτιζόταν με βάλσαμο. Ο εμίρης κι οι σύντροφοί του ήταν απλοί άνθρωποι. Μας έκαναν την τιμή να έρχονται σε μας, γεμίζοντάς μας με φως και γαλήνη.[ ... ] Ήταν μια νίκη στη μετριότητα της μικρής μας ζωής. Ρουφούσαμε τα λόγια του γιατί μπορούσαμε να τα καταλάβουμε. Είχε καταφέρει να μας επιστρέψει την περηφάνια μας με απλά λόγια που μας έδιναν φτερά και μας ταξίδευαν όσο μακριά μπορούσε να φτάσει η φαντασία μας. Δεν ήμαστε πια παράσιτα, απόβλητα του ανθρώπινου γένους, πιο τιποτένιοι απ’ το τίποτα.

Ήμαστε καθαροί και αξιοπρεπείς και οι προσδοκίες μας είχαν απήχηση στα άγια πνεύματα. Μας άκουγαν, μας οδηγούσαν. Η λογική είχε αντικαταστήσει τα χτυπήματα. Είχαμε ανοίξει την πόρτα στον Θεό και είχε εισχωρήσει μέσα μας. Τέλος οι αγώνες για το τίποτα, οι βρισιές και οι ηλίθιοι τσακωμοί, τέρμα στην καταθλιπτική ζωή πάνω στις ακαθαρσίες των άπιστων. Στα σκουπίδια η καρτερία που είχαν σταλάξει στις φλέβες μας οι αγράμματοι γονείς μας.

Όσο υπήρχαν άνθρωποι σαν εμάς, νέοι, γενναίοι και πιστοί, τίποτα δεν ήταν χαμένο. Οι μπράβοι του Σατανά δεν έχαναν τίποτα να περιμένουν. Θα πληρώσουν με το παραπάνω γι’ αυτά που μας έχουν επιβάλει. Θα κάνουμε τη ζωή τους Κόλαση. Τα σύγχρονα και πολύπλοκα οπλοστάσιά τους θα γίνουν ανίσχυρα και γελοία. Ο Θεός ήταν μαζί μας και η νίκη στα χέρια μας. Διαθέταμε όπλα που οι άπιστοι δεν είχαν : τη σάρκα μας και το αίμα μας.

Θα την προσφέραμε στον Θεό γιατί μας τη ζητούσε. Οι προσφορές μας θα αποζημιωθούν. Οι ουράνιοι δρόμοι ήταν ορθάνοιχτοι και μας περίμεναν. Οι άπιστοι θα έτρεμαν μέσα στα ρυπαρά χοιροστάσιά τους, μέσα στην έκλυτη και αχρεία ζωή τους, μέσα στη διαφθορά που προσπαθούν με κάθε τρόπο να μεταδώσουν στα παιδιά μας... [...] Ισιώνοντας τη γενειάδα του, ο εμίρης έστρεψε το βλέμμα του στα ξαναμμένα μας πρόσωπα και είπε : « Δεν μπορούμε να εναντιωθούμε σ’ έναν άνθρωπο που θέλει να πεθάνει ! »

Ύστερα από μια ομαδική προσευχή, μας έτεινε το χέρι και το φιλήσαμε ένας ένας. Δεν τον ξαναείδαμε πια στο γκαράζ.

Δελτίο τύπου | ΤΑ ΑΣΤΕΡΙΑ ΤΟΥ ΣΙΝΤΙ ΜΟΥΜΕΝ του Mahi Binebine

MAHI BINEBINE

ΤΑ ΑΣΤΕΡΙΑ ΤΟΥ ΣΙΝΤΙ ΜΟΥΜΕΝ

ΜΕΤAΦΡAΣΗ : ΕΛΓΚΑ ΚΑΒΒΑΔΙΑ

Εκδόσεις ΑΓΡΑ, Νοέμβριος 2016

Αριθμός σελίδων :  160,  Τιμή :  12,90  Ευρώ

ISBN: 978-960-505-210-2

Ο ΓΙΑΣΙΝ αφηγείται πως μεγάλωσε γρήγορα και πέθανε ακόμη πιο γρήγορα στο Σιντί Μουμέν, στην άκρη της πόλης της Καζαμπλάνκας, μαζί με τα έξι αδέρφια του, τη μητέρα του, που κάθε μέρα είχε να τα βγάλει πέρα με τη φτώχεια και τα ζωύφια και με έναν πατέρα πρώην εργάτη, χαμένο στη σιωπή και τις προσευχές. Η επίγεια κόλαση του τόπου του αναδίδει οσμές από τις χωματερές που έγιναν γήπεδα για ποδόσφαιρο, από το χασίσι και την κόλλα που σνιφάρεται, εικόνες από τις απαγορευμένες βουτιές στο αποξηραμένο ποτάμι και από τα γκαράζ των ξεχαρβαλωμένων μοτοποδηλάτων. Όταν λοιπόν τους υπόσχονται ότι ο παράδεισος βρίσκεται στην απέναντι πόρτα, τί έχουν να χάσουν ο Γιασίν και οι «φτωχοί » φίλοι του ;

Μυθιστόρημα τραγικό, που ρίχνει φως στο συγκλονιστικό παρόν μας, γεμάτο άσχημες φάρσες και σιωπηλά δράματα, περιπλανήσεις και σκόνη, αδελφότητες και προδοσίες.

«Μα τί, παραλογίζομαι, ε και λοιπόν ; Τι άλλο μπορώ να κάνω τώρα που η μοναξιά με καταπίνει και τριγυρνάω σαν ξένο φάντασμα στο βασίλειο με τις αναμνήσεις των παιδικών μου χρόνων; Δεν ντρέπομαι να σας ομολογήσω πως μου ’τυχε να ’μαι χαρούμενος στα σιχαμερά ερείπια, πάνω στα σκουπίδια αυτού του καταραμένου κοπρόλακκου, ναι, ήμουνα ευτυχισμένος στο Σιντί Μουμέν, τον τόπο μου. [...]

Η Τζιχάντ ήταν η μόνη μας σωτηρία. Ο Θεός μας το ζητούσε. Ήταν γραμμένο με ανεξίτηλα γράμματα στο βιβλίο των βιβλίων. [...]

Ο Φουάντ δεν μπόρεσε να μη δεχτεί την πρόσκληση του εμίρη Αμπού Ζουμπέιρ. Ήταν τιμή γι’ αυτόν. Να λάβεις τον τίτλο του μάρτυρα μαζί με τα κλειδιά του παραδείσου, δεν μπορούσε ο καθένας να το αποκτήσει. [...]

Πήγαμε μαζί στο λουτρό. Πλυθήκαμε και ξυρίσαμε προσεκτικά το σώμα μας. Ετοιμαζόμαστε για το θάνατο όπως για γαμήλια τελετή ».

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑΤΑ ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ

Ακούγαμε κασέτες με το Κοράνι και λόγους από σοφούς Ανατολίτες. Η καρδιά μας ποτιζόταν με βάλσαμο. Ο εμίρης κι οι σύντροφοί του ήταν απλοί άνθρωποι. Μας έκαναν την τιμή να έρχονται σε μας, γεμίζοντάς μας με φως και γαλήνη. Ο Χαμίντ ήταν περήφανος για μένα : το έδειχναν τα μάτια του. Κι ο ίδιος ο Αμπού Ζουμπέιρ τύχαινε να έρθει στην παρέα μας. Ήταν μια νίκη στη μετριότητα της μικρής μας ζωής. Ρουφούσαμε τα λόγια του γιατί μπορούσαμε να τα καταλάβουμε. Είχε καταφέρει να μας επιστρέψει την περηφάνια μας με απλά λόγια που μας έδιναν φτερά και μας ταξίδευαν όσο μακριά μπορούσε να φτάσει η φαντασία μας. Δεν ήμαστε πια παράσιτα, απόβλητα του ανθρώπινου γένους, πιο τιποτένιοι απ’ το τίποτα.

Ήμαστε καθαροί και αξιοπρεπείς και οι προσδοκίες μας είχαν απήχηση στα άγια πνεύματα. Μας άκουγαν, μας οδηγούσαν. Η λογική είχε αντικαταστήσει τα χτυπήματα. Είχαμε ανοίξει την πόρτα στον Θεό και είχε εισχωρήσει μέσα μας. Τέλος οι αγώνες για το τίποτα, οι βρισιές και οι ηλίθιοι τσακωμοί, τέρμα στην καταθλιπτική ζωή πάνω στις ακαθαρσίες των άπιστων. Στα σκουπίδια η καρτερία που είχαν σταλάξει στις φλέβες μας οι αγράμματοι γονείς μας.

Όσο υπήρχαν άνθρωποι σαν εμάς, νέοι, γενναίοι και πιστοί, τίποτα δεν ήταν χαμένο. Οι μπράβοι του Σατανά δεν έχαναν τίποτα να περιμένουν. Θα πληρώσουν με το παραπάνω γι’ αυτά που μας έχουν επιβάλει. Θα κάνουμε τη ζωή τους Κόλαση. Τα σύγχρονα και πολύπλοκα οπλοστάσιά τους θα γίνουν ανίσχυρα και γελοία. Ο Θεός ήταν μαζί μας και η νίκη στα χέρια μας. Διαθέταμε όπλα που οι άπιστοι δεν είχαν : τη σάρκα μας και το αίμα μας.

Θα την προσφέραμε στον Θεό γιατί μας τη ζητούσε. Οι προσφορές μας θα αποζημιωθούν. Οι ουράνιοι δρόμοι ήταν ορθάνοιχτοι και μας περίμεναν. Οι άπιστοι θα έτρεμαν μέσα στα ρυπαρά χοιροστάσιά τους, μέσα στην έκλυτη και αχρεία ζωή τους, μέσα στη διαφθορά που προσπαθούν με κάθε τρόπο να μεταδώσουν στα παιδιά μας... Έπειτα σώπασε. Ισιώνοντας τη γενειάδα του, ο εμίρης έστρεψε το βλέμμα του στα ξαναμμένα μας πρόσωπα και είπε : « Δεν μπορούμε να εναντιωθούμε σ’ έναν άνθρωπο που θέλει να πεθάνει ! »

Ύστερα από μια ομαδική προσευχή, μας έτεινε το χέρι και το φιλήσαμε ένας ένας. Δεν τον ξαναείδαμε πια στο γκαράζ.

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ

Ο ΜΑΧΙ ΜΠΙΝΜΠΙΝ, ζωγράφος, γλύπτης και μυθιστοριογράφος, γεννήθηκε το 1959 στο Μαρακές, όπου και ζει. Αρχικά σπούδασε μαθηματικά στο Παρίσι. Στη συνέχεια αφοσιώθηκε στη λογοτεχνία και τη ζωγραφική. Οι πίνακές του ανήκουν στη μόνιμη συλλογή του Μουσείου Γκούγκενχαϊμ στη Νέα Υόρκη. Το πρώτο του μυθιστόρημα Le sommeil de l’esclave (Ο ύπνος του σκλάβου, 1992 ) βραβεύτηκε με το Prix Mediterranée. Τα τρία τελευταία του έργα (Cannibales, 1999, Pollens, 2001, Βραβείο Γαλλοαραβικής Φιλίας, και Terre d’ombre brulée, 2004) μεταφράστηκαν σε πολλές γλώσσες.

Το 2010 Τα Αστέρια του Σιντί Μουμέν πήραν το βραβείο του καλύτερου αραβικού μυθιστορήματος.

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΕΞΩΦΥΛΛΟΥ

BERNARD PLOSSU, από το λεύκωμα Le long du Nil, en Egypte, εκδ. En Vues, 1999.