Δελτίο τύπου | ΓΑΛΛΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ ΤΟΤΕ ΚΑΙ ΤΩΡΑ 2 - ΣΥΜΒΟΛΙΣΜΟΣ

ΓΑΛΛΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ

ΤΟΤΕ ΚΑΙ ΤΩΡΑ – 2

ΣΥΜΒΟΛΙΣΜΟΣ

Πρόλογος: Mikaël Hautchamp

Μaurice Maeterlinck

ΠΕΛΛΕΑΣ

ΚΑΙ

ΜΕΛΙΣΣΑΝΘΗ

•

Paul Claudel

ΧΡΥΣΟ ΚΕΦΑΛΙ

  

Εκδόσεις ΑΓΡΑ, Νοέμβριος 2018

Αριθμός σελίδων : 272, Τιμή : 15,50 Ευρώ

ISBN: 978-960-505-357-4

ΤΟ ΣΥΝΟΛΟ ΤΩΝ ΕΡΓΩΝ ΤΟΥ ΘΕΑΤΡΙΚΟΥ ΣΥΜΒΟΛΙΣΜΟΥ, σε αντίθεση από το συμπαγές σύνολο του ρομαντικού θεάτρου, είναι ένας κατακερματισμένος γαλαξίας έργων που δίδουν έμφαση στο λόγο, ιδιαιτέρως στον ποιητικό λόγο, κείμενα πλούσια σε αναλογίες, μεταφορές, παρομοιώσεις, κείμενα που περιστρέφονται γύρω από το κείμενο, κείμενα που επιχείρησε να αναδείξει και να διαδώσει σ’ ένα ευρύτερο κοινό ο Paul Fort κατά τη δεκαετία του 1890 στο Θέατρο Τέχνης (Théatre d’art). Το θέατρο της υπέρβασης, των αδρών και καθαρών περιγραμμάτων, οι ήρωες του οποίου στοχεύουν και επιχειρούν την υπέρβαση όπως επιχειρούν να προκαλέσουν και την υπέρβαση στις τάξεις του κοινού, να το ωθήσουν προς μια υπερβατική πραγματικότητα, σε ένα σύμπαν εξιδανικευμένο.

Το Πελλέας και Μελισσάνθη του Μαίτερλινκ είναι από τα αντιπροσωπευτικότερα έργα του συμβολικού θεάτρου. Η σχετικά απλή πλοκή τοποθετείται σε χρόνο απροσδιόριστο και στο χώρο του μύθου. Μία αναδίφηση στα έγκατα της ίδιας της ουσίας της ζωής. Η γλώσσα του κυλά με άνεση, υποβλητικά, υπαινικτικά, υπακούοντας σ’ ένα όραμα που αναδύεται με λέξεις και σιωπές. Η εγγύτητα του Μαίτερλινκ και του Μαλλαρμέ είναι δεδομένη όπως και η φιλία τους. Η πλοκή του έργου, που εκλαϊκεύτηκε από την ομώνυμη όπερα του Ντεμπυσσύ (1902 ) είναι μία τυπική ιστορία ανεκπλήρωτου έρωτα ανάμεσα στη Μελισσάνθη και στον Πελλέα, καθώς η Μελισσάνθη είναι παντρεμένη με τον Γκολώ, αδελφό εξ αγχιστείας του Πελλέα. Ο έρωτάς τους είναι παρθενικός, αθώος, εφηβικός κατά τα πρότυπα της μεσαιωνικής και σαιξπηρικής παράδοσης του έρωτα που συντρίβεται από τις οικογένειες των εραστών που κινούνται από αντίθετα συμφέροντα.

Το δεύτερο έργο του τόμου, το Χρυσό Κεφάλι γράφτηκε το 1889 από τον Κλωντέλ σε ηλικία εικοσιενός ετών, άπληστο για ελευθερία και εξουσία, όπως επίσης άπληστο για την Αλήθεια, που του αποκαλύφθηκε την παραμονή των Χριστουγέννων του 1886, και ξαναγράφτηκε το 1894. Αλήθεια απαγορευμένη για τη σκηνή του θεάτρου από τον ίδιο τον ποιητή έως ότου του ζητήθηκε το έργο από τον Jean-Louis Barrault το 1939. Το σημαντικότατο τούτο έργο του γαλλικού ρεπερτορίου θα αναμείνει ώς το 1959, για να παρουσιαστεί στη σκηνή σε σκηνοθεσία αντίστοιχη της υψηλής του ποιότητας, στα εγκαίνια του  «Οντεόν»., από τον Ζαν-Λουί Μπαρρώ με τους Alain Cuny και Laurent Terzieff, σε μουσική Honnegger υπό τη διεύθυνση του Pierre Boulez, σε σκηνικά του André Masson, παρουσία του στρατηγού Ντε Γκωλ και του Αντρέ Μαλρώ. Ήταν μια μυθική βραδιά για το γαλλικό θέατρο.

Στην ίδια σειρά:

ΓΑΛΛΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ ΤΟΤΕ ΚΑΙ ΤΩΡΑ – 1

ΡΟΜΑΝΤΙΣΜΟΣ

Με την υποστήριξη του 

ΓΑΛΛΙΚΟΥ ΙΝΣΤΙΤΟΥΤΟΥ ΕΛΛΑΔΟΣ / INSTITUT FRANCAIS DE GRÈCE

Δελτίο τύπου | ΤΟ ΑΤΛΑΖΕΝΙΟ ΓΟΒΑΚΙ του Paul Claudel

PAUL CLAUDEL

ΤΟ ΑΤΛΑΖΕΝΙΟ ΓΟΒΑΚΙ

ΠΛΗΡΗΣ ΕΚΔΟΧΗ

 

ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ: ΣΤΡΑΤΗΣ ΠΑΣΧΑΛΗΣ 

Εκδόσεις ΑΓΡΑ, Ιούλιος 2014 

Αριθμός σελίδων: 416 , Τιμή : 19,00 Ευρώ 

ISBN: 978-960-505-1259

«Από όλα τα έργα του μοντέρνου θεατρικού ρεπερτορίου, το μοναδικό που με ενδιαφέρει είναι το Ατλαζένιο γοβάκι· στον Κλωντέλ βλέπω τον προάγγελο μιας νέας τεχνικής του θεάτρου».

– BERTOLT BRECHT

«Ο Κλωντέλ είναι ένας από τους τρεις «δασκάλους του δράματος» του 20^ου αιώνα».

–GEORGE STEINER, Ο θάνατος της τραγωδίας

Ορόσημο της κλωντελικής δημιουργίας, το Ατλαζένιο γοβάκι αποτελεί ένα από τα εμβληματικότερα έργα του γαλλικού αλλά και του παγκόσμιου θεάτρου χάρη στη μεγαλοφυή σύλληψή του και στο πολυσύνθετο πνευματικό του υπόβαθρο. Συνιστά το opus mirandum του Γάλλου θεατρικού συγγραφέα και ποιητή Πώλ Κλωντέλ, μια συναισθηματική και πνευματική διαθήκη, που αποκρυσταλλώνει το απαύγασμα της ζωής και της σκέψης του.

Πρόκειται για κολοσσιαίο έργο υπό τον πλήρη τίτλο Το Ατλαζένιο γοβάκι ή Το χειρότερο δεν είναι ποτέ σίγουρο, το οποίο γράφτηκε από το 1924 έως το 1929 και ανέβηκε για πρώτη φορά το 1943, μέσα στη γερμανική κατοχή, από τον διάσημο Γάλλο σκηνοθέτη Jean-Louis Barrault. Περιλαμβάνει πλούσια αυτοβιογραφικά στοιχεία και είναι εμπνευσμένο από τη θυελλώδη προσωπική του ζωή και τα πολυάριθμα ταξίδια του σε όλον τον κόσμο, καθώς ο Κλωντέλ, υπηρετώντας στο γαλλικό διπλωματικό σώμα, διετέλεσε πρόξενος σε διάφορες χώρες της Ευρώπης, της Ασίας και της Αμερικής. Η πρωτοτυπία του έγκειται στο γεγονός ότι θέτει υπό αμφισβήτηση όλους τους κανόνες της κλασικής δραματουργίας ενώ συγχρόνως εμπεριέχει και όλες τις θεατρικές αναζητήσεις του 20^ου αιώνα.

Το Ατλαζένιο γοβάκι εκτυλίσσεται στην αναγεννησιακή Ισπανία του 16^ου αιώνα, σε μια περίοδο κατά την οποία η ισπανική αυτοκρατορία επιχειρεί να εξασφαλίσει την επικράτησή της στην Αμερική. Η πλοκή διαδραματίζεται κατά έναν ευφάνταστο τρόπο σε τέσσερις μέρες, αλλά η τελευταία συνιστά το απόγειο του έργου.

Η δράση του έργου λαμβάνει χώρα σε όλον τον κόσμο, από την Ευρώπη και την Αμερική έως την Αφρική και την Ασία· πρόκειται για ένα γιγάντιο ταξίδι γεμάτο συναρπαστικές περιπέτειες, προσωπικά όνειρα και ανομολόγητες επιθυμίες, με κέντρο τον απαγορευμένο έρωτα της Δόνιας Προέσα για τον Δόν Ροντρίγκο.

 «Το μεγαλύτερο κύμα ποιητικής θάλασσας που δεχθήκαμε από την εποχή του Ουγκό»                                                                                                – A. THIBAUTET

«Ο Κλωντέλ θεωρεί τον εαυτό του άνθρωπο του Θεού και υπέρμαχο του χριστιανισμού...Οι πράξεις του όμως ουδόλως εκδηλώνουν το χαρακτήρα της χριστιανικής ύπαρξης. Και αν υποθέσουμε ότι παραπληροφορηθήκαμε για την προσωπική του ζωή, παραμένει γεγονός ότι το θέατρό του δεν τον χρίζει ούτε άνθρωπο του Θεού ούτε πολεμιστή, το αντίθετο μάλιστα...»           – ALFRED WILD

«Τον αγαπώ και τον θέλω όπως ακριβώς είναι, παραδίδοντας μαθήματα στους διαλλακτικούς και χλιαρούς καθολικούς που επιδιώκουν να συμβιβάζονται. Εμείς μπορούμε να τον παραδεχτούμε και να τον θαυμάσουμε· εκείνος νιώθει την υποχρέωση να μας σιχαίνεται. Όσο για μένα, προτιμώ να με σιχαίνονται παρά να τους σιχαίνομαι».

– ANDRÉ GIDE

«Ο Κλωντέλ είναι απειλητικός και σκληρός· ρίχνεται πάνω μας τόσο σφοδρά όσο και ο Θεός του...Δεν επιθυμεί τη συναίνεσή μας αλλά απαιτεί την ψυχή μας για να την προσφέρει στον Θεό».       – JACQUES RIVIÈRE

«Το έργο του συγκλονίζει σαν τον επιβλητικό βροντερό ήχο ενός εκκλησιαστικού οργάνου, δημιουργεί μια ζωντανή ατμόσφαιρα ύψιστης ευγένειας».   – ANNA DE NOAILLES

«Όλη η ζωή του Κλωντέλ δεν ήταν παρά μια μακριά, καρτερική και επίπονη προσπάθεια για να παραδοθεί ο ίδιος στην έμπνευση. Κάθε θεατρικό του έργο φέρει τη σφραγίδα ενός εμποδίου το οποίο νικά και ξεπερνά. Διαδοχικά, η δύναμη της θελήσεως, η δίψα της αχαλίνωτης ελευθερίας, η άρνηση του νόμου, η αγάπη της γυναίκας, οι δεσμοί του αίματος και της κάστας, τα πάθη του σύμπαντος, όλα αφήνονται πίσω μας, καθώς ο δρόμος που έπεται μας καλεί να συνεχίσουμε την πορεία».     

                              –JACQUES MADAULE