Ανατυπώσεις έξι σπουδαίων βιβλίων από τις Εκδόσεις Άγρα

Ανατυπώθηκαν και ξανακυκλοφορούν από τις Εκδόσεις Άγρα

έξι σπουδαίοι τίτλοι διεθνούς πεζογραφίας :

ΣΚΑΚΙΣΤΙΚΗ ΝΟΥΒΕΛΑ του Stefan Zweig

ΤΟ ΜΥΘΙΣΤΟΡΗΜΑ ΤΟΥ ΔΟΝ ΣΑΝΔΑΛΙΟ, ΣΚΑΚΙΣΤΗ του Miguel De Unamuno

ΤΟ ΑΓΝΩΣΤΟ ΑΡΙΣΤΟΥΡΓΗΜΑ του Honoré de Balzac

ΤΟ ΕΓΚΩΜΙΟ ΤΗΣ ΣΚΙΑΣ του Junichiro Tanizaki

ΤΑΞΙΔΙΑ ΚΑΙ ΑΛΛΑ ΤΑΞΙΔΙΑ του Antonio Tabucchi

ΠΕΡΑΣΤΙΚΟΣ του Paco Ignacio Taibo II

*

STEFAN ZWEIG

ΣΚΑΚΙΣΤΙΚΗ ΝΟΥΒΕΛΑ


Μετάφραση: ΜΑΡΙΑ ΑΓΓΕΛΙΔΟΥ
Χρονολογία Α' έκδοσης Άγρας: 1991
ISBN : 978-960-325-229-0
Σελ.: 136, Τιμή: 11,31 Ευρώ

Eίχα γύρω μου διαρκώς τα ίδια πράγματα, τα ίδια και τα ίδια φριχτά πράγματα. Δεν υπήρχε τίποτα ικανό να με αποσπάσει από τις σκέψεις μου, από τις τρελές φαντασιώσεις μου, από τις νοσηρές εμμονές μου. [...] Ένιωθα σιγά σιγά τα νεύρα μου να σπάνε κάτω απ’αυτή την τρομερή πίεση του Τίποτα και, συνειδητοποιώντας τον κίνδυνο, έβαζα τα δυνατά μου και μεγάλωνα τις προσπάθειες μου για να βρω ή να εφεύρω κάτι που θα μου αποσπούσε την προσοχή. Δοκίμαζα να θυμηθώ όλα όσα ήξερα κάποτε: τα ποιηματάκια των παιδικών μου χρόνων, τον Όμηρο που είχα μάθει στο γυμνάσιο, τις παραγράφους του Αστικού Κωδικα. Ύστερα έκανα λογαριασμούς, πρόσθετα και διαιρούσα τυχαίους αριθμούς. Αλλἀ η μνήμη μου δεν μπορούσε να στηριχτεί πουθενά μέσα σ’αυτό το χάος. [...]

*

MIGUEL DE UNAMUNO
ΤΟ ΜΥΘΙΣΤΟΡΗΜΑ ΤΟΥ ΔΟΝ ΣΑΝΔΑΛΙΟ, ΣΚΑΚΙΣΤΗ

Μετάφραση - Επίμετρο: ΑΧΙΛΛΕΑΣ ΚΥΡΙΑΚΙΔΗΣ
Χρονολογία Α' έκδοσης Άγρας: 2015
ISBN : 978-960-505-196-9
Σελ. 112, Τιμή: 9,00 Ευρώ

Υπάρχει ένας κακόμοιρος, που μέχρι στιγμής έχει κινήσει πιο πολύ το ενδιαφέρον μου. Τον λένε (πολύ σπάνια, είν' η αλήθεια, γιατί είναι ελάχιστοι αυτοί που του μιλάνε, αφού ούτε αυτός μιλάει σε κανέναν), τον λένε ή λέγεται δον Σανδάλιο, και δεν πρέπει να κάνει άλλη δουλειά. Δεν μπόρεσα να μάθω τίποτα για τη ζωή του, μα ούτε μ' ενδιαφέρει και πολύ. Προτιμώ να τη φαντάζομαι. Στη Λέσχη έρχεται μόνο και μόνο για να παίξει σκάκι, κι αυτό κάνει, χωρίς να λέει λέξη, με αρρωστημένο πάθος. Θαρρείς και, γι' αυτόν, έξω απ' το σκάκι δεν υπάρχει κόσμος. Οι άλλοι εταίροι τον σέβονται, ίσως και να τον αγνοούν, έστω και, όπως μου φάνηκε, μ' ένα χαμόγελο οίκτου. Μπορεί να τον θεωρούν μανιακό. Παρ' όλα αυτά, πάντα βρίσκει συμπαίκτη, ίσως από συμπόνοια.

*

HONORÉ DE BALZAC
ΤΟ ΑΓΝΩΣΤΟ ΑΡΙΣΤΟΥΡΓΗΜΑ

ME ΔΩΔΕΚΑ ΣΧΕΔΙΑ ΤΟΥ PABLO PICASSO

Μετάφραση: ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΗΣ
Χρονολογία Α' έκδοσης Άγρας: 1983
ISBN : 978-960-325-045-6
Σελ.: 120, Τιμή: 9,79 Ευρώ

Προορισμός μας είναι να συλλάβουμε το πνεύμα, την ψυχή, τη φυσιογνωμία των πραγμάτων και των ανθρώπων. Οι χρωματισμοί, οι χρωματισμοί! Μα οι χρωματισμοί είναι ό,τι τυχαίο συμβαίνει μέσα στη ζωή, δεν είναι η ίδια η ζωή. Ένα χέρι [...] δεν είναι μόνο μέρος του σώματος· εκφράζει και προεκτείνει μια σκέψη που πρέπει να συλλάβουμε και ν'αποδώσουμε. Ούτε ο ζωγράφος ούτε ο ποιητής ούτε ο γλύπτης πρέπει να διαχωρίζουν το αποτέλεσμα απ' την αιτία, διότι και τα δύο είναι αλληλένδετα με τρόπο ανυπέρβλητο! Σ' αυτό έγκειται ο αληθινός αγώνας!

*

JUNICHIRO TANIZAKI

ΤΟ ΕΓΚΩΜΙΟ ΤΗΣ ΣΚΙΑΣ

Πρόλογος - μετάφραση: ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΕΥΑΓΓΕΛΙΔΗΣ
Χρονολογία Α' έκδοσης Άγρας: 1992
ISBN : 978-960-325-138-5
Σελ.: 144, Τιμή: 10,50 Ευρώ

Αυτά που ήδη χάσαμε απ’ τον κόσμο της σκιάς, θέλω να προσπαθήσω να τα ανακαλέσω τουλάχιστο μέσα στη σφαίρα της λογοτεχνίας. Στο παλάτι που λέγεται λογοτεχνία, τα υπόστεγα θέλω να είναι βαθιά και οι τοίχοι σκοτεινοί· θα σπρώξω καθετί που χτυπάει στο μάτι μες στο σκοτάδι, θα προσπαθήσω να απογυμνώσω τα εσωτερικά από κάθε άχρηστη διακόσμηση. Δεν θέλω να’ ναι όλα τα σπίτια έτσι, αλλά θα ήταν καλά να υπήρχε έστω κι ένα μόνο τέτοιο σπίτι. Όπου για δοκιμή να μπορούμε να σβήσουμε τα φώτα, να δούμε πώς θα’ ναι επιτέλους χωρίς αυτά. [...]

*

ANTONIO TABUCCHI

ΤΑΞΙΔΙΑ ΚΑΙ ΑΛΛΑ ΤΑΞΙΔΙΑ

Μετάφραση: ΑΝΤΑΙΟΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΙΔΗΣ
Χρονολογία Α' έκδοσης Άγρας: 2011
ISBN : 978-960-325-968-8
Σελ.: 320, Τιμή: 20,50 Ευρώ

[...] σε τελευταία ανάλυση, έχω ταξιδέψει πολύ, το παραδέχομαι· πήγα και έζησα σε πολλά μέρη. Κι αυτό το νιώθω ως μεγάλο προνόμιο, διότι να ακουμπάμε τα πόδια στο ίδιο έδαφος για όλη μας τη ζωή, μπορεί να μας οδηγήσει σε μια επικίνδυνη παρεξήγηση, να μας κάνει να πιστέψουμε ότι αυτή η γη μας ανήκει, σαν να μην έχουμε δανειστεί, όπως έχουμε δανειστεί τα πάντα σε αυτή τη ζωή. Ο Κωνσταντίνος Καβάφης το είπε σε ένα εξαιρετικό ποίημα, την Ιθάκη: το ταξίδι έχει έννοια μόνον όσον αφορά τον εαυτό του, το ότι είναι ταξίδι. Κι αυτό αποτελεί ένα μεγάλο δίδαγμα, αν φανούμε ικανοί να το κατανοήσουμε: είναι όπως η ύπαρξή μας, της οποίας η βασική σημασία είναι ότι τη ζήσαμε.

*

PACO IGNACIO TAIBO II
ΠΕΡΑΣΤΙΚΟΣ

Μετάφραση: ΚΡΙΤΩΝ ΗΛΙΟΠΟΥΛΟΣ
Χρονολογία Α' έκδοσης Άγρας: 2014
ISBN : 978-960-505-128-0
Σελ.: 116, Τιμή: 14,00 Ευρώ

Κανένας δρόμος δε θα πάρει το όνομα του Σάν Βισέντε. Ακόμα και σήμερα είναι μονάχα ένας λεκές, ένα κομμάτι σύννεφο. «Η σκιά της σκιάς» θα πω για εκείνον και για άλλους φίλους του σε κάποιο μυθιστόρημα.

Σκαλίζοντας αρχεία, μέσα σε παλιά χαρτιά και μικροφίλμ, το όνομά του εμφανιζόταν εδώ και κει. Μερικές φορές αρκεί για να υφάνεις ένα κομματάκι ιστορία· ποτέ δεν φτάνει για να ολοκληρωθεί. Δεν υπάρχει κείμενο με την υπογραφή του, ούτε μια παρέμβασή του σε συνέδριο στενογραφημένη, ούτε ένα δικό του άρθρο ολόκληρο. Δεν υπάρχουν φωτογραφίες, ούτε αποδείξεις ενοικίου στο όνομά του (ποτέ δεν είχε σπίτι), ούτε πιστοποιητικό γάμου ή εγγραφές γεννήσεων παιδιών σε μητρώα. Μόνο σκόρπια αποσπάσματα σε στήλες εφημερίδων, που δημιουργούν μια σκιά του ανθρώπου εκείνου [...]

Δελτίο τύπου | ΓΙΑ ΤΗΝ ΙΖΑΜΠΕΛ του Antonio Tabucchi

ANTONIO TABUCCHI

ΓΙΑ ΤΗΝ ΙΖΑΜΠΕΛ

ΕΝΑ ΜΑΝΤΑΛΑ

ΜΥΘΙΣΤΟΡΗΜΑ

Μετάφραση: ΣΤΑΥΡΟΣ ΠΑΠΑΣΤΑΥΡΟΥ

Εκδόσεις ΑΓΡΑ, Νοέμβριος 2018

Αριθμός σελίδων : 172, Τιμή : 14,90 Ευρώ

ISBN: 978-960-505-304-8

«Το σημαντικό είναι να ψάχνεις,

δεν έχει σημασία αν βρίσκεις ή δεν βρίσκεις».

Πώς να χαρακτηρίσει κανείς μια ιστορία σαν αυτή; Εκ πρώτης όψεως θα μπορούσε να μοιάζει με φανταστικό μυθιστόρημα, ίσως όμως να ξεφεύγει από κάθε πιθανό προσδιορισμό. Ο Ταμπούκι έβαλε ως υπότιτλο «Ένα μάνταλα»· όμως, αν κοιτάξουμε καλύτερα, με κριτήρια εντελώς ανατολίτικα, θα δούμε πως πρόκειται τελικά για μια αναζήτηση, για μια έρευνα που φαίνεται σα να διεξάγεται από κάποιον μεταφυσικό Φίλιπ Μάρλοου. Ωστόσο, με τη μεταφυσική, σε αυτή τη σπασμωδική και περιπλανώμενη έρευνα, συνταιριάζεται μια εντελώς γήινη άποψη της ζωής: γεύσεις, μυρωδιές, τόποι, πόλεις, φωτογραφίες που συνδέονται με τον κόσμο της φαντασίας μας, με τα όνειρά μας, αλλά και με την καθημερινή μας εμπειρία. Τότε, λοιπόν; Στο σημείωμά του ο Ταμπούκι μάς προτρέπει να σκεφτούμε έναν μοναχό ντυμένο στα κόκκινα, τον Χαίλντερλιν και κάποιο ναπολιτάνικο τραγούδι. Ετερόκλητα συστατικά, θα μπορούσε να πει κάποιος. Ίσως όμως είναι καλύτερα να μην ψάχνουμε για συνάφεια σε ένα από τα πιο εκκεντρικά και προφητικά μυθιστορήματα που μας έχει χαρίσει ποτέ η ιταλική λογοτεχνία. Ένα μυθιστόρημα που κυκλοφόρησε μετά τον θάνατο του μεγάλου συγγραφέα. 

Θα μπορούσε να φανεί παράξενο ότι ένας συγγραφέας που έχει περάσει τα πενήντα και έχει εκδώσει τόσα βιβλία νιώθει ακόμα την ανάγκη να δικαιολογήσει τις περιπέτειες της γραφής του. Και σ' εμένα φαίνεται παράξενο. Προφανώς δεν έχω λύσει ακόμα το δίλημμα αν πρόκειται για ένα αίσθημα ενοχής απέναντι στον κόσμο ή για μια απλούστερη επεξεργασία του πένθους, που μου διέφυγε. Φυσικά, και άλλες ενδεχόμενες υποθέσεις είναι δεκτές. Θέλω να υπογραμμίσω πως εκείνη την καλοκαιρινή νύχτα μου έτυχε να πετάξω ώς τη Νάπολη με τη φαντασία, γιατί σ' εκείνο τον μακρινό ουρανό υπήρχε ένα φεγγάρι ολόγιομο. Και ήταν ένα φεγγάρι κόκκινο. – Α.Τ.

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ

 © Στέλιος Σκοπελίτης

Ο ΑΝΤΟΝΙΟ ΤΑΜΠΟΥΚΙ (Πίζα, 1943 – Λισαβόνα, 2012) είναι ένας από τους μεγάλους συγγραφείς του ευρωπαϊκού 20^ου αιώνα. Έγραψε μυθιστορήματα, διηγήματα και θεατρικά έργα, που μεταφράστηκαν σε όλο τον κόσμο, τιμήθηκε με σπουδαία βραβεία και ανέπτυξε σημαντική δραστηριότητα ως δοκιμιογράφος και μεταφραστής. Δίδαξε Γλώσσα και Πορτογαλική Λογοτεχνία στα Πανεπιστήμια της Γένοβας και της Σιένας. Ως διανοούμενος, έλαβε μέρος σε πολλές αστικές και πολιτικές μάχες, συνεργαζόμενος με περιοδικά στην Ιταλία και στο εξωτερικό.

Έχουν εκδοθεί στις Εκδόσεις Άγρα εικοσιένα βιβλία του.

Δελτίο τύπου | Ο ΜΑΥΡΟΣ ΑΓΓΕΛΟΣ του Antonio Tabucchi

Φωτογραφία εξωφύλλου: Guardian 2003
(c) Robert and Shane ParkeHarrison
www.parkeharrison.com

ANTONIO TABUCCHI 

O ΜΑΥΡΟΣ ΑΓΓΕΛΟΣ

ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ : ΑΝΤΑΙΟΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΙΔΗΣ



Εκδόσεις ΑΓΡΑ, Απρίλιος 2014
Αριθμός σελίδων : 208, Τιμή : 15,00 Ευρώ
ISBN: 978-960-505-028-3

 

 

 

 

 

Οι Εκδόσεις Άγρα, που έχουν εκδώσει 20 βιβλία του Αντόνιο Ταμπούκι στα ελληνικά, σε μεταφράσεις πάντα του Ανταίου Χρυσοστομίδη, κυκλοφορούν ένα παλαιότερο σπουδαίο βιβλίο του 1990. Πρόκεται για το πρώτο βιβλίο του συγγραφέα που κυκλοφορεί στην Ελλάδα μετά τον πρόωρο θάνατό του το 2012.

«Οι άγγελοι είναι απαιτητικά όντα, ιδιαίτερα εκείνα της ράτσας που το βιβλίο αυτό πραγματεύεται. Δεν έχουν απαλά πούπουλα, έχουν ένα τρίχωμα, που τσιμπάει», γράφει στο σύντομο σημείωμα με το οποίο προλογίζει τον Μαύρο άγγελο ο Αντόνιο Ταμπούκι. Ο ίδιος αγαπούσε ιδιαίτερα αυτές τις έξι «μαύρες», σχεδόν γοτθικές ιστορίες, με τους παράξενους τίτλους και τα φαντάσματα που τις κατοικούν, ίσως επειδή ορισμένα από τα θέματα που περισσότερο απασχόλησαν τη λογοτεχνία του –το παρελθόν που επιστρέφει πάντα ακάλεστο, οι ενοχές που βασανίζουν αλλά δεν διορθώνουν ποτέ τίποτα, η επίμονη δύναμη των ανομολόγητων επιθυμιών, η σκοτεινή παρουσία ενός πανταχού παρόντος κακού, η διπλή όψη των πραγμάτων, το αξεδιάλυτο μυστήριο της ανθρώπινης ύπαρξης, η απροσδιόριστη μαγεία της ποίησης– εδώ δίνονται με μια διάχυτη απαισιοδοξία αλλά και μια μυστηριώδη δύναμη και ομορφιά, από αυτές που μόνο η μεγάλη λογοτεχνία μπορεί να προσφέρει.

Το να μπεις στο μυθιστορηματικό σύμπαν του Αντόνιο Ταμπούκι σημαίνει να αφεθείς να πιαστείς σε έναν απέραντο ιστό αράχνης όπου οι τρύπες είναι τόσο σημαντικές όσο και το δίχτυ. Και να υποχρεώσεις, ίσως, τον εαυτό σου να διατρέξει όλο το έργο, λίγο λίγο, ψάχνοντας για ψίχουλα. Αυτά τα αφηγήματα είναι παγίδες. Αφού όμως το θύμα συναινεί, σημαίνει ότι προαισθάνεται την ευχαρίστηση που το περιμένει».

– BERNARD COMMENT, 1995

 

---

Με την ευκαιρία της κυκλοφορίας του πρώτου βιβλίου του Αντόνιο Ταμπούκι που εκδίδεται στην Ελλάδα από την «Άγρα» μετά τον πρόωρο θάνατό του το Μάρτιο του 2012, δημοσιεύουμε τον επιμνημόσυνο λόγο του Έλληνα εκδότη του:

ΤΙΜΗΤΙΚΗ ΕΠΙΜΝΗΜΟΣΥΝΗ ΕΚΔΗΛΩΣΗ
ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΝΤΟΝΙΟ ΤΑΜΠΟΥΚΙ
[Βεκιάνο, Πίζα, 1943 –Λισαβώνα, 25 Μαρτίου 2012]

Maison de l’Amérique Latine, Παρίσι, 9 Μαΐου 2012

Ο ΑΝΤΟΝΙΟ ΤΑΜΠΟΥΚΙ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ

Ο Αντόνιο Ταμπούκι έλεγε συχνά ότι θεωρούσε την Ελλάδα ως την τρίτη του πατρίδα, μαζί με την Ιταλία και την Πορτογαλία. Τον συνάντησα το 1996 στην Αθήνα. Μέχρι τότε υπήρχαν 4-5 από τα βιβλία του που είχαν κυκλοφορήσει στα ελληνικά από άλλους εκδότες. Αρχίσαμε σύντομα να δημοσιεύουμε τα έργα του στις Εκδόσεις Άγρα, ξεκινώντας με το μικρό κόσμημα που είναι Η γυναίκα του Πόρτο Πιμ. Μέχρι σήμερα έχουν εκδοθεί είκοσι βιβλία του, στις πολύ ωραίες μεταφράσεις του Ανταίου Χρυσοστομίδη, που έγινε ένας μεγάλος φίλος και στενός συνεργάτης του Ταμπούκι. Ο Ανταίος Χρυσοστομίδης, άλλωστε, τιμήθηκε με το Κρατικό Βραβείο Μετάφρασης του 2003 για το Είναι αργά, πολύ αργά. Ξαναμετέφρασε κάποια από τα πρώτα βιβλία του Ταμπούκι που είχαν εκδοθεί στα ελληνικά σε άλλες μεταφράσεις, γιατί ο συγγραφέας ήθελε τα βιβλία του σε κάθε γλώσσα να έχουν μία φωνή.

Από το 2002 ο Ταμπούκι οργάνωσε ένα εκδοτικό παιχνίδι – όλα του τα νέα βιβλία κυκλοφορούσαν ταυτόχρονα, ή σχεδόν, στην Ιταλία στον Carlo Feltrinelli, στη Γαλλία στον Christian Bourgois (και αργότερα στον Gallimard) σε μεταφράσεις του άλλου του φίλου και συνεργάτη Bernard Comment, και στην Ελλάδα, στις Εκδόσεις Άγρα. Μια τριπλή παρουσία σχεδόν ταυτόχρονη κάθε νέου του βιβλίου σε τρεις χώρες. Οι τρεις εκδότες γίναμε κάτι σαν τους Τρεις Σωματοφύλακες για το έργο του.

Στην Ελλάδα εκδώσαμε τέσσερα βιβλία του Ταμπούκι που δεν υπάρχουν αλλού. Το Ένα πουκάμισο γεμάτο λεκέδες το 1999 (ένα βιβλίο συζητήσεων με τον Ανταίο Χρυσοστομίδη πάνω σε όλα τα μέχρι τότε βιβλία του), ένα μικρό βιβλίο για τις ταινίες του Pedro Almodóvar (με τις φωτογραφίες του γιου του Μικέλε) το 2006, έναν μικρό δίγλωσσο τόμο με τον τίτλο Λογοτεχνίας εγκώμιο το 2010 (σε συνέκδοση με το Ιταλικό Ινστιτούτο Αθήνας) και το Δύο ελληνικά διηγήματα το 2000.

Ο Ταμπούκι αγάπησε πιστά τη χώρα μας, και η Ελλάδα του ανταπέδωσε αυτή την αγάπη. Υπάρχουν πρωταρχικά, βεβαίως, οι φανατικοί του αναγνώστες. Ακολούθως το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης το 2010 τον αναγόρευσε Επίτιμο Διδάκτορα του Τμήματος Ιταλικής Γλώσσας και Φιλολογίας, και η πόλη των Χανίων στην Κρήτη τον ανακήρυξε Επίτιμο Δημότη της το 2011, ένα χρόνο πριν το θάνατό του.

Το 2000 δύο υπέροχες γυναίκες των Χανίων, οι αδελφές Ιωάννα και Ρένα Κουτσουδάκη, που έχουν το θαυμάσιο παλιό αρχοντικό ξενοδοχείο «Δώμα», κάλεσαν τον Αντόνιο και τη γυναίκα του Marie-José να κάνουν διακοπές. Δεν τον γνώριζαν προσωπικά, η αρχική σχέση έγινε μέσα από τα βιβλία. Από τότε συγκεντρωνόμασταν στο «Δώμα» κάθε χρόνο. Ήταν το ετήσιο τελετουργικό μας για 12 χρόνια χωρίς διακοπή.

Εκεί έμαθα να βλέπω την ομορφιά αυτού του πολύ σύνθετου και δύσκολου ανθρώπου. Ένας άντρας ιδιαίτερα γαλαντόμος και γενναιόδωρος με τους ανθρώπους που αγαπούσε και εκτιμούσε, με πολύ χιούμορ, αλλά και συνεχείς, απρόβλεπτες, αλλαγές διάθεσης. Όταν η γυναίκα του Μαρί-Ζοζέ κατέβαινε από το δωμάτιο το πρωί, διακρίναμε το βαρόμετρο της διάθεσης του Αντόνιο. Ακολούθως, όταν εκείνος κατέβαινε, αρχίζαμε μια δημοκρατική συζήτηση για την επιλογή της παραλίας. Εννιάμισι φορές στις δέκα ήταν η ίδια παραλία, αυτή που εκείνος προτιμούσε, με μια μικρή ταβέρνα από πάνω, που σερβίρει πάντα την ωραιότερη αχινοσαλάτα σε όλη την Ελλάδα, και με υπέροχους ανθρώπους, που έγιναν φίλοι. Συχνά, οδηγώντας προς την παραλία τραγουδούσε με μια δυνατή φωνή, αλλά και λίγο παράφωνα, ιταλικά τραγούδια της δεκαετίας του ’60, μέσα στο καλοκαιρινό τοπίο της Κρήτης με τα εκκωφαντικά τζιτζίκια. Όμως πέρυσι, τη χρονιά πριν το τέλος του, γυρνώντας από την παραλία τραγουδούσε με τη Μαρί-Ζοζέ το Saudade, σε έναν τόνο πιο μελαγχολικό.

Θαύμαζα πάντα και εκτιμούσα τις λέξεις που επέλεγε για να μιλήσει για συγγραφείς και βιβλία, με βαθιά γνώση, αγάπη και γενναιοδωρία. Επίσης τις επίμονες απόψεις του για κοινωνικά και πολιτικά θέματα. Έδινε τις δημόσιες μάχες του χωρίς να φυλάξει τα νώτα του, με μεγάλη εντιμότητα αλλά και πείσμα μουλαριού, χωρίς πολιτική ορθότητα. Το πλήρωσε πολλαπλώς.

Σ’ αυτές τις συναντήσεις στην Κρήτη, όλοι του οι φίλοι ζήσαμε συχνά το άγχος του δημιουργού. Έβαζε πολύ ψηλά τον πήχυ στις αναζητήσεις του, απέρριπτε πράγματα, κι όταν δυσκολευόταν να δώσει μορφή σε μια ιδέα του, ζούσε αυτή την αγωνία με εντυπωσιακό τρόπο, με εντάσεις, τεντωμένα νεύρα και κεφαλαλγίες.

Όταν το κείμενο ενός άρθρου ή ενός διηγήματος έβρισκε τον τόνο και το δρόμο του, ο Ταμπούκι ήταν ευχαριστημένος, ήθελε να το συζητήσει, να ρωτήσει τη γνώμη ανθρώπων στους οποίους είχε εμπιστοσύνη. Όταν οι ιδέες έρχονταν, έψαχνε κάποιον για να του υπαγορεύσει, για να μη χαθεί η έμπνευση. Έπρεπε αυτός να είναι ιδιαίτερα οικείος, κάποιος με τον οποίο δεν θα ένιωθε την ανάγκη να αυτολογοκριθεί. Στην Κρήτη αυτό συνέβαινε συχνά με τον Ανταίο Χρυσοστομίδη, τον μεταφραστή του. Τότε λοιπόν δεν τον άφηνε να πάει να κολυμπήσει και τον κρατούσε κοντά του για να του υπαγορεύσει κάτι στην ταβέρνα ή στο καφενείο. Όταν έφτανε αυτή η στιγμή, ο Αντόνιο Ταμπούκι είχε ήδη δουλέψει όλο το κείμενο στο κεφάλι του κατά τις προηγούμενες μέρες και κατά τις νύχτες αϋπνίας, είχε τότε πλέον βρει σχεδόν όλες τις λέξεις.

Ο Αντόνιο Ταμπούκι υπήρξε για τις Εκδόσεις Άγρα ένας από τους συγγραφείς που διαμόρφωσαν τη φυσιογνωμία του οίκου. Με τίμησε με την εμπιστοσύνη και τη φιλία του. Από την άλλη, την ώρα που η Ελλάδα βρίσκεται σε τραγική κατάσταση και όπου συχνά στην Ευρώπη μας χαρακτηρίζουν άχρηστους, τεμπέληδες, κλέφτες κ.λπ., η άνευ όρων φιλία του για τη χώρα μας και τους ανθρώπους της θα μας λείψει πολύ.

Σταύρος Πετσόπουλος
Εκδόσεις Άγρα 

 

---

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ

Ο ANTONIO ΤΑΜΠΟΥΚΙ γεννήθηκε στην Πίζα το 1943. Μια από τις αντιπροσωπευτικότερες φωνές της ευρωπαϊκής λογοτεχνίας, έγραψε μυθιστορήματα, διηγήματα, δοκίμια και θεατρικά έργα. Υπήρξε επίσης ο επιμελητής των ιταλικών εκδόσεων των έργων του Φερνάντο Πεσσόα. Τα βιβλία του μεταφράστηκαν σε περισσότερες από σαράντα χώρες.
            Μερικά από τα μυθιστορήματά του διασκευάστηκαν για τον κινηματογράφο από γνωστούς Ιταλούς και ξένους σκηνοθέτες, όπως ο Ρομπέρτο Φαέντσα, ο Αλαίν Κορνώ, ο Αλαίν Ταννέρ και ο Φερνάντο Λόπες, ή για το θέατρο από σκηνοθέτες όπως ο Τζόρτζιο Στρέλερ και ο Ντιντιέ Μπεζάς.
Βραβεύτηκε με τα πιο έγκυρα διεθνή βραβεία, μεταξύ των οποίων τα «Pen Club», «Campiello» και «Viareggio-Repaci» στην Ιταλία, τα «Prix Médicis Étranger», «Prix Européen de la Littérature» και «Prix Mediterranée» στη Γαλλία, το Ευρωπαϊκό «Αριστείον», το «Nossack» στη Γερμανία, το «Europäischer Staatspreis» στην Αυστρία, τα «Hidalgo» και «Francisco Cerecedo» στην Ισπανία.
Τιμήθηκε επίσης με τους τίτλους του «Officier des Arts et des Lettres» στη Γαλλία και του «Comendador da Ordem do Infante Dom Henrique» στην Πορτογαλία.
Δίδαξε για πολλά χρόνια στο Πανεπιστήμιο της Σιένας καθώς και σε πολλά πανεπιστήμια του εξωτερικού, μεταξύ των οποίων το Bard College της Νέας Υόρκης, το École des Hautes Études και το Collège de France στο Παρίσι.
Έγραφε συστηματικά σε πολλές ιταλικές και ξένες εφημερίδες και σε περιοδικά, παρεμβαίνοντας συχνά στα πολιτικά, κοινωνικά και πολιτιστικά τεκταινόμενα της χώρας και του κόσμου (Corriere della Sera, L'Unità, II Manifesto, Le Monde, El País, Diário de Notícias, La Jornada, Die Allgemeine Zeitung, La Nouvelle Revue Française, Lettre Internationale).

Υπήρξε μέλος και συνιδρυτής του Διεθνούς Κοινοβουλίου Συγγραφέων.
Ήδη από το 2000 το Italian Pen Club τον είχε προτείνει στη Σουηδική Ακαδημία ως υποψήφιο για το Βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας.
Αγάπησε πολύ την Ελλάδα, την οποία θεωρούσε τρίτη πατρίδα του, μετά την Ιταλία και την Πορτογαλία. Η Ελλάδα τον τίμησε επίσημα: το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης τον αναγόρευσε Επίτιμο Διδάκτορα του τμήματος Ιταλικής γλώσσας και φιλολογίας το 2010 και η πόλη των Χανίων τον ανακήρυξε Eπίτιμο Δημότη της το 2011.
Ο Αντόνιο Ταμπούκι έφυγε από τη ζωή στις 25 Μαρτίου 2012, ύστερα από σύντομη ασθένεια.

---

Εξώφυλλα των βιβλίων του Α. Ταμπούκι στις Εκδόσεις Άγρα