Δελτίο Τύπου | ΣΤΟ ΣΩΜΑ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ της Lyudmila Ulitskaya

ΛΟΥΝΤΜΙΛΑ ΟΥΛΙΤΣΚΑΓΙΑ

ΣΤΟ ΣΩΜΑ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ

ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ ΑΠΟ ΤΑ ΡΩΣΙΚΑ:

ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ ΙΩΑΝΝΙΔΟΥ

Εκδόσεις ΑΓΡΑ, Δεκέμβριος 2024

Αριθμός σελίδων : 208, Τιμή : 16,00 Ευρώ

ISBN: 978-960-505-647-6

« Μια από τις σπουδαίες συγγραφείς της σύγχρονης ρωσικής λογοτεχνίας. Στα διηγήματά της, όπως και στα μυθιστορήματά της, οι άνθρωποι, και ιδιαίτερα οι γυναίκες, αγωνίζονται πικρά για την επιβίωσή τους και την ελευθερία τους σε μια Ρωσία σημαδεμένη από απανωτές τραγωδίες. Ζωγραφίζοντας με λεπτότητα και αρκετή δόση μαύρου χιούμορ το καθ’ όλα ανθρώπινο πρόσωπο του ολοκληρωτισμού, του εθνικισμού ή του αντισημιτισμού, δημιουργεί χαρακτήρες με αξέχαστη ζωτική δύναμη. [...] Το πληθωρικό και πολύπλευρο έργο της είναι πάνω απ’ όλα λογοτεχνία ».

– Arte

AΚΟΜΗ ΚΙ AΝ ΚΑΤΑΦΕΡΟΥΜΕ ΝA ΝΙΩΣΟΥΜΕ, να καταλάβουμε και να μελετήσουμε το σώμα μας, η ψυχή εντούτοις αρνείται τους ορισμούς. Τί ακριβώς θέλει να καλύψει ; Είναι παρούσα σε όλη τη διάρκεια της ύπαρξής μας, ή μήπως κάνει την εμφάνισή της μόνο σε ορισμένες στιγμές ;

Ερωτήματα σαν τα παραπάνω θέτουν τα πρόσωπα που κατοικούν στις σελίδες αυτού του βιβλίου, σε συγκυρίες μοναδικές και καθημερινές μαζί : ένας ιατροδικαστής που αναζητά να βρει ορατά σημάδια, μια απομονωμένη σύζυγος που ανακαλύπτει εκπληκτικές φυσικές δυνάμεις, ένας νέος άντρας που χάνεται σε ένα πολυαγαπημένο τοπίο. Μέσα από ένα υπόγειο παιχνίδι αντηχήσεων, αυτές οι στιγμές που βρίσκονται στο μεταίχμιο ζωής και θανάτου συνθέτουν ένα εκπληκτικό και ευαίσθητο σχεδίασμα του περάσματος στο επέκεινα.

Στο κάθε άλλο παρά συνηθισμένο βιβλίο της, το βυθισμένο σε ένα μειλίχιο φως, η Λουντμίλα Ουλίτσκαγια κάνει να αστράφτουν σπίθες ζωής που ζωγραφίζουν τον άτλαντα της ψυχής.

*

«Από τις πιο επιφανείς γυναίκες των γραμμάτων στη Ρωσία. Πολυβραβευμένη στο εξωτερικό, η συγγραφέας Λουντμίλα Ουλίτσκαγια είναι επίσης αμετάκλητη αντικαθεστωτική που αγωνίζεται ακούραστα ενάντια στην παραποίηση της μνήμης και στην καταπάτηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων». 

–FLORENCE NOIVILLE, Le Monde des Livres

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ

Η ΛΟΥΝΤΜΙΛΑ ΟΥΛΙΤΣΚΑΓΙΑ γεννήθηκε το 1943 στα Ουράλια. Μεγάλωσε στη Μόσχα και σπούδασε βιολογία. Έχοντας γράψει πολλά θεατρικά έργα και κινηματογραφικά σενάρια ήδη από τις αρχές της δεκαετίας του 1980, αφοσιώθηκε αποκλειστικά στη λογοτεχνία. Τα πρώτα διηγήματά της δημοσιεύτηκαν στη Μόσχα, σε περιοδικά.

Σήμερα θεωρείται η πιο σημαντική σύγχρονη Ρωσίδα συγγραφέας. Το έργο της έχει μεταφραστεί σε πολλές γλώσσες. Με τα διεθνώς βραβευμένα βιβλία της (γαλλικό Prix Médicis 1996, Prix Simone de Beauvoir για την ελευθερία των γυναικών 2011, Ιππότις της Λεγεώνας της Τιμής 2014, Prix Formentor 2022, το Ρωσικό Βραβείο Μπούκερ και το Μπόλσαγια Κνίγκα, «Το Μεγάλο Βιβλίο», το ιταλικό Premio Grinzane Cavour) έχει κατακτήσει το παγκόσμιο αναγνωστικό κοινό.

Έχει δύο γιους. Σύζυγός της είναι ο Ρώσος γλύπτης Αντρέι Κρασούλιν. Ζει, πλέον, στο Βερολίνο. Από την 1η Μαρτίου 2024 θεωρείται « ξένος πράκτορας » για την κυβέρνηση της Ρωσίας.

Δελτίο Τύπου | ΜΙΚΡΑ ΚΑΤΑΣΚΟΠΕΥΤΙΚΑ του Ανδρέα Αποστολίδη

ΑΝΔΡΕΑΣ ΑΠΟΣΤΟΛΙΔΗΣ

ΜΙΚΡΑ ΚΑΤΑΣΚΟΠΕΥΤΙΚΑ

Εκδόσεις ΑΓΡΑ, Δεκέμβριος 2024

Αριθμός σελίδων: 192, Τιμή : 12,00 Ευρώ

ISBN: 978-960-505-658-2

Ραντεβού, λοιπόν, στο μπαρ του ξενοδοχείου Ατλάντα στο Ρόττερνταμ. Στο «νοσταλγικό μπαρ» ο Πάβελ Σουντοπλάτοφ ξεγέλασε τον Κονοβάλετς. […] Ο Πάβελ έβγαλε το δώρο του Εβγένι, το κουτί με τα σοκολατάκια, και του είπε ότι έπρεπε να επιστρέψει στο πλοίο. Άφησε το κουτί σε οριζόντια θέση. Ο Πάβελ ήθελε να τρέξει, αλλά συγκρατήθηκε, αντάλλαξε χειραψία με τον μελλοθάνατο και απομακρύνθηκε ήρεμα.

Ο Κονοβάλετς έφυγε κι αυτός με τη σειρά του. Έξω από τον κινηματογράφο «Λυμιέρ» κοντοστάθηκε λίγο. Τότε η βόμβα έσκασε κι ο Εβγένι έγινε κομμάτια. Ο καιρός ήταν ζεστός και είχε ήλιο μετά την πρωινή βροχή. Ήταν 23 Μαΐου του 1938. […]

Ο Φρανκ Όλσον, βακτηριολόγος και επιστήμονας βιολογικού πολέμου, στις 28 Νοεμβρίου του 1953 πήδηξε από το παράθυρο του ξενοδοχείου Statler της Νέας Υόρκης και σκοτώθηκε. Ο συνάδελφός του Σίντνεϋ Γκόττλιμπ τού είχε δώσει κρυφά μια γερή δόση LSD πριν από εννέα μέρες και ο εγκέφαλος του Φρανκ φαίνεται ότι κάηκε. [...]

«Όταν προσπαθείς να εξοντώσεις κάποιον, χρειάζεσαι δύο πιστόλια. Το πρώτο έχει σιγαστήρα, το δεύτερο όχι, για να είναι πιο ισχυρό. […] Χρειάζεσαι επίσης δύο χειροβομβίδες και έναν οδηγό. Εγώ είχα μόνο ένα παλιό πιστόλι και πέντε σφαίρες». (Κάρλος, για την απόπειρα κατά του διευθυντή των Marks & Spencer στο Λονδίνο, 30 Δεκεμβρίου 1973.)

ΜΙΑ ΠΕΡΙΠΛΑΝΗΣΗ μέσα από εξηνταδύο μικρές ιστορίες στον κόσμο της κατασκοπείας και της τρομοκρατίας στον 20ό και στις αρχές του 21ου αιώνα. Η αιματηρή πρακτική της έχει γίνει καθεστώς στον σύγχρονο κόσμο : από την NKVD και την KGB, τη ΜΙ6 και τη CIA, στη Φράξια Κόκκινος Στρατός, τη Μοσάντ και τη Χαμάς, στον Κάρλος, το LSD και το πλουτώνιο. Μια εθιστική πρακτική και παγίδα για όσους παίρνουν μέρος. Άρνολντ Ντόυτς, Πάβελ Σουντοπλάτοφ, Κιμ Φίλμπυ, Άντονυ Μπλαντ, Ραφαέλ Εϊτάν, Μάρκους Βολφ, Τζωρτζ Μπλέηκ, Ουάντι Χαντάντ, Γιοχάννες Βάινριχ, Αλεξάντερ Λιτβινένκο κ.α. : ιστορίες εξαπάτησης και τρόμου.

Οι φανερές και οι αθέατες ψυχολογικές πλευρές του «διπρόσωπου» ή «παράνομου», που θυσιάζει η «χτίζει» τη ζωή του για έναν «ιερό» σκοπό. Η δημιουργία μιας δεύτερης ταυτότητας, που μοιάζει με τη συγγραφική πρακτική. Έμπνευση, κυνισμός και φαντασία.

Μια προσωπική επιλογή «σκηνών» του Ανδρέα Αποστολίδη, με τον Τζων λε Καρρέ να συνοψίζει : «Πώς μπορεί να γίνει κανείς κατάσκοπος ».

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ

Ο Aνδρέας Aποστολίδης είναι συγγραφέας, σκηνοθέτης και μεταφραστής. Έχει γράψει έξι αστυνομικά μυθιστορήματα: Το χαμένο παιχνίδι, Εγκλήματα στην πανσιόν Απόλλων, Διαταραχές στα Μετέωρα, Το φάντασμα του μετρό, Λοβοτομή, Μονομαχία στην Ιερά Οδό, τις νουβέλες Βουντού και άλλες ιστορίες και Ένα φέρετρο για τη Σόφια (μαζί με τον Κώστα Καλφόπουλο ), τρεις συλλογές διηγημάτων: Ζωγραφικοί πίνακες και ιδιότροπα ζώα, Αστυνομικές ιστορίες για πέντε δεκαετίες, Είσαι ο Παπαδόπουλος; και πέντε μελέτες: Αρχαιοκαπηλία και εμπόριο αρχαιοτήτων, Τα πολλά πρόσωπα του αστυνομικού μυθιστορήματος, Ο κόσμος του Γιάννη Μαρή, Το μαύρο καρέ : οι αστυνομικές σειρές και η τηλεοπτική άνοιξη μετά το 2000 και Λάτιν Νουάρ, μία μελέτη για το αστυνομικό μυθιστόρημα στη Λατινική Αμερική.

Έχει μεταφράσει περισσότερα από ογδόντα μυθιστορήματα, μεταξύ των οποίων έργα των J. Ellroy, P. Highsmith, D. Hammett, R. Chandler, J. Charyn και V. Nabokov, και έχει σκηνοθετήσει πολλά ντοκυμανταίρ, όπως: Το κύκλωμα, Δύο φορές ξένος, Πόλεμος και ειρήνη στα Βαλκάνια, Ένας τόπος χωρίς ανθρώπους καθώς και το ντοκυμανταίρ Λάτιν Νουάρ.

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΕΞΩΦΥΛΛΟΥ :

Süddeutsche Zeitung Photo / Alamy Stock Photo

ΒΙΒΛΙΑ ΤΟΥ ΑΝΔΡΕΑ ΑΠΟΣΤΟΛΙΔΗ ΣΤΙΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΑΓΡΑ

           

 

   

  

Δελτίο Τύπου | ΕΦΤΑ ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΤΗΣ ΑΝΟΙΞΗΣ του Νίκου Λυγγούρη

ΝΙΚΟΣ ΛΥΓΓΟΥΡΗΣ

ΕΦΤΑ ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΤΗΣ ΑΝΟΙΞΗΣ

Εκδόσεις ΑΓΡΑ, Νοέμβριος 2024

Αριθμός σελίδων : 176, Τιμή : 16,00 Ευρώ

ISBN: 978-960-505-663-6

Πάνω απ’ όλα με είλκυε η τέχνη της κοπτικής και της ραπτικής. Υπήρχε μία εξήγηση. Όταν ήμουν μικρός, η μητέρα μου έπρεπε να εγχειριστεί στο στομάχι, πράγμα που απαιτούσε μακρόχρονη μετεγχειρητική ανάπαυση. Ο πατέρας μου δούλευε. Έτσι με έδωσαν στην κόρη μιας θείας μου. Η Νίκη, μοδίστρα, έμενε σε ένα ημιυπόγειο που ένα τμήμα του είχε μεταμορφωθεί σε εργαστήριο. Στον μεγάλο χώρο, γεμάτο κούκλες, τραπέζια, ραπτομηχανές, κουβαρίστρες, ψαλίδια, μεζούρες, βελόνες, καρφίτσες, πατρόν, κάμποτα κι όλων των ειδών τα υφάσματα, η Νίκη έκοβε κι έραβε με τη βοήθεια δύο βοηθών, ενώ μια χοντρή γάτα πηδούσε από δω κι από κει και το κουδούνι χτύπαγε συνεχώς : πελάτισσες ή πλασιέ υφασμάτων. Ήμουν στη χώρα των θαυμάτων.

Ο ΝΙΚΟΣ ΛΥΓΓΟΥΡΗΣ με τις Εφτά ιστορίες της άνοιξης στήνει το δικό του θαυμαστό ατελιέ. Σχεδιάζει, κόβει και ράβει με μαστοριά τις αλλόκοτες φιγούρες των ηρώων του, τους δίνει ζωή και μετά τις απιθώνει προσεχτικά στα κρυστάλλινα ράφια των διηγημάτων του. Ένας νεαρός φοιτητής που χάνει τη μνήμη του και την ξαναβρίσκει μπροστά σε έναν καθρέφτη που βγάζει μουσική. Μια μικρή παξιμαδοκλέφτρα στην Αθήνα του 1900 που ονειρεύεται να γίνει γιατρός. Ένα κατάμαυρο τριαντάφυλλο που η ευωδιά του γιατρεύει τις ανθρώπινες στενοχώριες. Και ακόμα, ο Φρόυντ, ο Λεονάρντο Ντα Βίντσι, ο Ρακίνας και ο Νοβάλις. Πολύτιμα εκθέματα ενός ιδιότυπου μουσείου μυθοπλασίας.

– ΒΑΓΓΕΛΗΣ ΧΑΤΖΗΓΙΑΝΝΙΔΗΣ

ΕΡΓΟ ΕΞΩΦΥΛΛΟΥ

CLAUDE LORRAIN

Λιμάνι κατά την ανατολή του ήλιου, 1674.

Λάδι σε καμβά, 72 x 96 εκ., Alte Pinakothek,

Μόναχο, Γερμανία.

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ

Ο ΝΙΚΟΣ ΛΥΓΓΟΥΡΗΣ γεννήθηκε στην Αθήνα και ζει στο Βερολίνο. Έγραψε κριτικές για το περιοδικό «Σύγχρονος Κινηματογράφος». Σπούδασε στην Ανώτατη Σχολή για την Τηλεόραση και τον Κινηματογράφο του Μονάχου. Έχει κάνει τις ταινίες Ομίχλη κάτω απ’ τον ήλιο, Έρεβος, Καρδιά από πέτρα, Καλοκαιρινές αστραπές, Οι εραστές της Αξού, Ξύπνησε ο Σουλτάν Αχμέτ, Ο διάλογος του Βερολίνου, και μια σειρά από πορτραίτα σκηνοθετών όπως ο Θόδωρος Αγγελόπουλος, ο Jacques Doillon, ο Paul Vecchiali και ο Αλεξάντρ Σοκούροφ. Τον Αύγουστο του 2022 κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Το Ροδακιό το βιβλίο του Έντεκα καλοκαιρινές ιστορίες.

Δελτίο Τύπου | Ο ΑΝΥΠΟΦΟΡΟΣ ΓΚΑΟΥΤΣΟ του Roberto Bolaño

ROBERTO BOLAÑO

Ο ΑΝΥΠΟΦΟΡΟΣ ΓΚΑΟΥΤΣΟ

Μετάφραση:

ΚΡΙΤΩΝ ΗΛΙΟΠΟΥΛΟΣ

Εκδόσεις ΑΓΡΑ, Ιούλιος 2024

Αριθμός σελίδων : 224, Τιμή : 15,90 Ευρώ

ISBN: 978-960-505-648-3

«Αναζητώ κάτι το εξαιρετικό για να το πω με λόγια απλά και συνηθισμένα».

Ο Ανυπόφορος γκάουτσο είναι το τελευταίο βιβλίο που ο συγγραφέας άφησε έτοιμο προς έκδοση και αποτελείται από τέσσερα διηγήματα και δύο διαλέξεις. Κυκλοφόρησε το 2003 και την επόμενη χρονιά βραβεύτηκε με το βραβείο αφήγησης Altazor. Στα διηγήματα που περιλαμβάνει ξεχωρίζει το υποδειγματικό ύφος ειρωνείας και μερικά χαρακτηριστικά «κλειδιά» στο έργο του Μπολάνιο, η ίδια η λογοτεχνία ως λογοτεχνικό θέμα, η αστυνομική πλοκή, ένα παιχνίδι αναφορών στον Κάφκα, η τέχνη ως εμμονή, η αναζήτηση μιας αλήθειας που φαίνεται απαραίτητη μόνο σε όσους την αναζητούν, η απομυθοποίηση της πραγματικότητας και του θανάτου.

Δύο ομιλίες που έγραψε ο Μπολάνιο για υποτιθέμενες διαλέξεις συμπληρώνουν τον τόμο. Στο «Λογοτεχνία + Ασθένεια = Ασθένεια», μια ανέκδοτη ιστορία δίνει αφορμή για έναν συλλογισμό πάνω στην ασθένεια και στο θάνατο. Το «Μύθοι του Κθούλου», από την άλλη, προσφέρει μία ενδιαφέρουσα ματιά, προσωπική και κριτική, στο λογοτεχνικό ισπανόφωνο πανόραμα του καιρού μας.

ΕΡΓΟ ΕΞΩΦΥΛΛΟΥ
Ajubel Studio, Βαλένθια, Ισπανία.
Σχεδιασμένο ειδικά για την κορεάτικη έκδοση του βιβλίου από τις εκδόσεις Open Books.


ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ

Ο ΡΟΜΠΕΡΤΟ ΜΠΟΛΑΝΙΟ (1953-2003), Χιλιανός μυθιστοριογράφος και ποιητής, έγραψε διηγήματα: Τηλεφωνήματα (Άγρα, 2009), Πουτάνες φόνισσες (Άγρα, 2008), Ο αφόρητος γκάουτσο (Άγρα, 2024)・ μυθιστορήματα: Συμβουλές από έναν μαθητή του Μόρρισον σε έναν φανατικό του Τζόυς (σε συνεργασία με τον A.G. Porta) – Ημερολόγιο μπαρ (Άγρα, 2022), Το παγοδρόμιο (Άγρα, 2016), Η ναζιστική λογοτεχνία στην Αμερική (Άγρα, 2014), Μακρινό αστέρι, Οι άγριοι ντετέκτιβ, Φυλαχτό (Άγρα, 2013), 2666 (Άγρα, 2011), Το Τρίτο Ράιχ (Άγρα, 2013), Λούμπεν μυθιστορηματάκι (Άγρα, 2018), Το πνεύμα της επιστημονικής φαντασίας (Άγρα, 2018), Νυχτωδία της Χιλής (Άγρα, 2023)・νουβέλες: Μνήματα καουμπόυδων (Άγρα, 2020)・ ποίηση : Reinventar el amor, La Universidad Desconocida, Los perros romanticos, El ultimo salvaje και Tres・ αλλά και δοκιμιακά βιβλία με κριτικές και δοκίμια για τη λογοτεχνία (Entre parentesis). Καθιερώθηκε ως ένας από τους πιο σημαντικούς σύγχρονους ισπανόφωνους λογοτέχνες. Έζησε τη ζωή ενός καλλιτέχνη, αντιμέτωπος συνεχώς με τις αντιξοότητες της ύπαρξης και την αδιάκοπη δημιουργία, που ήταν γι’ αυτόν ερέθισμα και πρόκληση, κατά τον τρόπο των ντανταϊστών ή των καταστασιακών, που τόσο αγαπούσε.

ΑΛΛΑ ΒΙΒΛΙΑ ΤΟΥ ΡΟΜΠΕΡΤΟ ΜΠΟΛΑΝΙΟ ΣΤΙΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΑΓΡΑ

       

 

Δελτίο Τύπου | ΤΥΦΕΚΙΟΦΟΡΟΣ ΤΟΥ ΕΧΘΡΟΥ του Μάριου Χάκκα

ΜΑΡΙΟΣ ΧΑΚΚΑΣ

ΤΥΦΕΚΙΟΦΟΡΟΣ ΤΟΥ ΕΧΘΡΟΥ

ΕΠΙΜΕΤΡΟ: ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΠΑΘΕΟΔΩΡΟΥ

Εκδόσεις ΑΓΡΑ, Μάιος 2024

Αριθμός σελίδων : 288, Τιμή : 13,90 Ευρώ

ISBN: 978-960-505-640-7

Οι Εκδόσεις Άγρα θα εκδώσουν σταδιακά σε 5 μικρούς τόμους τα βιβλία του Μάριου Χάκκα Ο Μπιντές και άλλες ιστορίες, Τυφεκιοφόρος του εχθρού, Το κοινόβιο, Θεατρικά κείμενα και Ποιήματα. Κάθε τόμος θα περιέχει ένα επίμετρο από κάποιον πεζογράφο ή δοκιμιογράφο που έχει ασχοληθεί με το έργο του.

Έτσι το μαύρο μερμήγκι βρέθηκε σε δυό φυλακές. Στη μια φυλακή με τους ψηλούς πέτρινους τοίχους που ’χαν στις ντάπιες τους σκοπιές χωροφυλάκων και την εξουσίαζε ο ταξικός αντίπαλος, ο εχθρός, οι άλλοι, και σε μια δεύτερη φυλακή, τη φυλακή της φυλακής, που την εξουσίαζαν οι καθοδηγητές, μια φυλακή με αόρατους αδιαπέραστους τοίχους που τον απομόνωσε από τους συγκρατούμενούς του, τους συναγωνιστές του, τους δικούς του.

 

H ΣΥΝΤΟΜΗ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΚH ΠΟΡΕΙΑ του Μάριου Χάκκα, επηρεασμένη βαθιά από την αναμέτρηση με τη θανατηφόρα ασθένειά του, είναι μια πορεία που περιγράφει, με ρεαλισμό και σαρκασμό, το μετεμφυλιακό κράτος και τις απαρχές της Μεταπολίτευσης. Στις σελίδες του Τυφεκιοφόρου του εχθρού παρακολουθούμε τον κοινωνικό τύπο του αριστερού πολίτη («γ'  κατηγορίας »). Παράλληλα, ο Χάκκας μας ξεναγεί στη μεταπολεμική Αθήνα: στην πόλη της «αντιπαροχής» και της αρχιτεκτονικής μετάλλαξης, της ευδαιμονίας, του καταναλωτισμού και της εύκολης κοινωνικής ανόδου. Στα διηγήματα του Χάκκα αποτυπώνεται ο κόσμος του βασανιστικού εγκλεισμού, η τιμωρητική εθνικοφροσύνη, η διαρκής επιτήρηση των στιγματισμένων φαντάρων και των «φακελωμένων» πολιτών, το βίωμα της ήττας της Αριστεράς, αλλά και οι πρώιμες αμφισβητήσεις των κομματικών μηχανισμών και της δογματικής καθοδήγησης. Από την άλλη μεριά, η αφήγηση φέρνει στο προσκήνιο την καθημερινή φθαρτότητα των συναισθημάτων, το αίσθημα της αστικής αλλοτρίωσης, την εμπορευματοποίηση των σχέσεων, τη λαϊκότητα της αλληλεγγύης, αλλά και τον καθησυχαστικό λαϊκισμό των παθών και των συγκινήσεων. Συνδυάζοντας τη διεισδυτική ματιά της κοινωνικής κριτικής με τις μοντερνιστικές τεχνικές του «παραλόγου», ο Χάκκας καταγράφει τις ιδεολογίες και τις νοοτροπίες μιας κοινωνίας, που ζει με τις στοιχειωμένες μνήμες της Κατοχής και του εμφυλίου, την ώρα που αρχίζει η μετάβασή της στην εποχή του ευκαιριακού ατομικισμού και στις διαψεύσεις των συλλογικών οραμάτων. Τα διηγήματα του Τυφεκιοφόρου μας βοηθούν, επίσης, να κατανοήσουμε πώς, αρκετά πριν τον Μπιντέ και το Κοινόβιο, ο Χάκκας είχε ήδη αρχίσει να πειραματίζεται με τη «λογοτεχνία της οργής», που σημάδεψε καταλυτικά τα κινήματα της αμφισβήτησης, στη δεκαετία του ’60.

«Ότι τον είχαν φέρει απ’ το ψυχιατρείο. Τρελάθηκε, όταν πριν από χρόνια του τράβηξαν οι συναγωνιστές του μια αυστηρή απομόνωση. Φοβόταν ότι οι σύντροφοί του θα ρίχναν στο φαΐ του φαρμάκι».

Δεν ήταν εύκολο να δεις από τη μια μέρα στην άλλη τους φίλους για εχθρούς. Δεν ήταν εύκολο ν’ ανοίξεις μέσα σου στα γρήγορα ένα δεύτερο μέτωπο. Πώς να μεταστρέψεις τόσο ξαφνικά τα συναισθήματά σου;

Συνέβησαν όλα τόσο ξαφνικά. Η εσωτερική φυλακή του ήρθε απρόοπτα. Δεν πρόλαβε καν να το καταλάβει. Για τη φυλακή του ταξικού αντιπάλου δε νοιάζονταν διόλου. Από την πρώτη στιγμή που τον πιάσανε ατσάλωσε τις κεραίες του, προπαρασκεύασε τον εαυτό του ότι θα ζήσει μερικά χρονάκια μέσα σ’ αυτό το σκοτεινό τούνελ κι ότι οπωσδήποτε κάποτε θα ’βγαινε στο φως. Η απομόνωση όμως του ήρθε αναπάντεχα. Εκεί που περπατούσε στο προαύλιο ένιωσε τους άλλους ν’ απομακρύνονται, να ξεμακραίνουν οι φίλοι, κι αμέσως κατάλαβε πως αυτή ήταν η πραγματική φυλακή. Του φαινόταν πια ακατόρθωτο να σπάσει τον κλοιό της σιωπής που κατασκεύασαν γύρω του, αδύνατο να ξεφύγει την παγωνιά που φύσαγαν μέσα του.

– Απόσπασμα από το διήγημα «Τα κόκκινα μυρμήγκια»

ΕΞΩΦΥΛΛΟ: ΓΙΩΡΓΟΣ ΧΑΤΖΗΜΙΧΑΛΗΣ

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ

Ο ΜΑΡΙΟΣ ΧΑΚΚΑΣ γεννήθηκε το 1931 στη Μακρακώμη Φθιώτιδας. Το 1934 ακολουθεί την οικογένεια στην Καισαριανή. Παιδί -έφηβος τη δεκαετία 1940-1949 γνωρίζει την εμπειρία του πολέμου, της Κατοχής, της αντίστασης και του εμφυλίου. Το 1950 τελειώνει το γυμνάσιο, φοιτά στη σχολή Σαμαρειτών-Νοσοκόμων του Ε.Ε.Σ. και βρίσκεται στη Γυάρο, στο στρατόπεδο των πολιτικών κρατουμένων. Το 1951 πετυχαίνει σε εξετάσεις στον ΟΤΕ αλλά δεν προσλαμβάνεται λόγω κοινωνικών φρονημάτων. Αρχίζει σπουδές στο Πάντειο. Ταυτόχρονα, δραστηριοποιείται στα πολιτιστικά της Καισαριανής, ιδρύοντας μαζί με άλλους τη Φιλοπρόοδη Ένωση Νέων (Φ.Ε.Ν.). Στις 30.4.1952 συλλαμβάνεται με τον ν. 509 και καταδικάζεται σε τέσσερα χρόνια φυλάκιση. Στις 30.4.1958 αποφυλακίζεται· 13.7.1958 στρατεύεται, γ´ κατηγορίας στρατιώτης-μουλαράς στον Έβρο. Το 1960 απολύεται από τον στρατό. Στις 7.1.1961 παντρεύεται τη Μαρίκα Κουζηνοπούλου και μετακομίζει στον Βύρωνα. Είναι δρων μέλος της ΕΔΑ και του Ελληνοσοβιετικού Συνδέσμου. Το 1965 δημοσιεύεται το πρώτο του κείμενο «Οι κουφοί» στον Λαϊκό Λόγο του Βασίλη Ρώτα. Το 1969 προσβάλλεται από καρκίνο. Αφαίρεση νεφρού. Το 1971 ταξιδεύει στην Ευρώπη για θεραπεία. Στις 10.6.1972 μπαίνει στο Διαγνωστικό Πειραιά. Πεθαίνει τα ξημερώματα της 5ης Ιουλίου 1972.

Εργογραφία: Όμορφο καλοκαίρι (ποιήματα – 1965), Τυφεκιοφόρος του εχθρού (διηγήματα – 1966), Ο μπιντές και άλλες ιστορίες (διηγήματα – 1970), Το κοινόβιο (διηγήματα – 1972), Ενοχή, Αναζήτηση, Τα κλειδιά (θεατρικά μονόπρακτα – 1971).

ΕΠΙΣΗΣ ΣΤΙΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΑΓΡΑ

     

Δελτίο Τύπου | Ο ΜΠΙΝΤΕΣ ΚΑΙ ΑΛΛΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ του Μάριου Χάκκα

ΜΑΡΙΟΣ ΧΑΚΚΑΣ

Ο ΜΠΙΝΤΕΣ

ΚΑΙ

ΑΛΛΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ

ΕΠΙΜΕΤΡΟ: ΠΑΝΤΕΛΗΣ ΜΠΟΥΚΑΛΑΣ

Εκδόσεις ΑΓΡΑ, Δεκέμβριος 2023

Αριθμός σελίδων : 192, Τιμή : 12,00 Ευρώ

ISBN: 978-960-505-622-3

Οι Εκδόσεις Άγρα θα εκδώσουν σταδιακά σε 5 μικρούς τόμους τα βιβλία του Μάριου Χάκκα Ο Μπιντές και άλλες ιστορίες, Ο τυφεκιοφόρος του εχθρού, Το κοινόβιο, Θεατρικά κείμενα και Ποιήματα. Κάθε τόμος θα περιέχει ένα επίμετρο από κάποιον πεζογράφο ή δοκιμιογράφο που έχει ασχοληθεί με το έργο του.

ΤΑ ΣΥΝΤΟΜΑ ΔΙΗΓΗΜΑΤΑ του Μάριου Χάκκα δυστροπούν στην ταξινόμησή τους εδώ ή εκεί. Δεν είναι εύκολο να τα χαρακτηρίσουμε, έτσι όπως απιστούν ηθελημένα, ενίοτε και καγχαστικά, σε κάθε λογής κανόνες. Είτε ως χαϊκού της πεζογραφίας τα προσεγγίσουμε, πάντως, είτε ως μινιατούρες βαθιά σκεπτόμενων αισθημάτων, θα δούμε να τον εξεικονίζουν σαν πεφταστέρι των μεταπολεμικών γραμμάτων μας. Ένα πεφταστέρι υποχρεωμένο να δαπανά την ύλη του, ψυχή και σώμα, για να ’χει να φωτίζει.

Έγκαιρα εικονοκλάστης ο Μάριος Χάκκας, λογοτεχνικά και πολιτικά, με τον λόγο του να κατακτά την ωριμότητά του πολύ γρήγορα, ενδεχομένως και απρόοπτα, παραμένει επίκαιρος, ακριβώς επειδή υπήρξε έγκαιρος. Είτε από ένστικτο είτε επειδή εκεί τον οδήγησαν τα διαβάσματά του (στη φυλακή, σημειωτέον, ανέκτησε, το κατά δύναμη, τον χαμένο χρόνο, τον ληστεμένο μάλλον, μελετώντας ξένες γλώσσες, την αγγλική, τη γαλλική, την ιταλική και τη ρωσική), εναρμονίστηκε με πρωτοποριακές διεθνείς λογοτεχνικές αναζητήσεις. Και σίγουρα αυτό προϋπέθετε τη σύγκρουσή του και με τα λογοτεχνικά δόγματα της Αριστεράς, όχι μόνο τα πολιτικά. Η αίρεσή του, η εναντιοδοξία του, υπήρξε ριζική και πλήρης. Το κόστος της, ψυχικό και κοινωνικό, δυσκολευόμαστε και να το εικάσουμε. Για να αποκτήσουμε μια κάποια εικόνα του, πρέπει να φέρουμε στον νου μας πόσο κόστισε σε άλλους λογοτέχνες αριστερών καταβολών η σύνταξη και δημοσίευση μιας καθαρής και ξάστερης αιρετικής γλώσσας. Στον Μιχάλη Κατσαρό και τον Άρη Αλεξάνδρου, λόγου χάρη.

Λογοτεχνικούς απογόνους του Καρυωτάκη διακρίνουμε εύκολα – και πολλούς, κάθε βαθμίδας και ύψους. Όχι όμως και του Χάκκα, που με τον Μπιντέ του ειδικά «τράνταξε τους βολεμένους στα πιθάρια των ηρωικών αναμνήσεων», όπως έλεγε ο Στρατής Τσίρκας. Δεν θα μπορούσε να αφήσει απογόνους. Το ύφος του παραμένει αμίμητο, ανεπανάληπτο, επειδή προϋποθέτει διανοητική τόλμη (σχεδόν αυτοδιαλυτική μέσα στη γελοιοποιητική της δριμύτητα) εκδηλωμένη σε πολλά πεδία συγχρόνως, αχώριστα : πολιτικό, ιδεολογικό, φιλολογικό, γλωσσικό, λογοτεχνικό. Επειδή πάντως η αίρεσή του παραμένει ενδοαριστερή ακόμα κι όταν ο ίδιος βρίσκεται πια εκτός των κομματικών ή παραταξιακών τειχών, τη σκυτάλη του μόνο «ομοιοπαθείς» θα μπορούσαν να τη διεκδικήσουν.

«Γκόρπα, Γκόρπα ( Ποιός είναι ; Να πα’ να τον μάθετε ), μόνο εμείς ψυλλιαστήκαμε, μόνο εμείς πήραμε τόσο σοβαρά αυτή την υπόθεση, γι’ αυτό κι όλα τριγύρω πολτός, φρενολογικές κλινικές, από δω προκύπτουν τ’ αναρχούμενα κείμενα, τα γραφτά μας χωρίς κώλο ούτε μύτη. Δεν υπάρχει για μας κοινωνικό ψεύδος είτε γιατί ήρθαμε πολύ νωρίς είτε πολύ αργά, δεν υπάρχει συγγραφικό ψεύδος γιατί διαλυθήκαμε μαζί με τα πράγματα και πού να κάθεσαι τώρα να συνθέτεις;»

«Κι έπειτα, είναι κι αυτή η ματαιοδοξία που συμπεριφέρομαι γκορπικά, μια τελευταία προσπάθεια να υπάρξω κατόπι με τ’ αναιμικά μου γραφτά. Μήπως υπήρξα και πριν να θέλω να υπάρξω μετά ; Κι αν θα υπάρξω, είμαι τώρα πια βέβαιος, δε θα οφείλεται στα γραφτά μου, αλλά στις πράξεις μου, στα κορίτσια που χάιδεψα, στους φίλους που φίλεψα παρηγοριά κι εγκαρτέρηση, για όσο καιρό φυσικά θα υπάρχουν κι αυτοί».

Από το διήγημα «Γκορπισμός» της συλλογής Ο μπιντές.

ΕΞΩΦΥΛΛΟ: ΓΙΩΡΓΟΣ ΧΑΤΖΗΜΙΧΑΛΗΣ

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ

Ο ΜΑΡΙΟΣ ΧΑΚΚΑΣ γεννήθηκε το 1931 στη Μακρακώμη Φθιώτιδας. Το 1934 ακολουθεί την οικογένεια στην Καισαριανή. Παιδί -έφηβος τη δεκαετία 1940-1949 γνωρίζει την εμπειρία του πολέμου, της Κατοχής, της αντίστασης και του εμφυλίου. Το 1950 τελειώνει το γυμνάσιο, φοιτά στη σχολή Σαμαρειτών-Νοσοκόμων του Ε.Ε.Σ. και βρίσκεται στη Γυάρο, στο στρατόπεδο των πολιτικών κρατουμένων. Το 1951 πετυχαίνει σε εξετάσεις στον ΟΤΕ αλλά δεν προσλαμβάνεται λόγω κοινωνικών φρονημάτων. Αρχίζει σπουδές στο Πάντειο. Ταυτόχρονα, δραστηριοποιείται στα πολιτιστικά της Καισαριανής, ιδρύοντας μαζί με άλλους τη Φιλοπρόοδη Ένωση Νέων (Φ.Ε.Ν.). Στις 30.4.1952 συλλαμβάνεται με τον ν. 509 και καταδικάζεται σε τέσσερα χρόνια φυλάκιση. Στις 30.4.1958 αποφυλακίζεται· 13.7.1958 στρατεύεται, γ´ κατηγορίας στρατιώτης-μουλαράς στον Έβρο. Το 1960 απολύεται από τον στρατό. Στις 7.1.1961 παντρεύεται τη Μαρίκα Κουζινοπούλου και μετακομίζει στον Βύρωνα. Είναι δρων μέλος της ΕΔΑ και του Ελληνοσοβιετικού Συνδέσμου. Το 1965 δημοσιεύεται το πρώτο του κείμενο «Οι κουφοί» στον Λαϊκό Λόγο του Βασίλη Ρώτα. Το 1969 προσβάλλεται από καρκίνο. Αφαίρεση νεφρού. Το 1971 ταξιδεύει στην Ευρώπη για θεραπεία. Στις 10.6.1972 μπαίνει στο Διαγνωστικό Πειραιά. Πεθαίνει τα ξημερώματα της 5ης Ιουλίου 1972.

Εργογραφία: Όμορφο καλοκαίρι (1965), Τυφεκιοφόρος του εχθρού (1966), Ο μπιντές και άλλες ιστορίες (1970), Το κοινόβιο (1972).

ΜΕΛΕΤΗ ΓΙΑ ΤΟΝ ΜΑΡΙΟ ΧΑΚΚΑ ΣΤΙΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΑΓΡΑ

Δελτίο Τύπου | ΤΟ ΧΑΔΙ του Αλέξανδρου Στεφανίδη [ Ειδικό Κρατικό Βραβείο 2014 - Νέα έκδοση, επαυξημένη με τρία νέα διηγήματα ]

ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΣΤΕΦΑΝΙΔΗΣ

ΤΟ ΧΑΔΙ 

ΕΙΔΙΚΟ ΚΡΑΤΙΚΟ ΒΡΑΒΕΙΟ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑΣ 2014

ΝΕΑ ΕΚΔΟΣΗ ΕΠΑΥΞΗΜΕΝΗ ΜΕ ΤΡΙΑ ΝΕΑ ΔΙΗΓΗΜΑΤΑ

Εκδόσεις ΑΓΡΑ, Μάρτιος 2023

Α’ έκδοση: Νοέμβριος 2013

Αριθμός σελίδων : 96, Τιμή : 10,00 Ευρώ

ISBN: 978-960-505-586-8

Θυμήθηκε την τελευταία φορά που ένιωσε τη ζεστασιά της στο σώμα του. Ήταν έξι χρονών και βρίσκονταν σε μια συγγενική επίσκεψη. Τον είχε όρθιο στην αγκαλιά της, ανάμεσα στα πόδια της, με την πλάτη γυρισμένη, και του δάγκωσε χαδιάρικα το αυτί. Ένιωσε την υγρασία των χειλιών της να τον πλημμυρίζει. Χρόνια κρατούσε ζωντανή τη μνήμη από το υγρό χάδι της.

ΤΟ ΧΑΔΙ, ως διαρκής έλλειψη και αναζήτηση, διατρέχει το βιβλίο, το οποίο συντίθεται από δώδεκα διηγήματα, σπαράγματα ζωής της παιδικής και εφηβικής ηλικίας του αφηγητή, σε κάποιο ορφανοτροφείο της Αθήνας.

« Το Χάδι ως προς τη γραφή είναι η επιτομή της απλότητας, μιας απλότητας εξαιρετικά πολύπλοκης και βαθιάς. Πρόκειται για διηγήματα οριακής οικονομίας και φειδωλής δραματικότητας, ούτε μια στιγμή δεν βοά ο σπαραγμός· γεμάτα νύξεις και υπαινιγμούς, ένα φανερώνεται, χίλια υπονοούνται. Στην περίπτωση του Αλέξανδρου Στεφανίδη, ο νόστιμος καρπός του μεγάλου κακού είναι αυτά τα διηγήματα. Για να θυμηθούμε και τον Διονύσιο Σολωμό, “ Το χάσμα π’ άνοιξε ο σεισμός κι ευθύς εγιόμισ’ άνθη ”».

–ΣΩΤΗΡΗΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ

 

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ

Ο ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΣΤΕΦΑΝΙΔΗΣ γεννήθηκε το 1962 στον Πειραιά. Σπούδασε στη Σχολή Ανθρωπιστικών Σπουδών του Ελληνικού Ανοικτού Πανεπιστημίου (Πρόγραμμα Σπουδών «Ελληνικός Πολιτισμός») και έκανε μεταπτυχιακές σπουδές στο Μ.Π.Σ. «Δημιουργική Γραφή» του ίδιου Πανεπιστημίου.

Εργάζεται στον Δήμο Νίκαιας–Αγ. Ι. Ρέντη ως υπεύθυν ος προγράμματος του Μουσείου Εθνικής Αντίστασης και προϊστάμενος του τμήματος Καλλιτεχνικών Επιμορφωτικών Δομών και Δια Βίου Μάθησης.

Το πρώτο βιβλίο του, Το χάδι (Άγρα, 2013), τιμήθηκε με το Ειδικό Κρατικό Βραβείο Λογοτεχνίας το 2014.

Δελτίο Τύπου | ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΟΛΥΜΑ του Βαρλάμ Σαλάμοφ

 

ΒΑΡΛΑΜ ΣΑΛΑΜΟΦ

ΙΣΤΟΡΙΕΣ

ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΟΛΥΜΑ

Πρόλογος - Μετάφραση από τα ρωσικά :

ΕΛΕΝΗ ΜΠΑΚΟΠΟΥΛΟΥ

Εκδόσεις ΑΓΡΑ, Δεκέμβριος 2022

Αριθμός σελίδων : 1.600, Τιμή : 52,00 Ευρώ

ISBN: 978-960-505-579-0

Το 1936, ο Βαρλάμ Σαλάμοφ, δημοσιογράφος και συγγραφέας, συλλαμβάνεται για αντεπαναστατική δράση και στέλνεται να εκτίσει την ποινή του στα σοβιετικά στρατόπεδα εργασίας – ένας από τα εκατοντάδες χιλιάδες θύματα των σταλινικών εκκαθαρίσεων.

Οι Ιστορίες από την Κολυμά, αυτό το αριστούργημα της λογοτεχνίας του 20ού αιώνα, είναι μια επική σειρά από σύντομα διηγήματα στα οποία αποτυπώνονται τα συνολικά δεκαεπτά χρόνια που ο συγγραφέας πέρασε στα σοβιετικά γκουλάγκ : έξι χρόνια ως σκλάβος στα χρυσωρυχεία της Κολυμά και στη συνέχεια, σε μια λιγότερο ανυπόφορη συνθήκη, ως αμειβόμενο νοσηλευτικό προσωπικό στις φυλακές-στρατόπεδα.

Την αφήγησή του για τη ζωή στην Κολυμά άρχισε να τη γράφει μετά το θάνατο του Στάλιν το 1953. Είναι, αφενός, η βιογραφική κατάθεση ενός από τους λίγους επιζήσαντες των στρατοπέδων και, αφετέρου, μια ιστορική καταγραφή των ίδιων των γκουλάγκ· αλλά πρωτίστως είναι ένα λογοτεχνικό έργο ασύγκριτης δύναμης, διορατικότητας και πίστης.

Μέσα από τη γραφή του ο Σαλάμοφ θέτει στόχο να απαντήσει στα θεμελιώδη ηθικά ερωτήματα που τον βασάνιζαν στα χρόνια των στρατοπέδων, εκεί όπου μεταξύ άλλων γνώρισε από πρώτο χέρι και τον κόσμο του εγκλήματος όπως πραγματικά είναι, πολύ πιο κακός απ’ ό,τι στο Υπόγειο του Ντοστογέφσκι : «Πώς κάποιος παύει να είναι άνθρωπος; » «Πώς γίνονται οι εγκληματίες ; »

Το 1972, όταν έγραφε τις τελευταίες ιστορίες του, τα στρατόπεδα κατεδαφίζονταν, οι πύργοι φρούρησης και οι στρατώνες ισοπεδώνονταν. « Υπήρχαμε ; », ρωτάει ο Σαλάμοφ, και μετά, χωρίς δισταγμό: « Απαντώ: Υπήρξαμε ».

Το βασανιστικό μυστικό του Σαλάμοφ έγκειται στο πώς το κέντρο της προσοχής του στρέφεται μόνο προς την παγωμένη έπαλξη απτών, συγκεκριμένων λεπτομερειών. Εκείνο που έμαθε για τον άνθρωπο ήταν τρομακτικό. Και παρότι τίποτα από αυτά δεν μπορεί να μεταδοθεί – κι όμως, εκείνος μας τα μεταδίδει.

–LΑSZLΟ KRASZNAHORKAI

Το βιβλίο είναι γεμάτο με ιστορίες-διαμάντια, η καθεμιά πλήρης από μόνη της. Κι όλες μαζί σχηματίζουν ένα μωσαϊκό που δεν μοιάζει με τίποτα άλλο στην παγκόσμια λογοτεχνία. Ο αγώνας που δίνει με τη μνήμη είναι συγκρίσιμος με εκείνον του Προύστ ή του Μπέκετ. Πρόκειται για έργο τέχνης στον ύψιστο βαθμό, από έναν συγγραφέα με εξαιρετική τόλμη και φιλοδοξία... Μοιάζει με τον Τσέχοφ στον τρόπο που συνδυάζει τον μη επικριτικό ρεαλισμό με την ανυποχώρητη αυστηρότητα μπροστά στον ανθρώπινο κόσμο.

–JOHN GRAY, New Statesman

Η εμπειρία εγκλεισμού του Σαλάμοφ είναι πιο πικρή και πιο παρατεταμένη από τη δική μου, και αναγνωρίζω με σεβασμό ότι αυτός, κι όχι εγώ, κατάφερε να καταδείξει τα βάθη της αγριότητας και της απελπισίας στα οποία μας έριχνε η καθημερινότητα των στρατοπέδων.

–ΑΛΕΞΑΝΤΡ ΣΟΛΖΕΝΙΤΣΙΝ

Ο Σαλάμοφ είναι απαράμιλλος ανταποκριτής της ζωής στα γκουλάγκ, ανατόμος της συνθήκης των στρατοπέδων, η οποία σαν έλκος αιμορραγούσε ποτίζοντας με την κακοήθειά της ολόκληρο το σώμα της σοβιετικής κοινωνίας. Αλλά όχι μόνο ανταποκριτής · είναι και σπουδαίος επαγγελματίας της τέχνης της γραφής, η οποία εδώ απογυμνώνεται ανελέητα. 

–J. M. COETZEE

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΕΞΩΦΥΛΛΟΥ

BERNARD PLOSSU

Από τον τόμο Tirages Fresson, εκδ. Textuel, Παρίσι, 2020.

ΤΟΥ ΙΔΙΟΥ ΣΤΙΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΑΓΡΑ

Δελτίο Τύπου | ΤΟ ΚΟΛΑΡΟ του Hans Christian Andersen

 

HANS CHRISTIAN ANDERSEN

ΤΟ ΚΟΛΑΡΟ

Μετάφραση : ΑΛΟΗ ΣΙΔΕΡΗ

Σειρά «ΒΙΒΛΙΔΙΑ»

Εκδόσεις ΑΓΡΑ, Μάιος 2022

Αριθμός σελίδων : 24 ( σε ειδικό χαρτί )

Τιμή : 5,00 Ευρώ

ISBN: 978-960-505-302-4

Η έκδοση του παρόντος διηγήματος ας θεωρηθεί ως μια ελεγειακή αναφορά στη μεγάλη τέχνη κατασκευής του χαρτιού, από την Ευρώπη έως την Ιαπωνία, όταν το χαρτί περιείχε στον πολτό του κομμάτια ύφασμα.

ΜΙΑ ΦΟΡΑ ΚΙ ΕΝΑΝ ΚΑΙΡΟ ήταν ένας κομψός ιππότης που όλα του τα υπάρχοντα ήταν ένας υποδηματοσύρτης και μια χτένα, αλλά είχε το πιο όμορφο κολάρο του κόσμου και γι’ αυτό ακριβώς το κολάρο πρόκειται να ακούσουμε μια ιστορία. . . Ήταν αρκετά γέρικο για να σκέφτεται το γάμο και τώρα το έχουν βάλει για πλύσιμο μαζί με μια καλτσοδέτα. [...]

«Έχω πολλά βάρη στη συνείδησή μου, μου χρειάζεται να μεταμορφωθώ σε λευκό χαρτί !»

Κι αυτό ακριβώς συνέβη : Όλα τα κουρέλια έγιναν λευκό χαρτί, αλλά το κολάρο έγινε αυτό ακριβώς το φύλλο χαρτί που βλέπουμε εδώ, πάνω στο οποίο έχει τυπωθεί αυτή η ιστορία, και ο λόγος ήταν που καυχιόταν φριχτά, κατόπιν εορτής, για πράγματα που δεν συνέβησαν ποτέ. Και καλό είναι να το σκεφτούμε, να μη φερόμαστε με τέτοιο τρόπο, γιατί, μα την πίστη μου, ποτέ δεν μπορούμε να ξέρουμε αν κι εμείς θα βρεθούμε μια μέρα στο κιβώτιο με τα κουρέλια, για να μεταμορφωθούμε σε λευκό χαρτί και να έχουμε όλη την ιστορία μας τυπωμένη πάνω μας, μαζί με ό,τι πιο κρυφό περιέχει, και να πρέπει κατόπιν να τρέχουμε παντού για να τη διηγούμαστε, όπως το κολάρο. —

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ

Ο ΧΑΝΣ ΚΡΙΣΤΙΑΝ ΑΝΤΕΡΣΕΝ (1805-1875 ) γεννήθηκε στην Όντενζε, κοντά στην Κοπεγχάγη, στη Δανία. Δεξιοτέχνης του λογοτεχνικού παραμυθιού, οι ιστορίες του έγιναν διάσημες σε όλο τον κόσμο. Έγραψε θεατρικά έργα, μυθιστορήματα, ποιήματα, ταξιδιωτικά βιβλία και αρκετές αυτοβιογραφίες. Τα παραμύθια του είναι από τα πιο πολυμεταφρασμένα έργα στην ιστορία της λογοτεχνίας. Μικρός προσπάθησε να γίνει ηθοποιός. Το 1829 δημοσίευσε το πρώτο του βιβλίο Μια βόλτα από το κανάλι του Χόλμεν στο ανατολικό σημείο του νησιού Αμά τα έτη 1828 και 1829, μια ιστορία του φανταστικού στο ύφος του Γερμανού ρομαντικού συγγραφέα Ε.Τ.Α. Χόφφμαν, που γνώρισε αμέσως μεγάλη επιτυχία. Το 1835 εξέδωσε τη συλλογή Παραμύθια ειπωμένα για παιδιά που περιλάμβανε τις ιστορίες «Το τσακμάκι του στρατιώτη», «Ο μικρός Κλάους και ο μεγάλος Κλάους», «Η πριγκίπισσα και το μπιζέλι», «Τα λουλούδια της μικρής Ίντα». Στη συνέχεια δημοσίευσε τρεις τόμους με παραμύθια που όλα πια είναι κλασικά.

Καινοτόμος αφηγητής, χρησιμοποίησε την προφορική γλώσσα προκαλώντας ρήξη με τη λογοτεχνική παράδοση. Παρότι αρκετά παραμύθια του εκφράζουν αισιοδοξία ότι στο τέλος πάντα το καλό και η ομορφιά θριαμβεύουν (π.χ. «Η βασίλισσα του χιονιού»), άλλα είναι απαισιόδοξα και δεν έχουν ευτυχισμένο τέλος.

Συνδύασε την έμφυτη ικανότητά του να λέει ιστορίες και την ανεξάντλητη φαντασία του με καθολικά στοιχεία των λαϊκών μύθων, παράγοντας ένα σώμα παραμυθιών που ταιριάζουν σε πολλούς και διαφορετικούς πολιτισμούς.

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΕΞΩΦΥΛΛΟΥ

HENRIK TILEMANN

Ο Χ.Κ. Άντερσεν, 1865.

ΑΛΛΑ ΒΙΒΛΙΔΙΑ ΣΤΙΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΑΓΡΑ