Δελτίο τύπου | Η ΑΠΕΡΓΙΑ ΤΩΝ ΨΗΦΟΦΟΡΩΝ του Octave Mirbeau [ Ανατύπωση ]

OCTAVE MIRBEAU

Η ΑΠΕΡΓΙΑ ΤΩΝ ΨΗΦΟΦΟΡΩΝ

Μετάφραση: Ανδρέας Στάικος

Εκδόσεις ΑΓΡΑ, Σειρά «Βιβλίδια»

Α’ έκδοση: Μάιος 2014, Ανατύπωση: Ιούνιος 2023

Αριθμός σελίδων : 40, Τιμή : 6,00 Ευρώ

ISBN: 978-960-505-127-3

«Να θυμάσαι ότι ο άνθρωπος που ζητιανεύει τις ψήφους είναι από το γεγονός αυτό και μόνο ένας άνθρωπος ανέντιμος, διότι, σε αντάλλαγμα της εξουσίας και του πλούτου που απέκτησε χάρη σ’ εσένα, σού υπόσχεται ένα σωρό θαυμάσια πράγματα, τα οποία δεν θα σ’ τα δώσει, και δεν είναι άλλωστε μέσα στις δυνατότητές του να σ’ τα δώσει. Ο άνδρας που εξυψώνεις δεν εκπροσωπεί ούτε την εξαθλίωσή σου ούτε τις επιδιώξεις σου ούτε τίποτα».

Ο Οκτάβ Μιρμπώ ήταν συγγραφέας, κριτικός τέχνης και δημοσιογράφος. Είναι γνωστός στις μέρες μας κυρίως για το μυθιστόρημά του Ημερολόγιο μιας καμαριέρας, που μεταφέρθηκε στον κινηματογράφο από τον Λουίς Μπουνιουέλ. Λιβελλογράφος που έκανε τους πάντες να τρέμουν, αλλά και νεωτεριστής μυθιστοριογράφος, έγραψε θεατρικά έργα κλασικά και μοντέρνα μαζί. Λογοτεχνικά ανορθόδοξος, πέρα από κατηγοριοποιήσεις, περιφρονούσε σχολές και θεωρίες και έσβηνε μέσα σε όλα τα λογοτεχνικά είδη τη ριζική του αποστροφή προς οτιδήποτε θεσμικό. Βίαια ατομικιστής και αναρχικός, ενσάρκωνε τον κριτικό, δυνητικά ανατρεπτικό διανοούμενο.

Η Απεργία των ψηφοφόρων είναι ένα χρονικό αναρχικής έμπνευσης που δημοσιεύτηκε στις 28 Νοεμβρίου 1888 στην εφημερίδα Le Figaro. Για τον Μιρμπώ, η καθολική ψηφοφορία και η προσφυγή στις εκλογές δεν είναι τίποτε άλλο από μια απάτη στημένη από τους κυρίαρχους, για να αποκτούν φτηνά τη συναίνεση αυτών τους οποίους καταπιέζουν και εκμεταλλεύονται. Καλεί λοιπόν τους ψηφοφόρους να απεργήσουν στις κάλπες και να φερθούν όχι σαν αγελαία πρόβατα αλλά ως πολίτες πνευματικά διαυγείς.

Στα δύο κείμενα που περιλαμβάνονται εδώ, ο Μιρμπώ πραγματεύεται το θέμα της εξουσίας, όχι μόνο για τον τρόπο με τον οποίο ασκείται στο άτομο, αλλά επίσης, και κυρίως, για τον τρόπο που την εσωτερικεύουν και την ενστερνίζονται οι ίδιοι οι κυβερνώμενοι.

«Λοιπόν, καλέ μου ψηφοφόρε, […] αν είχες ένα κουκούτσι λογική στο μυαλό σου, αν δεν είσαι όπως είσαι, δηλαδή αμετακλήτως αποβλακωμένος, […] αν δεν ήσουν ο αθεράπευτα Κυρίαρχος, χωρίς σκήπτρο, χωρίς στέμμα, χωρίς βασίλειο, όπως ήσουν πάντα, την ημέρα των εκλογών θα πήγαινες στο ποτάμι να ψαρέψεις ή να κοιμηθείς στη σκιά μιας ιτιάςή να χαριεντιστείς με τα κορίτσια πίσω από το μύλο ή να παίξεις ένα υπαίθριο παιχνίδι με τους συγχωριανούς σου. Θα εγκατέλειπες τα φρικτά υποκείμενά σου, να χτυπιούνται μεταξύ τους, να αλληλοσπαράσσονται, να αλληλοσκοτώνονται. Εκείνη την ημέρα θα μπορέσεις να περηφανευτείς ότι ανέλαβες την ευθύνη της μοναδικής πολιτικής σου πράξης, της πρώτης καλής πράξης στη ζωή σου».

 

«Ώ καλέ ψηφοφόρε, ανεκδιήγητε ηλίθιε, δύστυχε και εξαθλιωμένε, αν, αντί να αφήνεσαι και να υποκύπτεις στις παράλογες επωδούς που, κάθε πρωί, για μία δεκάρα, σου ψέλνουν οι εφημερίδες, μικρές ή μεγάλες, γαλάζιες ή μαύρες, λευκές ή κόκκινες, οι οποίες χρυσώνονται για να σε εξοντώσουν, αν, αντί να πιστεύεις στις χιμαιρικές κολακείες με τις οποίες χαϊδεύουν τη ματαιοδοξία σου, με τις οποίες περιβάλλουν την αξιοθρήνητη και καταρρακωμένη κυριαρχία σου, αν, αντί να στέκεσαι, αιώνιε αργόσχολε, μπροστά στις βαρύγδουπες κοροϊδίες των εκλογικών αφισών […] ίσως θα πάψεις να βιάζεσαι να ενδυθείς το σοβαροφανές ύφος σου και το καλό πανωφόρι σου για να σπεύσεις στις ανθρωποκτόνες κάλπες όπου, όποιο όνομα να επιλέξεις, επιλέγεις εκ προοιμίου το όνομα του πιο θανάσιμου εχθρού σου.

[…] Η πολιτική είναι ένα απεχθές ψέμα, το αντίθετο της κοινής λογικής, της δικαιοσύνης και του δικαίου, και δεν θα είχες κανένα λόγο να αναμειχθείς, εσύ, του οποίου ο λογαριασμός έχει προεξοφληθεί στο μεγάλο βιβλίο των ανθρώπινων πεπρωμένων». 

Δελτίο Τύπου | ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΠΟΠΡΟΣΑΝΑΤΟΛΙΣΜΟ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ του Alain Badiou

ALAIN BADIOU

ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΕΙΣ

ΓΙΑ ΤΟΝ

ΑΠΟΠΡΟΣΑΝΑΤΟΛΙΣΜΟ

ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ

ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ: ΣΑΒΒΑΣ ΜΙΧΑΗΛ

Εκδόσεις ΑΓΡΑ, Δεκέμβριος 2022

Αριθμός σελίδων : 80, Τιμή : 10,50 Ευρώ

ISBN: 978-960-505-572-1

Αυτό το δοκίμιο απευθύνεται κυρίως σε όλους εκείνους που μένουν αμήχανοι –τουλάχιστον μετά το ξέσπασμα της πανδημίας– μπροστά στην προφανή αταξία του σύγχρονου κόσμου, στην πολυπλοκότητά του και στα πολλαπλά του μπερδέματα, στους μάταιους κομπασμούς του, στις εξαγγελίες του χωρίς αποτελέσματα, στα σοβαρά προβλήματά του που αποσιωπούνται και στις πάμπολλες άλλες σκοτεινές του επιμέρους πλευρές.

O Aλαίν Μπαντιού διαπιστώνει σε αυτό το δοκίμιο μια γενική αταξία, μια σύγχυση των συνειδήσεων και την αίσθηση ενός μέλλοντος σε μεγάλο βαθμό απρόβλεπτου, φαινόμενο που το αποκαλεί αποπροσανατολισμό. Ο αποπροσανατολισμός αυτός, παρόλο που προϋπήρχε της πανδημίας, η οποία ωστόσο αποκάλυψε το εύρος του, έχει τις ρίζες του τόσο στο έλλειμμα της αλήθειας –προς όφελος των απόψεων– όσο και στην κυρίαρχη ιδεολογία και βρίσκει έκφραση στα πιο διαφορετικά πεδία. Μέσα από συγκεκριμένα παραδείγματα –τις πολιτικές πολώσεις και τα κινήματα διαμαρτυρίας, τον σύγχρονο φεμινισμό, την οικολογία, την εκπαίδευση, την ανεξιθρησκεία– και υπό το πρίσμα της δικής του πολιτικής δέσμευσης, ο Αλαίν Μπαντιού παραδίδει μια ανάλυση που στηρίζεται στην παρατήρηση και την επιχειρηματολογία. Με την προσφιλή σε εκείνον ιδέα που βασίζεται στη θέση του ότι « μια προφανής αταξία δεν φωτίζεται παρά μόνο εάν τη θεωρήσουμε αποτέλεσμα της τάξης από την οποία προέρχεται».

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ

Ο Aλαίν Μπαντιού, γεννημένος το 1937 στο Ραμπάτ, είναι φιλόσοφος, μυθιστοριογράφος και θεατρικός συγγραφέας. Από τα κυριότερα έργα του είναι το L’ être et l’ évènement, που εκδόθηκε από τον οίκο Seuil σε τρεις τόμους (1988, 2006, 2018) και το S’orienter dans la pensée, s’orienter dans l’existence (2004-2007), που εκδόθηκε από τον εκδοτικό οίκο Fayard το 2022.

Στις Εκδόσεις Άγρα κυκλοφορούν τα βιβλία του Περιστάσεις, 1+2 [ Κόσοβο, 11 Σεπτεμβρίου, Σιράκ / Λεπέν, Ιράκ, μαντίλα, Γερμανία / Γαλλία ] και Μικρό φορητό πάνθεον [ κείμενα για τους Σάρτρ, Φουκώ, Λυοτάρ, Ντελέζ, Ντερριντά, Λακάν κ.ά. ].

ΑΛΛΑ ΒΙΒΛΙΑ ΤΟΥ ALAIN BADIOU ΣΤΙΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΑΓΡΑ

  

Δελτίο Τύπου | ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΝΑ ΥΠΑΚΟΥΣ - ΤΟ ΜΑΝΑΤΖΜΕΝΤ ΑΠΟ ΤΟ ΝΑΖΙΣΜΟ ΜΕΧΡΙ ΣΗΜΕΡΑ του Johann Chapoutot

JOHANN CHAPOUTOT

ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΝΑ ΥΠΑΚΟΥΣ

ΤΟ ΜΑΝΑΤΖΜΕΝΤ

ΑΠΟ ΤΟ ΝΑΖΙΣΜΟ ΜΕΧΡΙ ΣΗΜΕΡΑ

Μετάφραση : ΓΙΑΝΝΗΣ ΣΙΔΕΡΗΣ

Εκδόσεις ΑΓΡΑ, Απρίλιος 2021

Αριθμός σελίδων : 184, Τιμή : 14,50 Ευρώ

ISBN: 978-960-505-478-6

O ΡΑΪΝΧΑΡΤ ΧΕΝ (1904-2000) αποτελεί το αρχέτυπο του διανοούμενου τεχνοκράτη στην υπηρεσία του Τρίτου Ράιχ. Ο νομικός αυτός ήταν γνωστός για τις ριζοσπαστικές του θέσεις, καθώς υποστήριζε τη σταδιακή κατάργηση του Κράτους και την αντικατάστασή του από μία «κοινότητα» η οποία καθοριζόταν από τη φυλή και τον «ζωτικό χώρο» της. Ως ανώτερος γραφειοκράτης των Ες Ες –με τη λήξη του πολέμου κατέχει το βαθμό του Oberführer (στρατηγού)– συμβάλλει στην ανάπτυξη της ναζιστικής θεωρίας μελετώντας την προσαρμογή των θεσμών για το επερχόμενο Μεγάλο Ράιχ : Ποιές δομές και ποιές μεταρρυθμίσεις θα ήταν απαραίτητες ; Μετά τον πόλεμο, ως πολίτης πλέον, ιδρύει στο Μπαντ Χάρτσμπουργκ μια σχολή διοίκησης επιχειρήσεων από την οποία, τις επόμενες δεκαετίες, θα περάσει η οικονομική και διοικητική ελίτ της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας : περίπου 600.000 στελέχη των μεγαλύτερων γερμανικών εταιρειών, δίχως να συμψηφίσουμε τους 100.000 που παρακολούθησαν προγράμματα εξ αποστάσεως, διδάχθηκαν, χάρη στα σεμινάριά του και τα εγχειρίδια που εξέδιδε τακτικά, πώς να διοικούν το «ανθρώπινο δυναμικό» ή πιο συγκεκριμένα την ιεραρχική οργάνωση στόχων, για την επίτευξη των οποίων ήταν ελεύθερος ο παραγωγός να επιλέγει τα μέσα. Την ίδια πολιτική, δηλαδή, που ακολούθησε το Τρίτο Ράιχ για να επανοπλιστεί, να οδηγήσει στη λιμοκτονία τους σλαβικούς πληθυσμούς των ανατολικών χωρών και να εξολοθρεύσει τους Εβραίους. Με την πάροδο της δεκαετίας του 1980, άλλες μέθοδοι ήρθαν στο προσκήνιο (όπως η λιγότερο ιεραρχική ιαπωνική, για παράδειγμα ). Όμως ο ναζισμός έπαιξε σημαντικό ρόλο στην ανάπτυξη των θεωριών διοίκησης και ήταν μία από τις βάσεις του σύγχρονου μάνατζμεντ.

«Αυτό το μικρό βιβλίο του Γιοάν Σαπουτό, με υποδειγματική πνευματική αυστηρότητα, νηφάλια αλλά και ιδιαίτερα καυστική γραφή, πρέπει να αποτελέσει αντικείμενο υποχρεωτικής ανάγνωσης και μελέτης σε όλες τις σχολές που αποκαλούνται σήμερα –με μεγάλη ευκολία– «μεγάλες» : Σχολή Δημόσιας Διοίκησης (ΕΝΑ), Ανωτάτη Εμπορική Σχολή του Παρισιού (HEC), διάφορα εμπορικά και διοικητικά γραφεία. Με βάση τις θέσεις, που εξετάζονται λεπτομερώς, του υψηλόβαθμου αξιωματούχου των Ες Ες Ράινχαρτ Χεν, αλλά και άλλων εγκληματιών πολέμου, λιγότερο διακεκριμένων αλλά που στάθηκαν εξίσου τυχεροί μεταπολεμικά, το Ελεύθερος να υπακούς επανεξετάζει τις οργανωτικές αρχές του “Ράιχ των χιλίων ετών” και τη θέση τους μετά το 1945».

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ

Ο Γιοάν Σαπουτό είναι καθηγητής σύγχρονης ιστορίας στο Πανεπιστήμιο της Σορβόννης. Ειδικός στη ναζιστική πολιτική σε θέματα πολιτισμού καθώς και στη σύγχρονη πολιτική και πολιτισμική ιστορία, είναι ο συγγραφέας μεταξύ άλλων των βιβλίων Ο εθνικοσοσιαλισμός και η αρχαιότητα (Πόλις, 2012 ), La Loi du sang. Penser et agir en nazi (Ο νόμος του αίματος. Ναζιστική σκέψη και πράξη, Gallimard, 2014), La Révolution culturelle nazie ( Η ναζιστική πολιτισμική επανάσταση, Gallimard, 2017).

Το Ελεύθερος να υπακούς είναι το πιο πρόσφατο βιβλίο του.

Φωτογραφία εξωφύλλου:

Συγκέντρωση σε ένα εργοστάσιο πολεμικού υλικού στο Βερολίνο, Ιανουάριος 1944.

©Berliner Verlag / Getty Images / Ideal Image

Γερμανοί στρατιώτες της Λεγεώνας Κόνδωρ επιστρέφουν το 1939 από τον ισπανικό εμφύλιο 

σε κρουαζιερόπλοιο του ναζιστικού οργανισμού ψυχαγωγίας Kraft durch Freude (KdF).

Δελτίο Τύπου | Ο ΗΛΙΑΣ ΤΣΙΡΙΜΩΚΟΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟ, ΤΗΝ ΑΡΙΣΤΕΡΑ ΚΑΙ ΤΟ ΚΕΝΤΡΟΝ του Γιώργου Α. Λεονταρίτη

 

ΓΙΩΡΓΟΣ Α. ΛΕΟΝΤΑΡΙΤΗΣ

 

Ο ΗΛΙΑΣ ΤΣΙΡΙΜΩΚΟΣ

ΓΙΑ ΤΟΝ ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟ,

ΤΗΝ ΑΡΙΣΤΕΡΑ ΚΑΙ ΤΟ ΚΕΝΤΡΟN

 

Εκδόσεις ΑΓΡΑ, Νοέμβριος 2020

Αριθμός σελίδων : 144, Τιμή : 13,50 Ευρώ

ISBN: 978-960-505-418-2

ΓΙΑ ΠΡΩΤΗ ΦΟΡΑ ΣΤΗ ΔΗΜΟΣΙΟΤΗΤΑ

ΑΓΝΩΣΤΑ ΝΤΟΚΟΥΜΕΝΤΑ

ΑΠΟ ΤΟ ΑΡΧΕΙΟ ΤΟΥ ΗΛΙΑ ΤΣΙΡΙΜΩΚΟΥ

Αυτή η χαμένη ιστορία του ελληνικού σοσιαλισμού των μεταπολεμικών χρόνων αποτελεί μια ρομαντική ανάμνηση για όσους πίστεψαν σε ανώτερα ιδανικά. Αντίθετα απ’ ό,τι συνέβη σε κάποιες άλλες ευρωπαϊκές χώρες, στην πατρίδα μας ο γνήσιος σοσιαλισμός δεν κατόρθωσε να στεριώσει, κυρίως λόγω της ανώμαλης μετακατοχικής περιόδου. Οι φανατισμοί των «άκρων» δεν άφηναν περιθώρια για φωνές μετριοπάθειας και συνέσεως. Η Δεξιά σκοπίμως ταύτιζε τον σοσιαλισμό με τον κομμουνισμό, και το Κομμουνιστικό Κόμμα δεν επιθυμούσε την ύπαρξη μεγάλης Αριστεράς έξω από τη δική του επιρροή. Έτσι οι σοσιαλιστές είτε απορροφήθηκαν από το ΚΚΕ (ή την ΕΔΑ) είτε αναγκάσθηκαν να συμπλεύσουν με το Κέντρον, με την ελπίδα να το στρέψουν σε πιο προοδευτική κατεύθυνση. Ο πιο ισχυρός και ζωντανός εκπρόσωπος του σοσιαλιστικού χώρου ήταν ο ΗΛΙΑΣ ΤΣΙΡΙΜΩΚΟΣ. Γόνος παλιάς πολιτικής οικογένειας, άριστος νομικός, άφθαστος ρήτωρ και συγγραφέας με δυνατή πένα, ξεχώρισε και γοήτευσε μέσα κι έξω από τη Βουλή.

Στο βιβλίο αυτό παρουσιάζουμε μια άγνωστη ή λησμονημένη αρθρογραφική του εργασία, που δίνει ανάγλυφα την πορεία των σοσιαλιστικών δυνάμεων και ρευμάτων μετά τον πόλεμο: Πώς εξελίχθηκαν τα ρεύματα, ποιές δυσχέρειες συνάντησαν, καθώς και την αγωνία να στεριώσει η Κεντροαριστερά μέσα σε μια πολιτική οδύσσεια της πιο κρίσιμης εποχής, όπου κυριαρχούσαν προσωπικότητες όλων των ιδεολογιών. Ακόμα και η ταραγμένη (παρεξηγημένη και εν πολλοίς άγνωστη) περίοδος των Ιουλιανών του 1965 φωτίζεται διαφορετικά, λίγο προτού πέσει η αυλαία στον κοινοβουλευτισμό. Επίσης παρατίθενται αντί επιλόγου τα δύο σπουδαία τελευταία αδημοσίευτα κείμενά του, που έγραψε στον πρώτο χρόνο της δικτατορίας, βαριά άρρωστος, πριν το τέλος του.

Απέτυχε η προσπάθεια του Τσιριμώκου να στεριώσει τον γνήσιο σοσιαλισμό; Εκείνος πάντα ήλπιζε ότι θα μπορούσαμε «να ξαναρχίσουμε απ’ την αρχή». Θαυμαστής του Ζωρές, είχε κάνει λάβαρο τα λόγια του: «Η Ιστορία διδάσκει στους ανθρώπους τη δυσκολία των μεγάλων προσπαθειών. Αλλά δικαιώνει την ακατανίκητη ελπίδα…».

 

«Η ΕΛΔ είναι κόμμα Σοσιαλδημοκρατικό. Είναι φανερό έτσι πως διαφέρει και είναι γνωστό κατά τί διαφέρει από ένα κομμουνιστικό κόμμα. Παντού, σε όλες τις χώρες, ίδιες είναι οι διαφορές μεταξύ σοσιαλιστικών και κομμουνιστικών κομμάτων. [...]

Το ζήτημα λοιπόν δεν μπαίνει πάνω στις θεωρητικές διαφορές. Την ιδιαίτερη προπαγάνδα του το κάθε κόμμα θα την αναπτύξει όπως έχει δικαίωμα. Το ζήτημα μπαίνει: Παίρνουν αυτή τη στιγμή οι σοσιαλδημοκρατίες στην Ευρώπη θέση αντιφασιστική; Ναι. Συμβαίνει το ίδιο κι εδώ με την ΕΛΔ; Πιστεύω πως εδώ συμβαίνει περισσότερο, παρά σε κάθε άλλη χώρα. Γιατί εδώ η σοσιαλδημοκρατική ΕΛΔ ζητά ίσα ίσα να στηρίξει το δικαίωμα ύπαρξής της, πάνω στην αντιφασιστική της ιστορία [...]

» Απέναντι του Σκόμπυ και του Λήπερ, όταν άρχισαν οι επεμβάσεις, νομίζω πως η στάση του Σβώλου και του Τσιριμώκου ήταν εξίσου αλύγιστη, αξιοπρεπής και υπερήφανη, και πως στάθηκαν εξίσου εύθικτοι στο ζήτημα της εθνικής μας ανεξαρτησίας…»

- ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΕΤΣΟΠΟΥΛΟΣ

Τα πραγματικά αίτια της διαγραφής μου από το ΚΚΕ, 1946

 

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ

Ο ΓΙΩΡΓΟΣ Α. ΛΕΟΝΤΑΡΊΤΗΣ, δημοσιογράφος και συγγραφέας, γεννήθηκε στην Αθήνα (μικρασιατικής καταγωγής) και από πολύ νέος ασχολήθηκε με όλα τα είδη της δημοσιογραφίας σε διάφορες εφημερίδες. Από το 1956 ρεπόρτερ, πολιτικός συντάκτης, αρθρογράφος και αρχισυντάκτης, έγραψε παράλληλα ιστορικά αναγνώσματα, πολλά από τα οποία δημοσιεύτηκαν σε συνέχειες σε εφημερίδες, και άλλα κυκλοφόρησαν σε βιβλία.

Έζησε πολύ κοντά σε πολιτικές προσωπικότητες που κυριάρχησαν τις δεκαετίες του 1950 και 1960, ερεύνησε, μελέτησε και συγκέντρωσε στοιχεία για ιστορικά γεγονότα που συγκλόνισαν την πορεία αυτού του τόπου και έφερε στο φως της δημοσιότητας πολλά άγνωστα γεγονότα από τα παρασκήνια της δημόσιας ζωής, που δίνουν άλλη διάσταση σε κρίσιμα κεφάλαια της ιστορίας μας.

Ο Γιώργος Λεονταρίτης δούλεψε κοντά στον Γιάννη Μαρή, αλλά και συνδέθηκε στενά μαζί του, από τα μέσα της δεκαετίας του 1960 μέχρι το θάνατο του δημοφιλούς συγγραφέα.

Από τις Εκδόσεις Άγρα κυκλοφορούν τα βιβλία του Ο Γιάννης Μαρὴς και η εποχή του, Γ. Λεονταρίτης: Ο Γιάννης Μαρὴς για την υπόθεση Πὸλκ – Γ. Μαρής: Ποιός σκότωσε τον Πολκ ;, Γ. Λεονταρίτης – Γ. Μαρής, Σφαίρες για τον Αρχιεπίσκοπο και Η δημοσιογραφία και η λογοτεχνία της Αριστεράς.

 

ΑΛΛΑ ΒΙΒΛΙΑ ΤΟΥ ΓΙΩΡΓΟΥ Α. ΛΕΟΝΤΑΡΙΤΗ ΣΤΙΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΑΓΡΑ

      

Δελτίο τύπου | O AΝΤΙΣΗΜΙΤΙΣΜOΣ του Pierre-André Taguieff

PIERRE-ANDRÉ TAGUIEFF

O AΝΤΙΣΗΜΙΤΙΣΜOΣ

Μετάφραση: ΓΙΑΝΝΗΣ ΣΙΔΕΡΗΣ

Εκδόσεις ΑΓΡΑ, Απρίλιος 2019

Αριθμός σελίδων : 168, Τιμή : 14,00 Ευρώ

ISBN: 978-960-505-377-2

ΑΠΟ ΤΙΣ ΔΥΟ ΤΕΛΕΥΤΑΙΕΣ ΔΕΚΑΕΤΙΕΣ του 19ου αιώνα η λέξη «αντισημιτισμός», στις περισσότερες χώρες της Δύσης, χρησιμοποιείται ως γενικός όρος που χαρακτηρίζει το σύνολο των αφηγήσεων, αναπαραστάσεων, δοξασιών, πρακτικών και θεσμικών μορφωμάτων των οποίων οι ιστορικές εκφάνσεις διακρίνονται από μια εχθρική στάση απέναντι στους Εβραίους, στις θρησκευτικές πεποιθήσεις τους και στον τρόπο ζωής τους. Η εχθρότητα αυτή εκφράζεται κοινωνικά με διακρίσεις και διωγμούς που έχουν σκοπό τη διαπόμπευση ή τον εκφοβισμό των Εβραίων, προκειμένου να απομονωθούν η να εκδιωχθούν από έναν τόπο, και παίρνει διάφορες μορφές ως προς την ένταση, την ορατότητα στην κοινωνία και την ιδεολογική αποδοχή της. Συνήθως η εχθρότητα αυτή, στα άτομα που την εκφράζουν έμπρακτα, είναι ανάμεικτη με συναισθήματα φόβου η δυσπιστίας, μίσους, περιφρόνησης η αγανάκτησης, εμφανιζόμενα σε διαφορετικές αναλογίες.

Τα αντιεβραϊκά ιδεολογήματα αλλάζουν μορφή περνώντας από το ένα έθνος στο άλλο, από το ένα κοινωνικό η πολιτιστικό σύνολο στο άλλο. Σε αντίθεση με την κοινώς εννοούμενη σημασία του όρου, ο «αντισημιτισμός» είναι ένα φαινόμενο σύνθετο, πολυδιάστατο, πολυπαραγοντικό, ετερογενές και σε διαρκή εξέλιξη.

Ο τόμος αυτός παρουσιάζει ένα πλήρες και αποτελεσματικό πανόραμα, τεκμηριωμένο με επιχειρήματα, μιας έννοιας, δυστυχώς, περισσότερο επίκαιρης από ποτέ. Ο Πιέρ-Αντρέ Ταγκιέφ εξετάζει όλες τις εβραιοφοβίες για να δείξει πως βασίζονται σε εκ των υστέρων εξορθολογισμούς που έχουν στόχο τους να νομιμοποιήσουν αδικαιολόγητα μίση, φόβους και πάθη.

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑΤΑ ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ

Αυτό που έχει επικρατήσει, γενικά και εσφαλμένα, να ονομάζουμε « αντισημιτισμό» η  «ιουδαιοφοβία» θα μπορούσε πιο απλά να οριστεί, υπό την οπτική των θυμάτων, ως το σύνολο των βιαιοπραγιών που υπέστησαν οι Εβραίοι στη διάρκεια της ιστορίας τους, λαμβάνοντας υπ’ όψιν όχι μόνο τη φυσική βία αλλά και τη συμβολική. Η ύπαρξη θυμάτων μεταξύ των Εβραίων, όμως, προϋποθέτει και την ύπαρξη εχθρών, των «δημίων», που οι προθέσεις και οι ενέργειές τους, το ίδιο άστοχα, μπορούν να χαρακτηριστούν «αντισημιτικές» – ο χαρακτηρισμός είναι άστοχος γιατί τα θύματα των «αντισημιτών» δεν είναι, γενικά, οι «Σημίτες» αλλά οι «Εβραίοι».

Για τους περισσότερους Γερμανούς και Αυστριακούς ρατσιστές, αυτό που έμοιαζε να αποτελεί το ανησυχητικότερο και απειλητικότερο στοιχείο των Εβραίων πλέον δεν ήταν οι διαφορές αλλά οι ομοιότητες. [...] Στον πυρήνα του σύγχρονου θρησκευτικού αντιιουδαϊσμού και του πολιτικού αντισημιτισμού βρίσκουμε έναν φόβο βαθύτερο από το φόβο του άλλου: το φόβο του ομοίου.

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ

Ο ΠΙEΡ-AΝΤΡE ΤΑΓΚΙEΦ είναι κοινωνιολόγος, πολιτικός αναλυτής, ιστορικός των ιδεών και διευθυντής ερευνών του CNRS. Είναι επίσης συγγραφέας του βιβλίου Η εκδίκηση του εθνικισμού (2015), καθώς και πολλών άλλων μελετών, και επιμελητής του Ιστορικού και κριτικού λεξικού του ρατσισμού (2013).

ΕΞΩΦΥΛΛΟ: ΓΙΩΡΓΟΣ ΧΑΤΖΗΜΙΧΑΛΗΣ

Μάρτιος 2019, για την παρούσα έκδοση

ΣΤΗΝ ΙΔΙΑ ΣΕΙΡΑ

Δελτίο τύπου | Η ΓΕΩΠΟΛΙΤΙΚΗ ΤΩΝ ΙΣΛΑΜΙΣΜΩΝ της Anne-Clementine Larroque

ANNE-CLEMENTINE LARROQUE

Η ΓΕΩΠΟΛΙΤΙΚΗ ΤΩΝ ΙΣΛΑΜΙΣΜΩΝ

Μετάφραση: ΓΙΑΝΝΗΣ ΣΙΔΕΡΗΣ

Εκδόσεις ΑΓΡΑ, Απρίλιος 2019

Αριθμός σελίδων : 160, Τιμή : 14,00 Ευρώ

ISBN: 978-960-505-380-2

ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΑΔΕΛΦΟΥΣ ΜΟΥΣΟΥΛΜΑΝΟΥΣ μέχρι το ISIS και από τους Ουιγούρους αυτονομιστές της Κίνας μέχρι τους ισλαμιστές της Ινδονησίας αλλά και της Γαλλίας, της Αγγλίας και των ΗΠΑ, το ωστικό κύμα του ισλαμισμού προκαλεί συζητήσεις σε όλο τον κόσμο. Αν και η τζιχαντιστική τρομοκρατία βρίσκεται στο επίκεντρο όλων των ανησυχιών, ο ισλαμισμός δεν περιορίζεται σε αυτήν: Από το 2011, ισλαμιστικές οργανώσεις έχουν κατακτήσει με δημοκρατικά μέσα την εξουσία σε διάφορα κράτη: Τουρκία, Τυνησία, Μαρόκο και για ένα διάστημα στην Αίγυπτο.

Με λίγα λόγια, ο ισλαμισμός, είτε είναι πολιτικός είτε τρομοκρατικός είτε ιεραποστολικός, εξαπλώνεται. Η ύπαρξη, ωστόσο, μιας ισλαμιστικής διεθνούς αποτελεί χίμαιρα. Είναι απαραίτητο να λάβουμε υπ' όψιν την πολυφωνία των ισλαμισμών αν θέλουμε να τους κατανοήσουμε.

Το βιβλίο εξετάζει την προέλευση και τις βάσεις των σουννιτικών και σιιτικών ισλαμιστικών θεωριών παρέχοντας το αναγκαίο υπόβαθρο, για οποιαδήποτε σκέψη πάνω στο θέμα. Μας δείχνει πώς η κατανόηση των σημερινών εκφάνσεων του ισλαμισμού απαιτεί τη γεωγραφικά και πολιτικά εστιασμένη μελέτη του κάθε κινήματος.

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΙΣΑΓΩΓΗ

ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΑΔΕΛΦΟΥΣ ΜΟΥΣΟΥΛΜΑΝΟΥΣ ώς τους ευσεβείς σαλαφιστές και από τους αυτονομιστές Ουιγούρους της Κίνας μέχρι το Ισλαμικό Κράτος του Ιράκ και του Λεβάντε, από τα ισλαμιστικά κινήματα των Φιλιππίνων και της Ινδονησίας μέχρι εκείνα της Γαλλίας, της Μεγάλης Βρετανίας και των ΗΠΑ, αυτό που σήμερα δηλώνει η λέξη «ισλαμισμός» είναι ένα σύνθετο φαινόμενο το οποίο όμως απαιτεί την προσοχή μας. Ιδίως όταν διαπιστώνουμε, σε όλη την υφήλιο, ότι μετά τις αραβικές επαναστάσεις που από το 2011 συγκλόνισαν τη Βόρεια Αφρική και τη Μέση Ανατολή, τα ισλαμιστικά κινήματα αποτελούν τις νέες γραμμές ισχύος που αναφαίνονται στον μουσουλμανικό κόσμο. Αυτά τα ισλαμιστικά κινήματα ωστόσο υπήρχαν και πριν από την «Αραβική Άνοιξη». Η πολιτική δράση τους ήταν γνωστή από τα τέλη της δεκαετίας του 1970, όταν ξέσπασε η Ιρανική επανάσταση και κηρύχθηκε ο Σοβιετοαφγανικός πόλεμος. Το ωστικό κύμα του ισλαμισμού, που τα μέσα μαζικής ενημέρωσης συχνά συγχέουν με τον τζιχαντισμό και την τρομοκρατία, όπως είναι φυσικό, συζητιέται σε όλο τον κόσμο, παραμένει όμως μια άγνωστη εν πολλοίς πραγματικότητα.

Η Anne-Clementine Larroque είναι ιστορικός και λέκτορας πολιτικών επιστημών.

ΕΞΩΦΥΛΛΟ: ΓΙΩΡΓΟΣ ΧΑΤΖΗΜΙΧΑΛΗΣ

Μάρτιος 2019, για την παρούσα έκδοση

ΣΤΗΝ ΙΔΙΑ ΣΕΙΡΑ

Δελτίο τύπου | '68 - ΜΕΞΙΚΟ του Paco Ignacio Taibo II

PACO IGNACIO TAIBO II

‘68

ΜΕΞΙΚΟ

Μετάφραση: ΚΡΙΤΩΝ ΗΛΙΟΠΟΥΛΟΣ

Εκδόσεις ΑΓΡΑ, Ιούλιος 2018

Αριθμός σελίδων : 176, Τιμή : 11,50 Ευρώ

ISBN: 978-960-505-348-2

Οι Εκδόσεις Άγρα συμμετέχουν στην επέτειο των 50 χρόνων από το 1968, χρονιά που σημαδεύτηκε από την εξέγερση του Παρισινού Μάη, τις δολοφονίες του Μάρτιν Λούθερ Κινγκ και του Ρόμπερτ Κέννεντυ, την επέμβαση των Σοβιετικών στη Πράγα, την κορύφωση του πολέμου στο Βιετνάμ και άλλα συνταρακτικά γεγονότα, με την κατάθεση του ισπανικής καταγωγής Μεξικανού συγγραφέα Πάκο Ιγνάσιο Τάιμπο ΙΙ για την εξέγερση και την καταστολή της εξέγερσης τον Σεπτέμβριο του 1968 στο Μεξικό.

Το μόνο που λειτουργεί είναι η μνήμη. Η συλλογική μνήμη. Επίσης η πιο μικρή και θλιβερή ατομική μνήμη. Έχω όμως και την υποψία πως δύσκολα επιβιώνει η μία δίχως την άλλη· ότι δεν μπορούν να πλαστούν θρύλοι χωρίς προσωπικές αφηγήσεις. Ότι τελικά δεν υπάρχουν χώρες δίχως παραμύθια με νεράιδες κάτω από τη σκιά τους. 

– P. I. TAIBO II

ΣΗΜΕΡΑ ΤΟ ΚΙΝΗΜΑ ΤΟΥ ’68 είναι ένα ακόμα μεξικανικό φάντασμα, από τα πολλά αλύτρωτα και άυπνα φαντάσματα που κατοικούν στον τόπο μας : Ο άγιος Φραγκίσκος της Ασίζης των αμφισβητήσεων μας, ο άγιος Τσε Γκεβάρα των συγκινήσεών μας, ο άγιος Φίλιπ Μάρλοου των ερευνών μας, η αγία Τζέην Φόντα των αγωνιών μας. Το ’68 φαίνεται ότι δεν έχει απλώς εγκατασταθεί στο εργοστάσιο νοσταλγίας που λειτουργεί μέσα στο κεφάλι μας, συγκατοικώντας με τον Λέοναρντ Κοέν και τα ποιήματα του Μπλας δε Οτέρο, αλλά επίσης φαίνεται ότι έχει παραγάγει καύσιμα επικών ποσοτήτων για να τροφοδοτήσει είκοσι χρόνια αντίστασης. Μας κράτησε πεισματάρηδες μέσα σ’ ένα έδαφος υποταγής, μας έβαλε στο στόμα το «Όχι» και το «στ’ αρχίδια μου ο,τι κι αν γίνει», εκατοντάδες φορές. Μας πρόσφερε δεκάδες φορές ανεργία, μας ανάγκασε να τριγυρίζουμε στον κόσμο πουλώντας την εργατική μας δύναμη και όσο το δυνατό μικρότερο μέρος της ψυχής μας, μας προστάτεψε από τους πειρασμούς της εξουσίας, μας απομάκρυνε από το δηλητηριώδες φίλημα του μεξικανικού κράτους. Η τουλάχιστον έφτιαξε για μας ένα αναπόφευκτο σημείο αναφοράς, χρήσιμο για την περηφάνια, την ενοχή και τη σύγκριση.

Έχω συναντήσει και κάποιους που λένε ότι όλα αυτά δεν υπήρξαν ποτέ. Μερικοί λένε ότι δεν βρίσκονταν εκεί, ότι ήταν κάποιοι άλλοι. Σ’ εμένα δεν πιάνουν τέτοιες μπούρδες. Ήμασταν εμείς, αλλά ήμασταν διαφορετικοί. Τότε ζω δεν σήμαινε θυμάμαι. Τότε ήταν πιο εύκολο το να ζεις.

Μοιραζόμασταν την αγάπη για τα σαντουιτσάδικα, την ομόφωνη ψήφο υπέρ της μίνι φούστας και το πάθος μας για τους Μπήτλς. Δεν ήμασταν οι μεν καλύτεροι από τους δε, παρότι ίσως τότε εμείς αυτό πιστεύαμε. Ήμασταν απλώς διαφορετικοί. Έβρεχε τις μέρες εκείνες και η πόλη είχε γίνει τεράστια. Εγώ ήθελα να συλλάβω το κίνημα μέσα σ’ ένα ποίημα και δεν τα κατάφερνα. Ευτυχώς άλλοι τα κατάφεραν.

– ΠΑΚΟ ΙΓΝΑΣΙΟ ΤΑΪΜΠΟ ΙΙ

Ο Πάκο Ιγνάσιο Τάιμπο είχε την τύχη να ζήσει σε μια μορφωμένη οικογένεια, όπου συζητούσαν με πάθος για τη λογοτεχνία και για την πολιτική. Επίσης είχε την τύχη ν’ ανήκει στη γενιά του ’60. Οι σύντροφοί του στο κίνημα έπαιζαν το κεφάλι τους με μεγάλη χαρά. Όχι μόνο έβγαιναν στους δρόμους και έτρωγαν όλη τη μέρα τους κάνοντας συνδικαλιστική δουλειά σε κάποια σκοτεινή περιοχή της Πόλης του Μεξικού, όπως το Πουέντε δε Βίγας, αλλά ήταν επίσης καλλιεργημένα άτομα που διάβαζαν Μπρεχτ, λάτρευαν το θέατρο του Χούλιο Καστίγιο, έβλεπαν ιταλικό κινηματογράφο και αγαπούσαν τον Ποντεκόρβο και τον Τσάρλυ Πάρκερ. Άκουγαν τζαζ και ως καλοί εκλεκτικιστές περνούσαν από τον Χοσέ Αλφρέδο Χιμένες στον Βάγκνερ με ιδιαίτερο κέφι.

Ο Πάκο Ιγνάσιο Τάιμπο II δίνει απάντηση σε πολλά ερωτήματα, έτσι όπως απαντούσε στους τριακόσιες χιλιάδες φοιτητές που ήρθαν στο Σόκαλο τη μέρα της Διαδήλωσης της Σιωπής το 1968, σ’ ένα αξιαγάπητο βιβλίο, με άριστη πληροφόρηση, επειδή ο Πάκο είναι τελικά ένας «μπριγαδίστας» πλήρους και αποκλειστικής απασχόλησης, ένας μεγαλόψυχος και ελευθεριακός ανθρωπιστής.

–ELENA PONIATOWSKA

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ

Ο ΠΑΚΟ ΙΓΝΑΣΙΟ ΤΑΪΜΠΟ ΙΙ (1949), μυθιστοριογράφος, δημοσιογράφος, ιστορικός και θεμελιωτής του νέου λατινοαμερικανικού αστυνομικού μυθιστορήματος, ζει από το 1958 στο Μεξικό, όπου μετανάστευσε η οικογένειά του για να γλιτώσει από τη δικτατορία του Φράνκο. Έχει συγγράψει περίπου πενήντα έργα (μυθιστορήματα, συλλογές διηγημάτων, ιστορικές μελέτες, ρεπορτάζ και χρονικά) που έχουν δημοσιευτεί σε εικοσιπέντε χώρες και έχουν μεταφραστεί σε δεκαπέντε γλώσσες.

Ορισμένα μυθιστορήματά του έχουν αναδειχθεί «βιβλία της χρονιάς» από τους New York Times, τη Le Monde και τους Los Angeles Times. Το 1992 κέρδισε το βραβείο Planeta / Joaquín Mortiz και τρεις φορές του απονεμήθηκε το διεθνές βραβείο Dashiell Hammett για το καλύτερο αστυνομικό μυθιστόρημα.

Στην Ελλάδα τα μυθιστορήματά του κυκλοφορούν στις Εκδόσεις Άγρα : Η σκιά της σκιάς, Η ζωή η ίδια, Το ποδήλατο του Λεονάρντο, Χωρίς αίσιο τέλος, Και σαν σκιές επιστρέφουμε, Με τέσσερα χέρια, Στην ίδια πόλη υπό βροχή, Μερικά σύννεφα, Ερωτευμένα φαντάσματα, Όνειρα συνόρων, Όταν οι νεκροί χορεύουν, Αντίο Μαδρίτη, Περαστικός, το αστυνομικό μυθιστόρημα Ανήσυχοι νεκροί, « γραμμένο με τέσσερα χέρια», που το συνέγραψε με τον υποδιοικητή Μάρκος (συνέκδοση της « Άγρας» με τις Εκδόσεις Κέδρος).

Η βιογραφία του Τσε Γκεβάρα, Ερνέστο Γκεβάρα, γνωστός και ως Τσε, που έγραψε το 1996, κέρδισε το 1998 το βραβείο Bancarella στην Ιταλία.

Είναι ο ιδρυτής και οργανωτής του ετήσιου θερινού φεστιβάλ αστυνομικής λογοτεχνίας Semana Negra (Μαύρη Εβδομάδα) στη Χιχόν της Ισπανίας τόπο καταγωγής του.

Δελτίο τύπου | ΔΥΟ ΕΠΙΣΤΟΛΕΣ ΓΙΑ ΤΗ ΡΗΧΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΚΑΚΟΥ των Gershom Scholem & Hannah Arendt

GERSHOM SCHOLEM – HANNAH ARENDT

ΔΥΟ ΕΠΙΣΤΟΛΕΣ ΓΙΑ

ΤΗ ΡΗΧΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΚΑΚΟΥ

Εισαγωγή – μετάφραση – σημειώσεις:

ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΤΣΙΑΜΟΥΡΑΣ

ΣΕΙΡΑ «ΕΠΙΣΤΟΛΕΣ»

Εκδόσεις ΑΓΡΑ, Οκτώβριος 2017

Αριθμός σελίδων : 96, Τιμή : 8,90 Ευρώ

ISBN: 978-960-505-300-0

 

«Σήμερα είμαι της άποψης πως το κακό δεν είναι ποτέ ριζικό, άλλα μονάχα ακραίο, και ότι δεν έχει ούτε βαθύτητα ούτε κάποια δαιμονική διάσταση. Το κακό δύναται να κατακυριεύει τα πάντα και να σαρώνει τον κόσμο ολόκληρο, ακριβώς γιατί διασπείρεται σαν μύκητας. [...] Εδώ έγκειται η ρηχότητά του». 

- ΧΑΝΝΑ ΑΡΕΝΤ

«Μια Εβραία εναντίον των Εβραίων» : Απλουστεύοντας τη σε υπερβολικό βαθμό, και αυτό ακριβώς έπραξε μεγάλο τμήμα της διεθνούς εβραϊκής κοινότητας, κάπως έτσι θα μπορούσε να συνοψίσει κανείς την οξύτατη πολεμική που ξέσπασε στις αρχές της δεκαετίας του '60 με αφορμή την έκδοση του Eichmann in Jerusalem: A Report on the Banality of Evil της Χάννα Άρεντ.

            Ο παλαιός της φίλος Γκέρσομ Σόλεμ, στενός φίλος και συνερ­γάτης του Βάλτερ Μπένγιαμιν, σιωνιστής και μέγας ειδικός στην Καββάλα και την εβραϊκή παράδοση, αντέδρασε αμέσως με μία επιστολή οξείας κριτικής προς τη Χάννα Άρεντ, και βεβαίως αυτή του απάντησε. Ο επιστολικός τους διάλογος είναι το αντικείμενο του παρόντος βιβλίου, με το όποιο εγκαινιάζεται η σειρά «Δύο επιστολές» των Εκδόσεων Άγρα.

Στη νέα αυτή σειρά θα δημοσιεύονται επι­στολές προσωπικοτήτων, που εκφράζουν ένα ιστορικό διακύβευμα είτε στο χώρο της πολιτικής, της φιλοσοφίας, των τεχνών, ή της Ιστορίας.

Δελτίο τύπου | ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΑΣ του Jean Genet

JEAN GENET

ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΑΣ

Μετάφραση: ΣΠΥΡΟΣ ΓΙΑΝΝΑΡΑΣ

Εκδόσεις ΑΓΡΑ, Δεκέμβριος 2015

Αριθμός σελίδων : 64, Τιμή : 8,50  Ευρώ

ISBN: 978-960-505-201-0

Οι Εκδόσεις Άγρα δημοσιεύουν ταυτόχρονα δύο βιβλία με σπουδαία κείμενα του Ζαν Ζενέ, άγνωστα στην Ελλάδα: το Ό,τι απέμεινε από έναν Ρέμπραντ πουσχίστηκε σε μικρά πολύ κανονικά τετραγωνάκια και πετάχτηκε στο αποχωρητήριο μαζί με την Παράξενη λέξη..., καθώς και Το παιδί εγκληματίας.

Αλλά κι εσείς οι ίδιοι πάνω σε τί στηρίζετε τους κανόνες της ηθικής σας; Ανεχτείτε λοιπόν έναν ποιητή, που είναι επίσης κι εχθρός, να σας απευθύ­νεται ως ποιητής και ως εχθρός.     ̶  J.G.

«Η RADIODIFFUSION FRANÇAISE με είχε προσκαλέσει σε μία από τις εκπομπές της, την οποία ονόμαζε “Carte blanche”. Αποδέχθηκα την πρόσκληση προκειμένου να μιλήσω για την παιδική εγκληματικότητα. Το κείμενο μου, το όποιο έγινε αρχικά δεκτό, στη συνέχεια απορρίφθηκε. Αντί οιουδήποτε αισθήματος περηφάνιας, αισθάνομαι μια κάποια ντροπή. Πρόθεσή μου ήταν να ακουστεί η φωνή του εγκληματία. Το ένδοξο τραγούδι του κι όχι τα γογγυτά του. Μια μάταιη αγωνία να φανώ ειλικρινής μ' εμποδίζει να το κάνω, αγωνία να φανώ όμως ειλικρινής, όχι τόσο μέσω της ακριβούς απόδοσης των γεγονότων, όσο με το να μην προδώσω μια ορισμένη τρα­χύτητα του τόνου, που είναι και ο μόνος ικανός να αποδώσει το συναίσθημά μου, την αλήθεια μου, το συναίσθημα και την αλήθεια των φίλων μου.

»Οι εφημερίδες έδειξαν εξαρχής να ξαφνιάζονται που ένα θέατρο τέθηκε στην υπηρεσία ενός διαρρήκτη  ̶  κι ενός ομοφυλόφιλου. Μου είναι λοιπόν αδύνατο να μιλήσω σ' ένα μικρόφωνο εθνικής εμβέλειας. Επαναλαμβάνω ότι νιώθω ντροπή. Είχα ωστόσο περάσει καιρό μέσα στη νύχτα, στο όριο όμως της μέρας, και τώρα υποχωρώ μες στα σκοτάδια απ' όπου καταβάλλω τόσες προσπάθειες για να αποσπαστώ».

Σήμερα, αφού ανατέθηκε, συνέπεια δεν ξέρω κι εγώ ποιου ολέθριου λά­θους, σε έναν ποιητή που υπήρξε κάποτε δικός τους να μιλήσει σε αυτό το μικρόφωνο, θέλω να επαναλάβω τη στοργή που αισθάνομαι για αυτούς τους χωρίς έλεος πιτσιρικάδες. Δεν τρέφω αυταπάτες. Μιλάω στο κενό και στο σκοτάδι, θέλω, ωστόσο, ακό­μα κι αν είναι για να τ' ακούσω εγώ ο ίδιος, θέλω να βρίσω τους υβριστές.

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ

Ο ZAN ZENE (1910-1986), νόθο παιδί μιας πόρνης και ενός εργάτη, μεγάλωσε με φροντίδα από τους ανάδοχους γονείς του σε μια επαρχιακή πόλη της Γαλλίας. Καλός μαθητής στο σχολείο και φρόνι­μος αλλά συνεσταλμένος, εκδηλώνει στα σχολικά του χρόνια τα πρώτα ομοφυλο­φιλικά του αισθήματα, ενώ δέκα χρονών διαπράττει την πρώτη του κλοπή. Θέτει έτσι τις βάσεις της προσωπικής μυθολο­γίας του και εκφράζει τη βαθιά του αντι­κοινωνικότητα και τη σταθερή πλέον αντικανονικότητα του: Το σκάει διαδο­χικά από τη θετή του οικογένεια, από τη σχολή όπου μαθαίνει την τέχνη του τυπο­γράφου, από το σωφρονιστήριο για ανη­λίκους όπου εγκλείεται και όπου απο­κρυσταλλώνονται η ομοφυλοφιλία του κι η λατρεία του για την αρρενωπότητα και τις βίαιες και εξουσιαστικές εκφάνσεις της. Κατατάσσεται στη Λεγεώνα των Ξέ­νων και υπηρετεί στη Βόρεια Αφρική και στη Μέση Ανατολή. Μαγεύεται από τα πάθη των λαών τους και τον απλόχερο ανδρισμό τους. Επιστρέφει στο Παρίσι όπου ζει με μικροκλοπές, μεταξύ άλλων και βιβλίων, και μπαινοβγαίνει στις φυ­λακές. Εκεί γίνεται συγγραφέας.

Τα πρώτα του μυθιστορήματα λογο­κρίνονται ως πορνογραφικά και κυκλοφορούν παράνομα. Η Παναγία των Λου­λουδιών (Notre-Dame-des-Fleurs, 1943) αφηγείται τη ζωή της τραβεστί Ντιβίν και του φίλου της, τον κόσμο της νύχτας στη Μονμάρτη. Στο Θαύμα του ρόδου (Le Miracle de la rose, 1946) μιλάει για τα χρόνια του εγκλεισμού του σε αναμορ­φωτήρια και φυλακές ως τα δεκάξι του. Στον Καβγατζή της Βρέστης (Querelle de Brest, 1947 - γυρίστηκε ταινία από τον Ρ. Β. Φασμπίντερ το 1982) η ιστορία δια­δραματίζεται ανάμεσα στα πρόσωπα ενός μπορντέλου στο ομιχλώδες θαλασ­σινό τοπίο του λιμανιού της Βρέστης. Ακολουθούν οι Κηδείες (Pompes funèbres, 1948) και το Ημερολόγιο του κλέφτη (Le Journal du voleur, 1949), που κατά τον Σαρτρ δεν είναι απλή αυτοβιο­γραφία αλλά «μια ιερή κοσμογονία».

Ο Ζαν Κοκτώ ήταν ο πρώτος που ανακάλυψε τα έργα του Ζενέ, ακολούθη­σε ο Σαρτρ και στη συνέχεια έγινε το αγα­πημένο παιδί της γαλλικής διανόησης. Έγραψε έργα για το θέατρο: Οι υπηρέ­τριες (που έχει μεταφραστεί ως Οι δούλες) – 1947, Το μπαλκόνι - 1956, Οι νέ­γροι - 1958, Τα παραβάν - 1961 κ.ά.), ποίηση (Ο καταδικασμένος σε θάνατο - 1942 κ.ά.), δημοσίευσε πολλά άρθρα, σκηνοθέτησε μια ταινία, το ασπρόμαυ­ρο Ένα ερωτικό τραγούδι (Un chant d'amour, 1950). Η επίδραση του εκτεί­νεται σε όλα τα είδη τέχνης, στον κινημα­τογράφο, τη λογοτεχνία, τη φωτογραφία, το χορό, τη μουσική. Την πολιτική του στάση απέναντι στη ζωή και την κοινωνία διοχέτευσε και στην υποστήριξή του προς τους Μαύρους Πάνθηρες και το Παλαιστινιακό Κίνημα.

Συνέχισε την απρόβλεπτη και περιπετειώδη ζωή του μέχρι το θάνατό του το 1986 στο Παρίσι.

Δελτίο τύπου | Η ΤΕΧΝΗ ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΨΕΥΔΟΛΟΓΙΑΣ του Jonathan Swift

JONATHAN SWIFT

Η ΤΕΧΝΗ ΤΗΣ 

ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΨΕΥΔΟΛΟΓΙΑΣ

Μετάφραση: ΑΛΟΗ ΣΙΔΕΡΗ

Εκδόσεις ΑΓΡΑ, Ιούλιος 2015 (Μάιος 1995)

Αριθμός σελίδων : 72, Τιμή : 8,20 Ευρώ

ISBN: 978-960-325-142-2

ΠΡΕΠΕΙ NA ΕΞΑΠΑΤΑΣ TON ΛΑΟ ΓΙΑ TO ΚΑΛΟ ΤΟΥ; Ιδού το καίριο ερώτημα που θέτει, σε σατιρικό τόνο, το παρόν φυλλάδιο που αποδόθηκε στον Τζόναθαν Σουίφτ (1667-1745). Η τέχνη της πολιτικής ψευδολογίας είναι όντως «η τέχνη να υποβάλλεις στον λαό σωτήρια ψεύδη για κάποιο καλό σκοπό». Τέχνη λεπτή που διέπεται από τους κανόνες ενός σοφού υπολογισμού, του οποίου το κείμενο παρέχει τις βάσεις: Να προνοείς ώστε τα ψέματα να μην υπόκεινται σε κανενός είδους επαλήθευση· να μην υπερβαίνεις ποτέ τα όρια της αληθοφάνειας· να ποικίλλεις την απάτη επ' άπειρον· να τελειοποιείς την παραγωγή των πολιτικών ψευδολογιών ιδρύοντας «Ψευδολογικές εταιρείες». Αυτοί είναι μερικοί από τους νόμους του αληθούς ψεύδους που κρίνονται απαραίτητοι για την εκπαίδευση ενός Ηγεμόνα. Η σύντομη αυτή πραγματεία, πού απηχεί, με τρόπο ειρωνικό, το μάθημα του Μακιαβέλλι, διατηρεί στο ακέραιο την επικαιρότητά της: Παραδόξως, το ψέμα του σήμερα μοιάζει με το ψέμα του χθες. Η Τέχνη της πολιτικής ψευδολογίας παρέχει έτσι την ταπεινή της συμβολή στις πολιτικές συζητήσεις των ημερών μας και στις «συναλλαγές» που τις διαταράσσουν. Παρ' όλα αυτά, κάθε αναλογία με παλαιότερα, τωρινά ή μελλοντικά πρόσωπα ή κόμματα δεν είναι παρά καρπός της τύχης.

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ

Ο Jonathan Swift (Δουβλίνο 1667-1745) υπήρξε μυθιστοριογράφος, λιβελογράφος, δοκιμιογράφος και ποιητής. Σπούδασε θεολογία κι έγινε πάστορας στο Μπέλφαστ το 1694. Πήρε μέρος στη διαμάχη των Παλαιών και των Συγχρόνων με το The Battle of the Books, 1704 (Η μάχη των βιβλίων, ελλην. μτφρ. Χριστίνα Μπάμπου-Παγκουρέλλη, Καστανιώτης, 1992). Υποστήριξε το δίκαιο του ιρλανδικού κλήρου με την Επιχειρηματολογία εναντίον της καταργήσεως του χριστιανισμού (1708). Με την αρθρογραφία του στο Examiner, από το 1711 ως το 1714, προετοίμασε το κοινό για την ειρήνη με τη Γαλλία. Το A Tale of a Tub (Ιστορία ενός βαρελιού, 1704), σάτιρα σε πρόζα, όπου επετίθετο τόσο στους αγγλικανούς όσο και στους διαφωνούντες -ετεροδόξους- ή και τους ρωμαιοκαθολικούς και το οποίο δεν άρεσε στη βασίλισσα Άννα, του κόστισε τον τίτλο του επισκόπου στον καθεδρικό ναό του Σαιντ Πάτρικ στο Δουβλίνο το 1713. Η ήττα των Tories το 1714 οδήγησε στην οριστική εθελούσια αυτοεξορία του στην Ιρλανδία. Η Πρόταση για την παγκόσμια χρήση των προϊόντων της Ιρλανδίας (1720) συνιστούσε «το κάψιμο οποιουδήποτε προϊόντος είχε προέλευση την Αγγλία εκτός του κάρβουνου». Έγραψε το σατιρικό Συμβουλές προς τους υπηρέτες (1745) και την Πολιτισμένη συνομιλία (1738). Η σατιρική του στάση και η κοινωνική του κριτική κορυφώθηκαν στο παραβολικό μυθιστόρημά του Τα ταξίδια του Γκάλλιβερ (μτφρ. Μίλτου Φραγκόπουλου, εκδ. Κρύσταλλο, 1982).

Επίσης στις Εκδόσεις Άγρα: JONATHAN SWIFT, Σεμνή πρόταση ώστε να παύσουν τα τέκνα των φτωχών ν' αποτελούν βάρος για τους γονείς τους και τον τόπο και να καταστούν ωφέλιμα στην κοινωνία (μετάφραση Γαβριήλ Ν. Πεντζίκης).