Δελτίο Τύπου | ΓΡΑΜΜΑ ΣΤΟΝ ΔΙΚΑΣΤΗ ΜΟΥ του Georges Simenon

 

GEORGES SIMENON

ΓΡΑΜΜΑ ΣΤΟΝ ΔΙΚΑΣΤΗ ΜΟΥ

Μετάφραση: ΑΡΓΥΡΩ ΜΑΚΑΡΩΦ

Εκδόσεις ΑΓΡΑ, Οκτώβριος 2021

Αριθμός σελίδων : 296 , Τιμή : 14,00 Ευρώ

ISBN: 978-960-505-484-7

Είμαστε σχεδόν οι ίδιοι άντρες, δικαστά μου. Και χρειάζεται να επιμείνω σ’ αυτή τη λεπτομέρεια. Από πλευράς μου, δεν έμπαινα συχνά στον κόπο να ενδιαφερθώ για τη δίκη μου. Μήπως έχει να κάνει με το γεγονός ότι όλη αυτή η παρωδία ελάχιστη σχέση είχε με την πραγματικότητα ; […]
Λοιπόν, δικαστά μου, νομίζω ότι μόλις βρήκα την ακριβή λέξη άθελά μου. Η σύζυγός μου η Αρμάντ είναι αξιοπρεπής. Είναι η αξιοπρέπεια προσωποποιημένη. Και τώρα, προσπαθήστε να φανταστείτε επί δέκα συνεχή χρόνια το καθημερινό τετ-α-τετ με την Αξιοπρέπεια, προσπαθήστε να δείτε στο κρεβάτι τον εαυτό σας με την Αξιοπρέπεια. […] Στην ουσία, για πάρα πολλά χρόνια, είχα ζήσει χωρίς να το αντιλαμβάνομαι. Είχα κάνει με μεγάλη σχολαστικότητα, όσο καλύτερα μπορούσα, όλα όσα μου είχαν πει να κάνω. Χωρίς να ψάχνω το λόγο. Χωρίς να αναζητώ να καταλάβω.
[…] Ξαφνικά παρατήρησα ότι ήταν η πρώτη φορά που βρισκόμουν έτσι, βράδυ, σε ταξί με μια άγνωστη. Έβλεπα αμυδρά την γκριζωπή σκιά τού προσώπου της, την κόκκινη καύτρα του τσιγάρου, τα γόνατα και την αρχή της γάμπας μέσα από τις ανοιχτόχρωμες μεταξωτές κάλτσες. Οσφραινόμουν τη μυρωδιά του καπνού της, των ρούχων της, των βρεγμένων μαλλιών της. Αν υπήρξε κάποια αναστάτωση –και είναι όντως πολύ αβέβαιο– συνέβη εξαιτίας της μυρωδιάς των βρεγμένων μαλλιών.
[…] Ίσως είναι η πρώτη γυναίκα που αγάπησα.
[…] Ξέσπασα, δικαστά μου. Όχι μόνο εναντίον της Αρμάντ. Εναντίον όλων σας, εναντίον της ζωής έτσι όπως την αντιλαμβάνεστε, εναντίον της ιδέας που έχετε για την ένωση δύο ανθρώπων και τους παροξυσμούς στους οποίους μπορούν να φτάσουν.

 

Ένας επαρχιακός γιατρός, που ζει μια συμβατική οικογενειακή ζωή, προβαίνει, μετά την καταδίκη του, σε μια εκ βαθέων εξομολόγηση στον δικαστή του, χωρίς την αναζήτηση κανενός οίκτου. Γράφει για ό,τι τον οδήγησε στον φόνο, για ένα εκτός ορίων και ελέγχου πάθος ερωτικό. Ένα από τα γνωστότερα μυθιστορήματα  του Σιμενόν, με τη συγκλονιστική ανατομία ενός φόνου.

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ

Ο Ζωρζ Σιμενόν, Βέλγος γαλλόφωνος συγγραφέας, γεννήθηκε στη Λιέγη το 1903. Αποφάσισε από νωρίς να αφοσιωθεί στη συγγραφή. Στα δεκαέξι του χρόνια έγινε δημοσιογράφος στη La Gazette de Liège. Το πρώτο μυθιστόρημά του, που το υπέγραψε με το ψευδώνυμο Georges Sim, εκδόθηκε το 1921: Au pont des Arches, petite histoire liégeoise. Το 1922 εγκαταστάθηκε με τη ζωγράφο σύζυγό του στο Παρίσι, όπου έγραψε ιστορίες και μυθιστορήματα σε συνέχειες, κάθε λογοτεχνικού είδους. Μεταξύ του 1923 και του 1933 δημοσιεύτηκαν σχεδόν διακόσια μυθιστορήματά του, πάνω από χίλιες ιστορίες και απειράριθμα άρθρα του. Το 1929 ο Σιμενόν σχεδιάζει τον πρώτο Μαιγκρέ : Πιέτρ ο Λετονός. Το βιβλίο κυκλοφόρησε στις εκδόσεις Fayard το 1931 και ο επιθεωρητής Μαιγκρέ έγινε σύντομα εξαιρετικά δημοφιλής.
Ο Σιμενόν έγραψε συνολικά εβδομηνταδύο περιπέτειες με τον Μαιγκρέ (καθώς και πολλές συλλογές διηγημάτων – μέχρι τον τελευταίο Μαιγκρέ το 1972, Ο Μαιγκρέ και ο κύριος Σαρλ). Λίγο αργότερα, ο Σιμενόν άρχισε να γράφει αυτά που ονόμαζε « μυθιστορήματα-μυθιστορήματα » ή « σκληρά μυθιστορήματα »: πάνω από εκατόν δέκα τίτλους, από το Ξενοδοχείο της Αλσατίας (1931) μέχρι τους Αθώους (1972), με πιο γνωστά τα έργα Το σπίτι στο κανάλι (1933), Ο άνθρωπος που έβλεπε τα τρένα να περνούν (1938 – Άγρα, 2004), Ο δήμαρχος της Φυρν (1939), Οι άγνωστοι μέσα στο σπίτι (1940 – Άγρα, 2011), Τρία δωμάτια στο Μανχάτταν (1946 – Άγρα, 2007), Γράμμα στον δικαστή μου (1947), Το χιόνι ήταν βρόμικο (1948 – Άγρα, 2011), Ο ανθρωπάκος από το Αρχαγγέλσκ (1956 – Άγρα, 2009), Η φυγή του κυρίου Μοντ (1945 – Άγρα, 2012), Ο θάνατος της Μπελλ (1952 – Άγρα, 2012), Ο Γάτος (1967 – Άγρα, 2010), Σεληνιασμός (1933 – Άγρα, 2013), Στριπτήζ (1958 – Άγρα, 2015), Ο άνθρωπος από το Λονδίνο (1933 – Άγρα, 2014), Μπέττυ (1961 – Άγρα, 2016), Οι δαίμονες του πιλοποιού (1949 – Άγρα, 2019) κ.ά. Παράλληλα με αυτή την εντατική λογοτεχνική δραστηριότητα, ταξιδεύει συνεχώς· εγκαταλείπει το Παρίσι και εγκαθίσταται στη Σαρέντ και κατόπιν, κατά τον Δεύτερο Παγκόσμιο πόλεμο, στη Βαντέ. Το 1945 αφήνει την Ευρώπη για την Αμερική, όπου θα διαμείνει δέκα χρόνια. Επιστρέφει έπειτα στη Γαλλία και εγκαθίσταται οριστικά στην Ελβετία. Από το 1972 αποφασίζει να σταματήσει το γράψιμο. Με τη χρήση ενός μαγνητοφώνου αφοσιώθηκε έκτοτε στις εικοσιδύο Υπαγορεύσεις του και κατόπιν συνέταξε τα ογκώδη απομνημονεύματά του Mémoires intimes (1981). Πέθανε στη Λωζάννη το 1989. Πολλά μυθιστορήματά του έχουν διασκευαστεί για τον κινηματογράφο και την τηλεόραση.

ΕΙΚΟΝΑ ΕΞΩΦΥΛΛΟΥ: Βασισμένη σε μια ιδέα του Γιώργου Χατζημιχάλη,

σε εφαρμογή του εργαστηρίου A4 Art & Design

ΑΛΛΑ «ΣΚΛΗΡΑ ΜΥΘΙΣΤΟΡΗΜΑΤΑ» ΤΟΥ ΣΙΜΕΝΟΝ ΣΤΙΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΑΓΡΑ

Δελτίο Τύπου | ΑΝΤΙΓΟΝΗ. ΜΙΑ ΚΟΡΗ, ΜΙΑ ΧΩΡΑ της Ευαγγελίας Ανδριτσάνου

ΕΥΑΓΓΕΛΙΑ ΑΝΔΡΙΤΣΑΝΟΥ

ΑΝΤΙΓΟΝΗ

ΜΙΑ ΚΟΡΗ, ΜΙΑ ΧΩΡΑ

Εκδόσεις ΑΓΡΑ, Σεπτέμβριος 2021

Αριθμός σελίδων : 120, Τιμή : 11,50 Ευρώ

ISBN: 978-960-505-522-6

Η Αντιγόνη, αρχαία κόρη του μύθου, είναι ριγμένη σ’ ένα κελί επειδή θέλησε να θάψει τον αδελφό της. Μια άλλη κόρη, στο σήμερα, είναι κλεισμένη στη φυλακή της αδράνειας. Πασχίζουν, με τον δικό της τρόπο η καθεμιά, να αποτυπώσουν τη θέση τους στον χάρτη του κόσμου, έναν χάρτη ρευστό που τον χαράζει ξανά και ξανά ο αγώνας για επικράτηση. Η χώρα νοσεί, η οικογένεια το ίδιο. Η επιθυμία, η αφοσίωση, η ελευθερία χάνουν συνεχώς έδαφος απέναντι στο διχασμό, τη διαφθορά, την αποκτήνωση. Η γυναίκα που αγαπά είναι ένας ναυαγός. Μπορεί το ηρωικό παράδειγμα να λειτουργήσει γι’ αυτήν ως πυξίδα στο σήμερα;

Το έργο άρχισε να γράφεται το 2011, μέσα στην ταραχή της κοινωνικής και οικονομικής κρίσης και ολοκληρώθηκε το 2020. Από τις σελίδες του περνούν σε αστραπιαία στιγμιότυπα η ασύδοτη ευφορία που προηγήθηκε της κρίσης, οι συμμορίες των νεοναζί, οι πρόσφυγες των πολέμων, τα στρατόπεδα εγκλεισμού, η οικολογική καταστροφή.

Φαίνεται πως οδηγείται κανείς κάθε τόσο στο μυθικό αρχέτυπο για να μπορέσει να συλλάβει το αδιανόητο, πως αναγκάζεται «…να ανακαλύψει μια αναλογία / … για να μπορέσει να πει / ότι το τρομερό που ζούμε τώρα δεν είναι / μοναδικό ξέρετε έχει ξανασυμβεί / … δεν είμαστε χωρίς πυξίδα…» (Anne Carson, Antigonick, 2012).

----------

Η πρώτη παρουσίαση του βιβλίου θα γίνει τη Δευτέρα 4 Οκτωβρίου στις 7.30 μ.μ. 

στο Καφέ στον Κήπο του Νομισματικού Μουσείου.

Για περισσότερες πληροφορίες σχετικά με την εκδήλωση, 

κάντε κλικ στην παρακάτω πρόσκληση 

ή επισκεφθείτε τον σύνδεσμο https://fb.me/e/47qsXEYBw.

----------

Απόσπασμα από το βιβλίο:
 
Πρώτα
ήταν εκείνο το στροβίλισμα
η ζωή έμοιαζε εύκολη    γελοία    ρευστή
αμέτρητα ζευγάρια πόδια χάραζαν
πλέγματα από φιγούρες ξέφρενες
χωρίς αρχή
χωρίς τέλος
χωρίς τελειωμό
 
και τα θύματα του χορού
οι σπρωγμένοι οι πατημένοι
οι διαμελισμένοι
σκόνη ψιλή που κατακάθιζε στις γωνίες

Η καρδιά μου φτερούγιζε κάθε ώρα
σαν πουλί πιασμένο που ψάχνει να ξεφύγει
έτρεχα να κρυφτώ σε σκοτεινά δωμάτια
σε τραβούσα απ’ το χέρι
 
πώς να με καταλάβεις
η διέγερση είναι το στοιχείο σου
ήθελες να με σύρεις πάλι πίσω
το ίδιο κι η αδελφή μου
 
μεταξύ σας ματιές γεμάτες νόημα
-          Δεν ξέρεις να χαίρεσαι, Αντιγόνη
 
Ο Πατέρας στο υπόγειο
στον τόπο της αυτοτιμωρίας του
-          Φύγε μακριά!
ούρλιαζε όταν πλησίαζα
πετούσε καταπάνω μου
το πιάτο του μ’ ό,τι είχε μέσα
τον έπιανε βήχας, πνιγόταν
προτιμούσε να μείνει στον τόπο
παρά να πιει απ’ το χέρι μου νερό

Η Μητέρα τον είχε εγκαταλείψει

οριστικά

 

Για την ποίηση της Ευαγγελίας Ανδριτσάνου έχουν γράψει:

« […] ποίηση που αινεί τη λεπταισθησία και την ακρίβεια, τη μεγάλη γνώση του παρελθόντος που συμβάλλει σε μια λυτρωτική κατανόηση του παρόντος, στο να μπορείς να μιλήσεις γι'αυτό το πολύπλοκο και πολύπτυχο παρόν. »

– Γ.-Ι. ΜΠΑΜΠΑΣΑΚΗΣ

« Πόλεμος της γυναίκας ενάντια στον κόσμο, στον κοινωνικό λόγο που την επικαθορίζει και την εμποδίζει να αρθρώσει τον δικό της, που την εγκαλεί και τη διαγράφει, την απαλείφει από τη διαδικασία την οποία η ίδια θέτει σε κίνηση, …μάχη με τον εαυτό, που σπαράσσεται ανάμεσα στο αρχέγονο και το κοινωνικό. »

– ΤΙΤΙΚΑ ΔΗΜΗΤΡΟΥΛΙΑ

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ ΣΗΜΕΙΩΜΑ ΤΗΣ ΠΟΙΗΤΡΙΑΣ

Η Ευαγγελία Ανδριτσάνου γεννήθηκε και ζει στην Αθήνα. Σπούδασε Γλωσσολογία και Θέατρο και αργότερα εκπαιδεύτηκε στη συστημική ψυχοθεραπεία. Έχει γράψει, μεταφράσει και σκηνοθετήσει έργα για το θέατρο. Μεταφράζει ποίηση και πεζογραφία από τα αγγλικά, γαλλικά, γερμανικά και αρχαία ελληνικά. Έχει μεταφράσει πολλά βιβλία ψυχοθεραπευτικής θεωρίας και πράξης, καθώς και το σύνολο του έργου του Ίρβιν Γιάλομ. Στις Εκδόσεις Άγρα κυκλοφορούν τα ποιητικά έργα της Καλές γυναίκες, κακές γυναίκες (2008) και Η δηλητηριώδης (2013).

ΕΡΓΟ ΕΞΩΦΥΛΛΟΥ

ΕΡΣΗ ΧΑΤΖΗΑΡΓΥΡΟΥ

Επιτοίχιο έργο χωρίς τίτλο (1996) που

εκτέθηκε στην έκθεση ΜΕΤΑΙΧΜΙΟ το 1997.

Πλέγματα, σίτα χαλκού, σύρμα μπρούντζου,

οξειδωμένο σίδερο, χώματα Λαυρίου,

50 x 50 εκ.

Δελτίο Τύπου | Ανατυπώθηκε και ξανακυκλοφορεί από την "Άγρα" το αριστούργημα του Τολστόι ΑΝΝΑ ΚΑΡΕΝΙΝΑ στη θαυμαστή μετάφραση του ΆΡΗ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ !

ΛΕΩΝ ΤΟΛΣΤΟΪ

ΑΝΝΑ ΚΑΡΕΝΙΝΑ

ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ: ΑΡΗΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ

ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΑΓΡΑ, Ιούλιος 2021

Χρονολογία Α' έκδοσης Άγρας: 2010

Αριθμός σελίδων : 1.264, Τιμή : 29,90 Ευρώ

ISBN: 978-960-325-932-9

ΑΝΑΤΥΠΩΘΗΚΕ και ΕΠΑΝΑΚΥΚΛΟΦΟΡΕΙ από τις ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΑΓΡΑ το αριστούργημα του Τολστόι Άννα Καρένινα στη θαυμαστή μετάφραση του ΆΡΗ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ, του σπουδαίου μεταφραστή της ρωσικής λογοτεχνίας (Ντοστογιέφσκι, Τσέχοφ, Γκόρκι, Έρεμπουργκ, Μαγιακόφσκι κ.λπ.) H έκδοση συνοδεύεται από εικονογραφικό υλικό, διαφωτιστικές εισαγωγές και ένα Επίμετρο με εργοβιογραφία και αποσπάσματα επιστολών και ημερολογίων του Τολστόι και συγχρόνων του (Τσερνιτσέφσκι, Ντοστογιέφσκι, Τουργκένιεφ) που αφορούν το έργο, καθώς και αναλυτικές σημειώσεις.

« Μέσα από αυτή την αναίσχυντη και χαμερπή ζωή,

μια αθάνατη αλήθεια ξεπροβάλλει και φωτίζει τα πάντα ».

- ΦΙΟΝΤΟΡ ΝΤΟΣΤΟΓΙΕΦΣΚΙ

«Ό Τολστόι πατάει γερά στα πόδια του, το κύρος του είναι τεράστιο και, όσο βρίσκεται στη ζωή, το κακό γούστο στη λογοτεχνία, όλες οι μορφές χυδαιότητας, η αδιαντροπιά και οι δακρύβρεχτες συμπεριφορές, όλοι οι άξεστοι, παροργισμένοι εγωισμοί θα μείνουν απομακρυσμένοι και θαμμένοι ατό σκοτάδι».

- ANTON ΤΣΕΧΟΦ

Λένε πώς όταν ζήτησαν κάποτε από τον ΟΥΙΛΛΙΑΜ ΦΩΚΝΕΡ να κατονομάσει τα τρία καλύτερα μυθιστορήματα όλων των εποχών, εκείνος απάντησε: «Η Άννα Καρένινα, η Άννα Καρένινα, η Άννα Καρένινα».

«Όταν διαβάζετε Τουργκένιεφ, γνωρίζετε ότι διαβάζετε Τουργκένιεφ. Όταν διαβάζετε Τολστόι, διαβάζετε γιατί δεν μπορείτε να σταματήσετε».

-VLADIMIR NABOKOV

«Όταν ο Τολστόι έκανε το σκαρίφημα της πρώτης παραλλαγής της Άννας Καρένινα, η Άννα ήταν μια γυναίκα πολύ αντιπαθητική και το τραγικό της τέλος δεν ήταν παρά η τιμωρία πού της άξιζε. Ή τελική μορφή του μυθιστορήματος είναι πολύ διαφορετική, άλλα δεν πιστεύω πως ο Τολστόι είχε στο μεταξύ αναθεωρήσει τις ιδέες του περί ηθικής. Θα έλεγα μάλλον ό,τι, κατά τη διάρκεια της συγγραφής, άκουγε μιαν άλλη φωνή κι όχι εκείνη της προσωπικής του πεποίθησης περί ηθικής. Άκουγε αυτό πού θα ονόμαζα σοφία του μυθιστορήματος. Όλοι οι αληθινοί μυθιστοριογράφοι αφουγκράζονται αυτή την υπερπροσωπική σοφία, πράγμα που εξηγεί γιατί τα μεγάλα μυθιστορήματα είναι πάντα λίγο πιο έξυπνα από τους δημιουργούς τους».

  - MILAN KUNDERA, H τέχνη του μυθιστορήματος, Εστία, 1988

 *

Ο VLADIMIR NABOKOV χαρακτήρισε την Άννα Καρένινα του Τολστόι «μία από τις μεγαλύτερες ερωτικές ιστορίες στην παγκόσμια λογοτεχνία». Κατά κοινή αναγνώριση το σπουδαιότερο μυθιστόρημα του 19ου αιώνα, η Άννα Καρένινα έχει θεωρηθεί η πνευματική αυτοβιογραφία του Τολστόι. Με φόντο την αυτοκρατορική Ρωσία, το βιβλίο είναι ένας εμβριθής και σύνθετος στοχασμός πάνω στον παράφορο έρωτα και την ολέθρια απιστία.

Παντρεμένη με έναν ισχυρό κυβερνητικό παράγοντα, η Άννα Καρένινα είναι μια ωραία γυναίκα που ερωτεύεται βαθιά έναν πλούσιο αξιωματικό του στρατού, τον κομψό κόμη Βρόνσκι. Προσπαθώντας απεγνωσμένα να βρει την αλήθεια και το νόημα στη ζωή της, αψηφά απερίσκεπτα τις συμβάσεις της ρωσικής κοινωνίας και εγκαταλείπει τον σύζυγο και τον γιό της για να ζήσει με τον εραστή της. Ο περίγυρος της την καταδικάζει και την εξοστρακίζει, και η ίδια παθαίνει συχνά κρίσεις ζήλιας που αποξενώνουν τον Βρόνσκι, με αποτέλεσμα να βουλιάζει σιγά σιγά σε μια αδιέξοδη κατάσταση.

Αντιστικτικά με αυτόν τον τραγικό έρωτα εκτυλίσσεται η ιστορία του Κονσταντίν Λέβιν, ενός μελαγχολικού γαιοκτήμονα που ο Τολστόι τον έπλασε στο καλούπι του δικού του χαρακτήρα. Ενώ η Άννα αναζητά την ευτυχία μέσα από τον έρωτα, ο Λέβιν ξεκινά τη δική του αναζήτηση για την πνευματική ολοκλήρωση μέσα από το γάμο, την οικογένεια και τη σκληρή δουλειά. Γύρω από αυτά τα δύο κομβικά νήματα της πλοκής υπάρχουν δεκάδες χαρακτήρες και οι ιστορίες τους, υφασμένες αριστοτεχνικά από τον Τολστόι στον ίδιο καμβά∙ δημιουργείται έτσι ένα συγκλονιστικό πανόραμα της ρωσικής κοινωνίας του 19ου αιώνα.

ΤΡΕΙΣ ΠΡΟΣΦΕΡΟΜΕΝΟΙ ΣΕΛΙΔΟΔΕΙΚΤΕΣ ΤΗΣ ΑΓΡΑΣ ΜΕ ΤΟΝ ΤΟΛΣΤΟΪ

    

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ

Ο κόμης ΛΕΩΝ ΤΟΛΣΤΟΪ γεννήθηκε στις 9 Σεπτεμβρίου 1828 στο οικογενειακό κτήμα της Γιάσναγια Πολιάνα στη Ρωσία. Έμεινε ορφανός σε ηλικία εννέα ετών, ανατράφηκε από μια ηλικιωμένη θεία του, μορφώθηκε από Γάλλους οικοδιδασκάλους και γράφτηκε στο Πανεπιστήμιο του Καζάν το 1844. Το 1847 εγκατέλειψε τις σπουδές του και, αφού περιπλανήθηκε μερικά χρόνια, κατατάχθηκε εθελοντικά στο στρατό, όπου και υπηρέτησε ως κατώτερος αξιωματικός στον Πόλεμο της Κριμαίας, για να αποστρατευτεί το 1857. Το 1862 ο Τολστόι παντρεύτηκε τη Σοφία Μπέρς, όμως ο γάμος τους σημαδεύτηκε από δυστυχία και πικρές απογοητεύσεις για τον ίδιο. Άρχισε να κρατάει ημερολόγιο το 1847 για λόγους ενδοσκόπησης και αυτοκριτικής, χρησιμοποιώντας το και ως πηγή υλικού όχι μόνο για τα μεγάλα του έργα, Πόλεμος και ειρήνη (1869) και Άννα Καρένινα (1877), δύο από τα σπουδαιότερα μυθιστορήματα της παγκόσμιας λογοτεχνίας, αλλά και για τα υπόλοιπα βιβλία του. Αναζητώντας μια θρησκευτική βάση στη ζωή, ο Τολστόι οδηγήθηκε σ' έναν νέο χριστιανισμό, βασιζόμενος σε μια δική του ερμηνεία των Ευαγγελίων. Η Γιάσναγια Πολιάνα αναδείχθηκε σε Μέκκα για τους πιστούς του κηρύγματος του. Σε ηλικία 82 ετών, ταξίδευε μακριά από την οικογενειακή εστία όταν αντιμετώπισε ξαφνικά μια σοβαρή επιδείνωση της υγείας του. Πέθανε στην πόλη Αστάποβο, στις 20 Νοεμβρίου του 1910.

Άλλα σπουδαία έργα του: Οι Κοζάκοι, Ο Θάνατος του Ιβάν Ίλιτς, Η σονάτα του Κρόυτζερ, Χατζή Μουράτ, Εξομολόγηση, Ανάσταση, Ο πατέρας Σέργιος.

Δελτίο Τύπου | Ο ΕΙΚΟΝΟΓΡΑΦΗΜΕΝΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ του Ray Bradbury

 

RAY BRADBURY

Ο ΕΙΚΟΝΟΓΡΑΦΗΜΕΝΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ

METΑΦΡΑΣΗ -ΕΠΙΜΕΤΡΟ : ΒΑΣΙΛΗΣ ΔΟΥΒΙΤΣΑΣ

B’ ΕΠΙΜΕΤΡΟ : MARGARET ATWOOD

ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΑΓΡΑ, Ιούλιος 2021

Αριθμός σελίδων : 448, Τιμή : 19,90 Ευρώ

ISBN: 978-960-505-507-3

 

 

«Θα μείνω στον Άρη και θα διαβάσω ένα βιβλίο ».

–Ρέυ Μπράντμπερυ, Ο Εικονογραφημένος Άνθρωπος

«Μερικές φορές, τις νύχτες, τις αισθάνομαι τις εικόνες, σαν μυρμήγκια, να σέρνονται στο δέρμα μου. Τότε ξέρω ότι κάνουν αυτό που πρέπει να κάνουν…»

Το γεγονός ότι ο Εικονογραφημένος Άνθρωπος εξακολουθεί να ανατυπώνεται αδιάλειπτα, από το 1951 που εκδόθηκε, αποτελεί αδιάψευστη μαρτυρία της καθολικής αποδοχής του έργου του Ρέυ Μπράντμπερυ. Είναι ένα θαυμάσιο, παρότι εν πολλοίς σκοτεινό, αμάλγαμα επιστημονικής φαντασίας, λογοτεχνίας του φανταστικού και λογοτεχνίας τρόμου. Με το ευφυές πλαίσιο που ανοίγει και κλείνει το βιβλίο, ο Μπράντμπερυ συστήνεται ως ο ανώνυμος αφηγητής που συναντά τον Εικονογραφημένο Άνθρωπο – έναν περιπλανώμενο, που όλο του το σώμα είναι ένας ζωντανός καμβάς με εξωτικά τατουάζ. Το ακόμα πιο αξιοσημείωτο, και διαρκώς πιο ενοχλητικό, είναι ότι οι ίδιες οι εικονογραφήσεις είναι κατά έναν μαγικό τρόπο ζωντανές. Αν ο Ελ Γκρέκο στις δόξες του είχε φιλοτεχνήσει μινιατούρες, όχι μεγαλύτερες από μέγεθος παλάμης, απείρως λεπτομερείς, με όλη την ωχροκίτρινη χρωματική παλέτα του, την επιμήκυνση των μορφών και την ανατομία του, ίσως θα έπρεπε να χρησιμοποιήσει το σώμα αυτού του ανθρώπου για την τέχνη του…

Όμως, ο Εικονογραφημένος Άνθρωπος έχει προσπαθήσει να κατακάψει τις εικονογραφήσεις του. Έχει δοκιμάσει γυαλόχαρτο, οξύ κι ένα μαχαίρι. Διότι, όταν δύει ο ήλιος, οι εικόνες αστράφτουν σαν κάρβουνα, σαν διασκορπισμένα διαμάντια.

Τρεμοπαίζουν και ζωντανεύουν. Oι φιγούρες ενεργοποιούν τις ιστορίες τους – φωνές υψώνονται, μικρές και απαλές, προλέγοντας το μέλλον. Η καθεμία ιστορία προβάλλει και ξεδιπλώνει τη δική της αφήγηση, όπως στη «Σαβάνα» όπου κάποια απροσάρμοστα παιδιά παίζουν ένα παιχνίδι εικονικής πραγματικότητας πέρα από κάθε όριο. Ή στο «Καλειδοσκόπιο», ένα συγκινητικό πορτραίτο ξεβρασμένων αστροναυτών που ετοιμάζονται να επανεισχωρήσουν απροστάτευτοι στην ατμόσφαιρά μας. Ή στην «Ώρα μηδέν», όπου εξωγήινοι εισβολείς έχουν ανακαλύψει τον πιο εύλογο σύμμαχό τους – τα ίδια μας τα παιδιά. Παρότι γράφτηκαν τις δεκαετίες του 1940 και του 1950, αυτές οι κλασικές ιστορίες θα παραμένουν ανατριχιαστικά επίκαιρες ακόμα και σε πενήντα χρόνια από σήμερα.

Συνοδεύεται από Επίμετρο του μεταφραστή και ένα κείμενο της Μάργκαρετ Άτγουντ για τον Μπράντμπερυ.

«Ο Μπράντμπερυ ποτέ του δεν έμαθε να οδηγεί αυτοκίνητο. Είναι ένας περήφανος τεχνοφοβικός που περιφρονεί επίσης τους υπολογιστές, το ίντερνετ και τα ΑΤΜ. Όμως, δεν χρειάζεσαι δίπλωμα οδήγησης για να διασχίσεις το γαλαξία με τη φαντασία σου. Και γι’ αυτό ο Ρέυ Μπράντμπερυ είναι το μοναδικό άτομο που θα ήθελες πίσω από το τιμόνι».

–Ted Gioia

 

«Προκλητικό και δυνατό βιβλίο, Ο Εικονογραφημένος Άνθρωπος αποτελεί ένα καλειδοσκοπικό μείγμα μαγείας, φαντασίας και αλήθειας – συναρπαστικό όσο και τα διαπλανητικά ταξίδια, φρενιασμένο όσο και μια βόλτα κάτω από βροχή ενός εκατομμυρίου ετών και καθησυχαστικό όσο οι απλές, οικογενειακές ρουτίνες την τελευταία νύχτα του κόσμου».

–Από το οπισθόφυλλο της αμερικανικής έκδοσης

 

«Ο Ρέυ Μπράντμπερυ έχει καταφέρει κάτι που ελάχιστοι καλλιτέχνες επιτυγχάνουν. Με τα οράματά του για πιθανές εκδοχές του μέλλοντος και ανησυχητικές εκδοχές του παρόντος… μάς έχει αλλάξει».

–The Boston Globe

 

«Ο μαίτρ Μπράντμπερυ έχει ένα ολόδικό του ύφος που πολλοί το μιμήθηκαν μα κανείς δεν το έφτασε».

–Portland Oregonian

 

Με μια πρώτη ματιά, πρόκειται για επιστημονική φαντασία γερά όμως εδραιωμένη στην αμερικανική παράδοση της δεκαετίας του 1950 – η παράνοια του μακαρθισμού, οι φοβίες για μια επερχόμενη αποκάλυψη λόγω του Ψυχρού Πολέμου, η ανησυχία για τις αποικιακές φιλοδοξίες, οι φυλετικές διακρίσεις και οι κίνδυνοι της τηλεόρασης. Καθώς όμως οι ιστορίες του Μπράντμπερυ ορθώνονται μπροστά μας, ανακαλύπτουμε ότι τα ερωτήματα που θέτει και οι ανησυχίες που διερευνά είναι οικουμενικού χαρακτήρα.

Ο Μπράντμπερυ πάλεψε για να βγάλει από πάνω του την ετικέτα του συγγραφέα επιστημονικής φαντασίας, απαιτώντας μάλιστα να αφαιρεθούν οι λέξεις «Επιστημονική Φαντασία» από την πρώτη έκδοση του Εικονογραφημένου Ανθρώπου. Η «επιστήμη» και τα διαγαλαξιακά σκηνικά παρέχουν μονάχα το υπόβαθρο για την πραγματική εστίαση των τόσο ιδιαίτερων ιστοριών του – που ο ίδιος ο Μπράντμπερυ αποκαλούσε «παράξενες γωνιές» του ανθρώπινου ψυχισμού. Εξετάζοντας αυτές τις γωνιές, ο Μπράντμπερυ μας οδηγεί πολύ μακριά από τους κόσμους της παραδοσιακής επιστημονικής φαντασίας, προειδοποιώντας μας για τον κίνδυνο να ξεχάσουμε τη θεμελιώδη μας ανθρωπιά.  

ΕΡΓΟ ΕΞΩΦΥΛΛΟΥ: ΑΧΙΛΛΕΑΣ ΧΡΗΣΤΙΔΗΣ

110x100 εκ., 2013.

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ

Ο ΡΕΫ ΜΠΡΑΝΤΜΠΕΡΥ γεννήθηκε στο Ουωκήγκαν του Ιλλινόι το 1920. Η οικογένειά του μετακόμισε στο Τουσόν στην Αριζόνα και το 1934 εγκαταστάθηκε στο Λος Άντζελες, όπου ο Ρέυ τελείωσε το γυμνάσιο. Μια και δεν μπορούσε να συνεχίσει τις σπουδές του για οικονομικούς λόγους, πουλούσε εφημερίδες για να ζήσει και συνέχισε μια συνήθεια από το Ιλλινόι για τη μόρφωσή του : επισκεπτόταν τις δημόσιες βιβλιοθήκες.

Ο Μπράντμπερυ έγραφε από πολύ νεαρή ηλικία και είκοσι ετών είδε την πρώτη του ιστορία να δημοσιεύεται στο περιοδικό Weird Tales. Έκτοτε δημοσιεύτηκαν περίπου 500 διηγήματα, μυθιστορήματα, θεατρικά έργα και ποιήματά του. Τα περισσότερα από τα βιβλία που τον έκαναν διάσημο, όπως Τα χρονικά του Άρη (The Martian Chronicles, 1950 ), Ο εικονογραφημένος άνθρωπος (The Illustrated Man, 1952), Κρασί από πικραλίδα (Dandelion Wine, 1957 ), Κάτι κολασμένο έρχεται προς τα δω (Something Wicked This Way Comes, 1962) και βέβαια το Φαρενάιτ 451, είχαν τη φόρμα του μυθιστορήματος.

Για αρκετά χρόνια συνεργάστηκε στο σενάριο τηλεοπτικών εκπομπών Ο Άλφρεντ Χίτσκοκ παρουσιάζει (Alfred Hitchcock Presents) και Η ζώνη του λυκόφωτος (The Twilight Zone), ενώ το 1953 υπέγραψε το σενάριο για την κινηματογραφική διασκευή του Μόμπυ Ντικ από τον Τζων Χιούστον. Ανέβασε ο ίδιος στη σκηνή δύο από τα θεατρικά του έργα, έγραψε δύο μιούζικαλ, δύο καντάτες διαστημικής θεματολογίας, σε συνεργασία με τον Lalo Schifrin και τον Jerry Goldsmith, και συνεργάστηκε σε μια ταινία κινουμένων σχεδίων, με τίτλο Icarus Montgolfier Wright, η οποία προτάθηκε για Όσκαρ το 1962. Το 1963 ήταν σύμβουλος για την κατασκευή του περιπτέρου των ΗΠΑ στη Διεθνή Έκθεση της Νέας Υόρκης, ενώ παρείχε συμβουλές κατά την ανέγερση του Disney World και σε άλλα πολεοδομικά έργα. Σε μια από τις προσσεληνώσεις πληρώματος του Apollo, οι αστροναύτες βάφτισαν έναν από τους κρατήρες της Σελήνης Dandelion, προς τιμήν του μυθιστορήματος Dandelion Wine. Το Something Wicked This Way Comes μεταφέρθηκε στη μεγάλη οθόνη και η σειρά του Ray Bradbury Theater για την καλωδιακή τηλεόραση έλαβε επτά βραβεία. Το Φαρενάιτ 451 γυρίστηκε ταινία από τον François Truffaut το 1966.

Παντρεμένος από το 1946 με τη Marguerite, την οποία γνώρισε σε ένα βιβλιοπωλείο, έζησε μαζί της έως το θάνατό της, το 2003, και από το γάμο τους απέκτησαν τέσσερις κόρες. Ένα εγκεφαλικό επεισόδιο, το 1999, τον καθήλωσε σε αναπηρικό καροτσάκι. Τιμήθηκε με διάφορες διακρίσεις, μεταξύ άλλων και από την αμερικανική και τη γαλλική κυβέρνηση, ενώ το 2000 του απένειμε μετάλλιο το Εθνικό Ίδρυμα Βιβλίων της Αμερικής για την εξέχουσα συνεισφορά του στην αμερικανική λογοτεχνία. Υποστήριξε με πάθος σε όλη του τη ζωή το θεσμό των ανοιχτών δημόσιων βιβλιοθηκών ως παράγοντα μόρφωσης όλων των ανθρώπων.

Πέθανε στο Λος Άντζελες στις 5 Ιουνίου 2012, σε ηλικία 91 ετών, κατά τη διέλευση της Αφροδίτης από τη Γη.

Στις Εκδόσεις Άγρα κυκλοφορούν επίσης τα βιβλία του : Φαρενάιτ 451, Πέθανε ο σκύλος, κατά τ’ άλλα όλα καλά και Τα Χρονικά του Άρη.

  

ΑΛΛΑ ΒΙΒΛΙΑ ΤΟΥ RAY BRADBURY ΣΤΙΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΑΓΡΑ

  

Δελτίο Τύπου | Ο ΤΡΕΛΟΣ ΤΟΥ ΒΑΣΙΛΙΑ του Mahi Binebine

MAHI BINEBINE

Ο ΤΡΕΛΟΣ ΤΟΥ ΒΑΣΙΛΙΑ

Μετάφραση : ΕΛΓΚΑ ΚΑΒΒΑΔΙΑ

Εκδόσεις ΑΓΡΑ, Ιούλιος 2021

Αριθμός σελίδων : 160, Τιμή : 13,50 Ευρώ

ISBN: 978-960-505-506-6

 

 

« Όλα έμοιαζαν κανονικά αλλά τίποτα δεν ήταν, γιατί όταν το λιοντάρι γονατίζει, όταν τα νύχια του γίνονται άχρηστα ροκανίδια ξύλου, δεν κάνουν πια κανέναν να τρέμει, όταν η πεθαμένη φλόγα των ματιών του εμπνέει περισσότερο θλίψη από τρόμο, ένα άτονο βλέμμα στραμμένο σε μια εσωτερική σκοτεινιά σ’ ένα σαρκίο διαλυμένο, σπασμένο…»

« Γεννήθηκα σε μια σαιξπηρική οικογένεια. Ανάμεσα σ’ έναν πατέρα αυλικό του βασιλιά για σαράντα χρόνια και έναν αδερφό καταδικασμένο σε μια φυλακή του Νότου. Πρέπει να φανταστείς ένα βασιλικό παλάτι τρομακτικό αλλά και μαγευτικό, όπου ο ευνοούμενος μπορεί να τιμωρηθεί για το τίποτα, όπου οι αντιζηλίες πλέκουν τον ιστό τους όταν πέφτει η νύχτα.

» Ένας παραμυθάς ξέρει πως η δύναμη βρίσκεται από τη μια μεριά της πόρτας και η ελευθερία από την άλλη. Για να μη φύγει από την υπηρεσία της Μεγαλειότητάς του, ο πατέρας μου απαρνήθηκε τη γυναίκα του και τα παιδιά του. Εγκατέλειψε τον αδερφό μου στα φαντάσματά του. Ο γιος του, ο αδερφός μου, στοίχειωσε για είκοσι χρόνια την οικογένειά μου. Ποιοί οι λόγοι του “ τρελού ” και ποιοί του πατέρα ;

»Μοίρα φοβερά μοναχική, δουλεία συναινετική... Όλα είναι γελοία σ’ αυτόν τον κόσμο ; Ο πατέρας μου είχε μια ιδιόμορφη αγάπη για τη ζωή. Χρόνια προσπαθώ να τη διηγηθώ. Αυτή την ιστορία σας την προσφέρω, έχει τη φαντασία ενός παραμυθιού του παλιού καιρού και την τραγικότητα ενός ανθρώπινου δράματος ».

–ΜΑΧΙ ΜΠΙΝΜΠΙΝ

 

Αυτό το σύντομο και κομψό μυθιστόρημα ξεκινάει με μια απατηλή αίσθηση αθωότητας. Ο διάχυτα ζεστός τόνος του και η παραμυθική αφήγησή του λειτουργούν σαν δέλεαρ, σαν μια μαγευτική ψευδαίσθηση. Σύντομα όμως μετά, Ο Τρελός του βασιλιά αφήνει να αναδειχθούν οι πιο σκοτεινές αποχρώσεις του, πολύ προτού αποκαλυφθεί η πραγματική βαρύτητα της ιστορίας – η ζωή στην υπηρεσία ενός αφέντη σημαίνει συνενοχή για τις πράξεις του, περιλαμβάνει το τίμημα που πρέπει να πληρωθεί.

Η αγάπη του αυλικού αξιωματούχου για τον ετοιμοθάνατο αφέντη του είναι καταρχάς συγκινητική, αλλά ο Μοχάμεντ, ο αφηγητής, μας δίνει την εντύπωση ότι αποκρύπτει τις αληθινές σκέψεις του για τη σχέση του με τον βασιλιά Χασάν Β’, που κυβέρνησε τυραννικά το Μαρόκο για σχεδόν σαράντα χρόνια, από το 1961 ώς το θάνατό του το 1999. Ο Μοχάμεντ μπεν Μοχάμεντ, ο γελωτοποιός της Αυλής, ο ποιητής, ο λόγιος θεολόγος, ζει και περιγράφει τις τελευταίες μέρες του ετοιμοθάνατου βασιλιά, του Σίντι, του αφέντη. Ο Τρελός του βασιλιά είναι ένας απολογισμός για το τρομερό τίμημα της αφοσίωσης που πληρώνει ο Μοχάμεντ. Είναι επίσης ένας στοχασμός πάνω στην ενοχή και τη συγχώρεση. Πρόκειται για ένα δυνατό, σύντομο παραμύθι, ήσυχα αλλά επίμονα βασανιστικό.

 

Ήμουν για τριανταπέντε χρόνια ο αφοσιωμένος υπηρέτης του, ο διασκεδαστής με την ανεξάντλητη φαντασία, ο επίσημος θεολόγος, ο κυβερνήτης των πιστών που του ανήκαν, ο λογοτεχνικός του σύμβουλος, η αλάνθαστη αναφορά του στον μαγικό κόσμο της ποίησης. […]

Όλα έμοιαζαν κανονικά, αλλά τίποτα δεν ήταν για τον αφέντη μας. Εγώ, ο Μοχάμεντ μπεν Μοχάμεντ, αφρός από το κατακάθι και τη σαπίλα του Μαρακές, που τίποτα δεν προοιώνιζε να βρεθώ πλάι στους εκλεγμένους, εγώ ο φυγάδας από τα βαθιά υπόγεια της ανθρώπινης υπόστασης, ήμουν εκεί αυτή τη βραδιά του Ιουλίου πίσω από τον ετοιμοθάνατο αφέντη μου, αναμασώντας την τρομερή πρόβλεψη του γιατρού : « Σε δυό ή σε τρεις μέρες θα είμαστε όλοι ορφανοί ! » […]

Ήξερε το αδύνατο σημείο μου κι έβρισκε πάντα ευκαιρίες να το θυμήσει : « Οι σκύλοι δεν γεννούν γάτες » έλεγε. Το αίμα του προδότη είναι κληρονομικό, και άλλες αναφορές στο φυλακισμένο παιδί μου σε μια φυλακή του Νότου. Αν απαντούσα στις επιθέσεις του, θα κατέβαινα στο επίπεδό του. Όμως δεν άφηνα τίποτα. Αντίθετα, ετοίμαζα τα όπλα μου με την ησυχία μου και χτυπούσα τη στιγμή που δεν το περίμενε. Με τις αντεπιθέσεις έδινα κατάλληλες απαντήσεις, ανάλογα με τις προκλήσεις του. Καταδίκαζε με τη σειρά του το χτύπημα χωρίς να αντιδρά. Στις προσβολές παίζαμε το ίδιο παιχνίδι. Έτσι είχε θεσπιστεί μια ανακωχή μεταξύ μας, σίγουρα ευάλωτη. Αλλά, όπως συμβαίνει στους ψυχρούς πολέμους, βάστηξε πολύ περισσότερο από όσο είχαμε προβλέψει.

 

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ

Ο ΜΑΧΙ ΜΠΙΝΜΠΙΝ είναι συγγραφέας, γλύπτης και ο πιο γνωστός ζωγράφος του Μαρόκου σήμερα. Η τέχνη του εκτίθεται στο Μουσείο Γκούγκενχαϊμ της Νέας Υόρκης.

Έχει δημοσιεύσει δώδεκα μυθιστορήματα.

Το βιβλίο του Τα Αστέρια του Σίντι Μουμέν έχει μεταφραστεί σε δέκα γλώσσες και έγινε ταινία από τον Nabil Ayouch με τίτλο Τα άλογα του Θεού. Βραβεύτηκε στο Φεστιβάλ των Καννών.

Ο αδερφός του πήρε μέρος σε ένα αποτυχημένο πραξικόπημα ενάντια στον βασιλιά Χασάν Β’ και για το λόγο αυτό πέρασε δεκαοχτώ χρόνια στη διαβόητη φυλακή Ταζμαμάρτ της ερήμου.

Στις Εκδόσεις Άγρα κυκλοφορούν τα βιβλία του Τα Αστέρια του Σίντι Μουμέν (2016) και Χαρράγκα – Αυτοί που καίνε τα χαρτιά τους (2019), και τα δύο σε μετάφραση της Έλγκας Καββαδία, ενώ ετοιμάζεται Ο δρόμος της συγγνώμης.

Δείτε παρακάτω ένα τετράλεπτο βίντεο με τον ίδιο να μιλά στα αγγλικά 

για τη ζωή του, το Μαρόκο και τη σχέση του με τη ζωγραφική και τη συγγραφή :

ΑΛΛΑ ΒΙΒΛΙΑ ΤΟΥ MAHI BINEBINE ΣΤΙΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΑΓΡΑ

  

Δελτίο Τύπου | ΜΙΑ ΔΙΑΤΑΡΑΧΗ ΤΗΣ ΜΝΗΜΗΣ ΣΤΗΝ ΑΚΡΟΠΟΛΗ του Sigmund Freud - Συνοδεύεται από ένα όνειρο του Γιώργου Σεφέρη

SIGMUND FREUD

ΜΙΑ ΔΙΑΤΑΡΑΧΗ ΤΗΣ ΜΝΗΜΗΣ

ΣΤΗΝ ΑΚΡΟΠΟΛΗ

ΣΥΝΟΔΕΥΕΤΑΙ ΑΠΟ ΕΝΑ ΟΝΕΙΡΟ

ΤΟΥ ΓΙΩΡΓΟΥ ΣΕΦΕΡΗ

Εισαγωγή - Επίμετρο : ΠΑΝΟΣ ΑΛΟΥΠΗΣ

Μετάφραση : ΣΟΦΙΑ ΛΕΩΝΙΔΗ

Εκδόσεις ΑΓΡΑ, Ιούλιος 2021

Αριθμός σελίδων : 80, Τιμή : 9,90 Ευρώ

ISBN: 978-960-505-505-9

Στο γράμμα για τα εβδομηκοστά γενέθλια του Ρομαίν Ρολλάν, ο Φρόυντ μπορεί πλέον να μιλήσει για τον ίδιο, ομολογώντας πως «η ανάμνηση αυτού του βιώματος πάνω στην Ακρόπολη επανέρχεται πολύ συχνά και με στοιχειώνει από τότε που γέρασα». Η ενοχή του να ξεπεράσει τον πατέρα του, η ενοχή υπέρβασης της πατρικής θέσης, η οποία παραπέμπει στην ασυνείδητη επιθυμία και ανάγκη πατροκτονίας για το προχώρημα στη ζωή, τον έφερε αντιμέτωπο με τη βιαιότητα του θανάτου, που επέκειτο πραγματικά λόγω της ηλικίας και βιωνόταν φαντασιωτικά στη σχέση του με τους νεότερους. Ο φόνος του πατέρα λειτουργεί σαν το νήμα που διαρθρώνει τον υποκειμενικό μύθο και την προσωπική ιστορία του Φρόυντ και τα συνδέει με την εφεύρεση της ψυχανάλυσης, την κοσμοθεώρησή της και την ερμηνεία των κοινωνικών δεσμών και της πολιτισμικής εξέλιξης.

Η Ακρόπολη, ως πολιτισμικό μνημείο, θρυμματισμένη αλλά αγέρωχη, θυμίζει ένα χαμένο παρελθόν που υφίσταται όρθιο παρ’ όλους τους θανάτους. Ίσως ο Φρόυντ, στο γραπτό του, μας ζητά απλώς επιείκεια και σεβασμό για τον ίδιο και το έργο του, ένα έργο που συνεχίζει να προκαλεί κλυδωνισμούς, αντιστάσεις και ταραχές.

Το 1904, ο Σεφέρης, μικρό αγόρι, ζούσε σε έναν κόσμο που φάνταζε αιώνιος, ενώ ο Φρόυντ ανέβαινε στο Βράχο, κι αυτός σχετικά ξέγνοιαστος, με συγκεχυμένες αναμνήσεις από μια αλλοτινή αξέχαστη παιδική ηλικία σε μέρη της Κεντρικής Ευρώπης, που κι αυτά φάνταζαν αιώνια. Το 1936 όμως, ο Σεφέρης έγραφε με τον τρόπο του « Όπου και να πάω η Ελλάδα με πληγώνει », ενώ ο Φρόυντ, πικραμένος και ανήμπορος, χωρίς ιδιαίτερη όρεξη για αφιερώματα γενεθλίων, ζώντας την επικράτηση του ναζισμού, ανέσυρε τις αναμνήσεις του από την ανάβαση στην Ακρόπολη, ανασύροντας ταυτόχρονα το ερώτημα της Aufhebung, το πώς ένας γιος ξεπερνά τον πατέρα του. Το 1970, ο ποιητής, υπό καθεστώς δικτατορίας, μας δωρίζει ένα όνειρό του πάνω στην Ακρόπολη, ένα όνειρο αποξένωσης, που έκρυβε στα σωθικά του έναν εφιάλτη.

Άραγε τί σημαίνει η Ακρόπολη, τέτοια που υψώνεται στο βλέμμα των επισκεπτών στον σύγχρονο κόσμο μας ; Ο εφιάλτης του Σεφέρη είναι αρκετά σαφής και συνάδει με την αλλοίωση και την καταστροφή της. Το δέος του Φρόυντ, αντίθετα, εντάσσεται στο σεβασμό της λειτουργίας της και στην ερμηνεία της θέσης της ως μνημειακού θησαυρού της ανθρωπότητας. Πράγματι έχει τη θέση αγάλματος · από τη μια αντιπροσωπεύει μεταφορικά μια στροφή της Ιστορίας και από την άλλη στέκεται υπεράνω της κρίσης, της σκέψης, των μυθευμάτων και των επίκαιρων δρώντων.

Ο Σεφέρης θυμίζει μια φράση του Φρόυντ, επίκαιρη και στις μέρες μας : «Είμαι καταποντισμένος μέσα σε αυτή την αγιάτρευτη αθλιότητα και δεν μπορώ να τη βγάλω από πάνω μου. Κάνουμε διαστημικά ταξίδια, καταπολεμούμε τις αρρώστιες, όμως τον μεγαλύτερο εχθρό του ανθρώπου –τον άνθρωπο– δεν μπορούμε να τον εξουδετερώσουμε».

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΕΞΩΦΥΛΛΟΥ

Ακρόπολη, Αθήνα 1900.

Αναπαραγωγή από στερεοσκοπική

φωτογραφία της εταιρείας Keystone View Company.

Μουσείο Μπενάκη / Φωτογραφικά Αρχεία [ ΦΑ.9.495 ]

Δελτίο Τύπου | ΤΑ ΠΟΛΛΑ ΠΡΟΣΩΠΑ ΤΟΥ ΡΟΔΟΛΦΟΥ ΜΠΑΤΗ του Γιώργου Λεονταρίτη

 

ΓΙΩΡΓΟΣ ΛΕΟΝΤΑΡΙΤΗΣ

ΤΑ ΠΟΛΛΑ ΠΡΟΣΩΠΑ

ΤΟΥ ΡΟΔΟΛΦΟΥ ΜΠΑΤΗ

ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΝΟΥΑΡ ΜΥΘΙΣΤΟΡΗΜΑ

Εκδόσεις ΑΓΡΑ, Ιούλιος 2021

Αριθμός σελίδων : 176, Τιμή : 12,00 Ευρώ

ISBN: 978-960-505- 487-8

Ποιός ήταν ο Ροδόλφος Μπάτης, ο άνθρωπος με τα πολλά πρόσωπα που βρισκόταν στη σκια συγκλονιστικών γεγονότων της πολιτικής ζωής των πρώτων χρόνων της δεκαετίας του 1950; Μια προσωπικότητα της εποχής με περίεργο παρελθόν και χωρίς μέλλον. Πράκτορας ξένων μυστικών υπηρεσιών, της Ιντέλλιτζενς Σέρβις, ή «διπλός κατάσκοπος» κομμουνιστικών κρατών; Φίλος καταδιωγμένων Εβραίων στην Κατοχή ή διπλωμάτης στο Βερολίνο από τους έμπιστους του Γ‘ Ράιχ; Γιατί η Ασφάλεια δεν θέλει να ψάχνουν για αυτόν, σε μια εποχή που η περίφημη «υπόθεση Μπελογιάννη» είχε αναστατώσει την Ελλάδα αλλά και τις ξένες χώρες ; Ο «Ροδόλφος που ήλθε από την ομίχλη» αναστάτωσε τη ζωή ενός νεαρού δημοσιογράφου, που ήταν αδύνατον να φανταστεί ότι εξαιτίας του θα έμπλεκε στον ιστό της αράχνης του θολού κόσμου των κατασκόπων. Μια γοητευτική γυναίκα, νεανικός έρωτας του δημοσιογράφου, εμφανίζεται ξαφνικά, μετά από χρόνια στη ζωή του, για να τον εμπλέξει σ’ αυτή την ιστορία. Άλλοτε μαχητική κομμουνίστρια, που η ζωή τη μεταμόρφωσε σε μεγάλη «κυρία της αριστοκρατίας», ζητά από τον παλιό της φίλο να τη βοηθήσει να βρει τον σύζυγό της, που εξαφανίστηκε απροσδόκητα, χωρίς να αφήσει πίσω του κανένα ίχνος. Τού ζητά να μάθει τί απέγινε ο Ροδόλφος Μπάτης. Ζει ή τον δολοφόνησαν, και γιατί;

 

Στο σκηνικό μιας Αθήνας που δεν υπάρχει πια, της Αθήνας της δεκαετίας του 1950, με τα κοσμικά κέντρα, τα πολιτικά παρασκήνια και τον κόσμο μιας άλλης δημοσιογραφίας, εκτυλίσσεται η περίεργη αυτή ιστορία, για να φτάσει σε ένα τέλος που κανείς δεν το περιμένει. Και σε όλο αυτό το σκηνικό του μυθιστορήματος σημαντική παρουσία αποτελεί ο συγγραφέας Γιάννης Μαρής…

[…] —Κύριε Μαρή, έχετε ακούσει για εκείνον τον επιχειρηματία, τον Ροδόλφο Μπάτη ;

— Έχω ακούσει πολλά, όπως τόσοι και τόσοι. Είναι αυτό που λέμε «οικονομική δύναμις». Σκοτεινή όμως φυσιογνωμία. Πιστεύω ότι ήταν άνθρωπος που παίζει σε πολλά ταμπλώ, με ύποπτες διασυνδέσεις. Προπολεμικά είχα δει φωτογραφίες του δίπλα στον Μεταξά. Συνάδελφοι παλιοί δημοσιογράφοι τον συναντούσαν μετά τα μεσάνυχτα στο σαλόνι του «Κινγκ Τζωρτζ», όπου ο πανίσχυρος υπουργός Ασφαλείας, ο Μανιαδάκης, συνήθιζε να περνά με τη στενή του συντροφιά τις νυχτερινές ώρες. Είχε φιλικές σχέσεις με τον Ντέηβιντ Μπάλφουρ, τον Άγγλο κατάσκοπο της Ιντέλλιτζενς Σέρβις, που εμφανιζόταν ως καλόγερος με το όνομα «πατήρ Δημήτριος». Ως αντιπρόσωπος μιας μεγάλης γερμανικής εταιρείας, είχε τη δυνατότητα να ταξιδεύει στο Βερολίνο και διατηρούσε στενή συνεργασία με τον ίδιο τον Γκαίμπελς.

[…] Μετά την Κατοχή δικάστηκε ως δωσίλογος, αλλά αθωώθηκε διότι ο βρετανικός παράγων τον εστήριξε. Το περίεργο είναι ότι το τελευταίο σχετικά διάστημα έκανε «επιχειρηματικά ταξίδια» σε Ανατολικές χώρες, με την έγκριση των Αρχών Ασφαλείας. Γι’ αυτό σου λέω ότι είναι σκοτεινό πρόσωπο.

[…] Η Μπιάνκα Κολοζώφ συνέχισε : —Πάνε πολλά χρόνια από τότε. Σας μιλάω για πριν από τον πόλεμο. Ο Ροδόλφος ήταν νέος και απίστευτα γοητευτικός, με κατακτήσεις στον γυναικόκοσμο. Αρκετές κυρίες του «καλού κόσμου» δεν δίστασαν να μπλέξουν μαζί του, και υπήρξαν πολλά ερωτικά σκάνδαλα.

[…] —Κύριε Μπεναρόγια, τον γνωρίζετε τον Μπάτη ;

—Ελάχιστα. Μου είχε δώσει την εντύπωση ενός γοητευτικού παλιάνθρωπου.

Όμως οφείλω να πω κάτι. Αυτός ο τύπος, που από τα προπολεμικά χρόνια είχε στενές επαφές με υψηλόβαθμους του ναζισμού στο Βερολίνο, έσωσε τη ζωή περίπου δέκα συμπατριωτών μου Εβραίων στη Θεσσαλονίκη.

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ

Ο Γιώργος Α. Λεονταρίτης, δημοσιογράφος και συγγραφέας, γεννήθηκε στην Αθήνα (μικρασιατικής καταγωγής) και από πολύ νέος ασχολήθηκε με όλα τα είδη της δημοσιογραφίας σε διάφορες εφημερίδες. Από το 1956 ρεπόρτερ, πολιτικός συντάκτης, αρθρογράφος και αρχισυντάκτης, παράλληλα έγραψε ιστορικά αναγνώσματα, πολλά από τα οποία δημοσιεύτηκαν σε συνέχειες σε εφημερίδες, και άλλα κυκλοφόρησαν σε βιβλία.
Έζησε πολύ κοντά σε πολιτικές προσωπικότητες που κυριάρχησαν τις δεκαετίες του 1950 και 1960, ερεύνησε, μελέτησε και συγκέντρωσε στοιχεία για ιστορικά γεγονότα που συγκλόνισαν την πορεία αυτού του τόπου και έφερε στο φως της δημοσιότητας πολλά άγνωστα γεγονότα από τα παρασκήνια της δημόσιας ζωής, που δίνουν νέα διάσταση σε κρίσιμα κεφάλαια της ιστορίας μας.
Ο Γιώργος Λεονταρίτης δούλεψε κοντά στον Γιάννη Μαρή και συνδέθηκε στενά μαζί του, από τα μέσα της δεκαετίας του 1960 μέχρι το θάνατο του δημοφιλούς συγγραφέα.
 
Στις Εκδόσεις Άγρα κυκλοφορούν τα βιβλία του Ο Γιάννης Μαρής και η εποχή του, Η δημοσιογραφία και η λογοτεχνία της Αριστεράς · Γ. Λεονταρίτης, Ο Γιάννης Μαρής για την υπόθεση Πολκ – Γ. Μαρής, Ποιός σκότωσε τον Πολκ ; · Γ. Λεονταρίτης – Γ. Μαρής, Σφαίρες για τον Αρχιεπίσκοπο · και Ο Ηλίας Τσιριμώκος για τον Σοσιαλισμό, την Αριστερά και το Κέντρον.