Κυκλοφορεί στις 20 Σεπτεμβρίου | ΑΙΜΟΣ - ΔΙΑΔΡΟΜΕΣ ΣΤΑ ΒΑΛΚΑΝΙΑ του Θοδωρή Νικολάου

Δελτίο τύπου | ΚΙΜ του Rudyard Kipling

RUDYARD KIPLING

ΚΙΜ

Μετάφραση: ΜΑΡΓΑΡΙΤΑ ΖΑΧΑΡΙΑΔΟΥ

Εκδόσεις ΑΓΡΑ, Ιούλιος 2019

Αριθμός σελίδων : 456,  Τιμή : 19,90 Ευρώ

ISBN: 978-960-505-400-7

«Είμαι ο Κιμ. Ο κόσμος είναι μεγάλος κι εγώ είμαι απλώς και μόνο ο Κίμ. Ποιός είναι ο Κιμ ;» Βάλθηκε να αναλογίζεται την ίδια του την ταυτότητα, κάτι που δεν είχε ξανακάνει ποτέ του, ώσπου το μυαλό του άρχισε να γυρίζει. Ήταν ένα ασήμαντο άτομο μέσα στο εκκωφαντικό χάος της Ινδίας, και πήγαινε νότια, σε μια μοίρα που ούτε την ήξερε καν.

Ο Κιμ έλεγε στα μεγαλύτερα παιδιά ιστορίες για το μέγεθος και την ομορφιά της Λαχόρης, για το ταξίδι με το τρένο και άλλα παρόμοια πράγματα της πόλης, ενώ οι άντρες μιλούσαν νωχελικά καθώς τα ζώα αναμασούσαν το χορτάρι τους.

ΔΗΜΟΣΙΕΥΜΕΝΟ ΤΟ 1901, το αριστούργημα του Κίπλινγκ αφηγείται την ενηλι­κίωση του μικρού και πανέξυπνου Κιμ, του «Μικρού Φίλου του Κόσμου Όλου», και τη διαχρονική ιστορία της σχέσης δασκάλου και μαθητή, σοφίας και αφοσί­ωσης. Το βασικό μοτίβο του μυθιστορήματος είναι η ζωή στους δρόμους της Ινδίας με τα καραβάνια, τις κοινωνικές ανισότητες και τα ανατολίτικα παραμύθια που απεικονίζουν την ποικιλία της ζωής σ' ένα όμορφο αλλά εχθρικό περιβάλλον, κάτω από την ταραχώδη εξουσία του Βρετανού Ράτζα. Χαμένος σε αυτόν τον αφανή κόσμο, ανάμεσα στον Γάγγη και στα Ιμαλάια, ο μικρός περιπλανώμενος των δρόμων, ο Κιμ, ξύπνιο, μαυρισμένο δια­βολάκι, χαριτωμένος αλητάκος, αν και έχει ιρλανδική καταγωγή, δεν διαφέρει σε τίποτα από τους μικρούς Ινδούς. Δίπλα του, στον δεύτερο κεντρικό ρόλο, βρίσκουμε τον Θιβετιανό του δάσκαλο, τον Λάμα, που θεωρεί τον Κιμ τον αγαπημένο μαθητή του, τον τσέλα του, που βρίσκει για εκείνον φαγητό, που του τρίβει τα πόδια, που τον λατρεύει. Ο Κιμ πηγαίνει σχολείο και εκπαιδεύεται από τον αγγλικό στρατό για να γίνει κατάσκοπος λόγω της ιρλανδικής καταγωγής του, ταυτόχρονα όμως διατηρεί τους δεσμούς ευγνωμοσύνης προς τον δάσκαλό του.

Ο Κίπλινγκ δεν έκρυβε τη συμπάθειά του για τα παιδιά και τους παράνομους. Επίσης εκφράζει μια εντυπωσιακή ανεξιθρησκεία στο μεγάλο φάσμα θρησκειών που συναντά στην Ινδία. Οι χαρακτήρες περιγράφονται ολοζώντανοι στον καθρέφτη της εποχής της αποικιοκρατίας: Αγγλικανοί και Καθολικοί ιερείς σε αντιπαράθεση, ένας αργυραμοιβός και πωλητής αλόγων, μια πλούσια χήρα, Βρετανοί πράκτορες του Μεγάλου Παιχνιδιού, η αγγλορωσική αντιπαλότητα για την κυριαρχία στην Ινδία και στο Αφγανιστάν, που συνεχίστηκε αδιάλειπτη τον 20^ο και τον 21^ο αιώνα. Άλλα το μεγαλείο του βιβλίου δεν βρίσκεται τόσο στις απολαυστικές πικαρέσκες περιπέτειες του Κιμ, όσο στο πανόραμα του αγγλοϊνδικού τρόπου ζωής στα τέλη του 19^ου αιώνα.

Ο Κίπλινγκ υπήρξε ο πλέον δημοφιλής Βρετανός συγγραφέας μετά την εποχή του Ντίκενς και θαυμάστηκε από συγγραφείς όπως ο Τ.Σ. Έλιοτ, ο Μπέρτολτ Μπρεχτ, ο Ω.Χ. Ώντεν και ο Αντρέ Ζιντ.

Ο Κιμ Φίλμπυ, ένας από τους μεγαλύτερους κατασκόπους του 20^ου αιώνα, δανείστηκε το ψευδώνυμό του από τον ήρωα του βιβλίου.

_*

«Ο Κίπλινγκ είναι για εμένα προσωπικά η πιο ολοκληρωμένη μεγαλοφυΐα που έχω γνωρίσει ποτέ».  – HENRY JAMES 

«Το ταξίδι μου στην Ινδία άξιζε μόνο και μόνο για το ότι κατάλαβα πόσο σπουδαίο βιβλίο είναι ο Κιμ. Κάθε χρόνο τον ξαναδιαβάζω ολόκληρο».  – MARK TWAIN 

«Κανείς άλλος δυτικός συγγραφέας δεν κατανόησε την Ινδία σε τέτοιο βάθος όσο ο Κίπλινγκ».   – SALMAN RUSHDIE

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ

Ο ΡΑΝΤΥΑΡΝΤ ΚΙΠΛΙΝΓΚ γεννήθηκε στη Βομβάη της Ινδίας το 1865 και πέ­θανε στο Λονδίνο το 1936. Σχολείο πήγε στην Αγγλία, όπου έζησε μαζί με την αδελφή του σε μια πολύ σκληρή θετή οικογένεια. Σε ηλικία δεκαεπτά ετών επέστρεψε στην Ινδία και ανέλαβε χρέη αρχισυντάκτη στην εφημερίδα Civil and Military Gazette της Λαχόρης.

Το 1886 δημοσίευσε τα πρώτα του ποιήματα και το 1887 τα πρώτα του δι­ηγήματα. Το Plain Tales from the Hills του χάρισε άμεση αναγνώριση και τον έκανε παγκόσμια γνωστό. Το ταλέντο του ανα­γνωρίστηκε αρχικά στην Ινδία, αλλά η πραγματική του αξία αναδείχθηκε όταν τα βιβλία του έγιναν γνωστά στην Αγγλία, όπου έφτασε το 1889, διάσημος πια, μετά από μια σειρά ταξίδια στην Ινδία, την Κίνα, την Ιαπωνία και την Αμερική. Η επι­τυχία του ενισχύθηκε χάρη στις δυνατές του ιστορίες, που συγκεντρώθηκαν στη συλλογή Life’s Handicap, και στην πρωτο­τυπία του Barrack-Room Ballads (1892): τα ποιήματα "Mandalay", "Tommy" και "Gunga Din" έγιναν δημοφιλείς παρα­στάσεις στα μιούζικ-χωλ, που, όπως οι ύμνοι και οι μπαλάντες, αποτέλεσαν σταθερή έμπνευση για τον στίχο του. Ακολούθησαν πολλές σειρές διηγημά­των, όπως τα Soldiers Three, Under the Deodars, Wee Willie Winkie κ.ά.

Το 1892 παντρεύτηκε την Αμερικανί­δα Caroline Balestier και έγραψε μερικά από τα καλύτερα βιβλία του, μεταξύ των οποίων το The Jungle Book (Ο Μόγλης, το βιβλίο της ζούγκλας, 1894) και τη συνέ­χεια του, The Second Jungle Book (1895), με τα όποια κατέκτησε το εφηβικό κοινό.

Το 1896 μετακόμισε στην Αγγλία, όπου γεννήθηκε ο γιός τους John, αλλά συνέχισε να ταξιδεύει σε όλο τον κόσμο μαζί με την οικογένειά του, παραμένον­τας για μεγάλα χρονικά διαστήματα στη Νότιο Αφρική.

Το 1901 εκδόθηκε ο Κιμ, το αρι­στούργημά του. Άλλα σπουδαία βιβλία του: The Seven Seas (ποίηση), Captains Courageous (1897, μυθιστόρημα), Stalky and Co (1899 διηγήματα), Just So Stories (1902, Ιστορίες για παιδιά) Traffics and Discoveries (1904, διηγήματα), Puck of Pook's Hill (1906, ιστορίες για παιδιά) κ.ά. Τιμήθηκε με πολλά βραβεία, μεταξύ των οποίων το 1907, και με το Νόμπελ λογοτεχνίας.

Ο Ράντυαρντ Κίπλινγκ είναι ένας από τους πιο γνωστούς ύστερους βικτωριανούς ποιητές και μυθιστοριογράφους.

Από τις Εκδόσεις Άγρα κυκλοφορούν επίσης τα βιβλία του: Το ωραιότερο διήγημα του κόσμου και έξι ινδικές ιστορίες (μετάφραση Κοσμά Πολίτη, 1982), και Ο άνθρωπος που θα γινόταν βασιλιάς και άλλες πέντε ιστορίες (ανθολόγηση Jorge Luis Borges, μετάφραση Παλμύρας Ισμυρίδου, 1988).

ΑΛΛΑ ΒΙΒΛΙΑ ΤΟΥ ΡΑΝΤΥΑΡΝΤ ΚΙΠΛΙΝΓΚ ΣΤΙΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΑΓΡΑ

Δελτίο τύπου | ΧΟΡΕΥΟΝΤΑΣ ΠΑΝΩ ΣΤΙΣ ΣΤΑΧΤΕΣ του Michael March

MICHAEL MARCH

ΧΟΡΕΥΟΝΤΑΣ ΠΑΝΩ ΣΤΙΣ ΣΤΑΧΤΕΣ

----

DANCING ON ASHES

ΔΙΓΛΩΣΣΗ ΕΚΔΟΣΗ

ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ : ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΑΓΓΕΛΑΚΗ-ΡΟΥΚ

GREEK TRANSLATION BY KATERINA ANGHELAKI-ROOKE

Εκδόσεις ΑΓΡΑ, Ιούλιος 2019

Αριθμός σελίδων : 208 ,  Τιμή : 14,90 Ευρώ

ISBN: 978-960-505-403-8

Κυκλοφόρησε ποιητικός τόμος του Αμερικανού ποιητή Michael March, που διευθύνει επί 29 χρόνια το Διεθνές Φεστιβάλ Συγγραφέων της Πράγας. Ο τόμος περιέχει 4 συλλογές:  «Η μύγα που πέταξε» / “A fly that flew away”, «Εκείνο που δεν φεύγει ποτέ» / “What never goes away”, «Χορεύοντας πάνω στις στάχτες» / “Dancing on Ashes” & «Οι ελάχιστοι» / “The Few”.

«Της καρδιάς το μυστικό σε εκατό γλώσσες» «Τί νέα από τούτα τα ερείπια – ;» Φύγε Οι λέξεις τους δεν θα πουν την ιστορία μου	‛‛The heart's secret in a hundred tongues’’ ‛‛What news from these ruins—?’’ Go away Their words won't tell my story
«Η παράξενη υφή του ουρανού δεν έχει σχέση μ’ εσένα» στείλε μου νέα – είμαι τόσο μακριά «Η παράξενη υφή της γης δεν έχει σχέση μ’ εσένα» ο δρόμος της επιστροφής – το μόνο που ξέρω	“The strangeness of the sky is not yours” send me news – I’m so far away “The strangeness of the earth is not yours” the way back – all I know
Στην παρουσία της ζωής Στην παρουσία του θανάτου Η γλυκύτητα του αθέατου	In the presence of life In the presence of death The sweetness of the unseen
Απατημένος – λαχταρώντας – περικυκλωμένος από φόβο  Ο αρπιστής της Κέρου – «να κλαίει μες στη νύχτα» Τί μολύνει τούτο τον μολυσμένο αιώνα – ; Μια μύγα που πέταξε μακριά	Deluded—coveted—rimmed in fear The harpist of Keros—‛‛crying into the night’’ What infests this infested century— ? A fly that flew away

ΑΛΛΑ ΒΙΒΛΙΑ ΜΕ ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΤΟΥ MICHAEL MARCH ΣΤΙΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΑΓΡΑ

Δελτίο τύπου | Ο ΣΤΕΝΟΣ ΔΡΟΜΟΣ ΠΡΟΣ ΤΑ ΒΑΘΗ ΤΟΥ ΒΟΡΡΑ του Matsuo Bashō

MATSUO BASHŌ

Ο ΣΤΕΝΟΣ ΔΡΟΜΟΣ

ΠΡΟΣ ΤΑ ΒΑΘΗ ΤΟΥ ΒΟΡΡΑ

Εισαγωγή : ΜΑΡΙΑ ΑΡΩΝΗ

Μετάφραση - Σχόλια : ΜΑΡΙΑ ΑΡΩΝΗ — ΚΥΟΚΟ SHΙΒΑΥΑΜΑ

Εκδόσεις ΑΓΡΑ, Ιούλιος 2019

Αριθμός σελίδων : 200,  Τιμή : 14,00 Ευρώ

ISBN: 978-960-505-362-8

«Ζωή είναι το ταξίδι, το ταξίδι είναι σπίτι.» – ΜΑΤΣΟΥΟ ΜΠΑΣΟ

Το μικρό αυτό έργο είναι απλό και κομψό. Περιλαμβάνει πρόζα ρωμαλέα, στιβαρή, δύναμη και σφρίγος αρσενικό, και ύφος λεπταίσθητο, εκλεπτυσμένο, κομψότητα και χάρη θηλυκή. Καθώς διαβάζω το Όκου νο Χοσόμιτσι (Ο στενός δρόμος προς τα βάθη του Βορρά), μερικές φορές σηκώνομαι ξαφνικά όρθιος και χειροκροτώ, κι άλλες φορές σκύβω ταπεινά το κεφάλι βαθιά συγκινημένος. Άλλοτε ανυπομονώ να βάλω κι εγώ το ψάθινο αδιάβροχό μου και να ξεκινήσω ένα παρόμοιο ταξίδι, κι άλλοτε είμαι ευχαριστημένος να κάθομαι ακίνητος και να φαντάζομαι τα μαγευτικά τοπία της διαδρομής να περνούν μπρος απ’ τα μάτια μου. Τέτοιας ομορφιάς εντυπώσεις και συναισθήματα αποθησαύρισε το πινέλο του σ’ αυτό το βιβλίο, εφάμιλλα των πολύτιμων λίθων που λέγεται ότι γίνονται από τα δάκρυα που χύνουν οι γοργόνες (Κότζιν). Τί ταξίδι, και τί ταλέντο ο άνδρας που το έζησε ! Τί κρίμα μόνο που αυτός ο μεγάλος άνδρας γίνεται τώρα πολύ αδύναμος και λευκή πάχνη μαζεύεται πάνω στα φρύδια του.

– ΣΟΡΙΟΥ, Αρχές καλοκαιριού Γκένροκου 7 ( Απρίλιος 1694 )

O ΣΤΕΝOΣ ΔΡΟΜΟΣ ΠΡOΣ ΤA ΒΑΘΗ ΤΟY ΒΟΡΡA (Όκου νο Χοσόμιτσι), το τελευταίο και αριστοτεχνικότερο έργο του κορυφαίου Ιάπωνα ποιητή Ματσούο Μπασό (1644-1694), θεωρείται ένα από τα αριστουργήματα της κλασικής ιαπωνικής λογοτεχνίας. Πρόκειται για ταξιδιωτικό ημερολόγιο γραμμένο στο πνεύμα του χαϊκάι, στο οποίο πρόζα και ποίηση συνυφαίνονται αρμονικά σε ενιαίο ποιητικό σύνολο, ανανεώνοντας την παραδοσιακή ταξιδιωτική λογοτεχνία. Θέμα του είναι το μεγάλο, διάρκειας πέντε μηνών, ταξίδι που έκανε ο Μπασό, το τελευταίο από μια σειρά ταξίδια του στην ιαπωνική ενδοχώρα τα ύστερα δέκα χρόνια της ζωής του.

Ο Μπασό, καταξιωμένος δάσκαλος του χαϊκάι, ξεκίνησε, σε ώριμη ηλικία και με εξασθενημένη υγεία, την άνοιξη του 1689 από την πρωτεύουσα Εντό (Τόκυο) μαζί με τον μαθητή του Σόρα για το πιο μακρινό και επίπονο ταξίδι στις σχεδόν ανεξερεύνητες επαρχίες του ιαπωνικού Βορρά και στη δυτική ακτή της Ιαπωνικής Θάλασσας. Το ταξίδι αυτό, ποιητικό και με βαθύ πνευματικό περιεχόμενο, εμπεριέχει την αναζήτηση του παρελθόντος και τη σύνδεση μαζί του, μέσω της επίσκεψης σε μέρη που ύμνησαν παλιοί δάσκαλοι και ποιητές. Ωστόσο ο ταξιδευτής-ποιητής του Όκου νο Χοσόμιτσι δεν αναζητά απλώς τα ίχνη της τέχνης των παλιών・ αναζητά εκείνο που και οι παλιοί αναζητούσαν, την «αλήθεια της ποιητικής τέχνης», καθώς και τη διαμόρφωση μιας νέας ποιητικής του χαϊκάι, έτσι που να είναι ταυτόχρονα ποίηση ορθόδοξη και ανορθόδοξη, παλιά και νέα, σταθερή και συνεχώς μεταβαλλόμενη, να στηρίζεται στις κλασικές αξίες και να εμπλέκεται με το απλό και καθημερινό. Γι’ αυτό άλλωστε ταξιδεύοντας θα ανανεώσει τη λογοτεχνική μνήμη, θα επαναχαρτογραφήσει το τοπίο και θα επαναπροσδιορίσει την ίδια την έννοια του ταξιδιού και την ποιητική του ουσία. Το Όκου νο Χοσόμιτσι διαμορφώνει μια νέα αντίληψη για το ταξίδι ως πρωταρχικό στοιχείο της ανθρώπινης ύπαρξης, σύμφωνα με την οποία «ζωή είναι το ταξίδι, το ταξίδι είναι σπίτι».

Ο Μπασό ολοκλήρωσε το έργο λίγο πριν το θάνατό του, ύστερα από αλλεπάλληλες διορθώσεις και επιμέλεια τεσσάρων ετών. Στόχος του ήταν να εξασφαλίσει ενότητα, βάθος και ουσία μέσω της πυκνότητας και των πολλαπλών εναλλαγών στο ύφος, στη γλώσσα και στο περιεχόμενο, διαμορφώνοντας ένα συγκεκριμένο ποιητικό και ταξιδιωτικό πρότυπο για τους μαθητές του και τη μελλοντική προοπτική του χαϊκάι.

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ

Ο ΜΑΤΣΟΥΟ ΚΙΝΣΑΚΟΥ (ΜΠΑΣΟ) είναι από τους σημαντικότερους ανανεωτές της ιαπωνικής ποιητικής παράδοσης. Γεννήθηκε το 1644 στο Ουενό της επαρχίας Ίγα, γόνος φτωχής οικογένειας σαμουράι, και σε ηλικία εικοσιεννέα ετών μετακόμισε στο Εντό (σημερινό Τόκυο), όπου καθιερώθηκε ως δάσκαλος του χαϊκάι νο ρένγκα η χαϊκάι (συλλογικά, πνευματώδη, συνεχόμενα στιχουργήματα), δημιουργώντας κύκλο μαθητών και πατρόνων, που θα αποτελέσουν αργότερα τη Σχολή Μπασό. Παράλληλα, μελέτησε και ασκήθηκε στον βουδισμό Ζεν. Στο απόγειο της φήμης του, το 1680, αποτραβήχτηκε σε μια καλύβα στα περίχωρα του Εντό, διάγοντας ασκητικό βίο, και αφοσιώθηκε στο χαϊκάι, καθιερώνοντας σταδιακά το προσωπικό του ύφος. Εκδόθηκαν συνολικά Επτά Ανθολογίες της Σχολής Μπασό.

Ο ποιητής προσέδωσε στο χαϊκάι αισθητική λεπτότητα, κομψότητα, πνευματικό βάθος και ευαισθησία, διατηρώντας ταυτόχρονα το χιούμορ, την παιγνιώδη διάθεση και τη σχέση του με τον κόσμο της καθημερινότητας. Στο έργο του συνυφαίνονται η βαθιά γνώση και συνέχεια της κλασικής παράδοσης με την αντισυμβατική διάθεση και την αναζήτηση μιας συνεχώς νέας προοπτικής. Ανέδειξε την ποιητική αυτονομία του αρχικού δεκαεπτασύλλαβου στίχου των συνθέσεων ρένγκα (γνωστού σήμερα ως χάικου) και υπήρξε ο πρώτος μεγάλος συγγραφέας σύντομων κειμένων που συνδυάζουν ποίηση και πρόζα (χάιμπουν). Χωρίς σπίτι και υλικές εξαρτήσεις, περιηγήθηκε τα τελευταία δέκα χρόνια της ζωής του στις πιο απόμακρες επαρχίες της Ιαπωνίας σε μια πνευματική και ποιητική αναζήτηση, διαδίδοντας παράλληλα τις αισθητικές αρχές της Σχολής Μπασό. Καρπός των πολύχρονων περιπλανήσεών του είναι πέντε ταξιδιωτικά ημερολόγια ποιητικής πρόζας, με αριστοτεχνικότερο όλων το Όκου νο Χοσόμιτσι. Ο Μπασό πέθανε στην Όσακα το 1694, ενώ ταξίδευε, με εξασθενημένη υγεία, για να διαδώσει στους μαθητές του το νέο ποιητικό ιδεώδες του για το χαϊκάι.

Δελτίο τύπου | ΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΤΩΝ ΞΕΝΟΔΟΧΕΙΩΝ του Joseph Roth

JOSEPH ROTH

ΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΤΩΝ ΞΕΝΟΔΟΧΕΙΩΝ

ΠΕΡΙΠΛΑΝΩΜΕΝΟΣ ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ

ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΤΟΥΣ ΠΟΛΕΜΟΥΣ

Εισαγωγή — Ανθολόγηση κειμένων:

MICHAEL HOFMANN

Μετάφραση: ΜΑΡΙΑ ΑΓΓΕΛΙΔΟΥ

Εκδόσεις ΑΓΡΑ, Ιούλιος 2019

Αριθμός σελίδων : 376,  Τιμή : 17,90 Ευρώ

ISBN: 978-960-505-395-6

«Είμαι ένας πολίτης των ξενοδοχείων. Ένας πατριώτης των ξενοδοχείων».

«Το ξενοδοχείο, που αγαπώ σαν πατρίδα μου, βρίσκεται σε ένα από τα μεγάλα ευρωπαϊκά λιμάνια, και τα βαριά χρυσά γράμματα-αντίκες, με τα οποία είναι γραμμένο το μπανάλ όνομά του (λάμποντας πάνω από τις στέγες των σπιτιών, που ανηφορίζουν μαλακά) είναι στα μάτια μου μεταλλικές σημαίες, υψωμένα μικρά λάβαρα που χαιρετούν αστράφτοντας αντί ν’ ανεμίζουν».

ΤIΣ ΔΕΚΑΕΤΙΕΣ 1920 ΚΑI 1930 O ΓΙΟΖΕΦ ΡOΤ ταξίδεψε πολύ σε μια Ευρώπη σε κρίση, στην Ευρώπη, περιπλανώμενος από ξενοδοχείο σε ξενοδοχείο και γράφοντας για τα μέρη από τα οποία περνούσε. Οξυδερκή, νοσταλγικά, γεμάτα περιέργεια και βαθιά παρατηρητικά –συγκεντρωμένα εδώ για πρώτη φορά από τον Άγγλο μεταφραστή του έργου του Ροτ Michael Hofmann– τα άρθρα του ζωγραφίζουν την εικόνα μιας ηπείρου που σπαράζεται από την αδήριτη βία της αλλαγής, γαντζωμένης ταυτόχρονα στην παράδοση.

Από τη Βαλτική. το Αμβούργο, τη Βιέννη, τη Μασσαλία, την Πολωνία, τον Βόλγα, τα τυραννικά γυμνάσια του αλβανικού στρατού, τα ετοιμόρροπα «πηγάδια» της νέας πρωτεύουσας του πετρελαίου στη Γαλικία και τα διαλυμένα παζάρια, τα σπίτια τα κομμένα στα δυό για να γίνουν τα Τίρανα μια μοντέρνα πρωτεύουσα, μέχρι τους ξεχωριστούς, ιδιόμορφους ανθρώπους που συναντά ο Ροτ στα ξενοδοχεία όπου μένει, αυτά τα κείμενα-βινιέτες είναι τρυφερά και μεθυστικά μαζί. Με τη θαυμάσια επιλογή και εισαγωγή του Μάικλ Χόφμαν, αποτελούν λογοτεχνικές καρτ ποστάλ από έναν κόσμο χαμένο, που κατευθυνόταν αμετάκλητα προς έναν παγκόσμιο πόλεμο.

«Απερίγραπτης αξίας, αυτές οι ιστορίες ζωγραφίζουν όμορφα πορτραίτα και σκηνές από τον χαμένο κόσμο της μεσοπολεμικής Ευρώπης, συνδυάζοντας ταξίδια με το τρένο, πολυσύχναστα καφέ σε μεγάλα ξενοδοχεία και πάρκα και στιγμιότυπα από τη ζωή που ο συγγραφέας έζησε γυρίζοντας με δυό βαλίτσες από μέρος σε μέρος τις δεκαετίες του 1920 και του 1930. […] Οι ιστορίες του Ροτ ξεχειλίζουν από την ανησυχητική προαίσθηση των νέων μορφών εξουσίας, που έχουν αρχίσει να εμφανίζονται, χωρίς να σηκώνουν σημαίες πολιτικές. Είναι ελεγείες, ιλιγγιώδεις και προφητικές».

–BARNABY ROGERSON

«Αυτή η θαυμάσια επιλογή άρθρων από τα χρόνια της Βαϊμάρης, περίοδο κατά την οποία ο Ροτ πέρασε στο Παρίσι, στη Γερμανία και ταξιδεύοντας, φωτίζει την ιδιοφυΐα του από κάθε δυνατή γωνία: ως επαναστάτη, ως πιστού υπηκόου της χαμένης αυτοκρατορίας, ως ανθρώπου που συμπάσχει».  – JAN MORRIS

«Μια ιδιαίτερα σημαντική και υπέροχα συναρπαστική συλλογή άρθρων του Γιόζεφ Ροτ από το διάστημα του Μεσοπολέμου». 

– WILLIAM BOYD

«Είναι ίσως χιλιοειπωμένο (όπως είχε πει και ο ίδιος ο Ροτ για τα άρθρα του σε εφημερίδες και περιοδικά): ότι, δηλαδή, τα κείμενά του αποτυπώνουν το πορτραίτο μιας εποχής. Αλλά είναι χιλιοειπωμένο επειδή είναι αλήθεια. Με τα Χρόνια των ξενοδοχείων ο Ροτ δεν μας δίνει το  πορτραίτο μόνο της δικής του εποχής· μας δίνει και το πορτραίτο της δικής μας.

Διαβάζοντας τα Χρόνια των ξενοδοχείων είναι σαν να κοιτάζει κανείς σε καθρέφτη – οι ίδιες αγωνίες, τα ίδια μίση, οι ίδιοι πόθοι, οι ίδιες δυνάμεις. […] Τα άρθρα του Ροτ συχνά σκιαγραφούν την κατάλυση των νόμων του κόσμου μας, θυμίζοντας Κάφκα». 

– JOSH ROMM

«Η γραφή του είναι τόσο άψογα δομημένη που κυριολεκτικά καταβροχθίζουμε το βιβλίο, μην μπορώντας να σταματήσουμε. Το φιλοσοφικό βλέμμα του Ροτ δίνει παγκόσμιο χαρακτήρα σε μικρά κι ασήμαντα γεγονότα με αφορισμούς εφάμιλλους του Μάρκου Αυρήλιου».

– AMANDA HOPKINSON

«Είναι τόσο πολλές οι φανταστικές σκηνές, οι αξέχαστοι χαρακτήρες, οι εξαιρετικές, αξιοθαύμαστες φράσεις. […] Λόγος ωραιότατος, ελεγειακός, καυστικός και προφητικός μαζί». – GEORGE PROCHNIK

«Αυτή η ανθολογία δημοσιογραφικών κειμένων του Ροτ μας δίνει την ολοζώντανη αίσθηση μιας ηπείρου στο χείλος της αλλαγής». 

– LUCY POPESCU

«Αδιάλειπτη λαμπρότητα, ακαταμάχητη γοητεία και διαρκής συνοχή».

–JEFFREY EUGENIDES

The New York Times Book Review

«Ο Ροτ συλλαμβάνει και συμπυκνώνει την Ευρώπη σε εκείνες τις αβέβαιες ώρες πριν από τη μεγάλη αναταραχή και τον αφανισμό ενός πολιτισμού».

–CYNTHIA OZICK

ΑΛΛΑ ΒΙΒΛΙΑ ΤΟΥ JOSEPH ROTH ΣΤΙΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΑΓΡΑ

Δελτίο τύπου | ΤΟ ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΤΟΥ ΘΑΝΑΤΟΥ του Γιάννη Μαρή

ΓΙΑΝΝΗΣ ΜΑΡΗΣ

ΤΟ ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΤΟΥ ΘΑΝΑΤΟΥ

ΤΡΕΙΣ ΝΟΥΒΕΛΕΣ

ΚΑΙ ΕΝΑ ΔΙΗΓΗΜΑ

ΕΙΣΑΓΩΓΗ: ΑΝΔΡΕΑΣ ΑΠΟΣΤΟΛΙΔΗΣ

Εκδόσεις ΑΓΡΑ, Ιούλιος 2019

Αριθμός σελίδων : 384 ,  Τιμή : 13,90 Ευρώ

ISBN: 978-960-505-389-5

Μέσα σε ένα εικοσιτετράωρο είχαν γίνει πράγματα που επιφανειακώς φαινόντουσαν άσχετα και που είχαν έναν κοινό σύνδεσμο. Ένας θάνατος. Ο Ελβετός είχε σκοτωθεί από το αυτοκίνητο και τον σωφέρ του Ράινερ. Μια κλοπή. Χωρίς να κλαπεί τίποτε. Μια γυναίκα που φοβόταν. Και η γυναίκα είχε ραντεβού με τον φίλο του Ράινερ. Πίσω από όλα αυτά τα επιφανειακώς άσχετα γεγονότα υπήρχε πάντοτε η σκιά του Γερμανού. Το τρίγωνο αποκτούσε την τρίτη του πλευρά.

Για πρώτη φορά άρχισα να σκέπτομαι στα σοβαρά πως το δυστύχημα μπορούσε να είναι μια δολοφονία. Αλλά γιατί; Τι ζητούσαν αυτοί οι τέσσερις τόσο διαφορετικοί άνθρωποι – ο Ράινερ, η χήρα, ο Μοντάν κι ο Μεξικανός– στο Ναύπλιο ; Τί τους ένωνε και τι τους χώριζε ; Έπρεπε να ’ναι κάτι πολύ σοβαρό ώστε να φτάσει ώς το θάνατο.

TΡΕΙΣ ΝΟΥΒΕΛΕΣ ΚAI EΝΑ ΔΙΗΓΗΜΑ του Γιάννη Μαρή, όλα ανέκδοτα έως σήμερα σε βιβλίο, προσφέρουν στον αναγνώστη ένα ΜΙΚΡΟ ΠΑΝΟΡΑΜΑ ΜΑΡΗ, με τα θέματα, τους χαρακτήρες και την πλοκή των λαϊκών ιστοριών του.

Είναι όλα δημοσιευμένα για πρώτη φορά σε εφημερίδες και περιοδικά μεταξύ του 1960 και του 1962, μιας πολύ παραγωγικής τριετίας του συγγραφέα.

Το Φεστιβάλ του θανάτου διαδραματίζεται με φόντο το Αρχαίο Θέατρο της Επιδαύρου, το Ναύπλιο και το Μπούρτζι. Ο πρωταγωνιστής, alter ego του Μαρή, που έχει « γράψει κάμποσα σενάρια με αξιοθαύμαστη εμπορική επιτυχία » και παρακολουθεί τα γυρίσματα μιας ταινίας για την οποία έχει γράψει το σενάριο, κάνοντας διάλειμμα από τη δημοσιογραφική δουλειά του, εμπλέκεται σε μια ιστορία φόνου, απαγωγών και αναζήτησης κρυμμένου θησαυρού των Εβραίων της Κατοχής στην Ελλάδα, θέμα που συχνά έχει απασχολήσει τον συγγραφέα.

Ο Μαρής είναι ίσως ο πρώτος συγγραφέας που πρώιμα ασχολείται με αυτά τα ζητήματα στην Ελλάδα.

Το διήγημα Δωμάτιο Νο 11 παρουσιάζει έναν δημοσιογράφο, μια καυτή μέρα του Αυγούστου στον Θεσσαλικό κάμπο, που διανυκτερεύει στο « στοιχειωμένο» δωμάτιο ενός ξενοδοχείου. Είναι γραμμένο στο ύφος των διηγημάτων τρόμου και υπερφυσικού του 19ου αιώνα – αποτελώντας κάπως εξαίρεση στη θεματική του Μαρή.

Το Τελευταίο καλοκαίρι είναι μια εκτενής νουβέλα στο μέγεθος μικρού μυθιστορήματος. Εδώ παρουσιάζεται ο παθιασμένος έρωτας ενός γοητευτικού, ώριμου, πετυχημένου γιατρού με μια κατά πολύ νεότερή του ακροβάτισσα και η αναμενόμενη δραματική εξέλιξή του. « Σύγχρονο κοινωνικό αθηναϊκό μυθιστόρημα » αναγράφεται στη δημοσίευσή του.

Ο Τρίτος δρόμος κλείνει τον τόμο με μια ιστορία πλαστοπροσωπίας –συχνό μοτίβο στον Μαρή–, σκηνοθετημένου φόνου και εκβιασμού.

Η έκδοση συνοδεύεται από εικονογραφήσεις της εποχής των πρώτων δημοσιεύσεων στις εφημερίδες και τα περιοδικά από τον Φ. Δελλή και τον Μ. Γάλλια, καθώς και από εισαγωγή του Ανδρέα Αποστολίδη.

*

Ο κόσμος του Γιάννη Μαρή, όπως τον αποδελτίωσε ο Α. Αποστολίδης στο ομότιτλο βιβλίο του και τον περιέγραψε εύστοχα ο Βασίλης Βασιλικός στις « Δέκα συνιστώσες στο έργο του Γιάννη Μαρή », είναι πλήρης κοινωνικών αντιθέσεων και εσωτερικών συγκρούσεων, με ίντριγκες και πάθη, πλαστοπροσωπίες και ένοχα μυστικά, αλλά και με κλισέ, εξιδανικεύσεις και στερεότυπα : μικροαστισμός κατά κοσμοπολιτισμού, εντιμότητα –κυρίως στο πρόσωπο του αστυνόμου Μπέκα– κατά δολιότητας, ταπεινά ελατήρια εναντίον αξιοπρέπειας, σκαμπρόζικα κορίτσια και λουσάτες (« πολυτελείς ») γυναίκες στη νεοελληνική εκδοχή της femme fatale, ζιγκολό και αρριβίστες κατά νοικοκυραίων η νόμιμων κληρονόμων, νεανικοί έρωτες, αλλά και έντονα ερωτικά πάθη σε ξένες κρεβατοκάμαρες η σε θερινές διαμονές (συχνά με « σκοποφιλική », ηδονοβλεπτική ματιά), καθημερινοί άνθρωποι καθώς εμπλέκονται από σύμπτωση η από πρόσκαιρη « αδιαθεσία » σε σκοτεινές υποθέσεις που εξελίσσονται σε κοσμοπολίτικα μέρη, ενίοτε με φόντο την Κατοχή η την τύχη των Εβραίων, λαϊκοί τύποι και φιλήδονες στάρλετ που διαταράσσουν τη συχνά ανιαρή καθημερινότητα κάποιων ανυποψίαστων, « μάτσο » άντρες, ομοφυλόφιλοι και «πεταλούδες της νύχτας », αλλά και χίππυς αργότερα, πρόσωπα και χαρακτήρες που συνθέτουν τη μεταπολεμική, πρωτίστως αθηναϊκή, « καλή κοινωνία » και τον « υπόκοσμό » της.

– ΚΩΣΤΑΣ ΚΑΛΦΟΠΟΥΛΟΣ

ΣΧΕΔΙO ΕΞΩΦΥΛΛΟΥ

Φ. ΔΕΛΛΗΣ

Από τη δημοσίευση του Φεστιβάλ του θανάτου σε συνέχειες στην εφημερίδα Απογευματινή το 1960.

Δελτίο τύπου | ΜΕ ΤΟΝ ΑΝΕΜΟΝ ΠΕΡΑΝ του Συμεών

ΜΕ ΤΟΝ ΑΝΕΜΟΝ ΠΕΡΑΝ

ΤΟΥ

ΣΥΜΕΩΝ

 Εκδόσεις ΑΓΡΑ, Ιούνιος 2019

Αριθμός σελίδων : 528 ,  Τιμή : 16,00 Ευρώ

ISBN: 978-960-505-392-5

Πεταλούδα πώς Πέρασες και άφησες Άπειρη χαρά ; 11.3.01 Ανόι	Λευκή μαγνόλια απαλά χαμογελά Και χαμογελώ 25.5.01	Πάλιν και πάλιν κύμα θαλάσσιο κύμα τί απαγγέλεις ; 17.4.01 Νύχτα στη Ραγιόνγκ Ταϋλάνδη
Σιγά νυχτώνει σε αναπολώ και κυματίζουν ήσυχα νερά 5.9.18 Κελλί Τιμίου Σταυρού	Άβυθα μάτια αδιείσδυτη λύπη άλαλα χείλη 29.11.18 Πρωί στην Αθήνα	Εύμορφο κήπο τώρα απολαμβάνω έξω άφησα βιοτικές μέριμνες και πίκρες μοναχικές 25.4.02 Κυότο
Τρυφερή πέτρα όπως εσύ και αυτή διαφυλάσσει πολλά 23.9.13 Εσπέρα στην Καππαδοκία	Ουρανός σώφρων τζίτζικα όμως σκορπάς τρελό τραγούδι 17.7.14 Πρωί στα Κύθηρα	Ερυθρό μέσα μέλι ώριμο στάζει ανοιχτό σύκο 13.8.16 Πρωί στην Αθήνα
Μοναξιά στην κουζίνα παραμένουν ανοιχτά πόρτα και παράθυρο αίφνης αύρα φιλική 21.6.16 Εσπέρα στην Αθήνα	Τζιτζίκι κρυφό ώρες θερινές κεντά άλλος ποιητής 23.7.15 Μεσημέρι στην Αθήνα	Πάλι τζιτζίκι Ένθερμο απαγγέλλεις Ποιός ακούει ; 18.8.13 Απόγευμα στην Αθήνα
Ζητώ περισσότερο τσάι ενδεδυμένη μετάξι φεύγει σιγά έρχεται και τσάι και χαμόγελο 14.3.18 Απόγευμα στο ‘Author’s Lounge’ στο ξενοδοχείο ‘Mandarin Oriental’ Μπανγκόκ	Χωρίς φόρεμα χωρίς περιδέραιο ήρθε προς άγραν 26.5.99 Αττική	ΜΟΝΑΧΌΣ ΣΤΟ ΟΡΟΣ Γύρισε παντού επέστρεψε πάλιν άνθρωπος ξένος ζει ελεύθερος ; 2.9.04

«Σύντομα και πυκνά είναι λοιπόν αυτά τα ποιήματα, κατά εικόνα των γιαπωνέζικων χαϊκάι. Αλλά δεν είναι εντελώς χαϊκάι διότι αυτά υπακούουν σε πολύ αυστηρούς κανόνες σύνθεσης. Θα τους ονόμαζα μάλλον δευτερόλεπτα, λεπτά ή στιγμές αιωνιότητας διότι αυτό που καταγράφουν είναι εσωτερικές αστραπές, ξαφνικές εκλάμψεις, αυθόρμητα θαύματα, τυχαίες συναντήσεις του πραγματικού και του μη πραγματικού, τον ψαλμό του τραγουδιού ενός πουλιού, το τροπάριο μιας πηγής, το κύριε ελέησον του ανέμου, όλους αυτούς τους θορύβους, αυτούς τους ψιθυρισμούς, αυτές τις πνοές και αυτές τις σιγαλές σαν αύρες φωνές που ο μοναχός αισθάνεται μέσα του, αλλά και επίσης έξω από τον εαυτό του, και περιγράφει με τρόπο βραχύ, όπως οι πινελιές ενός ιμπρεσιονιστή ζωγράφου».

– JACQUES LACARRIÈRE

Σχόλια για την ποιητική ενότητα Συμεών Μνήμα του Ιερομόναχου Συμεών (Εκδόσεις Άγρα, 1994 και 2019).

Le Mont Athos

Éd. de l’Imprimerie Nationale, 2002

« Ο Πατήρ Συμεών μας εξηγεί ότι γι’ αυτόν η συγγραφή είναι ένας τρόπος να βιώνει πιο βαθιά τη φύση που τον περιβάλλει στο Όρος, ένας άλλος τρόπος να προσεύχεται και να βρίσκει άμεση λύτρωση και παρηγοριά... Μοιάζει με εκείνες τις σπάνιες εξαιρέσεις του ανθρώπινου είδους που μπορούν να αλλάζουν τη ζωή κάθε φορά που υπάρχει ανάγκη, ακόμη και τώρα. Γιατί να το κάνει; Μα για να μη σκοροφαγωθεί από τη ρουτίνα, να μην πετρώσει σαν άγαλμα. Για να συνεχίσει να εξερευνά τις ατελείωτες πιθανότητες του κόσμου και της ζωής μέχρι την τελευταία αναπνοή, με την ίδια πρόσχαρη περιέργεια με την οποία με ρωτάει για όσα ξέρω και δεν ξέρω. Γιατί τόσο πολύ συγκλονίστηκα που τον γνώρισα ώστε, όταν αποχαιρετιστήκαμε, αισθάνθηκα ότι αποχωρίστηκα έναν παλιό και αγαπημένο φίλο... Ήταν, χωρίς αμφιβολία, η γενναιόδωρη ανθρώπινη ζεστασιά του... »

– MARIO VARGAS LLOSA

Βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας 2010

Εφ. El País, 29.9. 2002

ΑΛΛΑ ΒΙΒΛΙΑ ΤΟΥ ΣΥΜΕΩΝ ΣΤΙΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΑΓΡΑ

  

 ΜΕΤΑΦΡΑΣΕΙΣ ΤΟΥ ΣΥΜΕΩΝ ΣΤΙΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΑΓΡΑ