Δελτίο Τύπου | Ο ΑΝΥΠΟΦΟΡΟΣ ΓΚΑΟΥΤΣΟ του Roberto Bolaño

ROBERTO BOLAÑO

Ο ΑΝΥΠΟΦΟΡΟΣ ΓΚΑΟΥΤΣΟ

Μετάφραση:

ΚΡΙΤΩΝ ΗΛΙΟΠΟΥΛΟΣ

Εκδόσεις ΑΓΡΑ, Ιούλιος 2024

Αριθμός σελίδων : 224, Τιμή : 15,90 Ευρώ

ISBN: 978-960-505-648-3

«Αναζητώ κάτι το εξαιρετικό για να το πω με λόγια απλά και συνηθισμένα».

Ο Ανυπόφορος γκάουτσο είναι το τελευταίο βιβλίο που ο συγγραφέας άφησε έτοιμο προς έκδοση και αποτελείται από τέσσερα διηγήματα και δύο διαλέξεις. Κυκλοφόρησε το 2003 και την επόμενη χρονιά βραβεύτηκε με το βραβείο αφήγησης Altazor. Στα διηγήματα που περιλαμβάνει ξεχωρίζει το υποδειγματικό ύφος ειρωνείας και μερικά χαρακτηριστικά «κλειδιά» στο έργο του Μπολάνιο, η ίδια η λογοτεχνία ως λογοτεχνικό θέμα, η αστυνομική πλοκή, ένα παιχνίδι αναφορών στον Κάφκα, η τέχνη ως εμμονή, η αναζήτηση μιας αλήθειας που φαίνεται απαραίτητη μόνο σε όσους την αναζητούν, η απομυθοποίηση της πραγματικότητας και του θανάτου.

Δύο ομιλίες που έγραψε ο Μπολάνιο για υποτιθέμενες διαλέξεις συμπληρώνουν τον τόμο. Στο «Λογοτεχνία + Ασθένεια = Ασθένεια», μια ανέκδοτη ιστορία δίνει αφορμή για έναν συλλογισμό πάνω στην ασθένεια και στο θάνατο. Το «Μύθοι του Κθούλου», από την άλλη, προσφέρει μία ενδιαφέρουσα ματιά, προσωπική και κριτική, στο λογοτεχνικό ισπανόφωνο πανόραμα του καιρού μας.

ΕΡΓΟ ΕΞΩΦΥΛΛΟΥ
Ajubel Studio, Βαλένθια, Ισπανία.
Σχεδιασμένο ειδικά για την κορεάτικη έκδοση του βιβλίου από τις εκδόσεις Open Books.


ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ

Ο ΡΟΜΠΕΡΤΟ ΜΠΟΛΑΝΙΟ (1953-2003), Χιλιανός μυθιστοριογράφος και ποιητής, έγραψε διηγήματα: Τηλεφωνήματα (Άγρα, 2009), Πουτάνες φόνισσες (Άγρα, 2008), Ο αφόρητος γκάουτσο (Άγρα, 2024)・ μυθιστορήματα: Συμβουλές από έναν μαθητή του Μόρρισον σε έναν φανατικό του Τζόυς (σε συνεργασία με τον A.G. Porta) – Ημερολόγιο μπαρ (Άγρα, 2022), Το παγοδρόμιο (Άγρα, 2016), Η ναζιστική λογοτεχνία στην Αμερική (Άγρα, 2014), Μακρινό αστέρι, Οι άγριοι ντετέκτιβ, Φυλαχτό (Άγρα, 2013), 2666 (Άγρα, 2011), Το Τρίτο Ράιχ (Άγρα, 2013), Λούμπεν μυθιστορηματάκι (Άγρα, 2018), Το πνεύμα της επιστημονικής φαντασίας (Άγρα, 2018), Νυχτωδία της Χιλής (Άγρα, 2023)・νουβέλες: Μνήματα καουμπόυδων (Άγρα, 2020)・ ποίηση : Reinventar el amor, La Universidad Desconocida, Los perros romanticos, El ultimo salvaje και Tres・ αλλά και δοκιμιακά βιβλία με κριτικές και δοκίμια για τη λογοτεχνία (Entre parentesis). Καθιερώθηκε ως ένας από τους πιο σημαντικούς σύγχρονους ισπανόφωνους λογοτέχνες. Έζησε τη ζωή ενός καλλιτέχνη, αντιμέτωπος συνεχώς με τις αντιξοότητες της ύπαρξης και την αδιάκοπη δημιουργία, που ήταν γι’ αυτόν ερέθισμα και πρόκληση, κατά τον τρόπο των ντανταϊστών ή των καταστασιακών, που τόσο αγαπούσε.

ΑΛΛΑ ΒΙΒΛΙΑ ΤΟΥ ΡΟΜΠΕΡΤΟ ΜΠΟΛΑΝΙΟ ΣΤΙΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΑΓΡΑ

       

 

Δελτίο Τύπου | ΕΜ της Kim Thúy

KIM THÚY

ἐμ

ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ:

ΛΙΖΥ ΤΣΙΡΙΜΩΚΟΥ

Εκδόσεις ΑΓΡΑ, Ιούλιος 2024

Αριθμός σελίδων : 176, Τιμή : 14,90 Ευρώ

ISBN: 978-960-505-643-8

Οι Αμερικανοί μιλούν για τον «πόλεμο του Βιετνάμ», οι Βιετναμέζοι για τον «αμερικανικό πόλεμο». Σε τούτη τη διαφορά εντοπίζεται ίσως η αιτία αυτού του πολέμου.

H AΛΗΘΕΙΑ ΑΥΤΗΣ ΤΗΣ IΣΤΟΡΙΑΣ είναι κατακερματισμένη, ημιτελής, ανολοκλήρωτη στο χρόνο και στο χώρο. Η Έμμα-Τζαντ και ο Λούις γεννιούνται στον όλεθρο του πολέμου του Βιετνάμ. Τα δύο ορφανά σώζονται και φροντίζονται από ενήλικες μέσα στο χάος της Σαϊγκόν, μιας πόλης σε ελεύθερη πτώση, και γίνονται παιδιά της βιετναμέζικης διασποράς. Το εμ είναι μια ποιητική αφήγηση βουτηγμένη στην ιστορία, για εκείνους που στιγματίστηκαν περισσότερο από τη βία αλλά και για τα μεταγενέστερα επιτεύγματά τους. Από πολλές απόψεις, το εμ είναι ίσως το πιο προσωπικό βιβλίο της Κιμ Τούι, αυτό στο οποίο εμπιστεύεται τους αναγνώστες της αρκετά ώστε να μοιραστεί μαζί τους όχι μόνο τη διάχυτη αγάπη που νιώθει, αλλά και την οργή και τη φρίκη για όσα η ίδια και τόσα άλλα παιδιά του πολέμου του Βιετνάμ αναγκάστηκαν να ζήσουν.

Γραμμένο με το ιδιάζον ύφος της που πλησιάζει το πεζό ποίημα, το εμ αποκαλύπτει την εμμονή της Τούι με τη σύνδεση : πεπρωμένα συνδεμένα με τη γέννηση και τη ζωή στις φυτείες καουτσούκ της Ινδοκίνας· με την καθημερινή ζωή της Σαϊγκόν κατά τη διάρκεια του πολέμου· με την επιχείρηση Babylift, τον Απρίλιο του 1975, που άδειασε την πόλη από χιλιάδες ορφανά που έσπειραν οι Αμερικανοί στρατιώτες στο τέλος του πολέμου· που συνδέονται με τη σημερινή παγκόσμια βιομηχανία βερνικιών νυχιών και ινστιτούτων αισθητικής, η οποία διευθύνεται σε μεγάλο βαθμό από πρώην Βιετναμέζους πρόσφυγες. Εδώ η ανθρώπινη ζωή έχει διαμορφωθεί τόσο από το ανείπωτο τραύμα όσο και από τις όμορφες θυσίες εκείνων που φρόντισαν ώστε τουλάχιστον μερικά από αυτά τα παιδιά να επιβιώσουν. Δημιουργείται έτσι ένα ανεπανάληπτο πορτραίτο της βιετναμέζικης ταυτότητας, που ακονίζεται στην κόψη της βίας ενός πολέμου στα όρια της γενοκτονίας και δυναμώνει από την ευρηματικότητα, την ευφυΐα και το οξύ πνεύμα των Βιετναμέζων-Αμερικανών, των Βιετναμέζων-Καναδών και των άλλων Βιετναμέζων πρώην προσφύγων.

Βραβείο Prix du Grand Public – Salon du livre de Montreal
Βραβείο Governor General’s Literary Award for Fiction
Βραβείο Grand Prix RTL-Lire

ΕΓΚΩΜΙΑ

«Η καλειδοσκοπική ιστορία της παίζει με τις εποχές, τους πόνους και τις βιετναμέζικες χαρές».

–Libération

«Η Κιμ Τούι αφηγείται τον θόρυβο και την οργή δίνοντας έμφαση στην ελπίδα και την αγάπη».

–Le Monde

«Ένα σπαρακτικό ρέκβιεμ για όλες τις ζωές που γκρέμισε ο πόλεμος του Βιετνάμ».

–L’Humanité

«Η ιστορία είναι τεράστια, αλλά η μυθιστοριογράφος τη χειρίζεται σε σύντομα κεφάλαια-μινιατούρες, με μεγάλη ευαισθησία, βγάζοντας από την κρυψώνα της την πιο ανυπεράσπιστη χάρη».

–ELLE

«Γράφει μαγικά σαν μινιατουρίστα και κολορίστα».

–Le Figaro littéraire

«Σε κεφάλαια που γεννιούνται με μια πνοή, η Τούι διηγείται την τραγωδία μιας χώρας ».

–Le Maine Libre

«Διαθέτει δικαιοσύνη και σπάνια δύναμη».

–Le Progrès

«Ένα έργο σκληρό και εξίσου συγκινητικό».

–Koi

«Με μια ανάσα λύτρωσης μας αφήνει στο τέλος του αυτό το βιβλίο». 

–Le Journal de Saône et Loire

Αν σας σφίγγεται η καρδιά διαβάζοντας αυτές τις ιστορίες προβλέψιμης τρέλας, απρόβλεπτης αγάπης ή συνηθισμένου ηρωισμού, να ξέρετε ότι η πλήρης αλήθεια θα σας έκοβε πιθανότατα την ανάσα, ή θα σας προκαλούσε ευφορία. Σε τούτο το βιβλίο, η αλήθεια είναι κατακερματισμένη, ημιτελής, ανολοκλήρωτη, τόσο στο χρόνο όσο και στο χώρο. Τότε, όμως, εξακολουθεί να είναι αλήθεια ; Σας αφήνω να απαντήσετε με έναν τρόπο που θα απηχεί τη δική σας ιστορία, τη δική σας αλήθεια. Στο μεταξύ, σας υπόσχομαι, σε όσα ακολουθούν, μια κάποια τάξη στις συγκινήσεις και μια αναπόφευκτη αταξία στα συναισθήματα.

Χώρα σε σχήμα σιγμοειδές ( S ), που παραπέμπει ίσως στην ελικοειδή πορεία της – ή ίσως και στη χάρη της. Η λεπτή της μέση, πλάτους μόλις πενήντα χιλιομέτρων, συνδέει αδελφούς κι αδελφές που λογίζονται εχθροί. Ωστόσο, πολέμησαν μαζί στη ράχη του ελέφαντα ενάντια στην Κίνα για χιλιάδες χρόνια. Στη συνέχεια, ξεσηκώθηκαν μαζί εναντίον της Γαλλίας για εκατό χρόνια. Η νίκη τους αποτέλεσε αντικείμενο συζητήσεων και διαπραγματεύσεων γύρω από ένα τραπέζι στη Γενεύη, επί μακρόν, τόσο που ο λαός αποκοιμήθηκε περιμένοντας να γιορτάσει τις συμφωνίες.

Στην αφύπνιση, η χώρα είχε κοπεί στα δύο, όπως μετά την κυτταρική διαίρεση. Η κάθε μεριά αναπτύχθηκε για τον εαυτό της και οι δύο ξαναβρέθηκαν είκοσι χρόνια αργότερα, ενοποιημένες και μεταμορφωμένες. Θυμωμένες. Ο Βορράς είχε θυσιαστεί ως μεγάλος αδελφός για να απελευθερώσει τον Νότο, που τον είχαν πάρει ως όμηρο οι ΗΠΑ. Ο Νότος θρηνούσε για την απώλεια της ελευθερίας του να χορεύει με τα τραγούδια των Doors, να διαβάζει το Paris Match, να δουλεύει για την Texaco. Από αγαθή βούληση και αναδιοργανώνοντας την εξουσία, ο Βορράς τιμώρησε αυστηρά τον Νότο επειδή υπέκυψε στην αμερικανική γοητεία και δύναμη. Ο Νότος σώπασε, δραπέτευσε κατά τη διάρκεια αφέγγαρων νυχτών, ενόσω ο Βορράς κλειδαμπάρωνε τα σύνορα, τις πόρτες και την ομιλία.

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ

Γεννημένη στη Σαϊγκόν το 1968, η ΚΙΜ ΤΟΥΙ εγκατέλειψε το Βιετνάμ το 1975 μαζί με τους boat people, και εγκαταστάθηκε με την οικογένειά της στο Κεμπέκ του Καναδά. Πτυχιούχος μεταφράστρια και δικηγόρος, έχει εργαστεί ως μοδίστρα, διερμηνέας, δικηγόρος, ιδιοκτήτρια εστιατορίου και κριτικός γαστρονομίας. Πλέον ζει στο Μοντρεάλ και έχει αφοσιωθεί στη συγγραφή. Το 2017 ανακηρύχθηκε επίτιμη διδάκτορας του Πανεπιστημίου Κονκόρντια για τη δύναμη με την οποία έδωσε φωνή στην προσφυγική εμπειρία, και της απονεμήθηκε το Μετάλλιο Τιμής του Εθνικού Συμβουλίου του Κεμπέκ. Η εικονογραφημένη έκδοση τού Petit Robert 2018 την έχει τιμήσει περιλαμβάνοντας λήμμα για την ίδια και το έργο της. Το Ρού είναι το πρώτο βιβλίο της. Δημοσιεύτηκε το 2009 και τιμήθηκε αμέσως με πολλά βραβεία. Ακολούθησαν τα À toi ( 2011, το συνέγραψε με τον Pascal Janovjak), Mάn (2013), Vi (2016), το Le Secret des Vietnamiennes (2017), ένα βιβλίο με βιετναμέζικες συνταγές. Ως μητέρα αυτιστικού εφήβου, συμμετέχει επίσης στο βιβλίο για τον αυτισμό L’Autisme explique aux non-autistes των Brigitte Harrisson και Lise St-Charles (2017).

ΕΡΓΟ ΕΞΩΦΥΛΛΟΥ

LOUIS BOUDREAULT

Φωτογραφία πρωτότυπου έργου με ζωγραφική και κέντημα με μετάξι.

© φωτογραφίας: HANS LAURENDEAU

Δελτίο Τύπου | Ο ΧΑΜΕΝΟΣ ΠΙΝΑΚΑΣ ΤΟΥ ΡΕΜΠΡΑΝΤ του Oliver Banks

 

OLIVER BANKS

Ο ΧΑΜΕΝΟΣ ΠΙΝΑΚΑΣ

ΤΟΥ ΡΕΜΠΡΑΝΤ

ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ - ΕΠΙΜΕΤΡΟ

ΑΝΔΡΕΑΣ ΑΠΟΣΤΟΛΙΔΗΣ

Εκδόσεις ΑΓΡΑ, Ιούλιος 2024

Αριθμός σελίδων : 360, Τιμή : 15,00 Ευρώ

ISBN: 978-960-505-626-1

«Βλέπετε, ο πίνακας του Μητροπολιτικού Μουσείου του 1660 είναι ανολοκλήρωτος. Η Χέντρικε ήταν ήδη άρρωστη. Πέθαινε. Φαντάζομαι ότι ο Ρέμπραντ δεν άντεχε να τον τελειώσει. Αισθάνεται κανείς την τραγωδία, την αίσθηση της θνητότητας. Είναι τα πράγματα που δεν μπορώ να παραβλέψω στη φωτογραφία του πίνακα. Η γνώμη μου είναι ότι ο χαμένος πίνακας πρέπει να τοποθετηθεί κοντά στο 1660 με αυτόν του Μητροπολιτικού Μουσείου και όχι στο 1658 με αυτόν του Βερολίνου».

[…] Σταμάτησε να μιλάει. Με τα μάτια μισόκλειστα, ακολούθησε με το δείκτη του το περίγραμμα του προσώπου της Χέντρικε στη φωτογραφία που είχε μπροστά του. «Ναι, πιστεύω ότι ο πίνακας είναι του Ρέμπραντ».

O ΣΑΜΙΟΥΕΛ ΒΑΙΝΣΤΟΚ, EΝΑΣ ΔΙΟΡΑΤΙΚOΣ έμπορος έργων τέχνης, ιδιοκτήτης μιας μικρής γκαλερί στη Βοστώνη, δέχεται μια μέρα από έναν μικρομεσάζοντα κάτι απίστευτο : ένα χαμένο, άγνωστο έργο του Ρέμπραντ, που απεικόνιζε μια γυναίκα της εποχής του 1660, όταν ο μεγάλος καλλιτέχνης ζωγράφιζε την τότε σύντροφό του, τη Χέντρικε Στόφελς, μετά το θάνατο της αγαπημένης του Σάσκια. Υπήρχε η εξαιρετική πιθανότητα να είναι αληθινό ;

Παράλληλα, ο Έλτον Ρος, διευθυντής ενός μουσείου στη Βοστώνη, βρίσκεται μπρος σ’ ένα εκπληκτικό αρχαιοελληνικό αγγείο, αντίστοιχης ομορφιάς και τέχνης με τον κρατήρα του Εξηκία στο Μόναχο και τον κρατήρα του Ευφρονίου στο Μητροπολιτικό Μουσείο της Νέας Υόρκης· τού τον έχει προσκομίσει μυστικά ένας Αρμένης σκοτεινός έμπορος τέχνης. Οι δύο ιστορίες πλέκονται και αρχίζει μια σειρά φόνων και εξαφανίσεων.

Ο Έιμος Χάτσερ, ο ντετέκτιβ-ιστορικός τέχνης, ήρωας του Όλιβερ Μπάνκς, εμφανίζεται ξανά μετά τη Μανία με τον Καραβάτζο, και μέσα από τις έρευνες της αστυνομίας, την ιστορία της τέχνης, σχολαστικούς ακαδημαϊκούς ερευνητές, ειδικευμένους κορνιζοποιούς στα τελάρα του 17ου αιώνα και περιπετειώδη ταξίδια στην Ευρώπη προσπαθεί να βρει τα νήματα που θα τον οδηγήσουν στη λύση του μυστηρίου.

Η έκδοση συνοδεύεται από σημείωμα του μεταφραστή Ανδρέα Αποστολίδη.

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ

Ο ΟΛΙΒΕΡ ΜΠΑΝΚΣ (1941-1991) ήταν ιστορικός της τέχνης, καθηγητής ιστορίας της τέχνης και συγγραφέας στη Νέα Υόρκη. Το 1977 δημοσίευσε τη διδακτορική διατριβή του Watteau and the North: Studies in the Dutch and Flemish Baroque Influence on French Rococo Painting (Garland series – Outstanding dissertations in the fine arts) που εκπόνησε στο Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνιας.

Δημοσίευσε δύο αστυνομικά μυθιστορήματα : Ο χαμένος πίνακας του Ρέμπραντ (1980, υποψήφιο για το Βραβείο Edgar καλύτερου πρώτου μυθιστορήματος από Αμερικανό συγγραφέα 1981) και Η μανία με τον Καραβάτζο (1984). Κυκλοφορούν και τα δύο από τις Εκδόσεις Άγρα.

  

ΤΟΥ ΙΔΙΟΥ ΣΤΙΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΑΓΡΑ

Δελτίο Τύπου | Ο ΩΡΟΛΟΓΟΠΟΙΟΣ ΤΟΥ ΕΒΕΡΤΟΝ του Georges Simenon

GEORGES SIMENON

Ο ΩΡΟΛΟΓΟΠΟΙΟΣ

ΤΟΥ ΕΒΕΡΤΟΝ

Μετάφραση: ΑΡΓΥΡΩ ΜΑΚΑΡΩΦ

Εκδόσεις ΑΓΡΑ, Ιούλιος 2024

Αριθμός σελίδων : 232 , Τιμή : 12,90 Ευρώ

ISBN: 978-960-505-604-9

Μέχρι τα μεσάνυχτα, συγκεκριμένα μέχρι τη μία μετά τα μεσάνυχτα, ακολούθησε την καθημερινή ρουτίνα όπως έκανε όλα τα βράδια, και πιο συγκεκριμένα τα σαββατόβραδα, που κάπως διέφεραν από τις άλλες ημέρες. Άραγε θα είχε ζήσει αυτή τη βραδιά διαφορετικά ή θα προσπαθούσε να την απολαύσει περισσότερο, αν είχε προβλέψει ότι ήταν η τελευταία βραδιά που περνούσε ως ευτυχισμένος άνθρωπος; Αυτό το ερώτημα, και πολλά άλλα, συμπεριλαμβανομένου του αν όντως ήταν ευτυχισμένος, θα προσπαθούσε να τα απαντήσει πολύ αργότερα.

Ανήγγειλαν τις τελευταίες ειδήσεις της ημέρας. Ο εκφωνητής μιλούσε γρήγορα, κοφτά, χωρίς διαλείμματα όταν περνούσε απ’ το ένα θέμα στο άλλο: «Εσωτερικές ειδήσεις: Οι αστυνομίες έξι Πολιτειών, με τη συνδρομή του FBI, αναζητούν τον δεκαεξάχρονο δολοφόνο Μπεν Γκάλλοουεϋ. Αυτός, συνοδευόμενος από τη φίλη του Λίλιαν Χώκινς, ηλικίας μόνο δεκαπεντέμισι ετών, εγκατέλειψε το Έβερτον, από την Πολιτεία της Νέας Υόρκης, το βράδυ του Σαββάτου, οδηγώντας την καμιονέτα του πατέρα του. Αφού σκότωσε με περίστροφο τον ονομαζόμενο Τσάρλς Ράλστον, πενηντατεσσάρων ετών, κάτοικο του Λονγκ-Έντυ, στα σύνορα της Πενσυλβάνιας, το ζευγάρι έκλεψε το μπλε Όλντσμομπιλ του θύματος και συνέχισε την πορεία του προς τα νοτιοδυτικά».

Ο ΝΤΕΗΒ ΓΚΑΛΛΟΟΥΕΫ, ωρολογοποιός σε ένα χωριό στην Πολιτεία της Νέας Υόρκης, έχει αφοσιωθεί στην ανατροφή του γιου του από τη μέρα που τον άφησε η γυναίκα του. Μια μέρα ο δεκαεξάχρονος Μπεν δεν γυρίζει σπίτι. Λίγο αργότερα ο Ντέηβ μαθαίνει έκπληκτος ότι ο γιος του καταζητείται για φόνο από την αστυνομία. Όταν συλλαμβάνεται και φυλακίζεται, αποφασίζει να τον βοηθήσει, αλλά ο Μπεν μένει ασυγκίνητος απέναντι στο ενδιαφέρον του πατέρα του και δεν θέλει να τον δει. Παρ’ όλο τον πόνο που του προκαλεί η στάση του γιου του, ο Ντέηβ προσπαθεί να μπει στη θέση του και να τον καταλάβει.

Ο Ωρολογοποιός του Έβερτον είναι ένα από τα πιο συγκινητικά μυθιστορήματα για την αδιέξοδη σχέση πατέρα και γιου.

Ο T. S. ELIOT πηγαίνει σε μία δεξίωση στο Λονδίνο, όπου ο Άγγλος εκδότης παρουσίαζε τον Σιμενόν. Όντας σε θέση να απαγγείλει από μνήμης αποσπάσματα από μια ανθολογία με περιπέτειες του Σέρλοκ Χόλμς, αυτός ο γαλλόφιλος ποιητής, που βραβεύτηκε το 1948 με το Νόμπελ λογοτεχνίας, μπορούσε να συζητάει επί ατελείωτες ώρες με φίλους συγκρίνοντας την αξία του Τσάντλερ και του Σιμενόν. Λίγο αργότερα θα του εκφράσει αυτοπροσώπως τον ενθουσιασμό του για τον Ωρολογοποιό του Έβερτον, κυρίως για τον προσωπικό τρόπο με τον οποίο ο Σιμενόν επανέρχεται σε ένα από τα βασικά του θέματα, με σκοπό να το επεξεργαστεί από διαφορετική σκοπιά, μέσα από εντελώς διαφορετικά μεταξύ τους πρόσωπα.

Στον Ωρολογοποιό του Έβερτον, όταν ο Μπεν Γκάλλοουεϋ εξαντλείται από τις σκέψεις, συγκρίνει τα «μικρά γρανάζια» του εγκεφάλου του με το μηχανισμό του ρολογιού.

Ο Σιμενόν, όταν ξεκινούσε ένα βιβλίο, δυσκολευόταν να το περιγράψει : «Είναι κάτι σχετικό με το θέμα του πατέρα και του γιου, δύο γενεών, ο άντρας που εισέρχεται στη ζωή και ο άντρας που αποσύρεται. Δεν πρόκειται ακριβώς για αυτό, αλλά δεν το διακρίνω ακόμα καθαρά για να μιλήσω από τώρα», λέει σχετικά με τον Ωρολογοποιό του Έβερτον.

Γυρίστηκε σε ταινία το 1974 από τον Bertrand Tavernier, με τον Philippe Noiret και τον Jean Rochefort στους πρωταγωνιστικούς ρόλους. Το βιβλίο, με τη μινιμαλιστική πλοκή του, είναι δύσκολο να διασκευαστεί για άλλο μέσο, αλλά ο Φιλίπ Νουαρέ αποδίδει όπως πάντα εξαιρετικά τον εσωτερικό κόσμο του χαρακτήρα που υποδύεται, καθώς έρχεται αντιμέτωπος με τη συμπεριφορά του γιου του. Η ταινία κέρδισε το βραβείο Louis Delluc.

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ

Ο ΖΩΡΖ ΣΙΜΕΝΟΝ, γεννημένος το 1903 στη Λιέγη του Βελγίου, έκανε τα πρώτα επαγγελματικά του βήματα ως ρεπόρτερ σε εφημερίδες και ως συγγραφέας, με ψευδώνυμο, λαϊκών μυθιστορημάτων. Το 1931, γράφοντας για πρώτη φορά με το όνομά του, δημοσίευσε τον Πιέτρ τον Λετονό, με τον οποίο παρουσίασε στους αναγνώστες τον ατάραχο Παριζιάνο αστυνομικό επιθεωρητή Ζυλ Μαιγκρέ, έναν χαρακτήρα που επί τέσσερις δεκαετίες τον αναβίωνε στα μυθιστορήματα και στα διηγήματα που έγραφε, ενώ με το ευρύτερο έργο του εδραίωνε τη φήμη του ως ενός από τους σημαντικούς συγγραφείς του αιώνα. Παράλληλα, έγραψε πλήθος εξαιρετικών μυθιστορημάτων χωρίς τον Μαιγκρέ, που τα ονόμαζε «romans durs», «σκληρά μυθιστορήματα», στα οποία απέδιδε μεγάλη σημασία στην ψυχολογία και την περιγραφή της κοινωνίας. Ατρόμητος ταξιδιώτης, με βαθύ ενδιαφέρον για τους ανθρώπους, ο Σιμενόν προσπαθούσε εντός και εκτός σελίδας να κατανοήσει –και όχι να κρίνει– την ανθρώπινη κατάσταση σε όλες τις αποχρώσεις της. Τα βιβλία του είναι από τα πιο πολυδιαβασμένα στον παγκόσμιο κανόνα.

ΑΛΛΑ «ΣΚΛΗΡΑ ΜΥΘΙΣΤΟΡΗΜΑΤΑ» ΤΟΥ ΣΙΜΕΝΟΝ ΣΤΙΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΑΓΡΑ

                  

Δελτίο Τύπου | ΤΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ ΤΟΥ ΦΟΒΟΥ του Γιάννη Μαρή

ΓΙΑΝΝΗΣ ΜΑΡΗΣ

ΤΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ

ΤΟΥ ΦΟΒΟΥ

 

ΕΙΣΑΓΩΓΗ : ΑΝΔΡΕΑΣ ΑΠΟΣΤΟΛΙΔΗΣ

Εκδόσεις ΑΓΡΑ, Ιούλιος 2024

Αριθμός σελίδων : 328, Τιμή : 13,90 Ευρώ

ISBN: 978-960-505-659-9

Ο Μπέκας απομακρύνθηκε από τη βίλα, κατηφορίζοντας προς τη θάλασσα. Είδε το μακρύ άσπρο σκάφος να αναπαύεται στην επιφάνεια, κρατημένο γερά από τις άγκυρές του. «Το δικό τους θα είναι», σκέφθηκε. Έφτασε στην ακρογιαλιά. Είδε έναν θαλασσινό που μαστόρευε τη βάρκα του. Πήγε κοντά του. Ήταν μέσα στη μέθοδό του, αλλά και στο χαρακτήρα του. Σε όλα τα χρόνια της αστυνομικής του καριέρας πλησίαζε τους ανθρώπους. Ο άνθρωπος για κείνον ήταν το κυριότερο υλικό, πάνω από ενδείξεις, πειστήρια και τα παρόμοια. Αυτά τα άφηνε για τα εργαστήρια. Αγαπούσε να μιλά για τους άλλους. Κι όταν δεν είχαν να πουν τίποτα για μια υπόθεση που τον ενδιέφερε, πάλι του «έλεγαν». Μιλώντας με κάποιον, μαθαίνοντας πώς σκέπτεται, πολλές φορές έβρισκε πώς μπορούσε να σκεφτεί ένας άλλος. Ο άλλος που τον ενδιέφερε.

ΤΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ ΤΟΥ ΦΟΒΟΥ ΔΗΜΟΣΙΕΥΕΤΑΙ ΤΟ 1971 σε συνέχειες στο μοντέρνο και πολυτελές περιοδικό Επίκαιρα – όχι πλέον στις εφημερίδες Ακρόπολις και Απογευματινή με τις οποίες συνεργαζόταν ο Γιάννης Μαρής από το 1954, όταν ξεκίνησε με το Έγκλημα στο Κολωνάκι. Είναι ένα από τα τρία βιβλία όπου ο αστυνόμος Μπέκας πρωταγωνιστεί από την αρχή μέχρι το τέλος. Ο Μπέκας καθώς και ο φίλος του δημοσιογράφος Μακρής είναι πλέον συνταξιούχοι.

Ένα βράδυ τον επισκέπτεται πανικόβλητος ο νεαρός γιος ενός παλαιού, πολύ στενού φίλου του Μπέκα που έχει πεθάνει. Ο νεαρός Κωνσταντινίδης του αποκαλύπτει ότι παρασυρμένος από κακές παρέες μπήκε τη νύχτα σε ένα διαμέρισμα της οδού Σπευσίππου 99 για να κάνει διάρρηξη. Προς έκπληξή του βρίσκει το πτώμα μιας γυναίκας. Το σκάει. Το διαμέρισμα ανήκε σε μια κυρία Τζούλια Χατζηγρηγόρη, πλούσια και γοητευτική. Λίγο μετά, όμως, δημοσιεύεται η είδηση ότι η Τζούλια Χατζηγρηγόρη πνίγηκε δίπλα στο ιδιωτικό σκάφος της, μπροστά στα μάτια του συζύγου της και κάποιων φίλων. Αμέσως μετά βρίσκεται πνιγμένος και ο νεαρός Κωνσταντινίδης. Ο Μπέκας, με πείσμα και διορατικότητα, χωρίς πλέον να έχει επίσημη αρμοδιότητα, ως συνταξιούχος, αρχίζει ανεπίσημη έρευνα για να λύσει το μυστήριο. Στο δρόμο του άπειρες οι αντιξοότητες. Τον βοηθούν το κύρος και η φήμη του στην αστυνομία, οι γνωριμίες του, και κυρίως η μεγάλη του πείρα.

Ένα από τα συναρπαστικότερα μυθιστορήματα του Γιάννη Μαρή σε μια Αθήνα με καύσωνα.

ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΟΣ ΔΙΕΥΘΥΝΤΗΣ : Πώς ; Με ποιό δικαίωμα ; Τι έχομε στα χέρια μας ; Κάτι που λες πως σου διηγήθηκε ένα παλιόπαιδο ; 

Είχε εκνευρισθεί.

ΜΠΕΚΑΣ : « Λέω » ;

—Με συγχωρείς. Δεν ήθελα να πω αυτό. Δεν αμφιβάλλω ότι σ’ τα διηγήθηκε ο νεαρός. Εκείνο που λέω είναι πως αυτός ο τύπος, δεν ξέρω γιατί, σου είπε παραμύθια.

—Και γι’αυτό πέθανε ;

—Σύμπτωση. Οπωσδήποτε για μας η υπόθεση Τζούλιας Χατζηγρηγόρη έκλεισε. Αν και δεν υπήρξε ποτέ «υπόθεσις», αυτό το τυπικό δυστύχημα. Τί θες να κάνω ; Να πάμε στους ανθρώπους που έχουν το πένθος τους, να τους πούμε : Ξέρετε, κύριε Χατζηγρηγόρη, μπορεί η γυναίκα σας να πνίγηκε μπροστά στα μάτια σας, μπορεί να πνίγηκε μπροστά στους φίλους σας, μπορεί να τελείωσε η σχετική ανάκριση, αλλά εμείς θέλομε να ξαναρχίσουμε ; Για όνομα του Θεού ! Είμαι βέβαιος πως αν καθόσουν τώρα στην καρέκλα που κάθομαι εγώ, θα έλεγες το ίδιο.

«Θα το ’λεγα;», αναρωτήθηκε ο Μπέκας. «Μπορεί», κατέληξε.

—Δεν έχω δίκιο ;

Έσβησε το τσιγάρο στο σταχτοδοχείο μ’ ένα τρόπο που έλεγε πως είπαν ό,τι είχαν να πουν.

—Κι ύστερα μην ξεχνάς πως έχομε να κάνομε με ανθρώπους με θέση, με γνωριμίες, με κοινωνική υπόσταση.

« Και με δύναμη », σκέφτηκε ο Μπέκας, αλλά δεν το ’πε.

ΣΧΕΔΙΟ ΕΞΩΦΥΛΛΟΥ

Από τα προσχέδια της εικονογράφησης για τη δημοσίευση του μυθιστορήματος σε συνέχειες στο περιοδικό Επίκαιρα, 1971. (Αρχείο Α. Τσιριμώκου)

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ

Ο ΓΙΑΝΝΗΣ ΤΣΙΡΙΜΩΚΟΣ (ψευδ. ΓΙΑΝΝΗΣ ΜΑΡΗΣ) γεννήθηκε το 1916 στη Σκόπελο. Ο πατέρας του ήταν δικαστικός. Τα παιδικά του χρόνια τα έζησε στη Λαμία. Σπούδασε νομικά στη Θεσσαλονίκη. Προπολεμικά εργάστηκε στην Αγροτική Τράπεζα ως διευθυντής υποκαταστήματος στην Αρναία Χαλκιδικής. Το 1943 βγήκε στο βουνό και εντάχθηκε στο ΕΑΜ. Ανήκε στη Σοσιαλιστική Αριστερά και στην ΕΛΔ (Ένωση Λαϊκής Δημοκρατίας), το κόμμα του Αλέξανδρου Σβώλου και του ξαδέλφου του Ηλία Τσιριμώκου. Μετά την απελευθέρωση εργάστηκε ως δημοσιογράφος. Αρχικά στη Μάχη και στον Προοδευτικό Φιλελεύθερο και αργότερα στο συγκρότημα Μπότση (Ακρόπολις, Απογευματινή και το περιοδικό Πρώτο).

Ως συγγραφέας εμφανίστηκε το 1953 στο βραχύβιο περιοδικό Οικογένεια, δημοσιεύοντας με το πραγματικό του όνομα σε συνέχειες το αστυνομικό μυθιστόρημα Έγκλημα στο Κολωνάκι. Υπήρξε πολυγραφότατος. Θα ακολουθήσουν, πάντα σε συνέχειες, περισσότερα από εξήντα αστυνομικά μυθιστορήματα και νουβέλες, ενώ το σύνολο των αφηγημάτων του στον ημερήσιο Τύπο, ιστορικών και αισθηματικών, ξεπερνάει τα εκατό. Τα υπογράφει ως Γιάννης Μαρής και έτσι πλέον θα μείνει γνωστός. Τα μυθιστορήματά του εκδίδονταν συχνά και σε πολλές άλλες εφημερίδες σε άλλες πόλεις της Ελλάδας και του εξωτερικού (ελληνόφωνο Τύπο της Αυστραλίας, Κύπρου, Λονδίνου, Κωνσταντινουπόλεως, Ν. Αφρικής κ.α.).

Από τα μέσα της δεκαετίας του 1950 τα αστυνομικά του μυθιστορήματα εκδίδονται και σε βιβλία από τις Εκδόσεις Ατλαντίδα-Πεχλιβανίδη και Περγαμηνή, κατά κανόνα με διαφορετικό τίτλο από τον αρχικό των εφημερίδων. Μέχρι το 1978 εκδόθηκαν σαρανταεννέα. Από το 2012 οι Εκδόσεις Άγρα εξέδωσαν οκτώ από τα αδημοσίευτα σε βιβλίο μυθιστορήματά του και δύο που είχαν κυκλοφορήσει βραχύβια από τις Εκδόσεις Περγαμηνή.

Ο Γιάννης Μαρής ανανέωσε το αθηναϊκό ανάγνωσμα της εποχής συνδυάζοντας την ποιότητα με τη συναρπαστική πλοκή και έγινε ο θεμελιωτής του ελληνικού αστυνομικού μυθιστορήματος. Υπήρξε ένας από τους δημοφιλέστερους Έλληνες συγγραφείς, από τη δεκαετία του 1950 μέχρι σήμερα.

Ο Γιάννης Μαρής έγραψε επιπλέον το σενάριο είκοσι κινηματογραφικών ταινιών και ανέβασε δύο θεατρικά έργα.

Το συγγραφικό έργο του Γιάννη Μαρή ήταν πάντα ενταγμένο στη δημοσιογραφική του δουλειά, που περιλάμβανε κινηματογραφική κριτική, έρευνες, συνεντεύξεις, ανταποκρίσεις και αποστολές στο εξωτερικό.

Τελευταία του μυθιστορήματα είναι Η εξαφάνιση του Τζων Αυλακιώτη (1976) και Η απαγωγή (1978).

Πέθανε στην Αθήνα τον Νοέμβριο του 1979 λίγο μετά τη συνταξιοδότησή του.

Οι Εκδόσεις ΑΓΡΑ έχουν αναλάβει το σύνολο της έκδοσης των αστυνομικών μυθιστορημάτων του ΓΙΑΝΝΗ ΜΑΡΗ.

Ο ΓΙΑΝΝΗΣ ΜΑΡΗΣ ΣΤΙΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΑΓΡΑ