Δελτίο Τύπου | ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΖΩΓΡΑΦΙΚΗΣ του Γιάννη Τσαρούχη

ΓΙΑΝΝΗΣ ΤΣΑΡΟΥΧΗΣ

ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΖΩΓΡΑΦΙΚΗΣ

ΧΙΟΣ, 1981

ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ – ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ:

ΕYΦΡΟΣYΝΗ ΔΟΞΙΑΔΗ, ΑΧΙΛΛΕΑΣ ΤΖΑΛΛΑΣ

ΕΙΣΑΓΩΓΗ: ΕYΦΡΟΣYΝΗ ΔΟΞΙΑΔΗ

Εκδόσεις ΑΓΡΑ, Δεκέμβριος 2023

Σε συνεργασία με το Ίδρυμα Γιάννη Τσαρούχη

Αριθμός σελίδων : 544 + 64 σελ. εικονογραφικό ένθετο

Τιμή: 25,00 Ευρώ ISBN: 978-960-505-621-6

«Ακούγοντάς τον να μιλάει, μετέχει κανείς στη δικιά του σφαιρική εικόνα του κόσμου. Είναι σαν να βλέπεις έναν θόλο αστεροσκοπείου που περιέχει όλες του τις σκέψεις και τις πεποιθήσεις, όλες του τις αγάπες : τη ζωγραφική, το θέατρο με τα σκηνικά και τα κοστούμια του, τον Καραγκιόζη, και βέβαια τον Πειραιά, το σκηνικό μέσα στο οποίο μεγάλωσε. Μίλαγε σαν χείμαρρος, κι αυτό μπορεί να παραξενέψει κάποιον που δεν τον έχει ξανακούσει να μιλάει έτσι αυθόρμητα. Ο Τσαρούχης, όπως μού είπε κάποτε ένας φίλος ψυχαναλυτής, “είναι ο άνθρωπος που βρίσκεται σε επαφή με τα συναισθήματά του περισσότερο από κάθε άλλον άνθρωπο που ξέρω”. Χωρίς ρητορείες, χωρίς ηθικολογίες, με τα απλά του καθημερινά λόγια, μας κάνει κοινωνούς ενός μαγικού κόσμου, του κόσμου του – που είναι κι ο δικός μας κόσμος».

O ΤΣΑΡΟΥΧΗΣ ΣE OΛΗ ΤΟΥΤH ΖΩH αρνιότανε να μαγνητοφωνηθεί ενώ μιλούσε. Το κείμενο του παρόντος βιβλίου είναι μια λαμπρή εξαίρεση: Δέχτηκε να διδάξει, δέχτηκε να κινηματογραφηθεί και δέχτηκε να μαγνητοφωνηθεί διδάσκοντας. Αυτό είναι μια πολύτιμη κληρονομιά για μας που ακολουθήσαμε.

Όπως πάντοτε αρνιόταν τον τίτλο του δασκάλου, κι εδώ δεν παραδίδει μαθήματα ως καθηγητής· μπορεί τα θέματα των μαθήματων να είναι προσεκτικά μελετημένα και συγκροτημένα, αλλά διαβάζοντας το κείμενο, διανθισμένο με αποφθεγματικές διαπιστώσεις συγκλονιστικής ακρίβειας και πρωτοτυπίας αλλά και με το αυθόρμητο χιούμορ του, έχουμε την αίσθηση ότι παρακολουθούμε τους ελεύθερους συνειρμούς του σε μια από εκείνες τις συζητήσεις με τους φίλους του όταν μοιραζόταν μαζί μας γενναιόδωρα τα μυστικά της τέχνης του, αυτά που αναζητούσε με συγκινητική επιμονή σε όλη του τη ζωή.

Δεν μιλά ως ιστορικός τέχνης αλλά ως ζωγράφος και για ζωγράφους : «Μιλάω για ζωγράφους κυρίως εγώ και ζητώ συγγνώμη απ’ τους άλλους που δεν τα λέω φιλολογικά να τα καταλάβουνε». Παρακολουθώντας όμως την εξέλιξη της ελληνικής τέχνης από τη μινωική περίοδο μέχρι τα σύγχρονα χρόνια, επανέρχεται διαρκώς στα τεχνικά ζητήματα που τον απασχολούσαν, στις εκδηλώσεις των γενικών ζωγραφικών προβλημάτων στην ελληνική τέχνη αλλά και στα στοιχεία της διαχρονικής της ενότητας.

Εξάλλου, δεν ασχολείται μόνο στενά με τη ζωγραφική αλλά επιμένει στη δομή της κοινωνίας και την ιδεολογία κάθε εποχής, και σε παραλληλισμούς με τις άλλες τέχνες. Ιδιαίτερα ενδιαφέρεται, ακόμα, για το θέατρο και τα κοστούμια, μια και είχε εργαστεί πολλές φορές ως σκηνογράφος, και σκηνοθέτησε και ο ίδιος παραστάσεις αρχαίας τραγωδίας.

Όπως λέει : «Δε χρειάζεται ο άνθρωπος να ξέρει τόσα πολλά πράγματα». Σ’ αυτή την πολύ προσωπική ιστορία της τέχνης κατά Γ. Τσαρούχη, μιλά με τη βεβαιότητα της προσωπικής διαπίστωσης και δεν αναπαράγει τις απόψεις άλλων για την ελληνική τέχνη. Σαν ένα μεγάλο τέλειο φίλτρο, έχει χωνέψει όλη την ιστορία της τέχνης και έχει διαμορφώσει μια συνολική θεώρηση – οι λεπτομέρειες δεν τον ενδιαφέρουν.

Ο Τσαρούχης (γεννημένος το 1910) έδωσε αυτά τα μαθήματα σε ηλικία εβδομηνταενός ετών, έχοντας πίσω του την εμπειρία του πολέμου, της δικτατορίας στην Ελλάδα και πολλά χρόνια ειρήνης και ζωγραφικής, κι έχοντας ζήσει στην Ελλάδα και στη Γαλλία. Είναι η μοναδική φορά που δέχτηκε τον τίτλο του δασκάλου, που πάντοτε τον αρνιότανε θέλοντας να τονίσει τη δυσκολία της ζωγραφικής ως τέχνης. 

(Από την Εισαγωγή της Ε. Δοξιάδη)

ΕΡΓΟ ΕΞΩΦΥΛΛΟΥ

ΓΙΑΝΝΗΣ ΤΣΑΡΟΥΧΗΣ

«Η αντιγραφή του Τιτσιάνο», Παρίσι, 1971 (λάδι σε πανί, 83,6 × 100,3 εκ., Ίδρυμα Γιάννη Τσαρούχη, 25),

στο Γιάννης Τσαρούχης (1910-1989) : Ζωγραφική, Ίδρυμα Γιάννη Τσαρούχη, Αθήνα, 1990, αρ. 418 (λεπτομέρεια).

Το έργο του Τιτσιάνο είναι Ο θάνατος του Ακταίωνα ( 1559-1575 ), Λονδίνο, Εθνική Πινακοθήκη.

ΕΠΙΣΗΣ ΣΤΙΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΑΓΡΑ

  

Δελτίο Τύπου | ΟΙ ΔΑΙΜΟΝΙΣΜΕΝΟΙ του Φιόντορ Ντοστογέφσκι

ΦΙΟΝΤΟΡ ΝΤΟΣΤΟΓΕΦΚΣΙ

ΟΙ ΔΑΙΜΟΝΙΣΜΕΝΟΙ

ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ ΑΠΟ ΤΑ ΡΩΣΙΚΑ:

ΕΛΕΝΗ ΜΠΑΚΟΠΟΥΛΟΥ

Εκδόσεις ΑΓΡΑ, Δεκέμβριος 2023

Αριθμός σελίδων : 968, Τιμή: 33,00 Ευρώ

ISBN: 978-960-505-591-2

« Το πιο μπερδεμένο και βίαιο μυθιστόρημα του Ντοστογέφσκι 

και συνάμα το πιο επιτυχημένα τραγικό».

–JOYCE CAROL OATES

« Η μεγαλύτερη επίθεση στον μηδενισμό. […]

Ένα από τα πιο εντυπωσιακά επιτεύγματα της ανθρωπότητας

–ίσως και το υπέρτατο επίτευγμα–

στην τέχνη της πεζογραφίας ». 

–RONALD HINGLEY

Ο λογοτεχνικός κόσμος του Ντοστογέφσκι είναι ταραχώδης, ανησυχητικός, καταστροφικός. Θα έλεγε κανείς ότι η «απλή ζωή» φέρνει στον συγγραφέα πλήξη. Το ενδιαφέρον του κεντρίζεται από τη στιγμή που θα εκδηλωθούν τα παράδοξα της ψυχής, από τη στιγμή που οι ήρωές του θα αφήσουν το τέρας της ψυχής να αναδυθεί και να τους τραβήξει τελεσίδικα στα βάθη της αβύσσου. Οι ήρωές του είναι «μοιραίοι», στο καλό ή στο κακό. Οι χαρακτήρες που κυκλοφορούν στα μυθιστορήματά του είναι πένητες ή άρχοντες, «ξεχασμένοι», δαιμονισμένοι, μεγάλοι αμαρτωλοί, εγκληματίες – παθιασμένοι όμως σε κάθε περίπτωση. Κι ωστόσο κανένας από αυτούς δεν είναι αποκλειστικά και μόνο πλάσμα μιας καλπάζουσας φαντασίας.

Ο συγγραφέας απλώς τους εισήγαγε στον κόσμο της μυθιστορίας και μέσω αυτής προσπάθησε να καταλάβει την ψυχή τους. Αναζήτησε τις βαθύτερες αιτίες του πάθους τους, του λόγου που ωθεί τους ανθρώπους στα άκρα, άνθρωπος των άκρων κι ο ίδιος. Ό,τι πίστεψε το πίστεψε με πάθος, ό,τι πολέμησε το πολέμησε με πάθος, ακόμα κι αν αυτό τον έφερε αντιμέτωπο με το ρεύμα και με πολλούς από τους αγαπημένους του φίλους η συνεργάτες.

Από την εισαγωγή της Ελένης Μπακοπούλου

OΤΑΝ ΤΟ 1871 ΠΡΩΤΟΔΗΜΟΣΙΕΥΤΗΚΑΝ ΟΙ ΔΑΙΜΟΝΙΣΜΕΝΟΙ, το κατεξοχήν πολιτικό και προφητικό μυθιστόρημα του Ντοστογέφσκι, θύελλα αντιδράσεων ξέσπασε στους λογοτεχνικούς και πολιτικούς (κατά κύριο λόγο στους επαναστατικούς) κύκλους της Ρωσίας. Μια τεράστια συζήτηση άνοιγε κι ένας πόλεμος κηρυσσόταν εναντίον του «μεταμελημένου» πρώην θανατοποινίτη συγγραφέα και πρώην κατάδικου της Σιβηρίας. Τα γεγονότα που βρήκαν απήχηση στο μυθιστόρημα ήταν η «υπόθεση Νιετσάγεφ», η δραστηριότητα της οργάνωσης «Λαϊκή Εκδίκηση» κι η δολοφονία από πέντε μέλη της ενός φοιτητή. Το ενδιαφέρον του Ντοστογέφσκι τράβηξαν οι ιδεολογικές και οργανωτικές αρχές των μηδενιστών, οι συνεργοί στο έγκλημα και η προσωπικότητα του αρχηγού τους Σ. Γ. Νιετσάγεφ. Το πλούσιο πραγματολογικό υλικό του το προσέφεραν η επαναστατική βιβλιογραφία, οι εφημερίδες της εποχής και τα πρακτικά της πολύκροτης δίκης –της πρώτης μέχρι τότε ανοιχτής πολιτικής δίκης–, οι απολογίες και τα πολιτικά μανιφέστα των κατηγορουμένων.

«Στο έργο που γράφω τώρα για το περιοδικό Ρούσκιι Βέστνικ εναποθέτω πολλές ελπίδες, όχι όμως από λογοτεχνική άποψη όσο από ιδεολογική. Θέλω να πω κάποιες σκέψεις μου, ακόμα κι αν χαθεί η καλλιτεχνική αξία του έργου αυτού. Με απασχολούν σοβαρά όσα έχουν μαζευτεί στην καρδιά και στο μυαλό. Δεν με πειράζει αν καταλήξει σε “κατηγορώ’’, εγώ θα τα έχω πει. Ελπίζω να έχει επιτυχία», γράφει στις 25 Μαρτίου 1870.

Δεν διστάζει παράλληλα να περιγελάσει, δηκτικότατα, τις «ουτοπίες» του Φουριέ, του Τσερνισέφσκι (που το κλασικό πια μυθιστόρημά του Τί να κάνουμε; είχε γίνει η βίβλος της ανήσυχης κι επαναστατικής νεολαίας), καθώς και μερικά ακόμα ιερά τέρατα της ρωσικής λογοτεχνίας όπως ο φίλος του Τουργκένιεφ κι ο Γκρανόφσκι.

Η ιστορία των Δαιμονισμένων εξελίσσεται με επίκεντρο την «αμφιλεγόμενη» προσωπικότητα του μηδενιστή Πιότρ Βερχοβένσκι (Νιετσάγεφ) και την αινιγματική και δαιμονική φιγούρα του Νικολάι Σταβρόγκιν («κακός... προσωπικότητα τραγική, χαρακτήρας που ξεχωρίζει εξαιρετικά με την ιδιομορφία του, αλλά χαρακτήρας ρωσικός... Τον πονάω», δηλώνει ο συγγραφέας, που βαθιά μέσα του κρύβει έναν Σταβρόγκιν – όπως υποστηρίζει στο ομώνυμο εξαιρετικό άρθρο του ο Μπερντιάγεφ). Τις δύο αυτές δαιμονικές φιγούρες πλαισιώνουν ο φιλελεύθερος-ιδεαλιστής και πατέρας του μηδενιστή, ο Στεπάν Τροφίμοβιτς, και οι «ιδεολόγοι» (Σάτοφ, Κυρίλλοφ, Σιγκαλιόφ). Και γύρω από αυτούς, τραγικές φιγούρες οι γυναίκες. Τρεις γυναίκες και ο «απόλυτος», «θανατηφόρος» έρωτάς τους για τον Σταβρόγκιν (για να μην αναφερθούμε στην άνευ όρων λατρεία που του δείχνει η κυριαρχική, αρχόντισσα μητέρα του, ο ανταγωνισμός, η στωικότητα, η περηφάνια, το πάθος των οποίων αποτελούν πλούσιο υλικό για μελέτη του γυναικείου ψυχισμού.

« Η ψυχή έχει σημασία, το πάθος της, η ταραχή της, η εκπληκτική ανάμειξη ομορφιάς και κακίας. Κι αν ξαφνικά οι φωνές μας γίνουν δυνατά γέλια, κι αν μας συνταράξει ο πιο βίαιος λυγμός, τί πιο φυσικό; – δεν χρειάζεται ούτε καν να το αναφέρουμε. […] Οι άνθρωποι είναι ταυτόχρονα κακοί και άγιοι, οι πράξεις τους ταυτόχρονα όμορφες και απεχθείς. Αγαπάμε και μισούμε ταυτόχρονα. Δεν υπάρχει κανένας ακριβής διαχωρισμός καλού και κακού, όπως έχουμε συνηθίσει. Συχνά, εκείνοι για τους οποίους νιώθουμε περισσότερη συμπάθεια είναι οι μεγαλύτεροι εγκληματίες, και οι πιο άθλιοι αμαρτωλοί μας προκαλούν τον πιο δυνατό θαυμασμό και αγάπη ».

–VIRGINIA WOOLF,

“The Russian Point of View”, 1925.

ΕΡΓΟ ΕΞΩΦΥΛΛΟΥ :

NIKOLAI YAROSHENKO, Φοιτητής,

λάδι σε καμβά (87 εκ. x 60 εκ.), 1881

ΕΠΙΣΗΣ ΣΤΙΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΑΓΡΑ

Δελτίο Τύπου | Ο ΜΠΙΝΤΕΣ ΚΑΙ ΑΛΛΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ του Μάριου Χάκκα

ΜΑΡΙΟΣ ΧΑΚΚΑΣ

Ο ΜΠΙΝΤΕΣ

ΚΑΙ

ΑΛΛΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ

ΕΠΙΜΕΤΡΟ: ΠΑΝΤΕΛΗΣ ΜΠΟΥΚΑΛΑΣ

Εκδόσεις ΑΓΡΑ, Δεκέμβριος 2023

Αριθμός σελίδων : 192, Τιμή : 12,00 Ευρώ

ISBN: 978-960-505-622-3

Οι Εκδόσεις Άγρα θα εκδώσουν σταδιακά σε 5 μικρούς τόμους τα βιβλία του Μάριου Χάκκα Ο Μπιντές και άλλες ιστορίες, Ο τυφεκιοφόρος του εχθρού, Το κοινόβιο, Θεατρικά κείμενα και Ποιήματα. Κάθε τόμος θα περιέχει ένα επίμετρο από κάποιον πεζογράφο ή δοκιμιογράφο που έχει ασχοληθεί με το έργο του.

ΤΑ ΣΥΝΤΟΜΑ ΔΙΗΓΗΜΑΤΑ του Μάριου Χάκκα δυστροπούν στην ταξινόμησή τους εδώ ή εκεί. Δεν είναι εύκολο να τα χαρακτηρίσουμε, έτσι όπως απιστούν ηθελημένα, ενίοτε και καγχαστικά, σε κάθε λογής κανόνες. Είτε ως χαϊκού της πεζογραφίας τα προσεγγίσουμε, πάντως, είτε ως μινιατούρες βαθιά σκεπτόμενων αισθημάτων, θα δούμε να τον εξεικονίζουν σαν πεφταστέρι των μεταπολεμικών γραμμάτων μας. Ένα πεφταστέρι υποχρεωμένο να δαπανά την ύλη του, ψυχή και σώμα, για να ’χει να φωτίζει.

Έγκαιρα εικονοκλάστης ο Μάριος Χάκκας, λογοτεχνικά και πολιτικά, με τον λόγο του να κατακτά την ωριμότητά του πολύ γρήγορα, ενδεχομένως και απρόοπτα, παραμένει επίκαιρος, ακριβώς επειδή υπήρξε έγκαιρος. Είτε από ένστικτο είτε επειδή εκεί τον οδήγησαν τα διαβάσματά του (στη φυλακή, σημειωτέον, ανέκτησε, το κατά δύναμη, τον χαμένο χρόνο, τον ληστεμένο μάλλον, μελετώντας ξένες γλώσσες, την αγγλική, τη γαλλική, την ιταλική και τη ρωσική), εναρμονίστηκε με πρωτοποριακές διεθνείς λογοτεχνικές αναζητήσεις. Και σίγουρα αυτό προϋπέθετε τη σύγκρουσή του και με τα λογοτεχνικά δόγματα της Αριστεράς, όχι μόνο τα πολιτικά. Η αίρεσή του, η εναντιοδοξία του, υπήρξε ριζική και πλήρης. Το κόστος της, ψυχικό και κοινωνικό, δυσκολευόμαστε και να το εικάσουμε. Για να αποκτήσουμε μια κάποια εικόνα του, πρέπει να φέρουμε στον νου μας πόσο κόστισε σε άλλους λογοτέχνες αριστερών καταβολών η σύνταξη και δημοσίευση μιας καθαρής και ξάστερης αιρετικής γλώσσας. Στον Μιχάλη Κατσαρό και τον Άρη Αλεξάνδρου, λόγου χάρη.

Λογοτεχνικούς απογόνους του Καρυωτάκη διακρίνουμε εύκολα – και πολλούς, κάθε βαθμίδας και ύψους. Όχι όμως και του Χάκκα, που με τον Μπιντέ του ειδικά «τράνταξε τους βολεμένους στα πιθάρια των ηρωικών αναμνήσεων», όπως έλεγε ο Στρατής Τσίρκας. Δεν θα μπορούσε να αφήσει απογόνους. Το ύφος του παραμένει αμίμητο, ανεπανάληπτο, επειδή προϋποθέτει διανοητική τόλμη (σχεδόν αυτοδιαλυτική μέσα στη γελοιοποιητική της δριμύτητα) εκδηλωμένη σε πολλά πεδία συγχρόνως, αχώριστα : πολιτικό, ιδεολογικό, φιλολογικό, γλωσσικό, λογοτεχνικό. Επειδή πάντως η αίρεσή του παραμένει ενδοαριστερή ακόμα κι όταν ο ίδιος βρίσκεται πια εκτός των κομματικών ή παραταξιακών τειχών, τη σκυτάλη του μόνο «ομοιοπαθείς» θα μπορούσαν να τη διεκδικήσουν.

«Γκόρπα, Γκόρπα ( Ποιός είναι ; Να πα’ να τον μάθετε ), μόνο εμείς ψυλλιαστήκαμε, μόνο εμείς πήραμε τόσο σοβαρά αυτή την υπόθεση, γι’ αυτό κι όλα τριγύρω πολτός, φρενολογικές κλινικές, από δω προκύπτουν τ’ αναρχούμενα κείμενα, τα γραφτά μας χωρίς κώλο ούτε μύτη. Δεν υπάρχει για μας κοινωνικό ψεύδος είτε γιατί ήρθαμε πολύ νωρίς είτε πολύ αργά, δεν υπάρχει συγγραφικό ψεύδος γιατί διαλυθήκαμε μαζί με τα πράγματα και πού να κάθεσαι τώρα να συνθέτεις;»

«Κι έπειτα, είναι κι αυτή η ματαιοδοξία που συμπεριφέρομαι γκορπικά, μια τελευταία προσπάθεια να υπάρξω κατόπι με τ’ αναιμικά μου γραφτά. Μήπως υπήρξα και πριν να θέλω να υπάρξω μετά ; Κι αν θα υπάρξω, είμαι τώρα πια βέβαιος, δε θα οφείλεται στα γραφτά μου, αλλά στις πράξεις μου, στα κορίτσια που χάιδεψα, στους φίλους που φίλεψα παρηγοριά κι εγκαρτέρηση, για όσο καιρό φυσικά θα υπάρχουν κι αυτοί».

Από το διήγημα «Γκορπισμός» της συλλογής Ο μπιντές.

ΕΞΩΦΥΛΛΟ: ΓΙΩΡΓΟΣ ΧΑΤΖΗΜΙΧΑΛΗΣ

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ

Ο ΜΑΡΙΟΣ ΧΑΚΚΑΣ γεννήθηκε το 1931 στη Μακρακώμη Φθιώτιδας. Το 1934 ακολουθεί την οικογένεια στην Καισαριανή. Παιδί -έφηβος τη δεκαετία 1940-1949 γνωρίζει την εμπειρία του πολέμου, της Κατοχής, της αντίστασης και του εμφυλίου. Το 1950 τελειώνει το γυμνάσιο, φοιτά στη σχολή Σαμαρειτών-Νοσοκόμων του Ε.Ε.Σ. και βρίσκεται στη Γυάρο, στο στρατόπεδο των πολιτικών κρατουμένων. Το 1951 πετυχαίνει σε εξετάσεις στον ΟΤΕ αλλά δεν προσλαμβάνεται λόγω κοινωνικών φρονημάτων. Αρχίζει σπουδές στο Πάντειο. Ταυτόχρονα, δραστηριοποιείται στα πολιτιστικά της Καισαριανής, ιδρύοντας μαζί με άλλους τη Φιλοπρόοδη Ένωση Νέων (Φ.Ε.Ν.). Στις 30.4.1952 συλλαμβάνεται με τον ν. 509 και καταδικάζεται σε τέσσερα χρόνια φυλάκιση. Στις 30.4.1958 αποφυλακίζεται· 13.7.1958 στρατεύεται, γ´ κατηγορίας στρατιώτης-μουλαράς στον Έβρο. Το 1960 απολύεται από τον στρατό. Στις 7.1.1961 παντρεύεται τη Μαρίκα Κουζινοπούλου και μετακομίζει στον Βύρωνα. Είναι δρων μέλος της ΕΔΑ και του Ελληνοσοβιετικού Συνδέσμου. Το 1965 δημοσιεύεται το πρώτο του κείμενο «Οι κουφοί» στον Λαϊκό Λόγο του Βασίλη Ρώτα. Το 1969 προσβάλλεται από καρκίνο. Αφαίρεση νεφρού. Το 1971 ταξιδεύει στην Ευρώπη για θεραπεία. Στις 10.6.1972 μπαίνει στο Διαγνωστικό Πειραιά. Πεθαίνει τα ξημερώματα της 5ης Ιουλίου 1972.

Εργογραφία: Όμορφο καλοκαίρι (1965), Τυφεκιοφόρος του εχθρού (1966), Ο μπιντές και άλλες ιστορίες (1970), Το κοινόβιο (1972).

ΜΕΛΕΤΗ ΓΙΑ ΤΟΝ ΜΑΡΙΟ ΧΑΚΚΑ ΣΤΙΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΑΓΡΑ

Δελτίο Τύπου | ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ ΤΟΥ ΜΑΙΓΚΡΕ του Georges Simenon

GEORGES SIMENON

ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ ΤΟΥ ΜΑΙΓΚΡΕ

Μετάφραση: ΑΡΓΥΡΩ ΜΑΚΑΡΩΦ

Εκδόσεις ΑΓΡΑ, Δεκέμβριος 2023

Αριθμός σελίδων : 208 , Τιμή : 12,50 Ευρώ

ISBN: 978-960-505-581-3

ΣΙΜΕΝΟΝ : Διηγηθείτε οποιαδήποτε ιστορία σε κάποιον. Αν δεν την αλλάξετε κάπως, θα τη βρει απίστευτη, πλαστή. Τροποποιήστε τη και θα δείξει πιο αληθοφανής κι από τη φύση της.

ΜΑΙΓΚΡΕ : Τα τελευταία λόγια τα είπε δυνατά, με έμφαση, σαν να επρόκειτο για κάποια συνταρακτική ανακάλυψη.

—Πιο αληθινή κι απ’τή φύση της, όλα εδώ εναπόκεινται. Ε λοιπόν, εγώ σας έκανα πιο αληθινό κι απ’τή φύση σας.

Έμεινα άφωνος. Προς στιγμήν, ο κακόμοιρος επιθεωρητής που ήμουν, ο επιθεωρητής ο « λιγότερο αληθινός από τη φύση του », δεν βρήκε τίποτα να απαντήσει.

Κι εκείνος, με μια πληθώρα κινήσεις και ελαφριά βελγική προφορά, μού αποδείκνυε ότι οι έρευνές μου, έτσι όπως τις είχε αποδώσει, ήταν πιο αποδεκτές –μήπως είπε πιο ακριβείς ;– από αυτές που είχα ζήσει.

ΜΑΙΓΚΡΕ : Όλα αυτά δεν τού τα είπα εκείνο το πρωί. Ντροπαλά, αρκέστηκα να ψελλίσω κοιτάζοντας αλλού : —Ήταν επίσης αναγκαίο να με απλουστεύσετε ;

ΣΤΟ ΙΔΙΟΤΥΠΟ ΑΥΤΟ ΒΙΒΛΙΟ του Σιμενόν, ο ήρωάς του επιθεωρητής Ζυλ Μαιγκρέ μπαίνει σε διάλογο με τον συγγραφέα του, και πολλές φορές τού κάνει αυστηρότατη κριτική για το πώς τον παρουσιάζει. Ο ήρωας των μυθιστορημάτων κατακρίνει τον συγγραφέα του ! Παράλληλα περιγράφει επεισόδια της ζωής του ως επιθεωρητή, που πολύ συχνά είναι λιγότερο θεαματική και πιο κοινότοπη απ’ όσο την παρουσιάζει ο συγγραφέας του.

Ο Σιμενόν βρίσκεται σε μεγάλα κέφια και ταυτόχρονα ξεκλειδώνει τα μυστικά της συγγραφικής του τέχνης, παίζοντας με τον διάσημο ήρωά του. Έχουμε εδώ ένα βιβλίο για τη γραφή και τη διαφοροποίηση τέχνης και πραγματικότητας : ο μυθιστορηματικός χαρακτήρας μιλάει για τον εαυτό του σαν να ήταν αληθινός, ενώ ο πραγματικός συγγραφέας γίνεται χαρακτήρας μυθοπλασίας.

ΣΙΜΕΝΟΝ : Πρέπει το κοινό να σας συνηθίσει, την κορμοστασιά σας, το περπάτημά σας. Μάλλον τώρα βρήκα τη λέξη. Προς στιγμήν, δεν είστε παρά μια σιλουέτα, μια πλάτη, μια πίπα, ένας τρόπος να περπατάτε, να μουρμουρίζετε.

ΜΑΙΓΚΡΕ : Ευχαριστώ.

—Οι λεπτομέρειες θα εμφανιστούν σιγά σιγά, θα δείτε. Δεν ξέρω πόσο καιρό θα πάρει. Σιγά σιγά, θα αρχίσετε να ζείτε μια ζωή πιο ουσιαστική, πιο πολύπλοκη.

—Είναι καθησυχαστικό αυτό.

ΜΑΙΓΚΡΕ : Πόσες φορές μετά την έκδοση ενός βιβλίου του Σιμενόν, οι συνάδελφοί μου δεν με κοίταξαν με χλευαστικό ύφος τη στιγμή που έμπαινα στο γραφείο!
Διάβαζα στα μάτια τους τη σκέψη τους: « Για δες ! Νά κι ο Θεός ! ».

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ

Ο ΖΩΡΖ ΣΙΜΕΝΟΝ, γεννημένος το 1903 στη Λιέγη του Βελγίου, έκανε τα πρώτα επαγγελματικά του βήματα ως ρεπόρτερ σε εφημερίδες και ως συγγραφέας, με ψευδώνυμο, λαϊκών μυθιστορημάτων. Το 1931, γράφοντας για πρώτη φορά με το όνομά του, δημοσίευσε τον Πιέτρ τον Λετονό, με τον οποίο παρουσίασε στους αναγνώστες τον ατάραχο Παριζιάνο αστυνομικό επιθεωρητή Ζυλ Μαιγκρέ, έναν χαρακτήρα που επί τέσσερις δεκαετίες τον αναβίωνε στα μυθιστορήματα και στα διηγήματα που έγραφε, ενώ με το ευρύτερο έργο του εδραίωνε τη φήμη του ως ενός από τους σημαντικούς συγγραφείς του αιώνα.

Παράλληλα, έγραψε πλήθος εξαιρετικών μυθιστορημάτων χωρίς τον Μαιγκρέ, που τα ονόμαζε «romans durs», «σκληρά μυθιστορήματα», στα οποία απέδιδε μεγάλη σημασία στην ψυχολογία και την περιγραφή της κοινωνίας.

Ατρόμητος ταξιδιώτης, με βαθύ ενδιαφέρον για τους ανθρώπους, ο Σιμενόν προσπαθούσε εντός και εκτός σελίδας να κατανοήσει –και όχι να κρίνει– την ανθρώπινη κατάσταση σε όλες τις αποχρώσεις της. Τα βιβλία του είναι από τα πιο πολυδιαβασμένα στον παγκόσμιο κανόνα.

Σκίτσο του Σιμενόν από τη Maria Picasso ©Simenon.tm

ΑΛΛΑ ΒΙΒΛΙΑ ΤΟΥ ΣΙΜΕΝΟΝ ΜΕ ΤΟΝ ΕΠΙΘΕΩΡΗΤΗ ΜΑΙΓΚΡΕ ΣΤΙΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΑΓΡΑ

    

  

Δελτίο Τύπου | ΜΑΚΡΟΝΗΣΟΣ: ΟΤΑΝ Η «ΤΡΕΛΑ» ΑΠΟΚΤΗΣΕ ΤΟΠΙΚΟ ΠΡΟΣΔΙΟΡΙΣΜΟ του Δημήτρη Γ. Υφαντή

 

ΔΗΜΗΤΡΗΣ Γ. ΥΦΑΝΤΗΣ

ΜΑΚΡΟΝΗΣΟΣ

 

ΟΤΑΝ Η «ΤΡΕΛΑ» ΑΠΟΚΤΗΣΕ

ΤΟΠΙΚΟ ΠΡΟΣΔΙΟΡΙΣΜΟ

●

ΨΥΧΟΠΑΘΟΛΟΓΙΚΑΙ ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ

ΕΞ ΑΝΤΙΔΡΑΣΕΩΣ, ΑΛΑΛΙΑΙ ΚΑΙ ΤΡΟΜΟΙ

ΕΚΤΟΠΙΣΘΕΝΤΩΝ ΕΙΣ ΜΑΚΡΟΝΗΣΟΝ

Εκδόσεις ΑΓΡΑ, Δεκέμβριος 2023

Αριθμός σελίδων : 496

(με 150 εικόνες εγγράφων και ανέκδοτων φωτογραφιών)

Τιμή : 22,00 Ευρώ

ISBN: 978-960-505-619-3

ΣΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΑ ΕΡΕΥΝΑ-ΜΕΛΕΤΗ εξετάζονται οι συνθήκες στις οποίες εμφανίστηκε και εξελίχθηκε το φαινόμενο της «μακρονησιώτικης τρέλας», κατά την περίοδο που στο νησί «φιλοξενήθηκαν» πολιτικοί εξόριστοι. Χωρίς δραματοποιήσεις ή στερεοτυπικές αντιλήψεις για τις ψυχικές παθήσεις και τους πάσχοντες εξόριστους, αναζητούνται τα χαρακτηριστικά των προσώπων. Ποιοί ήταν οι «τρελοί» της Μακρονήσου, οι προσωπικές τους ιστορίες, η «τρέλα» που τους βασάνισε και η «μετα-αναμορφωτική» τους ζωή. Διερευνώνται ακόμη οι πολιτικές, κοινωνικές, ψυχολογικές, κλινικές συνθήκες που όρισαν την αντιμετώπισή τους, όπως και οι αναπαραστάσεις της «μακρονησιώτικης τρέλας» στην καλλιτεχνική δημιουργία.

Γίνεται μια απόπειρα να λυθεί η «σιωπή» και να τεθεί προς «συζήτηση» το θέμα. Μόνο μέσα από τη νοηματοδότηση της «μακρονησιώτικης τρέλας» και την κατανόησή της μπορεί εντέλει να επέλθει και η κάθαρση. Διαδικασία που μάλλον συνέβη με όλες τις έως τώρα μελέτες που έγιναν για τη Μακρόνησο αλλά και τον Εμφύλιο γενικότερα.

Η διενεργηθείσα έρευνα στηρίχθηκε κατά κύριο λόγο στο σύνολο της υπάρχουσας βιβλιογραφίας για τη Μακρόνησο, στο αρχειακό υλικό του Δημόσιου Ψυχιατρείου στο Δαφνί, στο οποίο εισήχθη μεγάλος αριθμός «τρελών» Μακρονησιωτών, και του Δρομοκαΐτειου. Συμπληρωματικά στοιχεία εντοπίστηκαν στον Τύπο, στα Γενικά Αρχεία του Κράτους και στο μητρώο της Πανελλήνιας Ένωσης Κρατουμένων Αγωνιστών Μακρονήσου.

Η έκδοση περιλαμβάνει επίσης: κατάλογο «τρελών» Μακρονησιωτών, σχετικό δημοσίευμα του ποιητή Γιώργου Μυλωνογιάννη, έως πρόσφατα άγνωστα στοιχεία για τον «ψυχίατρο της Μακρονήσου» Αντώνη Παλαιολόγο και αδημοσίευτο πρωτογενές φωτογραφικό υλικό.

 

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ

Ο ΔΗΜΗΤΡΗΣ Γ. ΥΦΑΝΤΗΣ γεννήθηκε στην Αθήνα. Έκανε τις βασικές σπουδές του (Κοινωνιολογία) στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου της Σόφιας St. Kliment Ohridski και τη διδακτορική διατριβή του στον Τομέα Κοινωνιολογίας του Παντείου Πανεπιστημίου.

Εργάζεται στο χώρο αντιμετώπισης των εξαρτήσεων από το 1987. Είναι επιστημονικά υπεύθυνος του Τμήματος Έρευνας και Εκπαίδευσης της Μονάδας Απεξάρτησης 18ΑΝΩ / Ψυχιατρικό Νοσοκομείο Αττικής. Έχει πολλές ανακοινώσεις σε συνέδρια και δημοσιεύσεις σε επιστημονικά και άλλα περιοδικά.

Από τις Εκδόσεις Άγρα κυκλοφορούν τα βιβλία του: Τοξικομανία δι’ ηρωίνης – Η χρήση ουσιών στην Ελλάδα του Μεσοπολέμου (2017) και Αυτός που έσπασε τις βιτρίνες. Γιώργης Ζάρκος: 54 ημέρες εγκλεισμού στο Δημόσιο Ψυχιατρείο Αθηνών (2020).

 

ΑΛΛΑ ΒΙΒΛΙΑ ΤΟΥ ΔΗΜΗΤΡΗ ΥΦΑΝΤΗ ΣΤΙΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΑΓΡΑ

  

Δελτίο Τύπου | ΤΖΕΝΙΝ της Etel Adnan

ETEL ADNAN

ΤΖΕΝΙΝ

ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ ΑΠΟ ΤΑ ΓΑΛΛΙΚΑ:

ΣΠΥΡΟΣ ΓΙΑΝΝΑΡΑΣ

ΕΙΚΟΝΕΣ:

RACHID KORAΪCHI

Εκδόσεις ΑΓΡΑ, Δεκέμβριος 2023

Αριθμός σελίδων : 32, Τιμή : 7,00 Ευρώ

ISBN: 978-960-505-629-2

Είναι που υπάρχει κάτι ακόμα πιο σμικρό κι από το θάνατο, αυτό που σβήσαμε με τη γομολάστιχα των παιδιών, στον μαυροπίνακα της Ιστορίας, η Ιστορία, η τελευταία μας ψευδαίσθηση. Όταν έκανε κρύο στα μη ζεσταμένα σπίτια μας, ζεσταινόμασταν με τη μνήμη των προγόνων μας, σκεφτόμασταν ότι οι προπάπποι μας ήταν ημίθεοι. Οπωσδήποτε. Τίποτα λιγότερο. Όμως τελικά ήρθαν, οι αλήτες, να αφανίσουν, με οβίδες, να μας πουν ότι πολύ απλά δεν υπήρχαμε. Άρχισαν λοιπόν από τα λιόδεντρα, συνέχισαν με τους δενδρόκηπους, ύστερα με τις πολυκατοικίες, κι όταν όλα όσα απαριθμήσαμε είχαν πια εξαφανιστεί, έριξαν ανάκατα παιδιά, γέρους και νιόπαντρους, νεκρούς ή ημιθανείς, σε τάφο ομαδικό, και παράχωσαν τα πάντα, κι όλα αυτά για να πουν στον κόσμο των νεκροζώντανων ότι δεν υπήρχαμε, ότι δεν είχαμε υπάρξει ποτέ και πως έτσι, λοιπόν, δικαίως… μας εξολόθρευσαν.

ΤΖΕΝΙΝ. Μικρή πόλη στη Δυτική Όχθη του Ιορδάνη, εμβληματική της Παλαιστινιακής Αντίστασης. Πεδίο μάχης ήδη από το 1948 στη Νάκμπα (στα αραβικά, καταστροφή), τη βίαιη εκδίωξη των Παλαιστινίων από τις εστίες τους και την ίδρυση του κράτους του Ισραήλ.

Ιδιαίτερα γνωστή από τη μάχη της Τζενίν το 2002, μετά την αποτυχία των συμφωνιών του Όσλο, στη διάρκεια της δεύτερης παλαιστινιακής Ιντιφάντα (στα αραβικά, εξέγερση), μια άνιση αλλά ηρωική σύγκρουση, που ο ιστορικός ηγέτης της Φατάχ και της παλαιστινιακής επανάστασης Γιασέρ Αραφάτ ονόμασε «νέα μάχη του Στάλινγκραντ». Τιμώντας τη μάχη του 2002, υψώθηκε στην Τζενίν παλαιστινιακό μνημείο των νεκρών μαχητών.

Διαχρονικά, κέντρο αντίστασης κατά της ισραηλινής κατοχής και του καθεστώτος απαρτχάιντ, ιδιαίτερα από μια πολυπληθή νέα γενιά, χωρίς μέλλον και χωρίς εμπιστοσύνη σε καμιά παραδοσιακή παλαιστινιακή ηγεσία, ισλαμική ή λαϊκή, η Τζενίν γνώρισε, πάλι το καλοκαίρι του 2023, μαζική εισβολή του ισραηλινού στρατού.

Μετά την επίθεση της Χαμάς στο Νότιο Ισραήλ, στις 7 Οκτωβρίου 2023, και το ξέσπασμα του νέου πολέμου και τους τρομερούς βομβαρδισμούς της Γάζας, οι επιθέσεις του ισραηλινού στρατού και των ένοπλων ακροδεξιών εποίκων επεκτάθηκαν και στη Δυτική Όχθη και στην Τζενίν, όπου και κατέστρεψαν το μνημείο της μάχης του 2002.

Η Ετέλ Αντνάν έγραψε το συγκλονιστικό ποίημα σε πεζό μετά τη μάχη της Τζενίν το 2002.

Είναι αλήθεια ότι ζήσαμε μια παιδική ηλικία οργιώδους διαύγειας. Τί απέγινε εκείνο το παρελθόν; Οι φονιάδες δεν σταματούν στη σάρκα. Στοχεύουν το αόρατο, που ήταν η δική μας ευτυχία. Στο μεταξύ το Σύμπαν γερνάει, δισεκατομμύρια χρόνια έχουν ήδη παρέλθει και τ’ αστέρια παλεύουν για τη ζωή τους. Δεν αρκεί να αστράφτεις για να μην πεθάνεις.

ΕΡΓΟ ΕΞΩΦΥΛΛΟΥ: ETEL ADNAN 

Βουνά, σινική μελάνη, 38,1 x 45,1 εκ., 2015

ΑΛΛΑ ΕΡΓΑ ΤΗΣ ΕΤΕΛ ΑΝΤΝΑΝ ΣΤΙΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΑΓΡΑ

     

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ

Η ΕΤΕΛ ΑΝΤΝΑΝ γεννήθηκε το 1925 και μεγάλωσε στη Βηρυτό του Λιβάνου. Η μητέρα της ήταν Ελληνίδα από τη Σμύρνη και ο πατέρας της υψηλόβαθμος Οθωμανός αξιωματούχος από τη Δαμασκό. Σπούδασε φιλοσοφία στη Σορβόννη, το Μπέρκλεϋ και το Χάρβαρντ. Από το 1958 έως το 1972 δίδαξε φιλοσοφία. Έγινε ζωγράφος. Χάρη στη συμμετοχή της στο κίνημα των ποιητών ενάντια στον πόλεμο του Βιετνάμ, άρχισε να γράφει ποιήματα και έγινε, σύμφωνα με τα λόγια της, «μια Αμερικανίδα ποιήτρια». Το 1972 επέστρεψε στη Βηρυτό και εργάστηκε ως πολιτιστική συντάκτρια. Έμεινε στον Λίβανο ώς το 1976. Το 1978 το πεζογράφημά της Sitt Marie Rose δημοσιεύθηκε στο Παρίσι από τις Éditions des Femmes. Την ίδια χρονιά επέστρεψε στην Καλιφόρνια. Ποιήματά της έχουν μελοποιηθεί από σύγχρονους συνθέτες και έχουν παρουσιαστεί σε διεθνή φεστιβάλ. Έργα της για το θέατρο έχουν σκηνοθετηθεί σε όλο τον κόσμο. Μεταξύ άλλων, έγραψε για τον Αμερικανό σκηνοθέτη Bob Wilson το γαλλικό κείμενο τής πολύγλωσσης όπερας Civil wars. Το ποίημά της Τζενίν διασκευάστηκε και παρουσιάστηκε στο Θέατρο Άττις, στην Αθήνα, το 2006. Έργο της βασισμένο στο ποίημα To Be In a Time of War, με κείμενα του Heiner Müller, παραστάθηκε στο Forum Freies Theater στο Ντύσσελντορφ, το Βερολίνο και τη Βηρυτό το 2011. Συμμετείχε με το εικαστικό της έργο στη 13η documenta, στο Κάσσελ της Γερμανίας, το 2012. Το 2016 παρουσιάστηκε αναδρομική έκθεση του έργου της στο Institut du monde arabe στο Παρίσι. Στη 14η documenta, στην Αθήνα, το 2017, στο πλαίσιο του προγράμματος κινηματογραφικών ταινιών με τίτλο «Κείμενα», παρουσιάστηκε από την ΕΡΤ 2 το ντοκυμανταίρ Ισμύρνα ( Ismyrna / Ismyrne ), σε σκηνοθεσία Ιωάννας Χατζηθωμά (Joana Hadjithomas) και Khalil Joreige, όπου η σκηνοθέτις συνομιλεί με την Ετέλ Αντνάν για την κοινή τους καταγωγή από τη Σμύρνη.
Οι σημαντικότερες διακρίσεις της περιλαμβάνουν: Βραβείο France-Pays Arabes για το Sitt Marie-Rose (1977)· Arab American Book Award για το σύνολο του έργου της και PEN Oakland Award για το Master of the Eclipse (2010)· California Book Award for Poetry για τη συλλογή Sea and Fog και Lambda Literary Award για το σύνολο του έργου της ως ομοφυλόφιλης συγγραφέως (2013). Το 2014 χρίστηκε Ιππότης των Γραμμάτων και των Τεχνών της Γαλλικής Δημοκρατίας.
Πέθανε στο Παρίσι το 2021.
Στις Εκδόσεις Άγρα κυκλοφορούν επίσης τα βιβλία της Γράφοντας σε μια ξένη γλώσσα (2016), Το τίμημα που δεν είμαστε διατεθειμένοι να καταβάλουμε για τον έρωτα (2016), Σχετικά με το τέλος της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας (2017), Ο « ελληνικός » κόσμος του Θεόδωρου Τερζόπουλου και Δελφοί και Κιάτο (2019), Σιττ Μαρί Ροζ ( 2019), Ο Ορφέας απέναντι στο κενό και Χάινερ Μύλλερ και Τιντορέττο: Το πιθανό τέλος του τρόμου (2021) και Ταξίδι – Πόλεμος – Εξορία (2023).

Δελτίο Τύπου | ΟΙ ΤΡΕΙΣ ΛΗΣΤΕΣ και Ο ΦΕΓΓΑΡΑΝΘΡΩΠΟΣ: 2 σπουδαία παιδικά βιβλία του TOMI UNGERER

TOMI UNGERER

ΟΙ ΤΡΕΙΣ ΛΗΣΤΕΣ

Μετάφραση : ΓΙΑΝΝΗΣ ΚΑΛΙΦΑΤΙΔΗΣ

Εκδόσεις ΑΓΡΑ, Δεκέμβριος 2023

Αριθμός σελίδων : 40 , Τιμή : 15,50 Ευρώ

ISBN: 978-960-505-628-5

Επανεκδίδεται

το κλασικό παιδικό βιβλίο

του μεγάλου Αλσατού συγγραφέα 

και εικονογράφου παιδικής λογοτεχνίας 

TOMI UNGERER.

Η ιστορία τριών ληστών, που συγκινημένοι από την ιστορία ενός ορφανού κοριτσιού, χτίζουν μια ολόκληρη πολιτεία για τα εγκαταλειμμένα παιδιά αυτού του κόσμου, αγκαλιάζοντάς τα με τη στοργή και την αγάπη τους.

Στη δεκαετία του ’60 και του ’70 ο Τόμι Ούνγκερερ έφερε μεγάλη επανάσταση στην παιδική λογοτεχνία, και τα βιβλία του μεταφράστηκαν και εκδόθηκαν σε κάθε μέρος της Γης. Έχει επηρεάσει γενιές ολόκληρες συγγραφέων και εικονογράφων του παιδικού βιβλίου.

Το 2007 Οι Τρεις Ληστές έγιναν ταινία κινουμένων σχεδίων, η οποία σημείωσε τεράστια επιτυχία στις κινηματογραφικές αίθουσες της Ευρώπης.

TOMI UNGERER

 

Ο ΦΕΓΓΑΡΑΝΘΡΩΠΟΣ

Μετάφραση :

ΜΑΡΙΑ ΑΓΓΕΛΙΔΟΥ – ΑΓΓΕΛΟΣ ΑΓΓΕΛΙΔΗΣ

Εκδόσεις ΑΓΡΑ, Δεκέμβριος 2023

Αριθμός σελίδων : 40 , Τιμή : 15,50 Ευρώ

ISBN: 978-960-505-627-8

« Ένα από τα καλύτερα 

παιδικά εικονογραφημένα βιβλία ».

- Μωρίς Σέντακ

Ο Φεγγαράνθρωπος είναι ολομόναχος. Κάθε βράδυ κοιτάζει από μακριά τις γιορτές και τους χορούς στη Γη και το μόνο που λαχταράει είναι να διασκεδάσει μαζί με τους ανθρώπους.

Ώσπου μια μέρα αρπάζεται από την ουρά ενός κομήτη, για να πάει στη Γη…

Δελτίο Τύπου | ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ ΜΙΑΣ ΜΑΣΚΑΣ του Yukio Mishima

YUKIO MISHIMA

ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ ΜΙΑΣ ΜΑΣΚΑΣ

ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ:

ΑΛΕΞΗΣ ΚΑΛΟΦΩΛΙΑΣ

Εκδόσεις ΑΓΡΑ, Δεκέμβριος 2023

Αριθμός σελίδων : 256, Τιμή: 17,00 Ευρώ

ISBN: 978-960-505-608-7

Οι Εξομολογήσεις μιας μάσκας είναι στο ίδιο μήκος με τη ρήση τού Όσκαρ Ουάιλντ ότι «ο άνθρωπος είναι ελάχιστα ο εαυτός του όταν μιλάει για το δικό του πρόσωπο, δώσ’ του όμως μια μάσκα και θα σου πει την αλήθεια».

–Περιοδικό WIRED

Στην Ιαπωνία του Β’ Παγκοσμίου πολέμου και στα μετέπειτα χρόνια, εν μέσω πρωτοφανών καταστροφών, ο Κοτσάν έρχεται αντιμέτωπος με τις ορμές του. Στην ασφάλεια του υπνοδωματίου του, ο πόθος ξυπνά μέσα του καθώς ξεφυλλίζει τις σελίδες ενός βιβλίου τέχνης. Η ομορφιά του γυμνού σώματος του αγίου Σεβαστιανού, όπως είναι δεμένο και δαγκωμένο από τα βέλη, τον κυριεύει. Στο δρόμο τον ελκύουν ναύτες και μικροκακοποιοί, στο σχολείο ένας συμμαθητής του με αυτοπεποίθηση και γοητεία που τον αιχμαλωτίζουν. Πώς να είσαι ομοφυλόφιλος σε μια συντηρητική κοινωνία ; Από την παιδική του ηλικία ώς την ενηλικίωση, αυτός ο νεαρός αστός θα κατασκευάσει μια κοινωνική μάσκα που θα τη φοράει καθημερινά για τα μάτια του κόσμου. Προσπαθεί με κάθε κόστος να συμμορφωθεί σε αυτό που θεωρείται νόρμα της επιθυμίας. Αλλά η κοροϊδία της ετεροφυλοφιλίας δεν θα τον ξεγελάει για πάντα, και για να μην προδίδει πλέον το εσώτερο είναι του θα πρέπει να βρει τη δύναμη να κοιτάξει κατάματα την έλξη που τον τρώει και να μάθει, επιτέλους, να ζει αρμονικά με τον εαυτό του.

Αληθινό ακατέργαστο διαμάντι, το πρώτο, αυτοβιογραφικό, μυθιστόρημα του Μισίμα σηματοδοτεί τη γέννηση ενός μεγάλου συγγραφέα. Με ύφος φλογερό και με ειλικρίνεια μεγαλειώδη, αυτό το βασανισμένο αφήγημα θέτει ερωτήματα για την καταπίεση του πόθου, τον ίλιγγο της εφηβείας, την προσκόλληση στο θάνατο, για το τί είναι κανονικό και τί ανήθικο.

«Αυτό το μυθιστόρημα, η Vita Sexualis μου, είναι μια σεξουαλική αυτοβιογραφία που έχει στόχο την όσο το δυνατό μεγαλύτερη ακρίβεια. Το πρώτο μέρος είναι αφιερωμένο, μέσα από την προσωπική μου ανάλυση, σε μια μελέτη του σαδισμού και της διαστροφής, το δεύτερο μέρος θέτει στόχο την αφήγηση μιας ερωτικής εξομολόγησης […] και τις πύρινες και αιώνιες ενοχές που πηγάζουν από αυτή. Η συγγραφή του συγκεκριμένου έργου σημαίνει βεβαίως το θάνατο του πλάσματος που είμαι, αλλά έχω επίσης την εντύπωση, στην πορεία της γραφής, ότι επανέκτησα λίγο λίγο τη ζωή μου. Τί θέλω να πω με αυτό ; Μα ότι προτού γράψω αυτό το έργο η ζωή που ζούσα ήταν η ζωή ενός πτώματος. Τη στιγμή μάλιστα που, χάρη σε αυτή την εξομολόγηση, συντελούνταν ο θάνατός μου, η ζωή ξεπήδησε ξανά από μέσα μου». – Y.M.

Ποτέ μια «εξομολόγηση» δεν έχει υπάρξει περισσότερο απαλλαγμένη από αυτοοίκτο και συναισθηματική αυταρέσκεια. 

–SUNDAY TIMES

 

Ίσως να μην έχει υπάρξει συγγραφέας πιο αυτοβιογραφικός από τον Γιούκιο Μισίμα. Μοιάζει στον Σελίν και τον Ζενέ, συγγραφείς που δεν ήταν πολιτικοί αλλά που επεξεργάζονταν με τη γραφή τους την κρίση τού να είσαι ζωντανός, την κρίση της ίδιας της εμπειρίας. Με αυτόν ακριβώς τον τρόπο είναι υπερβατικό το μυθιστόρημα του Μισίμα – προχωράει πέρα από τον ορατό κόσμο σε έναν κόσμο όπου το να ζεις έχει νόημα.

–PHILIP GLASS

 

Διαβάζουμε με έκπληξη και θαυμασμό την παραμικρή λεπτομέρεια – τέτοια είναι η δύναμη της γραφής του. Λυπάμαι μόνο που δεν τον γνώρισα από κοντά, γιατί διάφοροι φίλοι τον βρήκαν καλή παρέα, καλή συντροφιά στο ποτό και εξαιρετικό να πηγαίνεις μαζί για κρούζινγκ.

–GORE VIDAL

 

« Κατά τη διάρκεια εκείνης της περιόδου έμαθα να καπνίζω και να πίνω. Δηλαδή, έμαθα να προσποιούμαι ότι καπνίζω και πίνω. Ο πόλεμος είχε δημιουργήσει μέσα μας μια παράξενη συναισθηματική ωριμότητα. Προέκυψε από την αντίληψή μας για τη ζωή σαν κάτι που θα τελείωνε απότομα στα είκοσί μας· δεν σκεφτόμασταν ποτέ την πιθανότητα να υπάρχει κάτι πέρα από τα λίγα χρόνια που μας απέμεναν. Η ζωή μας φαινόταν ένα παράξενα ασταθές πράγμα. Έμοιαζε με αλμυρή λίμνη από την οποία το περισσότερο νερό είχε ξαφνικά εξατμιστεί, αφήνοντας τόσο πυκνή συγκέντρωση αλατιού που τα σώματά μας επέπλεαν νωχελικά στην επιφάνεια. Δεδομένου ότι η στιγμή που θα έπεφτε η αυλαία δεν ήταν τόσο μακριά, θα ήταν αναμενόμενο ότι θα υιοθετούσα με μεγαλύτερη επιμέλεια τη μεταμφίεση που είχα επινοήσει για τον εαυτό μου. Όμως, ακόμη και ενώ έλεγα στον εαυτό μου ότι θα ξεκινούσα αύριο –αύριο, στα σίγουρα– το ταξίδι μου στη ζωή, το αύριο αναβαλλόταν μέρα με τη μέρα και τα χρόνια του πολέμου περνούσαν χωρίς το παραμικρό σημάδι της αναχώρησής μου.

[…]

Μπέρδευα τη σφοδρή, ανέφικτη επιθυμία του να μη θέλω να είμαι ο εαυτός μου με τη σεξουαλική επιθυμία ενός άνδρα με εμπειρίες, με την επιθυμία που προκύπτει από το γεγονός ότι είναι ο εαυτός του».

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΕΞΩΦΥΛΛΟΥ

© Tim McConville

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ

Ο Γιούκιο Μισίμα γεννήθηκε το 1925. Μεγάλωσε με τη φροντίδα της αριστοκράτισσας γιαγιάς του, που τον κρατούσε μακριά από το φως του ήλιου και του απαγόρευε να παίζει με τα άλλα παιδιά. Επέστρεψε για να ζήσει με την οικογένειά του όταν ήταν δώδεκα χρονών, δημιουργώντας έναν εξαιρετικά στενό δεσμό με τη μητέρα του, η οποία τον ενθάρρυνε να γράφει. Ο πατέρας του, ένας σκληρός άνθρωπος με τάσεις στρατιωτικής πειθαρχίας, θεωρούσε την ακόρεστη αγάπη του γιου του για το διάβασμα δείγμα θηλυπρέπειας και έσκισε τα πρώτα γραπτά του. Παρ’ όλα αυτά, ο Μισίμα συνέχισε να γράφει και σε ηλικία δεκαοκτώ ετών του ανέθεσαν να γράψει ένα διήγημα για το αναγνωρισμένου κύρους λογοτεχνικό περιοδικό Bungei-Bunga. Κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου πολέμου απέφυγε τη στράτευση προφασιζόμενος ασθένεια και γράφτηκε στο Πανεπιστήμιο του Τόκιο, από το οποίο αποφοίτησε το 1946. Το πρώτο του μυθιστόρημα με τίτλο Τοζούκου (Ληστές), που εκδόθηκε το 1948, τον καθιέρωσε ως σημαντικό συγγραφέα. Καθώς η καριέρα του εξελισσόταν, έκανε πολλά ταξίδια και το όνομά του συζητήθηκε μερικές φορές σε σχέση με το Βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας, με το οποίο τιμήθηκε τελικά ο φίλος και μέντοράς του Γιασουνάρι Καουαμπάτα το 1968. Μετά την έκδοση των Εξομολογήσεων μιας μάσκας το 1948, ο Μισίμα εργάστηκε σκληρά για να απαλλαγεί από το μυθιστορηματικό του alter ego, φλερτάροντας και ακολουθώντας την αυστηρή καθημερινότητα ενός μπόντυ μπήλντερ αλλά και τελειοποιώντας την πολεμική τέχνη του κέντο. Υπήρξε αυτόκλητος σαμουράι. Παρά την ομοφυλοφιλία του, ο Μισίμα παντρεύτηκε το 1958 και έκανε έναν γιο και μία κόρη. Το 1967 κατατάχθηκε στη Δύναμη Αυτοάμυνας Εδάφους –τον μεταπολεμικό στρατό της Ιαπωνίας– και αργότερα ίδρυσε την Τατενοκάκι (Εταιρεία της Ασπίδας). Υπό την αιγίδα αυτής της οργάνωσης σχεδίασε και πραγματοποίησε την απόπειρα πραξικοπήματος και την επακόλουθη τελετουργική του αυτοκτονία σε δημόσια θέα στις 25 Νοεμβρίου του 1970 στο επιτελείο του ιαπωνικού στρατού στο Ιτσιγκάγια, που προκάλεσε παγκόσμια αίσθηση. Η αυτοκτονία του –το ύστατο «έργο τέχνης του»– θεωρείται η απόλυτη υλοποίηση των φαντασιώσεων του πόνου και του θανάτου που έτρεφε.

Ο Μισίμα υπήρξε πολυγραφότατος και άφησε πίσω του ένα έργο που περιλαμβάνει σαράντα μυθιστορήματα, δεκαοκτώ θεατρικά έργα, είκοσι συλλογές διηγημάτων, τουλάχιστον είκοσι βιβλία με δοκίμια, καθώς και ένα λιμπρέτο.

ΤΟΥ ΙΔΙΟΥ ΣΤΙΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΑΓΡΑ

Δελτίο Τύπου | ΝΟΡΙΛΣΚ του Caryl Férey

CARYL FÉREY

ΝΟΡΙΛΣΚ

Μετάφραση:

ΑΡΓΥΡΩ ΜΑΚΑΡΩΦ

Εκδόσεις ΑΓΡΑ, Δεκέμβριος 2023

Αριθμός σελίδων : 192, Τιμή : 12,50 Ευρώ

ISBN: 978-960-505-607-0

ΣΚΗΝΙΚΟ ΤΟΥ ΜΠΛΕΗΝΤ ΡΑΝΝΕΡ, ΑΛΛΑ ΣΕ ΕΚΔΟΧΗ ΣΙΒΗΡΙΑΣ... 

Ο συγγραφέας αστυνομικών πολιτικών θρίλλερ Καρύλ Φερέ, δεινός ταξιδευτής σε πολλά μέρη του πλανήτη, δέχεται μια πρόταση από δύο εκδότριές του : να ταξιδέψει και να γράψει για μία από τις πιο τερατώδεις πόλεις του κόσμου, το Νορίλσκ στη μακρινή Σιβηρία, με το μεγαλύτερο ποσοστό μόλυνσης της ατμόσφαιρας, όπου η θερμοκρασία κυμαίνεται ανάμεσα στους 20 με 60 βαθμούς Κελσίου υπό το μηδέν. Το παλιό γκουλάγκ, που έστησε ο Στάλιν για την εξόρυξη νικελίου και σπάνιων ορυκτών, σήμερα συνεχίζει να λειτουργεί από τον Πούτιν και τους ολιγάρχες, ενώ τα σοβιετικά κτίρια καταρρέουν. Κανείς δεν μπορεί να το επισκεφτεί χωρίς άδεια από την Ομοσπονδιακή Υπηρεσία Ασφαλείας, τη διάδοχο της ΚαΓκεΜπέ.

Προσδόκιμο ζωής των κατοίκων της οικτρό. Δυο μήνες το χρόνο απόλυτο σκοτάδι. Κρύο που το χειμώνα μπορεί να φτάσει και τους μείον 60 βαθμούς Κελσίου. Κανένα ζώο, κανένα δένδρο, τίποτα απολύτως. Ο συγγραφέας παραδόξως αποδέχεται την πρόταση και καλεί για συνοδό του έναν ήρωα κάποιων μυθιστορημάτων του : τον μονόφθαλμο Μακ Κας, το Τέρας με τα ευγενικά αισθήματα και τη μεγάλη τρέλα – αλλά αυτήν τη μοιράζονται.

Το βιβλίο είναι το χρονικό ενός ταξιδιού σε μια κόλαση όπου οι άνθρωποι που συναντάμε, μεταλλωρύχοι κυρίως, με τον τρόπο του Φερέ μας οδηγούν στο φως, χάρη στη δική τους τρέλα και στα δυνατά τους αισθήματα.

Από αυτό το ταξιδιωτικό χρονικό προέκυψε το σπουδαίο μυθιστόρημα του Καρύλ Φερέ Lëd – Πάγος του 2022.

Η θερμοκρασία το βράδυ ήταν γύρω στους μείον είκοσι βαθμούς Κελσίου, και με τον αέρα που έφτανε απ’ τα υψώματα γύρω απ’την πόλη ήταν σίγουρο ότι θα σπάγαμε τα μούτρα μας. Στους μείον σαράντα βαθμούς Κελσίου. Καθώς δεν υπήρχαν προστατευτικά κιγκλιδώματα στη στέγη, ο Λεό πέρασε πρώτος. Έπρεπε να αποφύγουμε τις παγίδες της ταράτσας, τα ηλεκτρικά καλώδια, τις σιδερόβεργες που ξεφύτρωναν απ’ το μπετόν, το οποίο επιπλέον γλιστρούσε εξαιτίας του χιονιού και του πάγου – όμως η θέα του Νορίλσκ ήταν φαντασμαγορική. Το μπλε της νύχτας, οι σκούροι γκρίζοι καπνοί που ξεπετάγονταν απ’ τις υψικάμινους των εργοστασίων, απ’ τα φουγάρα των πλοίων που αναχωρούσαν αγνοώντας τί θα συναντούσαν, τα φώτα από τις οικοδομές όμοιες με παρατεταγμένα στρατιωτάκια κατά μήκος των λεωφόρων – βρισκόμασταν σε σκηνικό του Μπλέηντ Ράννερ. Αλλά σε εκδοχή Σιβηρίας, κάτι που δεν έμοιαζε με τίποτα απ’ όσα έχω δει μέχρι σήμερα…

Πώς έφτασα εγώ εδώ, σ’αυτή τη χαμένη πόλη της Βόρειας Σιβηρίας ; Όλα ξεκίνησαν έναν μήνα νωρίτερα, στο Παρίσι.

Το Νορίλσκ παρουσιαζόταν ως η κατεξοχήν ακραία πόλη, προϊόν της ανθρώπινης τρέλας που μας μόλυνε την ατμόσφαιρα: Αδύνατον λοιπόν να αντισταθώ, δηλαδή άσκοπο. Τα κορίτσια είχαν πετύχει διάνα, ο στόχος ήμουν εγώ, ο συγγραφέας-ταξιδευτής, αρκετά ηλίθιος για να δεχθώ μια πρόταση που βρισκόταν στους αντίποδες των επιθυμιών μου.

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ

Ο ΚΑΡΥΛ ΦΕΡΕ ζει στο Παρίσι. Περιπλανήθηκε στη Νέα Ζηλανδία με τη «Σάγκα Μαορί» (Χάκα, 1998 / Εκδόσεις Άγρα 2015, Ούτου, 2004 / Εκδόσεις Άγρα, 2016 – Βραβεία : SNCF du polar français 2005, Sang d’encre 2005, Michel-Lebrun 2005), στην Αφρική (Ζουλού, βραβεύτηκε μεταξύ άλλων με το Μεγάλο Βραβείο Αστυνομικής λογοτεχνίας το 2008 και διασκευάστηκε για τον κινηματογράφο το 2013), στη συνέχεια στην Αργεντινή (Μαπούτσε, 2012 / Εκδόσεις Άγρα, 2015 – Βραβεία : Landerneau Polar 2012, Tenebris 2013), στη σκοτεινή εξερεύνηση της Χιλής (Κόνδωρ, 2016 / Εκδόσεις Άγρα, 2017) και στην Κολομβία (Πας – Ειρήνη, 2019 / Εκδόσεις Άγρα, 2020). Ο Καρύλ Φερέ θεωρείται μαίτρ του θρίλλερ των αχανών εκτάσεων και των «ξένων» τόπων. Στις Εκδόσεις Άγρα κυκλοφορούν επίσης τα βιβλία του Οι νύχτες του Σαν Φρανσίσκο (2014), το Ποτέ πια μόνος , που διαδραματίζεται στη Γαλλία και την Ελλάδα (2018), και το όγδοο μεγάλο, πανοραμικὸ μυθιστόρημά του Lëd – Πάγος, που διαδραματίζεται στις μολυσμένες πόλεις τής Αρκτικής Σιβηρίας(2022).

Φωτογραφία συγγραφέα: Francesca Mantovani © Gallimard

ΑΛΛΑ ΒΙΒΛΙΑ ΤΟΥ CARYL FÉREY ΣΤΙΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΑΓΡΑ