Δελτίο Τύπου | ΠΙΣΤΗ ΣΤΟ ΘΕΟ. ΓΙΑΤΙ; του Pierre Jourde

 

PIERRE JOURDE

ΠΙΣΤΗ ΣΤΟΝ ΘΕΟ.

ΓΙΑΤΙ;

ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ: ΓΙΑΝΝΗΣ ΣΙΔΕΡΗΣ

Εκδόσεις ΑΓΡΑ, Ιούνιος 2023

Αριθμός σελίδων : 64, Τιμή : 10,30 Ευρώ

ISBN: 978-960-505-601-8

Η πίστη στον Θεό είναι η σημαντικότερη πνευματική απόφαση στη ζωή ενός ανθρώπου.

Όταν κάποιος επιλέγει να πιστεύει, υποτίθεται ότι το γνωρίζει αυτό.

Είναι όμως πάντα έτσι ;

- ΠΙΕΡ ΖΟΥΡΝΤ

ΔΙΣΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΑ ΑΝΘΡΩΠΟΙ πιστεύουν στην ύπαρξη ενός ανώτερου όντος. Προσκολλώνται σε περίπλοκα δόγματα. Υπακούουν σε κανόνες που ρυθμίζουν τη διατροφή, την ενδυμασία και την ερωτική ζωή τους. Πιστεύουν σε κάτι απόλυτο. Ωστόσο, το ον στο οποίο πιστεύουν δεν είναι προφανές ότι υπάρχει. Πρέπει επομένως να υποθέσουμε ότι το έχουν σκεφτεί καλά, ότι εξέτασαν τί μπορεί να αποδεικνύει την ύπαρξη του Θεού και ότι έχουν αντιπαραβάλει τα πιστεύω τους με τα συμπεράσματα της επιστήμης. Το περίεργο είναι όμως ότι δεν ισχύει αυτό. Οι άνθρωποι πιστεύουν επειδή η πλειονότητα των ανθρώπων στη χώρα τους, το κοινωνικό και το οικογενειακό τους περιβάλλον πιστεύει. Πώς μπορεί λοιπόν μια τέτοια πίστη να είναι απόλυτη ; Μήπως οφείλουμε να την εξετάσουμε πιο προσεκτικά ;

Ένα απόλυτο ιδανικό αδιαφορεί για τη ζωή, τα αισθήματα οίκτου και συμπόνιας. Είναι υπεράνω των ανθρώπινων νόμων. Και με αυτό τον τρόπο οι θεοί, που είναι κατά τ’ άλλα όλοι τους απέραντα καλοί και φιλεύσπλαχνοι, δικαιολογούν τις σφαγές αθώων.

Ένα σχετικό πρόβλημα είναι αυτό της τιμωρίας. Η κόλαση, για τους χριστιανούς ή τους μουσουλμάνους, προορίζεται για τους κακούς και τους άπιστους, ενώ ο παράδεισος είναι για τους καλούς. Στην πραγματική ζωή, η διάκριση μεταξύ καλών και κακών, πέρα από κάποιες ακραίες περιπτώσεις, είναι δύσκολο να γίνει. Ο άνθρωπος είναι ένας συνδυασμός καλού και κακού. Αν όμως έχουμε από τη μία τους αμαρτωλούς και από την άλλη όσους θα σωθούν, πρέπει να σκεφτούμε μια σαφή διαχωριστική γραμμή. [...] 

Ο Θεός, θα σας πουν οι χριστιανοί ιερείς, έκανε τον άνθρωπο ελεύθερο. Είμαστε ελεύθεροι να επιλέξουμε ανάμεσα σε Καλό και Κακό. Αυτό όμως στερείται λογικής : Ο Θεός με έκανε ελεύθερο γνωρίζοντας όμως ότι μπορώ να διαλέξω το Κακό και γι’ αυτό θα τιμωρηθώ με αιώνια μαρτύρια. Περίεργη σύλληψη της ελευθερίας. Θυμίζει μη παροχή βοήθειας σε κάποιον που βρίσκεται σε κίνδυνο : Ο Θεός το ξέρει ότι θα φερθώ ανόητα και θα βλάψω τον εαυτό μου, αλλά δεν κάνει τίποτα. Παρακολουθεί το θέαμα.

Στο παρελθόν οι θρησκείες επιβάλλονταν με απόλυτο τρόπο στους πάντες. Η πρόοδος των επιστημών, το κριτικό πνεύμα, ο ορθολογισμός, η δημοκρατία, τα κοινωνικά δικαιώματα, η εκκοσμίκευση επέτρεψαν σε κάποιες χώρες να απελευθερωθούν από αυτόν το ζυγό. Όταν όμως δεν τίθενται όρια στη θρησκεία, αυτή εγκαθιστά το νόμο της με μια βία που δεν έχει όμοιά της... αφού υποτίθεται ότι εμπνέεται από μια απόλυτη αλήθεια. Δολοφονίες, βιαιοπραγίες, τρομοκρατικά χτυπήματα, εκτελέσεις, αυτή είναι η μοίρα των θεοκρατιών. Κι οι γυναίκες είναι οι πρώτες που πληρώνουν το τίμημα. Αν δεν υποχρεώσουμε τις θρησκείες να σεβαστούν την ελεύθερη επιλογή του καθενός, να σταματήσουν να επιβάλλουν τις προσταγές τους, αν δεν τους δώσουμε να καταλάβουν ότι μια απλή υπόθεση δεν μπορεί να παρουσιάζεται ως απόλυτη αλήθεια, υπάρχει ο κίνδυνος πολύ γρήγορα να διολισθήσουμε σε καθεστώτα τα οποία θα καταργούν τις ελευθερίες τη μία μετά την άλλη. Μπορείτε να πιστεύετε σε όποιον θέλετε, στον Αλλάχ, στον Γιαχβέ, ή στην ιπτάμενη πίτσα, όμως μην ασχολείστε με το τί πιστεύει ο γείτονάς σας, η κόρη σας ή ο ανιψιός σας. Η θρησκεία είναι θέμα ατομικής συνείδησης.

Ο ΠΙΕΡ ΖΟΥΡΝΤ είναι μυθιστοριογράφος και κριτικός λογοτεχνίας. Στις Εκδόσεις Gallimard έχει δημοσιεύσει τα βιβλία Maréchal absolu, Paradis noirs, La première pierre, που τιμήθηκε με το βραβείο Jean Giono 2013, Winter is Coming και το Voyage du canapé-lit.

 

ΕΠΙΣΗΣ ΣΤΙΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΑΓΡΑ

Δελτίο Τύπου | ΔΙΑΚΟΠΕΣ ΣΤΗ ΜΥΚΟΝΟ του Γιάννη Μαρή

ΓΙΑΝΝΗΣ ΜΑΡΗΣ

ΔΙΑΚΟΠΕΣ ΣΤΗ ΜΥΚΟΝΟ

ΕΙΣΑΓΩΓΗ : ΑΝΔΡΕΑΣ ΑΠΟΣΤΟΛΙΔΗΣ

Εκδόσεις ΑΓΡΑ, Ιούνιος 2023

Αριθμός σελίδων : 272, Τιμή : 13,90 Ευρώ

ISBN: 978-960-505-598-1

Μέσα στην καμπίνα της Α’ θέσεως διάβασε το τηλεγράφημα για δέκατη φορά. «Ο Αυγουστίδης θα βρίσκεται στην Αθήνα στο τέλος του μηνός. Φρόντισε ώς τότε να τα ’χεις τακτοποιήσει όλα».

Δίπλωσε το τηλεγράφημα και χαμογέλασε πικρά. «Φρόντισε ώς τότε να τα ’χεις τακτοποιήσει όλα». Σαν να ήταν δυνατό να τακτοποιήσει πια τίποτε, εκεί που είχαν φτάσει τα πράγματα.

Με το τσιγάρο στο στόμα άνοιξε τη βαλίτσα του. Νευρικά το χέρι του έψαξε ανάμεσα στα ρούχα. Βρήκε αυτό που ήθελε. Ένα κομψό αυτόματο «Μπράουνινγκ » των εφτά. Χαμογέλασε με πίκρα. «Φρόντισε να τα ’χεις τακτοποιήσει όλα ώς τότε…» Κοίταζε το πιστόλι. Έμοιαζε σαν ένα κομψό παιχνίδι από έβενο, μέσα στο μεγάλο, δυνατό χέρι του. Το ξανάβαλε στη βαλίτσα του και το σκέπασε πάλι με τα ρούχα. Η πόρτα χτύπησε.

Οι ΔΙΑΚΟΠΕΣ ΣΤΗ ΜΥΚΟΝΟ ανήκουν στη χρυσή χρονιά του Γιάννη Μαρή, το 1956. Αφήγηση σε τρίτο πρόσωπο. Καλοκαίρι, Αύγουστος, Μύκονος. Ο πρωταγωνιστής φλερτάρει με τον τίτλο του ζιγκολό και τιμωρείται επειδή δεν τηρεί τις αρχές του μέχρι τέλους, καθώς ερωτεύεται μια εικοσάχρονη, τη Λία Καραπάνου. «Μια κοπέλα με κοντά μαλλιά και παράξενα γκριζοπράσινα μάτια διάβαζε ένα περιοδικό μόδας δίπλα του. Μια στιγμή –τυχαία η επίτηδες– το περιοδικό γλίστρησε από τα χέρια της. Εκείνος έσκυψε, το πήρε και της το έδωσε. Του χαμογέλασε με μια σειρά θαυμάσια άσπρα δόντια σε ένα πολύ ηλιοψημένο πρόσωπο ». Φλερτάρουν και κάνουν παρέα καθημερινά στις παραλίες. « Ήταν ευτυχισμένη να βρίσκεται δίπλα σε αυτόν τον όμορφο, δυνατό άντρα, κάτω από τον χρυσό ήλιο. […] Ήταν αυτό που δεν έπρεπε να του τύχει. Και του έτυχε. Η Λία ήταν ερωτευμένη μαζί του κι αυτός τώρα το ήξερε πως την αγαπούσε. […] Ήταν γεμάτος απόγνωση και ταυτόχρονα ευτυχία. “Μια ευτυχία με προθεσμία ”, σκέφθηκε και χαμογέλασε με πίκρα ».

Είναι το μοναδικό μυθιστόρημα του Μαρή στο ύφος του αμερικανικού νουάρ, που θυμίζει το Τέλος της διαδρομής του W.R. Burnett (Άγρα, 1993).

Οι Διακοπές στη Μύκονο είναι μέσα στα καλύτερα βιβλία του Μαρή και το μόνο με στοιχεία μαύρου αστυνομικού μυθιστορήματος.

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΕΞΩΦΥΛΛΟΥ: ΙΑΣΩΝ ΑΠΟΣΤΟΛΙΔΗΣ, 1958

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ

Ο ΓΙΑΝΝΗΣ ΤΣΙΡΙΜΩΚΟΣ (ψευδ. ΓΙΑΝΝΗΣ ΜΑΡΗΣ) γεννήθηκε το 1916 στη Σκόπελο. Ο πατέρας του ήταν δικαστικός. Τα παιδικά του χρόνια τα έζησε στη Λαμία. Σπούδασε νομικά στη Θεσσαλονίκη. Προπολεμικά εργάστηκε στην Αγροτική Τράπεζα ως διευθυντής υποκαταστήματος στην Αρναία Χαλκιδικής. Το 1943 βγήκε στο βουνό και εντάχθηκε στο ΕΑΜ. Ανήκε στη Σοσιαλιστική Αριστερά και στην ΕΛΔ (Ένωση Λαϊκής Δημοκρατίας), το κόμμα του Αλέξανδρου Σβώλου και του ξαδέλφου του Ηλία Τσιριμώκου. Μετά την απελευθέρωση εργάστηκε ως δημοσιογράφος. Αρχικά στη Μάχη και στον Προοδευτικό Φιλελεύθερο και αργότερα στο συγκρότημα Μπότση (Ακρόπολις, Απογευματινή και το περιοδικό Πρώτο).

Ως συγγραφέας εμφανίστηκε το 1953 στο βραχύβιο περιοδικό Οικογένεια, δημοσιεύοντας με το πραγματικό του όνομα σε συνέχειες το αστυνομικό μυθιστόρημα Έγκλημα στο Κολωνάκι. Υπήρξε πολυγραφότατος. Θα ακολουθήσουν, πάντα σε συνέχειες, περισσότερα από εξήντα αστυνομικά μυθιστορήματα και νουβέλες, ενώ το σύνολο των αφηγημάτων του στον ημερήσιο Τύπο, ιστορικών και αισθηματικών, ξεπερνάει τα εκατό. Τα υπογράφει ως Γιάννης Μαρής και έτσι πλέον θα μείνει γνωστός. Τα μυθιστορήματά του εκδίδονταν συχνά και σε πολλές άλλες εφημερίδες σε άλλες πόλεις της Ελλάδας και του εξωτερικού (ελληνόφωνο Τύπο της Αυστραλίας, Κύπρου, Λονδίνου, Κωνσταντινουπόλεως, Ν. Αφρικής κ.α.).

Από τα μέσα της δεκαετίας του 1950 τα αστυνομικά του μυθιστορήματα εκδίδονται και σε βιβλία από τις Εκδόσεις Ατλαντίς-Πεχλιβανίδη και Περγαμηνή, κατά κανόνα με διαφορετικό τίτλο από τον αρχικό των εφημερίδων. Μέχρι το 1978 εκδόθηκαν σαρανταεννέα. Από το 2012 οι Εκδόσεις Άγρα εξέδωσαν οκτώ από τα αδημοσίευτα σε βιβλίο μυθιστορήματά του και δύο που είχαν κυκλοφορήσει βραχύβια από τις Εκδόσεις Περγαμηνή.

Ο Γιάννης Μαρής ανανέωσε το αθηναϊκό ανάγνωσμα της εποχής συνδυάζοντας την ποιότητα με τη συναρπαστική πλοκή και έγινε ο θεμελιωτής του ελληνικού αστυνομικού μυθιστορήματος. Υπήρξε ένας από τους δημοφιλέστερους Έλληνες συγγραφείς των δεκαετιών 1950, 1960 και 1970.

Ο Γιάννης Μαρής έγραψε επιπλέον το σενάριο είκοσι κινηματογραφικών ταινιών και ανέβασε δύο θεατρικά έργα.

Το συγγραφικό έργο του Γιάννη Μαρή ήταν πάντα ενταγμένο στη δημοσιογραφική του δουλειά, που περιλάμβανε κινηματογραφική κριτική, έρευνες, συνεντεύξεις, ανταποκρίσεις και αποστολές στο εξωτερικό.

Τελευταία του μυθιστορήματα είναι Η εξαφάνιση του Τζων Αυλακιώτη (1976) και Η απαγωγή (1978).

Πέθανε στην Αθήνα τον Νοέμβριο του 1979 λίγο μετά τη συνταξιοδότησή του.

Οι Εκδόσεις ΑΓΡΑ έχουν αναλάβει το σύνολο της έκδοσης των αστυνομικών μυθιστορημάτων του ΓΙΑΝΝΗ ΜΑΡΗ.

Ο ΓΙΑΝΝΗΣ ΜΑΡΗΣ ΣΤΙΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΑΓΡΑ

                

   

Δελτίο τύπου | Η ΑΠΕΡΓΙΑ ΤΩΝ ΨΗΦΟΦΟΡΩΝ του Octave Mirbeau [ Ανατύπωση ]

OCTAVE MIRBEAU

Η ΑΠΕΡΓΙΑ ΤΩΝ ΨΗΦΟΦΟΡΩΝ

Μετάφραση: Ανδρέας Στάικος

Εκδόσεις ΑΓΡΑ, Σειρά «Βιβλίδια»

Α’ έκδοση: Μάιος 2014, Ανατύπωση: Ιούνιος 2023

Αριθμός σελίδων : 40, Τιμή : 6,00 Ευρώ

ISBN: 978-960-505-127-3

«Να θυμάσαι ότι ο άνθρωπος που ζητιανεύει τις ψήφους είναι από το γεγονός αυτό και μόνο ένας άνθρωπος ανέντιμος, διότι, σε αντάλλαγμα της εξουσίας και του πλούτου που απέκτησε χάρη σ’ εσένα, σού υπόσχεται ένα σωρό θαυμάσια πράγματα, τα οποία δεν θα σ’ τα δώσει, και δεν είναι άλλωστε μέσα στις δυνατότητές του να σ’ τα δώσει. Ο άνδρας που εξυψώνεις δεν εκπροσωπεί ούτε την εξαθλίωσή σου ούτε τις επιδιώξεις σου ούτε τίποτα».

Ο Οκτάβ Μιρμπώ ήταν συγγραφέας, κριτικός τέχνης και δημοσιογράφος. Είναι γνωστός στις μέρες μας κυρίως για το μυθιστόρημά του Ημερολόγιο μιας καμαριέρας, που μεταφέρθηκε στον κινηματογράφο από τον Λουίς Μπουνιουέλ. Λιβελλογράφος που έκανε τους πάντες να τρέμουν, αλλά και νεωτεριστής μυθιστοριογράφος, έγραψε θεατρικά έργα κλασικά και μοντέρνα μαζί. Λογοτεχνικά ανορθόδοξος, πέρα από κατηγοριοποιήσεις, περιφρονούσε σχολές και θεωρίες και έσβηνε μέσα σε όλα τα λογοτεχνικά είδη τη ριζική του αποστροφή προς οτιδήποτε θεσμικό. Βίαια ατομικιστής και αναρχικός, ενσάρκωνε τον κριτικό, δυνητικά ανατρεπτικό διανοούμενο.

Η Απεργία των ψηφοφόρων είναι ένα χρονικό αναρχικής έμπνευσης που δημοσιεύτηκε στις 28 Νοεμβρίου 1888 στην εφημερίδα Le Figaro. Για τον Μιρμπώ, η καθολική ψηφοφορία και η προσφυγή στις εκλογές δεν είναι τίποτε άλλο από μια απάτη στημένη από τους κυρίαρχους, για να αποκτούν φτηνά τη συναίνεση αυτών τους οποίους καταπιέζουν και εκμεταλλεύονται. Καλεί λοιπόν τους ψηφοφόρους να απεργήσουν στις κάλπες και να φερθούν όχι σαν αγελαία πρόβατα αλλά ως πολίτες πνευματικά διαυγείς.

Στα δύο κείμενα που περιλαμβάνονται εδώ, ο Μιρμπώ πραγματεύεται το θέμα της εξουσίας, όχι μόνο για τον τρόπο με τον οποίο ασκείται στο άτομο, αλλά επίσης, και κυρίως, για τον τρόπο που την εσωτερικεύουν και την ενστερνίζονται οι ίδιοι οι κυβερνώμενοι.

«Λοιπόν, καλέ μου ψηφοφόρε, […] αν είχες ένα κουκούτσι λογική στο μυαλό σου, αν δεν είσαι όπως είσαι, δηλαδή αμετακλήτως αποβλακωμένος, […] αν δεν ήσουν ο αθεράπευτα Κυρίαρχος, χωρίς σκήπτρο, χωρίς στέμμα, χωρίς βασίλειο, όπως ήσουν πάντα, την ημέρα των εκλογών θα πήγαινες στο ποτάμι να ψαρέψεις ή να κοιμηθείς στη σκιά μιας ιτιάςή να χαριεντιστείς με τα κορίτσια πίσω από το μύλο ή να παίξεις ένα υπαίθριο παιχνίδι με τους συγχωριανούς σου. Θα εγκατέλειπες τα φρικτά υποκείμενά σου, να χτυπιούνται μεταξύ τους, να αλληλοσπαράσσονται, να αλληλοσκοτώνονται. Εκείνη την ημέρα θα μπορέσεις να περηφανευτείς ότι ανέλαβες την ευθύνη της μοναδικής πολιτικής σου πράξης, της πρώτης καλής πράξης στη ζωή σου».

 

«Ώ καλέ ψηφοφόρε, ανεκδιήγητε ηλίθιε, δύστυχε και εξαθλιωμένε, αν, αντί να αφήνεσαι και να υποκύπτεις στις παράλογες επωδούς που, κάθε πρωί, για μία δεκάρα, σου ψέλνουν οι εφημερίδες, μικρές ή μεγάλες, γαλάζιες ή μαύρες, λευκές ή κόκκινες, οι οποίες χρυσώνονται για να σε εξοντώσουν, αν, αντί να πιστεύεις στις χιμαιρικές κολακείες με τις οποίες χαϊδεύουν τη ματαιοδοξία σου, με τις οποίες περιβάλλουν την αξιοθρήνητη και καταρρακωμένη κυριαρχία σου, αν, αντί να στέκεσαι, αιώνιε αργόσχολε, μπροστά στις βαρύγδουπες κοροϊδίες των εκλογικών αφισών […] ίσως θα πάψεις να βιάζεσαι να ενδυθείς το σοβαροφανές ύφος σου και το καλό πανωφόρι σου για να σπεύσεις στις ανθρωποκτόνες κάλπες όπου, όποιο όνομα να επιλέξεις, επιλέγεις εκ προοιμίου το όνομα του πιο θανάσιμου εχθρού σου.

[…] Η πολιτική είναι ένα απεχθές ψέμα, το αντίθετο της κοινής λογικής, της δικαιοσύνης και του δικαίου, και δεν θα είχες κανένα λόγο να αναμειχθείς, εσύ, του οποίου ο λογαριασμός έχει προεξοφληθεί στο μεγάλο βιβλίο των ανθρώπινων πεπρωμένων». 

Δελτίο Τύπου | ΑΒΕΒΑΙΗ ΔΟΞΑ του Joan Sales

JOAN SALES

ΑΒΕΒΑΙΗ ΔΟΞΑ

ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ ΑΠΟ ΤΑ ΚΑΤΑΛΑΝΙΚΑ :

ΕΥΡΥΒΙΑΔΗΣ ΣΟΦΟΣ

Εκδόσεις ΑΓΡΑ, Ιούνιος 2023

Αριθμός σελίδων : 720, Τιμή : 24,00 Ευρώ

ISBN: 978-960-505-517-2

ΤΟ ΚΛΑΣΙΚΟ ΑΡΙΣΤΟΥΡΓΗΜΑ ΤΗΣ ΚΑΤΑΛΑΝΙΚΗΣ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑΣ

Αυτό το πολυφωνικό λογοτεχνικό έργο, του οποίου οι χαρακτήρες ανταποκρίνονται στο κάλεσμα της περιπέτειας και των ιδανικών τους, εκτυλίσσεται στη διάρκεια του Ισπανικού Εμφυλίου, μέσα από την αλληλογραφία τους, μέσα από ημερολογιακές καταγραφές τους, μέσα από διαλόγους δουλεμένους στην εντέλεια και με υψηλή φιλοσοφική πρόζα. Παρακολουθούμε τον Λιουίς, νεαρό στρατιώτη στο μέτωπο των Δημοκρατικών· την αναρχική σύντροφό του Τρίνι που έχει μείνει στη Βαρκελώνη με το παιδί τους· τον Σολεράς, που γοητεύει όσους τον συναντούν· και τον Κρουέλς, νεαρό ιεροσπουδαστή, στον οποίο οι συμπολεμιστές του εμπιστεύονται τις εσωτερικές μάχες τους. Οι πρωταγωνιστές της Αβέβαιης δόξας –εθελοντές μαχητές ή μη, στο μέτωπο της Αραγώνας– ζουν μια κατάσταση που τους ξεπερνά και τους μεταμορφώνει σε πιόνια ενός παιχνιδιού που δεν γνωρίζουν. Οι δοκιμασίες, οι αμφιβολίες, οι ηρωισμοί, οι θυσίες τους ενσαρκώνουν «την αβέβαιη δόξα μιας απριλιάτικης μέρας», τη φράση του Σαίξπηρ που δίνει στο βιβλίο τον τίτλο του.

Ο Ζοάν Σάλες, πολεμιστής του Ισπανικού Εμφυλίου, αποστάζει τις εμπειρίες του σε μια διαχρονική ιστορία ματαιωμένου έρωτα, χαμένης νιότης και συντριβής των ψευδαισθήσεων.

Η Αβέβαιη δόξα είναι έργο πολυπρισματικό, υπαρξιακό, ένα σπάνιο μαργαριτάρι που έζησε πολλαπλές ζωές, υπέστη τις χειρουργικές περικοπές που του επέβαλε η λογοκρισία του Φράνκο, γνώρισε διάφορες εκδόσεις, και ως κείμενο το επεξεργαζόταν ο συγγραφέας του μέχρι το θάνατό του, το 1983.

Ένα συγκλονιστικό έπος, που έχει προκαλέσει συγκρίσεις με το έργο του Ντοστογέφσκι και του Σταντάλ.

*

«Οι αγγλόφωνοι αναγνώστες έχουν μάθει για τον αγώνα των Ισπανών Δημοκρατικών μέσα από τα μάτια του Όργουελ ή του Χέμινγκουεϋ. Ο Ζοάν Σάλες δημιούργησε ένα ξεχωριστό κωμικοτραγικό όραμα της ζωής στον εμφύλιο πόλεμο. Το μυθιστόρημά του μας υπενθυμίζει ότι πολλοί Καθολικοί πολέμησαν κατά του Φράνκο, υπέρ της Δημοκρατίας και υπέρ της Αυτόνομης Καταλανικής Κυβέρνησης, και ότι ελάχιστα πράγματα ήταν τόσο βέβαια όσο οι βεβαιότητες των ιδεολόγων».

–PETER BUSH, ο Άγγλος μεταφραστής του βιβλίου

«Υπέροχο ανάγνωσμα· οι ζωντανές εικόνες του φυσικού κόσμου και της καθημερινής ζωής, που δίνουν στη μυθοπλασία πραγματική υπόσταση, διανθίζονται με αιχμηρές συζητήσεις, σπαρταριστές φιλοσοφικές ατάκες και πινελιές –συνήθως σκοτεινού– χιούμορ. Η Αβέβαιη δόξα είναι ένα μεγαλειώδες μυθιστόρημα που εκφράζει την απογοήτευση μιας γενιάς που πολέμησε έναν δίκαιο πόλεμο κατά του φασισμού, αλλά έχασε τον ιδεαλισμό και τη νιότη της».

– MICHAEL EAUDE, Literary Review

 

«Ένα στανταλιανό έπος ... Σπουδαίο ανθρώπινο μυθιστόρημα». 

– JONATHAN GIBBS, Independent

«Ο Ζοάν Σάλες βασίστηκε στην εμπειρία του ως μαχητή στον Ισπανικό Εμφύλιο πόλεμο όταν άρχισε να γράφει το βιβλίο Αβέβαιη δόξα το 1948 στη Βαρκελώνη, έπειτα από εννέα χρόνια εξορίας στην Αιτή, στη Δομινικανή Δημοκρατία και στο Μεξικό. Το μυθιστόρημα εκδόθηκε για πρώτη φορά το 1956 με το nihil obstat του Αρχιεπισκόπου της Βαρκελώνης. Αυτό συνέβη αφού η λογοκρισία του Φράνκο είχε επιβάλει πλήρη απαγόρευση της έκδοσης, με την αιτιολογία ότι «εκφράζει αιρετικές ιδέες, συχνά με αηδιαστική, άσεμνη γλώσσα». Ο Σάλες συνέχισε να αναπτύσσει το μυθιστόρημα, και το οριστικό κείμενο –ένα πολύ μεγαλύτερο και πιο σύνθετο μυθιστόρημα– αποτέλεσε την τέταρτη έκδοση που κυκλοφόρησε το 1971».

– PETER BUSH, ο Άγγλος μεταφραστής του βιβλίου

«Ένα διαχρονικό κλασικό βιβλίο για τις χαμένες ψευδαισθήσεις, τα χαμένα ιδανικά, τη χαμένη νιότη».   

– Economist, Books of the Year

 

«Το Catch-22 με στοιχεία από τον κωμικό συγχρονισμό του Μιχαήλ Μπουλγκάκοφ. Ένα αριστούργημα που θα σαγηνεύσει με το πάθος, το χιούμορ και τις πολύ ανθρώπινες εκρήξεις θυμού του». 

– EILEEN BATTERSBY, Irish Times

*

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΕΞΩΦΥΛΛΟΥ:
DAVID SEYMOUR / MAGNUM PHOTOS
Αγόρι με καπέλο μέλους από την αναρχική πολιτοφυλακή Ένωση των Αδελφών Προλετάριων, Μαδρίτη, 1936.

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ

Ο Ζοάν Σάλες (1912-1983) ήταν Καταλανός συγγραφέας, μεταφραστής και εκδότης. Πήρε πτυχίο Νομικής το 1932 και συμμετείχε σε τοπικές αναρχικές και κομμουνιστικές ομάδες. Στον Ισπανικό Εμφύλιο πολέμησε στο μέτωπο της Μαδρίτης και της Αραγώνας. Διέφυγε στη Γαλλία το 1939, στη συνέχεια στο Μεξικό το 1942 και επέστρεψε στην Καταλωνία το 1948, όπου άρχισε να εργάζεται ως εκδότης. Η Αβέβαιη δόξα, η κρίσιμη μαρτυρία-διαθήκη του, εκδόθηκε το 1956, αν και ο συνδυασμός της φρανκικής λογοκρισίας με την τάση του Σάλες για συνεχείς αναθεωρήσεις είχε ως αποτέλεσμα η οριστική έκδοση του μυθιστορήματος να πραγματοποιηθεί πολλά χρόνια αργότερα.

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : J. SALES
©CLUB EDITOR

Δελτίο Τύπου | ΤΑ ΠΡΑΣΙΝΑ ΠΑΝΤΖΟΥΡΙΑ του Georges Simenon

GEORGES SIMENON

ΤΑ ΠΡΑΣΙΝΑ ΠΑΝΤΖΟΥΡΙΑ

Μετάφραση: ΑΡΓΥΡΩ ΜΑΚΑΡΩΦ

Εκδόσεις ΑΓΡΑ, Ιούνιος 2023

Αριθμός σελίδων : 288 , Τιμή : 14,90 Ευρώ

ISBN: 978-960-505-602-5

 

Το 1950 ο Σιμενόν βρίσκεται στην Αμερική. Είναι γεμάτος σχέδια και δουλεύει πυρετωδώς. Πιστεύει πιο πολύ παρά ποτέ ότι το επόμενο βιβλίο του είναι το καλύτερό του. Πρόκειται ακριβώς για τα Πράσινα παντζούρια, «το βιβλίο που οι κριτικοί περιμένουν από καιρό και ήλπιζα πάντα να γράψω μια μέρα». Μια στενή του φίλη σχολίασε ότι για καιρό ένιωθε τρομαγμένη από τη δύναμή του. Ο Σιμενόν το θεωρεί «κεντρικό έργο» στη μεγάλη παραγωγή του. Ο Γκαλλιμάρ το θαυμάζει απεριόριστα.

Θέμα του : Το πορτραίτο ενός μεγάλου ηθοποιού, του Εμίλ Μωζέν, ιερού τέρατος της θεατρικής σκηνής και του κινηματογράφου προς το τέλος της ζωής του, που την έζησε ακραία, όχι μόνο εργαζόμενος σκληρά αλλά και πίνοντας και έχοντας αναρίθμητες ερωμένες. Είναι κυνικός και φαίνεται απόμακρος. Μετά από μια απειλητική διάγνωση από τον καρδιολόγο του, ξανακοιτάζει όλη του τη ζωή και νιώθει ένα τεράστιο αίσθημα ενοχής που δεν μπορεί να το διαχειριστεί. Συνεχίζει να ζει ακραία, θέτοντας όμως θέματα στον εαυτό του και αναρωτώμενος πότε θα έρθει το τέλος.

Είναι ένα ιδιότυπο και δυναμικό μυθιστόρημα, με πολλές ενδοσκοπήσεις στους τρόπους με τους οποίους οι ηθοποιοί δημιουργούν χαρακτήρες. Υπάρχουν όμως πολλοί παραλληλισμοί και με την ψυχολογία ενός συγγραφέα, καθώς και ένα διακριτό καφκικό στοιχείο στις φανταστικές σκηνές «δίκης» και ειδικά κατά τα τελικά στάδια της ζωής του ηθοποιού.

Ο μεγάλος φόβος του Σιμενόν ήταν ότι το βιβλίο θα μπορούσε να θεωρηθεί πως αναφέρεται σε υπαρκτούς σπουδαίους ηθοποιούς της εποχής του, όπως ο Raimu, ο Michel Simon, ο W. C. Fields ή ο Charlie Chaplin. Σχολίασε σχετικά : «Είναι αδύνατον να δημιουργήσεις ένα πρόσωπο του χώρου τους, με το δικό τους βεληνεκές, και να μη δανειστείς ορισμένα χαρακτηριστικά, κάποια τικ, από τον έναν ή τον άλλον. Όλα τα υπόλοιπα είναι καθαρή μυθοπλασία». Ένας προσεκτικός όμως αναγνώστης από τη Βολιβία, που αλληλογραφούσε με τον Σιμενόν, παρατήρησε ότι ο Μωζέν ήταν μάλλον ο ίδιος ο συγγραφέας, αναγνωρίζοντας πολλά, περισσότερο ή λιγότερο κρυμμένα χαρακτηριστικά του.

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ

Ο Ζωρζ Σιμενόν, Βέλγος γαλλόφωνος συγγραφέας, γεννήθηκε στη Λιέγη το 1903. Αποφάσισε από νωρίς να αφοσιωθεί στη συγγραφή. Στα δεκαέξι του χρόνια έγινε δημοσιογράφος στη La Gazette de Liège. Το πρώτο μυθιστόρημά του, που το υπέγραψε με το ψευδώνυμο Georges Sim, εκδόθηκε το 1921: Au pont des Arches, petite histoire liégeoise. Το 1922 εγκαταστάθηκε με τη ζωγράφο σύζυγό του στο Παρίσι, όπου έγραψε ιστορίες και μυθιστορήματα σε συνέχειες, κάθε λογοτεχνικού είδους. Μεταξύ του 1923 και του 1933 δημοσιεύτηκαν σχεδόν διακόσια μυθιστορήματά του, πάνω από χίλιες ιστορίες και απειράριθμα άρθρα του. Το 1929 ο Σιμενόν σχεδιάζει τον πρώτο Μαιγκρέ : Πιέτρ ο Λετονός. Το βιβλίο κυκλοφόρησε στις εκδόσεις Fayard το 1931 και ο επιθεωρητής Μαιγκρέ έγινε σύντομα εξαιρετικά δημοφιλής.

Ο Σιμενόν έγραψε συνολικά εβδομηνταδύο περιπέτειες με τον Μαιγκρέ (καθώς και πολλές συλλογές διηγημάτων – μέχρι τον τελευταίο Μαιγκρέ το 1972, Ο Μαιγκρέ και ο κύριος Σαρλ). Λίγο αργότερα, ο Σιμενόν άρχισε να γράφει αυτά που ονόμαζε « μυθιστορήματα-μυθιστορήματα » ή « σκληρά μυθιστορήματα »: πάνω από εκατόν δέκα τίτλους, από το Ξενοδοχείο της Αλσατίας (1931) μέχρι τους Αθώους (1972), με πιο γνωστά τα έργα Το σπίτι στο κανάλι (1933), Ο άνθρωπος που έβλεπε τα τρένα να περνούν (1938 – Άγρα, 2004), Ο δήμαρχος της Φυρν (1939), Οι άγνωστοι μέσα στο σπίτι (1940 – Άγρα, 2011), Τρία δωμάτια στο Μανχάτταν (1946 – Άγρα, 2007), Γράμμα στον δικαστή μου (1947 – Άγρα, 2021), Το χιόνι ήταν βρόμικο (1948 – Άγρα, 2011), Ο ανθρωπάκος από το Αρχαγγέλσκ (1956 – Άγρα, 2009), Η φυγή του κυρίου Μοντ (1945 – Άγρα, 2012), Ο θάνατος της Μπελλ (1952 – Άγρα, 2012), Ο Γάτος (1967 – Άγρα, 2010), Σεληνιασμός (1933 – Άγρα, 2013), Στριπτήζ (1958 – Άγρα, 2015), Ο άνθρωπος από το Λονδίνο (1933 – Άγρα, 2014), Μπέττυ (1961 – Άγρα, 2016), Οι δαίμονες του πιλοποιού (1949 – Άγρα, 2019) κ.ά. Παράλληλα με αυτή την εντατική λογοτεχνική δραστηριότητα, ταξιδεύει συνεχώς· εγκαταλείπει το Παρίσι και εγκαθίσταται στη Σαρέντ και κατόπιν, κατά τον Δεύτερο Παγκόσμιο πόλεμο, στη Βαντέ. Το 1945 αφήνει την Ευρώπη για την Αμερική, όπου θα διαμείνει δέκα χρόνια. Επιστρέφει έπειτα στη Γαλλία και εγκαθίσταται οριστικά στην Ελβετία. Από το 1972 αποφασίζει να σταματήσει το γράψιμο. Με τη χρήση ενός μαγνητοφώνου αφοσιώθηκε έκτοτε στις εικοσιδύο Υπαγορεύσεις του και κατόπιν συνέταξε τα ογκώδη απομνημονεύματά του Mémoires intimes (1981). Πέθανε στη Λωζάννη το 1989. Πολλά μυθιστορήματά του έχουν διασκευαστεί για τον κινηματογράφο και την τηλεόραση.

ΑΛΛΑ «ΣΚΛΗΡΑ ΜΥΘΙΣΤΟΡΗΜΑΤΑ» ΤΟΥ ΣΙΜΕΝΟΝ ΣΤΙΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΑΓΡΑ