Δελτίο τύπου | ΓΑΛΛΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ ΤΟΤΕ ΚΑΙ ΤΩΡΑ 3 - ΦΑΡΣΟΚΩΜΩΔΙΑ (ΒΩΝΤΒΙΛ)

ΓΑΛΛΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ

ΤΟΤΕ ΚΑΙ ΤΩΡΑ – 3

ΦΑΡΣΟΚΩΜΩΔΙΑ

(ΒΩΝΤΒΙΛ)

Πρόλογος: Patrick Comoy

Eugène Labiche - Édouard Martin

ΤΟ ΤΑΞΙΔΙ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΠΕΡΡΙΣΟΝ

•

Georges Feydeau

ΜΑ ΠΑΨΕ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ

ΝΑ ΠΕΡΙΦΕΡΕΣΑΙ ΓΥΜΝΗ !

Εκδόσεις ΑΓΡΑ, Δεκέμβριος 2019

Αριθμός σελίδων : 168, Τιμή : 14,00 Ευρώ

ISBN: 978-960-505-409-0

Ο νέος τόμος της συλλογής ΓΑΛΛΙΚO ΘΕΑΤΡΟ ΤΟΤΕ ΚΑI ΤΩΡΑ του Γαλλικού Ινστιτούτου Ελλάδος φέρνει στο προσκήνιο δύο φαρσοκωμωδίες (βωντβίλ): Το ταξίδι του κυρίου Περρισόν των Eugène Labiche και Édouard Martin και Μα πάψε επιτέλους να περιφέρεσαι γυμνή ! του Georges Feydeau.

Η φαρσοκωμωδία (βωντβίλ), εμβληματικό και δημοφιλές θεατρικό είδος στο Παρίσι, την «πρωτεύουσα του 19ου αιώνα», που τόσο αγαπούσε ο Walter Benjamin, γεμάτη ανατροπές και παρεξηγήσεις, φαινομενικά αστεία και ελαφριά, μας δίνει τη δυνατότητα, από τότε μέχρι και σήμερα, να «επικρίνουμε τα ήθη γελώντας», να πετάξουμε τη μάσκα του κομφορμισμού, των χρηστών ηθών και των φιλοδοξιών της αστικής τάξης, για να αποκαλύψουμε τις αδυναμίες, τις μικρότητες και τα αδιέξοδά της.

Έτσι, κάτω από τη χαρωπή ελαφρότητα της φαρσοκωμωδίας, η σάτιρα καταφέρει τα χτυπήματά της, ένας καθρέφτης στήνεται απέναντι σε μια ολόκληρη κοινωνία.

Τα δύο θεατρικά που παρουσιάζονται εδώ αποτελούν μικρά πρότυπα αυτής της επίθεσης μέσω του γέλιου. Οι μέτριες και μάταιες φιλοδοξίες που έχουν οι σύγχρονοι «αρχοντοχωριάτες», οι αναξιοπρεπείς μέθοδοι που ακολουθούν για να σαγηνεύσουν, όσοι νοιάζονται κυρίως για τη διατήρηση της υπόληψής τους, οι ταπεινώσεις του παντρεμένου ζευγαριού :

Αυτές είναι οι βικτοριανές αξίες της Δεύτερης Γαλλικής Αυτοκρατορίας και της Μπελ Επόκ που περνούν από κόσκινο, σε ένα διαρκές πηγαινέλα ανάμεσα στη δημόσια βιτρίνα και στα παρασκήνια της ιδιωτικής ζωής, ανάμεσα σε ό,τι πρέπει να κάνουμε και σε ό,τι μας αρέσει να κάνουμε, ανάμεσα σε εκείνο που οι άντρες (και οι γυναίκες) θα ήθελαν να είναι και σε εκείνο που είναι.

Ο τρόπος αυτός να παίζεται και να ξεχαρβαλώνεται η κωμωδία ηθών στο βωντβίλ παραμένει αρυτίδωτος.

EUGÈNE LABICHE

1815 -1888

Ο Γάλλος δραματουργός EUGÈNE LABICHE γεννήθηκε στις 6 Μαΐου 1815 και πέθανε στις 22 Φεβρουαρίου 1888 στο Παρίσι. Προέρχεται από εύπορη αστική οικογένεια, πηγαίνει σχολείο στο Collège Bourbon και το 1833 παίρνει το απολυτήριό του στη φιλολογική κατεύθυνση. Στη συνέχεια ξεκινά σπουδές Νομικής, ενώ παράλληλα δημοσιεύει σε μικρά περιοδικά σύντομα διηγήματα και άρθρα. Έπειτα από την έκδοση μερικών θεατρικών έργων του, ο Λαμπίς γράφει το μοναδικό του μυθιστόρημα, La Clef des champs (1839), και γνωρίζει ιδιαίτερη επιτυχία στο είδος της φαρσοκωμωδίας (βωντβίλ): ελαφρές κωμωδιούλες που συνδυάζουν χορευτικά μπαλέτα και τραγούδια σε ύφος λαϊκό. Δημοσιεύει κοντά στα εκατό θεατρικά έργα σε συνεργασία με άλλους συγγραφείς, κυρίως με τον Edmond Gondinet. Ανάμεσα στα αριστουργήματά του θα βρούμε: Ένα καπέλο από ψάθα Ιταλίας (1851), Το ταξίδι του κυρίου Περρισόν (1860), Στάχτη στα μάτια (1861). Μετά τη σχετική αποτυχία του έργου La Clé (1877), ο Λαμπίς αποφασίζει σε ηλικία εξηνταδύο ετών να σταματήσει τη συγγραφή. Το 1880 γίνεται μέλος της Γαλλικής Ακαδημίας.

ÉDOUARD MARTIN

1825 -1866

Ο ÉDOUARD MARTIN (1828-1866) ήταν Γάλλος θεατρικός συγγραφέας, φίλος των Edmond About και Théophile Gautier. Έγινε γνωστός για τις κωμωδίες που έγραφε σε συνεργασία με τους Eugène Labiche, Albert Monnier και Paul Siraudin.

GEORGES FEYDEAU

1862 -1921

Ο Γάλλος δραματουργός GEORGES FEYDEAU γεννήθηκε στις 8 Δεκεμβρίου 1862 στο Παρίσι και πέθανε στις 6 Ιουνίου 1921 στο Rueil-Malmaison. Γιος του ρεαλιστή συγγραφέα Ernest Feydeau, στρέφεται από πολύ μικρή ηλικία στον κόσμο των γραμμάτων. Με την παρότρυνση του Εζέν Λαμπίς, συγγραφέα διάσημων φαρσοκωμωδιών (βωντβίλ), γράφει δύο κωμωδίες, Le Diapason και Amour et piano, καθώς και μονολόγους που διαβάζει σε παρισινά καμπαρέ. Το 1892 γίνεται διάσημος με το έργο Ο κύριος πάει κυνήγι. Ο Ζωρζ Φεντώ γράφει τις μεγαλύτερες επιτυχίες του από το 1892 έως το 1912 και ο ρυθμός του είναι απίστευτος – ένα έργο κάθε χρόνο: Το καθάρσιο του μπέμπη, Το νου σου στην Αμέλια, Το έξυπνο πουλί, Η κυρία του Μαξίμ, Mά πάψε επιτέλους να περιφέρεσαι γυμνή! Όλα τα έργα του χαιρετίστηκαν θερμά από την κριτική, πολύ συχνά έγιναν αντικείμενα μίμησης και παίζονται ακόμα και σήμερα. Αν και κυρίαρχος του θεατρικού είδους του βουλεβάρτου στα τέλη του 19ου αιώνα, με την τέχνη της παρεξήγησης και με την ικανότητά του να μετατρέπει μια κοινότοπη κατάσταση σε σκηνικό ντελίριο, θεωρείται από κάποιους προάγγελος του θεάτρου μπουρλέσκ και του παραλόγου του Ιονέσκο.

ΣΤΗΝ ΙΔΙΑ ΣΕΙΡΑ

 

Με την υποστήριξη του 

ΓΑΛΛΙΚΟΥ ΙΝΣΤΙΤΟΥΤΟΥ ΕΛΛΑΔΟΣ / INSTITUT FRANCAIS DE GRÈCE

Δελτίο τύπου | ΓΑΛΛΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ ΤΟΤΕ ΚΑΙ ΤΩΡΑ 2 - ΣΥΜΒΟΛΙΣΜΟΣ

ΓΑΛΛΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ

ΤΟΤΕ ΚΑΙ ΤΩΡΑ – 2

ΣΥΜΒΟΛΙΣΜΟΣ

Πρόλογος: Mikaël Hautchamp

Μaurice Maeterlinck

ΠΕΛΛΕΑΣ

ΚΑΙ

ΜΕΛΙΣΣΑΝΘΗ

•

Paul Claudel

ΧΡΥΣΟ ΚΕΦΑΛΙ

  

Εκδόσεις ΑΓΡΑ, Νοέμβριος 2018

Αριθμός σελίδων : 272, Τιμή : 15,50 Ευρώ

ISBN: 978-960-505-357-4

ΤΟ ΣΥΝΟΛΟ ΤΩΝ ΕΡΓΩΝ ΤΟΥ ΘΕΑΤΡΙΚΟΥ ΣΥΜΒΟΛΙΣΜΟΥ, σε αντίθεση από το συμπαγές σύνολο του ρομαντικού θεάτρου, είναι ένας κατακερματισμένος γαλαξίας έργων που δίδουν έμφαση στο λόγο, ιδιαιτέρως στον ποιητικό λόγο, κείμενα πλούσια σε αναλογίες, μεταφορές, παρομοιώσεις, κείμενα που περιστρέφονται γύρω από το κείμενο, κείμενα που επιχείρησε να αναδείξει και να διαδώσει σ’ ένα ευρύτερο κοινό ο Paul Fort κατά τη δεκαετία του 1890 στο Θέατρο Τέχνης (Théatre d’art). Το θέατρο της υπέρβασης, των αδρών και καθαρών περιγραμμάτων, οι ήρωες του οποίου στοχεύουν και επιχειρούν την υπέρβαση όπως επιχειρούν να προκαλέσουν και την υπέρβαση στις τάξεις του κοινού, να το ωθήσουν προς μια υπερβατική πραγματικότητα, σε ένα σύμπαν εξιδανικευμένο.

Το Πελλέας και Μελισσάνθη του Μαίτερλινκ είναι από τα αντιπροσωπευτικότερα έργα του συμβολικού θεάτρου. Η σχετικά απλή πλοκή τοποθετείται σε χρόνο απροσδιόριστο και στο χώρο του μύθου. Μία αναδίφηση στα έγκατα της ίδιας της ουσίας της ζωής. Η γλώσσα του κυλά με άνεση, υποβλητικά, υπαινικτικά, υπακούοντας σ’ ένα όραμα που αναδύεται με λέξεις και σιωπές. Η εγγύτητα του Μαίτερλινκ και του Μαλλαρμέ είναι δεδομένη όπως και η φιλία τους. Η πλοκή του έργου, που εκλαϊκεύτηκε από την ομώνυμη όπερα του Ντεμπυσσύ (1902 ) είναι μία τυπική ιστορία ανεκπλήρωτου έρωτα ανάμεσα στη Μελισσάνθη και στον Πελλέα, καθώς η Μελισσάνθη είναι παντρεμένη με τον Γκολώ, αδελφό εξ αγχιστείας του Πελλέα. Ο έρωτάς τους είναι παρθενικός, αθώος, εφηβικός κατά τα πρότυπα της μεσαιωνικής και σαιξπηρικής παράδοσης του έρωτα που συντρίβεται από τις οικογένειες των εραστών που κινούνται από αντίθετα συμφέροντα.

Το δεύτερο έργο του τόμου, το Χρυσό Κεφάλι γράφτηκε το 1889 από τον Κλωντέλ σε ηλικία εικοσιενός ετών, άπληστο για ελευθερία και εξουσία, όπως επίσης άπληστο για την Αλήθεια, που του αποκαλύφθηκε την παραμονή των Χριστουγέννων του 1886, και ξαναγράφτηκε το 1894. Αλήθεια απαγορευμένη για τη σκηνή του θεάτρου από τον ίδιο τον ποιητή έως ότου του ζητήθηκε το έργο από τον Jean-Louis Barrault το 1939. Το σημαντικότατο τούτο έργο του γαλλικού ρεπερτορίου θα αναμείνει ώς το 1959, για να παρουσιαστεί στη σκηνή σε σκηνοθεσία αντίστοιχη της υψηλής του ποιότητας, στα εγκαίνια του  «Οντεόν»., από τον Ζαν-Λουί Μπαρρώ με τους Alain Cuny και Laurent Terzieff, σε μουσική Honnegger υπό τη διεύθυνση του Pierre Boulez, σε σκηνικά του André Masson, παρουσία του στρατηγού Ντε Γκωλ και του Αντρέ Μαλρώ. Ήταν μια μυθική βραδιά για το γαλλικό θέατρο.

Στην ίδια σειρά:

ΓΑΛΛΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ ΤΟΤΕ ΚΑΙ ΤΩΡΑ – 1

ΡΟΜΑΝΤΙΣΜΟΣ

Με την υποστήριξη του 

ΓΑΛΛΙΚΟΥ ΙΝΣΤΙΤΟΥΤΟΥ ΕΛΛΑΔΟΣ / INSTITUT FRANCAIS DE GRÈCE

Δελτίο τύπου | ΤΑ ΑΤΑΚΤΑ ΚΟΡΙΤΣΙΑ του Ανδρέα Στάικου

ΑΝΔΡΕΑΣ ΣΤΑΪΚΟΣ

ΤΑ ΑΤΑΚΤΑ ΚΟΡΙΤΣΙΑ

ΝΟΥΒΕΛΕΣ ΚΑΙ ΔΙΗΓΗΜΑΤΑ

Εκδόσεις ΑΓΡΑ, Δεκέμβριος 2017

Αριθμός σελίδων : 160, Τιμή : 13,50 Ευρώ

ISBN: 978-960-505-311-6

AΝΤΟΝΕΛΛΙΑΝΑ, ΝΑΝΑ, AΝΝΑ, ΧΡΙΣΤΙΝΑ, ΛΕΛΑ, Λέλα και πάλι Λέλα, για πάντα Λέλα. Πολλές γυναίκες και πάντα μία, η ανύπαρκτη Λέλα των ονείρων.

Κορίτσια άτακτα, αδέσποτα κορίτσια της φαντασίας και της πραγματικότητας ενός φτωχού και ανυπεράσπιστου συγγραφέα συναντώνται στη φανταχτερή δεξίωση που παραθέτει το μικρό αυτό βιβλίο.

Με τις αταξίες και τα καμώματά τους, τα άτακτα κορίτσια σκορπίζουν αφειδώλευτα τη σαγήνη και την ταραχή στο σώμα και το πνεύμα των τυχερών-άτυχων συμπρωταγωνιστών τους.

Τα άτακτα κορίτσια και οι εκάστοτε συμπρωταγωνιστές τους, στο κοινό τους παιχνίδι, κερδίζουν χρόνο, καλύπτουν με ουτοπίες και πλουμίδια το κενό της ύπαρξής τους και επιμηκύνουν την παράστασή τους αναβάλλοντας διαρκώς, για κάποια άλλη φορά – έως πότε ; – την αναπόφευκτη πτώση της αυλαίας.

Μια συλλογή διηγημάτων, διασκορπισμένων, δυσεύρετων ή και χαμένων σε εφημερίδες και περιοδικά, που καλύπτουν το διάστημα μιας τριακονταετίας.

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ

Ο ΑΝΔΡΕΑΣ ΣΤΑΪΚΟΣ γεννήθηκε στην Αθήνα. Το πρώτο του πεζογράφημα, Aισχροτάτη Εριέττα, κυκλοφόρησε το 1979 (Άγρα, 2002). Το μυθιστόρημα Επικίνδυνες μαγειρικές κυκλοφόρησε το 1998 και μεταφράστηκε σε πολλές γλώσσες (γαλλικά, αγγλικά, γερμανικά, ιταλικά, ισπανικά, ιαπωνικά, ρωσικά κ.λπ.). Το 2012 εκδόθηκε το μυθιστόρημά του Βηθσαβέ από τις Εκδόσεις Άγρα.

Έχει γράψει και σκηνοθετήσει πολλά θεατρικά κείμενα : Δαίδαλος (1971), Κλυταιμνήστρα; (1974), Καρακορούμ (1989), 1843 (1990), Το μικρό δαχτυλάκι της Ολυμπιάδος (1992), Φτερά στρουθοκαμήλου (1994), Το μήλον της Μήλου (1996), Η αυλαία πέφτει (Άγρα, 1999), Ακόλαστες εσπερίδες (Άγρα, 2003), Καπνοκράτωρ (Άγρα, 2005), Ναπολεοντία( Άγρα, 2007), Άλκηστις και όνειρα γλυκά (2012). Έργα του έχουν ανέβει στην Αθήνα, τη Θεσσαλονίκη, το Παρίσι, το Ρίο ντε Ζανέιρο.

Έχει ασχοληθεί συστηματικά με τη μετάφραση έργων συγγραφέων του γαλλικού 18ου και 19ου αιώνα, όπως ο Λακλό, ο Μαριβώ, ο Μυσσέ, ο Μολιέρος, ο Λαμπίς.

ΕΙΚΟΝΑ ΕΞΩΦΥΛΛΟΥ: FRANZ VON STUCK, Η τραμπάλα (Die Wippe ), 1898

Λάδι σε καμβά, 59x75,5 εκ.

Μουσείο Villa Stuck, Μόναχο

Δελτίο τύπου | ΓΑΛΛΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ ΤΟΤΕ ΚΑΙ ΤΩΡΑ 1 - ΡΟΜΑΝΤΙΣΜΟΣ

 ΓΑΛΛΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ

ΤΟΤΕ ΚΑΙ ΤΩΡΑ – 1

ΡΟΜΑΝΤΙΣΜΟΣ

Πρόλογος: Mikaël Hautchamp

Alfred de Musset

ΠΟΤΕ ΜΗ ΛΕΣ ΠΟΤΕ

Διεύθυνση και επιμέλεια μετάφρασης:

Δήμητρα Κονδυλάκη

•

Prosper Mérimée

Η ΧΡΥΣΗ ΑΜΑΞΑ

Διεύθυνση και επιμέλεια μετάφρασης:

Ανδρέας Στάικος

•

Alfred de Vigny

ΤΣΑΤΤΕΡΤΟΝ

Μετάφραση: Ελένη Γύζη

Επιμέλεια: Ανδρέας Στάικος

ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΑΓΡΑ, Σεπτέμβριος 2017

Αριθμός σελίδων: 224 Τιμή : 15,00 Ευρώ

ISBN: 978-960-505-301-7

ΣΕ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ ΜΕ ΤΟ ΓΑΛΛΙΚΟ ΙΝΣΤΙΤΟΥΤΟ ΕΛΛΑΔΟΣ

ΕΠΕΙΤΑ ΑΠΟ ΠΕΝΤΕ ΧΡΟΝΙΑ αφιερωμένα στο σύγχρονο θέατρο, στρεφόμαστε στα έργα του μεγάλου γαλλικού ρεπερτορίου, έργα ελάχιστα, ουδόλως η πλημμελώς μεταφρασμένα η παντελώς άγνωστα στην ελληνική σκηνή. Και από τα έργα του μεγάλου ρεπερτορίου, θεωρήσαμε ως πρώτη προτεραιότητα το ρομαντικό δράμα, ένα είδος που αναστάτωσε βαθιά την ιστορία του γαλλικού και ευρωπαϊκού θεάτρου. Ο παρών τόμος περιέχει τρία συναρπαστικά έργα του ρομαντικού ρεπερτορίου, τριών συγγραφέων που άφησαν με το έργο τους ανεξίτηλα τα ίχνη τους στην ευρωπαϊκή σκηνή : Αλφρέ ντε Μυσσέ, Προσπέρ Μεριμέ και Αλφρέ ντε Βινύ.

Το Ποτέ μη λες ποτέ του Μυσσέ γράφτηκε το 1836 και πρωτοπαρουσιάστηκε στην Κομεντί-Φρανσαίζ το 1848. Ο Μυσσέ έγραψε έργα διαφορετικού δραματικού είδους με κοινό στοιχείο τους την παθιασμένη στάση των ηρώων και τη μόνιμη τάση για αμφισβήτηση κάθε κατεστημένης τάξης. Το Ποτέ μη λες ποτέ είναι μια κωμωδία παροιμία, είδος δημοφιλές τον 17ο και τον 18ο αιώνα. Γοητεύει με το δυνατό χιούμορ, την κομψή ελαφρότητα και την ευρηματικότητά του.

Το δεύτερο έργο του τόμου είναι η Χρυσή Άμαξα, μονόπρακτο έργο του Προσπέρ Μεριμέ που γράφτηκε το 1829 και πρωτοπαρουσιάστηκε στην Κομεντί-Φρανσαίζ το 1850. Ο Μεριμέ ως δραματουργός, αν όχι προάγγελος, ήταν από τους πρώτους μεγάλους συγγραφείς που στράφηκαν προς το ρομαντισμό, με τους Ουγκό, Μυσσέ και Βινύ. Η Χρυσή Άμαξα, αν και παρουσιάστηκε λίγες φορές, άφησε μια πολύ πλούσια κληρονομιά. Γυρίστηκε κινηματογραφική ταινία από τον Ζαν Ρενουάρ, που προβλήθηκε το 1953. Πρόκειται για ένα μικρό κόσμημα σαρκασμού και ευφορίας σε χυμώδη γλώσσα.

Τέλος, προτείνεται ένα εμβληματικό έργο του ρομαντικού θεάτρου : Ο Τσάττερτον, του Αλφρέ ντε Βινύ, που γράφηκε το 1835. Ο νεαρός ταλαντούχος ποιητής Τόμας Τσάττερτον αντιπαρατίθεται σε μια σκληρή και άκαμπτη κοινωνία. Ο Τσάττερτον είναι το αρχέτυπο του καταραμένου ποιητή, του ρομαντικού ήρωα και μάρτυρα που θα συνθλιβεί ανάμεσα στα γρανάζια της κοινωνίας και της θρησκείας.

Τα τρία έργα του τόμου ανεβαίνουν σε έναν κύκλο παραστάσεων-θεατρικών αναλογίων στο θέατρο Η ΝΕΑ ΣΚΗΝΗ – ΛΕΥΤΕΡΗΣ ΒΟΓΙΑΤΖΗΣ με τον γενικό τίτλο «Το γαλλικό θέατρο, ένα νέο βλέμμα». Από την Παρασκευή 22 Σεπτεμβρίου έως το Σάββατο 30 Σεπτεμβρίου 2017. Διαβάστε αναλυτικά το πρόγραμμα των παραστάσεων εδώ.

Με την υποστήριξη του

ΓΑΛΛΙΚΟΥ ΙΝΣΤΙΤΟΥΤΟΥ ΕΛΛΑΔΟΣ / INSTITUT FRANCAIS DE GRÈCE

ΑΛΛΟΙ ΤΟΜΟΙ ΤΗΣ ΣΕΙΡΑΣ «ΓΑΛΛΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ» ΣΤΙΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΑΓΡΑ

    

Δελτίο τύπου | ΘΕΑΤΡΟ του Jean-Luc Lagarce

JEAN-LUC LAGARCE

ΘΕΑΤΡΟ

Πρόλογος: Olivier Descotes

ΑΚΡΙΒΩΣ ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ

Μετάφραση: Ανδρέας Στάικος

και το Εργαστήριο Θεατρικής Μετάφρασης 

του Γαλλικού Ινστιτούτου Ελλάδας

ΜΙΟΥΖΙΚ ΧΩΛΛ

Μετάφραση:

Μάγια Λυμπεροπούλου - Ανδρέας Στάικος

ΟΙ ΚΑΝΟΝΕΣ ΤΟΥ ΣΑΒΟΥΑΡ ΒΙΒΡ

ΣΤΗ ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΚΟΙΝΩΝΙΑ

Μετάφραση:

Κώστας Κατσουλάρης

Εκδόσεις ΑΓΡΑ, Απρίλιος 2015

Αριθμός σελίδων : 208, Τιμή: 15,00 Ευρώ

ISBN: 978-960-505-177-8

Σχεδόν συμβολικός ήταν ο τρόπος με τον οποίο ο θάνατος θέρισε στο άνθος της νιότης τους, ωσάν διάττοντες αστέρες, μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα, μεταξύ 1989 και 1996, τους τρεις Γάλλους θεατρικούς συγγραφείς B.-M. Koltès, J.-L. Lagarce και D.-G. Gabily – τους δυο πρώτους από την ασθένεια της εποχής, το Έιτζ. Τρεις πρωτότυποι αστέρες, οι οποίοι ανανέωσαν εκ βάθρων ο καθένας με τον τρόπο του τη θεατρική γραφή, επανατοποθετώντας το λόγο στο κέντρο του παιχνιδιού. Είκοσι χρόνια μετά το θάνατό του, το έργο του Lagarce έχει μεταφραστεί και παίζεται σε όλες τις γλώσσες.

            Ως θέατρο λόγου, το έργο του Λαγκάρς εστιάζει στην ομιλία και στη δυσκολία της έκφρασης των πραγμάτων. Ένα από τα σταθερά μοτίβα του έργου του είναι το σχήμα λόγου της επανόρθωσης : τα πρόσωπα επαναλαμβάνουν κατά τη βούλησή τους τα λόγια τους, αλλάζοντάς τα. Και όσο πληθαίνουν οι διαδοχικές διευκρινίσεις, τόσο πιο συγκεχυμένα γίνονται τα πράγματα. Υπ’ αυτή την έννοια, το θέατρο του Λαγκάρς είναι από πολλές απόψεις μια τραγωδία της έκφρασης.

           

Οι κανόνες του σαβουάρ βιβρ στη σύγχρονη κοινωνία (1993) αποτελεί αρχετυπικό παράδειγμα. Πρόκειται για το μονόλογο μιας «Κυρίας» που περιγράφει, θεσπίζει και σχολιάζει τους κανόνες που πρέπει κανείς να ακολουθήσει ώστε να μπορέσει να αντιμετωπίσει ήρεμα και αποτελεσματικά τις μεγάλες στιγμές της ύπαρξης.

Στο έργο Μιούζικ Χωλλ (1988) μια τραγουδίστρια επιστρέφει στην ενεργό δράση, και μαζί με τους δύο κολλητούς της σχηματίζουν ένα είδος τραγικοκωμικής χορωδίας. Κι εδώ, επίσης, η εξελισσόμενη τραγικοκωμωδία είναι πρωτίστως γλωσσική: μονόλογος σε παρελθοντικό χρόνο, το θεατρικό βρίθει από στερεότυπες εκφράσεις και παροιμίες, που αφήνουν να εννοηθεί ότι η ιστορία αυτή είναι ήδη μια παλιά ιστορία, εφόσον, βέβαια, υπήρξε ποτέ...

Από τα τρία θεατρικά, το Ακριβώς το τέλος του κόσμου (1990) είναι μακράν το πιο αυτοβιογραφικό. Ο Λουί, 34 ετών, στην ηλικία σχεδόν του Λαγκάρς την εποχή της συγγραφής του έργου, επιστρέφει για να ανακοινώσει στην οικογένειά του το επικείμενο και αναπόφευκτο τέλος του. Καθώς όμως η επιστροφή του προκαλεί συγκίνηση, ανασύρει μνήμες και γεννάει εντάσεις, δεν κατορθώνει να εκφραστεί, όντας τελικά πιο μόνος από ποτέ απέναντι στο θάνατο. Το έργο είναι μια τραγωδία με θέμα την επιστροφή, με ευθεία αναφορά στην παραβολή του Άσωτου Υιού, αλλά και στην επιστροφή του Οδυσσέα στην πατρίδα: όπως ο ήρωας της Οδύσσειας, ο Λουί επιστρέφει κοντά στους δικούς του για να τον αναγνωρίσουν. Για τελευταία φορά, χωρίς όμως επιτυχία. Το έργο θεωρείται σήμερα από πολλούς το αριστούργημά του.

Δελτίο τύπου | Η ΑΠΕΡΓΙΑ ΤΩΝ ΨΗΦΟΦΟΡΩΝ του Octave Mirbeau

OCTAVE MIRBEAU

Η ΑΠΕΡΓΙΑ ΤΩΝ ΨΗΦΟΦΟΡΩΝ

ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ: Ανδρέας Στάικος

 

Εκδόσεις ΑΓΡΑ, Μάιος 2014

Αριθμός σελίδων : 40, Τιμή : 5,00 Ευρώ

ISBN: 978-960-505-127-3

Αρ. έκδοσης : 1.190

Ο Οκτάβ Μιρμπώ ήταν συγγραφέας, κριτικός τέχνης και δημοσιογράφος. Είναι γνωστός στις μέρες μας κυρίως για το μυθιστόρημά του Ημερολόγιο μιας καμαριέρας, που μεταφέρθηκε στον κινηματογράφο από τον Λουί Μπουνιουέλ. Λιβελλογράφος που έκανε τους πάντες να τρέμουν, αλλά και νεωτεριστής μυθιστοριογράφος, έγραψε θεατρικά έργα κλασικά και μοντέρνα μαζί. Λογοτεχνικά ανορθόδοξος, πέρα από κατηγοριοποιήσεις, περιφρονούσε σχολές και θεωρίες και έσβηνε μέσα σε όλα τα λογοτεχνικά είδη τη ριζική του αποστροφή προς οτιδήποτε θεσμικό. Βίαια ατομικιστής και αναρχικός, ενσάρκωνε τον κριτικό, δυνητικά ανατρεπτικό διανοούμενο.

Η Απεργία των ψηφοφόρων είναι ένα χρονικό αναρχικής έμπνευσης που δημοσιεύτηκε στις 28 Νοεμβρίου 1888 στην εφημερίδα Le Figaro. Για τον Μιρμπώ, η καθολική ψηφοφορία και η προσφυγή στις εκλογές δεν είναι τίποτε άλλο από μια απάτη στημένη από τους κυρίαρχους, για να αποκτούν φτηνά τη συναίνεση αυτών τους οποίους καταπιέζουν και εκμεταλλεύονται. Καλεί λοιπόν τους ψηφοφόρους να απεργήσουν στις κάλπες και να φερθούν όχι σαν αγελαία πρόβατα αλλά ως πολίτες πνευματικά διαυγείς.

Στα δύο κείμενα που περιλαμβάνονται εδώ, ο Μιρμπώ πραγματεύεται το θέμα της εξουσίας, όχι μόνο για τον τρόπο με τον οποίο ασκείται στο άτομο, αλλά επίσης, και κυρίως, για τον τρόπο που την εσωτερικεύουν και την ενστερνίζονται οι ίδιοι οι κυβερνώμενοι.

«Ανάμεσα στους κλέφτες και τους δημίους του, έχει τις προτιμήσεις του και ψηφίζει υπέρ του πιο άπληστου ή του πιο αιμοδιψούς. Ψήφισε χθες, θα ψηφίσει αύριο, θα ψηφίζει πάντα. Τα πρόβατα οδηγούνται στο σφαγείο. Είναι σιωπηλά και δεν ελπίζουν τίποτα. Τουλάχιστον όμως δεν ψηφίζουν τον σφαγέα τους ή τον αστό που θα τα καταβροχθίσει. Πιο ζώο από τα ζώα, πιο πρόβατο από τα πρόβατα, ο ψηφοφόρος εκλέγει τον σφαγέα του και επιλέγει τον αστό του. Έκανε τις επαναστάσεις για να κατακτήσει αυτό το δικαίωμα. [...]

Είναι καλό να ονειρεύεσαι. Τα όνειρα καταπραΰνουν την οδύνη. Αλλά να αποκλείσεις τον άνθρωπο από τα όνειρά σου. Όπου άνθρωπος, εκεί και πόνος και μίσος και φόνος. Κυρίως, να θυμάσαι ότι ο άνθρωπος που ζητιανεύει τις ψήφους είναι από το γεγονός αυτό και μόνο ένας άνθρωπος ανέντιμος, διότι, σε αντάλλαγμα της εξουσίας και του πλούτου που απέκτησε χάρη σ’ εσένα, σου υπόσχεται ένα σωρό θαυμάσια πράγματα, τα οποία δεν θα σ’ τα δώσει, και δεν είναι άλλωστε μέσα στις δυνατότητές του να σ’ τα δώσει. Ο άνδρας που εξυψώνεις δεν εκπροσωπεί ούτε την εξαθλίωσή σου ούτε τις επιδιώξεις σου ούτε τίποτα. Εκπροσωπεί μόνο τα δικά του πάθη και τα δικά του συμφέροντα, τα οποία είναι αντίθετα από τα δικά σου».