Παρασκευή 20 Ιουλίου 2018

Δελτίο τύπου | '68 - ΜΕΞΙΚΟ του Paco Ignacio Taibo II


PACO IGNACIO TAIBO II

‘68
ΜΕΞΙΚΟ



Μετάφραση: ΚΡΙΤΩΝ ΗΛΙΟΠΟΥΛΟΣ



Εκδόσεις ΑΓΡΑ, Ιούλιος 2018
Αριθμός σελίδων : 176, Τιμή : 11,50 Ευρώ
ISBN: 978-960-505-348-2




Οι Εκδόσεις Άγρα συμμετέχουν στην επέτειο των 50 χρόνων από το 1968, χρονιά που σημαδεύτηκε από την εξέγερση του Παρισινού Μάη, τις δολοφονίες του Μάρτιν Λούθερ Κινγκ και του Ρόμπερτ Κέννεντυ, την επέμβαση των Σοβιετικών στη Πράγα, την κορύφωση του πολέμου στο Βιετνάμ και άλλα συνταρακτικά γεγονότα, με την κατάθεση του ισπανικής καταγωγής Μεξικανού συγγραφέα Πάκο Ιγνάσιο Τάιμπο ΙΙ για την εξέγερση και την καταστολή της εξέγερσης τον Σεπτέμβριο του 1968 στο Μεξικό.

Το μόνο που λειτουργεί είναι η μνήμη. Η συλλογική μνήμη. Επίσης η πιο μικρή και θλιβερή ατομική μνήμη. Έχω όμως και την υποψία πως δύσκολα επιβιώνει η μία δίχως την άλλη· ότι δεν μπορούν να πλαστούν θρύλοι χωρίς προσωπικές αφηγήσεις. Ότι τελικά δεν υπάρχουν χώρες δίχως παραμύθια με νεράιδες κάτω από τη σκιά τους. 
– P. I. TAIBO II

ΣΗΜΕΡΑ ΤΟ ΚΙΝΗΜΑ ΤΟΥ ’68 είναι ένα ακόμα μεξικανικό φάντασμα, από τα πολλά αλύτρωτα και άυπνα φαντάσματα που κατοικούν στον τόπο μας : Ο άγιος Φραγκίσκος της Ασίζης των αμφισβητήσεων μας, ο άγιος Τσε Γκεβάρα των συγκινήσεών μας, ο άγιος Φίλιπ Μάρλοου των ερευνών μας, η αγία Τζέην Φόντα των αγωνιών μας. Το ’68 φαίνεται ότι δεν έχει απλώς εγκατασταθεί στο εργοστάσιο νοσταλγίας που λειτουργεί μέσα στο κεφάλι μας, συγκατοικώντας με τον Λέοναρντ Κοέν και τα ποιήματα του Μπλας δε Οτέρο, αλλά επίσης φαίνεται ότι έχει παραγάγει καύσιμα επικών ποσοτήτων για να τροφοδοτήσει είκοσι χρόνια αντίστασης. Μας κράτησε πεισματάρηδες μέσα σ’ ένα έδαφος υποταγής, μας έβαλε στο στόμα το «Όχι» και το «στ’ αρχίδια μου ο,τι κι αν γίνει», εκατοντάδες φορές. Μας πρόσφερε δεκάδες φορές ανεργία, μας ανάγκασε να τριγυρίζουμε στον κόσμο πουλώντας την εργατική μας δύναμη και όσο το δυνατό μικρότερο μέρος της ψυχής μας, μας προστάτεψε από τους πειρασμούς της εξουσίας, μας απομάκρυνε από το δηλητηριώδες φίλημα του μεξικανικού κράτους. Η τουλάχιστον έφτιαξε για μας ένα αναπόφευκτο σημείο αναφοράς, χρήσιμο για την περηφάνια, την ενοχή και τη σύγκριση.
Έχω συναντήσει και κάποιους που λένε ότι όλα αυτά δεν υπήρξαν ποτέ. Μερικοί λένε ότι δεν βρίσκονταν εκεί, ότι ήταν κάποιοι άλλοι. Σ’ εμένα δεν πιάνουν τέτοιες μπούρδες. Ήμασταν εμείς, αλλά ήμασταν διαφορετικοί. Τότε ζω δεν σήμαινε θυμάμαι. Τότε ήταν πιο εύκολο το να ζεις.
Μοιραζόμασταν την αγάπη για τα σαντουιτσάδικα, την ομόφωνη ψήφο υπέρ της μίνι φούστας και το πάθος μας για τους Μπήτλς. Δεν ήμασταν οι μεν καλύτεροι από τους δε, παρότι ίσως τότε εμείς αυτό πιστεύαμε. Ήμασταν απλώς διαφορετικοί. Έβρεχε τις μέρες εκείνες και η πόλη είχε γίνει τεράστια. Εγώ ήθελα να συλλάβω το κίνημα μέσα σ’ ένα ποίημα και δεν τα κατάφερνα. Ευτυχώς άλλοι τα κατάφεραν.
– ΠΑΚΟ ΙΓΝΑΣΙΟ ΤΑΪΜΠΟ ΙΙ


Ο Πάκο Ιγνάσιο Τάιμπο είχε την τύχη να ζήσει σε μια μορφωμένη οικογένεια, όπου συζητούσαν με πάθος για τη λογοτεχνία και για την πολιτική. Επίσης είχε την τύχη ν’ ανήκει στη γενιά του ’60. Οι σύντροφοί του στο κίνημα έπαιζαν το κεφάλι τους με μεγάλη χαρά. Όχι μόνο έβγαιναν στους δρόμους και έτρωγαν όλη τη μέρα τους κάνοντας συνδικαλιστική δουλειά σε κάποια σκοτεινή περιοχή της Πόλης του Μεξικού, όπως το Πουέντε δε Βίγας, αλλά ήταν επίσης καλλιεργημένα άτομα που διάβαζαν Μπρεχτ, λάτρευαν το θέατρο του Χούλιο Καστίγιο, έβλεπαν ιταλικό κινηματογράφο και αγαπούσαν τον Ποντεκόρβο και τον Τσάρλυ Πάρκερ. Άκουγαν τζαζ και ως καλοί εκλεκτικιστές περνούσαν από τον Χοσέ Αλφρέδο Χιμένες στον Βάγκνερ με ιδιαίτερο κέφι.
Ο Πάκο Ιγνάσιο Τάιμπο II δίνει απάντηση σε πολλά ερωτήματα, έτσι όπως απαντούσε στους τριακόσιες χιλιάδες φοιτητές που ήρθαν στο Σόκαλο τη μέρα της Διαδήλωσης της Σιωπής το 1968, σ’ ένα αξιαγάπητο βιβλίο, με άριστη πληροφόρηση, επειδή ο Πάκο είναι τελικά ένας «μπριγαδίστας» πλήρους και αποκλειστικής απασχόλησης, ένας μεγαλόψυχος και ελευθεριακός ανθρωπιστής.
–ELENA PONIATOWSKA


ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ

Ο ΠΑΚΟ ΙΓΝΑΣΙΟ ΤΑΪΜΠΟ ΙΙ (1949), μυθιστοριογράφος, δημοσιογράφος, ιστορικός και θεμελιωτής του νέου λατινοαμερικανικού αστυνομικού μυθιστορήματος, ζει από το 1958 στο Μεξικό, όπου μετανάστευσε η οικογένειά του για να γλιτώσει από τη δικτατορία του Φράνκο. Έχει συγγράψει περίπου πενήντα έργα (μυθιστορήματα, συλλογές διηγημάτων, ιστορικές μελέτες, ρεπορτάζ και χρονικά) που έχουν δημοσιευτεί σε εικοσιπέντε χώρες και έχουν μεταφραστεί σε δεκαπέντε γλώσσες.
Ορισμένα μυθιστορήματά του έχουν αναδειχθεί «βιβλία της χρονιάς» από τους New York Times, τη Le Monde και τους Los Angeles Times. Το 1992 κέρδισε το βραβείο Planeta / Joaquín Mortiz και τρεις φορές του απονεμήθηκε το διεθνές βραβείο Dashiell Hammett για το καλύτερο αστυνομικό μυθιστόρημα.
Στην Ελλάδα τα μυθιστορήματά του κυκλοφορούν στις Εκδόσεις Άγρα : Η σκιά της σκιάς, Η ζωή η ίδια, Το ποδήλατο του Λεονάρντο, Χωρίς αίσιο τέλος, Και σαν σκιές επιστρέφουμε, Με τέσσερα χέρια, Στην ίδια πόλη υπό βροχή, Μερικά σύννεφα, Ερωτευμένα φαντάσματα, Όνειρα συνόρων, Όταν οι νεκροί χορεύουν, Αντίο Μαδρίτη, Περαστικός, το αστυνομικό μυθιστόρημα Ανήσυχοι νεκροί, « γραμμένο με τέσσερα χέρια», που το συνέγραψε με τον υποδιοικητή Μάρκος (συνέκδοση της « Άγρας» με τις Εκδόσεις Κέδρος).
Η βιογραφία του Τσε Γκεβάρα, Ερνέστο Γκεβάρα, γνωστός και ως Τσε, που έγραψε το 1996, κέρδισε το 1998 το βραβείο Bancarella στην Ιταλία.
Είναι ο ιδρυτής και οργανωτής του ετήσιου θερινού φεστιβάλ αστυνομικής λογοτεχνίας Semana Negra (Μαύρη Εβδομάδα) στη Χιχόν της Ισπανίας τόπο καταγωγής του.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου