Δελτίο Τύπου | ΤΑ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΑ ΚΑΙ ΤΑ ΣΗΜΕΙΩΜΑΤΑΡΙΑ της Patricia Highsmith - ΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΤΗΣ ΝΕΑΣ ΥΟΡΚΗΣ, 1941-1950

 

PATRICIA HIGHSMITH

ΤΑ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΑ ΚΑΙ ΤΑ ΣΗΜΕΙΩΜΑΤΑΡΙΑ

ΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΤΗΣ ΝΕΑΣ ΥΟΡΚΗΣ

1941-1950

ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ: ΑΝΔΡΕΑΣ ΑΠΟΣΤΟΛΙΔΗΣ

Εκδόσεις ΑΓΡΑ, Ιούλιος 2025

Αριθμός σελίδων : 784, Τιμή: 24,50 Ευρώ

ISBN : 978-960-505-677-3

 

« Η ευχή μου για τον νέο χρόνο:

Όλοι οι διάβολοι, οι λαγνείες, τα πάθη, οι απληστίες, οι ζήλιες,

οι έρωτες, τα μίση, οι παράξενες επιθυμίες, οι εχθροί, φανταστικοί ή πραγματικοί,

η στρατιά των αναμνήσεών μου, όλα με τα οποία παλεύω –

να μη με αφήσουν ποτέ στην ησυχία μου ».

–Π. ΧΑΪΣΜΙΘ

« Απαραίτητο για να κατανοήσουμε την έξω από τις κοινωνικές συμβάσεις ζωή και το έργο της Πατρίσια Χάισμιθ, αυτό το βιβλίο είναι επίσης μια από τις πιο λεπτομερείς και εκστατικές περιγραφές του πως ζούσε μια νέα, όλο ενέργεια, ομοφυλόφιλη γυναίκα στη Νέα Υόρκη ».

–DWIGHT GARNER, New York Times

ΠΡΟΤΟΥ Ο ΑΛΦΡΕΝΤ ΧΙΤΣΚΟΚ ΔΙΑΣΚΕΥΑΣΕΙ για τη μεγάλη οθόνη το πρώτο της μυθιστόρημα Ξένοι στο τραίνο · προτού ο σαγηνευτικός κοινωνιοπαθής Τομ Ρίπλεϋ αποκτήσει μόνιμη θέση στον κανόνα του ψυχολογικού θρίλλερ· και προτού Η τιμή του αλατιού (Κάρολ) γίνει το κλασικό, καλτ βιβλίο για την ερωτική εμμονή, τί γνωρίζουμε για την Πατρίσια Χάισμιθ ;

Εστιάζοντας στα χρόνια της διαμόρφωσής της στο Μανχάτταν, αυτή η ανθολόγηση από τα ογκώδη ημερολόγια και σημειωματάριά της μας αποκαλύπτει την «Πατ» στα νιάτα της, όταν έσφυζε από πάθος και λάμψη.

Με αφετηρία το 1941, όταν ήταν εικοσάχρονη φοιτήτρια στο Κολέγιο Μπάρναρντ, μέχρι την περιπετειώδη τρίτη δεκαετία της, τα Χρόνια της Νέας Υόρκης συνυφαίνουν σκηνές από την ιλιγγιώδη κοινωνική της ζωή – όλο άυπνες νύχτες στα μπαρ της queer underground σκηνής του Βίλλατζ, γεμάτες έρωτες και φλερτ– με την αυτοπροσωπογραφία μιας νεαρής καλλιτέχνιδας, που την ημέρα δούλευε γράφοντας κόμικς. Ανάμεσα σε χάνγκοβερ και χωρισμούς, διάβαζε λογοτεχνία αδηφάγα και δούλευε την τέχνη της με νεύρο. Ρουφάει στην κυριολεξία τον Σαίξπηρ, τον Ρίλκε, τον Τ. Σ. Έλιοτ, τον Τζόυς, τον Κάφκα, τον Χαίλντερλιν, τον Φρόυντ, τους Ρώσους, τη Βιρτζίνια Γουλφ και αμέτρητους άλλους.

Σε αυτή τη διαχρονική έκδοση αποκαλύπτονται οι τολμηρές, ξεκαρδιστικές, ρομαντικές, τραγικές και εξωφρενικά αντιφατικές παρατηρήσεις μιας από τις «σπουδαιότερες μοντερνίστριες συγγραφείς μας» (Gore Vidal).

«Τα Ημερολόγια και τα σημειωματάρια της Πατρίσια Χάισμιθ θα αποδειχθούν μια από τις σπουδαιότερες καλλιτεχνικές αυτοπροσωπογραφίες του 20ού αιώνα».

–FRANCES WILSON, New York Review of Books

«Το βιβλίο αυτό μας δίνει εντυπωσιακή πρόσβαση στο μυαλό μιας περιβόητα κρυψίνου συγγραφέως ».

– KEZIAH WEIR, Vanity Fair

Αποσπάσματα από την έκδοση:

14 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 1941 Πεινάω για λογοτεχνία – για βιβλία, όπως το σώμα μου πεινούσε πριν από έναν με δύο μήνες. Η πείνα μου είναι διπλή : για έρωτα και για σκέψη. Και αυτά τα δύο μαζί μπορούνε να με πάνε οπουδήποτε, ξέρεις. Έγραψα ένα ποίημα γι’ αυτό.

5.2.42 Να με άφηνε μόνο ο κόσμος να μεστώσω. Όπως το παλιό κρασί αφήνεται να παλαιώσει μόνο του. Βουτάνε όμως τα ξένα τους δάχτυλα μέχρι τον πάτο. Και με θολώνει το ίζημα, καλύτερα να με άφηναν μόνη.

28 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 1944 Όταν εργάζομαι (γράφω), πρέπει να έχω τα καλύτερα – τα καλύτερα τσιγάρα, ένα καθαρό πουκάμισο, γιατί είμαι σαν στρατιώτης στη μάχη, αλλά σε αυτή την περίπτωση ο εχθρός είναι φοβερός και γενναίος, κι εγώ μερικές φορές αποτυγχάνω να επικρατήσω.

21.6.41 Δεν ήθελα ποτέ να γράψω όπως γράφω τώρα. Έχω περάσει τέτοια κόλαση ανειλικρίνειας, δακρύων, κοροϊδίας, συνθετικής ευτυχίας, ονείρων, επιθυμιών και διαψεύσεων, προσωπείων ομορφιάς που κρύβουν την ασχήμια, προσωπείων ασχήμιας που κρύβουν την ομορφιά, φιλιών, και υποκριτικών εναγκαλισμών, αποβλάκωσης και απόδρασης. Θέλω να γράψω λοιπόν. Πρέπει να γράψω. Γιατί είμαι κολυμβήτρια παλεύοντας στην πλημμύρα, και γράφοντας αναζητώ μια πέτρα για να ξεκουραστώ πάνω της. Κι αν τα πόδια μου γλιστρήσουν, βουλιάζω.

13 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ 1943 Αισθάνομαι ευχαριστημένη και πλήρης όλη τη μέρα, εργάστηκα καλά παρότι σκεφτόμουν την Αλλήλα – τη στιγμή που θα την έβλεπα. Λοιπόν – με 20 δολάρια στην τσέπη τη συνάντησα στις 6. Ήμασταν περίεργα χαλαρές. Δεν ήταν κανείς στο διαμέρισμα. Ήμασταν σαν παλιές φίλες. Σαπούνισα την πλάτη της στο μπάνιο και βάλαμε μέσα το μικρό καραβάκι που της πήρα. Ήταν θαυμάσια. Έπειτα – στο κρεβάτι μαζί, γυμνές, τα ελαφριά σεντόνια στα σώματά μας – το μαλακό μας δέρμα να τρίβεται ξανά και ξανά – μου ψιθύρισε «ναι» και ήταν πιο γλυκό από οτιδήποτε έχω γνωρίσει ποτέ ! Αποκοιμήθηκα ενώ άγγιζε τα χείλη μου με τα υπέροχα απαλά της δάχτυλα. – Και το πρωί ξυπνήσαμε και ανακαλύψαμε πάλι η μια την άλλη. Τελικά, με άγγιξε πρώτη – και δεν ξέρω γιατί – αλλά συνέβη από τα δάχτυλά της. Είναι παράδεισος να είσαι μαζί της στο κρεβάτι. Είναι όμορφο και ολοκληρωμένο !

26.10.45 Απόφαση : Ποτέ, ποτέ μην περιμένεις μια γαλήνια συναισθηματική ζωή και κυρίως μην τη θεωρείς προϋπόθεση για να γράφεις. Οπότε, πρέπει να κρατάς τη συναισθηματική σου ζωή μακριά από το γράψιμο, από την ίδια τη ζωή σου. « Συναισθηματική ζωή » – το τούβλο στο δρόμο που ποτέ δεν μπορεί να τοποθετηθεί στρωτά.

21.11.45 Τί στο καλό συμβαίνει με τον κόσμο ; Η αγάπη πέφτει νεκρή σαν μύγα.

7.9.47 Ο κόμπος του Άγχους στο λαιμό μου. Το φλέγμα της Νέας Υόρκης του εικοστού αιώνα που δεν μπορείς να το φτύσεις.

Πορτραίτο της συγγραφέως στο εξώφυλλο:

© Rolf Tietgens, courtesy of Keith de Lellis Gallery LLC.

Η ΠΕΝΤΑΛΟΓΙΑ ΤΟΥ ΡΙΠΛΕΫ ΣΤΙΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΑΓΡΑ 

     

ΑΛΛΑ ΒΙΒΛΙΑ ΤΗΣ PATRICIA HIGHSMITH ΣΤΙΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΑΓΡΑ 

   

  

    

Δελτίο Τύπου | HELLAS EXPRESS - ΕΝΑ ΤΑΞΙΔΙ των Λευτέρη και Ζίγκριντ Ξάνθου

ΛΕΥΤΕΡΗΣ ΞΑΝΘΟΣ - ΖΙΓΚΡΙΝΤ ΞΑΝΘΟΥ

HELLAS EXPRESS

ΕΝΑ ΤΑΞΙΔΙ

Εκδόσεις ΑΓΡΑ, Απρίλιος 2024

Αριθμός σελίδων : 424, Τιμή : 19,90 Ευρώ

ISBN: 978-960-505-615-5

O Λευτέρης, παιδί αντάρτη, μεγάλωσε στις παιδουπόλεις της Θεσσαλονίκης και της Ρόδου, που δημιούργησε η Φρειδερίκη για τα παιδιά από τις ρημαγμένες από τον Εμφύλιο περιοχές στο τέλος του πολέμου. Δεκαοκτώ χρονών βρίσκεται μετανάστης στη Δυτική Γερμανία, δουλεύοντας αρχικά ως εργάτης-γκάσταρμπαϊτερ σε εργοστάσιο. Σπουδάζει γραφικές τέχνες, τελειώνει την ΑΣΚΤ του Ντύσσελντορφ, με τον τίτλο του «Μαΐστορα», παίρνει ενεργό μέρος στον αντιδικτατορικό αγώνα ενάντια στη χούντα των συνταγματαρχών και του παρέχεται πολιτικό άσυλο από το γερμανικό κράτος.

Η Ζίγκι, από δεκαεννιά χρονών σύντροφος του Λευτέρη, κουβαλάει όλα τα στοιχεία που σημάδεψαν τους Γερμανούς μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο πόλεμο και διαμόρφωσαν τις ζωές τους. Ως πρόσφυγας από την Ανατολική Γερμανία (Λαοκρατική Δημοκρατία της Γερμανίας), φέρει τα τραύματα από την απώλεια της πατρίδας και των περιουσιακών στοιχείων, έρχεται αντιμέτωπη με τις προκαταλήψεις από την οικογένειά της και τον κοινωνικό περίγυρο εξαιτίας της σχέσης της με τον Έλληνα.

Αποφασίζουν οι δυο τους, μετά την πτώση της χούντας, να μετοικήσουν στην Ελλάδα. Ο Λευτέρης, έπειτα από δεκατέσσερα χρόνια παραμονής στην Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας, μετανάστης για δεύτερη φορά στην ίδια του την πατρίδα, ξαναπιάνει το νήμα της ένταξης και της επιβίωσης στη χώρα του, με τις απαρχαιωμένες και συντηρητικές δομές. Η Ζίγκι μπαίνει σ’ ένα άγνωστο για αυτήν περιβάλλον, που της επιφυλάσσει πολλά εμπόδια και ακραίες εμπειρίες. Η γεμάτη δύναμη και όραμα ενασχόλησή της με τη δημιουργία του ελληνογερμανικού σχολείου, μια προσπάθεια Γερμανών και Ελλήνων γονέων, ανοίγει μια καινούργια προοπτική, που της επιτρέπει να κατανοήσει την ελληνική κοινωνία.

ΛΕΥΤΕΡΗΣ ΚΑΙ ΖΙΓΚΡΙΝΤ ΞΑΝΘΟΥ
Φωτογραφία Τ. Μηλιώτη

Οι δύο παράλληλες αφηγήσεις τους περιγράφουν τις κοινές τους εμπειρίες, από διαφορετική σκοπιά, ενώ προβάλλουν την ευρωπαϊκή προοπτική που στοχεύει στην υπέρβαση των συγκρούσεων και των αναχρονιστικών συμπεριφορών που πηγάζουν από στενόμυαλους εθνικισμούς.

Φωτίζουν επίσης το κοινωνικό πλαίσιο μιας ιδιαίτερα δύσκολης και ταραγμένης εποχής, απόρροιας των συνεπειών του Εμφυλίου στην Ελλάδα και του Δευτέρου Παγκοσμίου πολέμου που οδήγησε στη διχοτόμηση της Γερμανίας.

Περιγράφουν όμως ότι είναι εφικτή η δημιουργία μιας κοινής βάσης για αρμονική συμβίωση, παρότι και οι δύο προέρχονται από διαφορετικούς πολιτισμούς, κάτι που στη σημερινή ταλαιπωρημένη από την κρίση Ευρώπη δεν φαίνεται εύκολα πραγματοποιήσιμο.

⸎

Το βιβλίο κυκλοφορεί παράλληλα με την έκθεση έργων ζωγραφικής του Λευτέρη Ξάνθου
"Η Τέχνη ως αντίσταση"
που εγκαινιάζεται την Πέμπτη 4 Απριλίου στις 7.30 μ.μ. 
στον Ελληνογερμανικό Σύλλογο Φιλαδέλφεια
(Κριεζή 62-64, 15125 Μαρούσι)

Ο Λευτέρης Ξάνθος μετανάστευσε το 1963 στη Δυτική Γερμανία ως «φιλοξενούμενος» βιομηχανικός εργάτης της Εταιρείας Γιάγκενμπεργκ. Το 1965 φοίτησε στη Σχολή Τεχνών και Χειροτεχνίας του Ντίσελντορφ, με αντικείμενο την εφαρμοσμένη Γραφιστική, και το 1973 αποφοίτησε από την Ακαδημία Καλών Τεχνών του Ντίσελντορφ ως άριστος στο τμήμα του καθηγητή Ρολφ Ζάκενχαïμ. Εκείνο τον καιρό η Ελλάδα βρισκόταν κάτω από τον ζυγό της φασιστικής Χούντας των συνταγματαρχών και οι περίπου 100.000 Ελληνίδες/-ες μετανάστριες/-ες στην περιοχή του Ρουρ ήταν ως επί το πλείστον αρνητές της. Ο Λευτέρης Ξάνθος που είχε χάσει τον πατέρα του στον Εμφύλιο, δραστηριοποιήθηκε έντονα στον αντιδικτατορικό αγώνα στη Δυτική Γερμανία, γεγονός, το οποίο αντικατοπτρίζεται στη ζωγραφική τέχνη του. Μετά από την πτώση της Χούντας στην Ελλάδα παλιννόστησε και βιοπορίστηκε ως γραφίστας-διαφημιστής και εικονογράφος βιβλίων, μεταξύ αυτών και διδακτικών βιβλίων της γερμανικής γλώσσας, στην Αθήνα. Ως συνέπεια του βιοπορισμού του τα έργα ζωγραφικής του δεν πουλήθηκαν ποτέ στην αγορά έργων τέχνης αλλά βλέπουν σήμερα για πρώτη φορά το φως της δημοσιότητας, ακριβώς ένα χρόνο μετά από τον θάνατό του την 1η Απριλίου 2023.

Ελληνο-Γερμανικός Πολιτιστικός Σύλλογος Φιλαδέλφεια
Κριεζή 62-64 • 151 25 Μαρούσι
Τηλ.: 210 68 48 009 • Ε-mail: info@philadelphia1837.gr
www.philadelphia1837.gr

Δελτίο τύπου | Η ΑΠΕΡΓΙΑ ΤΩΝ ΨΗΦΟΦΟΡΩΝ του Octave Mirbeau [ Ανατύπωση ]

OCTAVE MIRBEAU

Η ΑΠΕΡΓΙΑ ΤΩΝ ΨΗΦΟΦΟΡΩΝ

Μετάφραση: Ανδρέας Στάικος

Εκδόσεις ΑΓΡΑ, Σειρά «Βιβλίδια»

Α’ έκδοση: Μάιος 2014, Ανατύπωση: Ιούνιος 2023

Αριθμός σελίδων : 40, Τιμή : 6,00 Ευρώ

ISBN: 978-960-505-127-3

«Να θυμάσαι ότι ο άνθρωπος που ζητιανεύει τις ψήφους είναι από το γεγονός αυτό και μόνο ένας άνθρωπος ανέντιμος, διότι, σε αντάλλαγμα της εξουσίας και του πλούτου που απέκτησε χάρη σ’ εσένα, σού υπόσχεται ένα σωρό θαυμάσια πράγματα, τα οποία δεν θα σ’ τα δώσει, και δεν είναι άλλωστε μέσα στις δυνατότητές του να σ’ τα δώσει. Ο άνδρας που εξυψώνεις δεν εκπροσωπεί ούτε την εξαθλίωσή σου ούτε τις επιδιώξεις σου ούτε τίποτα».

Ο Οκτάβ Μιρμπώ ήταν συγγραφέας, κριτικός τέχνης και δημοσιογράφος. Είναι γνωστός στις μέρες μας κυρίως για το μυθιστόρημά του Ημερολόγιο μιας καμαριέρας, που μεταφέρθηκε στον κινηματογράφο από τον Λουίς Μπουνιουέλ. Λιβελλογράφος που έκανε τους πάντες να τρέμουν, αλλά και νεωτεριστής μυθιστοριογράφος, έγραψε θεατρικά έργα κλασικά και μοντέρνα μαζί. Λογοτεχνικά ανορθόδοξος, πέρα από κατηγοριοποιήσεις, περιφρονούσε σχολές και θεωρίες και έσβηνε μέσα σε όλα τα λογοτεχνικά είδη τη ριζική του αποστροφή προς οτιδήποτε θεσμικό. Βίαια ατομικιστής και αναρχικός, ενσάρκωνε τον κριτικό, δυνητικά ανατρεπτικό διανοούμενο.

Η Απεργία των ψηφοφόρων είναι ένα χρονικό αναρχικής έμπνευσης που δημοσιεύτηκε στις 28 Νοεμβρίου 1888 στην εφημερίδα Le Figaro. Για τον Μιρμπώ, η καθολική ψηφοφορία και η προσφυγή στις εκλογές δεν είναι τίποτε άλλο από μια απάτη στημένη από τους κυρίαρχους, για να αποκτούν φτηνά τη συναίνεση αυτών τους οποίους καταπιέζουν και εκμεταλλεύονται. Καλεί λοιπόν τους ψηφοφόρους να απεργήσουν στις κάλπες και να φερθούν όχι σαν αγελαία πρόβατα αλλά ως πολίτες πνευματικά διαυγείς.

Στα δύο κείμενα που περιλαμβάνονται εδώ, ο Μιρμπώ πραγματεύεται το θέμα της εξουσίας, όχι μόνο για τον τρόπο με τον οποίο ασκείται στο άτομο, αλλά επίσης, και κυρίως, για τον τρόπο που την εσωτερικεύουν και την ενστερνίζονται οι ίδιοι οι κυβερνώμενοι.

«Λοιπόν, καλέ μου ψηφοφόρε, […] αν είχες ένα κουκούτσι λογική στο μυαλό σου, αν δεν είσαι όπως είσαι, δηλαδή αμετακλήτως αποβλακωμένος, […] αν δεν ήσουν ο αθεράπευτα Κυρίαρχος, χωρίς σκήπτρο, χωρίς στέμμα, χωρίς βασίλειο, όπως ήσουν πάντα, την ημέρα των εκλογών θα πήγαινες στο ποτάμι να ψαρέψεις ή να κοιμηθείς στη σκιά μιας ιτιάςή να χαριεντιστείς με τα κορίτσια πίσω από το μύλο ή να παίξεις ένα υπαίθριο παιχνίδι με τους συγχωριανούς σου. Θα εγκατέλειπες τα φρικτά υποκείμενά σου, να χτυπιούνται μεταξύ τους, να αλληλοσπαράσσονται, να αλληλοσκοτώνονται. Εκείνη την ημέρα θα μπορέσεις να περηφανευτείς ότι ανέλαβες την ευθύνη της μοναδικής πολιτικής σου πράξης, της πρώτης καλής πράξης στη ζωή σου».

 

«Ώ καλέ ψηφοφόρε, ανεκδιήγητε ηλίθιε, δύστυχε και εξαθλιωμένε, αν, αντί να αφήνεσαι και να υποκύπτεις στις παράλογες επωδούς που, κάθε πρωί, για μία δεκάρα, σου ψέλνουν οι εφημερίδες, μικρές ή μεγάλες, γαλάζιες ή μαύρες, λευκές ή κόκκινες, οι οποίες χρυσώνονται για να σε εξοντώσουν, αν, αντί να πιστεύεις στις χιμαιρικές κολακείες με τις οποίες χαϊδεύουν τη ματαιοδοξία σου, με τις οποίες περιβάλλουν την αξιοθρήνητη και καταρρακωμένη κυριαρχία σου, αν, αντί να στέκεσαι, αιώνιε αργόσχολε, μπροστά στις βαρύγδουπες κοροϊδίες των εκλογικών αφισών […] ίσως θα πάψεις να βιάζεσαι να ενδυθείς το σοβαροφανές ύφος σου και το καλό πανωφόρι σου για να σπεύσεις στις ανθρωποκτόνες κάλπες όπου, όποιο όνομα να επιλέξεις, επιλέγεις εκ προοιμίου το όνομα του πιο θανάσιμου εχθρού σου.

[…] Η πολιτική είναι ένα απεχθές ψέμα, το αντίθετο της κοινής λογικής, της δικαιοσύνης και του δικαίου, και δεν θα είχες κανένα λόγο να αναμειχθείς, εσύ, του οποίου ο λογαριασμός έχει προεξοφληθεί στο μεγάλο βιβλίο των ανθρώπινων πεπρωμένων». 

Δελτίο Τύπου | ΚΑΙ ΤΙ ΝΑ ΠΟΥΜΕ ΕΜΕΙΣ ΟΙ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΕΣ; του Σίμου Κουτσολιούτσου

ΣΙΜΟΣ ΚΟΥΤΣΟΛΙΟΥΤΣΟΣ

ΚΑΙ ΤΙ ΝΑ ΠΟΥΜΕ

ΕΜΕΙΣ ΟΙ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΕΣ;

Εκδόσεις ΑΓΡΑ, Δεκέμβριος 2022

Αριθμός σελίδων : 144, Τιμή : 13,00 Ευρώ

ISBN: 978-960-505-576-9

Όταν βλέπω τους κουκουλοφόρους «μπαχαλάκηδες» να ανακατεύονται σε όσες διαδηλώσεις μπορούν και να σπάνε τις βιτρίνες σε όσα μαγαζιά προλαβαίνουν, θυμάμαι τις διαδηλώσεις του Φοιτητικού Κινήματος (Movimento Studentesco) στο Μιλάνο. Οι μαγαζάτορες κατέβαζαν τα ρολά τους σε ένδειξη σεβασμού και χειροκροτούσαν, σαν να συμμετείχαν και οι ίδιοι. Κουκουλοφόροι δεν υπήρχαν μεταξύ μας...

Στην είσοδο του Οικονομικού Πανεπιστημίου που σπούδαζα, για μας τους πρωτοετείς φοιτητές (fagioli) δεν υπήρχαν τα τραπεζάκια με όλες τις πολιτικές παρατάξεις για να προσπαθούν να μας προσηλυτίσουν, αλλά οι αντιπρόσωποι της Goliardia, της κοινότητας των πολυετών φοιτητών, που για να μας δώσουν το φύλλο ελεύθερης κυκλοφορίας, το περίφημο πάσο, μάς κάνανε διάφορα καψόνια, χαριτωμένα, όχι μπούλινγκ. Στο τέλος γελούσαμε κι εμείς τα «φασολάκια».

Να φταίει η ενδοσκόπηση που μου προκάλεσε η καραντίνα του Covid ή ο φόβος του Αλτσχάιμερ που με έσπρωξε να περιγράψω αυτές τις ωραίες και πραγματικές αναμνήσεις, αυτά τα προσωπικά «ντοκουμέντα»; Ποιός ξέρει ;

Ο ΣΙΜΟΣ ΚΟΥΤΣΟΛΙΟΥΤΣΟΣ γράφει ένα αποσπασματικό προσωπικό χρονικό από τις εμπειρίες του στα χρόνια της δικτατορίας στην Ιταλία και τη Γαλλία. Με γλαφυρότητα, χιούμορ και αυτοειρωνεία ανατρέχει στις ατελείωτες συνελεύσεις στους φοιτητικούς συλλόγους με τις διάφορες κομματικές παρατάξεις, τις πολιτικές συζητήσεις και τις καταλήψεις για τον αντιδικτατορικό αγώνα στις χώρες του εξωτερικού. Περιγράφει ευτράπελες ιστορίες όπου συμπλέκονται πολιτική και ερωτικές εμπειρίες, αλλά και κάποιες τραγικές ιστορίες με ήρωες-θύματα του αντιστασιακού αγώνα.

Το τραίνο της ουτοπίας, της αμφισβήτησης, κατηφόριζε προς τη Ρώμη, ήταν το τραίνο της επανάστασης. Μην ξεχνάμε πως ήμασταν στο ’67, έναν χρόνο πριν από τον Μάη του ’68, το Καυτό Φθινόπωρο των συνδικάτων στην Ιταλία ! Πόσες ώρες τραγουδούσα, πόσες ώρες φωνάζαμε συνθήματα πότε ιταλικά πότε ελληνικά, δεν το θυμάμαι. Θυμάμαι μόνο πως στο σταθμό της Ρώμης μας παρέλαβαν άλλοι Έλληνες φοιτητές που ήταν ειδοποιημένοι και σύντομα βρεθήκαμε σε μια μεγάλη αίθουσα που μας είχαν παραχωρήσει τα ιταλικά συνδικάτα για να μπορέσουμε για πρώτη φορά να βρεθούμε όλοι οι Έλληνες που ήμασταν εναντίον της χούντας.

Και εκεί άρχισαν τα πρώτα παρατράγουδα!

Σε μια διπλανή αίθουσα είχαν μαζευτεί οι «Αντιπρόσωποι» που ήξεραν περισσότερα, γιατί στη «Μεγάλη Αίθουσα» ήταν οι «μάζες», ο λαός, το πόπολο. Εμείς δεν καταλαβαίναμε από ψηφίσματα, ούτε πως έπρεπε να οργανωθεί η πορεία της επόμενης μέρας. Όποια οργάνωση θα έμπαινε πρώτη στην πορεία, όπως το λέγανε οι Ιταλοί, φαίνεται ότι διεκδικούσε και τα πρωτεία της επανάστασης.

Η ώρα περνούσε και αποφάσεις δεν έβγαιναν. Ας είναι καλά οι φίλοι μας οι Ιταλοί που προς το βράδυ άρχισαν να μας μοιράζουν δωρεάν σάντουιτς. Τέλος, κάποια στιγμή εμφανίστηκαν οι «Αντιπρόσωποι» και μας διαβάσανε τα ψηφίσματα διαμαρτυρίας, τα πανώ και το περιεχόμενό τους που θα σηκώναμε την επόμενη μέρα. Τότε ήταν που πρωτοάκουσα το όνομά μου από τα μεγάφωνα !

ΣΧΕΔΙΑ ΕΞΩΦΥΛΛΟΥ

ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΚΟΥΤΣΟΛΙΟΥΤΣΟΥ

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ

Ο ΣΙΜΟΣ ΚΟΥΤΣΟΛΙΟΥΤΣΟΣ γεννήθηκε το 1948. Τα νιάτα του τα πέρασε στην Ιταλία. Σπούδασε και εργάστηκε στο Μιλάνο. Η λαομίσητη χούντα τον βρήκε εκεί. Αν δεν έπεφτε, δεν θα γύριζε ποτέ στην Ελλάδα. Ούτως η άλλως, πολιτικά ήταν εκτεθειμένος... Έγινε «επιχειρηματίας». Τού άρεσε; Ακόμα δεν ξέρει. Αλλά το επιχείρημα που τον παρηγορούσε προσωπικά είναι ότι γύρισε όλο τον κόσμο –έστω τον μισό – ψάχνοντας πάντα καινούργιες ιδέες και προϊόντα. Άλλο να είσαι τουρίστας κι άλλο να συνεργάζεσαι σαν ίσος προς ίσον. Γνωρίζεις τους ανθρώπους από κοντά. Και μοιάζουμε πολύ μεταξύ μας.

Δελτίο Τύπου | ΝΤΙΒΑ - ΤΟ ΧΡΟΝΙΚΟ ΜΙΑΣ ΜΑΡΤΥΡΙΑΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΓΡΑΦΤΗΚΕ του Βασίλη Βασιλικού

ΒΑΣΙΛΗΣ ΒΑΣΙΛΙΚΟΣ

ΝΤΙΒΑ

ΤΟ ΧΡΟΝΙΚΟ ΜΙΑΣ ΜΑΡΤΥΡΙΑΣ

ΠΟΥ ΔΕΝ ΓΡΑΦΤΗΚΕ

Εκδόσεις ΑΓΡΑ, Ιούνιος 2021

Αριθμός σελίδων : 168, Τιμή : 14,50 Ευρώ

ISBN: 978-960-505-455-7

 

 

Εκείνη την εποχή που γύριζα άσκοπα στην Ευρώπη έκπτωτος – το γιατί δεν είναι της ώρας – δέχτηκα ένα τηλεφώνημα από τη φίλη μου τη Ζωή που ζούσε χρόνια εγκαταστημένη στο Παρίσι. Μου ζητούσε να τη βοηθήσω στην επίλυση ενός πολύ λεπτού, όπως μου είπε, γι’ αυτήν προβλήματος. Επρόκειτο, δεν άργησα να το καταλάβω μόλις την επισκέφτηκα στο διαμέρισμά της στο Πασσύ, για το βιβλίο που ήθελε να γράψει με τα απομνημονεύματά της για τη Μεγάλη Φίλη της, τη Μεγάλη Ντίβα, την Divina, όπως την αποκαλούσαν, που είχε πεθάνει σ’ αυτό το ίδιο μελαγχολικό μα ολοζώντανο Παρίσι εννέα χρόνια πριν.

Ο ΒΑΣΙΛΗΣ ΒΑΣΙΛΙΚΟΣ, μετά από μεγάλο αριθμό βιβλίων, επιστρέφει στο χρονικό, το είδος που τον έκανε διεθνώς γνωστό και που καλλιέργησαν συγγραφείς σαν τον Νόρμαν Μέιλερ και τον Τρούμαν Καπότε. Μόνο που αυτή τη φορά το χρονικό δεν γράφτηκε ποτέ. Η νουβέλα Ντίβα είναι, λοιπόν, η ιστορία μιας ακύρωσης. Αλλά, καμιά φορά, όσα δεν ειπώθηκαν τον καιρό που έπρεπε συμβαίνει να λέγονται με πιο αποκαλυπτικό τρόπο λίγο αργότερα.

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ

Ο ΒΑΣΙΛΗΣ ΒΑΣΙΛΙΚΟΣ γεννήθηκε στην Καβάλα. Από το 1953 μέχρι σήμερα έχει εκδώσει περίπου εκατόν είκοσι βιβλία (πεζογραφία, δοκίμιο, θέατρο, ποίηση). Είναι ο περισσότερο μεταφρασμένος Έλληνας συγγραφέας μετά τον Νίκο Καζαντζάκη. Ανάμεσα στα χίλια βιβλία που πρότεινε στους αναγνώστες της η αγγλική εφημερίδα  The Guardian  (“1000 novels everyone must read”, 21.1.2009) περιλαμβάνονται δύο μόνο ελληνικά : το Βίος και πολιτεία του Αλέξη Ζορμπά του Νίκου Καζαντζάκη και το Ζ του Βασίλη Βασιλικού. Είναι παντρεμένος με την υψίφωνο Βάσω Παπαντωνίου και έχουν μία κόρη, την Ευρυδίκη.

Δελτίο τύπου | ΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΤΩΝ ΞΕΝΟΔΟΧΕΙΩΝ του Joseph Roth

JOSEPH ROTH

ΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΤΩΝ ΞΕΝΟΔΟΧΕΙΩΝ

ΠΕΡΙΠΛΑΝΩΜΕΝΟΣ ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ

ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΤΟΥΣ ΠΟΛΕΜΟΥΣ

Εισαγωγή — Ανθολόγηση κειμένων:

MICHAEL HOFMANN

Μετάφραση: ΜΑΡΙΑ ΑΓΓΕΛΙΔΟΥ

Εκδόσεις ΑΓΡΑ, Ιούλιος 2019

Αριθμός σελίδων : 376,  Τιμή : 17,90 Ευρώ

ISBN: 978-960-505-395-6

«Είμαι ένας πολίτης των ξενοδοχείων. Ένας πατριώτης των ξενοδοχείων».

«Το ξενοδοχείο, που αγαπώ σαν πατρίδα μου, βρίσκεται σε ένα από τα μεγάλα ευρωπαϊκά λιμάνια, και τα βαριά χρυσά γράμματα-αντίκες, με τα οποία είναι γραμμένο το μπανάλ όνομά του (λάμποντας πάνω από τις στέγες των σπιτιών, που ανηφορίζουν μαλακά) είναι στα μάτια μου μεταλλικές σημαίες, υψωμένα μικρά λάβαρα που χαιρετούν αστράφτοντας αντί ν’ ανεμίζουν».

ΤIΣ ΔΕΚΑΕΤΙΕΣ 1920 ΚΑI 1930 O ΓΙΟΖΕΦ ΡOΤ ταξίδεψε πολύ σε μια Ευρώπη σε κρίση, στην Ευρώπη, περιπλανώμενος από ξενοδοχείο σε ξενοδοχείο και γράφοντας για τα μέρη από τα οποία περνούσε. Οξυδερκή, νοσταλγικά, γεμάτα περιέργεια και βαθιά παρατηρητικά –συγκεντρωμένα εδώ για πρώτη φορά από τον Άγγλο μεταφραστή του έργου του Ροτ Michael Hofmann– τα άρθρα του ζωγραφίζουν την εικόνα μιας ηπείρου που σπαράζεται από την αδήριτη βία της αλλαγής, γαντζωμένης ταυτόχρονα στην παράδοση.

Από τη Βαλτική. το Αμβούργο, τη Βιέννη, τη Μασσαλία, την Πολωνία, τον Βόλγα, τα τυραννικά γυμνάσια του αλβανικού στρατού, τα ετοιμόρροπα «πηγάδια» της νέας πρωτεύουσας του πετρελαίου στη Γαλικία και τα διαλυμένα παζάρια, τα σπίτια τα κομμένα στα δυό για να γίνουν τα Τίρανα μια μοντέρνα πρωτεύουσα, μέχρι τους ξεχωριστούς, ιδιόμορφους ανθρώπους που συναντά ο Ροτ στα ξενοδοχεία όπου μένει, αυτά τα κείμενα-βινιέτες είναι τρυφερά και μεθυστικά μαζί. Με τη θαυμάσια επιλογή και εισαγωγή του Μάικλ Χόφμαν, αποτελούν λογοτεχνικές καρτ ποστάλ από έναν κόσμο χαμένο, που κατευθυνόταν αμετάκλητα προς έναν παγκόσμιο πόλεμο.

«Απερίγραπτης αξίας, αυτές οι ιστορίες ζωγραφίζουν όμορφα πορτραίτα και σκηνές από τον χαμένο κόσμο της μεσοπολεμικής Ευρώπης, συνδυάζοντας ταξίδια με το τρένο, πολυσύχναστα καφέ σε μεγάλα ξενοδοχεία και πάρκα και στιγμιότυπα από τη ζωή που ο συγγραφέας έζησε γυρίζοντας με δυό βαλίτσες από μέρος σε μέρος τις δεκαετίες του 1920 και του 1930. […] Οι ιστορίες του Ροτ ξεχειλίζουν από την ανησυχητική προαίσθηση των νέων μορφών εξουσίας, που έχουν αρχίσει να εμφανίζονται, χωρίς να σηκώνουν σημαίες πολιτικές. Είναι ελεγείες, ιλιγγιώδεις και προφητικές».

–BARNABY ROGERSON

«Αυτή η θαυμάσια επιλογή άρθρων από τα χρόνια της Βαϊμάρης, περίοδο κατά την οποία ο Ροτ πέρασε στο Παρίσι, στη Γερμανία και ταξιδεύοντας, φωτίζει την ιδιοφυΐα του από κάθε δυνατή γωνία: ως επαναστάτη, ως πιστού υπηκόου της χαμένης αυτοκρατορίας, ως ανθρώπου που συμπάσχει».  – JAN MORRIS

«Μια ιδιαίτερα σημαντική και υπέροχα συναρπαστική συλλογή άρθρων του Γιόζεφ Ροτ από το διάστημα του Μεσοπολέμου». 

– WILLIAM BOYD

«Είναι ίσως χιλιοειπωμένο (όπως είχε πει και ο ίδιος ο Ροτ για τα άρθρα του σε εφημερίδες και περιοδικά): ότι, δηλαδή, τα κείμενά του αποτυπώνουν το πορτραίτο μιας εποχής. Αλλά είναι χιλιοειπωμένο επειδή είναι αλήθεια. Με τα Χρόνια των ξενοδοχείων ο Ροτ δεν μας δίνει το  πορτραίτο μόνο της δικής του εποχής· μας δίνει και το πορτραίτο της δικής μας.

Διαβάζοντας τα Χρόνια των ξενοδοχείων είναι σαν να κοιτάζει κανείς σε καθρέφτη – οι ίδιες αγωνίες, τα ίδια μίση, οι ίδιοι πόθοι, οι ίδιες δυνάμεις. […] Τα άρθρα του Ροτ συχνά σκιαγραφούν την κατάλυση των νόμων του κόσμου μας, θυμίζοντας Κάφκα». 

– JOSH ROMM

«Η γραφή του είναι τόσο άψογα δομημένη που κυριολεκτικά καταβροχθίζουμε το βιβλίο, μην μπορώντας να σταματήσουμε. Το φιλοσοφικό βλέμμα του Ροτ δίνει παγκόσμιο χαρακτήρα σε μικρά κι ασήμαντα γεγονότα με αφορισμούς εφάμιλλους του Μάρκου Αυρήλιου».

– AMANDA HOPKINSON

«Είναι τόσο πολλές οι φανταστικές σκηνές, οι αξέχαστοι χαρακτήρες, οι εξαιρετικές, αξιοθαύμαστες φράσεις. […] Λόγος ωραιότατος, ελεγειακός, καυστικός και προφητικός μαζί». – GEORGE PROCHNIK

«Αυτή η ανθολογία δημοσιογραφικών κειμένων του Ροτ μας δίνει την ολοζώντανη αίσθηση μιας ηπείρου στο χείλος της αλλαγής». 

– LUCY POPESCU

«Αδιάλειπτη λαμπρότητα, ακαταμάχητη γοητεία και διαρκής συνοχή».

–JEFFREY EUGENIDES

The New York Times Book Review

«Ο Ροτ συλλαμβάνει και συμπυκνώνει την Ευρώπη σε εκείνες τις αβέβαιες ώρες πριν από τη μεγάλη αναταραχή και τον αφανισμό ενός πολιτισμού».

–CYNTHIA OZICK

ΑΛΛΑ ΒΙΒΛΙΑ ΤΟΥ JOSEPH ROTH ΣΤΙΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΑΓΡΑ

Δελτίο τύπου | '68 - ΜΕΞΙΚΟ του Paco Ignacio Taibo II

PACO IGNACIO TAIBO II

‘68

ΜΕΞΙΚΟ

Μετάφραση: ΚΡΙΤΩΝ ΗΛΙΟΠΟΥΛΟΣ

Εκδόσεις ΑΓΡΑ, Ιούλιος 2018

Αριθμός σελίδων : 176, Τιμή : 11,50 Ευρώ

ISBN: 978-960-505-348-2

Οι Εκδόσεις Άγρα συμμετέχουν στην επέτειο των 50 χρόνων από το 1968, χρονιά που σημαδεύτηκε από την εξέγερση του Παρισινού Μάη, τις δολοφονίες του Μάρτιν Λούθερ Κινγκ και του Ρόμπερτ Κέννεντυ, την επέμβαση των Σοβιετικών στη Πράγα, την κορύφωση του πολέμου στο Βιετνάμ και άλλα συνταρακτικά γεγονότα, με την κατάθεση του ισπανικής καταγωγής Μεξικανού συγγραφέα Πάκο Ιγνάσιο Τάιμπο ΙΙ για την εξέγερση και την καταστολή της εξέγερσης τον Σεπτέμβριο του 1968 στο Μεξικό.

Το μόνο που λειτουργεί είναι η μνήμη. Η συλλογική μνήμη. Επίσης η πιο μικρή και θλιβερή ατομική μνήμη. Έχω όμως και την υποψία πως δύσκολα επιβιώνει η μία δίχως την άλλη· ότι δεν μπορούν να πλαστούν θρύλοι χωρίς προσωπικές αφηγήσεις. Ότι τελικά δεν υπάρχουν χώρες δίχως παραμύθια με νεράιδες κάτω από τη σκιά τους. 

– P. I. TAIBO II

ΣΗΜΕΡΑ ΤΟ ΚΙΝΗΜΑ ΤΟΥ ’68 είναι ένα ακόμα μεξικανικό φάντασμα, από τα πολλά αλύτρωτα και άυπνα φαντάσματα που κατοικούν στον τόπο μας : Ο άγιος Φραγκίσκος της Ασίζης των αμφισβητήσεων μας, ο άγιος Τσε Γκεβάρα των συγκινήσεών μας, ο άγιος Φίλιπ Μάρλοου των ερευνών μας, η αγία Τζέην Φόντα των αγωνιών μας. Το ’68 φαίνεται ότι δεν έχει απλώς εγκατασταθεί στο εργοστάσιο νοσταλγίας που λειτουργεί μέσα στο κεφάλι μας, συγκατοικώντας με τον Λέοναρντ Κοέν και τα ποιήματα του Μπλας δε Οτέρο, αλλά επίσης φαίνεται ότι έχει παραγάγει καύσιμα επικών ποσοτήτων για να τροφοδοτήσει είκοσι χρόνια αντίστασης. Μας κράτησε πεισματάρηδες μέσα σ’ ένα έδαφος υποταγής, μας έβαλε στο στόμα το «Όχι» και το «στ’ αρχίδια μου ο,τι κι αν γίνει», εκατοντάδες φορές. Μας πρόσφερε δεκάδες φορές ανεργία, μας ανάγκασε να τριγυρίζουμε στον κόσμο πουλώντας την εργατική μας δύναμη και όσο το δυνατό μικρότερο μέρος της ψυχής μας, μας προστάτεψε από τους πειρασμούς της εξουσίας, μας απομάκρυνε από το δηλητηριώδες φίλημα του μεξικανικού κράτους. Η τουλάχιστον έφτιαξε για μας ένα αναπόφευκτο σημείο αναφοράς, χρήσιμο για την περηφάνια, την ενοχή και τη σύγκριση.

Έχω συναντήσει και κάποιους που λένε ότι όλα αυτά δεν υπήρξαν ποτέ. Μερικοί λένε ότι δεν βρίσκονταν εκεί, ότι ήταν κάποιοι άλλοι. Σ’ εμένα δεν πιάνουν τέτοιες μπούρδες. Ήμασταν εμείς, αλλά ήμασταν διαφορετικοί. Τότε ζω δεν σήμαινε θυμάμαι. Τότε ήταν πιο εύκολο το να ζεις.

Μοιραζόμασταν την αγάπη για τα σαντουιτσάδικα, την ομόφωνη ψήφο υπέρ της μίνι φούστας και το πάθος μας για τους Μπήτλς. Δεν ήμασταν οι μεν καλύτεροι από τους δε, παρότι ίσως τότε εμείς αυτό πιστεύαμε. Ήμασταν απλώς διαφορετικοί. Έβρεχε τις μέρες εκείνες και η πόλη είχε γίνει τεράστια. Εγώ ήθελα να συλλάβω το κίνημα μέσα σ’ ένα ποίημα και δεν τα κατάφερνα. Ευτυχώς άλλοι τα κατάφεραν.

– ΠΑΚΟ ΙΓΝΑΣΙΟ ΤΑΪΜΠΟ ΙΙ

Ο Πάκο Ιγνάσιο Τάιμπο είχε την τύχη να ζήσει σε μια μορφωμένη οικογένεια, όπου συζητούσαν με πάθος για τη λογοτεχνία και για την πολιτική. Επίσης είχε την τύχη ν’ ανήκει στη γενιά του ’60. Οι σύντροφοί του στο κίνημα έπαιζαν το κεφάλι τους με μεγάλη χαρά. Όχι μόνο έβγαιναν στους δρόμους και έτρωγαν όλη τη μέρα τους κάνοντας συνδικαλιστική δουλειά σε κάποια σκοτεινή περιοχή της Πόλης του Μεξικού, όπως το Πουέντε δε Βίγας, αλλά ήταν επίσης καλλιεργημένα άτομα που διάβαζαν Μπρεχτ, λάτρευαν το θέατρο του Χούλιο Καστίγιο, έβλεπαν ιταλικό κινηματογράφο και αγαπούσαν τον Ποντεκόρβο και τον Τσάρλυ Πάρκερ. Άκουγαν τζαζ και ως καλοί εκλεκτικιστές περνούσαν από τον Χοσέ Αλφρέδο Χιμένες στον Βάγκνερ με ιδιαίτερο κέφι.

Ο Πάκο Ιγνάσιο Τάιμπο II δίνει απάντηση σε πολλά ερωτήματα, έτσι όπως απαντούσε στους τριακόσιες χιλιάδες φοιτητές που ήρθαν στο Σόκαλο τη μέρα της Διαδήλωσης της Σιωπής το 1968, σ’ ένα αξιαγάπητο βιβλίο, με άριστη πληροφόρηση, επειδή ο Πάκο είναι τελικά ένας «μπριγαδίστας» πλήρους και αποκλειστικής απασχόλησης, ένας μεγαλόψυχος και ελευθεριακός ανθρωπιστής.

–ELENA PONIATOWSKA

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ

Ο ΠΑΚΟ ΙΓΝΑΣΙΟ ΤΑΪΜΠΟ ΙΙ (1949), μυθιστοριογράφος, δημοσιογράφος, ιστορικός και θεμελιωτής του νέου λατινοαμερικανικού αστυνομικού μυθιστορήματος, ζει από το 1958 στο Μεξικό, όπου μετανάστευσε η οικογένειά του για να γλιτώσει από τη δικτατορία του Φράνκο. Έχει συγγράψει περίπου πενήντα έργα (μυθιστορήματα, συλλογές διηγημάτων, ιστορικές μελέτες, ρεπορτάζ και χρονικά) που έχουν δημοσιευτεί σε εικοσιπέντε χώρες και έχουν μεταφραστεί σε δεκαπέντε γλώσσες.

Ορισμένα μυθιστορήματά του έχουν αναδειχθεί «βιβλία της χρονιάς» από τους New York Times, τη Le Monde και τους Los Angeles Times. Το 1992 κέρδισε το βραβείο Planeta / Joaquín Mortiz και τρεις φορές του απονεμήθηκε το διεθνές βραβείο Dashiell Hammett για το καλύτερο αστυνομικό μυθιστόρημα.

Στην Ελλάδα τα μυθιστορήματά του κυκλοφορούν στις Εκδόσεις Άγρα : Η σκιά της σκιάς, Η ζωή η ίδια, Το ποδήλατο του Λεονάρντο, Χωρίς αίσιο τέλος, Και σαν σκιές επιστρέφουμε, Με τέσσερα χέρια, Στην ίδια πόλη υπό βροχή, Μερικά σύννεφα, Ερωτευμένα φαντάσματα, Όνειρα συνόρων, Όταν οι νεκροί χορεύουν, Αντίο Μαδρίτη, Περαστικός, το αστυνομικό μυθιστόρημα Ανήσυχοι νεκροί, « γραμμένο με τέσσερα χέρια», που το συνέγραψε με τον υποδιοικητή Μάρκος (συνέκδοση της « Άγρας» με τις Εκδόσεις Κέδρος).

Η βιογραφία του Τσε Γκεβάρα, Ερνέστο Γκεβάρα, γνωστός και ως Τσε, που έγραψε το 1996, κέρδισε το 1998 το βραβείο Bancarella στην Ιταλία.

Είναι ο ιδρυτής και οργανωτής του ετήσιου θερινού φεστιβάλ αστυνομικής λογοτεχνίας Semana Negra (Μαύρη Εβδομάδα) στη Χιχόν της Ισπανίας τόπο καταγωγής του.