Δελτίο τύπου | ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΜΟΥ ΕΙΝΑΙ ΛΟΥΣΥ ΜΠΑΡΤΟΝ της Elizabeth Strout

ELIZABETH STROUT

ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΜΟΥ ΕΙΝΑΙ

ΛΟΥΣΥ ΜΠΑΡΤΟΝ

Μετάφραση : ΜΑΡΓΑΡΙΤΑ ΖΑΧΑΡΙΑΔΟΥ

Εκδόσεις ΑΓΡΑ, Νοέμβριος 2019

Αριθμός σελίδων : 192,  Τιμή : 15,00 Ευρώ

ISBN: 978-960-505-416-8

Ως συγγραφέας δεν ενδιαφέρομαι για το «καλό» η το «κακό» 

άλλα για τη σκοτεινιά της ανθρώπινης εμπειρίας 

και τις σταθερές ατέλειες της ζωής μας. 

 – ELIZABETH STROUT

Το μυθιστόρημα αυτό ξεχειλίζει από τη δύναμη του καθαρού συναισθήματος. Χωρίς ίχνος αυτολύπησης, η Στράουτ αιχμαλωτίζει τον πόνο της μοναξιάς που όλοι μας νιώθουμε κάποτε, που «σε γεμίζει λαχτάρες τόσο πελώριες που δεν μπορείς ούτε καν να κλάψεις». – Time

Ένα σύντομο μυθιστόρημα με θέμα την αγάπη, ιδίως την περίπλοκη αγάπη ανάμεσα στη μητέρα και την κόρη, αλλά και για τους πιο απλούς, πιο απροσδόκητους δεσμούς... Και μιλά για τις σχέσεις αυτές με ένα ύφος τόσο λιτό, καθαρό και βαθύ, που θυμίζει σχεδόν ιερό κείμενο, αλλά τόσο, μα τόσο γήινο και ανεπιτήδευτο. – Newsday

Σ' αυτό το πυκνό μυθιστόρημα που ξεχειλίζει από ιδέες και συναίσθημα, η Στράουτ αφηγείται, τρυφερά, λυπημένα, πως οι οικογενειακοί δεσμοί μας πλάθουν και μας διαλύουν επίσης. - Booklist

Το μυθιστόρημα ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΜΟΥ ΕΙΝΑΙ ΛΟΥΣΥ ΜΠΑΡΤΟΝ είναι από τα σπουδαιότερα βιβλία της πολυβραβευμένης Αμερικανίδας συγγραφέως Ελίζαμπεθ Στράουτ (Πούλιτζερ  Λογοτεχνίας, Πρέμιο Μπανκαρέλλα κ.ά.). Το βιβλίο ήταν πρώτο στις λίστες των ευπώλητων του New York Times. Η Στράουτ έχει κατακτήσει το ευρύ κοινό αλλά είναι επίσης ιδιαίτερα αγαπητή σε συγγραφείς και διανοούμενους.

ΚΑΤΑ ΤΗ ΝΟΣΗΛΕΙΑ ΤΗΣ μετά από μια εγχείρηση, η Λούσυ Μπάρτον δέχεται την αναπάντεχη επίσκεψη της μητέρας της, με την οποία έχει χάσει κάθε επαφή εδώ και πολύ καιρό. Η μητέρα της, ενώ μένει μαζί της στο δωμάτιο του νοσοκομείου, αρχίζει να μιλάει για ανθρώπους από την πόλη τους, μια μικρή πόλη στο Ιλλινόι, και να διηγείται ιστορίες για τις οικογένειές τους. Έτσι όμως προσκαλούνται τα φαντάσματα του παρελθόντος και η Λούσυ βυθίζεται στις αναμνήσεις της παιδικής της ηλικίας : την ακραία, ντροπιαστική φτώχεια, τη σκληρότητα του πατέρα της και τέλος την αναχώρησή της για τη Νέα Υόρκη, η οποία την απομάκρυνε οριστικά από την οικογένειά της. Σιγά σιγά, η Λούσυ αρχίζει να μιλάει διστακτικά για τον δικό της γάμο, τις δύο κόρες της και τα πρώτα της συγγραφικά βήματα στη λογοτεχνική σκηνή της μητρόπολης τη δεκαετία του 1980. Ολόκληρη η ζωή της ξεδιπλώνεται μέσα από τη διαυγή και γεμάτη ανθρωπιά αφήγησή της, φωτίζοντας τη σχέση μητέρας και κόρης, μια σχέση φτιαγμένη από έλλειψη κατανόησης, αδυναμία επικοινωνίας αλλά και βαθιά ταύτιση.

Το Όνομά μου είναι Λούσυ Μπάρτον χαρακτηρίστηκε αριστούργημα από τη λογοτεχνική κριτική στις Ηνωμένες Πολιτείες. Είναι ένα σπουδαίο σύγχρονο μυθιστόρημα για τη μοναξιά, την επιθυμία και την αγάπη. Το βιβλίο κέρδισε το βραβείο Malaparte το 2016.

Ένα χαμηλόφωνο, υπέροχα συμπονετικό σύγχρονο μυθιστόρημα για την αγάπη, τη νοσταλγία και την αντοχή, σε μια οικογένεια με ασήκωτο φορτίο από τραύματα. – The Boston Globe

Αυτό το ολιγοσέλιδο, στοχαστικό μυθιστόρημα κλείνει μέσα στην αμείλικτα ειλικρινή και ευθύβολη πρόζα του περισσότερο συναίσθημα και οδύνη απ' όσο άλλα, δυό και τρεις φορές μεγαλύτερα σε έκταση. Όπως πάντα, προξενεί δέος η ικανότητα της Στράουτ να βάζει σε λέξεις τους αινιγματικούς, μυστηριώδεις τρόπους που έχουν οι άνθρωποι να αγαπούν ο ένας τον άλλο. – Chicago Tribune

Τέτοιας ποιότητας γραφή απαιτεί να αφουγκράζεσαι με αφοσίωση, να έχεις τις κεραίες σου συντονισμένες τέλεια στην ανθρώπινη κατάσταση, να είναι τόσο εμβριθής η προσοχή σου στην πραγματικότητα ώστε να ξεφεύγει από τα όρια της απλής ικανότητας και να φτάνει στο ύψος της αρετής. – HILARY MANTEL

Η Στράουτ χαρτογραφεί το περίπλοκο τοπίο των ανθρώπινων σχέσεων εστιάζοντας σε ό,τι συχνά αποσιωπάται, σε ό,τι παραμένει πάντα σιωπηρή νύξη. – The Seattle Times

Το Όνομά μου είναι Λούσυ Μπάρτον – όπως και όλα τα μυθιστορήματα της Στράουτ- είναι πιο περίπλοκο απ' όσο φαίνεται στην αρχή, και γι' αυτό ακριβώς πολύ πιο πειστικό συναισθηματικά.    – San Francisco Chronicle

Ο αναγνώστης καλό είναι να διαβάσει το τρυφερό και συγκινητικό αυτό μυθιστόρημα της Στράουτ με αργό ρυθμό, ώστε να απολαύσει το βάθος του κάτω από την εκ πρώτης όψεως απλή ιστορία συμφιλίωσης ανάμεσα σε μια μητέρα και μια κόρη. Η αφηγηματική φωνή της είναι μετρημένη κι ωστόσο εκφραστική. Το μήνυμα του αριστοτεχνικού αυτού μυθιστορήματος, όπως φανερώνεται στο συγκινητικό του κλείσιμο, είναι ότι καμιά φορά, για να εκφραστεί η αγάπη, πρώτα είναι αναγκαία η συγχώρεση. – Publisher's Weekly

Στο πανέμορφο, οδυνηρά ευαίσθητο νέο της μυθιστόρημα... η Ελίζαμπεθ Στράουτ παρουσιάζει ένα μεγάλο έργο σε μινιμαλιστικό ύφος... Μέσα από τον χαρακτήρα της Λούσυ, η Στράουτ έχει πλάσει μια από τις πιο σπουδαίες και πιο ανθεκτικές σύγχρονες ηρωίδες. – Portland Press Herald

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ

© Dario Lasagni

Η ΕΛΙΖΑΜΠΕΘ ΣΤΡΑΟΥΤ γεννήθηκε το 1956 στο Πόρτλαντ του Μέην. Από μικρή της άρεσε να γρά­φει: κρατούσε ημερολόγια καταγράφοντας τις λε­πτομέρειες της καθημερινότητας. Της ασκούσαν επίσης έλξη τα βιβλία και έχει περάσει άπειρες ώρες από τη ζωή της στην τοπική βιβλιοθήκη, στους διαδρόμους με τη λογοτεχνία. Όταν ήταν παιδί, τους καλοκαιρινούς μήνες, έπαιζε έξω στη φύση μόνη της, πιο συχνά, ή με τον αδελφό της, και έτσι αναπτύχθηκε ή βαθιά και σταθερή αγάπη της για τον φυσικό κόσμο: τα καλυμμένα με φύκια βράχια στις ακτές του Μέην και το δάσος του Νιου Χάμσαιρ με τα κρυμμένα αγριολούλουδα.

Στην εφηβεία της η Στράουτ συνέχισε να γράφει με απληστία, και από πολύ νωρίς είχε φανταστεί τον εαυτό της ως συγγραφέα. Διάβασε βιογραφίες συγγραφέων και μελέτησε – μόνη της – τον τρόπο που οι Αμερικανοί συγγραφείς, ειδικότερα, έλεγαν τις ιστορίες τους. Της άρεσε να διαβάζει και να απομνημονεύει ποίηση. Από τα δεκαέξι έστελνε διηγήματά της σε περιοδικά. Το πρώτο της δι­ήγημα δημοσιεύθηκε όταν ήταν είκοσιέξι.

Σπούδασε στο Bates College και αποφοίτησε με πτυχίο στην αγγλική φιλολογία το 1977. Δύο χρόνια αργότερα, πήρε πτυχίο νομικής από το Syracuse University College of Law. Μετακόμισε στη Νέα Υόρκη, όπου έγινε βοηθός στο Τμήμα Αγγλικών Σπουδών του Κοινοτικού Κολεγίου του Μανχάτταν. Πλέον δημοσιεύονταν περισσότερα διηγήματά της σε λογοτεχνικά περιοδικά, καθώς και στα Redbook και Seventeen. Κρατώντας ισορροπία ανάμεσα στις οικογενειακές και διδασκαλικές υποχρεώσεις της, κατάφερε να βρίσκει λίγες ώρες κάθε μέρα για να γράφει.

Άλλα βιβλία της: Olive Kitteridge, Olive, again, Anything is Possible, Amy and Isabelle, τα οποία έχουν λάβει πλήθος σημαντικών βραβείων.