Δελτίο Τύπου | ΤΟ ΚΑΪΚΙ του Δημήτρη Χιλλ

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΧΙΛΛ

ΤΟ ΚΑΪΚΙ

ΠΕΖΟΓΡΑΦΗΜΑ

Εκδόσεις ΑΓΡΑ, Ιούνιος 2020

Αριθμός σελίδων : 48,  Τιμή : 8,50  Ευρώ

ISBN: 978-960-505-442-7

Το καΐκι μικρό και ευρύχωρο.

Μια αίσθηση πειθαρχημένης ελευθερίας

ξεκινάει από τα πόδια, διαπερνάει όλο το σώμα,

και καταλήγει στα χέρια,

και πιο πέρα η θάλασσα λευκή,

μπλε, μαύρη, γαλάζια.

Καβομαλιάς, Μάιος 2020

 *

Τον αντάμωσα τυχαία ένα απόγευμα. Πάνω από δεκαπέντε μέρες είχαν περάσει από τότε που τον είχα δει τελευταία φορά. Τα ρούχα του ήταν βρόμικα και μύριζαν ψαρίλα. 

–Τί έπαθες, πού χάθηκες ; 

–Δουλεύω σε καΐκι. Ψάχνω για πλήρωμα. Θες να ’ρθείς ; 

Έμεινα άφωνος. 

–Δε θα κάνεις βαριές δουλειές. Μόνο τιμόνι, βάρδια το βράδυ και κανένα μαγείρεμα. Είσαι ; 

Φαινόταν αρκετά κουρασμένος και πολύ ενθουσιασμένος. Πρώτη φορά τον έβλεπα τόσο ομιλητικό και τόσο χαρούμενο, λες κι είχε βρει τη λύση για όλα του τα παιχνίδια, λες και οι σταυροί ήταν πια παρελθόν. 

–Είμαι, απάντησα χωρίς να είμαι σίγουρος. 

Θυμάμαι, το κόκκινο καΐκι μας ήταν το πιο όμορφο απ’ όλα. Όταν ξεκίναγε να βγει απ’ το λιμάνι, βουτούσε βαθιά τη μούρη του στη θάλασσα λες κι ήταν σκυθρωπό, κι όταν επέστρεφε, η πλώρη του στέκονταν όρθια λες κι ήταν περήφανο για την καλή ψαριά.

 *

Η παρούσα έκδοση αποδίδει φόρο τιμής στον προγραμματικά αφανισμένο κόσμο των καϊκιών των ελληνικών θαλασσών.

Η Ευρωπαϊκή Ένωση, σε μία προσπάθεια για μείωση της υπεραλίευσης, εξέδωσε οδηγία το 1991 για την απόσυρση των καϊκιών και την κατάθεση της άδειας αλίευσης. Με διάφορες μεταγενέστερες οδηγίες, προκρίθηκε η ολοσχερής καταστροφή των αλιευτικών σκαφών με αποζημίωση, οδηγώντας στη σχεδόν πλήρη εξαφάνιση των καϊκιών. Από το 1991 μέχρι το 2018 έχουν αποσυρθεί και διαλυθεί γύρω στα 12.000 ξύλινα, χειροποίητα καΐκια της ελληνικής ξυλοναυπηγικής τέχνης στους ταρσανάδες. Ο πολιτιστικός σύλλογος Πλωμαρίου «Το Πόλιον» σημειώνει ότι η τέχνη αυτή «δυστυχώς σταδιακά χάνεται και μαζί της χάνονται όχι μονάχα τα σκαριά αλλά και ολόκληρος ο κόσμος του ταρσανά, με τους μαστόρους, τους βαφείς, καλαφάτες, ιστιοράφτες, αρμαδώρους, μηχανικούς, παραγιούς, τα εργαλεία, τη γλώσσα, τους στίχους, τα τραγούδια τους».

Από άρθρο της Ανθής Παζιάνου στην εφ. Καθημερινή, 31.9.2018

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ

Ο ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΧIΛΛ γεννήθηκε το 1975 στην Καλαμάτα. Σε νεαρή ηλικία έζησε στο όρος Σινά. Είναι οργανοποιός και αμαξάς. Έχει εκδώσει τις ποιητικές συλλογές Ωραιότητα (Ιωλκός, 2004), Κιθαιρώνας (Άγρα, 2018) και το πεζογράφημα Γκεμπελία. Αναμνήσεις από την Έρημο του Σινά (Άγρα, 2016). Από το 2006 ζει στη Μάνη με τα άλογά του.

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΕΞΩΦΥΛΛΟΥ:

ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΧΑΡΙΣΙΑΔΗΣ, Ναύπλιο, 1936 (λεπτομέρεια).

© Μουσείο Μπενάκη / Φωτογραφικά Αρχεία

ΑΛΛΑ ΒΙΒΛΙΑ ΤΟΥ ΔΗΜΗΤΡΗ ΧΙΛΛ ΣΤΙΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΑΓΡΑ

 

Δελτίο Τύπου | ΣΟΝΑΤΑ ΥΠΟ ΤΟ ΣΕΛΗΝΟΦΩΣ του Γιάννη Μαρή

ΓΙΑΝΝΗΣ ΜΑΡΗΣ

ΣΟΝΑΤΑ ΥΠΟ ΤΟ ΣΕΛΗΝΟΦΩΣ

ΕΙΣΑΓΩΓΗ: ΑΝΔΡΕΑΣ ΑΠΟΣΤΟΛΙΔΗΣ

ΕΙΚΟΝΟΓΡΑΦΗΣΗ: ΝΙΚΟΣ ΝΟΜΙΚΟΣ

Εκδόσεις ΑΓΡΑ, Ιούνιος 2020

Αριθμός σελίδων : 280 ,  Τιμή : 13,50 Ευρώ

ISBN: 978-960-505-438-0

ΚΥΚΛΟΦΟΡΕΙ ΤΟ 10^ο ΒΙΒΛΙΟ ΤΟΥ ΓΙΑΝΝΗ ΜΑΡΗ ΠΟΥ ΑΠΟΚΑΤΕΣΤΗΣΑΝ ΟΙ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΑΓΡΑ

ΑΠΟ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΕΙΣ ΣΕ ΣΥΝΕΧΕΙΕΣ ΣΕ ΕΦΗΜΕΡΙΔΕΣ ΤΗΣ ΕΠΟΧΗΣ

Όπως τον κοιτάζω σκέπτομαι για μια ακόμη φορά πόσο απίστευτα όμορφος είναι αυτός ο άνθρωπος. Ξανθά μαλλιά, σχεδόν χρυσά μάτια με ένα χρώμα μενεξελί, το λεπτό μουστάκι πάνω από τα κόκκινα χείλη. Μοιάζει με πρίγκιπα παραμυθιού η με Αρχάγγελο, όπως τον φαντασθήκαμε στα παιδικά μας χρόνια. Πρέπει να είναι περισσότερο από τριάντα χρόνων κι όμως έχει μια φρεσκάδα που τον δείχνει σχεδόν παιδί, αν δεν υπήρχε το χαμόγελό του. Αυτό το χαμόγελο που ήταν τόσο ξένο προς το υπόλοιπο πρόσωπό του. Ένα χαμόγελο δαιμονικό, γεμάτο σαρκασμό, ανθρώπου που έχει δει πολλές ασχήμιες κι έχει ζήσει πολλές βρομιές. Τα μακριά δάχτυλά του χάιδευαν τα πλήκτρα του πιάνου. Στις πρώτες νότες ανατριχιάζω. Ο Μιχαήλ το βλέπει και μου χαμογελά.

– Η Σονάτα υπό το σεληνόφως, λέει. Θυμάσαι ;

Η ΣΟΝΑΤΑ ΥΠΟ ΤΟ ΣΕΛΗΝΟΦΩΣ είναι ένα ιστορικό, περιπετειώδες ερωτικό αφήγημα μυστηρίου του Γιάννη Μαρή που προκάλεσε μεγάλη εντύπωση όταν δημοσιεύθηκε σε δεκαεννέα συνέχειες στην εφημερίδα Ακρόπολις το 1959. Δεν εκδόθηκε ποτέ έως τώρα σε βιβλίο.

Συγκαταλέγεται στα δύο-τρία πιο επιδέξια μυθιστορήματα του Γιάννη Μαρή, και ως προς την πλοκή του και ως προς το αμφίσημο του κεντρικού χαρακτήρα (Μιχαήλ Βερύκκιος) και ως προς τη διφορούμενη ερμηνεία των πράξεών του.

Η Σονάτα εξελίσσεται το 1896 στην Αθήνα, αλλά όχι των Ολυμπιακών Αγώνων. Το ιστορικό φόντο είναι οι εχθροπραξίες στα σύνορα, παραμονές της ήττας από τον οθωμανικό στρατό και της παρ’ ολίγον διάλυσης του ελληνικού κράτους, που έφθανε τότε μέχρι και τη Θεσσαλία.

Ο Μαρής παίζει επίσης με την εγχώρια λογοτεχνική σκηνή της εποχής : Ο αφηγητής του συνευρίσκεται με τον Σουρή και τον Ροΐδη, ο οποίος μάλιστα του δίνει πληροφορίες για τον Μιχαήλ Βερύκκιο !

Η σκηνογραφία της Σονάτας : η Αθήνα τέλη του 19ου αιώνα, η Πλάκα, οι στύλοι του Ολυμπίου Διος, η οδός Πειραιώς, το Πεδίον του Άρεως, η οδός Πινακωτών (η σημερινή Χαριλάου Τρικούπη) και τα αραιά σπίτια γύρω από τα αμπέλια Καλλιφρονά, τα σημερινά Πατήσια. Κι ο αφηγητής, ένας εικοσιπεντάχρονος, περίεργος για το πραγματικό ποιόν του πανέμορφου Μιχαήλ Βερύκκιου, γίνεται μάρτυρας μιας ιστορίας απάτης και πάθους, που τον συγκλονίζει, ενώ η νεαρή χώρα του βρίσκεται στα πρόθυρα της κατάρρευσης.

ΕΙΚΟΝΑ ΕΞΩΦΥΛΛΟΥ: ΝΙΚΟΣ ΝΟΜΙΚΟΣ (Φ. ΔΕΛΛΗΣ)

Από τη δημοσίευση της Σονάτας υπό το σεληνόφως σε συνέχειες στην εφημερίδα Ακρόπολις το 1959.

Ο κόσμος του Γιάννη Μαρή, όπως τον αποδελτίωσε ο Α. Αποστολίδης στο ομότιτλο βιβλίο του και τον περιέγραψε εύστοχα ο Βασίλης Βασιλικός στις «Δέκα συνιστώσες στο έργο του Γιάννη Μαρή», είναι πλήρης κοινωνικών αντιθέσεων και εσωτερικών συγκρούσεων, με ίντριγκες και πάθη, πλαστοπροσωπίες και ένοχα μυστικά, αλλά και με κλισέ, εξιδανικεύσεις και στερεότυπα: μικροαστισμός κατά κοσμοπολιτισμού, εντιμότητα –κυρίως στο πρόσωπο του αστυνόμου Μπέκα– κατά δολιότητας, ταπεινά ελατήρια εναντίον αξιοπρέπειας, σκαμπρόζικα κορίτσια και λουσάτες («πολυτελείς») γυναίκες στη νεοελληνική εκδοχή της femme fatale, ζιγκολό και αρριβίστες κατά νοικοκυραίων ή νόμιμων κληρονόμων, νεανικοί έρωτες, αλλά και έντονα ερωτικά πάθη σε ξένες κρεβατοκάμαρες ή σε θερινές διαμονές (συχνά με «σκοποφιλική», ηδονοβλεπτική ματιά), καθημερινοί άνθρωποι καθώς εμπλέκονται από σύμπτωση ή από πρόσκαιρη «αδιαθεσία» σε σκοτεινές υποθέσεις που εξελίσσονται σε κοσμοπολίτικα μέρη, ενίοτε με φόντο την Κατοχή η την τύχη των Εβραίων, λαϊκοί τύποι και φιλήδονες στάρλετ που διαταράσσουν τη συχνά ανιαρή καθημερινότητα κάποιων ανυποψίαστων, «μάτσο» άντρες, ομοφυλόφιλοι και «πεταλούδες της νύχτας», αλλά και χίππυς αργότερα, πρόσωπα και χαρακτήρες που συνθέτουν τη μεταπολεμική, πρωτίστως αθηναϊκή, «καλή κοινωνία» και τον «υπόκοσμό» της.

– ΚΩΣΤΑΣ ΚΑΛΦΟΠΟΥΛΟΣ

Ο ΓΙΑΝΝΗΣ ΜΑΡΗΣ ΣΤΙΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΑΓΡΑ

         

   

Δελτίο Τύπου | ΤΑΜΙΕΥΤΗΡΑΣ 13 του Jon McGregor

JON McGREGOR

ΤΑΜΙΕΥΤΗΡΑΣ 13

Μετάφραση: ΑΛΕΞΗΣ ΚΑΛΟΦΩΛΙΑΣ




Εκδόσεις ΑΓΡΑ, Ιούνιος 2020
Αριθμός σελίδων : 304,  Τιμή : 17,50 Ευρώ
ISBN: 978-960-505-440-3

Aν δεν ξέρετε ακόμα ότι πρέπει να διαβάσετε τα βιβλία του ΜακΓκρέγκορ,

δεν μπορώ να σας βοηθήσω σε τίποτα.

– E. WYLD, συγγραφέας

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ:

Μαζεύτηκαν στο πάρκινγκ λίγο πριν χαράξει και περίμεναν να τους πουν τί να κάνουν. Έκανε κρύο και δεν ακούγονταν πολλές κουβέντες. Υπήρχαν ερωτήσεις που δεν έγιναν. Το όνομα του αγνοούμενου κοριτσιού ήταν Ρεμπέκκα Σω. Την τελευταία φορά που την είδαν φορούσε ένα λευκό φούτερ με κουκούλα. Στον χερσότοπο είχε απλωθεί μια χαμηλή πάχνη και τα έδαφος ήταν σκληρό και παγωμένο.

Το κορίτσι είχε ύψος ένα και εξηνταπέντε και σκουρόξανθα μαλλιά. Αγνοούνταν για ώρες. Εκείνοι κρατούσαν το βλέμμα τους στραμμένο στο έδαφος· δεν μιλούσαν και σκέφτονταν τί θα μπορούσαν να βρουν. Οι μόνοι ήχοι που ακούγονταν ήταν ο θόρυβος από τα βήματά τους, τα σκυλιά που γάβγιζαν στο δρόμο και μακριά ένα ελικόπτερο πάνω από τους υδροταμιευτήρες.

*

«Η μυθοπλασία υπάρχει για να δημιουργήσει μια συμπιεσμένη, παραμορφωμένη μικρογραφία που μας βοηθάει να δούμε τον πραγματικό κόσμο με νέα μάτια. Ο Ταμιευτήρας 13 το πετυχαίνει αυτό με έναν αληθινά πρωτότυπο τρόπο – η κλίμακά του και ο τρόπος που ο χρόνος λειτουργεί εντός του συνδυάζονται για να μιμηθούν, με σπάνια πιστότητα, τον τρόπο που τα πράγματα υπάρχουν στην πραγματικότητα και την αίσθηση που έχει η πραγματική ζωή. Και αυτή η πιστότητα είναι που, παραδόξως, μας επιτρέπει να δούμε πόσο αλλόκοτη, παροδική, αναξιόπιστη καὶ εξωπραγματική είναι η αποκαλούμενη πραγματικότητα.»

– GEORGE SAUNDERS, συγγραφέας

«Νέο μυθιστόρημα από τον απίθανα χαρισματικό Τζον ΜακΓκρέγκορ, επτά χρόνια μετά το βραβευμένο Even the Dogs. Ο Ταμιευτήρας 13 είναι συγκλονιστικός και σπαραξικάρδιος, μια ιστορία εξαφάνισης και τα επακόλουθά της. Το καλύτερο βιβλίο του μέχρι σήμερα.»

–The Guardian

AΠO  ΣΥΖΗΤΗΣΗ  ΤΩΝ  ΣΥΓΓΡΑΦΕΩΝ  GEORGE  SAUNDERS  ΚΑI  JON McGREGOR

ΣΩΝΤΕΡΣ: Λοιπόν, καταρχάς θέλω να πω ότι έκανες κάτι πολύ καινοτόμο, σύμφωνα με την ανάγνωσή μου, όσον αφορά το σασπένς. Υπάρχει κάτι που μας κρατάει σε εγρήγορση σε όλο το βιβλίο [... ] αυτό που υποτίθεται ότι θα έπρεπε νὰ μας απασχολεί. Όμως στο μεταξύ, η πραγματική ζωή εξελίσσεται στο χωριό στην ίδια κλίμακα καὶ με τον ίδιο ρυθμό που εξελίσσεται η ζωή στην πραγματικότητα. Ερωτευόμαστε το χωριό. Ερωτευόμαστε τους ανθρώπους. Καὶ παρόλο που συμβαίνουν περιστατικά, γίνονται σε ανθρώπινη κλίμακα. Συμφωνείς μαζί μου πως αυτό στην πραγματικότητα είναι μια ριζική ανατροπή της τυραννίας της πλοκής ; Πώς βρήκε το δρόμο της για το βιβλίο αυτή η ιδέα;

ΜΑΚΓΚΡΕΓΚΟΡ : Το πρώτο πράγμα που προσέχουν οι άνθρωποι στο βιβλίο είναι ότι υπάρχει μια έφηβη η οποία αγνοείται και γίνεται μια αναζήτηση, επεμβαίνει η αστυνομία, γίνεται αστυνομική έρευνα και πάει λέγοντας. Ο αναγνώστης περιμένει μια έκβαση, περιμένει να επιλυθούν αυτά τα νήματα των ερωτημάτων, αλλά υπάρχει πολύ μικρή πρόοδος στην έρευνα. Και ήξερα, από την αρχή κιόλας, ότι αυτή ακριβώς θα ήταν η ιστορία. Ενδιαφερόμουν περισσότερο για το τί συμβαίνει όταν κάποιος αγνοείται. Αυτό είναι εξίσου, αν όχι περισσότερο σημαντικό από τα άλλα πιθανά επακόλουθα. Όμως γνώριζα ότι θα υπήρχαν και ορισμένοι αναγνώστες που θα χτυπούσαν νευρικά τα δάχτυλά τους στο τραπέζι, λέγοντας εντάξει, έλα τώρα. Καὶ ήθελα να το αντικρούσω αυτό και να πω, δείτε όλα αυτά που συμβαίνουν.

*

Ο Ταμιευτήρας 13 είναι εντυπωσιακός – ο τρόπος που δομείται, ο τρόπος που ρέει, το ταλέντο με το οποίο ο ΜακΓκρέγκορ επιτρέπει στους χαρακτήρες του να αναπνέουν και να γερνούν. Είναι σαν να κοιτάζεις περισσότερο από μια δεκαετία ζωής μέσα από ένα τραίνο που προχωράει αργά.

– RODDY DOYLE, συγγραφέας

Ένα από τα πιο όμορφα, συγκινητικά μυθιστορήματα που έχω διαβάσει εδώ και χρόνια. Η γραφή του είναι ζωντανή και ηχηρή. Δίνει άπλετο χώρο και ζωή σε κάθε πρόταση. Δεν ξέρω πώς το καταφέρνει. Είναι πανέμορφο.

– EIMEAR McBRIDE, συγγραφέας

 *

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ

Ο ΤΖΟΝ ΜΑΚΓΚΡΕΓΚΟΡ είναι ο συγγραφέας τεσσάρων μυθιστορημάτων και δύο συλλογών με διηγήματα.

Γεννήθηκε στις Βερμούδες το 1976, μεγάλωσε στο Νόρφολκ και τώρα ζει στο Νόττινγχαμ. Βραβεύτηκε το 2017 με το Costa Book Award για τον Ταμιευτήρα 13 · το 2012 πήρε το διεθνές λογοτεχνικό βραβείο του Δουβλίνου (IMPAC Dublin Literature Prize ) για το Even the Dogs· το 2003 το Betty Trask Prize και το Somerset Maugham Award για το Αν δεν μιλάμε για τα σπουδαία πράγματα ( 2002 – Εκδόσεις Άγρα, 2008). Έχει περιληφθεί τρεις φορές στη μακρά λίστα για το Man Booker Prize : το 2003 με το Αν δεν μιλάμε για τα σπουδαία πράγματα, το 2006 με το Τόσοι και τόσοι τρόποι για να γίνει μια αρχή (Εκδόσεις Άγρα, 2008) και το 2017 για το Ταμιευτήρας 13 (Εκδόσεις Άγρα, 2020). Διδάσκει δημιουργική γραφή στο Πανεπιστήμιο του Νόττινγχαμ. Ο Τζον ΜακΓκρέγκορ έχει δεχθεί πάμπολλα εγκώμια από την κριτική και έχει τιμηθεί με πολλά βραβεία. Κατέχει ιδιαίτερη και εξέχουσα θέση στην κοινότητα των Άγγλων και Αμερικανών συγγραφέων.

ΕΙΚΟΝΑ ΕΞΩΦΥΛΛΟΥ:

DANIEL HOROWITZ Dept. of Signs & Symbols

ΑΛΛΑ ΒΙΒΛΙΑ ΤΟΥ JON McGREGOR ΣΤΙΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΑΓΡΑ

 

Δελτίο Τύπου | Ο ΠΑΤΟΣ ΤΟΥ ΜΠΟΥΚΑΛΙΟΥ του Georges Simenon

GEORGES SIMENON

Ο ΠΑΤΟΣ ΤΟΥ ΜΠΟΥΚΑΛΙΟΥ

Μετάφραση: ΑΡΓΥΡΩ ΜΑΚΑΡΩΦ

Εκδόσεις ΑΓΡΑ, Μάιος 2020

Αριθμός σελίδων : 240 ,  Τιμή : 13,00 Ευρώ

ISBN: 978-960-505-436-6

Εκατό μέτρα πιο πέρα βρισκόταν ο φράχτης που χώριζε την πόλη στα δύο, τη μισή απ’ την πλευρά των Ηνωμένων Πολιτειών, την άλλη μισή απ’ την πλευρά του Μεξικού. Χαμήλωσε ταχύτητα, σταμάτησε. Η σιλουέτα ενός αξιωματικού της Υπηρεσίας Μετανάστευσης πλησίασε. Φυσικά, όλοι γνώριζαν τον Π.Μ. Δεν χρειαζόταν καν να δείξει τα χαρτιά του.

Ήταν εκπληκτικό : Ακόμη και με τη βροχή που ισοπέδωνε τα πάντα, η αντίθεση κάθε φορά τον ξάφνιαζε. Διέσχιζε ένα σύνορο, οι ρόδες του αυτοκινήτου έκαναν ελάχιστες στροφές και ο Π.Μ. είχε την εντύπωση ότι έμπαινε σ’ έναν κόσμο αλλόκοτο, αμφιλεγόμενο, απαγορευμένο. […]

– Ένας ηλικιωμένος Ινδιάνος Απάτσι ισχυρίζεται ότι θα βρέχει επί σαράντα μέρες. Το δήλωσε αυτό προ μίας εβδομάδας σε έναν δημοσιογράφο. Φαίνεται ότι τα φίδια και οι λαγοί έχουν εγκαταλείψει τις φωλιές τους γύρω απ’ τον ποταμό. […]

Οι λέξεις που ξεστόμισε δεν του άρεσαν, όμως ήταν πολύ αργά για να τις πάρει πίσω. – Βρίσκεσαι εδώ, σωστά; Η γυναίκα σου και τα παιδιά σου είναι στην άλλη πλευρά. Υποθέτω ότι δεν με υποπτεύεσαι πως θέλω να φωνάξω την αστυνομία και να πω : «Ορίστε, εδώ είναι ο αδελφός μου που καταζητείται…» […]

Κατάλαβε ξαφνικά αυτό που θέλησε να πει η Νόρα για τον τρόπο τους, του Ντόναλντ και του δικού του, να κοιτάζονται, να κοιτάζονται όπως μόνο δύο αδέλφια μπορούν να κοιταχτούν. Είχε τη λεπτότητα να μην του το διευκρινίσει. Αλλά σήμαινε ότι κοιτάζονταν με ένα είδος μίσους που το βλέπεις μόνο στους ανθρώπους ίδιας οικογένειας. […]

Οι δυο αδελφοί απ’ το Άπλτον, κοντά στο Φαίρφηλντ, οι δύο γιοι του γέρο -Άσμπριτζ, αναζητούσαν ο ένας τον άλλον, οπλοφορώντας και οι δύο, σε μια κοιλάδα των μεξικανικών συνόρων.

ENA «ΣΚΛΗΡΟ ΜΥΘΙΣΤΟΡΗΜΑ» του Σιμενόν από την αμερικανική περίοδο του βίου του. Δύο αδέλφια, που έκαναν διαφορετικές επιλογές και ακολούθησαν άλλη πορεία στη ζωή τους – ο ένας έγινε πετυχημένος δικηγόρος και κτηματίας, ο άλλος, που έζησε στη φτώχεια, σκότωσε και δραπέτευσε απ’ τη φυλακή–, βρίσκονται μέσα σε μία αποχαλινωμένη φύση και έρχονται αντιμέτωποι ο ένας με τον άλλο με όρους αρχαίας τραγωδίας.

To βιβλίο αυτό ίσως αποτελεί μια έμμεση αναφορά του Σιμενόν στην προβληματική σχέση που υπήρχε μεταξύ του ιδίου και του μικρότερου αδελφού του, Κριστιάν. Για περισσότερα επ’ αυτού, παραπέμπουμε σε μια ενδιαφέρουσα κριτική παρουσίαση του Tiziano Rugi με τον τίτλο "Στον πάτο του μπουκαλιού, οι αντίθετες μοίρες των αδελφών Σιμενόν" που δημοσιεύτηκε όταν το μυθιστόρημα κυκλοφόρησε στην Ιταλία το 2018 από τις Εκδόσεις Adelphi και το οποίο αναδημοσιεύουμε εδώ. 

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΕΞΩΦΥΛΛΟΥ

Λεπτομέρεια από την αμερικανική αφίσα της ταινίας The Bottom of the Bottle του 1956.

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ

Ο Ζωρζ Σιμενόν, Βέλγος γαλλόφωνος συγγραφέας, γεννήθηκε στη Λιέγη το 1903. Αποφάσισε από νωρίς να αφοσιωθεί στη συγγραφή. Στα δεκαέξι του χρόνια έγινε δημοσιογράφος στη La Gazette de Liège. Το πρώτο μυθιστόρημά του, που το υπέγραψε με το ψευδώνυμο Georges Sim, εκδόθηκε το 1921: Au pont des Arches, petite histoire liégeoise. Το 1922 εγκαταστάθηκε με τη ζωγράφο σύζυγό του στο Παρίσι, όπου έγραψε ιστορίες και μυθιστορήματα σε συνέχειες, κάθε λογοτεχνικού είδους. Μεταξύ του 1923 και του 1933 δημοσιεύτηκαν σχεδόν διακόσια μυθιστορήματά του, πάνω από χίλιες ιστορίες και απειράριθμα άρθρα του. Το 1929 ο Σιμενόν σχεδιάζει τον πρώτο Μαιγκρέ : Πιέτρ ο Λετονός. Το βιβλίο κυκλοφόρησε στις εκδόσεις Fayard το 1931 και ο επιθεωρητής Μαιγκρέ έγινε σύντομα εξαιρετικά δημοφιλής.

Ο Σιμενόν έγραψε συνολικά εβδομηνταδύο περιπέτειες με τον Μαιγκρέ (καθώς και πολλές συλλογές διηγημάτων – μέχρι τον τελευταίο Μαιγκρέ το 1972, Ο Μαιγκρέ και ο κύριος Σαρλ). Λίγο αργότερα, ο Σιμενόν άρχισε να γράφει αυτά που ονόμαζε « μυθιστορήματα-μυθιστορήματα » η « σκληρά μυθιστορήματα »: πάνω από εκατόν δέκα τίτλους, από το Ξενοδοχείο της Αλσατίας (1931) μέχρι τους Αθώους (1972), με πιο γνωστά τα έργα Το σπίτι στο κανάλι (1933), Ο άνθρωπος που έβλεπε τα τρένα να περνούν (1938 – Άγρα, 2004), Ο δήμαρχος της Φυρν (1939), Οι άγνωστοι μέσα στο σπίτι (1940 – Άγρα, 2011), Τρία δωμάτια στο Μανχάτταν (1946 – Άγρα, 2007), Γράμμα στον δικαστή μου (1947), Το χιόνι ήταν βρόμικο (1948 – Άγρα, 2011), Ο ανθρωπάκος από το Αρχαγγέλσκ (1956 – Άγρα, 2009), Η φυγή του κυρίου Μοντ (1945 – Άγρα, 2012), Ο θάνατος της Μπελλ (1952 – Άγρα, 2012), Ο Γάτος (1967 – Άγρα, 2010), Σεληνιασμός (1933 – Άγρα, 2013), Στριπτήζ (1958 – Άγρα, 2015), Ο άνθρωπος από το Λονδίνο (1933 – Άγρα, 2014), Μπέττυ (1961 – Άγρα, 2016), Οι δαίμονες του πιλοποιού (1949 – Άγρα, 2019) κ.ά. Παράλληλα με αυτή την εντατική λογοτεχνική δραστηριότητα, ταξιδεύει συνεχώς· εγκαταλείπει το Παρίσι και εγκαθίσταται στη Σαρέντ και κατόπιν, κατά τον Δεύτερο Παγκόσμιο πόλεμο, στη Βαντέ. Το 1945 αφήνει την Ευρώπη για την Αμερική, όπου θα διαμείνει δέκα χρόνια. Επιστρέφει έπειτα στη Γαλλία και εγκαθίσταται οριστικά στην Ελβετία. Από το 1972 αποφασίζει να σταματήσει το γράψιμο. Με τη χρήση ενός μαγνητοφώνου αφοσιώθηκε έκτοτε στις εικοσιδύο Υπαγορεύσεις του και κατόπιν συνέταξε τα ογκώδη απομνημονεύματά του Memoires intimes (1981). Πέθανε στη Λωζάννη το 1989. Πολλά μυθιστορήματά του έχουν διασκευαστεί για τον κινηματογράφο και την τηλεόραση.

ΥΠΟΧΟΝΔΡΙΑ - ΤΕΣΣΕΡΑ ΚΕΙΜΕΝΑ των Μ. Αϊζενστάιν-Αβέρωφ, A. Gibeault, M. Fain και Γ. Σταθόπουλου

ΜΑΡΙΛΙΑ ΑΪΖΕΝΣΤΑΪΝ - ΑΒΕΡΩΦ

ΑLAIN GIBEAULT — MICHEL FAIN

ΓΙΩΡΓΟΣ ΣΤΑΘΟΠΟΥΛΟΣ

ΥΠΟΧΟΝΔΡΙΑ

ΤΕΣΣΕΡΑ ΚΕΙΜΕΝΑ

Μετάφραση

ΓΙΩΡΓΟΣ ΣΤΑΘΟΠΟΥΛΟΣ

ΠΑΝΟΣ ΑΛΟΥΠΗΣ

ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΑΓΡΑ / ΣΕΙΡΑ « ΡΟΥΣ »

Αριθμός σελίδων : 144, Τιμή : 13,50 Ευρώ

ISBN: 978-960-505-402-1

Κυκλοφορεί την Πέμπτη 4 Ιουνίου 2020 τo 4ο Τετράδιο της ψυχαναλυτικής σειράς «Ρους» των Εκδόσεων Άγρα, μετά το κείμενο του Pierre Fédida Από πού αρχίζει το ανθρώπινο σώμα ;, το κείμενο του Pierre Marty Η αλλεργική σχέση και το κείμενο της Piera Aulagnier Γέννηση ενός σώματος, καταγωγή μιας ιστορίας.

Η πρώτη μονογραφία της σειράς με τίτλο Επιθυμία – Πόνος – Σκέψη της Μαρίλιας Αιζενστάιν-Αβέρωφ, κυκλοφόρησε από τις Εκδόσεις Άγρα το 2019.

Επιστημονικοί υπεύθυνοι και επιμελητές της σειράς είναι η ψυχαναλύτρια Μαρίλια Αιζενστάιν-Αβέρωφ, ο ψυχίατρος Πάνος Αλούπης και ο ψυχολόγος Γιώργος Σταθόπουλος. Η σειρά περιλαμβάνει, εκτός από τα Τετράδια, μονογραφίες ψυχαναλυτών με κεντρικό άξονα σκέψης τις άρρηκτες σχέσεις ψυχής και σώματος και τη διττή ενορμητική φύση του ανθρώπου.

Το παρόν τετράδιο αφιερώνεται στο αίνιγμα της υποχονδρίας.
Νόσος, άγχος, ψυχικό σύμπτωμα ;

Στο πρώτο άρθρο η Μαρίλια Αιζενστάιν-Αβέρωφ και ο Alain Gibeault χτίζουν μια μεταψυχολογική μελέτη του υποχονδριακού φαινομένου, απομακρυνόμενοι από την εμμονική εικόνα της νόσου και του συμπτώματος. Η Μαρίλια Αιζενστάιν-Αβέρωφ στο δεύτερο άρθρο, ως συνέχεια του πρώτου, εμβαθύνει στην έννοια της ψυχικής υποχονδριακής λύσης, που βρίσκει μια θέση ανάμεσα σε μια τραυματισμένη ανήμπορη ψυχή και σε ένα σώμα υπό το διαρκές επεξηγηματικό ψυχικό άκουσμα.

Ο Γιώργος Σταθόπουλος την προσεγγίζει σαν ένα νεόπλαστο αντικείμενο, σαν ένα πέρασμα, όπου η ψυχή προσπαθεί να εντάξει μέσα της ένα σώμα που διαρκώς της διαφεύγει. Η υποχονδρία μπορεί έτσι να λειτουργήσει ως μεταφορά του ψυχαναλυτικού ακούσματος και ως δυνητική διαδικασία ψυχικού εμπλουτισμού.

Ο Michel Fain συλλογίζεται επί του εντεύθεν της υποχονδρίας και υποθέτει τη δημιουργία θυλάκων έγκλειστου αυτοερωτισμού, μάρτυρες παιδικών ψυχικών τραυμάτων που οδηγούν σε δύσκαμπτες παθολογικές άμυνες λόγω ελλειμματικών στηριγμάτων.

Η υποχονδρία εμφανίζεται όταν διακόπτεται η φυσιολογική σιωπή του σώματος από αισθήσεις που παρερμηνεύονται ως φορείς ολέθριων θανατηφόρων μηνυμάτων και δομείται σαν ένα ναρκισσιστικό αντικείμενο μέσα στους απόηχους πρωτογενών εμπειριών με άγχη αφανισμού, τόσο του ίδιου του εαυτού όσο και του περιβάλλοντος.

ΑΛΛΑ ΒΙΒΛΙΑ ΤΗΣ ΣΕΙΡΑΣ «ΡΟΥΣ»

  

Σύντομα βιογραφικά των επιστημονικών υπευθύνων της σειράς «ΡΟΥΣ»

Η Μαρίλια Αϊζενστάιν-Αβέρωφ είναι διδάσκουσα ψυχαναλύτρια της Γαλλικής Ψυχαναλυτικής Εταιρείας Παρισιού και της Ελληνικής Ψυχαναλυτικής Εταιρείας. Έχει διατελέσει πρόεδρος της Γαλλικής Εταιρείας, διευθύντρια του Ινστιτούτου Ψυχανάλυσης και του Ινστιτούτου Ψυχοσωματικής στο Παρίσι, συντακτικό μέλος του Γαλλικού περιοδικού ψυχανάλυσης (Revue française de psychanalyse) και συνιδρύτρια του Περιοδικού ψυχοσωματικής (Revue de psychosomatique). Είναι η εκπρόσωπος για την Ευρώπη της Διεθνούς Ψυχαναλυτικής Ένωσης. Έχει γράψει πολυάριθμα άρθρα και κείμενα σε ελληνικά και διεθνή περιοδικά και βιβλία, κυρίως γύρω από την ψυχοσωματική, την υποχονδρία, τον μαζοχισμό και τη μεταβίβαση. Στο βιογραφικό της μπορούμε να προσθέσουμε τις σπουδές φιλοσοφίας, καθώς και το ενδιαφέρον της για τη λογοτεχνία, κυρίως για την ιαπωνική. Στις Εκδόσεις Άγρα κυκλοφορεί το βιβλίο της Επιθυμία – Πόνος – Σκέψη σε μετάφραση Σοφίας Λεωνίδη.

Ο Πάνος Αλούπης είναι ψυχίατρος, διδάκτωρ ψυχολογίας του Πανεπιστημίου 7 στο Παρίσι, με διδακτικό έργο στην έδρα Ψυχοπαθολογίας και Ψυχανάλυσης του Πανεπιστημίου 7, μέλος της Γαλλικής Ψυχαναλυτικής Εταιρείας Παρισιού και αντεπιστέλλον μέλος της Ελληνικής Εταιρείας. Συμμετέχει στη σύνταξη του Γαλλικού περιοδικού ψυχανάλυσης και του γαλλικού Περιοδικού ψυχοσωματικής. Έχει γράψει άρθρα και έχει συμμετάσχει με μελέτες του σε ελληνικά και διεθνή περιοδικά και βιβλία, με θέματα που αφορούν κυρίως το σώμα, το αντικείμενο και τη μελαγχολία. Έχει μεταφράσει στα ελληνικά Φρόυντ, Ουίννικοτ και Κρίστεβα και έχει συμμετάσχει στη μετάφραση του Λεξιλογίου της ψυχανάλυσης.

Ο Γιώργος Σταθόπουλος είναι κλινικός ψυχολόγος, διδάκτωρ του Πανεπιστημίου 7 στο Παρίσι. Έχει γράψει δυο μονογραφίες που εκδόθηκαν από τις εκδόσεις νήσος το 2013 και ετοιμάζει ένα βιβλίο για το έργο του Sandor Ferenczi. Επιμελήθηκε και μετέφρασε συλλογή άρθρων του Michel de M’Uzan, που δημοσιεύτηκαν στα Ελληνικά με τον τίτλο Στα σύνορα ζωής και θανάτου (εκδόσεις Μετά, 2011), ενώ έχει επίσης συμμετοχή σε μεταφράσεις κειμένων των Pierre Fédida, Jacques André, Piera Aulagnier, Pierre Marty, Marilia Aisenstein, κ.ά. Έχει συμμετάσχει σε συλλογικούς τόμους γύρω από θέματα ψυχικής υγείας και ψυχανάλυσης, ενώ έχει δημοσιεύσει –με θέματα σχετικά με την υποχονδρία, το τραύμα, τη συμβολοποίηση και τη μεταβίβαση– πολυάριθμα άρθρα σε γαλλόφωνα, αγγλόφωνα και ελληνικά περιοδικά ψυχανάλυσης και ψυχοσωματικής.