Δελτίο τύπου | ΟΙ ΔΑΙΜΟΝΕΣ ΤΟΥ ΠΙΛΟΠΟΙΟΥ του Georges Simenon

GEORGES SIMENON

ΟΙ ΔΑΙΜΟΝΕΣ ΤΟΥ ΠΙΛΟΠΟΙΟΥ

Μετάφραση: ΑΡΓΥΡΩ ΜΑΚΑΡΩΦ

Εκδόσεις ΑΓΡΑ, Ιούνιος 2019

Αριθμός σελίδων : 264 ,  Τιμή : 13,00 Ευρώ

ISBN: 978-960-505-371-0

Ήταν 3 Δεκεμβρίου. Η βροχή δεν είχε σταματήσει στιγμή. Πέρασαν ακριβώς είκοσι μέρες, από τις 13 Νοεμβρίου, τη μέρα του συμβάντος, κι άλλο ένα πελώριο 3 στο ημερολόγιο – τότε δολοφονήθηκε η πρώτη ηλικιωμένη γυναίκα, κοντά στην εκκλησία Σαιν-Σωβέρ, λίγα βήματα πέρα απ’ το κανάλι. [...]

«Με θεωρείτε τρελό, μανιακό, διεστραμμένο (τον είπαν μάλιστα και σεξουαλικά διεστραμμένο ενώ καμία απ’ τις ηλικιωμένες γυναίκες δεν είχε βιαστεί). Κάνετε λάθος. Είμαι ένας άντρας με απόλυτα σώας τας φρένας. Αν οι πράξεις μου δεν σας φαίνονται φυσιολογικές, είναι επειδή δεν γνωρίζετε. Και, δυστυχώς, για τη δική μου προσωπική ασφάλεια, δεν μου επιτρέπεται να σας ενημερώσω. Θα καταλάβετε. Υπάρχουν επτά γυναίκες στον κατάλογο και ο αριθμός δεν καθορίστηκε τυχαία. Δρω πολύ λογικά, γιατί πρέπει. Θα το αντιληφθείτε μετά το θάνατο της έβδομης. Γιατί μετά δεν θα συμβεί τίποτα. Η Λα Ροσσέλ θα ξαναβρεί την ηρεμία της ».

ΣΤΗΝ ΠΑΡΑΘΑΛΑΣΣΙΑ ΚΩΜΟΠΟΛΗ Λα Ροσσέλ έχουν δολοφονηθεί με στραγγαλισμό έξι γυναίκες. Η πόλη ζει μέσα στον τρόμο. Ο πιλοποιός Λεόν Λαμπέ ζει πάνω από το καπελάδικό του. Είναι ένας ευυπόληπτος πολίτης που δεν δημιουργεί υποψίες. Περνάει ανενόχλητος όλα τα μπλόκα της αστυνομίας. Συχνάζει στο Καφέ ντε Κολόν κάθε βράδυ, όπου συναντά τον γιατρό, τον γερουσιαστή, τον αστυνομικό επιθεωρητή και άλλους, που παίζουν μπρίτζ. Προκαλεί έναν νεαρό ασκούμενο δημοσιογράφο της τοπικής εφημερίδας, στέλνοντας ανώνυμα σημειώματα όπου αναγγέλλει τους φόνους του. Στραγγαλίζει με μια χορδή βιολοντσέλου, όπου έχει δέσει δύο ξυλαράκια στις άκρες της. Ο μόνος που έχει καταλάβει ότι ο κύριος Λαμπέ είναι ο δολοφόνος είναι ένας ραφτάκος από την Αρμενία, που κατοικεί απέναντί του. Και παίζουν ένα παιχνίδι γάτας με το ποντίκι.

Πρόκειται για ένα από τα πιο ατμοσφαιρικά μυθιστορήματα του Σιμενόν, με τη βαθιά ανατομία της κοινωνίας της γαλλικής επαρχίας. Ο Κλωντ Σαμπρόλ έκανε μία από τις ωραιότερες μεταφορές βιβλίου του Σιμενόν στον κινηματογράφο, το 1982, παίζοντας με αναφορές στην Ψυχώ του Χίτσκοκ. Πρωταγωνιστούν ο σπουδαίος ηθοποιός Μισέλ Σερρώ, που μεταφέρει όλη την κοινοτοπία, τη ρηχότητα και τη μετριότητα του δολοφόνου, και ο Σαρλ Αζναβούρ, θαυμάσιος στο ρόλο του ράφτη Κασουντάς.

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ

Ο Ζωρζ Σιμενόν, Βέλγος γαλλόφωνος συγγραφέας, γεννήθηκε στη Λιέγη το 1903. Αποφάσισε από νωρίς να αφοσιωθεί στη συγγραφή. Στα δεκαέξι του χρόνια έγινε δημοσιογράφος στη La Gazette de Liege. Το πρώτο μυθιστόρημά του, που το υπέγραψε με το ψευδώνυμο Georges Sim, εκδόθηκε το 1921: Au pont des Arches, petite histoire liegeoise. Το 1922 εγκαταστάθηκε με τη σύζυγό του, τη ζωγράφο Ρεζ ιν Ρανσόν, στο Παρίσι, όπου έγραψε ιστορίες και μυθιστορήματα σε σειρές, κάθε λογοτεχνικού είδους. Μεταξύ του 1923 και του 1933 δημοσιεύτηκαν σχεδόν διακόσια μυθιστορήματά του, πάνω από χίλιες ιστορίες και απειράριθμα άρθρα του. Το 1929 ο Σιμενόν σχεδιάζει τον πρώτο Μαιγκρέ : Πιέτρ ο Λετονός. Το βιβλίο κυκλοφόρησε στις εκδόσεις Fayard το 1931 και ο επιθεωρητής Μαιγκρέ έγινε σύντομα εξαιρετικά δημοφιλής.

Ο Σιμενόν έγραψε συνολικά εβδομηνταδύο περιπέτειες με τον Μαιγκρέ (καθώς και πολλές συλλογές διηγημάτων – μέχρι τον τελευταίο Μαιγκρέ το 1972, Ο Μαιγκρέ και ο κύριος Σαρλ). Λίγο αργότερα, ο Σιμενόν άρχισε να γράφει αυτά που ονόμαζε « μυθιστορήματα-μυθιστορήματα » η « σκληρά μυθιστορήματα »: πάνω από εκατόν δέκα τίτλους, από το Ξενοδοχείο της Αλσατίας (1931) μέχρι τους Αθώους (1972), με πιο γνωστά τα έργα Το σπίτι στο κανάλι (1933), Ο άνθρωπος που έβλεπε τα τρένα να περνούν (1938 – Άγρα, 2004), Ο δήμαρχος της Φυρν (1939), Οι άγνωστοι μέσα στο σπίτι (1940 – Άγρα, 2011), Τρία δωμάτια στο Μανχάτταν (1946 – Άγρα, 2007), Γράμμα στον δικαστή μου (1947), Το χιόνι ήταν βρόμικο (1948 – Άγρα, 2011), Ο ανθρωπάκος από το Αρχαγγέλσκ (1956 – Άγρα, 2009), Η φυγή του κυρίου Μοντ (1945 – Άγρα, 2012), Ο θάνατος της Μπελλ (1952 – Άγρα, 2012), Ο Γάτος (1967 – Άγρα, 2010), Σεληνιασμός (1933 – Άγρα, 2013), Στριπτήζ (1958 – Άγρα, 2015), Ο άνθρωπος από το Λονδίνο (1933 – Άγρα, 2014), Μπέττυ (1961 – Άγρα, 2016) κ.α. Παράλληλα με αυτή την εντατική λογοτεχνική δραστηριότητα, ταξιδεύει συνεχώς· εγκαταλείπει το Παρίσι και εγκαθίσταται στη Σαρέντ και κατόπιν, κατά τον Δεύτερο Παγκόσμιο πόλεμο, στη Βαντέ. Το 1945 αφήνει την Ευρώπη για την Αμερική, όπου θα διαμείνει δέκα χρόνια. Επιστρέφει έπειτα στη Γαλλία και εγκαθίσταται οριστικά στην Ελβετία. Από το 1972 αποφασίζει να σταματήσει το γράψιμο. Με τη χρήση ενός μαγνητοφώνου αφοσιώθηκε έκτοτε στις εικοσιδύο Υπαγορεύσεις του και κατόπιν συνέταξε τα ογκώδη απομνημονεύματά του Memoires intimes (1981). Πέθανε στη Λωζάννη το 1989. Πολλά μυθιστορήματά του έχουν διασκευαστεί για τον κινηματογράφο και την τηλεόραση.

ΑΛΛΑ «ΣΚΛΗΡΑ ΜΥΘΙΣΤΟΡΗΜΑΤΑ» ΤΟΥ ΣΙΜΕΝΟΝ ΣΤΙΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΑΓΡΑ

Δελτίο τύπου | Ο ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ ΤΟΥ ΖΑΑ - ΔΕΚΑΟΚΤΩ ΑΓΝΩΣΤΑ ΚΕΙΜΕΝΑ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΙΣΤΙΚΩΝ ΧΡΟΝΩΝ (μετάφραση, διασκευή, σημειώσεις: Γιώργης Γιατρομανωλάκης)

Ο ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ ΤΟΥ ΖΑΑ

ΔΕΚΑΟΚΤΩ ΑΓΝΩΣΤΑ ΚΕΙΜΕΝΑ

ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΙΣΤΙΚΩΝ ΧΡΟΝΩΝ

ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ – ΔΙΑΣΚΕΥΗ – ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ

ΓΙΩΡΓΗΣ ΓΙΑΤΡΟΜΑΝΩΛΑΚΗΣ

Εκδόσεις ΑΓΡΑ, Ιούνιος 2019

Αριθμός σελίδων : 152,  Τιμή : 13,50 Ευρώ

ISBN: 978-960-505-393-2

ΤΑ ΔΕΚΑΟΚΤΩ ΜΕΤΑΓΡΑΜΜΕΝΑ αρχαία ελληνικά κείμενα που εκδίδονται στο παρόν βιβλίο αποδίδονται σε έναν άγνωστο Έλληνα ή ελληνόγλωσσο συγγραφέα, ο οποίος, σύμφωνα με τον παπυρολόγο Stephan Markevil (1938-2012), ζει στις αρχές η στα μέσα του 3ου μ.Χ. αιώνα στην περιοχή της Οξυρρύγχου. Ο Stephan Markevil αποκαλεί τον συντάκτη αυτών των κειμένων « Συγγραφέα του Ζαά » από το όνομα του Αιγύπτιου εργάτη ο οποίος ανεύρε τον σχετικό κώδικα σε παράνομη ανασκαφή. Η editio princeps του « Συγγραφέα του Ζαά » είχε προγραμματισθει στη γνωστή σειρά Oxyrhynchus Papyri, όμως ο θάνατος του Markevil ανέστειλε την έκδοση. Αγνοούμε σε ποιό στάδιο ευρίσκεται σήμερα η έκδοση του κώδικος. Η μεταγραφή των δεκαοκτώ κειμένων γίνεται από φωτοτυπία του κώδικος, την οποία ο φίλος Stephan μου είχε αποστείλει παλαιότερα. Μάλιστα σε σχετική επιστολή του ο Stephan μου τονίζει ότι τα κείμενα αυτά πρέπει να δημοσιοποιηθούν με τον ένα η τον άλλο τρόπο. Ο ίδιος, άλλωστε, με προέτρεπε να προβώ στη μεταγραφή τους.

     Εξ όσων προκύπτει από τα κείμενα, ο άγνωστος Συγγραφέας φαίνεται να είναι ένας από τους πολλούς Έλληνες η ελληνόγλωσσους literati της Αυτοκρατορικής Εποχής, οι οποίοι διακατέχονται από έμμονες ιδέες για την τέχνη της γραφής και τη λογοτεχνία γενικότερα. Υπό αυτή την έννοια, μπορεί να χαρακτηρισθεί οιονεί « νεωτερικός » συγγραφέας. Τα κείμενά του είναι άκρως προσωπικά και, θα λέγαμε, εγωκεντρικά. Η μεταγραφή των δεκαοκτώ κειμένων προσπαθεί να αποδώσει στα νεοελληνικά τον ασυνήθιστο τρόπο γραφής του. Σχετικές συμπληρώσεις του πρωτοτύπου, διορθώσεις, εικασίες γραφής κ.λπ. οφείλονται στον μεταφραστή.

   Τα δεκαοκτώ διασωθέντα κείμενα του άγνωστου Συγγραφέως αποτελούν προσωπικές καταγραφές, το ιδιότυπο σημειωματάριο ενός ανθρώπου εν υπερορία, για τον οποίο δεν διαθέτουμε καμία σχετική πληροφορία από αλλού. Στα δεκαοκτώ κείμενα περιγράφεται ο αμμώδης τόπος της εξορίας του, αλλά και οι συναντήσεις του με ανθρώπους της περιοχής. Συχνότερα μάλιστα αναφέρεται σε μία γυναίκα πλούσια, ωραία και υψηλής κοινωνικής τάξεως. Δεν υπάρχουν πολιτικές η θρησκευτικές αναφορές. Τα κύρια θέματα του Συγγραφέως είναι η λογοτεχνία (ειδικά η ομηρική), η ίδια η διαδικασία της γραφής, ο έρωτας και ο θάνατος.

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ

Ο ΓΙΩΡΓΗΣ ΓΙΑΤΡΟΜΑΝΩΛΑΚΗΣ γεννήθηκε στον Ζαρό Ηρακλείου Κρήτης. Είναι ομότιμος καθηγητής της Κλασικής Φιλολογίας. Έχει γράψει βιβλία και άρθρα για την αρχαία και νέα ελληνική λογοτεχνία και έχει επιμεληθεί τα έργα του Ανδρέα Εμπειρίκου. Έχει μεταφράσει αρχαίους Έλληνες και Ρωμαίους συγγραφείς και έχει δημοσιεύσει έντεκα πεζογραφήματα και τέσσερις ποιητικές συλλογές (οι δύο εκτός εμπορίου). Βραβείο «Νίκος Καζαντζάκης», Κρατικό Βραβείο Πεζογραφίας και Βραβείο Ακαδημίας Αθηνών. Βιβλία του έχουν μεταφραστεί σε ξένες γλώσσες.

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------

ΕΡΓΟ ΕΞΩΦΥΛΛΟΥ: ΜΟΥΣΕΙΟ ΘΗΒΩΝ, Λεπτομέρεια ζωγραφικής προτομής νέου σε επιτύμβια στήλη με την αναγραφή του ονόματός του ΘΕΟΔωΡΟC ΧΑΙΡΕ από την κάτω πόλη των Θηβών, 2^ο ήμισυ 1ου αι. π.Χ. 

(Φωτογραφία: Σωκράτης Μαυρομμάτης)

Βλ. Βασίλειος Αραβαντινός, Το Αρχαιολογικό Μουσείο Θηβών, Κοινωφελές Ίδρυμα Ιωάννη Σ. Λάτση / Εκδόσεις Ολκός, Αθήνα 2010, σσ. 306, 321.  Βλ. επίσης Αρχαιολογικό Δελτίο 65 (2010), Χρονικά Β, 1Β, ΤΑΠ, Αθήνα 2016, σσ. 957-960.

Ο συγγραφέας και οι Εκδόσεις Άγρα ευχαριστούν τον Καθηγητή κύριο Β. Αραβαντινό και τη διευθύνουσα της Εφορείας Αρχαιοτήτων Βοιωτίας κυρία Αλ. Χαραμή για την άδειά τους να χρησιμοποιηθεί η φωτογραφία στο παρόν βιβλίο.

Δελτίο τύπου | ΕΠΙΘΥΜΙΑ, ΠΟΝΟΣ, ΣΚΕΨΗ της Μαρίλιας Άιζενσταϊν-Αβέρωφ

ΜΑΡΙΛΙΑ ΑΪΖΕΝΣΤΑΪΝ-ΑΒΕΡΩΦ

ΕΠΙΘΥΜΙΑ

ΠΟΝΟΣ

ΣΚΕΨΗ

ΠΡΟΛΟΓΟΣ – ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΠΑΝΟΣ ΑΛΟΥΠΗΣ

ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ: ΣΟΦΙΑ ΛΕΩΝΙΔΗ

ΣΕΙΡΑ «ΡΟΥΣ»

Εκδόσεις ΑΓΡΑ, Ιούνιος 2019

Αριθμός σελίδων : 208,  Τιμή : 14,00 Ευρώ

ISBN: 978-960-505-375-8

«Η επιθυμία είναι “μαζοχιστικής” υφής, διότι προϋποθέτει την ψυχική διεργασία, την αναμονή και την τοποθέτηση κάθε δράσης σε λανθάνουσα κατάσταση. Αντίστοιχα, δεν μπορούμε να σκεφτούμε τη μεταβίβαση, μοναδικό εργαλείο της θεραπείας, παρά μόνο όταν ο ασθενής καθίσταται επιθυμών υποκείμενο». –Μ.Α.-Α.

Η σκέψη είναι πράξη σαρκός

Απέναντι στο φροϋδικό ερώτημα «είναι δυνατόν ο πόνος και η αναζήτησή του να κυβερνούν την ψυχική ζωή; », η Μαρίλια Αïζενστάιν-Αβέρωφ προσεγγίζει την έννοια του μαζοχισμού ως ιδρυτική διάσταση της ανθρώπινης ύπαρξης και βασική συνιστώσα του ψυχικού οργάνου. Αν η αρχή της ευχαρίστησης με συνέπεια την ψυχική σεξουαλικότητα συνιστά θεμέλιο της ψυχανάλυσης, ο μαζοχισμός, επενδύοντας τη δυσαρέσκεια με συνέπεια την αναμονή, αποτελεί το απαραίτητο υλικό για τη διατήρηση της ζωής και της δημιουργικότητας.

Η συγγραφέας στο παρόν βιβλίο μάς ταξιδεύει στην ανακάλυψη βασικών εμπειριών της ανθρώπινης ζωής μέσα από τις μορφές ηρώων και ηρωίδων που αναδύονται από τα λόγια ασθενών, λογοτεχνών και μελετητών. Το κοίταγμα του κόσμου μέσα από το βλέμμα της Μαρίλιας Αïζενστάιν αγκαλιάζει ανθρώπινες στιγμές της καθημερινότητας, που μας μαθαίνουν ότι το άκουσμα του ψυχαναλυτή συμπυκνώνεται στο ξετύλιγμα μιας σκέψης, που αποπειράται έμπρακτα και μάταια να διατυπώσει τις προσδοκίες της επιθυμίας και τις ματαιώσεις του πόνου.

Η συγγραφέας, συνεχίστρια του έργου της Ψυχοσωματικής Σχολής του Παρισιού, μας παρακινεί έτσι από τη μια να δουλέψουμε ως θεραπευτές απέναντι στην χρεωκοπία του μαζοχισμού κι από την άλλη να σεβαστούμε τις αυτοθεραπευτικές προσπάθειες του υποκειμένου στην αντιμετώπιση του βασικού ελλείμματος του πρωτογενούς μαζοχισμού.

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ

Η ΜΑΡΙΛΙΑ AΪΖΕΝΣΤΑΙΝ-AΒΕΡΩΦ έκανε σπουδές φιλοσοφίας, πριν αρχίσει το 1977 την ψυχαναλυτική της εκπαίδευση στο Ινστιτούτο της Ψυχαναλυτικής Εταιρείας Παρισίων. Έγινε διδάσκουσα αναλύτρια το 1992, ενώ την ίδια χρονιά τιμήθηκε με το βραβείο Bouvet. Διατέλεσε πρόεδρος της Ψυχαναλυτικής Εταιρείας του Παρισιού από το 1995 έως το 1999, και στη συνέχεια έγινε πρόεδρος του Ψυχοσωματικού Ινστιτούτου Παρισιού. Ιδρυτικό μέλος και επί σειρά ετών μέλος της συντακτικής επιτροπής της Revue Française de Psychosomatique, εξελέγη αντιπρόσωπος για την Ευρώπη στο Εκτελεστικό Συμβούλιο της Διεθνούς Ψυχαναλυτικής Ένωσης και ακολούθως πρόεδρος των Νέων Ομάδων της Διεθνούς Ένωσης. Διδάσκουσα αναλύτρια από το 2004 της Ελληνικής Ψυχαναλυτικής Εταιρείας, μοιράζει τις δραστηριότητές της ανάμεσα στο Παρίσι και την Αθήνα. Έχει δημοσιεύσει εκατόν εξήντα άρθρα μεταφρασμένα σε πολλές γλώσσες και τέσσερα βιβλία. Το παρόν βιβλίο, που εκδίδεται σε πρώτη έκδοση στα ελληνικά, συμπυκνώνει την καρδιά των τελευταίων ερευνών της συγγραφέως.

ΕΡΓΟ ΕΞΩΦΥΛΛΟΥ: ETEL ADNAN

Χωρίς τίτλο, 2014. Λάδι σε καμβά, 30 x 24 εκ. Συλλογή Helga Sonanini, Sfeir-Semler Gallery, Hamburg/Beirut.