Δελτίο Τύπου | ΠΑΣ . ΕΙΡΗΝΗ του Caryl Férey

CARYL FÉREY

ΠΑΣ

ΕΙΡΗΝΗ

Μετάφραση: ΑΡΓΥΡΩ ΜΑΚΑΡΩΦ

Εκδόσεις ΑΓΡΑ, Ιούλιος 2020

Αριθμός σελίδων : 588, Τιμή : 21,00 Ευρώ

ISBN: 978-960-505-432-8

ΠΟΛΕΜΟΣ ΣΤΗΝ ΕΙΡΗΝΗ

ΕΝΑΣ ΠΑΤΕΡΑΣ, ΔΥΟ ΓΙΟΙ, ΜΙΑ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΗ ΤΡΑΓΩΔΙΑ

ΜΕ ΦΟΝΤΟ ΤΟΝ ΕΜΦΥΛΙΟ ΚΑΙ ΤΑ ΚΑΡΤΕΛ ΤΗΣ ΚΟΛΟΜΒΙΑΣ

« Κάτι μαγειρευόταν – παντού παγίδες σ’ αυτή την οικογένεια,

που έμοιαζε υπερβολικά με την ιστορία αυτής της χώρας ».

Ένας γερο-καρχαρίας της πολιτικής.

Ένας πρώην αξιωματικός των Ειδικών Δυνάμεων, παραστρατιωτικός και αρχηγός πλέον της Αστυνομίας στην Μπογκοτά.

Ένας μαχητής των FARC, που έχει καταθέσει τα όπλα μετά τη Συμφωνία Ειρήνης.

Ένας πατέρας, δύο γιοι, μια οικογενειακή τραγωδία, με φόντο τον εμφύλιο και τις συνεχιζόμενες συγκρούσεις στην Κολομβία.

ΠΑΣ. Ειρήνη : Τραγική ειρωνεία για μια χώρα όπως η Κολομβία, που βασανίζεται από την απουσία της. Εδώ επιλέγει ο Φερέ να φέρει αντιμέτωπα δύο αδέρφια, τον Λαουτάρο και τον Άνχελ, που σαν τον Ρώμο και τον Ρωμύλο, τον Άβελ και τον Κάιν, εμπλέκονται σε ένα παιχνίδι εξουσίας και φαρισαϊσμού. Ο ένας πρώην παραστρατιωτικός και ο άλλος πρώην μαχητής των FARC, σε μια Κολομβία όπου διασταυρώνονται οι αντάρτες, οι ακροδεξιοί, οι ναρκοέμποροι και οι sicarios της ζούγκλας. Και οι δύο απόλυτα καθορισμένοι από έναν πατέρα-τοτέμ, έναν επικίνδυνο Βασιλιά Ληρ, με σκοτεινό παρελθόν και παρόν. Βρισκόμαστε στην Μπογκοτά, όπου διαμελισμένα πτώματα κάνουν την εμφάνισή τους, όμοια με εκείνα της Λα Βιολένσια, μιας αγνοημένης περιόδου της εμφύλιας σύγκρουσης, που το όνομά της δείχνει με καθαρότητα το χαρακτήρα της : εποχή ακραίας βίας και στυγερών εγκλημάτων. Αυτό το ανθρώπινο δράμα σηματοδοτεί το απόγειο της Τριλογίας της Λατινικής Αμερικής.

Ένα έργο γεμάτο ένταση. Ανάκληση στη μνήμη μιας τρομακτικής ιστορίας, αλλά και ένα επικό πολάρ μυθιστόρημα, με σθένος και συναίσθημα, του είδους που μας έχει συνηθίσει ο Καρύλ Φερέ.

Ο συγγραφέας φρόντισε το ωμό, ρυθμικό και εικονιστικό ύφος της γραφής του, εμποτίζοντας αυτό το γεμάτο αίμα μυθιστόρημα με ποιητική πνοή.

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ EΞΩΦΥΛΛOY

Ανθρώπινο κρανίο τοποθετημένο ως προειδοποίηση

για αυτούς που εισέρχονται από τον Παναμά στην Κολομβία.

© Carlos Villalon, 2016

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ

Ο ΚΑΡΥΛ ΦΕΡΕ ζει στο Παρίσι. Περιπλανήθηκε στη Νέα Ζηλανδία με τη «Σάγκα Μαορί» (Χάκα, 1998 / Εκδόσεις Άγρα 2015, Ούτου, 2004 / Εκδόσεις Άγρα, 2016 – Βραβεία : SNCF du polar français 2005, Sang d’encre 2005, Michel-Lebrun 2005), στην Αφρική (Ζουλού, βραβεύτηκε μεταξύ άλλων με το Μεγάλο Βραβείο Αστυνομικής λογοτεχνίας το 2008 και διασκευάστηκε για τον κινηματογράφο το 2013), και στη συνέχεια στην Αργεντινή (Μαπούτσε, 2012 / Εκδόσεις Άγρα, 2015 – Βραβεία : Landerneau Polar 2012, Tenebris 2013) και στη σκοτεινή εξερεύνηση της Χιλής (Κόνδωρ, 2016 / Εκδόσεις Άγρα, 2017). Ο Καρύλ Φερέ θεωρείται μαίτρ του θρίλλερ των αχανών εκτάσεων και των «ξένων» τόπων. Στις Εκδόσεις Άγρα κυκλοφορούν επίσης τα βιβλία του Οι νύχτες του Σαν Φρανσίσκο ( 2014 ) και το Ποτέ πια μόνος ( 2018 ).

Tο Πας – Ειρήνη είναι το έκτο μεγάλο πανοραμικό μυθιστόρημά του.

Φωτογραφία συγγραφέα: Francesca Mantovani © Gallimard

*

ΑΛΛΑ ΒΙΒΛΙΑ ΤΟΥ CARYL FÉREY ΣΤΙΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΑΓΡΑ

   

Δελτίο Τύπου | ΝΙΟΒΗ - ΤΟ ΑΔΥΝΑΤΟ ΠΕΝΘΟΣ ΣΤΟΝ ΚΑΙΡΟ ΤΗΣ ΠΑΝΔΗΜΙΑΣ της Κατερίνας Μάτσα

ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΜΑΤΣΑ

ΝΙΟΒΗ

●

ΤΟ ΑΔΥΝΑΤΟ ΠΕΝΘΟΣ

ΣΤΟΝ ΚΑΙΡΟ ΤΗΣ ΠΑΝΔΗΜΙΑΣ

Επίμετρο: ΣΑΒΒΑΣ ΜΙΧΑΗΛ

Εκδόσεις ΑΓΡΑ, Ιούλιος 2020

Αριθμός σελίδων : 96, Τιμή : 10,50 Ευρώ

ISBN: 978-960-505-456-4

Tί σημαίνει για την ανθρωπότητα στον 21ο αιώνα το φαινόμενο των μαζικών τάφων και των σιωπηλών, απρόσωπων, αποστειρωμένων ενταφιασμών; Τί επιπτώσεις, άμεσες αλλά και μακροπρόθεσμες, μπορεί να έχει τόσο σε ατομικό όσο και σε κοινωνικό επίπεδο, η αδυναμία επιτέλεσης του πένθους, με όλο το τελετουργικό που επιβάλλει η κουλτούρα της κοινωνίας την οποία ανήκει ο νεκρός ;

Ποιά η λειτουργία του πένθους στις προνεωτερικές, στις παραδοσιακές κοινωνίες ; Και τί σημαίνει ο αποκλεισμός του νεκρού και του θανάτου από τη ζωή των ανθρώπων στις κοινωνίες της αστικής νεωτερικότητας ; Τί γίνεται με το αδύνατο πένθος για τους νεκρούς της πανδημίας, τους ανθρώπους που πεθαίνουν ολομόναχοι σε συνθήκες καραντίνας και ενταφιάζονται χωρίς το επικήδειο τελετουργικό, κλεισμένοι σε σφραγισμένα φέρετρα σε ομαδικούς τάφους ;

Τί μπορεί να σημαίνουν για τον πολιτισμό μας οι κρύπτες αυτών των νεκρών, εγκιβωτισμένες μέσα στους ζωντανούς ;

Το πένθος και τα ταφικά έθιμα είναι όρος της κοινωνικής ζωής, μέρος του κοινωνικού δεσμού. Η πράξη της Αντιγόνης να θάψει και να πενθήσει τον άταφο αδελφό της, παραβιάζοντας τους νόμους του Κρέοντα, αναδεικνύει το νόημα του ανθρώπινου. Επιτελεί ένα Χρέος προς τον άνθρωπο και τον πολιτισμό.

Από τις απαρχές της ιστορίας του ανθρώπινου είδους, από την εποχή του Νεάντερταλ, τα ταφικά έθιμα έπαιξαν σημαντικό ρόλο στη δημιουργία της κοινωνίας. Τα ομηρικά έπη, η τραγωδία της Αντιγόνης διδάσκουν πολλά. Το αδύνατο και αξεπέραστο πένθος το δείχνει συγκλονιστικά ο μύθος της Νιόβης, που όταν είδε και τα δεκατέσσερα παιδιά της νεκρά πέτρωσε από τον πόνο, πέτρωσε και ο θρήνος της και τελικά έγινε πέτρα απ’ όπου αναβλύζουν μέρα-νύχτα τα δάκρυά της.

Συνονόματή της η δική μας Νιόβη, θεραπευόμενη στο 18 ΑΝΩ και αργότερα στο Κοινωνικό Ιατρείο, συμπυκνώνει στην τραγική της ιστορία όλα τα μεγάλα ζητήματα του καιρού μας : τα αδύνατα πένθη για τον απόντα πατέρα και τον πρόωρα χαμένο γιο, τη διαρκή περιπλάνηση στον κόσμο της λογικής και της τρέλας, χωρίς να μπορεί να περάσει οριστικά σε κανέναν από τους δύο κόσμους, κουβαλώντας στους ώμους της τον πετρωμένο θρήνο της, μέχρι να χάσει τελικά τη ζωή της τις μέρες της καραντίνας, πέφτοντας από ένα βράχο…

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΕΞΩΦΥΛΛΟΥ

Κονβόυ φορτηγών που μεταφέρουν φέρετρα από το Μπέργκαμο της Ιταλίας.

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ

Η ψυχίατρος ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΜΑΤΣΑ γεννήθηκε το 1947 στη Νέα Αρτάκη Ευβοίας.

Είναι η γυναίκα του Σάββα Μιχαήλ. Σπούδασε Ιατρική στην Αθήνα και Ψυχιατρική στο Παρίσι και στην Αθήνα. Εργάστηκε στο Ψυχιατρικό Νοσοκομείο Αττικής από το 1974 μέχρι το 2013. Υπήρξε επιστημονική υπεύθυνη της Μονάδας Απεξάρτησης 18 ΑΝΩ μέχρι τη συνταξιοδότησή της. Έκτοτε συμμετέχει στο έργο των Κοινωνικών Ιατρείων. Είναι εκδότρια του περιοδικού Τετράδια Ψυχιατρικής.

Στις Εκδόσεις Άγρα έχουν εκδοθεί τα βιβλία της : Ψάξαμε ανθρώπους και βρήκαμε σκιές. Το αίνιγμα της τοξικομανίας (2001), Η περίπτωση Ευρυδίκη. Κλινική της τοξικομανίας (2006), Ψυχοθεραπεία και τέχνη στην απεξάρτηση. Το « παράδειγμα» του 18 Άνω (2008), Το αδύνατο πένθος και η κρύπτη. Ο τοξικομανής και ο θάνατος (2012), Ταπείνωση και ντροπή. Γυναίκες ταξικομανείς (2013), Παρίες ανάμεσα στους παρίες. Τοξικομανείς και ψυχοπαθολογία (2017).

ΑΛΛΑ ΒΙΒΛΙΑ ΤΗΣ ΚΑΤΕΡΙΝΑΣ ΜΑΤΣΑ ΣΤΙΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΑΓΡΑ

Δελτίο Τύπου | ΑΝΤΙ ΓΟΝΗ ΑΝΤΙ ΘΕΟΣ ΑΝΤΙ ΤΥΡΑΝΝΟΣ του Σάββα Μιχαήλ

ΣΑΒΒΑΣ ΜΙΧΑΗΛ

ΑΝΤΙ ΓΟΝΗ

ΑΝΤΙ ΘΕΟΣ

ΑΝΤΙ ΤΥΡΑΝΝΟΣ

Εκδόσεις ΑΓΡΑ, Ιούλιος 2020

Αριθμός σελίδων : 64, Τιμή : 8,90 Ευρώ

ISBN: 978-960-505-454-0

Γιατί νοσεί H Πόλις ; Το κεντρικό ερώτημα στην αρχαία τραγωδία ποτέ δεν ήταν πιο επίκαιρο απ’ όσο σήμερα, καθώς η πάσχουσα ανθρωπότητα ζει, αγωνιά, νοσεί, επιζεί ή πεθαίνει στις συνθήκες της πανδημίας. Το ξεδίπλωμα της οιδιπόδειας τραγωδίας είχε δείξει ότι η Νόσος που αφανίζει την Πόλη δεν είναι απλώς μια παράλογη κατάρα των θεών ή μια φυσική καταστροφή χωρίς ανθρώπινη παρεμβολή, μια συνωμοσία ή κάποια πολιτική κατασκευή των κρατούντων. Πηγάζει από τις αντιφάσεις της φυσικής και κοινωνικής ιστορικής τάξης πραγμάτων, πυροδοτώντας τη μέχρι θανάτου σύγκρουση των ανθρώπων με ανεξέλεγκτες δυνάμεις που συνηθίζει να τις ονομάζει «μοίρα».

Η Αντιγόνη του Σοφοκλή, σημείο αντιλεγόμενο μέσα στους αιώνες, συνεχίζει να βαδίζει και να μας συναντά εράσμια, αποφασιστική και με νου καθαρό, «καθώς η διάνοια του ανθρώπου περιπλανιέται υπό τη σκέπη του αδιανόητου» (Χαίλντερλιν). Τη συναντούμε κι εμείς, ακολουθώντας τις ατραπούς της διαλεκτικής που άνοιξαν ο Χαίλντερλιν και ο Μαρξ. Η αμφισημία της πρόθεσης αντί στο όνομά της της δίνει ένα νήμα. Πρόκειται για την Αντι-γόνη, τον αντ-άξιο γόνο των Λαβδακιδών, αλλά και το αντίθετο, εκείνη που σπάζει τον αιματηρό κύκλο, διεκδικώντας τη ζωή μιας κοινωνίας του συμφιλείν.

Είναι Αντί-θεος, με την έννοια που έχει η ομηρική λέξη, του ισόθεου αλλά και του αντίπαλου του θεού, όπως τη χρησιμοποιεί ο Χαίλντερλιν :

«Πριν ο ενάντιος θεός την αρπάξει πραγματικά, στέκεται αντιμέτωπή του με λόγο θαρραλέο, συχνά ακόμα και βλάσφημο, κι έτσι διατηρεί ζωντανή την άγια δυνατότητα του Πνεύματος».

Αλλά είναι και Αντι-Tύραννος. Δεν συγκρούεται απλώς με τον κρατικό αυταρχισμό του Κρέοντα αλλά με το Κράτος καθεαυτό εν τη γενέσει του. Γιατί νοσεί η Πόλη ; Η Αντιγόνη, «δρώντας ενάντια στην εποχή, επί της εποχής και είθε υπέρ μιας μελλοντικής εποχής» (Νίτσε), έδειξε ότι τα «πρωτεία» του Κράτους δεν είναι η απάντηση στο ερώτημα και η λύση, αλλά μέρος του προβλήματος και φονική νόσος.

ΕΡΓΟ ΕΞΩΦΥΛΛΟΥ

CARMEN HERRERA, 3 Red Triangles, 2016.

Ακρυλικό σε καμβά, 121,9Χ182,9 εκ., Ιδιωτική συλλογή, Τέξας.

Από την έκθεση « Γεωμετρίες του Νότου. Από το Μεξικό στη Γη του Πυρός »,

Fondation Cartier, 2018-2019.

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ

Ο ΣΑΒΒΑΣ ΜΙΧΑΗΛ (Σαμπετάι Μπεν. Μάτσας) γεννήθηκε στην Αθήνα το 1947. Σπούδασε Ιατρική στην Αθήνα και στο Παρίσι. Γυναίκα του είναι η Κατερίνα Μάτσα.

Έχει ενεργό δράση στο χώρο της μαρξιστικής αριστεράς από τα χρόνια της Χούντας. Πέρα από τα άρθρα του σε εφημερίδες και περιοδικά στην Ελλάδα και διεθνώς, εκδόθηκαν και τα βιβλία του: Περεστρόικα και οικονομία (Εκδόσεις Αλλαγή, 11987, 21988), Επανάσταση κι αντεπανάσταση στην Κίνα (Εκδόσεις Πελεκάνος, 1989), Σολωμός και Χέγκελ (Εκδόσεις Λέων, 1991), Παλινόρθωση ή επανάσταση; (Εκδόσεις Λέων, 1992), Πλους και κατάπλους του «Μεγάλου Ανατολικού» (Εκδόσεις Άγρα, 1995), Μορφές του μεσσιανικού (Εκδόσεις Άγρα, 1999), Ο Τρότσκι ως φιλόσοφος (Εκδόσεις Λέων, 2001), Μορφές της περιπλάνησης (Εκδόσεις Άγρα, 2004), Homo Poëticus (Εκδόσεις Άγρα, 2006), Γκόλεμ η Περί υποκειμένου και άλλων φαντασμάτων (Εκδόσεις Άγρα, 2010), Η φρίκη μιας παρωδίας – Τρεις ομιλίες για τη «Χρυσή Αυγή» (Εκδόσεις Άγρα, 2013), Musica ex nihilo (Εκδόσεις Άγρα, 2013), Homo Liber (Εκδόσεις Άγρα, 2016). Έχει μεταφράσει για τις Εκδόσεις Άγρα βιβλία των Tariq Ali, Edward Said, Alain Badiou, Marx και Engels, Noam Chomsky, Yitzhak Laor.

ΑΛΛΑ ΒΙΒΛΙΑ ΤΟΥ ΣΑΒΒΑ ΜΙΧΑΗΛ ΣΤΙΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΑΓΡΑ

 

Δελτίο Τύπου | ΤΟ ΠΟΔΙ ΤΗΣ ΦΟΥΜΙΚΟ του Junichiro Tanizaki

JUNICHIRO TANIZAKI

ΤΟ ΠΟΔΙ ΤΗΣ ΦΟΥΜΙΚΟ

Μετάφραση από τα ιαπωνικά:

ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΕΥΑΓΓΕΛΙΔΗΣ

Εκδόσεις ΑΓΡΑ, Ιούλιος 2020

Αριθμός σελίδων : 96,  Τιμή : 10,50 Ευρώ

ISBN: 978-960-505-449-6

Πολύ σύντομα μου γεννήθηκε η υποψία ότι το « βλέμμα » του έκρυβε κάποιο μυστικό και ότι αυτή η πόζα περιείχε κάτι που αιχμαλώτιζε την ψυχή του συνταξιούχου με έναν πολύ ιδιαίτερο τρόπο. Μια οποιαδήποτε άλλη συνηθισμένη πόζα δεν θα επέτρεπε να φανερωθεί το συγκεκριμένο μέρος του κορμιού, και εννοώ τη στάση των γυμνών ποδιών ιδωμένων κάτω από το άνοιγμα του κίμονο, την καμπύλη γραμμή που έφτανε μέχρι τα νύχια των δαχτύλων. Καθώς ήμουν ήδη από την παιδική μου ηλικία ιδιαιτέρως επιρρεπής στη γοητεία των αρμονικών γυναικείων ποδιών, είχα υπνωτιστεί από την τέλεια καμπύλη των ποδιών της Ο-Φούμι. Οι γάμπες της, λεπτεπίλεπτες και αισθησιακές, ήταν λες και είχαν σμιλευτεί προσεκτικά σε λευκό ξύλο, το περίγραμμά τους, καθώς κατηφόριζε προς τους αστραγάλους, γινόταν όλο και πιο φίνο, καταλήγοντας με μία μαλακή κλίση στην καμάρα του πέλματος, ενώ στο τέλος αυτής της καμπύλης παρατάσσονταν το ένα μετά το άλλο τα δάχτυλα από το μικρό μέχρι το πιο μεγάλο σε μία σειρά, και αυτή η ευθυγράμμιση μου φαινόταν πολύ πιο όμορφη ακόμα κι απ’ το πρόσωπο της Ο-Φούμι.

*

Ο Ουνοκίτσι , φοιτητής στη Σχολή Καλών Τεχνών, αφηγείται τη συνάντησή του με τον συνταξιούχο Τσουκακόσι και τη μαιτρέσσα του Φουμίκο. Ο γέρος έμπορος, παθιασμένος με την ομορφιά του ποδιού της ερωμένης του, αναθέτει στον νεαρό ζωγράφο να αποδώσει δυτικότροπα τη Φουμίκο, κατά τον τρόπο όμως μιας παλιάς γιαπωνέζικης γκραβούρας, σε μια στάση που αναδεικνύει τη μοναδική αισθησιακότητα της γυναίκας που αναπαρίσταται. Η εμμονή του για ένα συγκεκριμένο μέρος του σώματός της, τα πόδια της, θα αποκτήσει τέτοια ένταση που θα τον οδηγήσει στα όρια της τρέλας.

Το πόδι της Φουμίκο παραμένει το πιο αντιπροσωπευτικό από τα πρώιμα έργα του Τανιζάκι που διερευνούν πλευρές «διαστροφικής», όπως ονομαζόταν εκείνη την εποχή, σεξουαλικότητας.

*

Μπορεί να φανεί παράξενο ότι μιλάμε για έκφραση αναφερόμενοι σε ένα πόδι, αλλά, αν θέλετε τη γνώμη μου, πιστεύω πως ένα πόδι δεν είναι λιγότερο εκφραστικό από ένα πρόσωπο. Έχω την αίσθηση ότι μπορεί κανείς να αναγνωρίσει μια γυναίκα παθιασμένη ή ένα ψυχρό και σκληρό άτομο από την εντύπωση που δημιουργεί το πόδι τους.

Μες στη λευκότητα του ποδιού, ένα ροζ ιρίδιζε στα άκρα των δαχτύλων, καταλήγοντας σε ένα ωχρό κόκκινο φωτοστέφανο. Μου θύμιζε τα καλοκαιρινά γλυκά, τις φράουλες στο γάλα, τα χρώματα ενός φρούτου που λιώνει μέσα σ’ ένα λευκό υγρό, και είναι ακριβώς αυτό το χρώμα που απλωνόταν σε όλη την καμπύλη γραμμή του ποδιού της Ο-Φούμι.

*

ΕΡΓΟ ΕΞΩΦΥΛΛΟΥ:

SUZUKI HARUNOBU, Όμορφη που δροσίζεται δίπλα σε ένα ποτάμι, 1765-1766.

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ

Ο ΤΖΟΥΝΙΤΣΙΡΟ ΤΑΝΙΖΑΚΙ (1886-1965) ήταν γνήσιος «γιος του Έντο», γεννημένος στο Νιχόνμπασι, τη λαϊκή εμπορική περιοχή κοντά στο λιμάνι του Τόκυο, που θεωρείται λίκνο των πραγματικών συνεχιστών της φεουδαρχικής πρωτεύουσας. Στα μισά περίπου της ζωής του μετακινήθηκε και πήγε να ζήσει στο Κάνσαϊ, την περιοχή της Οσάκα και του Κυότο, στο κέντρο της παραδοσιακής ιαπωνικής αυτοκρατορικής κουλτούρας. Το πάθος του για τη Δύση, τον κινηματογράφο, τις διατροφικές συνήθειες και τη μόδα της ήταν εφήμερο – παρέμεινε όμως μέχρι το τέλος της ζωής του ζωντανή η αγάπη του για τη δυτική λογοτεχνία, την οποία μελέτησε ευρέως, και κατά εποχές μετέφρασε έργα δυτικών λογοτεχνών στη μητρική του γλώσσα. Ταυτόχρονα απορροφήθηκε σχεδόν ολοκληρωτικά, καθώς περνούσαν τα χρόνια, από τις παραδόσεις και την κουλτούρα του Κάνσαϊ. Θεωρείται ένας από τους γίγαντες της ιαπωνικής λογοτεχνίας και τα έργα του καλύπτουν τεράστια θεματική και στυλιστική γκάμα, συνιστώντας το καθένα μία αναφορά σε κάποιο διαφορετικό λογοτεχνικό είδος.

Στις Εκδόσεις Άγρα κυκλοφορούν επίσης το κλασικό αισθητικό δοκίμιο του Τανιζάκι Το εγκώμιο της σκιάς (1933), καθώς και το μυθιστόρημα Το κλειδί (1956) – σε μετάφραση από τα ιαπωνικά του Παναγιώτη Ευαγγελίδη.

ΑΛΛΑ ΒΙΒΛΙΑ ΤΟΥ JUNICHIRO TANIZAKI ΣΤΙΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΑΓΡΑ

  

Δελτίο Τύπου | ΜΕΦΙΣΤΟ του Klaus Mann

KLAUS MANN

ΜΕΦΙΣΤΟ

Μετάφραση: ΜΑΡΓΑΡΙΤΑ ΖΑΧΑΡΙΑΔΟΥ

Εκδόσεις ΑΓΡΑ, Ιούλιος 2020

Αριθμός σελίδων : 448

ΜΕ 16ΣΕΛΙΔΟ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΚΟ ΕΝΘΕΤΟ

Τιμή : 21,00 Ευρώ

ISBN: 978-960-505-430-4

Η ορχήστρα έπαιζε ακόμα φανφάρες, εκκωφαντικά και με ζήλο· ακόμα δεν είχαν καταλαγιάσει οι ζητωκραυγές του πλήθους. Στο μεταξύ, η Λόττε και ο χοντρός [ Γκαίρινγκ ] βρίσκονταν πια δίπλα στον υπουργό Προπαγάνδας και τον Χέφγκεν. Οι τρεις άνδρες ύψωσαν στα γρήγορα το χέρι, σε μια χαλαρή εκδοχή του επίσημου χαιρετισμού. Έπειτα ο Χέφγκεν, με σοβαρό, διακριτικό χαμόγελο, έσκυψε πάνω από το χέρι της μεγάλης κυρίας. Ιδού, οι τέσσερίς τους, έρμαια της φλογερής περιέργειας ενός επιλεγμένου κοινού: τέσσερις ισχυροί αυτής της χώρας, τέσσερις φορείς εξουσίας, τέσσερις θεατρίνοι – το αφεντικό της πληροφόρησης, ο ειδικός στις θανατικές καταδίκες και στους αεροπορικούς βομβαρδισμούς, η ευαίσθητη σύζυγος και ο χλομός ραδιούργος. Και το διαλεχτό κοινό να παρατηρεί πώς ο χοντρός χτύπησε φιλικά στον ώμο τον διευθυντή του θεάτρου με τόση θέρμη που αντήχησε παντού, και πώς, γελώντας τραχιά, τον ρώτησε : « Λοιπόν, πώς πάει, Μεφίστο ; »

*

Το μυθιστόρημα ΜΕΦΙΣΤΟ διηγείται την ιστορία του ηθοποιού Χέντρικ Χέφγκεν, από το ξεκίνημά του στο Θέατρο Τέχνης του Αμβούργου το 1926 μέχρι το 1936 που ο Χέφγκεν αναδείχθηκε λαμπρό αστέρι του νέου Ράιχ.

Όταν οι ναζί καταλαμβάνουν την εξουσία στη Γερμανία, εκείνος απαρνείται το κομμουνιστικό παρελθόν του και εγκαταλείπει σύζυγο και ερωμένη για να συνεχίσει να παίζει στο θέατρο. Ο πτέραρχος πρωθυπουργός και ο υπουργός Προπαγάνδας τον πρόσεξαν στην παράσταση του Μεφίστο και ο Χέφγκεν έγινε διευθυντής του Κρατικού Θεάτρου. Συνάπτει λοιπόν συμφωνία με τον Διάβολο προδίδοντας τις αξίες που άλλοτε υποστήριζε. Στο τέλος γίνεται «μαϊμού της εξουσίας», «παλιάτσος που διασκεδάζει δολοφόνους». Αλλά οι ηθικές συνέπειες της προδοσίας του αρχίζουν να τον κυνηγούν, μετατρέποντας τον κόσμο των ονείρων του σε εφιάλτη.

Το βιβλίο είναι ένα πανόραμα της κοινωνίας στο Γ’  Ράιχ – με σαφή στοιχεία σάτιρας. Ο Κλάους Μανν βλέπει τον ηθοποιό Χέφγκεν ως το σύμβολο «ενός εξ ολοκλήρου αναληθούς, ανήθικου καθεστώτος», όπως έγραψε στην αυτοβιογραφία του.

Το Μεφίστο δημοσιεύθηκε για πρώτη φορά το 1936 στο Άμστερνταμ, στον εκδοτικό οίκο Querido, που εξέδιδε βιβλία εξόριστων γερμανόφωνων συγγραφέων, όπως του Alfred Döblin, του Heinrich Mann, του Joseph Roth και της Anna Seghers. Μετά την πρώτη του έκδοση, δημοσιεύτηκε σύντομα σε 19 χώρες. Το 1966, η κυκλοφορία του στην Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας απαγορεύτηκε με δικαστική απόφαση. Το 1981, παρά την απαγόρευση, κυκλοφόρησε μια νέα έκδοσή του και το βιβλίο απέκτησε φανατικό κοινό .

« Σε αυτή την απόπειρα απεικόνισης της συγκεκριμένης περιόδου, το ουσιώδες δεν είναι το πρόσωπο του πρωταγωνιστή αλλά ο ανθρώπινος τύπος. Κάλλιστα θα μπορούσα να είχα επιλέξει κάποιον άλλο ως πρότυπο. 

Ο κλήρος έπεσε στον Γκούσταφ Γκρύντγκενς – όχι επειδή έχω ιδιαίτερα κακή άποψη γι’ αυτόν (θα έλεγα ότι ήταν και καλύτερος από πολλούς άλλους αξιωματούχους του Τρίτου Ράιχ), αλλά πολύ απλά επειδή έτυχε να τον έχω γνωρίσει από πολύ κοντά. Και έχοντας υπόψη ακριβώς αυτή την παλιά μας γνωριμία, μου φάνηκε η μεταμόρφωσή του, η ηθική του κατάπτωση, τόσο απίστευτη, τόσο αλλόκοτη, τόσο μυθική ώστε να γράψω ένα μυθιστόρημα γι’ αυτήν. »

– ΚΛΑΟΥΣ ΜΑΝΝ, Το σημείο καμπής

*

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑΤΑ ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ

Ο ηθοποιός προχωρά με συστολή αλλά με βήμα σταθερό. Παραδεχτείτε το : Ταιριάζει μια χαρά σ’ αυτό το περιβάλλον, έχει την ίδια κάλπικη αξιοπρέπεια, την ίδια υστερία, τον ίδιο ματαιόδοξο κυνισμό και τη φτηνιάρικη, δήθεν δαιμονική φύση. Ο ηθοποιός σηκώνει ψηλά το σαγόνι και τα πετράδια στα μάτια του λαμπυρίζουν. Και τώρα ο Χοντρομπαλάς [ Γκαίρινγκ ] απλώνει σχεδόν με αγάπη τα δυό του χέρια της το μέρος του. Ο ηθοποιός έχει σχεδόν φτάσει πια δίπλα στην ομάδα των θεοτήτων.
Η λάμψη της ήδη λούζει και αυτόν. Και τότε, με την τέλεια χάρη του αριστοκράτη αυλικού, σκύβει το κεφάλι και κλίνει το γόνυ μπροστά στον παχύσαρκο γίγαντα. [...]Ο πολυμήχανος Χέντρικ μπορεί πλέον να βαδίσει με αυτοπεποίθηση στο 1934. Είναι πια σίγουρος για την προστασία των ισχυρών. Ο Μεγάλος βλέπει τον Χέφγκεν-Μεφιστοφελή σαν ένα είδος γελωτοποιού της Αυλής, σαν έναν ιδιοφυή απατεώνα, σαν ένα χαριτωμένο παιχνιδάκι. Το ύποπτο παρελθόν του έχει ήδη συγχωρηθεί – ήταν ένα καλλιτεχνικό καπρίτσιο.

*

Αλίμονο – ο ουρανός πάνω από τη χώρα έχει σκοτεινιάσει. Ο Θεός απέστρεψε το πρόσωπό του, ένα ποτάμι από αίμα και δάκρυα κυλά ορμητικό μέσα στους δρόμους, σε κάθε πόλη.Αλίμονο – η χώρα έχει βεβηλωθεί, και κανείς δεν ξέρει πότε θα καθαρθεί και πάλι–, ποιά μετάνοια, ποιά τεράστια συνεισφορά στην ευτυχία της ανθρωπότητας θα μπορέσει να την εξιλεώσει από το πελώριο τούτο όνειδος ; Ό,τι ήταν κάποτε όμορφο τώρα έχει κηλιδωθεί, ό,τι ήταν αληθινό πνίγεται μέσα στις κραυγές του ψεύδους. Το βρομερό ψεύδος έχει πάρει την εξουσία σ’ αυτή τη χώρα. Βρυχιέται μέσα στις αίθουσες, μέσα από μεγάφωνα, μέσα από τις στήλες των εφημερίδων, μέσα από τις οθόνες των κινηματογράφων. Ανοίγει το φρικτό του στόμα, κι από μέσα βγαίνει η μπόχα της μόλυνσης και της σήψης· μια μπόχα που διώχνει τόσους και τόσους από τη χώρα, ενώ για εκείνους που είναι αναγκασμένοι να μείνουν η χώρα γίνεται φυλακή – ένα βρομερό μπουντρούμι.Αλίμονο – οι Ιππότες της Αποκαλύψεως είναι ήδη καθ’ οδόν. Και τώρα ξεπέζεψαν εδώ και οικοδόμησαν ένα φρικτό καθεστώς. Ξεκινώντας από εδώ, θέλουν να κατακτήσουν τον κόσμο· γιατί αυτές είναι οι προθέσεις τους. Παντού να δοξάζεται και να λατρεύεται το δύσμορφο είδωλό τους. Η ασκήμια τους να θαυμάζεται σαν να είναι η νέα ομορφιά.Έπεσε η νύχτα στην πατρίδα μας. Άνθρωποι κακοί διασχίζουν τις επαρχίες της με μεγάλα αυτοκίνητα, με αεροπλάνα και με τραίνα. Ταξιδεύουν παντού. Πάνε στις αγορές και διαδίδουν την απάτη τους. Παντού, όπου κι αν βρεθούν οι ίδιοι και τα τσιράκια τους, σβήνει το φως της λογικής και όλα σκοτεινιάζουν.

ΕΙΚΟΝΑ ΕΞΩΦΥΛΛΟΥ:

Από την ομώνυμη ταινία του István Szabó, 1981.

Ο Κλάους Μαρία Μπραντάουερ υποδύεται τον Χέφγκεν στο ρόλο του Μεφιστοφελή.

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ

Ο ΚΛΑΟΥΣ ΜΑΝΝ (1906-1949), ο πρωτότοκος γιος του Τόμας Μανν, του διασημότερου Γερμανού συγγραφέα εκείνης της εποχής, εξόριστος, χωρίς μόνιμη κατοικία, έζησε μια ζωή εξαιρετικά δύσκολη και μελαγχολική, σε μια ταραγμένη εποχή. Διακεκριμένος συγγραφέας από νεότατη ηλικία, διέτρεξε τον κόσμο με συντροφιά τη μεγαλύτερη αδελφή του Έρικα και δημοσίευσε μια σειρά έργα που συχνά αμφισβητήθηκαν : γνωστότερο το Μεφίστο (1936), που αναφέρεται στον κόσμο του θεάτρου κάτω από την εξουσία των ναζί.

Το 1933 εγκατέλειψε τη Γερμανία. Το 1936 αναχώρησε για την Αμερική. Έπειτα από μικρό χρονικό διάστημα του αφαιρέθηκε η γερμανική ιθαγένεια. Ο Λούντβιχ (Vergittertes Fenster), το προτελευταίο μυθιστόρημά του στα γερμανικά, θεωρείται από πολλούς το αριστούργημά του. Τελευταίο βιβλίο του στα γερμανικά το Ηφαίστειο (Der Vulkan, 1939), για τον κόσμο των εξόριστων Γερμανών διανοουμένων και των Εβραίων ανά τον κόσμο, που μαζί με τον Έβδομο σταυρό της Άννας Ζέγκερς θεωρείται ένα από τα πιο σημαντικά μυθιστορήματα για το θέμα της εξορίας.

Απέκτησε την αμερικανική ιθαγένεια το 1943. Η αυτοβιογραφία του, Το σημείο καμπής (The Turning Point, 1941-1945), γράφτηκε στα αγγλικά. Έδωσε τέλος στη ζωή του στις 21 Μαΐου 1949 στις Κάννες, στη Γαλλία.

Στην « Άγρα » κυκλοφορούν το σύντομο μυθιστόρημά του Λούντβιχ – Το σιδερόφραχτο παράθυρο (με θέμα τη ζωή και το θάνατο του Λουδοβίκου Β΄ της Βαυαρίας) και το δοκίμιο Ομοφυλοφιλία και φασισμός, και τα δύο σε μετάφραση του Αλέξανδρου Ίσαρη.

ΒΙΒΛΙΑ ΤΟΥ ΙΔΙΟΥ ΣΤΙΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΑΓΡΑ