ΒΡΑΒΕΙΟ ΠΟΙΗΣΗΣ ΤΟΥ ΙΔΡΥΜΑΤΟΣ ΚΩΣΤΑ & ΕΛΕΝΗΣ ΟΥΡΑΝΗ ΣΤΗΝ ΑΝΘΗ ΜΑΡΩΝΙΤΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΟΙΗΤΙΚΗ ΣΥΛΛΟΓΗ ΑΝΑΠΟΔΡΑΣΤΗ ΜΝΗΜΗ

ΒΡΑΒΕΙΟ ΠΟΙΗΣΗΣ ΤΟΥ ΙΔΡΥΜΑΤΟΣ ΚΩΣΤΑ ΚΑΙ ΕΛΕΝΗΣ ΟΥΡΑΝΗ

ΣΤΗΝ ΑΝΘΗ ΜΑΡΩΝΙΤΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΟΙΗΤΙΚΗ ΣΥΛΛΟΓΗ ΑΝΑΠΟΔΡΑΣΤΗ ΜΝΗΜΗ

Τα βραβεία και οι τιμητικές διακρίσεις της Ακαδημίας Αθηνών για το 2021 ανακοινώθηκαν κατά την πρόσφατη πανηγυρική, ετήσια συνεδρία της, που φέτος, όπως και πέρυσι, πραγματοποιήθηκε διαδικτυακά.

Το βιβλίο ΑΝΑΠΟΔΡΑΣΤΗ ΜΝΗΜΗ της ΑΝΘΗΣ ΜΑΡΩΝΙΤΗ (Άγρα, 2020) διακρίθηκε με το Βραβείο Ποίησης του Ιδρύματος Κώστα και Ελένης Ουράνη. Πρόκειται για τη δέκατη ποιητική συλλογή της Ανθής Μαρωνίτη.

O Αντώνης Κωτίδης έγραψε στην Καθημερινή για τη συλλογή:

«Γυρίζω τις σελίδες και ακολουθώ τους ρυθμούς του ποιητικού της λόγου να διαδέχονται ο ένας τον άλλον, με τις λέξεις πότε σαν μουσική, άλλοτε σκιοφωτισμένες σαν εικόνες παλαιών μαστόρων της ζωγραφικής. Οι στίχοι διατηρούν ακέραιη τη φυσιογνωμία μιας γραφής που έχει δώσει στην Ανθή Μαρωνίτη την ξεχωριστή θέση της στο ποιητικό στερέωμα των σύγχρονων ελληνικών γραμμάτων».

Η Ανθή Μαρωνίτη γεννήθηκε και σπούδασε στη Θεσσαλονίκη. Από το 1972 ζει μόνιμα στην Αθήνα. Έχει εκδώσει τις ποιητικές συλλογές: Λίγο πριν κόψει το χαμόγελο (Άγρα, 1997), Ο ρυθμός ζεστός (Άγρα, 2000), Ξύλα υγρά (Άγρα, 2002), Τρεις φωνές (Άγρα, 2004), Το ακόντιο (Κέδρος, 2006), Κάπως έτσι (Κέδρος, 2009), Χρωμοσώματα – Της απώλειας (Άγρα, 2012), Η μόνη της περιουσία (Άγρα, 2015), Τα μικρά που δεν πρόλαβες (Άγρα, 2018) και Αναπόδραστη μνήμη (Άγρα, 2020).

Ποιήματά της έχουν μεταφραστεί στα σουηδικά, στα γερμανικά, στα γαλλικά και στα αγγλικά.

Δελτίο Τύπου | ΚΑΜΠΟΣ του Στρατή Βογιατζή

 

ΣΤΡΑΤΗΣ ΒΟΓΙΑΤΖΗΣ

ΚΑΜΠΟΣ

Επίμετρο : ΣΤΑΥΡΟΣ ΣΤΑΥΡΙΔΗΣ

Εκδόσεις ΑΓΡΑ, Δεκέμβριος 2021

Αριθμός σελίδων : 168 Τιμή : 23,00 Ευρώ

ISBN: 978-960-505-404-5

Στον Κάμπο της Χίου, τόπο επιφανών ελληνικών οικογενειών της διασποράς, με τα οικόσημα και τα αρχοντικά, τα περιβόλια με τα εσπεριδοειδή και μια διαρκή κατοίκηση στο χρόνο από τον 14ο αιώνα και έπειτα, μας μυεί ο Στρατής Βογιατζής. Ο αφηγητής του βιβλίου ως ένα πορώδες πλάσμα περιπλανιέται στη τοπογραφία του Κάμπου, αναδιφά σε ιστορικά αρχεία, αλληλοεπιδρά με τους κατοίκους και τα ζώα του τόπου, φωτογραφίζει, καταγράφει μαρτυρίες, συσσωρεύει πειστήρια τα οποία ταξινομεί και αναδιατάσσει・όπως ο ίδιος όμως παρατηρεί όσο συνενώνει τα διάφορα κομμάτια του παζλ τόσο πιο αινιγματική γίνεται η εικόνα που αποκαλύπτεται.  Μέσα από αυτές τις συμβιώσεις που προκύπτουν και συμπλέκονται ριζωματικά ως ένα ιδιότυπο είδος φράκταλ, ο δημιουργός διερωτάται υπαινικτικά και με αρκετή δόση ειρωνείας πάνω στις δυνάμεις εκείνες που συνωμοτούν και συγκροτούν αθέατα το χαρακτήρα κάθε τόπου, για την έννοια της κατοίκησης σε ένα ασθμαίνοντα δυτικό πολιτισμό και μια ανιμιστική φύση που βλασταίνει πλάι του. 
Ο Κάμπος στο τέλος μεταμορφώνεται σε ψηφιδωτό από παραβολές και ιστορίες, εικόνες μυθοπλαστικές ή πραγματικές,  συμβάντα και επιστολές από το παρελθόν, βιογραφίες ανθρώπων, αποκόμματα από εφημερίδες, παιδικές μνήμες και εντυπώσεις του αφηγητή ο οποίος μέσα από παρεκβάσεις, λοξοδρομήσεις και επαναλήψεις, συναρμόζει με παιγνιώδη τρόπο. Είναι δύσκολο να πούμε ολοκληρώνοντας την ανάγνωση των κειμένων και τη θέαση των εικόνων αν ο Κάμπος είναι ένας τόπος πραγματικός ή μυθολογικός, αν έχουμε να κάνουμε με μια ερευνά ανθρωπολογική ή ένα παραμύθι, για ένα πολιτικό έργο ή μια παρωδία καταστάσεων, ή τελικά για όλα αυτά μαζί. 
Ο αναγνώστης παρόλη την έξαψη της εξερεύνησης του μυθιστορηματικού αυτού τόπου σύντομα βρίσκεται παγιδευμένος σε ένα λαβύρινθο, να περιπλανιέται σε ένα χώρο αυξημένης εντροπίας όπου τα ζώα εκτοπίζουν σταδιακά τους ανθρώπους, οι μνήμες γεννούν νέες χωρικές συσχετίσεις και το μυστήριο υπονομεύει διαρκώς τον ορθολογισμό. Oπως σημειώνει ο σπουδαίος Άλεκ Σοθ ένα μόνο μήνυμα μπορούμε καταλάβουμε, όταν διεισδύσουμε μέσα από τους ψηλούς μαντρότοιχους στον κόσμο του Κάμπου «είμαστε χαμένοι μές στο παράδεισο».

Φαντάζομαι τον Κάμπο όχι σαν απομονωμένο νησί τη μέση του πουθενά αλλά σαν ένα δίκτυο, όπως το δίκτυο των Χιωτών της διασποράς, οπού άπειρες συνάψεις, παντρέματα και συνειρμοί λαμβάνουν χώρα, μια αινιγματική χωρικότητα που πάλλεται από κίνηση δίνοντας χώρο στις ποικίλες δυνητικές πραγματικότητες να εκφραστούν, συμβιωτικά η μία μέσα από την άλλην. 

– ΣΤΡΑΤΗΣ ΒΟΓΙΑΤΖΗΣ

 

«Τα ζώα εισχώρησαν στη φαντασία μας καταρχήν ως αγγελιαφόροι και ως υποσχέσεις», γράφει ο John Berger στο Γιατί να κοιτάμε τα ζώα;. Στο αξιοσημείωτο βιβλίο του Κάμπος ο Στρατής Βογιατζής επιστρέφει στη φαντασία μας ένα εξαιρετικό εύρος από ζώα. Είτε όμως βλέπουμε ένα παγόνι να ανοίγει σαν βεντάλια τα φτερά του είτε μια κατσίκα να κοιτάζεται στον καθρέφτη, οι υποσχέσεις που μας δίνουν αυτά τα ζώα είναι ανεξιχνίαστες. Όπως και για τις μοναχικές μορφές που περιπλανιούνται στα μαγικά τοπία του Βογιατζή, ένα μόνο μήνυμα μπορούμε να λάβουμε: Είμαστε χαμένοι στον παράδεισο.

– ALEC SOTH

 

Σκηνές, όψεις, αποσπάσματα, εικόνες στιγμές του Κάμπου. Ο δημιουργός τους επιχειρεί να μας εφοδιάσει με ένα νήμα που τις συνοδεύει στην είσοδό τους στις αναμνήσεις και τις ονειροπολήσεις μας Δεν πρόκειται για την αέναη περιπλάνηση του νοήματος από συνειρμό σε συνειρμό, από ερμηνευτικό καπρίτσιο σε ερμηνευτικό εύρημα. Πρόκειται για την κατασκευή κοινών τόπων του νοήματος μέσα από εκείνες τις χειρονομίες που κάνουν το νόημα τόπο συνάντησης. Ίσως σε τούτες τις χειρονομίες, βαθιά ατελείς και διαρκώς έκθετες στις ιδιαιτερότητες του καθένα και της καθεμιάς μας να βρίσκεται η σύζευξη του ατομικού με το γενικό, του ιδιαίτερου με το επαναλήψιμο, του Κάμπου του Στρατή με τους κάμπους των κοινών μας ονείρων και των κοινών μας αναμνήσεων. 

– ΣΤΑΥΡΟΣ ΣΤΑΥΡΙΔΗΣ

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ

Ο Στρατής Βογιατζής γεννήθηκε και μεγάλωσε στη Χίο. Έχει εκδώσει πέντε βιβλία με το έργο του και έχει σκηνοθετήσει διάφορα ανεξάρτητα ντοκυμανταίρ και ταινίες. Είναι ιδρυτής του Caravan Project, μιας πολιτιστικής δράσης με σκοπό την κοινοτική ενδυνάμωση και τη δημιουργία διαθεματικών καλλιτεχνικών έργων. (www.stratisvogiatzis.com)

Δελτίο Τύπου | LËD / ΠΑΓΟΣ του Caryl Férey

 

CARYL FÉREY

LËD

ΠΑΓΟΣ

Μετάφραση: ΑΡΓΥΡΩ ΜΑΚΑΡΩΦ

Εκδόσεις ΑΓΡΑ, Δεκέμβριος 2021

Αριθμός σελίδων : 496, Τιμή : 19,90 Ευρώ

ISBN: 978-960-505-520-2

Άνεμοι διακόσια χιλιόμετρα την ώρα, μαινόμενοι ταύροι, θέριζαν τη χερσόνησο Ταϊμίρ της Αρκτικής ζώνης κι είχαν ακινητοποιήσει εδώ και τρεις μέρες τον βιομηχανικό Τιτανικό του Νορίλσκ μέσα στον πάγο. Η λαίλαπα έδινε στην πολική νύχτα ένα φαντασμαγορικό πορφυρό χρώμα. Ο Γκλεμπ Μπερένσκυ παρατηρούσε το σιβηρικό τέρας πίσω απ’τά τριπλά παράθυρα του διαμερίσματός του, μαγεμένος και συνάμα τρομοκρατημένος. Μείον 64° Κελσίου έδειχνε το θερμόμετρο του Δημαρχείου.

Ο Γκλεμπ διέκρινε ανά διαστήματα τη λαίλαπα μέσα απ’ τους ανεμοστρόβιλους του χιονιού και αναρωτιόταν πως, φαινόμενα σαν κι αυτό, μανιασμένα, μπορούσαν και χρωμάτιζαν τόσο όμορφα το χειμώνα : μια βιολετιά απόχρωση, σαν όλα τα λουλούδια που ουδέποτε θα πρόσφερε.

 

Ανακαλύφθηκε το πτώμα ενός άνδρα στα ερείπια μιας στέγης που την ξερίζωσε η χιονοθύελλα, ενός Νένετς όπως φαίνεται, που πάγωνε εκεί πάνω, κανείς δεν ξέρει από πότε. Τον εντόπισε ένας γείτονας ανάμεσα στα ερείπια της γκοστίνκα, αλλά χρειάστηκε να περιμένουν το τέλος των ανεμοστρόβιλων και την άφιξη των εκσκαφέων για να βγάλουν το κουφάρι και να το βάλουν σ’ένα συρτάρι στο νεκροτομείο, το οποίο είχε σχεδόν αποκατασταθεί μετά την πτώση του. Πέρασε λίγος καιρός πριν ασχοληθούν· ο άνδρας δεν είχε κανένα χαρτί επάνω του, κανείς δεν είχε δηλώσει την εξαφάνισή του ούτε είχε ζητήσει να μάθει νέα του.

Το Νορίλσκ είναι η βορειότερη πόλη της Σιβηρίας και η πλέον μολυσμένη του κόσμου· μια πόλη-εργοστάσιο, μια δαντική Κόλαση, με το διαρκές βόρειο σέλας και τη θερμοκρασία να πέφτει μέχρι και στους μείον 50° Κελσίου. Σε αυτό το ζοφερό σκηνικό, την επομένη μιας αρκτικής καταιγίδας, στα χαλάσματα μιας στέγης που κατέρρευσε, γίνεται η ανακάλυψη του πτώματος ενός εκτροφέα ταράνδων. Την έρευνα αναλαμβάνει ο Μπορίς, ένας φλεγματικός, εξόριστος αστυνομικός απ’ το Ιρκούτσκ.

Στη χωρίς τοίχους φυλακή της πόλης του Νορίλσκ, ο Μπορίς ανακατεύεται με μια νεολαία που φτύνει αίμα στις στοές των ορυχείων, που εφευρίσκει διάφορους τρόπους για να αποδράσει, να ξεχαστεί, που αγαπάει αψηφώντας κάθε κίνδυνο. Γιατί στο Νορίλσκ βασιλεύει η διαφθορά και όλοι παρακολουθούν ο ένας τον άλλο. Όσο ο κίνδυνος, αδυσώπητος, τους περιτριγυρίζει, ο Μπορίς πεισματώνει, ώσπου να δώσει τη λύση.

Ο Πάγος, Led [Λιοτ ] στα ρωσικά, είναι μια κατάδυση στο ακραίο, αλά Blade Runner, σκηνικό της Σιβηρίας. Σε αυτό το πολιτικό και οικολογικό μυθιστόρημα, διαφορετικό από τα προηγούμενα πολάρ του, ο Καρύλ Φερέ ντύνει το νουάρ στο αρκτικό λευκό, με πολλούς κεντρικούς χαρακτήρες να υφαίνουν την ιστορία του.

Ο Καρύλ Φερέ, στο αποκορύφωμα της τέχνης του, πραγματοποιεί μια συγγραφική στροφή από την περίφημη Τριλογία της Λατινικής Αμερικής. 

Γιατί τίποτα, η σχεδόν τίποτα, δεν φύτρωνε, για χίλια χιλιόμετρα πάνω στη ζώνη, μέχρι την άκρη του ορίζοντα, εκτός από ελάχιστους ζαρωμένους θάμνους που επιζούσαν κρεμασμένοι στο κενό, καθώς τους σάρωνε, όπως και τα πάντα, ένας ανελέητος θεός που κρατούσε τους ανθρώπους ταμπουρωμένους στα σπίτια τους.

Το Νορίλσκ ήταν μια πόλη ίλιγγος, ένα ψυχικό δηλητήριο που απορροφούσε τον εγκέφαλο των ανθρώπων που εξόκειλαν εκεί, σε μεταμόρφωνε σε χρυσαλλίδα μέσα σε αυγό, συντηγμένο στην καρδιά ενός χαμένου πυρήνα. Μια εντύπωση σεληνιακού τοπίου ακύρωνε τα ανάγλυφα και τα τοιχώματα, καταπλάκωνε, κονιορτοποιούσε τις αισθήσεις. Τείχη πολυκατοικιών σαν ζωγραφιές που ξεγελούν το μάτι, αυλές κατεστραμμένες απ’τούς βίαιους ανέμους, ψυχές ναρκωμένες, παραναλώματα μιας κοσμικής υποθερμίας που μείωνε τα όντα σε αντικείμενα. Κατάθλιψη, απώλεια αισθήσεων, αυτοκτονία : Η έλλειψη βιταμινών συνδεδεμένη με τις πολικές νύχτες δεν εξηγούσε τα πάντα.

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ

Ο ΚΑΡΥΛ ΦΕΡΕ ζει στο Παρίσι. Περιπλανήθηκε στη Νέα Ζηλανδία με τη «Σάγκα Μαορί» (Χάκα, 1998 / Εκδόσεις Άγρα 2015, Ούτου, 2004 / Εκδόσεις Άγρα, 2016 – Βραβεία : SNCF du polar français 2005, Sang d’encre 2005, Michel-Lebrun 2005), στην Αφρική (Ζουλού, βραβεύτηκε μεταξύ άλλων με το Μεγάλο Βραβείο Αστυνομικής λογοτεχνίας το 2008 και διασκευάστηκε για τον κινηματογράφο το 2013), στη συνέχεια στην Αργεντινή (Μαπούτσε, 2012 / Εκδόσεις Άγρα, 2015 – Βραβεία : Landerneau Polar 2012, Tenebris 2013), στη σκοτεινή εξερεύνηση της Χιλής (Κόνδωρ, 2016 / Εκδόσεις Άγρα, 2017) και στην Κολομβία (Πας – Ειρήνη, 2019 / Εκδόσεις Άγρα, 2020). Ο Καρύλ Φερέ θεωρείται μαίτρ του θρίλλερ των αχανών εκτάσεων και των «ξένων» τόπων. Στις Εκδόσεις Άγρα κυκλοφορούν επίσης τα βιβλία του Οι νύχτες του Σαν Φρανσίσκο ( 2014 ) και το Ποτέ πια μόνος ( 2018 ).

Φωτογραφία συγγραφέα: Francesca Mantovani © Gallimard

ΑΛΛΑ ΒΙΒΛΙΑ ΤΟΥ CARYL FÉREY ΣΤΙΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΑΓΡΑ

 

    

 

Δελτίο Τύπου | ΑΛΛΗΛΟΓΡΑΦΙΑ 1927-1938 των Joseph Roth και Stefan Zweig

JOSEPH ROTH / STEFAN ZWEIG

ΑΛΛΗΛΟΓΡΑΦΙΑ 1927-1938

Μετάφραση:

ΜΑΡΙΑ ΑΓΓΕΛΙΔΟΥ – ΑΓΓΕΛΟΣ ΑΓΓΕΛΙΔΗΣ

Εισαγωγή : P. DESHUSSES

Επίμετρο : Π. Κ. ΤΣΟΥΚΑΣ

Εκδόσεις ΑΓΡΑ, Δεκέμβριος 2021

Αριθμός σελίδων : 568, Τιμή : 21,90 Ευρώ

ISBN: 978-960-505-533-2

Ναι, η φιλία είναι πραγματική πατρίδα. Μπορείτε να είστε βέβαιος ότι μένω πιστός σ’ εσάς, πιο πιστός απ’ οποιονδήποτε άλλο. –Γ. ΡΟΤ

✷

Βλέπετε ήδη πόσο μ’ ευχαριστεί η συντροφιά σας : Παρά την απόσταση που μας χωρίζει,

κάθομαι και συζητώ και φλυαρώ, λες και καθόμαστε μαζί, στο ίδιο δωμάτιο.

Είθε να το μπορέσουμε στ’ αλήθεια. –ΣΤ. ΤΣΒΑΪΧ

✷

Να προσέχετε. Είστε έξυπνος, αλλά η ανθρωπιά σας σάς εμποδίζει να «δείτε» το κακό, ζείτε από την πίστη και την καλοσύνη. Εγώ, όμως, βλέπω και συχνά μαντεύω πράγματα με τρομακτική οξυδέρκεια και εκπληκτική ευστοχία, όταν πρόκειται για το Κακό. –Γ. ΡΟΤ

Ποτέ δεν μίλησαν στον ενικό μεταξύ τους και τα πάντα τους χώριζαν : η καταγωγή, ο χαρακτήρας, ο τρόπος ζωής, ο πολιτικός προσανατολισμός. Ο ένας ήταν πλούσιος, ο άλλος φτωχός· ο ένας μειλίχιος και επιεικής, ο άλλος φλογερός και ριζοσπάστης· ο ένας φιλελεύθερος κι ο άλλος τα τελευταία χρόνια μοναρχικός· ο ένας είχε ένα μεγαλοπρεπές σπίτι και ο άλλος έμενε σε ξενοδοχεία· ο ένας ήταν νηφάλιος και ο άλλος πέθανε από το αλκοόλ. Τους ένωσε όμως το πάθος για τη συγγραφή και την ελευθερία. Ήταν και οι δύο Εβραίοι. Τα βιβλία τους κάηκαν από τους Ναζί στο Αουτονταφέ το 1933. Οι δύο συγγραφείς, ο Στέφαν Τσβάιχ και ο Γιόζεφ Ροτ, διατήρησαν αλληλογραφία σπάνιας δύναμης από το 1927 ώς το 1938, σε μια Ευρώπη στη δίνη των ταραχών, στα πρόθυρα του πολέμου, με την άνοδο του ναζισμού και τη συνακόλουθη εξορία. Τα γράμματά τους άλλοτε αφορούν την προσωπική τους ζωή και άλλοτε τη δημόσια, άλλοτε είναι γεμάτα επιπλήξεις και άλλοτε είναι γράμματα συμφιλίωσης. Συχνά είναι γράμματα αγωνίας και για την οικονομική και λογοτεχνική επιβίωση των συγγραφέων τους, αφού τα έργα τους δεν μπορούσαν πλέον να κυκλοφορήσουν στη γλώσσα τους. Δεν παύουν όμως να αντανακλούν την πραγματικότητα της εποχής τους όσο και την ισχυρή φιλία τους, που τίποτε δεν την πτόησε.

Η αλληλογραφία τους είναι ένα θαυμάσιο ντοκουμέντο αυτής της κομβικής εποχής στην παγκόσμια ιστορία και διαβάζεται σαν μυθιστόρημα, με τις εντάσεις της, τα απρόοπτά της, τη δική τους κάθε φορά αλήθεια, σύνθετη και συνάμα τραγική.

Σκοπεύω σ’ έναν χρόνο από σήμερα να είμαι ελεύθερος, για να μην έχει η ζωή μου σκληρό και πρόωρο τέλος. Για να το πετύχω αυτό πρέπει να δουλεύω κάθε μέρα. [...] Δεν έχω σταθερό λογοτεχνικό «χαρακτήρα». Γενικά δεν έχω σταθερότητα στη ζωή μου. Από τα δεκαοχτώ μου χρόνια δεν έχω ζήσει σε σπίτι. Το πολύ πολύ καμιά βδομάδα σε σπίτια φίλων. Δικές μου έχω όλες κι όλες τρεις βαλίτσες. Κι αυτό δεν μου φαίνεται καθόλου περίεργο. Περίεργο, «ρομαντικό» σχεδόν, μού φαίνεται αντίθετα ένα σπίτι, με τα κάδρα του και με όλα αυτά. Κι όμως : Σε μια κρίση επιπολαιότητας ανέλαβα την ευθύνη μιας νεαρής γυναίκας. Κάπου πρέπει να την τακτοποιήσω, είναι φιλάσθενη και σωματικά δεν μπορεί ν’ αντέξει τη ζωή στο πλάι μου. 

– Γ. ΡΟΤ

✷

Σας εξορκίζω, μην κάνετε τίποτε όσο είστε σ’ αυτή την κατάσταση, μη στέλνετε γράμματα πριν τα δείξετε προηγουμένως σ’ έναν φίλο. Είστε σε τρομερή ταραχή. Μην τηλεγραφείτε, θεωρήστε πως ο τηλέγραφος δεν έχει εφευρεθεί ακόμη. Τα τηλεγραφήματα αυτά σας εκθέτουν, διότι αποκαλύπτουν τη βιασύνη σας, πόσο δεν θέλετε, πόσο δεν μπορείτε να περιμένετε. Σας εξορκίζω: ηρεμήστε ! Μην πίνετε. Πίνοντας καταντάτε το θολό είδωλο του εαυτού σας – σας παρακαλώ, φίλε μου, δεχθείτε επιτέλους την πρότασή μου, να κάνετε μια θεραπεία τεσσάρων εβδομάδων υπό αυστηρή επιτήρηση. 

 – ΣΤ. ΤΣΒΑΪΧ

✷

Δώστε μερικές εβδομάδες πίστωση σε κάποιον που ξέρετε χρόνια. Μη βιάζεστε να φωνάξετε «Προδοσία», όπου δεν καταλαβαίνετε ( το ίδιο ισχύει και στην περίπτωση του Τόμας Μανν, αυτού του ακέραιου κι έντιμου ανθρώπου, ο οποίος ως άριος δεν ήταν καθόλου υποχρεωμένος να μοιραστεί την τύχη των Εβραίων ). Με τις διαμαρτυρίες και τις φωνές δεν μπορείτε να εξαφανίσετε από προσώπου γης τα εβδομήντα εκατομμύρια των Γερμανών. Και φοβάμαι πως αρκετές απογοητεύσεις περιμένουν τους Εβραίους και στο εξωτερικό, συμφωνίες θα κλειστούν ίσως πίσω από την πλάτη τους, θεωρώ τη διπλωματία ικανή για κάθε βρομιά και την πολιτική ικανή για κάθε τούμπα, πρέπει να είμαστε έτοιμοι και γι’ άλλες απογοητεύσεις, και είναι τρέλα τέτοιες ώρες να τσακωνόμαστε μεταξύ μας ! Ενώ σήμερα αρπαζόμαστε όλοι με όλους, προς μεγάλη χαρά των Ναζί. 

–ΣΤ. ΤΣΒΑΪΧ

✷

Αγαπητέ φίλε,
Η παλιά φιλία κρατάει, υπάρχει. Είμαι πολύ άσχημα. Δεν μπορώ να γράψω.
Με εγκάρδιους πάντα χαιρετισμούς
Ο πιστός σας φίλος –Γ. ΡΟΤ

 ✷

Ξέρω πως δεν συμπαθείτε τα Τείχη των Δακρύων. Φέρνουν άλλωστε κακοτυχία. Κάθε φιλία μαζί μου καταλήγει μοιραία. Εγώ ο ίδιος είμαι ένα Τείχος Δακρύων, ένας σωρός ερειπίων. Δεν ξέρετε πόσο σκοτάδι έχω μέσα μου. Αγαπητέ, σεβαστέ μου φίλε, έχετε την ευλογία της τύχης και της χρυσής, της αληθινής χαράς. Έχετε αίσθηση του μέτρου, του «σωστού», υπάρχει εντός σας κάτι από την τέχνη της ζωής του Γκαίτε. [ ... ] Όσο πιστεύω ότι η φτώχεια είναι η μούσα μου, άλλο τόσο είμαι σίγουρος ότι αυτή με σπρώχνει και στην αυτοκτονία. Δεν αντέχω να ζω με πέντε φράγκα στην τσέπη μου. Δεν μπορώ να επιβιώσω. Σκεφθείτε πως έχω πίσω μου είκοσι χρόνια πείνας, τέσσερα χρόνια πολέμου, κι από πάνω έξι χρόνια « μαύρης φτώχειας». Μόνο τα τελευταία τρία χρόνια άρχισα να ζω κουτσά-στραβά. Και τώρα αυτά τα «κοσμοϊστορικά συμβάντα ». Και πιο πριν η ιστορία με τη γυναίκα μου. Το ξέρω, το καταλαβαίνω ότι όλα αυτά είναι κομμάτι της ζωής μου, ναι, χάρη και σ’ αυτά είμαι αυτός που είμαι. Αλλά δεν παύω να είμαι άνθρωπος, που έχει ανάγκη να φάει, να κοιμηθεί, να κάνει έρωτα κι όλα αυτά. Δεν μπορώ να βλέπω τον εαυτό μου «ιστορικά». Ούτε είμαι σε θέση να « μεταφέρω» όλην αυτή την προσωπική μου κακουχία σε « λογοτεχνική ζωή», να «μετατρέπω», αν θέλετε, την «πραγματική» μου ζωή σε « λογοτεχνική ». Δεν είναι ζωή αυτό, είναι θάνατος. Και πιστέψτε με, κανένας άλλος αλκοολικός δεν σιχαίνεται την κατανάλωση, την « ευχαρίστηση » του αλκοόλ σαν εμένα. Αρέσουν στον επιληπτικό οι κρίσεις του ; Αρέσουν στον τρελό τα ξεσπάσματα της μανίας του ; – Γ. ΡΟΤ

✷

Το Εμβατήριο του Ραντέτσκυ είχε μεγάλη επιτυχία εδώ, κι αυτό φυσικά θα μας διευκολύνει πολύ. Ελπίζω να δω γρήγορα τη δουλειά σας (και στο άλλο βιβλίο). Το σπουδαιότερο, όμως, είναι τώρα να ξεκουραστείτε. Μην αρχίσετε αμέσως να σκέφτεστε κάτι καινούργιο. Πρέπει να αναπαυθείτε, να φύγετε για ένα διάστημα από το Παρίσι, όπου σας κλέβουν το χρόνο σας ένα σωρό αργόσχολοι.

[ ... ] Ροτ, είμαστε τόσο λίγοι, και ξέρετε (όσο κι αν τα βάζετε μαζί μου) πως άλλος κανείς δεν σας αγαπά όπως εγώ, πως συναισθάνομαι όλες τις πικρίες σας, χωρίς να νιώθω την παραμικρή πικρία για σας : ό,τι και να κάνετε εναντίον μου, δεν θα αλλάξει τίποτα. [ ... ] Όταν τα αισθήματά σας στρέφονται εναντίον μου, εγώ καταλαβαίνω ότι η ζωή σας χτυπάει κι ότι εσείς από αλάθευτο ένστικτο γυρίζετε και χτυπάτε τον μόνο ίσως που δεν θα σας κρατήσει κακία, αυτόν που κόντρα σε όλους και σε όλα θα σας μείνει πιστός. Μην ελπίζετε, λοιπόν, Ροτ. Δεν θα μπορέσετε ποτέ να με απομακρύνετε από τον Γιόζεφ Ροτ. Δεν υπάρχει περίπτωση ! Δικός σας – ΣΤ. ΤΣΒΑΪΧ

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΕΞΩΦΥΛΛΟΥ

Ο Στέφαν Τσβάιχ και ο Γιόζεφ Ροτ στην Οστάνδη

το καλοκαίρι του 1936. Είναι η μοναδική φωτογραφία

στην οποία εμφανίζονται μαζί.

ΑΛΛΑ ΒΙΒΛΙΑ ΤΟΥ JOSEPH ROTH ΣΤΙΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΑΓΡΑ

          

ΑΛΛΑ ΒΙΒΛΙΑ ΤΟΥ STEFAN ZWEIG ΣΤΙΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΑΓΡΑ

     

ΕΠΙΣΗΣ ΣΤΙΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΑΓΡΑ

Δελτίο Τύπου | Η ΕΞΑΦΑΝΙΣΗ ΤΟΥ ΤΖΩΝ ΑΥΛΑΚΙΩΤΗ του Γιάννη Μαρή

 

ΓΙΑΝΝΗΣ ΜΑΡΗΣ

Η ΕΞΑΦΑΝΙΣΗ

ΤΟΥ ΤΖΩΝ ΑΥΛΑΚΙΩΤΗ

ΕΙΣΑΓΩΓΗ: ΑΝΔΡΕΑΣ ΑΠΟΣΤΟΛΙΔΗΣ

Εκδόσεις ΑΓΡΑ, Δεκέμβριος 2021

Αριθμός σελίδων : 288, Τιμή : 13,00 Ευρώ

ISBN: 978-960-505-532-5

Όταν λέω πως δεν ήξερα τον Τζων Αυλακιώτη δεν ακριβολογώ. Έλεγαν πολλά για τις ιδιαίτερες σχέσεις του με το καθεστώς της 4ης Αυγούστου, στις εφημερίδες είχε δημοσιευθεί η φωτογραφία του πλάι στον Μεταξά και οι δημοσιογράφοι τον είχαν δει κάμποσες φορές μετά τα μεσάνυχτα, στο σαλόνι του «Κινγκ Τζωρτζ», όπου ο πανίσχυρος υπουργός της Ασφαλείας Μανιαδάκης συνήθιζε να περνά, με τη στενή του συντροφιά, τις νυχτερινές ώρες. Ο Τζων Αυλακιώτης ανήκε σε τούτη τη . στενή συντροφιά . […]

Μα ας τα βάλουμε τα πράγματα σε μια σειρά. Τότε το συνειδητοποίησα πως ο πασίγνωστος αυτός κύριος ήταν περισσότερο άγνωστος από ένα ασήμαντο καθημερινό ανθρωπάκι. Λες και ο Τζων Αυλακιώτης είχε φροντίσει ο ίδιος και με σύστημα να εξαφανίσει το παρελθόν του. […]

Η δράση του μυθιστορήματος αρχίζει το πρωινό της 4ης Αυγούστου 1938, στην επέτειο της επιβολής της δικτατορίας του Ιωάννη Μεταξά, με εορτασμό που τελείται στο Στάδιο, με νεολαίους μελανοχίτωνες της Ε.Ο.Ν. και προπαγανδιστικούς λόγους. Στην Αθήνα κυριαρχεί ο περιβόητος Μανιαδάκης και η μυστική αστυνομία του. Ο Τύπος και το ραδιόφωνο ελέγχονται. Στους τοίχους της πόλης είναι κολλημένες τεράστιες γιγαντοαφίσες του δικτάτορα.

Ο ήρωας, ένας ανερχόμενος δημοσιογράφος, δέχεται ένα πρωινό τηλεφώνημα από την κοπέλα που είχε ερωτευθεί πολλά χρόνια πριν, όταν ήταν ακόμη φοιτητής. Εκείνη είναι πλέον η σύζυγος του διάσημου Τζων Αυλακιώτη, ο οποίος έχει εξαφανιστεί χωρίς να αφήσει ίχνη. Έτσι αρχίζει η αναζήτηση μαζί με την έρευνα για έναν άνθρωπο πασίγνωστο στο παρόν αλλά με ανεξιχνίαστο παρελθόν. Σκόρπια στοιχεία άλλοτε τον παρουσιάζουν ως φιλοβασιλικό και άλλοτε ως Βενιζελικό, άλλοτε ως γαλλόφιλο κι άλλοτε ως αγγλόφιλο ή και γερμανόφιλο με ύποπτες συναλλαγές. Η δράση, καταιγιστική, εκτυλίσσεται σε ένα σκηνικό επικίνδυνο, με πολλές παγίδες και συγκρουόμενα συμφέροντα.

Ο Μαρής, μετά τη Μεταπολίτευση, υπογράφει το πιο πολιτικό του μυθιστόρημα, το προτελευταίο στο σύνολο της τεράστιας παραγωγής του και ένα από τα καλύτερά του.

 ✷

Οι Εκδόσεις Άγρα, τα Χριστούγεννα του 2021, με την ταυτόχρονη έκδοση του Εγκλήματος στο Κολωνάκι και της Εξαφάνισης του Τζων Αυλακιώτη, των δύο κλασικών μυθιστορημάτων του Γιάννη Μαρή, αρχίζουν τη συστηματική δημοσίευση του συνολικού έργου των αστυνομικών τού διαχρονικά δημοφιλούς συγγραφέα, με νέα εξώφυλλα και εισαγωγές.

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ

Ο ΓΙΑΝΝΗΣ ΤΣΙΡΙΜΩΚΟΣ (ψευδ. ΓΙΑΝΝΗΣ ΜΑΡΗΣ) γεννήθηκε το 1916 στη Σκόπελο. Ο πατέρας του ήταν δικαστικός. Τα παιδικά του χρόνια τα έζησε στη Λαμία. Σπούδασε νομικά στη Θεσσαλονίκη. Προπολεμικά εργάστηκε στην Αγροτική Τράπεζα ως διευθυντής υποκαταστήματος στην Αρναία Χαλκιδικής. Το 1943 βγήκε στο βουνό και εντάχθηκε στο ΕΑΜ. Ανήκε στη σοσιαλιστική αριστερά και στην ΕΛΔ (Ένωση Λαϊκής Δημοκρατίας), το κόμμα του Αλέξανδρου Σβώλου και του ξαδέλφου του Ηλία Τσιριμώκου. Μετά την απελευθέρωση εργάστηκε ως δημοσιογράφος. Αρχικά στη Μάχη και στον Προοδευτικό Φιλελεύθερο και αργότερα στο συγκρότημα Μπότση (Ακρόπολις, Απογευματινή) και το περιοδικό Πρώτο.

Ως συγγραφέας εμφανίστηκε το 1953 στο βραχύβιο περιοδικό Οικογένεια, δημοσιεύοντας με το πραγματικό του όνομα σε συνέχειες το αστυνομικό μυθιστόρημα Έγκλημα στο Κολωνάκι. Υπήρξε πολυγραφότατος. Θα ακολουθήσουν, πάντα σε συνέχειες, περισσότερα από εξήντα αστυνομικά μυθιστορήματα και νουβέλες, ενώ το σύνολο των αφηγημάτων του στον ημερήσιο τύπο, ιστορικών και αισθηματικών, ξεπερνάει τα εκατό. Τα υπογράφει ως Γιάννης Μαρής και έτσι πλέον θα μείνει γνωστός. Τα μυθιστορήματά του εκδίδονταν συχνά και σε πολλές άλλες εφημερίδες σε άλλες πόλεις της Ελλάδας και του εξωτερικού (ελληνόφωνο Τύπο της Αυστραλίας, Κύπρου, Λονδίνου, Κωνσταντινουπόλεως, Ν. Αφρικής κ.α.).

Από τα μέσα της δεκαετίας του 1950 τα αστυνομικά του μυθιστορήματα εκδίδονται και σε βιβλία από τις Εκδόσεις Ατλαντίδα-Πεχλιβανίδη και Περγαμηνή, κατά κανόνα με διαφορετικό τίτλο από τον αρχικό των εφημερίδων. Μέχρι το 1978 εκδόθηκαν σαρανταεννέα. Από το 2012 οι Εκδόσεις Άγρα εξέδωσαν οκτώ από τα αδημοσίευτα σε βιβλίο μυθιστορήματά του και δύο που είχαν κυκλοφορήσει βραχύβια από τις Εκδόσεις Περγαμηνή.

Ο Γιάννης Μαρής ανανέωσε το αθηναϊκό ανάγνωσμα της εποχής συνδυάζοντας την ποιότητα με τη συναρπαστική πλοκή και έγινε ο θεμελιωτής του ελληνικού αστυνομικού μυθιστορήματος. Υπήρξε ένας από τους δημοφιλέστερους Έλληνες συγγραφείς των δεκαετιών 1950, 1960 και 1970.

Ο Γιάννης Μαρής έγραψε επιπλέον το σενάριο είκοσι κινηματογραφικών ταινιών και ανέβασε δύο θεατρικά έργα.

Το συγγραφικό έργο του Γιάννη Μαρή ήταν πάντα ενταγμένο στη δημοσιογραφική του δουλειά, που περιλάμβανε κινηματογραφική κριτική, έρευνες, συνεντεύξεις, ανταποκρίσεις και αποστολές στο εξωτερικό.

Τελευταία του μυθιστορήματα είναι Η εξαφάνιση του Τζων Αυλακιώτη (1976) και Η απαγωγή (1978).

Πέθανε στην Αθήνα τον Νοέμβριο του 1979 λίγο μετά τη συνταξιοδότησή του.

Ο ΓΙΑΝΝΗΣ ΜΑΡΗΣ ΣΤΙΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΑΓΡΑ

Κυκλοφορεί ταυτόχρονα από την "Άγρα"