JONATHAN
SWIFT
ΑΠΟΦΑΣΕΙΣ
ΓΙΑ ΟΤΑΝ ΘΑ ΕΙΜΑΙ ΓΕΡΟΣ
•
ΣΤΟΧΑΣΜΟΣ
ΓΙΑ ΕΝΑ ΣΚΟΥΠΟΞΥΛΟ
Μετάφραση: ΜΙΛΤΟΣ ΦΡΑΓΚΟΠΟΥΛΟΣ
Προλόγισμα: ΓΕΡΑΣΙΜΟΣ ΒΩΚΟΣ
Εκδόσεις ΑΓΡΑ, Φεβρουάριος 2018
Αριθμός σελίδων : 32, Τιμή : 4,90 Ευρώ
ISBN: 978-960-505-319-2
Οι
ΑΠΟΦΑΣΕΙΣ ΓΙΑ ΟΤΑΝ ΘΑ ΕΙΜΑΙ ΓΕΡΟΣ γράφτηκαν το
1699, όταν ο Σουίφτ ήταν τριανταδύο ετών, δηλαδή νέος η, ακόμη, και πολύ νέος.
Διαβάζοντας, θαυμάζει κανείς την πρώιμη σοφία του νέου και ίσως να ζηλεύει,
γέρος ο ίδιος, που δεν είχε την πρόνοια να σκεφτεί σαν τον νεαρό Σουίφτ. Όπως
και να έχει το πράγμα, ο Σουίφτ δεν μοιάζει με άνθρωπο που αγνοούσε ότι πολύ
συχνά παίρνουμε αποφάσεις για να μην τις τηρήσουμε.
Ο
ΕΠΙΣΤΗΜΩΝ
ROBERT BOYLE
συγκέντρωσε τους στοχασμούς του σε ένα βιβλίο που δημοσιεύτηκε το 1664 με τον
τίτλο Συγκυριακές σκέψεις πάνω σε πολλά
θέματα. Ξεκινώντας από τα πολύ μεγάλα για να φτάσει στα πολύ μικρά, ο Μπόυλ
δεν αφήνει κανένα πράγμα στην τύχη και την ησυχία του και μοιάζει να μην
ενδιαφέρεται τόσο για την ανακάλυψη της αλήθειας όσο για τη σύλληψή της, ώστε
να την εγκλωβίσει οριστικά στα λόγια του, αποκλείοντας την απόδρασή της. Αυτή η
επιμονή, που μοιάζει πολύ με μανία, φαίνεται να διασκεδάζει αλλά και να
εκνευρίζει ίσως τον Σουίφτ, ο οποίος έγραψε την παρωδία που θα διαβάσει ο
αναγνώστης με τίτλο ΣΤΟΧΑΣΜΟΣ ΓΙΑ
ΕΝΑ ΣΚΟΥΠΟΞΥΛΟ.
Από
το ΑΠΟΦΑΣΕΙΣ ΓΙΑ ΟΤΑΝ ΘΑ
ΕΙΜΑΙ ΓΕΡΟΣ
1. Να μην παντρευτώ νέα γυναίκα.
8. Να μην παραμελώ την ευπρέπεια, ή την
καθαριότητα, για να μην εκπέσω στη ρυπαρότητα.
14. Να μην καυχιέμαι για την αλλοτινή ομορφιά
μου, τη δύναμη, τη γοητεία μου στις γυναίκες
κ.λπ.
2. Να μη συναναστρέφομαι νέους εκτός αν εκείνοι
το επιθυμούν αληθινά.
9. Να μην είμαι υπερβολικά αυστηρός με τους
νέους, αλλά να δείχνω κατανόηση για τις νεανικές
τρέλες και αδυναμίες.
11. Να μην παρέχω αφειδώς συμβουλές, ούτε να
γίνομαι φορτικός, εκτός κι αν κάποιοι θέλουν να
με ακούσουν.
13. Να μη μιλάω πολύ, ούτε και για τον εαυτό μου.
17. Να μην προσπαθώ διαρκώς να τηρώ όλους αυτούς
τους κανόνες, γιατί φοβούμαι ότι έτσι δεν θα
τηρήσω τελικά κανέναν.
Από
το ΣΤΟΧΑΣΜΟΣ ΓΙΑ ΕΝΑ
ΣΚΟΥΠΟΞΥΛΟ
«Αλλά το σκουπόξυλο, ίσως μου πείτε, είναι το
έμβλημα ενός δέντρου που στέκει με το κεφάλι κάτω. Μα αλήθεια τι είναι ο
άνθρωπος παρά ένα ανάποδο πλάσμα, με τις ζωώδεις ιδιότητές του μόνιμα
φορτωμένες πάνω στη λογική του, με το κεφάλι του εκεί που θα έπρεπε να είναι οι
πατούσες του, έρποντας στο χώμα! Κι όμως, με όλα τα ελαττώματά του, αυτός
αναλαμβάνει να γίνει ο παγκόσμιος αναμορφωτής και διορθωτής των καταχρήσεων, που
αποκαθιστά τις αδικίες, που χώνεται σε κάθε βρόμικη γωνιά της φύσης και φέρνει
στο φως κρυμμένη σήψη, και σηκώνει μεγάλο νέφος σκόνης εκεί που πριν δεν υπήρχε
διόλου, ενώ βέβαια συμβάλλει όλη την ώρα στη μόλυνση που καμώνεται πως
καθαρίζει».
