Δελτίο τύπου | Η ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΤΟΠΙΟΥ του Η. Παπαϊωάννου

Φωτογρ. εξωφ.: Α. ΕΜΠΕΙΡΙΚΟΣ, Ελευσίνα, 1955

ΗΡΑΚΛΗΣ ΠΑΠΑΪΩΑΝΝΟΥ

Η ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ

ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΤΟΠΙΟΥ

ΜΕΤΑΞΥ ΜΥΘΟΥ ΚΑΙ ΙΔΕΟΛΟΓΙΑΣ

Εκδόσεις ΑΓΡΑ, Οκτώβριος 2014 

Αριθμός σελίδων: 512, Τιμή: 25,00 Ευρώ 

ISBN: 978-960-325-977-0

Κυκλοφόρησε στις Εκδόσεις Άγρα η νέα εκτενής μελέτη του Ηρακλή Παπαϊωάννου για τη φωτογραφία. Στις ίδιες εκδόσεις κυκλοφορεί το βιβλίο του Ταξίδι στη χώρα του Marlboro (2009).               

Το ελληνικό τοπίο έχει, ειδικά τις τελευταίες δεκαετίες, κεντρίσει σε μεγάλο βαθμό τη συλλογική συνείδηση και το φαντασιακό. Η φωτογραφία υπήρξε αναμφίβολα ένα από τα βασικά οχήματα στην καλλιέργεια της λιγότερο ή περισσότερο εξιδανικευμένης εικόνας του.

Ποια ιδεολογήματα όπλισαν τη φωτογραφία για να προχωρήσει στην αναπαράσταση του ελληνικού τοπίου; Πώς μεταλλάχθηκε σταδιακά η εικόνα αυτού του τοπίου από τη γέννηση της φωτογραφίας, στο πρώτο μισό του 19^ου αιώνα, ώς την αυγή του 21^ου; Πόσο διαπέρασε τη φωτογραφία τοπίου η αναζήτηση εθνικής ταυτότητας; Διαδόθηκε τελικά περισσότερο ως ερασιτεχνική και στερεότυπη τουριστική εικόνα ή ως καλλιτεχνικό έργο με υψηλότερες πνευματικές απαιτήσεις; Ποια ήταν η διαφορά ανάμεσα στην επίσημη εικόνα, που καλλιέργησαν τα μαζικά έντυπα, ο τουρισμός και η λεωφόρος της ανάπτυξης, και την ανεπίσημη, που φιλοτεχνήθηκε σε ένα πνεύμα εγγύτερο στη δημοτική παράδοση; Ασκήθηκε τελικά η φωτογραφία τοπίου στην Ελλάδα περισσότερο ως τέχνη ή ως γλώσσα μαζικής επικοινωνίας που συμπορεύτηκε με την επίσημη ιδεολογία; Υπήρξε η ελληνική φωτογραφία τοπίου ένα βήμα αυτογνωσίας μέσα από την αναπαράσταση του οικείου τόπου ή περισσότερο μια πτυχή της ευρύτερης διαδικασίας εκδυτικισμού που έπαιξε ρόλο στην αθόρυβη αποίκιση της συνείδησης με αισθητικές και ιδεολογικές αξίες;

Το βιβλίο αυτό επιχειρεί να συμβάλει στην απάντηση τέτοιων ερωτημάτων, αναγνωρίζοντας την εγγενή πολυπλοκότητα και την ιδιαίτερη βαρύτητα που διαθέτουν το μέσον της φωτογραφίας και η έννοια του τοπίου όταν αποκτούν εθνικό πρόσημο.

– Η έκδοση συνοδεύεται από ένθετο 112 σελίδων με 184 φωτογραφίες.                

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ

Ο Ηρακλής Παπαϊωάννου γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1962. Σπούδασε Φυσική στο ΑΠΘ, έκανε μεταπτυχιακές σπουδές φωτογραφίας στο New York University, ενώ είναι διδάκτωρ του Τμήματος Δημοσιογραφίας και ΜΜΕ του ΑΠΘ. Από το 2001 εργάζεται ως επιμελητής του Μουσείου Φωτογραφίας Θεσσαλονίκης, ενώ το διάστημα 1994-2006 υπήρξε οργανωτικό στέλεχος του διεθνούς φεστιβάλ Photosynkyria. Έχει επιμεληθεί μεγάλο αριθμό εκθέσεων στην Ελλάδα και στο εξωτερικό και έχει γράψει πολλά άρθρα, κείμενα και κριτικές για τη φωτογραφία. Έχει εκδώσει τα λευκώματα Κοσμοτοπία (1994), Εκτός παιδιάς (2000). Στις φωτογραφικές εκδόσεις τις οποίες έχει επιμεληθεί περιλαμβάνονται, μεταξύ των άλλων: Transphotometafores (2000), Γιάννης Στυλιανού, Η διαυγής όραση και η ευγενής αντινομία (2002), Κώστας Μπαλάφας, Τα αντίρροπα ρεύματα του Αχελώου (2002), Περι(γε)γραμμένοι κόσμοι (2004), Δημήτρης Λέτσιος, Οδοιπορία στο φως και τη σκιά της Ελλάδας (2005), post-doc (2006), Στέργιος Τσιούμας, Μια ανήσυχη βόλτα (2006), Ένας τόπος χωρίς τόπο (2007). Μετέφρασε τα έργα Περί φωτογραφίας της Susan Sontag (1994), Φωτογραφία, μια συνοπτική ιστορία του Ian Jeffrey (1997) και το Για μια φιλοσοφία της φωτογραφίας του Vilém Flusser με τον Ingo Dünnebier (1998). Επιμελήθηκε την έκδοση Η ελληνική φωτογραφία και η φωτογραφία στην Ελλάδα, μια ανθολογία κειμένων (Εκδόσεις Νεφέλη, 2013).

Στις Eκδόσεις Άγρα κυκλοφορεί το βιβλίο του Ταξίδι στηχώρα του Marlboro (2009).

ΤΟΥ ΙΔΙΟΥ ΣΤΙΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΑΓΡΑ

 

Δελτίο τύπου | Η ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΙΑ ΚΑΙ Η ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ ΤΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ του Γ. Λεονταρίτη

 ΓΙΩΡΓΟΣ ΛΕΟΝΤΑΡΙΤΗΣ

Η ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΙΑ

ΚΑΙ

Η ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ ΤΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ

ΑΝΑΖΗΤΩΝΤΑΣ ΤΗ ΧΑΜΕΝΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ

Εκδόσεις ΑΓΡΑ, Οκτώβριος 2014 

Αριθμός σελίδων: 248, Τιμή: 14,50  Ευρώ 

ISBN: 978-960-505-134-1

Κυκλοφόρησε στις Εκδόσεις Άγρα το νέο βιβλίο του Γιώργου Λεονταρίτη Η δημοσιογραφία και η λογοτεχνία της Αριστεράς, μετά τη μελέτη του 2013 Ο Γιάννης Μαρής και η εποχή του.

«Οι εφημερίδες της Αριστεράς έχουν τη δική τους μακρά πορεία μέσα στην ιστορία του ελληνικού Τύπου. Τα αριστερά έντυπα όμως, των παλαιών χρόνων που εμείς ζήσαμε, δεν έχουν σχέση με τα σημερινά. Άλλες συνθήκες τότε, άλλοι άνθρωποι και άλλη ποιότητα. Μέσα σε καιρούς δύσκολους, η αριστερή δημοσιογραφία έπαιρνε ρόλο «αποστολικό», ενημέρωνε, μόρφωνε, καθοδηγούσε, εμψύχωνε. Δεν μπορούσες να ανοίξεις φανερά την εφημερίδα σου, γιατί καραδοκούσε ο χαφιές ή ο αστυφύλακας, με αποτέλεσμα να βρεθείς ξαφνικά στο κρατητήριο, ή να πάρεις το δρόμο της εξορίας. Οπωσδήποτε, αποκτούσες “φάκελο” στην Ασφάλεια. Δουλεύαμε στριμωχτά σε στενά γραφεία, με ανύπαρκτους ή πενιχρούς μισθούς, αλλά μας φλόγιζε η πίστη στα ιδανικά.

Το ρεπορτάζ τότε είχε κινδύνους. Ο δημοσιογράφος, για να φέρει σε πέρας την αποστολή του, έπρεπε να ξεπεράσει μύρια εμπόδια. Ιδιαίτερα στην επαρχία, οι κίνδυνοι πολλαπλασιάζονταν. Περιμέναμε με αγωνία την τηλεφωνική ανταπόκριση των απεσταλμένων μας, γιατί δεν ξέραμε αν ήταν ελεύθεροι ή αν είχαν συλληφθεί.

Νέοι εμείς τότε, ευτυχήσαμε να δουλεύουμε δίπλα στα ίδια γραφεία με μορφές του πνευματικού κόσμου της Αριστεράς: τον Βάρναλη, τον Τάσο Λειβαδίτη, τον Βουρνά, τον Γεράσιμο Σταύρου, και τόσους άλλους. Τους αντικρίζαμε με δέος και μάθαμε πολλά στη σκιά τους. Τότε απολαμβάναμε το ζωντανό χειρόγραφο και τη μαγεία του τυπογραφείου, με τα μελάνια και τη μουντζούρα, μες στη βουή των μηχανών και τον καπνό. Κι ένιωθες μια θαλπωρή, όταν στις φάμπρικες, στα γιαπιά, στις φτωχογειτονιές που τις έδερνε ο άνεμος, και στα λιμάνια, μέσα στον εργατόκοσμο, σ’ αγκάλιαζαν με στοργή, γιατί ήσουν ο δημοσιογράφος που έφερνε στην επιφάνεια τη φωνή και τα πάθη των “κολασμένων της Γης”...

Αυτή τη μαγική ξεχασμένη ατμόσφαιρα μιας άλλης εποχής θα ανακαλύψει ο αναγνώστης σ’ αυτό το βιβλίο...»

– Γ.Λ.   

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ 

Ο Γιώργος Α. Λεονταρίτης, δημοσιογράφος και συγγραφέας, γεννήθηκε στην Αθήνα (μικρασιατικής καταγωγής) και από πολύ νέος ασχολήθηκε με όλα τα είδη της δημοσιογραφίας σε διάφορες εφημερίδες. Από το 1956 ρεπόρτερ, πολιτικός συντάκτης, αρθρογράφος και αρχισυντάκτης, έγραψε παράλληλα ιστορικά αναγνώσματα, πολλά από τα οποία δημοσιεύτηκαν σε συνέχειες σε εφημερίδες κι άλλα κυκλοφόρησαν σε βιβλία.

Επί σειρά ετών ο Γ. Α. Λεονταρίτης διετέλεσε αντιπρόεδρος και γενικός γραμματέας της Ενώσεως Συντακτών Ημερησίων Εφημερίδων Αθηνών (ΕΣΗΕΑ), μέλος του Πνευματικού Ιδρύματος «Παναγιώτης Κανελλόπουλος» και έχει τιμηθεί από την «Ένωση Σμυρναίων» για τη συμβολή του στην έρευνα γύρω από τον Μικρασιατικό Ελληνισμό. Ο συγγραφέας του βιβλίου έζησε πολύ κοντά σε πολιτικές προσωπικότητες που κυριάρχησαν στις δεκαετίες του 1950 και 1960, ερεύνησε, μελέτησε και συγκέντρωσε στοιχεία για ιστορικά γεγονότα που συγκλόνισαν την πορεία αυτού του τόπου και έφερε στο φως της δημοσιότητας πολλά άγνωστα παρασκήνια που δίνουν άλλη διάσταση σε κρίσιμα κεφάλαια της Ιστορίας μας.

Ο Γιώργος Λεονταρίτης είχε την τύχη όχι μόνο να δουλέψει κοντά στον ΓΙΑΝΝΗ ΜΑΡΗ, αλλά και να συνδεθεί στενά μαζί του, από τα μέσα της δεκαετίας του ’60, μέχρι το θάνατο του δημοφιλούς συγγραφέα. Μαθητής και φίλος του, με τη στενή φιλία που μπορεί να ενώσει δυο ανθρώπους, έστω και διαφορετικής ηλικίας, έχει πολλά να θυμηθεί από μια γοητευτική συνοδοιπορία κοντά στον «δάσκαλό» του στη δημοσιογραφία.

Στις Εκδόσεις Άγρα κυκλοφορεί το βιβλίο του Ο Γιάννης Μαρής και η εποχή του (2013).

ΤΟΥ ΙΔΙΟΥ ΣΤΙΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΑΓΡΑ

Δελτίο τύπου | Η ΠΕΜΠΤΗ ΕΞΟΥΣΙΑ του Claude Mollard

CLAUDE MOLLARD

H ΠΕΜΠΤΗ ΕΞΟΥΣΙΑ

ΤΟ ΓΑΛΛΙΚΟ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ 

Η ΠΟΛΙΤΙΣΜΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ

ΑΠΟ ΤΟΝ MALRAUX ΣΤΟΝ LANG

Μετάφραση: ΔΙΟΝΥΣΗΣ ΚΑΡΔΑΡΗΣ 

Ελληνικό Κέντρο Θεάτρου και Χορού / Εκδόσεις ΑΓΡΑ 
Οκτώβριος 2014 

Αριθμός σελίδων : 688, Τιμή : 28,00 Ευρώ 

ISBN : 978-960-505-135-8

Τί έχει απομείνει από την πολιτική που ακολούθησαν για τον πολιτισμό ο Malraux, o Pompidou και ο Lang, στο διάστημα από το 1959 έως το 1993 ή και μέχρι το 1999 ακόμη; H υπόθεση Landowski – Boulez, η υπόθεση Langlois, το σκάνδαλο της έκθεσης του 1972, ο «οβολός ή μολότοφ» του Maurice Druon, τα ρούχα μάρκας Thierry Mugler που φορούσε ο Ζάκ Λανγκ στην Εθνοσυνέλευση, η υπόθεση με την κιονοστοιχία του Buren, η υπόθεση με την ανάθεση του Πέμπτου καναλιού στον Σύλβιο Μπερλουσκόνι;

Τις υποθέσεις αυτές, τα σκάνδαλα, τις άγνωστες έως τώρα ιστορίες, ο Κλωντ Μολλάρ τις συγκεντρώνει σε σύνολα για να αναδείξει ανάγλυφες τις δυνάμεις που μετασχηματίζουν ριζικά την πολιτιστική ζωή: το καινοτόμο πνεύμα των καλλιτεχνών, τα κονδύλια των προϋπολογισμών, τα μήντια, την τοπική αυτοδιοίκηση, το κοινό, τους θεσμούς καλλιτεχνικής εκπαίδευσης, την επαγγελματοποίηση των πολιτιστικών ενασχολήσεων. Ποτέ άλλοτε δεν σημειώθηκαν τόσες ανατροπές σε έναν πολιτικό σχεδιασμό και, ταυτόχρονα, ποτέ άλλοτε δεν επινοήθηκαν με τόση οξυδέρκεια καινοφανείς τρόποι για την άσκηση της πολιτικής και για να βιώσεις την πολιτική. Μέσα από αυτή τη διαδρομή, η πολιτική για τον πολιτισμό, η αναζωογονητική δύναμή της, αποτέλεσε μια εναλλακτική πορεία στην πολιτιστική πολιτική. 

Στις σελίδες του Από τον Malraux στον Lang παρουσιάζονται επίσης τα πεπρωμένα των υπουργών Πολιτισμού. Στο ζεύγος Ντε Γκωλλ–Μαλρώ αντιπαρατίθεται το ζεύγος Μιττεράν –Λανγκ. Απέναντι στο άγαλμα του Διοικητή του Μαλρώ υψώνεται η εικόνα του Δον Ζουάν του πολιτιστικού που ενσαρκώνει ο Ζακ Λανγκ, στον καλύτερο ρόλο του. Ο Μιττεράν και ο Λανγκ, με την περίπλοκη σχέση τους που αποκρυπτογραφείται με κλειδί μια τεράστια και ανέκδοτη αλληλογραφία, ανανεώνουν σε βάθος την εθνική και τη διεθνή πολιτιστική ζωή, καθώς επίσης το πρόσωπο του γαλλικού σοσιαλισμού.

Ο Κλωντ Μολλάρ, σημαντικός παράγοντας επί Πομπιντού και Λανγκ, έγραψε την πρώτη ιστορία της πολιτιστικής πολιτικής, στην Πέμπτη γαλλική Δημοκρατία. Έχοντας ήδη στο ενεργητικό του τη θεσμοθέτηση του κονδυλίου για την κρατική πολιτιστική παρέμβαση, την κατασκευή του κέντρου Πομπιντού, τη θητεία του ως σύμβουλος του Ζακ Λανγκ, την ίδρυση της Αντιπροσωπείας Εικαστικών Τεχνών, ειδικός ο ίδιος σε θέματα πολιτισμού, εδώ μας αποκαλύπτεται με την ιδιότητα του ιστορικού. Κρατώντας πένα οξυδερκή και καυστική, μας ξεναγεί σε μια συλλογή από πορτρέτα των «μεγάλων» του μικρού κόσμου του πολιτισμού και μας ανοίγει τις προοπτικές για τον 21^ο αιώνα.

Δελτίο τύπου | ΠΡΩΤΟΣ ΕΡΩΤΑΣ του Samuel Beckett

SAMUEL BECKETT

 ΠΡΩΤΟΣ ΕΡΩΤΑΣ

  

ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ: ΑΧΙΛΛΕΑΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ 

Εκδόσεις ΑΓΡΑ, Οκτώβριος 2014 

Αριθμός σελίδων : 72 , Τιμή : 9,00 Ευρώ 

ISBN: 978-960-505-030-6

Ο Μπέκετ δανείστηκε τον τίτλο από ένα μυθιστόρημα του Τουργκένιεφ και δημιούργησε κάτι εντελώς διαφορετικό, ένα έργο απαισιόδοξο που ενοχλεί και κλονίζει τον αναγνώστη, ποιητικό και γκροτέσκο συνάμα. Ο αναγνώστης δέχεται απανωτά χτυπήματα, περνάει από το χαμόγελο στο μορφασμό με μία μόνο φράση, με φόντο το παράλογο.

Στον Πρώτο έρωτα ένας άνδρας αναπολεί τη νιότη του με αφορμή την επίσκεψή του στον τάφο του πατέρα του και αφηγείται πώς γνώρισε μια γυναίκα σ’ένα παγκάκι και τη θυελλώδη σχέση τους.

«Βάλθηκα να παίζω με τις κραυγές όπως περίπου είχα παίξει με το τραγούδι, προχωρώντας, σταματώντας, προχωρώντας, σταματώντας, αν μπορεί κανείς να το πει αυτό παιχνίδι. Όσο προχωρούσα δεν τις άκουγα, χάρη στο θόρυβο των βημάτων μου. Αλλά μόλις σταματούσα τις άκουγα ξανά, σίγουρα κάθε φορά πιο χαμηλές, αλλά τί κι αν μια κραυγή είναι χαμηλή ή δυνατή; Αυτό που χρειάζεται είναι να σταματήσει. Για χρόνια πίστευα πως θα σταματούσαν. Τώρα πια δεν το πιστεύω. Θα μου χρειάζονταν κι άλλοι έρωτες, ίσως. Αλλά τον έρωτα δεν τον παραγγέλνει κανείς».

Αυτός ο γλυκόπικρος μονόλογος είναι από τα πρώτα κείμενα που έγραψε ο συγγραφέας στα γαλλικά, το 1945.

Τα έργα του Μπέκετ στοιχειοθετούν τη φιλοσοφία της άρνησης μέσα από χαρακτήρες που βρίσκονται αντιμέτωποι με την ανούσια και παράλογη ύπαρξή τους χωρίς την παρηγοριά της θρησκείας, του μύθου ή των φιλοσοφικών δογμάτων. Κυρίως τα διηγήματά του, που συχνά τα περιγράφουν ως αποσπάσματα παρά ως ιστορίες, μαρτυρούν τον λιτό τρόπο που χρησιμοποιεί τη γλώσσα και την οικονομία της έκφρασης, και το πόσο έντονα ζωγραφίζει τις εικόνες της αποξένωσης και του παραλόγου για να παρουσιάσει αλήθειες αδέσμευτες από κάθε λεκτικό καλλωπισμό.