Δελτίο τύπου | ΟΥΤΟΥ του Caryl Ferey

CARYL FÉREY

OYTOY

ΑΠΟ ΤΗ ΣΑΓΚΑ ΜΑΟΡΙ

Μετάφραση: ΑΡΓΥΡΩ ΜΑΚΑΡΩΦ

Εκδόσεις ΑΓΡΑ, Ιούλιος 2016

Αριθμός σελίδων: 440, Τιμή: 19,00 Ευρώ

ISBN: 978-960-505-241-6

O TZAK ΦITZEPAΛNT, Μαορί στην καταγωγή, κατατάχθηκε στην Αστυνομία του Ώκλαντ μετά τη μυστηριώδη εξαφάνιση της γυναίκας του και της κόρης του στο Νότιο Νησί της Νέας Ζηλανδίας.

Όταν η είδηση της αυτοκτονίας του φτάνει στον παλιό του φίλο ΠΩΛ ΟΣΜΠΟΡΝ στην Αυστραλία, εκείνος πετάει αμέσως στη Νέα Ζηλανδία για να αναζητήσει την αλήθεια, πεπεισμένος ότι ο θάνατος του Τζακ δεν ήταν αυτοκτονία. Ειδικός στον πολιτισμό των Μαορί, ο Όσμπορν εντοπίζει τα τελευταία βήματα του φίλου του σε έναν απόκρυφο κόσμο μυστηρίου. Παράλληλα όμως επιστρέφει και στο δικό του παρελθόν.

Η Χάνα, που τη λέει «γυναίκα του» και που τη γνωρίζει από παιδί, εμφανίζεται και πάλι στο δρόμο του. Και καθώς οι εξαφανίσεις συνεχίζονται, ένα παγερό σκηνικό βίας και ναρκωτικών ουσιών χτίζεται. Μαζί με τα γονίδια, στο αίμα των ανθρώπων μεταφέρεται και η δίψα για εκδίκηση… Ούτου σημαίνει εκδίκηση.

Το Ούτου είναι συναρπαστικό, με γρήγορο ρυθμό. Συνεχώς αμφισβητεί τις βεβαιότητες, σοκάρει και ταυτόχρονα ψυχαγωγεί. Στο βιβλίο κανένας χαρακτήρας δεν είναι ασφαλής, η ανάπτυξη της πλοκής δεν είναι η αναμενόμενη.

Και τα δύο μυθιστορήματα της Σάγκα Μαορί του Καρύλ Φερέ, το Χάκα και το Ούτου, σκοτεινά και γεμάτα βία, υφαίνουν την υπόθεσή τους πάνω στην κατάσταση μιας χώρας γεμάτης εσωτερικές συγκρούσεις από τη μακραίωνη δυσφορία των ιθαγενών κατοίκων της που εκδιώχθηκαν από τη γη τους, στερήθηκαν τον πολιτισμό τους και απέτυχαν να αφομοιωθούν στο προκαθορισμένο πλαίσιο της τάξης των λευκών αποίκων.

ΒΡΑΒΕΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΟΥΤΟΥ : Sang d’Encre, Michel-Lebrun και SNCF Αστυνομικής Λογοτεχνίας, 2005.

Ο Καρύλ Φερέ θεωρείται από τους καλύτερους συγγραφείς νουάρ στη Γαλλία.

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ

Ο Καρύλ Φερέ γεννήθηκε στην Καέν το 1967. Μεγάλωσε στη γη της Βρετάνης, περιοχή που την αγαπά για τις απότομες όχθες της, τις συναυλίες στα μπιστρό και τις καταιγίδες της. Σε μία από τις πόλεις της, τη Ρεν, εμπνεύστηκε τους πρώτους ήρωες των μυθιστορημάτων του, προτού το σκάσει για να ξεκινήσει τις περιπλανήσεις του. Στην αρχή γύρισε την Ευρώπη με μοτοσικλέτα, έπειτα έκανε το γύρο του κόσμου, και έτσι τον κατέκτησε, στα είκοσί του χρόνια, η Νέα Ζηλανδία. Για να βγάλει τα προς το ζην, άρχισε να δουλεύει σε οικοδομές, σε εργοστάσια, σε διάφορες επιχειρήσεις, αλλά και να συνεργάζεται με έντυπα ως δημοσιογράφος, χωρίς να σταματά να ταξιδεύει – Μέση Ανατολή, Ινδία, Αφρική… Επηρεασμένος από τον Godard, τον Jacques Brel, τον René Char, αλλά και τους Noir Désir και τους Clash, οι προτιμήσεις του στράφηκαν στις εκρήξεις, στους καταπιεσμένους, στις γυναίκες, στην ομορφιά του κόσμου…

Το 1994 κυκλοφόρησε το πρώτο του μυθιστόρημα, Avec un ange sur les yeux. Λίγο μετά εξέδωσε και το πρώτο του αστυνομικό μυθιστόρημα, Plutôt crever, ενώ το 2003 δημοσίευσε το Χάκα, έργο που προκάλεσε αίσθηση και γυρίστηκε στον κινηματογράφο. Ακολούθησαν το 2008, το Ζουλού, που διαδραματίζεται στη Νότια Αφρική, και επίσης έγινε ταινία, και, το 2012, το Μαπούτσε, η δράση του οποίου εξελίσσεται στην Αργεντινή και το οποίο απέσπασε πάμπολλα βραβεία.

Έχει γράψει έργα για παιδιά, για μουσικούς, για το θέατρο και το ραδιόφωνο.

Σήμερα είναι αφοσιωμένος στη λογοτεχνία. Το καινούργιο του μυθιστόρημα Κόνδωρ κυκλοφόρησε στη Γαλλία τον Μάρτιο του 2016 και ετοιμάζεται για το 2017 από τις Εκδόσεις Άγρα. Διαδραματίζεται στη σύγχρονη Χιλή και έχει κι αυτό για ήρωές του τους Ινδιάνους Μαπούτσε.

ΕΠΙΛΟΓΗ ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑΣ

Avec un ange sur les yeux, Balle d’Argent, 1994.

Plutôt crever, Gallimard, Série Noire, 2002.

Haka, Gallimard, Folio Policier, 2003. [ Χάκα, Άγρα, 2015 ]

Utu, Gallimard, Série Noire et Folio Policier, 2004. [ Ούτου, Άγρα, 2016 ]

La jambe gauche de Joe Strummer, Gallimard, 2007.

Zulu, Gallimard, Série Noire, 2008. Τιμήθηκε με δέκα σημαντικά λογοτεχνικά βραβεία.

Saga maorie (Haka καὶ Utu), Folio Policier, 2011.

Les nuits de San Francisco, Flammarion, 2014. [ Οι νύχτες του Σαν Φρανσίσκο, Άγρα, 2014]

Mapuche, Gallimard, Série Noire, 2012. [ Μαπούτσε, Άγρα, 2013]

ΕΙΚΟΝΑ ΕΞΩΦΥΛΛΟΥ:

© Jenny & Tony Enderby / Lonely Planet Images / Getty Images / Ideal Image 

Δελτίο τύπου | ΦΙΛΜΠΥ: ΠΟΡΤΡΑΙΤΟ ΤΟΥ ΚΑΤΑΣΚΟΠΟΥ ΣΕ ΝΕΑΡΑ ΗΛΙΚΙΑ του Robert Littell

ROBERT LITTELL

ΦΙΛΜΠΥ

ΠΟΡΤΡΑΙΤΟ

ΤΟΥ ΚΑΤΑΣΚΟΠΟΥ

ΣΕ ΝΕΑΡΑ ΗΛΙΚΙΑ

Μετάφραση: ΑΝΔΡΕΑΣ ΑΠΟΣΤΟΛΙΔΗΣ

Εκδόσεις ΑΓΡΑ, Ιούλιος 2016

Αριθμός σελίδων : 352, Τιμή : 14,00 Ευρώ

ISBN: 978-960-505-244-7

« Το μεγάλο πλεονέκτημα της αθωότητας είναι πως αισθανόμαστε μια ορισμένη απόλαυση όταν τη χάνουμε».

« Ο Φίλμπυ. Αυτός ο νεαρός Άγγλος δεν μου ενέπνευσε καμία εμπιστοσύνη όταν τον στρατολόγησα. Άχαρος, συνεσταλμένος, με έντονο τραύλισμα… Εκείνο το καλοκαίρι του 1933 έψαχνε απεγνωσμένα να δώσει νόημα στην ύπαρξή του. Έγινε ο σύζυγός μου και ο καλύτερος στη δουλειά. Άπιαστος, χωρίς συναισθηματισμούς, η προδοσία ήταν γι’αυτόν παιχνίδι. Του ήταν άραγε αρκετός ο ρόλος του διπλού πράκτορα ;»

Ο ΑΓΓΛΟΣ ΧΑΡΟΛΝΤ ΕΪΝΤΡΙΑΝ ΡΑΣΣΕΛ ΦΙΛΜΠΥ, με το παρατσούκλι « Κιμ », τρυπώνει το 1963 στο ρωσικό φορτηγό πλοίο « Ντολμάτοβα » που αποπλέει αθόρυβα από το λιμάνι της Βηρυτού. Κατάσκοπος στην υπηρεσία της Σοβιετικής Ένωσης, διαφεύγει από τη λιβανέζικη πρωτεύουσα έχοντας μια τσάντα με τα ρούχα του στον ώμο και καμία βεβαιότητα για το μέλλον του στη Μόσχα. Θα τον καλοδεχθούν οι Σοβιετικοί στα σώματα της κατασκοπείας τους; Το Μεγάλο Παιχνίδι που με τόση ζέση παίζει θα έχει και τρίτη πράξη ; Η μήπως η Καρδιά του Σκότους στη Μόσχα του ετοιμάζει έναν άλλο προορισμό ;

Το Φίλμπυ – Πορτραίτο του κατασκόπου σε νεαρά ηλικία είναι μια έξοχη διήγηση για έναν από τους πιο συναρπαστικούς και αινιγματικούς μυστικούς πράκτορες, που κράτησε μέχρι το τέλος της ζωής του τους φίλους του, τους έρωτές του αλλά και τις υπερδυνάμεις της εποχής σε πλήρη αμηχανία απέναντί του.

Στις σελίδες του παρελαύνει η παρέα των διάσημων κατασκόπων που ξεπήδησαν από τους αριστερούς κύκλους του Πανεπιστημίου του Κέημπριτζ στις αρχές του 1930 –Γκάυ Μπέρτζες, Ντον Μακλήν, Άντονυ Μπλαντ–, η δραστήρια Βιεννέζα κομμουνίστρια Λίτζι Φρήντμαν, που έγινε σύζυγος του Φίλμπυ, καθώς και μια σειρά ιστορικών προσωπικοτήτων. Τόποι του μυθιστορήματος είναι η Μόσχα, η Βιέννη της δεκαετίας του 1930, η Ισπανία του εμφυλίου, το Λονδίνο, το Γιβραλτάρ, το Καλαί και η Γαλλία του Ψευδο-πόλεμου το 1940, η Βηρυτός.

«Το μυθιστόρημα αυτό του Αμερικανού μαιτρ της κατασκοπείας διηγείται με ζωντάνια και διαύγεια τα χρόνια της διαμόρφωσης ενός μυθικού μυστικού πράκτορα της σύγχρονης Ιστορίας».            

– L’EXPRESS

«Ο Λίττελλ είναι πράγματι διακεκριμένος συγγραφέας, έχει όμως να μας πει τίποτα καινούργιο για τον Φίλμπυ ή να μας προσφέρει μια νέα οπτική για αυτόν ; Κι όμως, έχει!»

– INDEPENDENT

«Μια τολμηρή και εξαιρετικά ευλογοφανής νέα ερμηνεία για το τι μηχανευόταν ο διαβόητος Φίλμπυ και για ποιον».

– DAILY MAIL

«Ο Λίττελλ συνδυάζει τη βαθιά γνώση της κατασκοπείας με μια ευχάριστη ελαφρότητα».  

– THE GUARDIAN

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ

Ο ΡΟΜΠΕΡΤ ΛΙΤΤΕΛΛ ξεκίνησε ως δημοσιογράφος στο περιοδικό Newsweek, υπεύθυνος για θέματα Ρωσίας και Μέσης Ανατολής την περίοδο του Ψυχρού Πολέμου. Από τη δεκαετία του 1970 αφοσιώθηκε στη λογοτεχνία. Θεωρείται από τους καλύτερους συγγραφείς αστυνομικών και κατασκοπευτικών μυθιστορημάτων, έχει γράψει πάνω από είκοσι έργα, που έχουν μεταφραστεί σε πάρα πολλές γλώσσες και έχει χαρακτηριστεί ως ο Αμερικανός Τζων Λε Καρρέ.

Δημοσίευσε μεταξύ άλλων τα έργα: An Agent in Place (1991), The Visiting Professor (1994), Legends (2005), The Stalin Epigram (2009), The Mayakovsky Tapes (2015) κ.ά. Το διεθνές μπεστ σέλλερ του είναι το έπος του για τη CIA : The Company : A Novel of the CIA (2002 ), που έγινε τηλεοπτική σειρά το 2007, σε παραγωγή του Ρίντλεϋ Σκοττ. Του οφείλουμε επίσης ένα βιβλίο αναφοράς για τον Σιμόν Πέρες (For the Future of Israel, 1998). Έχει τιμηθεί με το Crime Writers’ Association’s Gold Dagger Award για το πρώτο του βιβλίο The Defection of A.J. Lewinter, καθώς και με το Los Angeles Times Book Prize για το Legends. Ζει στη Γαλλία.

ΕΙΚΟΝΑ ΕΞΩΦΥΛΛΟΥ:

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΧΑΝΤΖΟΠΟΥΛΟΣ

Δελτίο τύπου | ΤΟ ΠΑΓΟΔΡΟΜΙΟ του Roberto Bolaño

ROBERTO BOLAŇO

ΤΟ ΠΑΓΟΔΡΟΜΙΟ

Μετάφραση: ΚΡΙΤΩΝ ΗΛΙΟΠΟΥΛΟΣ

Εκδόσεις ΑΓΡΑ, Ιούλιος 2016

Αριθμός σελίδων : 272, Τιμή : 16,00 Ευρώ

ISBN: 978-960-505-243-0

Το πάτωμα ήταν μαρμάρινο και οι τοίχοι ήταν διακοσμημένοι με γύψινα ανάγλυφα τα οποία η εγκατάλειψη είχε φροντίσει να τα κάνει αγνώριστα. Κάτι κινήθηκε ανάμεσα στα αγριόχορτα. Μπορεί να ήταν αρουραίος. Τώρα όμως όλη μου η προσοχή είχε συγκεντρωθεί σε μια διπλόφυλλη πόρτα. Από εκεί έβγαινε η μουσική και επίσης ένας παγωμένος αέρας που ξαφνικά στέγνωσε τον ιδρώτα στο πρόσωπό μου. Μέσα εκεί, φωτισμένη από τέσσερις προβολείς που κρέμονταν σε κάτι τεράστια δοκάρια, μια κοπέλα έκανε πατινάζ σ’ένα παγοδρόμιο...

H Z, ΜΙA ΜΙΚΡH ΤΟΥΡΙΣΤΙΚH ΠΟΛΗ στις ακτές της Καταλονίας, το καλοκαίρι, ο καύσωνας, πρόσωπα συγκινητικά και αστεία, αδύνατοι έρωτες, καταχρήσεις κονδυλίων, καταποντισμένες πολιτικές φιλοδοξίες, ερείπια που στεγάζουν μυστικά, και τρεις εκδοχές ενός εγκλήματος : ιδού το σκηνικό που στήνει ο Ρομπέρτο Μπολάνιο για αυτό το παραλίγο αστυνομικό μυθιστόρημα, που φωτίζεται από το μελαγχολικό και σκληρό χιούμορ του.

Τρία πρόσωπα παίρνουν το λόγο σαν να έχουμε τρεις διαδοχικούς ρόλους : ένας απογοητευμένος Χιλιανός συγγραφέας, ένας Μεξικανός ποιητής χωρίς άδεια παραμονής, νυχτοφύλακας σε κάμπινγκ, και ένας δημοτικός υπάλληλος έτοιμος να τα κάνει όλα για τη γυναίκα που αγαπά. Μιλούν για τους έρωτές τους, για τις αυταπάτες που τρέφουν, για το διαφορετικό τους πεπρωμένο, που το έχει μαγνητίσει, σε όλους ανεξαιρέτως, ο θάνατος.

Το Παγοδρόμιο έχει όλα τα διακριτικά του λογοτεχνικού σύμπαντος του Ρομπέρτο Μπολάνιο : τις διαπλεκόμενες φωνές που αναγγέλλουν κατοπινές πολυφωνίες, τον κώδικα του αστυνομικού μυθιστορήματος, τους κατεστραμμένους έρωτες, τις χαμένες αυταπάτες. Επίσης, την ικανότητα του συγγραφέα να παρατηρεί την πραγματικότητα και να την ερμηνεύει με ιδιαίτερο τρόπο.

Βρίσκουμε και εδώ τον αφηγηματικό παλμό του ή το ανελέητο χιούμορ του, που αιχμαλωτίζουν τον αναγνώστη από την πρώτη σελίδα, ιδιότητες που έχουν καταστήσει τα έργα του μυθιστορήματα αναφοράς στην εποχή μας.

« Ο Μπολάνιο εστιάζει στον δικό του ιδιαίτερο κόσμο, στην απογυμνωμένη κι όμορφη ποίησή του. »  

– REVISTA DE LIBROS

«Ο Μπολάνιο είναι ο Μπολάνιο... πάντοτε. Δεν σε απογοητεύει ποτέ. » 

– LA VOZ DE GALICIA

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ

Ο ΡΟΜΠΕΡΤΟ ΜΠΟΛΑΝΙΟ (Σαντιάγο Χιλής, 1953 – Βαρκελώνη, 2003 ), πεζογράφος και ποιητής, έχει καθιερωθεί ως ένας από τους σημαντικότερους Λατινοαμερικανούς συγγραφείς του καιρού μας. Γεννήθηκε στη Χιλή, αλλά σε ηλικία δεκατριών ετών μετανάστευσε με την οικογένειά του στο Μεξικό. Το 1973 αποφάσισε να επιστρέψει στη Χιλή προκειμένου να στηρίξει το μεταρρυθμιστικό πρόγραμμα του Αλλιέντε, έφτασε όμως λίγες μέρες μετά το στρατιωτικό πραξικόπημα του Πινοτσέτ.

Συνελήφθη για τη συμμετοχή του στην αντίσταση ενάντια στη δικτατορία, ενώ μετά την απελευθέρωσή του επέστρεψε στο Μεξικό, απ’ όπου αργότερα μετανάστευσε στην Ισπανία (1978), για να εγκατασταθεί οριστικά στην Μπλάνες, μια μικρή παραθαλάσσια πόλη της Καταλονίας. Πέθανε στη Βαρκελώνη από δυσλειτουργία του ήπατος, η οποία τον ταλαιπωρούσε για περισσότερο από μία δεκαετία.

Η πρώτη του ποιητική συλλογή εκδόθηκε το 1975. Ωστόσο, αν και ξεκίνησε από την ποίηση, γρήγορα στράφηκε στην πεζογραφία· έγραψε συλλογές διηγημάτων, νουβέλες και μυθιστορήματα. Για το μυθιστόρημά του Los detectives salvajes τιμήθηκε με τα βραβεία Herralde (1998) και Rόmulo Gallegos (1999), ενώ για το Llamadas telefοnicas (Τηλεφωνήματα – Άγρα, 2009) του απονεμήθηκε το 1998 το Premio Municipal de Santiago de Chile, η ανώτατη λογοτεχνική διάκριση στη Χιλή. Το τελευταίο του μυθιστόρημα 2666 (Άγρα, 2011), που θεωρείται η κορύφωση της μυθοπλαστικής του τέχνης, κέρδισε το 2004, ένα χρόνο μετά το θάνατο του συγγραφέα, το βραβείο Salambο για το καλύτερο ισπανόφωνο μυθιστόρημα. Στις Εκδόσεις Άγρα κυκλοφορούν επίσης τα σπουδαία βιβλία του Πουτάνες φόνισσες (2008), Το Τρίτο Ράιχ (2013), Φυλαχτό (2013) και Η ναζιστική λογοτεχνία στη Λατινική Αμερική (2014). Έχει μεταφραστεί σε τριάντα γλώσσες και η επιρροή του θεωρείται από τις σημαντικότερες στη σύγχρονη ισπανόφωνη λογοτεχνία.

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΕΞΩΦΥΛΛΟΥ:

© Angel Martinez Layos / EyeEm – Getty Images / Ideal Image

ΒΙΒΛΙΑ ΤΟΥ ΙΔΙΟΥ ΣΤΙΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΑΓΡΑ

  

  

Προσωρινά εξαντλημένο

Δελτίο τύπου | ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΕΣ ΣΕΞΟΥΑΛΙΚΕΣ ΔΙΑΣΤΡΟΦΕΣ του Sigmund Freud

SIGMUND FREUD

ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΕΣ 

ΣΕΞΟΥΑΛΙΚΕΣ ΔΙΑΣΤΡΟΦΕΣ

Μετάφραση:

ΣΟΦΙΑ ΛΕΩΝΙΔΗ

Ανθολόγηση:

ROMAIN ENRIQUEZ

Εκδόσεις ΑΓΡΑ, Ιούλιος 2016

Αριθμός σελίδων: 144, Τιμή: 13,00 Ευρώ

ISBN: 978-960-505-239-3

Ο παρών τόμος είναι ένα ανθολόγιο κειμένων τού Φρόυντ σχετικά με όλες τις μορφές και τις εκδοχές της σεξουαλικής διαστροφής. Γι’ αυτά τα πολύ επίμαχα ζητήματα, χρησιμοποιείται αυτούσιος ο λόγος του πατέρα της ψυχανάλυσης.

»ΟΦΕΙΛΟΥΜΕ να βρούμε τον τρόπο να μιλούμε χωρίς πάθος για τις αποκαλούμενες σεξουαλικές διαστροφές, δηλαδή τις παρεκκλίσεις της σεξουαλικής λειτουργίας ως προς τις σωματικές ζώνες και το σεξουαλικό αντικείμενο. Το ακαθόριστο των ορίων όπου θα μπορούσε να περικλειστεί η λεγόμενη φυσιολογική σεξουαλική ζωή, ανάλογα με τις φυλές και τις εποχές, θα έπρεπε να είναι επαρκές, ώστε να καθησυχαστούν οι υπερβολικά επικριτικοί. Δεν πρέπει να λησμονούμε ότι μεταξύ αυτών των διαστροφών, η πλέον αποκρουστική για μας, ο σαρκικός έρωτας του άντρα προς τον άντρα υπήρξε, για έναν λαό με πολιτισμό μακρόν ανώτερο του δικού μας, τον ελληνικό λαό, όχι μόνον αποδεκτός, αλλά επιπλέον συναρτημένος με σημαντικά κοινωνικά αξιώματα. Ο καθένας από μας υπερβαίνει, με τον ένα ή με τον άλλο τρόπο, τα στενά όρια του φυσιολογικού στην προσωπική σεξουαλική ζωή του. Οι διαστροφές δεν συνιστούν ούτε κτηνωδίες ούτε εκφυλιστικές τάσεις με την έννοια του παροξυσμού. Οφείλονται στην ανάπτυξη ψηγμάτων που όλα τους περιλαμβάνονται στην αδιαφοροποίητη σεξουαλική προδιάθεση τού παιδιού, ψήγματα των οποίων η καταστολή ή η στροφή τους προς ανώτερους μη σεξουαλικούς στόχους –η μετουσίωσή τους– καθορίζει τις κινητήριες δυνάμεις ενός σημαντικού μέρους των επιτευγμάτων μας ως πολιτισμένων ανθρώπων.

[ ... ] Χαρακτηριστικό επίσης όλων των διαστροφών είναι ότι παραγνωρίζουν τον θεμελιώδη στόχο της σεξουαλικότητας, δηλαδή την αναπαραγωγή. Πράγματι θεωρείται διαστροφική οποιαδήποτε σεξουαλική δραστηριότητα, η οποία, έχοντας αποποιηθεί την αναπαραγωγή, επιζητά την ευχαρίστηση ως ανεξάρτητο στόχο. Αντιλαμβάνεστε συνεπώς ότι η ρήξη και η αλλαγή πλεύσης κατά την ανάπτυξη της σεξουαλικής ζωής οφείλονται στο ότι υποτάσσεται στους σκοπούς της αναπαραγωγής. Όλα όσα συμβαίνουν πριν από αυτή τη στροφή, όλα όσα αρνούνται την παραπάνω υποταγή, όλα όσα αποσκοπούν μονάχα στην επίτευξη της ικανοποίησης, χαρακτηρίζονται με το διόλου κολακευτικό όνομά της “ διαστροφής”, και κατά συνέπεια του ακαταφρόνητου.                                                                             

»Μπορούμε σήμερα να υποστηρίξουμε ότι οι διαστροφὲς έχουν στη βάση τους κάτι το έμφυτο, αλλά κάτι το έμφυτο σε όλους τους ανθρώπους, κάτι που ταλαντεύεται στην έντασή του ως προδιάθεση και περιμένει να το αναδείξουν οι διάφορες επιρροές της ζωής. Πρόκειται για έμφυτες ρίζες, που [ ... ] άλλες φορές υφίστανται ανεπαρκή καταστολή ( απώθηση ), και συνεπώς ενδέχεται, πλαγίως, να εξελιχθούν σε παθολογικά συμπτώματα, να αποσπάσουν ένα σημαντικό μέρος της σεξουαλικής ενέργειας, ενώ  στις πλέον ευνοϊκές περιπτώσεις, μεταξύ των δύο άκρων, να οδηγήσουν –μέσω μιας κατάλληλης περιστολής και άλλων ψυχικών διεργασιών– σ’ αυτό που αποκαλούμε φυσιολογική σεξουαλική ζωή».

– ΖΙΓΚΜΟΥΝΤ ΦΡΟΫΝΤ

ΕΙΚΟΝΑ ΕΞΩΦΥΛΛΟΥ

ΑNDY WARHOL

Πορτραίτο του Σίγκμουντ Φρόυντ, από τη σειρά Δέκα πορτραίτα Εβραίων του Εικοστού αιώνα, 1980

Δελτίο τύπου | Ο ΓΕΡΟΣ ΠΟΥ ΦΟΡΟΥΣΕ ΕΝΑ ΚΑΠΕΛΟ (διηγήματα) του Θόδωρου Φέστα

ΘΟΔΩΡΟΣ ΦΕΣΤΑΣ

Ο ΓΕΡΟΣ ΠΟΥ ΦΟΡΟΥΣΕ

ΕΝΑ ΚΑΠΕΛΟ

ΔΙΗΓΗΜΑΤΑ

ΠΡΟΛΟΓΟΣ:

ΘΩΜΑΣ ΚΟΡΟΒΙΝΗΣ

Εκδόσεις ΑΓΡΑ, Ιούλιος 2016

Αριθμός σελίδων : 224, Τιμή : 15,00 Ευρώ

ISBN: 978-960-505-230-0

ΠΑΛΙΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ, αναμνήσεις, αστεία, πειράγματα, παραλίες του ’60, μηχανές, ταξίδια, οι γειτονιές, ο Εμφύλιος και τα θύματά του, οι εξόριστοι, άνθρωποι που ’φυγαν, ταβερνάκια της αιωνιότητας, ποτά, τσιγάρα, στριφτά, Σαντέ άφιλτρα, άρωμα σκέτο, ωραίοι καφέδες, Αθήνα, Θεσσαλονίκη, χοροί, γλέντια, χαμένα όνειρα, σπαράγματα, οι αδύνατες επαγγελίες, ήττες, πόνος, απογοήτευση, διάψευση και πάλι χαρά, ελπίδα.

Πέφτεις, σηκώνεσαι, παίρνεις φόρα και συνεχίζεις.

Όλα μαζί ένα κουβάρι...

Τριαντατρία διηγήματα που αποτελούν μια δημιουργική αναπαράσταση της πραγματικότητας, μέσα απ’ το φίλτρο της μνήμης.

Από τον Πρόλογο του Θωμά Κοροβίνη:

« Η είσοδος του πεζογράφου Θοδωρή Φέστα στα γράμματά μας γίνεται με τριαντατρία σπαρταριστά διηγήματα, με ποικίλη –εντελώς ξεχωριστή το καθένα– θεματογραφία, ζωγραφισμένα με δυνατό πολιτικό χρωματισμό και με διακριτικά τον βαθύ αδιάπτωτο ανθρωποκεντρισμό τους, τη συγκινησιακή φόρτιση, την αναπόληση μιας ελληνικής κοινωνίας παρελθούσας και παρά τις οδύνες του καιρού με πιο «ανθρώπινο» πρόσωπο, με παραστατικότητα, τρυφερό, πειστικό –και συχνά ιδιόμορφα σαρκαστικό– ρεαλισμό, γλώσσα λιτή και στρωτή και εμπνευσμένη διάπλαση λαϊκών κυρίως χαρακτήρων.

» Ο Φέστας διαθέτει δυνατό πεζογραφικό ταλέντο και ένα αστείρευτο θεματολόγιο που συνιστά με τον τρόπο του μια μικρογραφία της πρόσφατης ιστορίας μας μέσα από γλαφυρές αφηγήσεις πολύ διδακτικών ανθρώπινων ιστοριών. Η σκωπτική του διάθεση καταλήγει συχνά σ’ ένα άγριο καγχαστικό χιούμορ· αρκεί ο τίτλος του αφηγήματος «Το τσιγάρο σώζει ζωές».

«Πέρα από τον αντιπαιδαγωγικό χαρακτήρα των μητρικών αυτών νουθεσιών ή το ασύμμετρο των αντιδράσεων που περιλάμβαναν και δημόσιο ξυλοφόρτωμα σύμφωνα με τα ήθη της εποχής, γεγονός ήταν ότι δεν υπήρξε αταξία που δεν την έκαναν τα πιτσιρίκια αυτά. Και στα βαθιά και ποτέ καπέλο και πλακώνονταν ασταμάτητα και εξαφανίζονταν από προσώπου γης πηλαλώντας και τα ᾽ψαχναν να μπουν στο πούλμαν που περίμενε με τη μηχανή αναμμένη ! Κορόιδευαν ακόμη τις συμπαθείς γκρίζες και αργές γιαγιάδες που είχαν επίσης έναν δικό τους κώδικα συμπεριφοράς, ένα άγραφο εγχειρίδιο του φέρεσθαι, στις ελληνικές παραλίες του ᾽60. Χρησιμοποιούσαν σαμπρέλες αυτοκίνητου για σωσίβιο, καθώς δεν γνώριζαν κολύμπι.

Φορούσαν κάτι τεράστια μαύρα κομπιναιζόν αντί για μαγιώ. Θάβονταν στην άμμο με το κεφάλι απ’ έξω για τα αρθριτικά. Κάθονταν ακίνητες για ώρες στην άμμο σαν αγάλματα, κρατώντας μια μαύρη ομπρέλα για τη βροχή. Αποτελούσαν ένα πολύ γραφικό και αστείο θέαμα, έτσι αθώες και λίγο σαστισμένες όπως κάθονταν, αδυνατώντας να καταλάβουν τη νέα εποχή με τα νεωτεριστικά ήθη, που γαργαλούσε τους πιτσιρικάδες να τις κοροϊδεύουν».

Από το διήγημα «Λούτσα-Περαία»

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ

Ο Θόδωρος Φέστας γεννήθηκε στην Αθήνα το 1959. Ζει στη Θεσσαλονίκη και εργάζεται ως οδοντίατρος στο ΕΣΥ.

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΕΞΩΦΥΛΛΟΥ:

ΛΙΑ ΝΑΛΜΠΑΝΤΊΔΟΥ, από το βιβλίο Urban Secret Garden – A Trilogy Book of Photographs, αυτοέκδοση, Θεσσαλονίκη, 2016.

Δελτίο τύπου | Ο AΓΩΝAΣ ΤΟΥ ’21 ΚAΙ Η ΥΠΟΝΟΜΕΥΣΗ ΤΟΥ της Μαρίας Δεληβοριά

ΜΑΡΙΑ ΔΕΛΗΒΟΡΙΑ

Ο AΓΩΝAΣ ΤΟΥ ’21

ΚAΙ Η ΥΠΟΝΟΜΕΥΣΗ ΤΟΥ

ΟI ΣΥΓΧΡΟΝΕΣ ΜAΡΤΥΡΙΕΣ

ΚAI H ΚΡΙΣΗ ΤΟY ΣΟΛΩΜΟΥ

Εκδόσεις ΑΓΡΑ, Ιούλιος 2016

Αριθμός σελίδων : 544, Τιμή : 20,00 Ευρώ

ISBN: 978-960-505-165-5

Είδες να μαδάνε τη κότα και ο αέρας να συνεπαίρνει τα πούπουλα ;

Έτσι πάει το έθνος.

Τί θα κάμετε ; θ’ αφήστε / Να αποκτήσωμεν εμείς / Λευθεριάν, ή θα την λύστε /

Εξ αιτίας Πολιτικής ;

O ΣΟΛΩΜΟΣ, που τον διακρίνει μια ξεχωριστή ευρωπαϊκή παιδεία, ο Σολωμός, που παρακολουθεί στενά τα ευρωπαϊκά κινήματα ιδεών μέσα από την έμμονη έγνοια του για τις ελληνικές προοπτικές, αποδεικνύεται και ένας ιδιαίτερα πολύτιμος « αυτόπτης μάρτυρας », ο οποίος βίωνε με ένταση την πορεία του Αγώνα, αναζητώντας το νόημα κάτω από τα συμβάντα, με απόλυτη συνείδηση ότι ήταν σύγχρονος με ένα ιστορικό γεγονός υπέρογκο, και όχι μόνο για τα ελληνικά δεδομένα. Στην ουσία είναι ο πρώτος που εννοιολόγησε την ελληνική επανάσταση συνδέοντας τον απελευθερωτικό αγώνα με το αίτημα και την ανάγκη για ελευθερία των λαών. Η μαρτυρία του σε κάποιες περιπτώσεις αποτυπώνεται με την ένταση της καταγγελίας.

Με αντίστοιχη ένταση αποτυπώνεται η σολωμική μαρτυρία, ως καταγγελία, και στην αινιγματικά αλληγορική Γυναίκα της Ζάκυθος, σχεδιασμένη σύγχρονα με την κορύφωση των τραγικών συμβάντων που σηματοδοτούν τον Αγώνα, με επίκεντρο τη δεύτερη πολιορκία του Μεσολογγίου. Για να κατανοηθεί η οργή και η βιαιότητα που διατρέχουν το κείμενο αυτό, η συγγραφέας ανατρέχει στις σύγχρονες με τα γεγονότα πηγές (Κασομούλης, Σπυρομίλιος, Φωτάκος, Φίνλεϋ κ.ά.), μια και ο σημαίνων ποιητής δεν δημιουργεί «σε κενό».

Η βαθιά ιστορική συνείδηση του Σολωμού ορίζει και την προσπάθειά του να αποτυπώσει το βηματισμό της μεγάλης Ιστορίας, μέσα από γεγονότα στο περιθώριο της ιστορίας, που όμως συνιστούν, με το μέγεθος της τραγικότητάς τους, τα θεμελιώδη συστατικά της. Άλλωστε, το ρίγος της ιστορίας, το ρίγος της μνήμης, ρίγος στην ουσία πολιτικό, διατρέχει το σολωμικό έργο.

Θα μπορούσε άραγε να υποστηρίξει κανείς ότι ο ποιητής ήταν ίσως ο πρώτος που είδε τότε τον Άγγελο της Ιστορίας να φτερουγίζει πάνω από τα ερείπια, προσπαθώντας να πετάξει προς το μέλλον ;

Ο Σολωμός παρακολουθούσε στενά και βίωνε με πάθος τα γεγονότα της επανάστασης· όχι μόνο μέσα από τις «επαναστατικές» εφημερίδες, που έφθαναν όλες στη Ζάκυνθο, αλλά και μέσα από μαρτυρίες, εξιστορήσεις, επιστολές κ.λπ. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι σ’ όλη τη διάρκεια του Αγώνα καταφεύγαν στη Ζάκυνθο πλήθος πρόσφυγες, κάθε τάξης. Και είναι ίσως ενδεικτικό ότι στους Ελεύθερους Πολιορκημένους ο Σολωμός μοιάζει να έχει υπόψη του περίγραφες από αυτόπτες μάρτυρες για την πολιορκία του Μεσολογγίου και την Έξοδο, περιγραφές ανάλογες με αυτές του Κασομούλη ή του Σπυρομίλιου ( οι οποίες ωστόσο δημοσιεύτηκαν έναν περίπου αιώνα αργότερα).

Οπωσδήποτε, είναι σημαντικό ότι σ’ όλη τη διάρκεια της επανάστασης και ώς το 1828 ο Σολωμός ζούσε στη Ζάκυνθο, το κατεξοχήν κέντρο πληροφοριών για την πορεία του Αγώνα στην Πελοπόννησο, τη Στερεά και τα νησιά, καθώς και για τις αντιδράσεις των Μεγάλων Δυνάμεων της εποχής, συνασπισμένων στην Ιερά Συμμαχία. Θα μπορούσε ακόμα να πει κανείς ότι κάποιες φορές ο Σολωμός δίνει την εντύπωση ότι καταγράφει τα γεγονότα του Αγώνα σαν «αυτόπτης μάρτυρας». [... ]

Στην παράταξη των «πολιτικών ή ολιγαρχικών» κυριαρχούσε η θεωρούμενη, σε νεότερες μελέτες, ως «εκσυγχρονιστική», «εκδυτικισμένη» ομάδα του Μαυροκορδάτου, που εμφανιζόταν να επιδιώκει τη συγκρότηση «δυτικού τύπου» κράτους με κεντρική διοίκηση, συνασπισμένη με προύχοντες της Πελοποννήσου και ιδίως της Ύδρας.

Στην παράταξη των « στρατιωτικών ή δημοκρατικών » ξεχώριζαν ανάμεσα σε μια πλειάδα από ονομαστούς αγωνιστές ( όπως λ.χ. ο Νικηταράς, ο Καραϊσκάκης, ο Μάρκος Μπότσαρης, ο Τζαβέλλας κ.ά. ) η ηγετική φυσιογνωμία του Κολοκοτρώνη στην Πελοπόννησο και του Οδυσσέα Ανδρούτσου στη Στερεά.

Δεν τους βαραίνει ο πόλεμος, αλλ’ έγινε πνοή τους.  – Δ.Σ.

ΠΟΙΗΤΗΣ : Εκατάλαβα· θέλεις να ομιλήσουμε για τη γλώσσα·

μήγαρις έχω άλλο στο νου μου πάρεξ ελευθερία και γλώσσα ; – Δ.Σ.

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ

Η Μαρία Δεληβοριά σπούδασε ιστορία και αρχαιολογία στο Πανεπιστήμιο της Αθήνας και έκανε διδακτορικό στη βυζαντινή τέχνη στην École Pratique des Hautes Études. Οι εργασίες της, παράλληλα με την ενασχόλησή της με φροντιστηριακά μαθήματα, αφορούν την έρευνα γύρω από θέματα της νεοελληνικής λογοτεχνίας και της νεοελληνικής ιστορίας. Το βιβλίο της Διονυσίου Σολωμού « Η γυναίκα της Ζάκυθος », έχθρισσα θανάσιμη του έθνους. Ερμηνευτική δοκιμή τιμήθηκε με το Βραβείο Ιδρύματος Πέτρου Χάρη της Ακαδημίας Αθηνών, 2013.

Δελτίο τύπου | ΜΠΕΤΤΥ του Georges Simenon

GEORGES SIMENON

ΜΠΕΤΤΥ

Μετάφραση: ΑΡΓΥΡΩ ΜΑΚΑΡΩΦ

Επίμετρο: MARCEL AYMÉ

Εκδόσεις ΑΓΡΑ, Ιούλιος 2016

Αριθμός σελίδων: 208, Τιμή: 12,00 Ευρώ

ISBN: 978-960-505-228-7

Θυμόταν το αυτοκίνητο, το μαλακό και δροσερό δέρμα των καθισμάτων, τη βροχή στο παρμπρίζ και τα θαμπωμένα τζάμια όπου έκανε μηχανικά διάφορα σχήματα με την άκρη του δαχτύλου της.

Ξανάφερνε στο νου της την πόλη, τα φώτα που συρρικνώνονταν σε κάθε σταγόνα

νερού, μετά τους φάρους των αυτοκινήτων, στον αυτοκινητόδρομο. Θα μπορούσε να διηγηθεί με την παραμικρότερη λεπτομέρεια, σαν να βρισκόταν μπροστά σ’ έναν

ανακριτή ή σ’ έναν γιατρό, όλα όσα συνέβησαν από τότε. […]

Δεν ήξερε τί ώρα ήταν. Εδώ και τρία μερόνυχτα δεν ήξερε καθόλου την ώρα, και

το φώς της ημέρας όπως και το σκοτάδι της νύχτας δεν είχαν πλέον καμία σημασία.

Όλα ήταν μπερδεμένα. […]

Απέναντι της, η μελαχρινή γυναίκα μιλούσε χαμηλόφωνα και έβγαζε έναν ήχο παρόμοιο με μουρμουρητό προσευχών σε εκκλησία.

Άραγε εκείνη, που ήταν και γυναίκα γιατρού επιπλέον, δεν ήξερε ότι η Μπέττυ δεν έπρεπε να πιεί, ότι είχε ήδη πιει πάρα πολύ, ότι σωματικά και ψυχικά είχε φτάσει στα όριά της ;

Ζούσε ήδη αλλού. Ήταν σίγουρη ότι μια καινούργια ζωή άρχιζε γι’ αυτήν, ότι είχε ήδη αρχίσει, ή σχεδόν, αλλά ήταν ακόμη εύθραυστη, ακαθόριστη.

Η ΜΠΕΤΤΥ έχει διαλύσει τη συμβιβασμένη ζωή της, σχεδόν προκαλώντας την καταστροφή της. Βυθίζεται σ’ ένα τραγικό ξόδεμα με αλκοόλ και τυχαίους άντρες. Χάνει τον εαυτό της σε ένα παιχνίδι ορίων. Ώσπου μια ώριμη, γοητευτική γυναίκα, η Λωρ, την περιμαζεύει μια νύχτα σ’ ένα επαρχιακό εστιατόριο, κι αρχίζει μεταξύ τους μια παράξενη σχέση φροντίδας και εξάρτησης…

Η Μπέττυ είναι από τα ωραιότερα «ψυχολογικά - σκληρά» μυθιστορήματα του Σιμενόν, όπως ο ίδιος τα αποκαλούσε. Ο μεγάλος σκηνοθέτης του γαλλικού σινεμά Claude Chabrol γύρισε μια από τις καλύτερες ταινίες του με βάση το βιβλίο, με τη

Marie Trintignant και τη Stéphane Audran στους κεντρικούς ρόλους, το 1992.

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ

Ο Ζωρζ Σιμενόν, Βέλγος γαλλόφωνος συγγραφέας, γεννήθηκε στη Λιέγη το 1903. Αποφάσισε από νωρίς να αφοσιωθεί στη συγγραφή. Στα δεκαέξι του χρόνια έγινε δημοσιογράφος στη La Gazette de Liège. Το πρώτο μυθιστόρημά του, που το υπέγραψε με το ψευδώνυμο Georges Sim, εκδόθηκε το 1921: Au pont des Arches, petite histoire liégeoise. Το 1922 εγκαταστάθηκε με τη σύζυγό του, τη ζωγράφο Ρεζίν Ρανσόν, στο Παρίσι, όπου έγραψε ιστορίες και μυθιστορήματα σε σειρές, κάθε λογοτεχνικού είδους. Μεταξύ του 1923 και του 1933 δημοσιεύτηκαν σχεδόν διακόσια μυθιστορήματά του, πάνω από χίλιες ιστορίες και απειράριθμα άρθρα του.

Το 1929 ο Σιμενόν σχεδιάζει τον πρώτο Μαιγκρέ: Πιετρ ο Λετονός. Το βιβλίο κυκλοφόρησε στις εκδόσεις Fayard το 1931 και ο επιθεωρητής Μαιγκρέ έγινε σύντομα εξαιρετικά δημοφιλής. Ο Σιμενόν έγραψε συνολικά εβδομηνταδύο περιπέτειες με τον Μαιγκρέ (καθώς και πολλές συλλογές διηγημάτων – μέχρι τον τελευταίο Μαιγκρέ το 1972, Ο Μαιγκρέ και ο κύριος Σαρλ).

Λίγο αργότερα, ο Σιμενόν άρχισε να γράφει αυτά που ονόμαζε «μυθιστορήματα - μυθιστορήματα» ή «σκληρά μυθιστορήματα»: πάνω από εκατόν δέκα τίτλους, από το Ξενοδοχείο της Αλσατίας (1931) μέχρι τους Αθώους (1972), με πιο γνωστά τα έργα Το σπίτι στο κανάλι (1933), Ο άνθρωπος που έβλεπε τα τρένα να περνούν (1938 − Άγρα, 2004), Ο δήμαρχος της Φυρν (1939), Οι άγνωστοι μέσα στο σπίτι (1940 − Άγρα, 2011), Τρία δωμάτια στο Μανχάτταν (1946 − Άγρα, 2007),  Γράμμα στον δικαστή μου (1947), Το χιόνι ήταν βρόμικο (1948 − Άγρα, 2011), Ο ανθρωπάκος από το Αρχαγγέλσκ (1956 − Άγρα, 2009), Η φυγή του κυρίου Μοντ (1945 − Άγρα, 2012) , Ο θάνατος της Μπελλ (1952 − Άγρα, 2012), Ο Γάτος (1967 − Άγρα, 2010) , Σεληνιασμός (1933 − Άγρα, 2013), Στριπτήζ (1958 − Άγρα, 2015), Ο άνθρωπος από το Λονδίνο (1933 − Άγρα, 2014), Μπέττυ (1961 − Άγρα, 2016) κ.ά.

Παράλληλα με αυτή την εντατική λογοτεχνική δραστηριότητα, ταξιδεύει συνεχώς· εγκαταλείπει το Παρίσι και εγκαθίσταται στη Σαρέντ και κατόπιν, κατά τον Δεύτερο Παγκόσμιο πόλεμο, στη Βαντέ. Το 1945 αφήνει την Ευρώπη για την Αμερική, όπου θα διαμείνει δέκα χρόνια. Επιστρέφει έπειτα στη Γαλλία και εγκαθίσταται οριστικά στην Ελβετία. Από το 1972 αποφασίζει να σταματήσει το γράψιμο. Με τη χρήση ενός μαγνητοφώνου αφοσιώθηκε έκτοτε στις εικοσιδύο Υπαγορεύσεις του και κατόπιν συνέταξε τα ογκώδη απομνημονεύματά του Mémoires intimes (1981). Πέθανε στη Λωζάννη το 1989. Πολλά μυθιστορήματά του έχουν διασκευαστεί για τον κινηματογράφο και την τηλεόραση.

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΕΞΩΦΥΛΛΟΥ

Η Μπέττυ από την ταινία του Κλὼντ Σαμπρόλ, 1992.

Δελτίο τύπου | ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ ΔΡΟΜΟΥ του Γιάννη Μαρή

ΓΙΑΝΝΗΣ ΜΑΡΗΣ

ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ ΔΡΟΜΟΥ

Εισαγωγή : ΑΝΔΡΕΑΣ ΑΠΟΣΤΟΛΙΔΗΣ

Εικονογράφηση : Μ. ΓΑΛΛΙΑΣ

Εκδόσεις ΑΓΡΑ, Ιούλιος 2016

Αριθμός σελίδων : 288, Τιμή : 13,00  Ευρώ

ISBN : 978-960-505-162-4

Χωρίς να αποφεύγει με ιδιαίτερη επιμονή τον κόσμο, ο γιατρός Δαλέζιος δεν ζούσε μέσα σ’ αυτόν, όσο θα δικαιολογούσε η οικονομική θέση του, η παλιά οικογένεια από την οποία καταγόταν και οι περίφημες σπουδές του. Έβλεπε μερικούς παλιούς φίλους –κι αυτοὺς όμως όχι πολύ συχνά– και απέφευγε τις πολυθόρυβες κοσμικές συγκεντρώσεις. Κοντολογίς ήταν ένας άνθρωπος γοητευτικός κι απλός για κείνους που τον γνώριζαν καλά, παράξενος και μυστηριώδης για τους άλλους, που τον ήξεραν από μακριά. […]

Ακριβώς την ώρα που έμπαινε στην Εκάλη, συνέβη εκείνο που του αναστάτωσε τη ζωή. Η γυναίκα ξεφύτρωσε από το πλάι του δρόμου, σαν να τη γέννησε το σκοτάδι, και μπήκε απότομα στο φωτεινό πλαίσιο των προβολέων του, δυο μέτρα εμπρός από το αυτοκίνητο. Δεν έκανε καμιά προσπάθεια να το αποφύγει – λες κι επεδίωκε να βρεθεί κάτω από τις ρόδες του. […]

— Θα θέλατε να γίνω ερωμένη σας ; τόν ρώτησε. Αυτό ήταν ακόμη πιο απροσδόκητο. Ὁ Δαλέζιος τα ’χασε. Η Ελένη τον κοιτούσε μέσα στα μάτια. Μιλούσε κυνικά και προσπαθούσε να έχει κυνική έκφραση. Μέσα στο βάθος των ματιών της όμως ο Δαλέζιος είδε την άπειρη θλίψη.

ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ ΔΡΟΜΟΥ, δημοσιευμένο το 1957 σε 52 συνέχειες στην εφημερίδα Ακρόπολις, με πέντε εικόνες του Μ. Γάλλια, κυκλοφορεί τώρα για πρώτη φορά σε βιβλίο. Είναι η απεγνωσμένη ιστορία έρωτα ενός μοναχικού ώριμου γοητευτικού άνδρα και μιας εκπάγλου καλλονής νεαρής γυναίκας, με πράσινα μάτια και πεταχτά μήλα, που είναι το αντικείμενο του πόθου πολλών ανδρών –καλλιτεχνών, κοσμικών και πλουσίων– και έχει ξοδέψει το σώμα της και την ψυχή της με κάθε είδους εραστές.

Η ιστορία διαδραματίζεται στην Εκάλη, σε πλούσια αθηναϊκά σπίτια, σε γκαλερί τέχνης, στα στέκια των «μοντέρνων ποιητών» και καλλιτεχνών του κέντρου της πόλης, στου Λουμίδη, στου « Zonar’s », στο «Μπραζίλ », στα κοσμικά « Αστέρια » της Γλυφάδας, αλλά και στις καλοκαιρινές διακοπές της κοσμικής και κοσμοπολίτικης Μυκόνου. Ο Μαρής, συχνά καυστικός και διακριτικά επικριτικός, στήνει σε αυτό το μυθιστόρημά του ένα θαυμάσιο σκηνικό και μας παρουσιάζει το πορτραίτο της αστικής Αθήνας του 1957.

Ο κόσμος του Γιάννη Μαρή, όπως τον αποδελτίωσε ο Α. Αποστολίδης στο ομότιτλο βιβλίο του και τον περιέγραψε εύστοχα ο Βασίλης Βασιλικός στις « Δέκα συνιστώσες στο έργο του Γιάννη Μαρή », είναι πλήρης κοινωνικών αντιθέσεων και εσωτερικών συγκρούσεων, με ίντριγκες και πάθη, πλαστοπροσωπίες και ένοχα μυστικά, αλλά και με κλισέ, εξιδανικεύσεις και στερεότυπα: μικροαστισμός κατά κοσμοπολιτισμού, εντιμότητα –κυρίως στο πρόσωπο του αστυνόμου Μπέκα– κατά δολιότητας, ταπεινά ελατήρια εναντίον αξιοπρέπειας, σκαμπρόζικα κορίτσια και λουσάτες («πολυτελείς») γυναίκες στη νεοελληνική εκδοχή της femme fatale, ζιγκολό και αρριβίστες κατά νοικοκυραίων ή νόμιμων κληρονόμων, νεανικοί έρωτες, αλλά και έντονα ερωτικά πάθη σε ξένες κρεβατοκάμαρες ή σε θερινές διαμονές (συχνά με «σκοποφιλική», ηδονοβλεπτικὴ ματιά), καθημερινοί άνθρωποι καθώς εμπλέκονται από σύμπτωση ή

από πρόσκαιρη « αδιαθεσία » σε σκοτεινές υποθέσεις που εξελίσσονται σε κοσμοπολίτικα μέρη, ενίοτε με φόντο την Κατοχή ή την τύχη των Εβραίων, λαϊκοί τύποι και φιλήδονες στάρλετ που διαταράσσουν τη συχνά ανιαρή καθημερινότητα κάποιων ανυποψίαστων, «μάτσο» άντρες, ομοφυλόφιλοι και «πεταλούδες της νύχτας», αλλά και χίππυς αργότερα, πρόσωπα και χαρακτήρες που συνθέτουν τη μεταπολεμική, πρωτίστως αθηναϊκή, «καλή κοινωνία» και τον «υπόκοσμό» της.

– ΚΩΣΤΑΣ ΚΑΛΦΟΠΟΥΛΟΣ

ΑΛΛΑ ΒΙΒΛΙΑ ΤΟΥ ΓΙΑΝΝΗ ΜΑΡΗ ΣΤΙΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΑΓΡΑ