Δελτίο τύπου | Ο ΜΑΙΓΚΡΕ ΣΤΟΥΣ ΦΛΑΜΑΝΔΟΥΣ του Georges Simenon

GEORGES SIMENON

O ΜΑΙΓΚΡΕ 

ΣΤΟΥΣ ΦΛΑΜΑΝΔΟΥΣ

Μετάφραση: ΑΡΓΥΡΩ ΜΑΚΑΡΩΦ

Εκδόσεις ΑΓΡΑ, Δεκέμβριος 2016

Αριθμός σελίδων: 208 , Τιμή: 12,00 Ευρώ

ISBN: 978-960-505-246-1

Βγαίνοντας από ένα στενό δρομάκι, ανακάλυπτες ξαφνικά τον ποταμό. Ήταν φαρδύς. Οι όχθες του ήταν ακαθόριστες. Σε πολλά σημεία, το καφετί ρεύμα είχε πλημμυρίσει χωράφια. Κάπου κάπου, ένα υπόστεγο έβγαινε από το νερό. Τουλάχιστον εκατό ποταμόπλοια, ρυμουλκά, βυθοκόροι ήταν εκεί, αραγμένα το ένα δίπλα στο άλλο, σχηματίζοντας ένα απέραντο ενιαίο σώμα. [...] Και ήταν περίεργο, από την πόλη, δηλαδή από τη γέφυρα που αποτελούσε το κεντρικό σημείο του Ζιβέ, να κοιτάζεις προς την πλευρά των Φλαμανδών. Επρόκειτο για μια καθαρά γαλλική πόλη. Με μικρούς δρόμους. Καφέ γεμάτα με λάτρεις του μπιλιάρδου η του ντόμινο. Μυρωδιές από απεριτίφ με γεύση γλυκάνισου και μια γενικευμένη οικειότητα. [...]

            Μετά, αυτό το τμήμα του ποταμού. Το κτίριο του τελωνείου. Τέλος, στην άκρη άκρη, στις παρυφές πριν από την εξοχή, το σπίτι των Φλαμανδών. Ήταν η ίδια ώρα που η Ζερμαίν Πιεντμπέφ είχε μπει στο μαγαζί, στις 3 Ιανουαρίου, και από τότε κανείς δεν την είχε ξαναδεί.

ΜΙΑ ΠΑΡΑΞΕΝΗ ΓΥΝΑΙΚΑ καλεί τον Μαιγκρέ στο Ζιβέ, μια παραποτάμια πόλη στα σύνορα Γαλλίας-Βελγίου, για να βοηθήσει μια οικογένεια Φλαμανδών στην υπόθεση εξαφάνισης μιας νεαρής κοπέλας. Η τοπική κοινωνία ρίχνει το φταίξιμο και ενοχοποιεί την οικογένεια Πήτερς. Ο Μαιγκρέ, χωρίς επίσημη αποστολή, δέχεται. Φτάνει σε μια πόλη με έντονη αντιπαλότητα Βαλλόνων και Φλαμανδών : ξεχωριστά καφενεία, διαφορετικές νοοτροπίες.

Η κακοκαιρία είναι έντονη και το κακό συνδυάζεται με αυτήν. Ο ποταμός Μεύσης έχει υπερχειλίσει, τα φράγματα στις γέφυρες έχουν κατέβει, ο απόπλους σκαφών και ποταμόπλοιων έχει απαγορευτεί. Ο κόσμος, ακινητοποιημένος στα καφενεία πίνοντας ζενιέβρ, το τοπικό ποτό, υποπτεύεται και κατηγορεί. Και ο Μαιγκρέ προσπαθεί να μπει στο κλίμα της πόλης και των ανθρώπων της, για να βρει μια λύση. Ένα από τα γνωστότερα μυθιστορήματα με τον επιθεωρητή Μαιγκρέ.

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ

Ο Ζωρζ Σιμενόν, Βέλγος γαλλόφωνος συγγραφέας, γεννήθηκε στη Λιέγη το 1903.

Αποφάσισε από νωρίς να αφοσιωθεί στη συγγραφή. Στα δεκαέξι του χρόνια έγινε δημοσιογράφος στη La Gazette de Liege. Το πρώτο μυθιστόρημά του, που το υπέγραψε με το ψευδώνυμο Georges Sim, εκδόθηκε το 1921: Au pont des Arches, petite histoire liegeoise. Το 1922 εγκαταστάθηκε με τη σύζυγό του, τη ζωγράφο Ρεζ ιν Ρανσόν, στο Παρίσι, όπου έγραψε ιστορίες και μυθιστορήματα σε σειρές, κάθε λογοτεχνικού είδους.

Μεταξύ του 1923 και του 1933 δημοσιεύτηκαν σχεδόν διακόσια μυθιστορήματά του, πάνω από χίλιες ιστορίες και απειράριθμα άρθρα του.

Το 1929 ο Σιμενόν σχεδιάζει τον πρώτο Μαιγκρέ : Πιέτρ ο Λετονός. Το βιβλίο κυκλοφόρησε στις εκδόσεις Fayard το 1931 και ο επιθεωρητής Μαιγκρέ έγινε σύντομα εξαιρετικά δημοφιλής. Ο Σιμενόν έγραψε συνολικά εβδομηνταδύο περιπέτειες με τον Μαιγκρέ ( καθώς και πολλές συλλογές διηγημάτων – μέχρι τον τελευταίο Μαιγκρέ το 1972, Ο Μαιγκρέ και ο κύριος Σαρλ ).

Λίγο αργότερα, ο Σιμενόν άρχισε να γράφει αυτά που ονόμαζε «μυθιστορήματα-μυθιστορήματα» ή «σκληρά μυθιστορήματα»: πάνω από εκατόν δέκα τίτλους, από το Ξενοδοχείο της Αλσατίας (1931) μέχρι τους Αθώους (1972), με πιο γνωστά τα έργα Το σπίτι στο κανάλι (1933), Ο άνθρωπος που έβλεπε τα τρένα να περνούν (1938 − Άγρα, 2004), Ο δήμαρχος της Φυρν (1939), Οι άγνωστοι μέσα στο σπίτι (1940 − Άγρα, 2011), Τρία δωμάτια στο Μανχάτταν (1946 − Άγρα, 2007 ), Γράμμα στον δικαστή μου (1947), Το χιόνι ήταν βρόμικο (1948 − Άγρα, 2011), Ο ανθρωπάκος από το Αρχαγγέλσκ (1956 − Άγρα, 2009), Η φυγή του κυρίου Μοντ (1945 − Άγρα, 2012), Ο θάνατος της Μπελλ (1952 − Άγρα, 2012), Ο Γάτος (1967 − Άγρα, 2010), Σεληνιασμός (1933 − Άγρα, 2013), Στριπτήζ (1958 − Άγρα, 2015), Ο άνθρωπος από το Λονδίνο (1933 − Άγρα, 2014), Μπέττυ (1961 − Άγρα, 2016) κ.α.

Παράλληλα με αυτή την εντατική λογοτεχνική δραστηριότητα, ταξιδεύει συνεχώς· εγκαταλείπει το Παρίσι και εγκαθίσταται στη Σαρέντ και κατόπιν, κατά τον Δεύτερο Παγκόσμιο πόλεμο, στη Βαντέ. Το 1945 αφήνει την Ευρώπη για την Αμερική, όπου θα διαμείνει δέκα χρόνια. Επιστρέφει έπειτα στη Γαλλία και εγκαθίσταται οριστικά στην Ελβετία. Από το 1972 αποφασίζει να σταματήσει το γράψιμο. Με τη χρήση ενός μαγνητοφώνου αφοσιώθηκε έκτοτε στις εικοσιδύο Υπαγορεύσεις του και κατόπιν συνέταξε τα ογκώδη απομνημονεύματά του Memoires intimes (1981). Πέθανε στη Λωζάννη το 1989. Πολλά μυθιστορήματά του έχουν διασκευαστεί για τον κινηματογράφο και την τηλεόραση.