Δελτίο τύπου | Α. ΜΠ. [ ΜΙΑ ΠΡΟΣΩΠΟΓΡΑΦΙΑ ΤΟΥ ΣΤΑΝΤΑΛ ] του Prosper Mérimée

PROSPER MÉRIMÉE

Α. ΜΠ.

[ ΜΙΑ ΠΡΟΣΩΠΟΓΡΑΦΙΑ ΤΟΥ ΣΤΑΝΤΑΛ ]

ΠΡΟΛΟΓΟΣ - ΜΕΤAΦΡAΣΗ : ΝΙΚΟΣ ΑΛΙΦΕΡΗΣ

Ακολουθείται από

TA ΠΡΟΝΟΜΙΑ

του

STENDHAL

ΜΕΤAΦΡAΣΗ: ΑΛΟΗ ΣΙΔΕΡΗ

Εκδόσεις ΑΓΡΑ, Δεκέμβριος 2016

Αριθμός σελίδων :  72 ,  Τιμή :  8,90  Ευρώ

ISBN: 978-960-505-256-0

H σύντομη αυτή αφήγηση του Μεριμέ (1803-1870) δεν είναι ένα κείμενο κριτικής για το έργο του Σταντάλ. Είναι ένα αφιέρωμα, δίχως επιτήδευση ή ρητορικές κοινοτοπίες, στη ζωή και την προσωπικότητα του μυθιστοριογράφου. Είναι το πορτραίτο ενός μεγαλοφυούς φίλου.

Για τον Σταντάλ, η κατά κόσμον Ανρί Μπελ (1783 -1842), όπως μας τον παρουσιάζει ο Προσπέρ Μεριμέ, η αίσθηση δυσαρμονίας της ρομαντικής ψυχής με τον κόσμο, το μάταιο κυνήγι του απείρου, δεν γίνεται μαράζι ή αποστροφή για τη ζωή, που φθείρει την ψυχή και το σώμα (θυμόμαστε τους λογοτεχνικούς ήρωες Βέρθερο του Γκαίτε ή τον Ρενέ του Σατωβριάνδου). Μετατρέπεται αντιθέτως σε ηρωικό οίστρο τόσο στο πεδίο της μάχης όσο και στο σαλόνι, στις στρατιωτικές εφόδους αλλά και στο ρεσάλτο στην ποθητή γυναίκα. Ο Ανρί Μπελ, ιδωμένος με τα μάτια του Μεριμέ, παρ’ όλη τη μοναδικότητα και την ιδιαιτερότητά του, είναι, θα λέγαμε, η προσωποποίηση του ηρωικού ρομαντισμού της Αυτοκρατορίας.

Η έκδοση συμπληρώνεται με τα ευφυή και παιγνιώδη Προνόμια του Σταντάλ.

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ

Ο ΠΡΟΣΠEΡ ΜΕΡΙΜE γεννήθηκε στο Παρίσι το 1803. Σπούδασε νομικά ενώ ταυτόχρονα μελέτησε πολλές ξένες γλώσσες. Ήταν άλλωστε και ένας από τους πρώτους μεταφραστές της ρωσικής λογοτεχνίας στα γαλλικά. Εκτός από δραματουργός και πεζογράφος υπήρξε διαπρεπής αρχαιολόγος και ιστορικός. Το 1834 διορίστηκε γενικός επιθεωρητής των ιστορικών μνημείων της Γαλλίας.

Λίγα χρόνια αργότερα, κατά τη διαμονή του στον πύργο ντε Μπουσσάκ (Chateau de Boussac) στην κεντρική Γαλλία, ανακάλυψε μαζί με τη φίλη του Γεωργία Σάνδη τις εκπληκτικές ταπισερί της Κυρίας με τον Μονόκερο, συμβάλλοντας σημαντικά με αυτόν τρόπο στην ανάδειξη της γαλλικής πρώιμης αναγεννησιακής τέχνης. Έγινε ευρύτερα γνωστός στο κοινό χάρη στη νουβέλα του Κάρμεν, η οποία αποτέλεσε τη βάση της πλοκής της ομώνυμης όπερας του Μπιζέ.

Πέθανε στις Κάννες το 1870.